All Chapters of ซ่งเฟยหย่า นางหงส์คืนแผ่นดิน: Chapter 1 - Chapter 10

ย้อนไปเมื่อครั้งฟ้าดินก่อกำเนิด ยุคที่ยังไม่มีการรวมแผ่นดินจีนเป็นปึกแผ่น ยังคงแบ่งการปกครองเป็นแว่นแคว้น แผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาลมีสี่แคว้นใหญ่ครอบครอง และรายล้อมด้วยชนเผ่าต่างๆหนึ่งแคว้นที่ยิ่งใหญ่ แผ่นดินอุดมสมบูรณ์ มั่งมีไปด้วยทรัพย์ในดินสินในน้ำ แผ่นดินที่ใครๆ ก็อยากที่จะครอบครอง นั่นคือ แผ่นดินหยวน แคว้นที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ เป็นแคว้นมหาอำนาจและถือว่าเรืองอำนาจที่สุด ดินแดนที่มีความอุดมสมบูรณ์ อาณาประชาราษฎร์อยู่เย็นเป็นสุขอยู่ดีกินดีกันถ้วนหน้า มีองค์กษัตริย์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยทศพิธราชธรรม เช่น ไท่หรวนหวงตี้ องค์กษัตริย์ผู้ปกครองแคว้น แต่ถึงแม้ว่าจะมีผู้ที่อยากจะครอบครองแต่ใช่ว่าจะกระทำการโดยง่าย เพราะแคว้นหยวนนั้นยังมีกำลังทหารที่แข็งแกร่งและเก่งกาจ ชื่อเสียงของกองทัพหยวนนั้นระบือไกล นำทัพโดยพระราชโอรสพระองค์รองของหวงตี้ ชินอ๋องไท่หมิงหลง และยังมีพระโอรสองค์โต องค์รัชทายาทผู้เก่งกาจและชาญฉลาด องค์รัชทายาทไท่อู่ซวน พระโอรสทั้งสองพระองค์ล้วนเกิดจากพระมารดาองค์เดียวกัน เพราะแผ่นดินหยวนนั้นมีสตรีผู้เป็นใหญ่เพียงหนึ่งเดียว โอรสทั้งสองพระองค์นั้นล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยพระปรีชาสามารถด

ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำให้คนมองนั้นตกตะลึง กลิ่นคาวเลือดที่ลอยคละคลุ้ง บอกให้รับรู้ว่าภาพตรงหน้านั้นมิได้เป็นเพียงภาพฝัน ไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ท่ามกลางซากศพและเสียงร้องอย่างเจ็บปวดในสถานที่แห่งนี้ได้อย่างไร เธอไม่ได้หวาดกลัวกับซากศพมากมายและกลิ่นคาวเลือดเหล่านี้ เพราะคุ้นเคยกับมันมาตลอด แต่ที่รู้สึกตกใจเพราะคนเหล่านี้นั้นล้วนแต่งกายด้วยชุดที่ดูแปลกประหลาด ดังกับนักรบในยุคโบราณ เสียงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดยังคงดังขึ้นกระทบเข้ามาในโสตประสาท หันมองรอบกายด้วยความสับสนมึนงง ภาพผู้คนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บทั้งสตรีและเด็กที่กำลังช่วยกันเคลื่อนย้ายคนเจ็บด้วยใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสกปรกและคราบน้ำตา เพราะบุคคลเหล่านั้น คือบุคคลที่รักและคนในครอบครัว คนที่บาดเจ็บนั้นล้วนเป็นชายฉกรรจ์ เปลวเพลิงที่กำลังโหมกะพรืออยู่นั้นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกร้อนรุ่มเท่าในจิตใจที่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะได้ยินเสียงเรียกที่ดังขึ้น เหมือนกับว่ามันกำลังดังอยู่ในที่ไกลแสนไกล หรือที่นี่จะเป็นนรก แต่เธอทำกรรมใดไว้ถึงได้ต้องตกนรกกัน คนที่ถูกเธอฆ่าตายก็สมควรที่จะตายทั้งนั้น นั่นเป็นคำถามที่ดังกึกก้องอยู่ในใจ ก่อนที่ร่าง

ซ่งเฟยหย่าที่เห็นสายตาเช่นนั้นพลันระบายลมหายใจ เอ่ยออกมาอย่างอ่อนล้า"หากเราอ่อนแอ ศัตรูจะยิ่งเหยียบย่ำมิใช่หรือ มันหมดเวลาที่ข้าจะอ่อนแอแล้ว ข้าจะต้องแข็งแกร่ง เพื่อให้แคว้นซ่งยังคงอยู่รอด""เอ่อ องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ ยังมีคนของพวกกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ"ขุนนางชราผู้หนึ่งที่กล่าวขึ้น ทำให้ซ่งเฟยหย่ายกยิ้มขึ้นอย่างยินดี เมื่อมีหนึ่งคนเสนอที่เหลือก็ต่างพร้อมใจกันร่วมมือ"หากรวบรวมคนของพวกกระหม่อมด้วย ก็มีกำลังเพิ่มอีกหลายพันนายพ่ะย่ะค่ะ"เสียงของเหล่าขุนนางที่เอ่ยสมทบสร้างความฮึกเหิมให้กับนางได้มากนัก หากนางจำไม่ผิด แคว้นจ้าวและแคว้นอู่ที่นำกำลังทหารมาประชิดเมืองหลวงในครั้งนี้ประมาณสองหมื่นนาย กองกำลังทหารที่ประจำอยู่เมืองหลวงของแคว้นซ่งมีเพียงหนึ่งหมื่นห้าพันนายเท่านั้น ทหารที่ประจำการอยู่หน้าด่านต่างบาดเจ็บล้มตายกำลังรอความช่วยเหลืออยู่เช่นกัน สองพันนายประจำการอยู่ที่นี่และหนึ่งหมื่นสามพันนายกำลังสู้รบอยู่ที่ประตูเมือง หากได้คนของเหล่าขุนนางมาสมทบก็ดีไม่น้อย"ดีมาก ขอบคุณพวกท่านจริงๆ ถ้าเช่นนั้น พวกท่านก็แยกย้ายกันกลับจวน รวบรวมคนทั้งหมด และแบ่งเอาส่วนหนึ่งพาคนในครอบครัวของพวกท่านไปหลบซ่อ

อีกฝั่งหนึ่งทางทิศเหนือเส้นทางที่สามารถเดินทางเข้าสู่แคว้นหยวน องค์ชายใหญ่จ้าวฉีหนานที่มาดักซุ่มโจมตีขบวนหลบหนีขององค์หญิงแห่งแคว้นซ่ง เห็นขบวนรถม้าที่มีทหารคุ้มกันแน่นหนาก็ส่งสัญญาณให้คนของตนเข้าโจมตีทันที แต่คาดไม่ถึงว่าเพียงออกมาจากที่ซ่อนกลับมีห่าธนูมากมายพุ่งเข้ามาคร่าชีวิตของเหล่าทหาร จนร่วงหล่นล้มตายราวใบไม้ร่วง จนตั้งรับแทบไม่ทัน ก่อนจะเกิดการต่อสู้กันของคนทั้งสองกลุ่มพระองค์พลาดท่าเสียทีให้ฝั่งตรงข้ามเข้าเสียแล้ว องค์ชายใหญ่จ้าวฉีหนานที่คิดอย่างเจ็บใจที่พลาดท่าเสียทีตกลงไปในหลุมพรางของอีกฝ่าย คาดไม่ถึงว่าแคว้นซ่งจะคมในฝักได้ถึงเพียงนี้ ดาบในมือฟาดฟันฝ่ายตรงข้ามอย่างเจ็บแค้นกว่าจะฝ่าวงล้อมนั้นออกมาได้ก็สูญเสียทหารฝีมือดีของตนไปไม่น้อย จึงสั่งให้คนที่เหลือถอยออกมาเมื่อเห็นว่าฝั่งตนเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ยังไม่ทันที่พระองค์จะได้หลบหนี ก็ปรากฏชายชุดดำอีกกลุ่มที่เข้ามาโจมตีคนของตน จนล้มตายจนหมด พระองค์เองก็แทบจะเอาชีวิตไม่รอด ความเจ็บแค้นในครั้งนี้จะต้องได้รับการชำระอย่างสาสมทหารแคว้นซ่งที่เข้ามารุมล้อมกลุ่มชายชุดดำลึกลับที่เข้ามาช่วยเหลืออย่างระแวดระวัง ก่อนชายชุดดำทั้งหมดจะเปิด

ร่างบางที่กระโดดลงจากหลังม้าเดินเข้าไปยังกระโจมบัญชาการ นางคงต้องหารือกับเหล่าแม่ทัพยังเมืองหน้าด่านนี้เสียก่อน"องค์หญิง ถวายบังคม..."เหล่าแม่ทัพทั้งสี่ รองแม่ทัพ และนายกองที่ประจำการอยู่เมืองหน้าด่านกำลังหารือกันอยู่นั้น ต่างลุกขึ้นอย่างพร้อมเพรียงไม่คิดว่าองค์หญิงของแคว้นจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ พวกเขาต่างรับรู้ถึงศึกในครั้งก่อน ที่พระองค์เป็นผู้สังหารองค์ชายรองจ้าวฉีหมิงของแคว้นจ้าวด้วยพระองค์เอง ขับไล่ศัตรูจนถอยร่น จึงไม่มีผู้ใดเกิดข้อกังขาในความปรีชาสามารถนั้น"พวกท่านทั้งหลายอย่าได้มากพิธี เชิญนั่งลงก่อนเถิด"เมื่อทุกคนนั่งลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เสียงหวานจึงเอื้อนเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองสบตาของทุกคนอย่างแน่วแน่มั่นคง ไม่มีเค้าโครงขององค์หญิงสูงศักดิ์แม้แต่น้อย กลับกันคล้ายดังว่านางเป็นบุรุษผู้หนึ่งเสียมากกว่า"ต่อไปทุกคนจะรู้จักข้าในฐานะแม่ทัพเฟยแห่งแคว้นซ่ง ข้าจะวางฐานะองค์หญิงเอาไว้ชั่วคราว ขอให้เข้าใจตรงกัน"เหล่าบุรุษที่อยู่ในกระโจมต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กกับคำสั่งนั้น แต่เมื่อหันไปมองใบหน้าขององครักษ์ประจำพระองค์ขององค์ฮ่องเต้ที่พยักหน้าให้จึงพากันตอบรับ"ขอรับ"ใบหน้างดงามที่อย