“แม่งเอ้ย” เขาสบถแล้วเดินหันหลังเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง จัดการสิ่งที่เขาทำค้างไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะมาเคาะประตูให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากให้ค้างคา แล้วอีกอย่างเขาเองก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของหญิงสาวที่นอนเมาแอ๋อยู่ตรงนี้ด้วยเหมือนกัน
“ปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอ เขาเดินมานั่งข้างๆ หญิงสาวที่มีผ้าห่มคลุมตัวไว้อยู่อย่างมิดชิด ถ้าพี่ชายเธอมรู้ว่าเธอเมาแล้วมาที่นี่มีหวังคอขาดแน่ๆ “เดี๋ยวจะให้ไอ่สินมารับกลับแล้วกัน จะได้จบๆ ไป” เขาบ่นพึมพำพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พรวด! วาโยดีดตัวลุกขึ้นมานั่งทันทีเมื่อได้ยินชื่อพี่ชายของตัวเอง “ พี่สินเหรอ ไหนอ่าาาพี่สิน” หญิงสาวจับแขนชายหนุ่มไว้ “ผมจะโทรให้พี่ชายคุณมารับแล้วกัน อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกถ้ามีใครมาเห็นเข้า เธอได้ดังแน่ๆ” “อย่าโทรนะคะ ถ้าพี่โทรหนูจะบอกว่าพี่ต้าปล้ำหนู เพราะถ้าพี่ชายหนูรู้ว่าหนูเมาแล้วมาหาพี่แบบนี้ มีหวังหนูตายแน่ๆ พ่อกับแม่หนูอีก” หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือไหว้ “แต่ไม่กลัวผมเลย…ว่างั้นเถอะ ฮึๆ” เขาหัวเราะในลำคอ “พี่ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก พี่น่ะต้องกลัวหนูมากกว่า” ร่างบางเอามือแตะใบหน้าของร่างใหญ่เบาๆ จนเขาเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น “ผู้หญิงอะไรเมาแล้วอ่อยเก่งชมัด คงจะผ่านมาเยอะจนไม่กลัวอะไรแล้วสินะ” เขาเชยคางเธอขึ้นพร้อมกับเอามือลูบริมฝีปากล่างของเธออย่างลืมตัวก่อนจะรีบชักมือออกแล้วดันใบหน้าของเธอให้ออกห่างจากตัวของเขา “หนูไม่เคยมีใคร และไม่เคยมีแฟนด้วย เพราะหนูชอบพี่ต้าแค่คนเดียวตั้งแต่ม.ต้นจนถึงตอนนี้” “รู้อยู่ว่าชอบ ก็ตอนเรียนคุณเล่นมองผมจนผมทำตัวไม่ถูก บางทีก็อึดอัดแต่ก็เข้าใจแหละช่วงนั้นผมฮอตมากๆ” เขาพูดพร้อมกับยักไหล่ “พี่ต้าก็รู้นี่คะ ว่าหนูชอบแต่ทำไมยังเฉยชากับหนูค่ะ ตอนนั้นหนูอาจไม่สวยแต่ตอนนี้หนูสวยมากนะ มีคนมารุมจีบหนูเพียบ แต่หนูไม่สนใจใครเลยค่ะนอกจากพี่ต้าแค่คนเดียว” “เด็กบ้า” เขาพูดสบถพร้อมกับมองหญิงสาวด้วยสายตาคู่งามที่ดุดันและมีเสน่ห์ของเขา “ผมว่าคุณเมามากแล้ว เดี๋ยวผมจะส่งคุณกลับบ้านตอนนี้แหละ” เขาเดินไปหยิบเสื้อคลุมตัวใหญ่มาสวมใส่ให้เธอพร้อมกับดึงฮู้ดขึ้นมาคลุมหัวให้ แล้วเขาก็ใส่หมวกแก๊ปพร้อมแมสปกปิดใบหน้าเดินไปหยิบกุญแจรถยนต์แล้วพยุงเธอออกมา เมื่อมาถึงนลานจอดรถ เขาดันตัวเธอให้เข้าไปนั่งพร้อมกับปรับเบาะรถยนต์ให้เธอนอนราบไป “บ้านอยู่ไหน” เขาถาม “บ้านหนูเหรอ แป๊บนะ”เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมพิมพ์บางอย่างลงไปในแอปพลิเคชันที่เธอคิดว่าเป็นแอปแผนที่ “นี่มันแอปสั่งของ คุณจะสั่งอะไร ผมอยากจะบ้าตาย” ชายหนุ่มเริ่มหัวร้อนทันทีเพราะเธอทำให้เขาเสียเวลานอนมากๆ ปกติก็ไม่ค่อยได้นอนอยู่แล้ว “ทำไมถึงยังพูดผมกับหนูล่ะคะ แทนตัวเองว่าพี่ไม่ได้เหรอ” เธอเอียงคอมองเขาพร้อมสายหวานเยิ้ม “ไม่อยากสนิทด้วย…เอาโทรศัพท์มานี่ เดี๋ยวหาเอง” เขาดึงโทรศัพท์เธอมาพร้อมกับกดไปที่แอปสั่งของแล้วกดดูที่อยู่ของเธอ และจิ้มไปที่โลเคชั่นทันที เมื่อรถสปอร์ตหรูสีดำมาจอดที่หน้าคอนโดของวาโย เขาลงไปเปิดประตูรถให้วาโย “ถึงละ ห้องอยู่ไหน” เขาจับแขนเธอบีบเบาๆ “ขอบคุณพี่ต้าค่ะ” เธอยกมือไหว้เขาแล้วเดินโซเซนิดหน่อยเดินเข้าไปในคอนโด ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็อดที่จะเดินตามเข้าไปไม่ได้ เกิดไปเคาะประตูห้องของใครแล้วจะแย่ อาจจะทำให้เขาเสียชื่อเสียงไปด้วยหากเกิดเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอ ยังไงเสียก็ต้องตามไปส่งเธอให้ถึงห้องอย่างปลอดภัย จนเธอกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน เขาก็เข้าไปในลิฟต์กับเธอด้วย เดินมาสักหน่อยในที่สุดก็ถึงห้องของเธอทำให้เขาโล่งใจเป็นอย่างมาก “อ้าวววพี่ต้าาา ยางงงไม่กลับไปอีกเดี๋ยวก็ดึงเข้าห้องด้วยเลย” เธอไม่พูดเปล่ากลับดึงแขนของเขาให้ตามเธอเข้ามาในห้องด้วย “ทำอะไร คุณนี่มันสุดๆ เลยจริงๆ” เขาสลัดมือของเธอออกอย่างแรง จนมันทำให้เธอล้มลงพร้อมกับต้าที่สะดุดเชือกรองเท้าผ้าใบของตัวเองล้มไปทับตัวของเธออย่างรวดเร็ว พลั่ก! เขาล้มทับเธอไม่เป็นท่าแต่โชคดีที่เขายังเกร็งแขนตั้งฉากกับพื้นไว้ข้างหนึ่ง ไม่งั้นเธอได้กระดูกหักแน่ๆ ถ้าเขาล้มใส่เธอจังๆ เพราะต้าตัวใหญ่กว่าเธอมากโขเลยทีเดียว หญิงสาวเอื้อมมือมาจับใบหน้าของต้าแล้วลูบลงมาที่หนวดเขียวครึ้มตรงบริเวณแถวคางของเขา “แม้แต่ในฝันพี่ก็ยังหล่ออีกนะคะ“ วาโยที่นอนเงยหน้าอยู่นั้นพูดพร้อมทั้งหลับตาพริ้ม เขาคว้าหมับที่ข้อมือเล็กของเธอทันที “เมาแล้วอยากหรือไง มา..เดี๋ยวผมจะสนองให้คุณเอง” ชายหนุ่มอดทนมาจนถึงที่สุดแต่สาวเจ้ากลับยั่วยวนเขาไม่เลิก แถมยังใช้สายตาเชื้อเชิญเขาไม่หยุดแบบนี้ ใช่ว่าเธอจะไม่อยู่ในสายตาของเขาเลย เขาเองก็มองเธอออกจะบ่อยเพราะเห็นว่าเธอก็น่ารักดี แต่สายตาของเขาไวกว่าเลยหลบตาเธอได้ทันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกันนั้นแล้ว แต่เพราะปัญหาครอบครัวและบวกกับที่เขาต้องไปเรียนต่อต่างประเทศเลยไม่ได้สนใจตัววาโยมากนัก จนเขากลับมาเจอเธออีกครั้งที่บาร์ที่เชียงใหม่ครั้งนั้น แล้วก็วันนี้รวมทั้งตอนนี้ด้วย เขาช้อนร่างของเธออุ้มขึ้นไปบนเตียงนอนที่อยู่ใกล้ๆ เขาวางเธอลงพร้อมกับถอดเสื้อคลุมและหมวกแก๊ปของตัวเองออกโยนไปข้างเตียงอย่างเร่งรีบเพราะอารมณ์ความต้องการของเขามันพลุ่งพล่านจนถึงขีดสุด เขาถอดเสื้อคลุมของเธอออก ทำให้เห็นสองเต้าที่ทะลักออกมาจนเกาะอกปิดแทบไม่มิด เขามีแววตาลุกวาวเปล่งประกายราวกับว่าถูกใจสิ่งสวยงามที่อยู่ตรงหน้านี้ ฝ่ามือหนาก้มลงจูบบดขยี้ริมฝีปากของหญิงสาวอย่างรุนแรงจนคนตัวเล็กดันอกของเขาออก เพราะหายใจไม่ออกเนื่องจากเขาจูบเธอนานจนเกินไป “ปล่อย” เธอเอามือดันใบหน้าของเขาออกมาเมื่อเขาโน้มลงมาหอมซอกคอของเธอลงไปจนถึงเนินอก กลิ่นกายหอมของเธอทำให้เขายิ่งเตลิดไปกันใหญ่ ในเมื่อเหยื่อสมยอมให้เขากินขนาดนี้มีหรือที่เขาจะปฏิเสธได้ ถ้าเธออยากนักเขาก็จะสนองให้เอง อารมณ์เขาคุกรุ่นเริ่มรุนแรงจนมันดันเป้ากางเกงออกมาจนตุง เขาแทบจะทนไม่ไหวเมื่อเห็นเนินสองเต้าของเธอเต็มตาขนาดนี้เลยก้มลงไปจูบและดูดริมฝีปากของเธออีกครั้ง แต่หญิงสาวก็ยังนอนไม่ได้สติ เสี้ยววินาทีที่เขาฉุกคิดขึ้นมา “แบบนี้มันเรียกว่าข่มขืนนี่หว่า” เขาดันตัวเองขึ้นจากร่างบางอย่างตัดใจ “แม่งเอ้ย เกือบงานเข้าแล้วกู” เขารีบดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอเพื่อปกปิดเนื้อนวลขาวที่ล่อสายตาของเขาอยู่ เขาเดินหาเสื้อคลุมและหมวกแก๊ป เพราะไม่รู้ว่าเขาโยนมันไปทางไหนบ้างบวกกับความสับสนที่ความคิดและความรู้สึกของตัวเองมันสวนทางกันจนมันเกิดการต่อสู้ภายในจิตใจของเขาอย่างหนัก เมื่อเขาคิดได้เช่นนั้นก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องของเธอไปอย่างรวดเร็วเสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้าดังขึ้นภายในห้องของวาโย เธอรีบควานหาและปิดเสียงพร้อมกับเอาหน้าซุกไปใต้ผ้าห่มอุ่นๆ เพราะยังไม่อยากตื่น เธอค่อยๆ ลุกขึ้นมา “โอ๊ย ปวดหัวชะมัด เมื่อคืนดื่มไปเยอะด้วย” เธอหรี่ตามองสำรวจไปภายในห้องและสำรวจตัวเองก็เห็นเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่ วางอยู่ที่ปลายเท้าของเธอ หน่วยประมวลผลในสมองของเธอก็ค่อยๆ ประมวลภาพทีละเหตุการณ์กับเรื่องเมื่อคืน “กรี๊ดดดดด” วาโยกรีดร้องลั่นจนสุดเสียง “เมื่อคืน เมื่อคืนนี้” เธอรีบลุกไปหยิบเสื้อคลุมสีดำตัวโคร่งมาดู พลิกไปมาเพื่อดูให้แน่ใจ “อร๊ายยยย เมื่อคืนฉันทำอะไรลงไปต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฝันไป! ฉันแค่ฝันไปเท่านั้น” เธอล้มตัวลงนอนต่อแต่ก็ต้องลุกดีดตัวขึ้นมาหยิบเสื้อตัวใหญ่มาดูอีกครั้ง “ตายแน่ๆ ฉัน ทำไมเมาแล้วเรื้อนแบบนี้” หญิงสาวนั่งกุมขมับ เพราะทั้งปวดหัวจะระเบิดแถมยังไปก่อเรื่องไว้เมื่อคืนอีก จะทำยังไงดี ไม่น่าเมาขนาดนั้นเลย วันนี้กับการเรียนเธอแทบไม่ได้ฟังที่อาจารย์สอนเลย สมาธิไม่มีแถมยังนั่งเหม่อลอยอีก เพราะมัวแต่นึกถึงเรื่องนั้น เธอกล้ามากนะที่เมาแล้วไปหาผู้ชาย แล้วไม่ใช่ใครที่ไหนกลับเป็นไอดอลที่เธอชอบอีก ใครก็อยากดูดี ดูน่ารักในสายตาขอ
แม้ว่าร่างสูงใหญ่จะเดินขึ้นคอนโดไปแล้ว แต่ว่าเธอยังคงจอดรถอยู่ที่เดิมมาได้เกือบยี่สิบนาทีแล้ว เขาเคยจูบเธอ แล้วยังไงต่อเขาไม่พูดว่าขอโทษ หรือเอ่ยถามความรู้สึกของเธอเลยด้วยซ้ำว่าเธอจะยังชอบเขาอยู่ไหมที่ไม่ให้เกียรติเธอแบบนี้ หญิงสาวนึกถึงรสชาติจูบของเขาที่เหมือนคนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั้น แต่เธอก็จำได้ว่าเธอจูบโต้ตอบเขาไปเช่นเดียวกัน แล้วยังไงต่อนั่นมันจูบแรกของเธอนะ จูบแรกของเธอเป็นของพี่ต้าเหรอ เธอนึกหลายสิ่งหลายอย่างจนฟุ้งซ่าน แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเขาก็พอจะชอบเธออยู่บ้างเหมือนกัน พี่ต้ารู้ว่าแอคเคาท์นั่นเป็นของเธอ ทำไมถึงยังส่งอิโมจิรูปหัวใจมาให้เธอล่ะ เพราะเธอส่งข้อความไปบอกรักเขาเหรอ แต่เขาก็น่าจะส่งอิโมจิรูปยิ้มมาก็ได้นี่ ครั้งนี้ภาพมันชัดมาก นั่นเพราะเขาจูบเธอ เธอเริ่มคิดเข้าข้างตัวเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อกี้ที่เขาชวนเธอขึ้นไปข้างบนห้องของเขา เขาพูดจริงหรือพูดลองใจเธอกันแน่วาโยเอาหัวโขกกับพวงมาลัยเบาๆ เพื่อดึงสติ นี่เธอชอบเขามากจนเป็นขนาดเลยเหรอ‘ทำไมพี่ถึงจูบหนูคะ’ เธอพิมพ์ข้อความแชตถามเขาในรถยนต์ที่ยังไม่ได้ขยับไปไหนตั้งแต่ที่ต้าลงไป‘อยู่ไหน’
“อยากลองมั้ย” เขาถามพร้อมกับจับมือของเธอมาหอมอย่างอ่อนโยน“ลองจูบอีกเหรอคะ หนูไม่อยากลองแล้วค่ะ” เธอก้มหน้าลงอย่างเขินอาย “อยากมีอะไรกับพี่มั้ย…คืนนี้” เขาถามเสียงต่ำแหบพร่า“พี่ต้า” เธอเรียกชื่อของเขาเบาๆ พร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธ“ถ้าไม่ยอม พี่ก็คงทำอะไรไม่ได้ก็พี่รับปากแล้วนี่เนอะว่าจะไม่ทำ” เขาเดินไปเปิดประตูให้เธอ พร้อมกับยื่นรอให้เธอเดินออกไป“พี่ต้าไล่หนูแล้วเหรอคะ หนูจะมีอะไรกับพี่ได้ไง เราไม่ใช่แฟนกันซะหน่อย” เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาอารมณ์เปลี่ยนจากก่อนหน้านี้ไปโดยสิ้นเชิง สายตาที่มองเธอนั้นนิ่งเรียบเแต่ซ่อนความดุดันไว้เหมือนกำลังตำหนิเธออยู่“พี่ถึงถามไง ว่าอยากลองกับพี่หน่อยไหม ถูกใจพี่หรือเปล่าเดี๋ยวค่อยว่ากัน” เขากัดเม้มริมฝีปากของตัวเอง เรื่องนี้จะโทษเขาก็ไม่ได้ เธอเองก็เป็นฝ่ายจูบเขาเหมือนกัน เขาไม่ได้บังคับหรือทำให้เธอเจ็บเลยสักนิด แถมยังถามความสมัครใจจากเธออีก เขารู้ว่าเธอชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างนี่ก็เป็นครั้งแรกของเธอด้วย เธอจะทำยังไงดี หญิงสาวสลัดความคิดทั้งหมดที่มี เธอไม่น่าลังเลอะไรเลยด้วยซ้ำเขาอาจจะเป็นนายแบบไอดอลที่หล่ออย่างเดียว แต่นิสัยไม่ดีก็ได้
“จะกลับจริงๆ เหรอ” ต้าดึงมือของวาโยเอาไว้เมื่อเธอกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องของเขา“ค่ะ หนูต้องกลับแล้ว เพราะถ้าหนูอยู่ต่อพี่ต้องแกล้งหนูอีกแน่ๆ” เธอยืนก้มหน้าแดงเมื่อนึกถึง สิ่งที่เพิ่งทำกับเขาไปบนเตียงเมื่อกี้นี้“พี่ขอโทษ นะไม่คิดว่าจะปล่อยให้ตัวเองเลยเถิดขนาดนี้” เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง“แล้วหนูต้องทำยังไงต่อคะ” “ทำอะไร” เขาถามหน้างงๆ“หนูเป็นแฟนคลับของพี่ พี่เป็นคนแรกของหนูแต่เรา…ไม่ได้เป็นอะไรกัน” เธอพูดเว้นวรรคไว้ เพราะเขาบอกเธอเองว่าไม่อยากวาดฝันให้เธอ แล้วเธอก็เข้าหาและยอมเขาเอง ด้วยความเต็มใจ เพียงเพราะแค่ว่าอยากลองตามคำชวนของเขา“อืม เรื่องนั้นพี่ยังไม่แน่ใจ ถ้าพี่เปิดเผยเรื่องของเราตอนนี้มันคงไม่ดีแน่ๆ” นั่นน่ะสิ เขาเพิ่งเป็นนายแบบที่โด่งดังตอนมาอยู่ไทยสินะ ยังไงเขาก็ต้องโฟกัสเรื่องงานก่อนอยู่แล้ว“หนูก็ลองถามพี่ไปแบบนั้นแหละค่ะ” เธอหันไปยิ้มให้เขาอ่อนๆ ทั้งที่เพิ่งมีความสุขมาแท้ๆ แต่ทำไมถึงเศร้าแล้วล่ะ หรือเธอโลภมากเกินไปที่อยากเป็นแฟนกับพี่ต้าจริงๆ“พอรู้แบบนี้แล้วยังอยากมาหาพี่อยู่อีกไหม หรือว่าไม่อยากมาหาแล้ว” เขาจับไหล่ของเธอให้หันมาสบตากับเขา“อยากสิคะ” เธอเม้มปาก
ครืดดๆๆ เสียงโทรศัพท์ของพี่ต้าดังอยู่บนโต๊ะกระจกข้างโซฟาที่นั่งอยู่ เขาควานมือไปหยิบหาโดยไม่ได้มอง เพราะมัวแต่หมกมุ่นกับซอกคอของสาวน้อยอยู่ เขาชำเลืองมองชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอ ก็ทำเสียงชู่ปากใส่วาโยทันที“ครับพี่เบน” เขารับสายผู้จัดการสาวของเขาที่โทรเข้ามาตอนเกือบจะสองทุ่มครึ่งแล้ว วาโยนั่งอยู่นิ่งๆ และไม่กล้าขยับตัวไปไหน จึงทำให้ต้าเข้ามาจูบปากของเธอเบาๆ อีกครั้งด้วยความเอ็นดู“ครับพี่ เดี๋ยวผมจะลงไปเอาเดี๋ยวนี้แหละ” ชายหนุ่มกดวางสายแล้วหันมาพูดกับเธอที่นั่งนิ่งอยู่“พี่เบนผู้จัดการพี่โทรมา ให้ลงไปเอาเสื้อตัวใหม่ที่เพิ่งได้มา จะเอาไว้ถ่ายแบบพรุ่งนี้ เดี๋ยวพี่ลงไปเอาก่อนนะ ” “ทำไมพี่เขาไม่ขึ้นเอามาให้พี่ต้าที่ห้องคะ”“ผู้จัดการพี่เป็นผู้หญิงชื่อพี่เบน ส่วนผู้ชายชื่อพี่สิงห์ ปกติถ้าพี่สิงห์เอามาให้ เขาก็ขึ้นมาเลย แต่ถ้าเป็นพี่เบน ทางค่ายไม่อยากให้นายแบบอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองไม่ว่าจะกับใคร พี่เลยต้องลงไปไงครับ”“อ๋อ ค่ะ แล้วหนูล่ะก็อยู่กันสองคนกับพี่ ค่ายจะไม่ว่าเหรอคะ”“มันไม่เหมือนกันสักหน่อย โยเป็นแฟนพี่แล้วนะ” เขาลูบหัวของเธอขึ้นลงเพราะมันเขี้ยวในความไม่รู้ประสีประสาอะไรแบบนี้จนชายห
“โย เป็นยังไงบ้างเพลง” พี่สินวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น“หลับไปแล้วค่ะพี่ เดี๋ยวคืนนี้เพลงอยู่กับโยเองนะคะ”“ทำไมโย ถึงเป็นลมหมดสติล่ะ อย่าบอกนะ…ว่าพากันลดน้ำหนักไม่กินข้าวกินปลากันน่ะ” พี่สินขมวดคิ้วเข้าหากัน“ไม่ใช่หรอกค่ะพี่ โยไม่สบายด้วยก็เลยเป็นลม ดีนะที่เพลงมาเจอก่อน บอกให้ไปหาหมอตั้งแต่เช้าก็ไม่ไป”“พี่ล่ะเหนื่อยใจกับความดื้อของโยจริงๆ แล้วดูสิไม่สบายก็ไม่บอกพี่สักคำ คุณน้ายิ่งฝากให้พี่ดูแลลูกสาวเขาให้ดีๆ อยู่ด้วย” สินพูดถึงพ่อกับแม่ของวาโยที่ฝากฝั่งให้ดูน้องด้วยเพราะเธอออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียว แถมสินยังเคยชวนให้ไปอยู่บ้านด้วยกันก็ไม่ไปอยู่ด้วย“แล้วเอาไงดีล่ะคะพี่สิน เพลงยังไม่โทรบอกพ่อกับแม่ของโยเลย” เพลงเงยหน้าถามผู้ชายที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีกรมที่ดูกระวนกระวายใจอย่างมาก เพราะเขาเองก็คงตกใจเหมือนเธอ วาโยเองไม่เคยเจ็บป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลเลย แทบจะไม่ค่อยป่วยเลยด้วยซ้ำ ถ้าเปรียบกับพี่สินเขายังป่วยบ่อยกว่าน้องสาวของตัวเองอีก“เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง ยังไงก็ต้องบอกคุณน้า ลูกเขานอนโรงพยาบาลแท้ๆ เราปิดไม่ได้หรอก เผื่อคุณน้าจะได้ให้โยย้ายมาอยู่กับพี่เลย ต้องบังคับกันล่ะ”“งั้นเพ
แม้ว่าจะผ่านมาแล้วหลายเดือน สินก็ยังไม่รู้ว่าคนที่ทำให้น้องสาวตัวเองเสียใจและซึมไปคือต้าเพื่อนสมัยมัธยมของเขาเอง วาโยเก็บเงียบมาตลอดและหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอเขาด้วยเวลาที่เธอรู้สึกเศร้า แม้แต่ที่เธอไปพบจิตแพทย์ เพลงก็ไม่รู้เพราะไม่อยากทำให้เพื่อนและพี่ชายต้องคอยกังวลกับเธอไปด้วยวันนี้สินชวนวาโยออกไปเที่ยวทะเลด้วยกันกับเพื่อนๆ เพราะเป็นวันหยุดของเขา เธอตอบตกลงไปเพราะก็อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง เพื่อนของพี่สินมากันสามคน รวมทั้งเธอและพี่ชายก็เป็นห้าคนพอดี ส่วนเพลงก็ไปเชียงใหม่หาหวานใจของเธอตั้งแต่เมื่อวานตอนเลิกเรียนช่วงบ่ายแล้ว “เฮ้ย พวกเอ็งอย่าคิดมาจีบน้องข้านะเว้ย ถ้าจีบมีเตะแน่ๆ” สินพูดออกมาเพราะเห็นว่าพวกเพื่อนๆ ของเขากำลังมองน้องสาวของตนเองที่เดินเล่นอยู่ริมชายหาดคนเดียวเพราะตอนนี้มันก็เริ่มเย็นมากแล้ว ผู้คนเลยเริ่มทยอยกลับ ส่วนสินกับวาโยและเพื่อนของเขาค้างที่นี่นั่นเอง“จีบอะไรวะ ข้ามองเพราะเห็นว่าน้องเอ็งพอโตแล้ว ก็สวยเลยนี่หว่า” เพื่อนอีกคนของสินพูด“เออ สวยแล้วก็เลิกมองน้องมันได้แล้ว เดี๋ยวไอ่โยมันจะเที่ยวไม่สนุกพอดี” สินพูดพร้อมกับจิบเหล้าเข้าปาก เพราะพวกเขาตั้งโต๊ะกันตั้งแต่บ่า
“ใครไปเยาะเย้ยเธอ เพราะพี่เองก็ไม่ได้ตลกกับสิ่งที่เธอทำเอาไว้กับพี่เหมือนกัน”“ทำอะไรคะ มีแต่พี่ต้าแหละที่ทำ และหนูก็ไม่อยากยุ่งกับพี่อีกแล้ว” เธอรีบดันปิดประตูจนถาดข้าวแทบจะหล่นจากมือ แต่ต้าก็จับไว้ได้ทัน แล้วดันตัวเธอให้เข้าไปในห้องแล้วปิดประตูทันที“พี่จะทำอะไรหนูคะ หนูร้องให้คนช่วยจริงๆ นะ” เธอถอยหลังหนีเขาอย่างเร็ว “ร้องสิ พี่เองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะมาไม้ไหนอีก”“ทำตัวใสซื่อ โกหกเก่งแต่พอถูกจับได้ ก็บีบน้ำตา” เขาพูด“จับอะไรได้ มีแต่พี่แหละที่ทำร้ายหนู พี่มันคนห่วยแตก” นี่เธอด่าเขาทั้งที่ยังยืนร้องไห้อยู่เหรอ“วาโย!” เขาพูดดังลั่นแล้วรีบเข้าไปรวบตัวเธออยู่ในอ้อมแขนของเขาทันที และที่เขาสัมผัสได้คือเธอผอมลงไปมาก ถ้าเขาออกแรงกับเธออีกนิดกระดูกเธอคงแตกแน่ๆ จึงค่อยๆ คลายวงแขนไว้อย่างหลวมๆ“ปล่อย! คนมักง่ายแบบพี่ไม่เห็นความรักของใครหรอก ที่ผ่านมาหนูถือว่าทำทานให้หมามันแล้วกัน” เธอดันอกกว้างของเขาออกจากตัวเอง“ให้หมาเหรอ? ในกระดาษโน้ตที่เขียนเอาไว้ให้พี่ ว่าด่าเจ็บแล้วนะ มาเจอตัวจริงด่าเจ็บกว่าอีก มานี่เดี๋ยวหมาตัวนี้มันจะช่วยสงเคราะห์ให้” เขาทั้งซุกไซร้และบีบข้อมือของเธอรวบไว้ด
ต้าที่กำลังนั่งผสานมือนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟามองหญิงสาว ที่กำลังหายาที่อยู่ในกล่องเพื่อมาทำแผลให้เขา“โย มานั่งใกล้ๆ พี่ซิ” เขาตบโซฟาให้เธอนั่งด้วยสีหน้าราบเรียบแต่แววตาของเขากลับซ่อนอะไรไว้มากมายอยู่ในนั้น หญิงสาวเดินเข้ามานั่งข้างๆเขาอย่างเงียบๆ เธอคงไม่ถามเขาหรอกว่าเจ็บไหม เพราะเธอย่อมรู้ดีก็มุมปากของเขามีรอยช้ำแตกขนาดนั้น“ยานั่น ...ที่เธอกิน...เอามาให้พี่ดูหน่อย” “พี่ต้า หนูไม่ได้กินยาอันนั้นแล้วนะคะ หนูไม่ได้เครียดแล้ว” หญิงสาวรีบพูดปฏิเสธเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง“นั่นแหละ เอามาดูหน่อย...อยากเห็น” เขาพูดเสียงโทนต่ำ จนหญิงสาวไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบยาส่งให้เขา เขาถ่ายรูปยาแล้วส่งเข้าแชตของใครบางคน พร้อมกับกดโทรออกคุยกับคนที่อยู่ปลายสาย“ช่วยดูยาที่ส่งให้ดูหน่อยว่ายาอะไร” สักพักก็มีสายโทรเข้ามาเขากดรับอย่างรวดเร็ว“อือ แค่นั้นเหรอ โอเคขอบใจมากเพื่อน แค่นี้แหละ” แล้วเขาก็กดวางสายไป“พี่ต้าไม่ไว้ใจ กลัวว่าหนูโกหกเหรอคะ” หญิงสาวนั่งหน้าบึ้ง“พี่ไม่ไว้ใจ เธอชอบทำอะไรที่พี่คาดไม่ถึงเสมอ” เขาขยับเข้าไปนั่งใกล้หญิงสาวที่กำลังเทยาใส่สำลีทำแผล“หนูแค่นอนไม่หลับแค่นั้นเองค่ะ เลยไปปรึกษาหมอ
เช้าวันต่อมาวาโยที่นอนหนุนแขนของชายหนุ่มอยู่นั้นลืมตาขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่างกระจกทะลุผ้าม่านเข้ามาภายในห้อง เธอมองชายหนุ่มที่หลับตาพริ้มไม่สวมเสื้อมีเพียงผ้าห่มคลุมตั้งแต่เอวสอบลงไปจนถึงปลายเท้าของเขาเท่านั้น ผมยุ่งฟูนิดหน่อยพอให้ดูน่ารักเพราะปกติจะเห็นเขาแต่งกายเป๊ะ ทรงผมถูกจัดทรงให้เท่อยู่เสมอ เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเบาๆ เพราะกลัวว่าเขาจะตื่นมาเห็นเธอโป๊ซะก่อนแม้เมื่อคืนเขาจะเห็นไปเต็มตาแล้วก็ตาม เมื่อลุกจากเตียงพ้นแล้วหญิงสาวจึงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วชำระล้างร่างกายทันที“แสบจัง” เธอแทบสั่นสะท้านเมื่อน้ำสัมผัสโดนส่วนนั้นของเธอจนหญิงสาวกัดริมฝีปากของตนเองจนเป็นเส้นตรง ในขณะที่วาโยอาบน้ำอยู่นั้นก็มีคนมาเคาะประตูชายหนุ่มที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงจึงลุกขึ้นมาใส่เสื้อและกางเกงยีนส์ของตนเองและเดินไปเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงียสะลึมสะลือ“ไอ้ต้า มาทำอะไรที่ห้องน้องกูวะ” ชายหนุ่มที่มาเคาะประตูถึงกับทำหน้างงในสิ่งที่เห็นตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าที่ยังใส่ไม่เรียบร้อย แถมผมเผ้ายังยุ่งเหยิงราวกับคนที่พึ่งตื่นนอน ใหม่ๆ สภาพแบบนี้มันคงไม่ได้มาเมื่อเช้านี้แน่ๆช
เสียงหายใจเข้าออกของต้าเริ่มถี่ขึ้น เมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ซอกคองามระหงของหญิงสาวที่หลับตาพริ้มยอมจำนนกับเขาแต่โดยดี“ทนไม่ไหวแล้วว่ะ” เขาลุกขึ้นยืนในขณะที่หญิงสาวนั่งตักแล้วเดินในท่าลิงอุ้มแตงไปยังเตียงนุ่มของหญิงสาว เขารีบถอดเสื้อแขนกุดของหญิงสาวอย่างเร่งรีบพร้อมกับดึงกระโปรงและกางเกงในลายลูกไม้ตัวบางของหญิงสาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นแห่งความสมยอมจนไหลล้นออกมาถึงง่ามขา“อ้าาา เยิ้มเชียว อยากมากแล้วสินะ” ชายหนุ่มครางในลำคอเมื่อนิ้วยาวสวยของเขาถูไถไปตามร่องกลีบหวานเยิ้มจนเปียกลงมาถึงที่นอน“อ๊าา พี่ต้าเบาๆ กับหนูหน่อยนะคะ” หญิงสาวครางเสียงหลงเมื่อเขาลูบไล้เนินสวยพร้อมกับนิ้วที่ขยับเข้าออกจนสุดจะทนเพราะความอยากเต็มที่ของหญิงสาว ชายหนุ่มไม่ตอบกลับรีบปลดกางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็วเหมือนกับกลัวว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจไม่ให้เขาสอดใส่เข้าไปในตัวเธออย่างไงอย่างงั้นเลยเขาก้มลงดูดเลียไปทั่วหน้าอกของหญิงสาวจนน้ำลายเปียกชุ่มไปทั่ว พร้อมกับเสียงลมหายใจหืดหาดอย่างกับคนคลั่งเซ็กซ์ของเขา ก็ทำให้เธอแอ่นเนินโหนกนูนของตัวเองถูกับหน้าขาของเขาที่คร่อมตรงหว่างขาของเธอ
หญิงสาวในชุดกระโปรงสั้นกับเสื้อแขนกุดคอเต่า เดินพยุงร่างใหญ่เข้ามาในห้องน้ำของตนเองอย่างทุลักทุเล เพราะเขาเอาแต่เดินเบียดและโอบไหล่ของเธอไม่ปล่อยเลย จนเธอต้องออกแรงแกะมือเหนียวๆ ของเขาออกจากไหล่นวลเนียนของเธอ เมื่อพาชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำเธอก็ปิดประตูให้ แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นพร้อมกับหยิบขวดน้ำมาสองขวดแล้วก็ผ้าเย็น ที่เธอซื้อติดตู้เย็นไว้เวลาวันไหนดื่มแล้วแฮงค์ ผ้าเย็นก็สามารถช่วยทำให้เธอสดชื่นขึ้นมาได้เมื่อต้าเดินออกมาจากห้องน้ำ วาโยก็รีบไปพยุงเขามานั่งที่โซฟาทันที พร้อมกับเอาผ้าเย็นเช็ดใบหน้าให้เขาโดยการเสยผมหน้าม้าของเขาขึ้น พร้อมกับถอดหมวกแก๊ปให้“โห…หน้าใสกริ๊งเลย” เธอพูดออกมาเบาๆ จนชายหนุ่มที่นั่งเมาอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมา วาโยค่อยๆ เช็ดใบหน้าของเขาและลงไปที่ลำคออย่างแผ่วเบา ส่วนต้าเองก็ปล่อยให้เธอนั่งเช็ดตามอำเภอใจพร้อมหลับตาพริ้มเพราะความเย็นสบายของผ้าเย็นที่เธอเช็ดไปตามแขนลงมาจนถึงข้อศอก“พี่ต้าอยู่ดีไม่ว่าดีนะคะ คออ่อนกว่าเขายังจะไปท้าดวลอีก" หญิงสาวพูดพร้อมกับจับฝ่ามือหนาของเขามาเช็ดด้วยผ้าเย็นเพื่อคลายอาการเมาให้เขารู้สึกดีขึ้น
“พี่ต้า” วาโยอุทานเมื่อเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนกระดกแก้วเหล้าของเธอดื่มจนหมด“ชอบเทเหล้าเหรอ เทมาอีกสิ” พี่ต้าวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะจนแก้วแทบจะแตกละเอียดคามือของเขา แล้วมองไปที่เพื่อนชายของเธอจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อด้วยแววตาที่ขึงขังน่ากลัวพร้อมกับควักมือเรียกให้เด็กเสิร์ฟมาเสิร์ฟเหล้าเพิ่มอีกหนึ่งขวด แล้วนั่งลงอยู่ข้างวาโยโดยมีนนท์ที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ“พี่ต้า พอแล้วเดี๋ยวก็เมาหรอก” วาโยจับแขนของเขาที่กำลังเปิดขวดเหล้ารินใส่แก้วของนนท์ แล้วผายมือเชิญให้นนท์ดื่มด้วยท่าทางกวนๆ“เห็นมันชอบเทเหล้าก็เลยอยากมาแจมด้วย ทำไมหรือว่าชอบที่มันเทเหล้าให้กิน” เขาเลิกคิ้วรอฟังคำตอบจากเธออยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ไม่รู้จะตอบอะไรเขาดีเพราะคำพูดของเขาเหมือนกำลังบอกว่าเธอชอบที่มีผู้ชายมามอมเหล้าเธอแบบนี้ จึงเปลี่ยนไปคุยกับเพื่อนชายที่คิดว่าน่าจะคุยรู้เรื่องกว่าคนร่างใหญ่ ที่จ้องแต่จะพูดจาหาเรื่องแถมกำลังมองเธอด้วยแววตาเชิงตำหนิแบบนี้อีก ไม่รู้เธอไปทำอะไรให้เขากันแน่ ถึงได้ตามมาหาเรื่องถึงที่นี่“นนท์ เราว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว” วาโยจึงลุกขึ้นไปดึงเพลงมาที่โต๊ะ แต่พอกลับมา ก็เจอ
แชะๆ เสียงกดชัตเตอร์ที่ดังรัวๆ ของช่างภาพ ที่หันเลนส์กล้องไปทางนายแบบหุ่นฟิตที่มีกล้ามหน้าท้องขึ้นเป็นก้อนสวย ผิวเนียนละเอียดสะท้อนกับเสียงไฟแถมยังมีเหงื่อซึมนิดหน่อยจากการถ่ายภาพเซทของชุดนักกีฬาในแต่ละประเภท “ดีมากเลยต้า หล่อมากหุ่นดีมาก” เสียงผู้จัดการสาวชื่อพี่เบนตะโกนบอกเขาเมื่อเขากำลังจัดท่าทางของตัวเองให้ดูเท่และดูดีจนเธอต้องเอ่ยปากชมพอต้าถ่ายแบบเสร็จก็มานั่งพักกับผู้จัดการของเขาซึ่งวันนี้พี่สิงห์ไม่ได้มาด้วยเพราะต้องไปดูน้องใหม่ในสังกัดอีกคนหนึ่ง“ต้าเขาเก่งมากเลยนะคุณเบน หุ่นแบบนี้มีแต่คนอยากได้ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้” พี่ผู้ชายในทีมช่างภาพมากล่าวทักทายเธอ“จะไม่เก่งได้ไงคะ ก็เขาเป็นนายแบบตั้งแต่อายุสิบเก้าที่เมืองนอก อยู่ที่นู้นเขาก็ดังมากเหมือนกันนะคะ พวกเราโชคดีมากนะคะที่ได้ต้ามาอยู่ในสังกัด” พี่เบนพูดพร้อมกับจับไปที่ไหล่ของต้าแล้วลูบขึ้นลงอย่างนุ่มนวล จนเขาต้องลุกยืนขึ้นเพราะรู้ดีว่าผู้จัดการสาวกำลังคิดอะไรกับเขาอยู่นั่นเอง“งั้นผมกลับเลยละกันครับพี่เบน” ชายหนุ่มพูดเสียงเงียบ“ได้ๆ ไปสิ เดี๋ยวพี่ขับไปส่งที่คอนโดนะ”“อย่าดีกว่าครับ เพราะผมจะไปหาเพื่อนด้วย” แล้วเขาก็รีบไปเปล
คอนโดของต้าหลังจากที่วาโยกลับไปแล้ว ต้าก็เปิดแอคเคาท์หลุมที่สมัครไว้ได้ไม่นานนี้ มาไว้ส่องวาโยโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะบล็อกบัญชีของเขาแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน แต่พอเมื่อเขาเริ่มหายโกรธหญิงสาวก็อยากรู้เรื่องราวของเธอขึ้นมาซะงั้นเขาเคยสว่างสดใสและเปล่งประกายมาตลอดในใจของฉัน เขาเคยเป็นที่หนึ่ง และตอนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง เขาเคยเป็นความสุขแม้แค่ได้ยินชื่อของเขาฉันก็เผลอยิ้มออกมาเขาเคยทำให้ฉันหัวเราะและมีความสุขในช่วงเวลาที่แย่ๆเขาเคยทำให้ฉันรู้จักการรอคอยและอดทนที่จะได้เจอกันอีกครั้งตั้งแต่เขาเรียนจบม.ปลายไปแม้แต่ท่ามกลางฝูงชนมากมายที่รายล้อมรอบๆ ตัวเขา ฉันยังมองเห็นเขาแค่คนเดียว แด่เธอผู้เป็นที่รัก…. ทั้งที่เธอเคยโพสต์บอกรักเขาเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ลืมมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอคลั่งเขามากขนาดไหนเขาย่อมรู้ดี เธอใจสั่นจนเป็นลมเวลาเจอหน้าหล่อๆ ของเขา แถมยังหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงเวลาเขาไปอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมเมื่อวานรวมทั้งวันนี้กลับทำนิ่งเฉยชาใส่เขาเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอจะลืมกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะว่าเขาเร้าใจไม่พอ ท
คอนโดของต้าหลังจากที่วาโยกลับไปแล้ว ต้าก็เปิดแอคเคาท์หลุมที่สมัครไว้ได้ไม่นานนี้ มาไว้ส่องวาโยโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะบล็อกบัญชีของเขาแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน แต่พอเมื่อเขาเริ่มหายโกรธหญิงสาวก็อยากรู้เรื่องราวของเธอขึ้นมาซะงั้นเขาเคยสว่างสดใสและเปล่งประกายมาตลอดในใจของฉัน เขาเคยเป็นที่หนึ่ง และตอนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง เขาเคยเป็นความสุขแม้แค่ได้ยินชื่อของเขาฉันก็เผลอยิ้มออกมาเขาเคยทำให้ฉันหัวเราะและมีความสุขในช่วงเวลาที่แย่ๆเขาเคยทำให้ฉันรู้จักการรอคอยและอดทนที่จะได้เจอกันอีกครั้งตั้งแต่เขาเรียนจบม.ปลายไปแม้แต่ท่ามกลางฝูงชนมากมายที่รายล้อมรอบๆ ตัวเขา ฉันยังมองเห็นเขาแค่คนเดียว แด่เธอผู้เป็นที่รัก…. ทั้งที่เธอเคยโพสต์บอกรักเขาเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ลืมมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอคลั่งเขามากขนาดไหนเขาย่อมรู้ดี เธอใจสั่นจนเป็นลมเวลาเจอหน้าหล่อๆ ของเขา แถมยังหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงเวลาเขาไปอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมเมื่อวานรวมทั้งวันนี้กลับทำนิ่งเฉยชาใส่เขาเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอจะลืมกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะว่าเขาเร้าใจไม่พอ ท
“ห้องเดิม จำได้ไหม” ต้าถามวาโยซ้ำพร้อมกับขมวดคิ้วเพื่อรอฟังคำตอบ“ใครจะจำได้คะ หนูไปทำความสะอาดก็หลายที่อยู่เหมือนกัน แต่เดี๋ยวหนูจะให้พี่สินส่งโลเคชั่นมาให้แล้วกันค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ” แล้ววาโยก็ยกมือไหว้เขา ก่อนจะสตาร์ทรถของเธออกไปในทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มเจ้าของคีย์การ์ดกระตุกยิ้มมุมปากอย่างกับคนเจ้าเล่ห์สิบโมงเช้าวันอาทิตย์ ที่คอนโดหรูของต้าหญิงสาวเดินขึ้นมาพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาด และใส่หมวกแก๊ปโลโก้ ‘สินสะอาด’ ไว้ด้วยเพื่อจะได้ช่วยโปรโมทบริษัทของพี่ชายอีกทางเธอเดินไปพร้อมๆ กับอ่านข้อความแชตของสินที่ส่งมาให้เธอเมื่อเช้านี้ หญิงสาวเงยหน้ามองหาเลขที่ห้องของผู้จ้างงานเธอ เพราะก่อนหน้าที่วาโยจะขึ้นมาพี่ผู้หญิงที่ดูแลคอนโดบอกให้เธอขึ้นไปได้เลย เพราะเจ้าของห้องอยู่บนห้องแล้ว จึงไม่ต้องพาเธอขึ้นมาเหมือนครั้งที่แล้ววาโยเดินไปหยุดยังห้องเป้าหมายแล้วกดกริ่งที่หน้าประตูไม่กี่วินาทีผู้ชายหุ่นดีร่างสูงใหญ่สมส่วนก็เดินมาเปิดประตูให้ เขาเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำทำให้คลายความร้อนของอากาศที่อยู่ภายนอกได้เมื่อเธอเดินก้าวเข้ามา จนเธอเผลอยิ้มอย่างลืมตัวและเหงื่อของเธอก็เริ่มแห้งเพียงไม่กี่วินาที เมื่อเธ