All Chapters of หลงกลรักไอดอลจอมวายร้าย: Chapter 1 - Chapter 3

เสียงออดดังบ่งบอกเวลาพักเที่ยงของเด็กโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งดังขึ้น ที่รวมมัธยมตอนต้นกับมัธยมตอนปลายไว้ โรงเรียนนี้มีขนาดใหญ่พอสมควรแถมยังดังที่สุดในจังหวัดอีกด้วย วาโย เด็กสาววัยสิบห้าย่างสิบหกรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปในโรงอาหารกับเพื่อนๆ ของเธอ ถึงแม้เรื่องเรียนเธออาจไม่เอาไหนแต่เรื่องกินเธอสู้ขาดใจบอกเลย “เร็วๆ หน่อยสิ เพลง เดี๋ยวไม่ได้นั่งโต๊ะตัวเดิมของเรา” ใช่โต๊ะตัวเดิมที่เธอเอาไว้นั่งมองพี่ต้าพี่ม.6 นักเรียนชายที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ เมื่อตอนต้นเดือนที่ผ่านมา ครั้งแรกที่เธอเห็นเขา เขากำลังนั่งอ่านหนังสือใต้ร่มไม้โต๊ะหินอ่อนข้างตึกที่เธอเรียนอยู่ ความรู้สึกครั้งแรกที่เธอเห็นเขา นั่นมันคนหรือเทพบุตรกันแน่ในโลกมนุษย์เรามีคนที่หล่อขนาดนี้ด้วยเหรอ เขาดูดีมากแม้แต่ในยามที่ใส่ชุดนักเรียนก็ชวนให้มองน่าหลงใหลไม่อาจละสายตาได้เลย ความสูงที่สูงเกินนักเรียนรุ่นเดียวกัน แต่ก็ดูสมส่วนและหุ่นดีไม่น้อย เขามาจากที่ใดกันเล่าพ่อเทพบุตรคนนี้ เด็กสาวที่ยืนมองเขาตรงกระจกหน้าต่างในห้องเรียนเมื่ออาจารย์ที่สอนเธอสั่งงานเอาไว้ และออกไปแล้วเธอจึงได้ยืนมองเขาแบบนั้นอยู่พักใหญ่ “โย ไปนั่งรอก่อนเลย เดี๋ยวฉัน

หลังจากที่วาโยแยกกับต้าที่ลานจอดรถเธอก็กลับเข้ามาหาเพลงเพื่อนของเธอข้างในบาร์“ไปไหนมาโย ฉันเดินตามหาแกไปทั่ว” เพลงรีบวิ่งมาหาหญิงสาวด้วยท่าทางตกใจ“คือฉันไปเดินหลงทางนิดหน่อยน่ะ” วาโยพูดแล้วยิ้มบิดเขินอายเมื่อนึกถึงใบหน้าพี่ต้า“ยิ้มอะไรยัยโยฉันโทรหาก็ไม่รับสาย” เพลงหน้าบึ้งโวยวายให้วาโย พร้อมกับที่วาโยควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างของตัวเอง“โทรศัพท์ฉัน หายไปไหน” เธอพยายามนึก เมื่อกี้เธอเจอพี่ต้าแล้วก็เป็นลม“หรือว่ามันจะหล่นหาย เพลงฉันขอยืมโทรศัพท์แกหน่อย” หญิงสาวรับมาและกดโทรออกไปที่เบอร์ของตัวเอง“สวัสดีครับ” เสียงปลายสายรับ“สวัสดีค่ะ พอดีฉันทำโทรศัพท์หาย ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนคะ” วาโยพูดอย่างร้อนใจเพราะในเครื่องของเธอมีข้อมูลและรูปเยอะมาก“ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงแรมxxx ครับ” วาโยได้ยินดังนั้นก็ยิ้มร่าเพราะเธอเองก็พักอยู่ที่นั่นกับเพลงเหมือนกัน“คุณรอฉันที่ล็อบบี้ได้ไหมคะไม่เกินครึ่งชั่วโมง ฉันไปถึงแน่นอนค่ะ”“ได้ครับ” พอเธอวางสายก็หันไปบอกเพลงว่าจะกลับไปโรงแรมแล้ว เพราะคนที่เก็บได้อยู่ที่โรงแรมที่เธอสองคนพักอยู่“งั้นแกกลับก่อนเลยนะ ฉันว่าจะเที่ยวต่อกับดินน่ะ” เพลงพูดแล้วก็หันไปมองทา