ตอนที่ 3/2

ตอนที่ 3/2

เมื่อลีลี่ทำกับข้าวเสร็จก็รีบอัญเชิญเจ้าของบ้านให้สเด็จลงมาทาน ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนอนของตนเองบนชั้นสอง เขาทิ้งภาระหน้าที่แม่บ้านทั้งหมดให้กับแขกของบ้านไปจนถึงการเลี้ยงดูแลเจ้าจู๋ในตลอดสองวันที่ผ่านมา จนกว่ากว่าม๊าเอื้องกับป๊าสันต์จะกลับมาจากงานศพญาติ ลี่คงได้ตายเป็นศพต่อไป

"ที่ร้านเฮียเชษขายแต่เหล้าเหรอ ถึงได้หิวโซขนาดนี้" เธอแอบแซะเบาๆ พลางนั่งดูคนตัวโตซดมาม่าอย่างหิวโหย

เมื่อเจ้าของบ้านตัวจริงไม่อยู่ ทั้งครัวก็มีอยู่แค่นี้ มาม่ากับไข่ไก่ไม่กี่ฟอง ส่วนน้ำเปล่าเย็นๆ ลีลี่ก็ต้องได้แบกสังขารตัวเองเดินกลับไปเอาที่บ้านให้ พร้อมกับไม่ลืมหยิบกล้วยมาหวีหนึ่งเพื่อให้อีกคนได้กิน

เลี้ยงดูปูเสื่อดีขนาดนี้ อย่าว่าแต่งการไปแล้วจะลำบากเลย ต่อให้ยุงตัวเดียวบินมากัดเฮีย ลี่ก็จะฆ่ามันทิ้งซะ

ซูดดดด~~

เสียงซูดเส้นมาม่าด้วยความรวดเร็ว มาม่า 3 ห่อ บวกไข่ไก่ 1 ฟอง คงพอคลายหิวได้บ้าง เห็นเฮียตอนนี้แล้ว ช่างน่าเอ็นดู ลี่ได้แต่คิดในใจ

"แล้วที่บ้านเธอมีของกินแค่นี้เองหรอ?" ใบหน้าคมละออกมาจากชามใบโต ก่อนจะเพยิดหน้าไปมองกล้วยหวีใหญ่

"มี ม๊าทำแกงเขียวหวาน แต่ทิ้งไปหมดแล้ว"

"เชี่ย แล้วจะทิ้งทำไม แล้วไม่แบ่งมาไว้นี่" ด้วยความที่ต่างคนก็ต่างสนิทสนมกันกับบ้านอีกฝ่าย ดังนั้นการเข้านอกออกใน หรือเรื่องแม้แต่อาหารการกินจึงไม่ได้พิธีรีตอง

"เหลืองแต่น้ำ เฮียจะกินเหรอ?"

"เออ"

ตอนนี้กินอะไรได้ก็จะกินหมดนั่นแหละ หิว

เมื่อคนตัวโตยกชามมาม่าซดเข้าปากจนหมด แทบไม่เหลือแม้กระทั่งน้ำซุป ก่อนที่เขาจะวางมันลงแล้วหันไปให้ความสนใจกับบ้านหลังเล็กๆ ของเจ้าจู๋ที่อยู่ใต้บันไดบ้านของเขาอีกที หน้าบ้านหลังเล็กของไอ้จู๋ยังมีอาหารสัตว์น่าทานเป็นเกรดพรีเมี่ยมอยู่เกือบครึ่งชามของมัน ขนาดมันเป็นหมายังได้กินของแพงกว่าเขาตอนนี้เสียอีก

โถ่โว้ย! เมื่อไหร่ม๊ากับป๊าจะกลับมา

"มองทำไม อยากกินอาหารของน้องจู๋รึไง คิกคิก" ลี่มองตามอีกฝ่ายที่ยังให้ความสนใจกับบ้านหลังเล็กของกระจู๋ เขามองด้วยแววตาละห้อยทำไหล่ห่อลง ราวกับหมดอาลัยตายอยากในชีวิต หรือเพราะไม่อิ่มมาม่า 3 ห่อที่เธอทำให้กิน จนนึกอยากจะแย่งอาหารของน้องชายตัวเองแล้ว

"เอาเถอะ ก็แค่อดอยากวันเดียวละวะ" ร่างสูงหันหน้ากลับมาหาคนตัวเล็กอีกครั้ง เขาเอื้อมมือไปหยิบกล้วยหวีใหญ่มา แล้วเด็ดมันมาลูกหนึ่งก่อนจะปลอกแล้วยัดใส่ปาก

ไม่แน่พรุ่งนี้ม๊ากับป๊าอาจจะถึงบ้านเร็ว

"ถ้าอยากกินดีกว่านี้ ก็รีบแต่งกับลี่สิ รับรองว่าลี่จะทำกับข้าวให้เฮียไม่อดอยาก" คนตัวเล็กวางสมาร์ทโฟนลง ก่อนจะยื่นใบหน้าโน้มมาใกล้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามบนโต๊ะอาหารด้วยแววตาหวานใส

เธอเย้าแหย่อีกฝ่าย พลางมองตาปริบๆ พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนเกือบจะถึงตัวเขา

แต่แล้วก็ดันถูกมือหนาเอื้อมไปกุมหน้าผากมนเอาไว้ไม่ให้ขยับ นิ้วมือของเขามันใหญ่พอสมควรจนปิดใบหน้าสวยๆ ของลี่เอาไว้ได้หมด

ดวงตาคู่สวยแทบมองไม่เห็นอะไรเลย นอกจากใบหน้าของอีกฝ่ายแบบเลือนราง จากนั้นมือเล็กก็เริ่มปัดป่ายงัดสู้มือของเขา เพื่อหวังจะแกะออกจากใบหน้าตน

"อื้อ! มือหยาบกร้านมาก เอาออกไปนะ" คนถูกกระทำโวยวายอย่างขัดใจ แต่ที่ไหนได้ความจริงแล้วก็แกล้งขัดขืนไปแบบนั้น มือเฮียอรรถต่อให้จะหยาบกร้านแค่ไหน ของแค่เฮียได้สัมผัสตัวลี่ ลี่ก็ยอม

ผละ!

เขายอมละมือออกมาจากใบหน้าสวย ก่อนจะทำทีเป็นเอามือเช็ดเสื้อตัวเอง

"อย่างกับมือตัวเองเนียนนุ่มงั้นแหละ"

"ก็คนทำการทำงานอ่ะ จะมือนุ่มไง ตลก"

จริงอย่างที่เฮียอรรถพูดมา เธอทำงานเปิดร้านกาแฟทุกวันไม่เว้นวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ หากวันไหนเหนื่อยก็แค่เปิดร้านสายหน่อย บางทียังต้องขับรถมอเตอร์ไซค์แว๊นไปส่งน้ำให้ลูกค้าอีก ตากแดดตากลมขนาดนี้ก็เพื่อเก็บเงินมาสู่ขอเฮียอรรถเลยนะ ฮือออ... ชีวิตลี่ จะมีผัวทั้งที ทำไมมันเศร้า

"อิ่มแล้ว เอาไปเก็บให้ด้วยดิ" เขาว่า พลางเตรียมตัวลุกขึ้น หมายจะเดินขึ้นไปด้านบนห้อง ทว่ากลับต้องชะงักเมื่อคนตัวเล็กรีบเดินมาตัดหน้าขวางทางเอาไว้ก่อน

"แหม กินอิ่มแล้วก็จะชิ่งเลยนะ ทำให้กินแล้ว ขอบคุณสักคำก็ไม่มี"

ร่างสูงมองหน้าฝ่ายตรงข้าม พลางถอนหายใจ กดสายตาลงต่ำมองคนที่เตี่ยกว่าตน

"ขอบใจนะ ยัยเด็กแรด..." เขามองใบหน้าสวยที่ย่นจมูกใส่ แต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจ ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินหลบเพื่อขึ้นบันได "เคลียร์ข้างล่างเสร็จก็ล็อคบ้านให้ด้วยล่ะ จะนอนละ"

แปะๆๆ

"ดีๆๆ ดีมากเลย วู้ว! ใช้ลี่อย่างกับเป็นคนใช้แหนะ เยี่ยมจริงๆ เลยนะ"

ขายาวหยุดชะงักเมื่อเพิ่งจะก้าวขึ้นบันไดขั้นที่สอง

เขาหันมามองลีลี่ พร้อมทั้งไหวไหล่ใส่ไปหนึ่งที จะสื่อว่าที่เธอหยุดมาเขาไม่ได้แคร์เลยแม้แต่น้อย

"ก็ช่วยไม่ได้ ทีหลังถ้าไม่อยากโดนใช้งานก็อย่ามาบ้านนี้อีก"

"ม่ายยย! ลี่จะมา จะมาทุกวัน! มาจนเฮียเลิกรำคาญแล้วยอมรับลี่ได้สักที แบร่ๆ" หญิงสาวทำหน้าล้อเลียนใส่เจ้าของบ้าน พร้อมกับยืนเท้าสะโพกเป็นท่าประจำของเธอ

อัครเดชได้แต่ส่ายหัวให้กับความดื้อรั้นของอีกฝ่าย เขาคร้านจะต่อปากกับคนอย่างลีลี่ ก่อนจะตัดความรำคาญด้วยการเดินหนีเข้าห้องและไม่ลืมลงกลอนประตูให้หนาแน่น เผื่อวันดีคืนดี ยัยเด็กใจแตกนั่นโผล่เข้ามาในห้องของเขาอีก

ซึ่งเหตุการณ์มันก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว