หลังจากที่วาโยกลับมาจากคอนโดของต้า เธอก็รีบขับรถไปหาพี่สินทันที เพราะเธออยากรู้ว่าทำไมเขาถึงสนิทกับพี่ต้าได้ แล้วทำไมก่อนหน้านั้นเธอไม่เคยเห็นเขาสองคนคุยกันที่โรงเรียนเลย
“จะอยากรู้ไปทำไม สนใจต้ามันเหรอ” พี่สินถามน้องสาวที่กำลังคาดคั้นอยากรู้คำตอบ “แค่อยากรู้เฉยๆ ตอนเรียนไม่เห็นเคยไปมาหากัน มาสนิทกันได้ไง” “ก็ตอนเรียนคนละห้องกัน แล้วอีกอย่างมันก็ดูโลกส่วนตัวสูงเลยไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่พอสอบวันสุดท้าย พวกพี่ก็รวมตัวกัน พากันไปกินเหล้าเพื่อนใครต่อเพื่อนใครก็มารู้จักกัน ก็แค่นั้น” “อ๋อ ก็ยังว่าอยู่หนูตกใจจะตายที่เจอเขา พี่ต้าเขาดังมากนะพี่” หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่น “ทำไม สนใจร่างทองของนายแบบคนนั้นอ่ะดิ บอกพี่มาซะดีๆ” พี่สินชี้หน้าแซวเธอที่กำลังนั่งหน้าแดงแทบหุบยิ้มไม่ทัน “ไม่สนใจหรอกพี่ เข้าถึงยากขนาดนั้นใครจะไปชอบ” หญิงสาวเดินไปหยิบนู้นหยิบนี่ดูแก้อาการประหม่า เพราะกลัวพี่สินจับได้ซะก่อนว่าเธอคลั่งไคล้เพื่อนของเขามากแค่ไหน เรื่องที่เธอชอบพี่ต้ามีคนรู้แค่คนเดียวคือเพลง เพราะวาโยมักจะเล่าให้เพื่อนสาวของเธอฟังเสมอๆ “ก็ดีแล้ว เห็นมันนิ่งๆ เงียบๆ แบบนั้น ก็เอาเรื่องอยู่นะ ใจมันได้ว่ะ” พี่สินพูดแล้วก็ทำเสียงจิปาก “ใจได้ยังไงพี่” เธอรีบมานั่งข้างเขาที่กำลังเปลี่ยนช่องทีวีภายในบ้านที่เขาเพิ่งซื้อมาเมื่อห้าเดือนที่แล้ว เพราะหลังจากที่เขาเรียนจบปริญญาตรี สินก็ตั้งใจเดินหน้าทำธุรกิจของเขาทันที จึงพอมีรายได้เข้ามาพอสมควร “ก็เพื่อนในกลุ่มพี่อีกคนมันดันไปยุ่งกับแฟนของรุ่นพี่ในร้านเหล้า วันที่รวมตัวไปกินเหล้าน่ะวันนั้นเสือกมีเรื่องกันแล้วทีนี้ไอ้รุ่นพี่คนนั้น แม่งมีปืนจะยิงเพื่อนพี่ ไอ่ต้าแม่งเห็นก็เลยไปแย่งปืนมา” พี่สินพูดทิ้งท้ายไว้ “แล้วยังไงต่อพี่สิน พี่ต้าทำปืนลั่นใส่คนนั้นตายเหรอ” หญิงสาวตั้งอกตั้งใจฟังเขาจนตัวเกร็ง “ยิงตายอะไร แม่งเสือกเป็นปืนปลอม!” “โห้พี่ หนูก็ลุ้นไปเถอะ คิดว่าจะยิงกันตายซะแล้ว” “ดีแล้วที่เป็นปืนปลอม ถ้าปืนจริงไม่ใครก็ใครอ่ะ ได้ร่วงแน่พี่ถึงบอกไงไอ่ต้าใจมันได้ว่ะ” หญิงสาวได้ฟังก็พยักหน้าตาม “จริงของพี่ ไม่งั้นพี่ต้าไม่ได้แจ้งเกิดแน่ๆ หนูกลับก่อนนะพี่ บ๊าย” หญิงสาวโบกมือให้ “แล้วจะไปไหนต่อล่ะ” เขายังคงถามต่อ “ก็กลับไปพักไงคะ ถ้ามีงานอะไรแบบนี้อีกบอกหนูก็ได้นะไม่ต้องเกรงใจ” วาโยพูดจริงจัง “ก็เตรียมตัวรอแล้วกัน เพราะพ่อร่างทองคนนั้นมารีวิวให้แล้วแถมยังโพสต์ในอินสตาแกรมแท็กบริษัทพี่อีก” พี่สินชูโทรศัพท์ให้ดู “แบบนี้หนูก็ได้ค่าแรงด้วยสิเพราะสำเร็จตามเป้าหมายของพี่ที่ตั้งไว้” เธอทำท่าแบมือขอเงิน “ค่าแรงอยู่ในรีวิวนั้นแล้ว พี่บอกมันว่าทำความสะอาดให้ฟรี แต่ต้องมารีวิวให้นะ” เขาพูดเชิงหัวเราะ “โอ๊ย พี่สินหลอกใช้หนูอีกละ” “เอาน่าช่วยๆ กัน ถ้าไปได้สวยเดี๋ยวพี่ให้เปอร์เซ็นต์งามๆ เลย” “โชคดีของพี่นะ ที่รอดมาได้จนถึงอายุยี่สิบสี่ไม่โดนใครกระทืบตายก่อน” หญิงสาวพูดพร้อมกับวิ่งหนีเขาเมื่อเขาทำท่าไล่ล็อกคอเธอ เพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงพี่สินก็ไม่ชอบให้เธอพูดคำหยาบกับเขาแบบนี้ แต่นิสัยกวนๆ ของเขามันเหมาะกับคำพวกนี้ไหมล่ะ ถามจริงๆ เมื่อวาโยกลับไปถึงคอนโดก็จัดการธุระส่วนตัว แล้วโทรหาเพลงเล่าเรื่องที่ไปเจอวันนี้มาให้เพลงฟัง เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้พูดถึงพี่ต้า และดีใจมากๆ ที่ได้ไปคอนโดของเขาถึงแม้จะเป็นพนักงานทำความสะอาดก็ตาม “ทำไมช่วงนี้ดวงของฉันขึ้นขนาดนี้นะ” จากที่ไม่เคยคุยก็ได้คุย จากที่ไม่รู้ว่าเขาพักที่ไหนก็ได้รู้ แค่นึกถึงหน้าของเขาก็ฟินแล้ว ยิ่งน้ำเสียงทุ้มต่ำสายตาดุดันของเขาก็ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเตลิดไปไกล คนเราจะชอบใครได้มากขนาดนี้เลยเหรอ? เธอรีบสลัดหัวดึงสติกลับมา “โอ๊ยนี่ฉันโดนของหรือไง ทำไมเป็นแบบนี้” ไม่ได้การละขืนปล่อยไว้แบบนี้เธอต้องบ้าตายแน่ๆ “ คืนนี้ออกไปดื่มกันหน่อยไหมเพลง ฉันอยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง” วาโยกดโทรหาเพื่อนสาวอีกครั้งหลังจากวางสายที่เพิ่งคุยกันไปก่อนหน้านี้เอง “ออกไปเปิดหูเปิดตาอีกละ เดี๋ยวพอแกเมาก็เรียกหาแต่พี่ต้าฉันอายคนอื่นเขา” “ไม่เรียกๆ หรอก ฉันแค่อยากผ่อนคลายบ้างฉันคิดว่าฉันหมกมุ่นกับพี่ต้ามากเกินไป ฉันต้องใช้ชีวิตของฉันบ้าง แกเชื่อใจฉันได้เลยไม่เรียกแน่นอน” หญิงสาวพูดเสียงหนักแน่น “โอเคๆ ไปเจอกันร้านเดิมนะ อยากตื้ดๆ เหมือนกัน” แบบนี้สิถึงจะเรียกว่าเพื่อนกัน ศีลเสมอกันถึงอยู่กันได้ ที่ผับ ที่สองสาวเพื่อนสนิทมาบ่อยๆ มีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา มาเต้นโชว์ยั่วยวนชวนผู้หญิงให้หลงใหลอยู่บนเวที วาโยในชุดเกาะอกรัดรูปสีชมพูพร้อมกับเสื้อคลุมไหล่สีดำ กระโปรงสั้นเหนือเข่าสีชมพูอ่อนเช่นเดียวกัน เพลงก็ใส่จัดเต็มมาเหมือนกันเสื้อสายเดี่ยว พร้อมกับกางเกงขาสั้นสุดเซ็กซี่ สองสาวชูแก้วเหล้าชนกัน พร้อมกับเต้นตามจังหวะเพลง แต่ดีที่สองคนไม่เคยไปมั่วกับใครที่ไหน กินเสร็จเที่ยวเสร็จก็กลับบ้านนอนไม่มีไปต่อกับใครที่ไหน เน้นสร้างสีสันให้ชีวิตมากกว่า จนล่วงเลยเวลาเที่ยงคืน ทั้งสองเมามากแต่ยังมีสติอยู่ก็พากันนั่งรถแท็กซี่กลับด้วยกันเพราะทางเดียวกัน โดยเพลงยังอยู่บ้านกับพ่อและแม่ของเธอ และเลยไปอีกหน่อยประมาณห้ากิโลเมตรก็ถึงคอนโดของวาโย หลังจากที่เพลงลงจากรถเธอก็กำชับเพื่อนให้กลับดีๆ พร้อมกับบอกวาโยว่าถึงห้องก็โทรบอกเธอด้วย “โหล..ลลล เพลง ช้านน..ถึงห้องแล้…วนะแค่นี้แหละ จะรีบไปนอนง่ว…งมาก” เสียงหญิงสาวพูดจนลิ้นพันกันเพราะฤทธิ์เหล้า แต่ก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง “ยัย..เพลงบอกม่ายยย ให้พูดถึงพี่ต้า ตอนนี้อยู่คนเดียวแล้วววพูดด้ายยย โอ้ต้าจ๋าไหนลองหันมายิ้มหน่ออยยสิ” หญิงสาวเดินร้องเพลงไปจนถึงห้อง “พี่ต้าจ๋าไหนลองหันมายิ้มหน่อยสิ“ ก๊อกๆ หญิงสาวไปเคาะประตูห้องของใคร ทันทีที่ประตูเปิด ผู้ชายที่ไม่ใส่เสื้อที่อยู่ในห้องนั้นก็รีบดึงหญิงสาวที่เมาไม่ได้สติเข้าไปอย่างรวดเร็ว แรงดึงของเขาทำให้เธอเซถลาไปซบหน้าอกแกร่งของเขาทันที ใบหน้าร้อนผ่าวของเธอทำให้เขาถึงกับสะดุ้ง “แน่นจัง” เธอบ่นอู้อี้อยู่กับอกกว้างของเขา “พี่ต้าจ๋า หนูมาบอกรักพี่ค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วกลับไปซบอกของเขาต่อ พี่ต้าที่ยังอยู่ในอาการมึนงงไปชั่วขณะกับท่าทางของหญิงสาวว่ามันเกิดอะไรขึ้นและเธอมาได้ยังไงกัน “เมามาหรือวะเนี่ย” เขาดันร่างบางออกจากตัวของเขา “ดื่มนิดนึง.. ม่าย..ยยเมาค่ะมาบอกรักพี่แล้วว หนูก็จะกลับค่ะ ฝันดีนะคะ” เธอตบอกของเขาเบาๆ แล้วเดินเปิดประตูจะออกไป “จะบ้าเหรอ เมาขนาดนี้จะกลับยังไง แล้วมายังไงวะเนี่ย ดูแต่งตัวเข้าสิรอดมาได้ไง ดีไม่โดนใครหิ้วไปซะก่อน” เขาดึงหญิงสาวที่ยืนโอนเอนไปมานั่งโซฟา แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เธอ “พี่เช็ดแบบนี้ เครื่องสำอางหนูลบหมดพอดี เดี๋ยวหนูไม่สวยหยุดเช็ดเถอะค่ะ” หญิงสาวจับมือหนาของชายหนุ่มเอาไว้แล้วเปลี่ยนให้ฝ่ามือหนานั้นมาแนบแก้มของเธอแทน “มือพี่ต้าอุ่นจัง” พร้อมกับมองสำรวจหุ่นของเขาที่มีก้อนเนื้อหกลูกเป็นลอนสวยงามอยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่กะพริบตา “มาขัดจังหวะแบบนี้ เดี๋ยวได้อุ่นกว่านี้แน่ๆ ยัยเด็กแสบ” เขาลุกขึ้นแล้วตรงไปหยิบเสื้อมาสวมใส่พร้อมกับหยิบกระดาษทิชชู ที่เขาทิ้งอยู่บนเตียงนอนเก็บใส่ถุงขยะและนำไปทิ้งในห้องน้ำทันที “วาโย ๆ ” เขาเรียกชื่อของเธอที่นอนคอพับหลับไปบนโซฟาอย่างไม่ได้สติ เขาเลยนำผ้าห่มมาคลุมตัวของเธอไว้ เพราะตอนนี้เสื้อเกาะอกเธอแทบจะหลุดออกมาแล้ว “แม่งเอ้ย” เขาสบถแล้วเดินหันหลังเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง จัดการสิ่งที่เขาทำค้างไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะมาเคาะประตูให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากให้ค้างคา แล้วอีกอย่างเขาเองก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของหญิงสาวที่นอนเมาแอ๋อยู่ตรงนี้ด้วยเหมือนกัน“แม่งเอ้ย” เขาสบถแล้วเดินหันหลังเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง จัดการสิ่งที่เขาทำค้างไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะมาเคาะประตูให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากให้ค้างคา แล้วอีกอย่างเขาเองก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของหญิงสาวที่นอนเมาแอ๋อยู่ตรงนี้ด้วยเหมือนกัน“ปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอ เขาเดินมานั่งข้างๆ หญิงสาวที่มีผ้าห่มคลุมตัวไว้อยู่อย่างมิดชิดถ้าพี่ชายเธอมรู้ว่าเธอเมาแล้วมาที่นี่มีหวังคอขาดแน่ๆ“เดี๋ยวจะให้ไอ่สินมารับกลับแล้วกัน จะได้จบๆ ไป” เขาบ่นพึมพำพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพรวด! วาโยดีดตัวลุกขึ้นมานั่งทันทีเมื่อได้ยินชื่อพี่ชายของตัวเอง“ พี่สินเหรอ ไหนอ่าาาพี่สิน” หญิงสาวจับแขนชายหนุ่มไว้“ผมจะโทรให้พี่ชายคุณมารับแล้วกัน อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกถ้ามีใครมาเห็นเข้า เธอได้ดังแน่ๆ”“อย่าโทรนะคะ ถ้าพี่โทรหนูจะบอกว่าพี่ต้าปล้ำหนู เพราะถ้าพี่ชายหนูรู้ว่าหนูเมาแล้วมาหาพี่แบบนี้ มีหวังหนูตายแน่ๆ พ่อกับแม่หนูอีก” หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือไหว้“แต่ไม่กลัวผมเลย…ว่างั้นเถอะ ฮึๆ” เขาหัวเราะในลำคอ“พี่ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก พี่น่ะต้องกลัวหนูมากกว่า” ร่างบางเอามือแตะใบหน้าของร่างใหญ่เบาๆ จนเขาเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น“ผู้หญิงอะไ
เสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้าดังขึ้นภายในห้องของวาโย เธอรีบควานหาและปิดเสียงพร้อมกับเอาหน้าซุกไปใต้ผ้าห่มอุ่นๆ เพราะยังไม่อยากตื่น เธอค่อยๆ ลุกขึ้นมา “โอ๊ย ปวดหัวชะมัด เมื่อคืนดื่มไปเยอะด้วย” เธอหรี่ตามองสำรวจไปภายในห้องและสำรวจตัวเองก็เห็นเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่ วางอยู่ที่ปลายเท้าของเธอ หน่วยประมวลผลในสมองของเธอก็ค่อยๆ ประมวลภาพทีละเหตุการณ์กับเรื่องเมื่อคืน “กรี๊ดดดดด” วาโยกรีดร้องลั่นจนสุดเสียง “เมื่อคืน เมื่อคืนนี้” เธอรีบลุกไปหยิบเสื้อคลุมสีดำตัวโคร่งมาดู พลิกไปมาเพื่อดูให้แน่ใจ “อร๊ายยยย เมื่อคืนฉันทำอะไรลงไปต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฝันไป! ฉันแค่ฝันไปเท่านั้น” เธอล้มตัวลงนอนต่อแต่ก็ต้องลุกดีดตัวขึ้นมาหยิบเสื้อตัวใหญ่มาดูอีกครั้ง “ตายแน่ๆ ฉัน ทำไมเมาแล้วเรื้อนแบบนี้” หญิงสาวนั่งกุมขมับ เพราะทั้งปวดหัวจะระเบิดแถมยังไปก่อเรื่องไว้เมื่อคืนอีก จะทำยังไงดี ไม่น่าเมาขนาดนั้นเลย วันนี้กับการเรียนเธอแทบไม่ได้ฟังที่อาจารย์สอนเลย สมาธิไม่มีแถมยังนั่งเหม่อลอยอีก เพราะมัวแต่นึกถึงเรื่องนั้น เธอกล้ามากนะที่เมาแล้วไปหาผู้ชาย แล้วไม่ใช่ใครที่ไหนกลับเป็นไอดอลที่เธอชอบอีก ใครก็อยากดูดี ดูน่ารักในสายตาขอ
แม้ว่าร่างสูงใหญ่จะเดินขึ้นคอนโดไปแล้ว แต่ว่าเธอยังคงจอดรถอยู่ที่เดิมมาได้เกือบยี่สิบนาทีแล้ว เขาเคยจูบเธอ แล้วยังไงต่อเขาไม่พูดว่าขอโทษ หรือเอ่ยถามความรู้สึกของเธอเลยด้วยซ้ำว่าเธอจะยังชอบเขาอยู่ไหมที่ไม่ให้เกียรติเธอแบบนี้ หญิงสาวนึกถึงรสชาติจูบของเขาที่เหมือนคนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั้น แต่เธอก็จำได้ว่าเธอจูบโต้ตอบเขาไปเช่นเดียวกัน แล้วยังไงต่อนั่นมันจูบแรกของเธอนะ จูบแรกของเธอเป็นของพี่ต้าเหรอ เธอนึกหลายสิ่งหลายอย่างจนฟุ้งซ่าน แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเขาก็พอจะชอบเธออยู่บ้างเหมือนกัน พี่ต้ารู้ว่าแอคเคาท์นั่นเป็นของเธอ ทำไมถึงยังส่งอิโมจิรูปหัวใจมาให้เธอล่ะ เพราะเธอส่งข้อความไปบอกรักเขาเหรอ แต่เขาก็น่าจะส่งอิโมจิรูปยิ้มมาก็ได้นี่ ครั้งนี้ภาพมันชัดมาก นั่นเพราะเขาจูบเธอ เธอเริ่มคิดเข้าข้างตัวเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อกี้ที่เขาชวนเธอขึ้นไปข้างบนห้องของเขา เขาพูดจริงหรือพูดลองใจเธอกันแน่วาโยเอาหัวโขกกับพวงมาลัยเบาๆ เพื่อดึงสติ นี่เธอชอบเขามากจนเป็นขนาดเลยเหรอ‘ทำไมพี่ถึงจูบหนูคะ’ เธอพิมพ์ข้อความแชตถามเขาในรถยนต์ที่ยังไม่ได้ขยับไปไหนตั้งแต่ที่ต้าลงไป‘อยู่ไหน’
“อยากลองมั้ย” เขาถามพร้อมกับจับมือของเธอมาหอมอย่างอ่อนโยน“ลองจูบอีกเหรอคะ หนูไม่อยากลองแล้วค่ะ” เธอก้มหน้าลงอย่างเขินอาย “อยากมีอะไรกับพี่มั้ย…คืนนี้” เขาถามเสียงต่ำแหบพร่า“พี่ต้า” เธอเรียกชื่อของเขาเบาๆ พร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธ“ถ้าไม่ยอม พี่ก็คงทำอะไรไม่ได้ก็พี่รับปากแล้วนี่เนอะว่าจะไม่ทำ” เขาเดินไปเปิดประตูให้เธอ พร้อมกับยื่นรอให้เธอเดินออกไป“พี่ต้าไล่หนูแล้วเหรอคะ หนูจะมีอะไรกับพี่ได้ไง เราไม่ใช่แฟนกันซะหน่อย” เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาอารมณ์เปลี่ยนจากก่อนหน้านี้ไปโดยสิ้นเชิง สายตาที่มองเธอนั้นนิ่งเรียบเแต่ซ่อนความดุดันไว้เหมือนกำลังตำหนิเธออยู่“พี่ถึงถามไง ว่าอยากลองกับพี่หน่อยไหม ถูกใจพี่หรือเปล่าเดี๋ยวค่อยว่ากัน” เขากัดเม้มริมฝีปากของตัวเอง เรื่องนี้จะโทษเขาก็ไม่ได้ เธอเองก็เป็นฝ่ายจูบเขาเหมือนกัน เขาไม่ได้บังคับหรือทำให้เธอเจ็บเลยสักนิด แถมยังถามความสมัครใจจากเธออีก เขารู้ว่าเธอชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างนี่ก็เป็นครั้งแรกของเธอด้วย เธอจะทำยังไงดี หญิงสาวสลัดความคิดทั้งหมดที่มี เธอไม่น่าลังเลอะไรเลยด้วยซ้ำเขาอาจจะเป็นนายแบบไอดอลที่หล่ออย่างเดียว แต่นิสัยไม่ดีก็ได้
“จะกลับจริงๆ เหรอ” ต้าดึงมือของวาโยเอาไว้เมื่อเธอกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องของเขา“ค่ะ หนูต้องกลับแล้ว เพราะถ้าหนูอยู่ต่อพี่ต้องแกล้งหนูอีกแน่ๆ” เธอยืนก้มหน้าแดงเมื่อนึกถึง สิ่งที่เพิ่งทำกับเขาไปบนเตียงเมื่อกี้นี้“พี่ขอโทษ นะไม่คิดว่าจะปล่อยให้ตัวเองเลยเถิดขนาดนี้” เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง“แล้วหนูต้องทำยังไงต่อคะ” “ทำอะไร” เขาถามหน้างงๆ“หนูเป็นแฟนคลับของพี่ พี่เป็นคนแรกของหนูแต่เรา…ไม่ได้เป็นอะไรกัน” เธอพูดเว้นวรรคไว้ เพราะเขาบอกเธอเองว่าไม่อยากวาดฝันให้เธอ แล้วเธอก็เข้าหาและยอมเขาเอง ด้วยความเต็มใจ เพียงเพราะแค่ว่าอยากลองตามคำชวนของเขา“อืม เรื่องนั้นพี่ยังไม่แน่ใจ ถ้าพี่เปิดเผยเรื่องของเราตอนนี้มันคงไม่ดีแน่ๆ” นั่นน่ะสิ เขาเพิ่งเป็นนายแบบที่โด่งดังตอนมาอยู่ไทยสินะ ยังไงเขาก็ต้องโฟกัสเรื่องงานก่อนอยู่แล้ว“หนูก็ลองถามพี่ไปแบบนั้นแหละค่ะ” เธอหันไปยิ้มให้เขาอ่อนๆ ทั้งที่เพิ่งมีความสุขมาแท้ๆ แต่ทำไมถึงเศร้าแล้วล่ะ หรือเธอโลภมากเกินไปที่อยากเป็นแฟนกับพี่ต้าจริงๆ“พอรู้แบบนี้แล้วยังอยากมาหาพี่อยู่อีกไหม หรือว่าไม่อยากมาหาแล้ว” เขาจับไหล่ของเธอให้หันมาสบตากับเขา“อยากสิคะ” เธอเม้มปาก
ครืดดๆๆ เสียงโทรศัพท์ของพี่ต้าดังอยู่บนโต๊ะกระจกข้างโซฟาที่นั่งอยู่ เขาควานมือไปหยิบหาโดยไม่ได้มอง เพราะมัวแต่หมกมุ่นกับซอกคอของสาวน้อยอยู่ เขาชำเลืองมองชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอ ก็ทำเสียงชู่ปากใส่วาโยทันที“ครับพี่เบน” เขารับสายผู้จัดการสาวของเขาที่โทรเข้ามาตอนเกือบจะสองทุ่มครึ่งแล้ว วาโยนั่งอยู่นิ่งๆ และไม่กล้าขยับตัวไปไหน จึงทำให้ต้าเข้ามาจูบปากของเธอเบาๆ อีกครั้งด้วยความเอ็นดู“ครับพี่ เดี๋ยวผมจะลงไปเอาเดี๋ยวนี้แหละ” ชายหนุ่มกดวางสายแล้วหันมาพูดกับเธอที่นั่งนิ่งอยู่“พี่เบนผู้จัดการพี่โทรมา ให้ลงไปเอาเสื้อตัวใหม่ที่เพิ่งได้มา จะเอาไว้ถ่ายแบบพรุ่งนี้ เดี๋ยวพี่ลงไปเอาก่อนนะ ” “ทำไมพี่เขาไม่ขึ้นเอามาให้พี่ต้าที่ห้องคะ”“ผู้จัดการพี่เป็นผู้หญิงชื่อพี่เบน ส่วนผู้ชายชื่อพี่สิงห์ ปกติถ้าพี่สิงห์เอามาให้ เขาก็ขึ้นมาเลย แต่ถ้าเป็นพี่เบน ทางค่ายไม่อยากให้นายแบบอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองไม่ว่าจะกับใคร พี่เลยต้องลงไปไงครับ”“อ๋อ ค่ะ แล้วหนูล่ะก็อยู่กันสองคนกับพี่ ค่ายจะไม่ว่าเหรอคะ”“มันไม่เหมือนกันสักหน่อย โยเป็นแฟนพี่แล้วนะ” เขาลูบหัวของเธอขึ้นลงเพราะมันเขี้ยวในความไม่รู้ประสีประสาอะไรแบบนี้จนชายห
“โย เป็นยังไงบ้างเพลง” พี่สินวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น“หลับไปแล้วค่ะพี่ เดี๋ยวคืนนี้เพลงอยู่กับโยเองนะคะ”“ทำไมโย ถึงเป็นลมหมดสติล่ะ อย่าบอกนะ…ว่าพากันลดน้ำหนักไม่กินข้าวกินปลากันน่ะ” พี่สินขมวดคิ้วเข้าหากัน“ไม่ใช่หรอกค่ะพี่ โยไม่สบายด้วยก็เลยเป็นลม ดีนะที่เพลงมาเจอก่อน บอกให้ไปหาหมอตั้งแต่เช้าก็ไม่ไป”“พี่ล่ะเหนื่อยใจกับความดื้อของโยจริงๆ แล้วดูสิไม่สบายก็ไม่บอกพี่สักคำ คุณน้ายิ่งฝากให้พี่ดูแลลูกสาวเขาให้ดีๆ อยู่ด้วย” สินพูดถึงพ่อกับแม่ของวาโยที่ฝากฝั่งให้ดูน้องด้วยเพราะเธอออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียว แถมสินยังเคยชวนให้ไปอยู่บ้านด้วยกันก็ไม่ไปอยู่ด้วย“แล้วเอาไงดีล่ะคะพี่สิน เพลงยังไม่โทรบอกพ่อกับแม่ของโยเลย” เพลงเงยหน้าถามผู้ชายที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีกรมที่ดูกระวนกระวายใจอย่างมาก เพราะเขาเองก็คงตกใจเหมือนเธอ วาโยเองไม่เคยเจ็บป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลเลย แทบจะไม่ค่อยป่วยเลยด้วยซ้ำ ถ้าเปรียบกับพี่สินเขายังป่วยบ่อยกว่าน้องสาวของตัวเองอีก“เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง ยังไงก็ต้องบอกคุณน้า ลูกเขานอนโรงพยาบาลแท้ๆ เราปิดไม่ได้หรอก เผื่อคุณน้าจะได้ให้โยย้ายมาอยู่กับพี่เลย ต้องบังคับกันล่ะ”“งั้นเพ
แม้ว่าจะผ่านมาแล้วหลายเดือน สินก็ยังไม่รู้ว่าคนที่ทำให้น้องสาวตัวเองเสียใจและซึมไปคือต้าเพื่อนสมัยมัธยมของเขาเอง วาโยเก็บเงียบมาตลอดและหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอเขาด้วยเวลาที่เธอรู้สึกเศร้า แม้แต่ที่เธอไปพบจิตแพทย์ เพลงก็ไม่รู้เพราะไม่อยากทำให้เพื่อนและพี่ชายต้องคอยกังวลกับเธอไปด้วยวันนี้สินชวนวาโยออกไปเที่ยวทะเลด้วยกันกับเพื่อนๆ เพราะเป็นวันหยุดของเขา เธอตอบตกลงไปเพราะก็อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง เพื่อนของพี่สินมากันสามคน รวมทั้งเธอและพี่ชายก็เป็นห้าคนพอดี ส่วนเพลงก็ไปเชียงใหม่หาหวานใจของเธอตั้งแต่เมื่อวานตอนเลิกเรียนช่วงบ่ายแล้ว “เฮ้ย พวกเอ็งอย่าคิดมาจีบน้องข้านะเว้ย ถ้าจีบมีเตะแน่ๆ” สินพูดออกมาเพราะเห็นว่าพวกเพื่อนๆ ของเขากำลังมองน้องสาวของตนเองที่เดินเล่นอยู่ริมชายหาดคนเดียวเพราะตอนนี้มันก็เริ่มเย็นมากแล้ว ผู้คนเลยเริ่มทยอยกลับ ส่วนสินกับวาโยและเพื่อนของเขาค้างที่นี่นั่นเอง“จีบอะไรวะ ข้ามองเพราะเห็นว่าน้องเอ็งพอโตแล้ว ก็สวยเลยนี่หว่า” เพื่อนอีกคนของสินพูด“เออ สวยแล้วก็เลิกมองน้องมันได้แล้ว เดี๋ยวไอ่โยมันจะเที่ยวไม่สนุกพอดี” สินพูดพร้อมกับจิบเหล้าเข้าปาก เพราะพวกเขาตั้งโต๊ะกันตั้งแต่บ่า
ต้าที่กำลังนั่งผสานมือนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟามองหญิงสาว ที่กำลังหายาที่อยู่ในกล่องเพื่อมาทำแผลให้เขา“โย มานั่งใกล้ๆ พี่ซิ” เขาตบโซฟาให้เธอนั่งด้วยสีหน้าราบเรียบแต่แววตาของเขากลับซ่อนอะไรไว้มากมายอยู่ในนั้น หญิงสาวเดินเข้ามานั่งข้างๆเขาอย่างเงียบๆ เธอคงไม่ถามเขาหรอกว่าเจ็บไหม เพราะเธอย่อมรู้ดีก็มุมปากของเขามีรอยช้ำแตกขนาดนั้น“ยานั่น ...ที่เธอกิน...เอามาให้พี่ดูหน่อย” “พี่ต้า หนูไม่ได้กินยาอันนั้นแล้วนะคะ หนูไม่ได้เครียดแล้ว” หญิงสาวรีบพูดปฏิเสธเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง“นั่นแหละ เอามาดูหน่อย...อยากเห็น” เขาพูดเสียงโทนต่ำ จนหญิงสาวไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบยาส่งให้เขา เขาถ่ายรูปยาแล้วส่งเข้าแชตของใครบางคน พร้อมกับกดโทรออกคุยกับคนที่อยู่ปลายสาย“ช่วยดูยาที่ส่งให้ดูหน่อยว่ายาอะไร” สักพักก็มีสายโทรเข้ามาเขากดรับอย่างรวดเร็ว“อือ แค่นั้นเหรอ โอเคขอบใจมากเพื่อน แค่นี้แหละ” แล้วเขาก็กดวางสายไป“พี่ต้าไม่ไว้ใจ กลัวว่าหนูโกหกเหรอคะ” หญิงสาวนั่งหน้าบึ้ง“พี่ไม่ไว้ใจ เธอชอบทำอะไรที่พี่คาดไม่ถึงเสมอ” เขาขยับเข้าไปนั่งใกล้หญิงสาวที่กำลังเทยาใส่สำลีทำแผล“หนูแค่นอนไม่หลับแค่นั้นเองค่ะ เลยไปปรึกษาหมอ
เช้าวันต่อมาวาโยที่นอนหนุนแขนของชายหนุ่มอยู่นั้นลืมตาขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่างกระจกทะลุผ้าม่านเข้ามาภายในห้อง เธอมองชายหนุ่มที่หลับตาพริ้มไม่สวมเสื้อมีเพียงผ้าห่มคลุมตั้งแต่เอวสอบลงไปจนถึงปลายเท้าของเขาเท่านั้น ผมยุ่งฟูนิดหน่อยพอให้ดูน่ารักเพราะปกติจะเห็นเขาแต่งกายเป๊ะ ทรงผมถูกจัดทรงให้เท่อยู่เสมอ เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเบาๆ เพราะกลัวว่าเขาจะตื่นมาเห็นเธอโป๊ซะก่อนแม้เมื่อคืนเขาจะเห็นไปเต็มตาแล้วก็ตาม เมื่อลุกจากเตียงพ้นแล้วหญิงสาวจึงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วชำระล้างร่างกายทันที“แสบจัง” เธอแทบสั่นสะท้านเมื่อน้ำสัมผัสโดนส่วนนั้นของเธอจนหญิงสาวกัดริมฝีปากของตนเองจนเป็นเส้นตรง ในขณะที่วาโยอาบน้ำอยู่นั้นก็มีคนมาเคาะประตูชายหนุ่มที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงจึงลุกขึ้นมาใส่เสื้อและกางเกงยีนส์ของตนเองและเดินไปเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงียสะลึมสะลือ“ไอ้ต้า มาทำอะไรที่ห้องน้องกูวะ” ชายหนุ่มที่มาเคาะประตูถึงกับทำหน้างงในสิ่งที่เห็นตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าที่ยังใส่ไม่เรียบร้อย แถมผมเผ้ายังยุ่งเหยิงราวกับคนที่พึ่งตื่นนอน ใหม่ๆ สภาพแบบนี้มันคงไม่ได้มาเมื่อเช้านี้แน่ๆช
เสียงหายใจเข้าออกของต้าเริ่มถี่ขึ้น เมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ซอกคองามระหงของหญิงสาวที่หลับตาพริ้มยอมจำนนกับเขาแต่โดยดี“ทนไม่ไหวแล้วว่ะ” เขาลุกขึ้นยืนในขณะที่หญิงสาวนั่งตักแล้วเดินในท่าลิงอุ้มแตงไปยังเตียงนุ่มของหญิงสาว เขารีบถอดเสื้อแขนกุดของหญิงสาวอย่างเร่งรีบพร้อมกับดึงกระโปรงและกางเกงในลายลูกไม้ตัวบางของหญิงสาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นแห่งความสมยอมจนไหลล้นออกมาถึงง่ามขา“อ้าาา เยิ้มเชียว อยากมากแล้วสินะ” ชายหนุ่มครางในลำคอเมื่อนิ้วยาวสวยของเขาถูไถไปตามร่องกลีบหวานเยิ้มจนเปียกลงมาถึงที่นอน“อ๊าา พี่ต้าเบาๆ กับหนูหน่อยนะคะ” หญิงสาวครางเสียงหลงเมื่อเขาลูบไล้เนินสวยพร้อมกับนิ้วที่ขยับเข้าออกจนสุดจะทนเพราะความอยากเต็มที่ของหญิงสาว ชายหนุ่มไม่ตอบกลับรีบปลดกางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็วเหมือนกับกลัวว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจไม่ให้เขาสอดใส่เข้าไปในตัวเธออย่างไงอย่างงั้นเลยเขาก้มลงดูดเลียไปทั่วหน้าอกของหญิงสาวจนน้ำลายเปียกชุ่มไปทั่ว พร้อมกับเสียงลมหายใจหืดหาดอย่างกับคนคลั่งเซ็กซ์ของเขา ก็ทำให้เธอแอ่นเนินโหนกนูนของตัวเองถูกับหน้าขาของเขาที่คร่อมตรงหว่างขาของเธอ
หญิงสาวในชุดกระโปรงสั้นกับเสื้อแขนกุดคอเต่า เดินพยุงร่างใหญ่เข้ามาในห้องน้ำของตนเองอย่างทุลักทุเล เพราะเขาเอาแต่เดินเบียดและโอบไหล่ของเธอไม่ปล่อยเลย จนเธอต้องออกแรงแกะมือเหนียวๆ ของเขาออกจากไหล่นวลเนียนของเธอ เมื่อพาชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำเธอก็ปิดประตูให้ แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นพร้อมกับหยิบขวดน้ำมาสองขวดแล้วก็ผ้าเย็น ที่เธอซื้อติดตู้เย็นไว้เวลาวันไหนดื่มแล้วแฮงค์ ผ้าเย็นก็สามารถช่วยทำให้เธอสดชื่นขึ้นมาได้เมื่อต้าเดินออกมาจากห้องน้ำ วาโยก็รีบไปพยุงเขามานั่งที่โซฟาทันที พร้อมกับเอาผ้าเย็นเช็ดใบหน้าให้เขาโดยการเสยผมหน้าม้าของเขาขึ้น พร้อมกับถอดหมวกแก๊ปให้“โห…หน้าใสกริ๊งเลย” เธอพูดออกมาเบาๆ จนชายหนุ่มที่นั่งเมาอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมา วาโยค่อยๆ เช็ดใบหน้าของเขาและลงไปที่ลำคออย่างแผ่วเบา ส่วนต้าเองก็ปล่อยให้เธอนั่งเช็ดตามอำเภอใจพร้อมหลับตาพริ้มเพราะความเย็นสบายของผ้าเย็นที่เธอเช็ดไปตามแขนลงมาจนถึงข้อศอก“พี่ต้าอยู่ดีไม่ว่าดีนะคะ คออ่อนกว่าเขายังจะไปท้าดวลอีก" หญิงสาวพูดพร้อมกับจับฝ่ามือหนาของเขามาเช็ดด้วยผ้าเย็นเพื่อคลายอาการเมาให้เขารู้สึกดีขึ้น
“พี่ต้า” วาโยอุทานเมื่อเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนกระดกแก้วเหล้าของเธอดื่มจนหมด“ชอบเทเหล้าเหรอ เทมาอีกสิ” พี่ต้าวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะจนแก้วแทบจะแตกละเอียดคามือของเขา แล้วมองไปที่เพื่อนชายของเธอจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อด้วยแววตาที่ขึงขังน่ากลัวพร้อมกับควักมือเรียกให้เด็กเสิร์ฟมาเสิร์ฟเหล้าเพิ่มอีกหนึ่งขวด แล้วนั่งลงอยู่ข้างวาโยโดยมีนนท์ที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ“พี่ต้า พอแล้วเดี๋ยวก็เมาหรอก” วาโยจับแขนของเขาที่กำลังเปิดขวดเหล้ารินใส่แก้วของนนท์ แล้วผายมือเชิญให้นนท์ดื่มด้วยท่าทางกวนๆ“เห็นมันชอบเทเหล้าก็เลยอยากมาแจมด้วย ทำไมหรือว่าชอบที่มันเทเหล้าให้กิน” เขาเลิกคิ้วรอฟังคำตอบจากเธออยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ไม่รู้จะตอบอะไรเขาดีเพราะคำพูดของเขาเหมือนกำลังบอกว่าเธอชอบที่มีผู้ชายมามอมเหล้าเธอแบบนี้ จึงเปลี่ยนไปคุยกับเพื่อนชายที่คิดว่าน่าจะคุยรู้เรื่องกว่าคนร่างใหญ่ ที่จ้องแต่จะพูดจาหาเรื่องแถมกำลังมองเธอด้วยแววตาเชิงตำหนิแบบนี้อีก ไม่รู้เธอไปทำอะไรให้เขากันแน่ ถึงได้ตามมาหาเรื่องถึงที่นี่“นนท์ เราว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว” วาโยจึงลุกขึ้นไปดึงเพลงมาที่โต๊ะ แต่พอกลับมา ก็เจอ
แชะๆ เสียงกดชัตเตอร์ที่ดังรัวๆ ของช่างภาพ ที่หันเลนส์กล้องไปทางนายแบบหุ่นฟิตที่มีกล้ามหน้าท้องขึ้นเป็นก้อนสวย ผิวเนียนละเอียดสะท้อนกับเสียงไฟแถมยังมีเหงื่อซึมนิดหน่อยจากการถ่ายภาพเซทของชุดนักกีฬาในแต่ละประเภท “ดีมากเลยต้า หล่อมากหุ่นดีมาก” เสียงผู้จัดการสาวชื่อพี่เบนตะโกนบอกเขาเมื่อเขากำลังจัดท่าทางของตัวเองให้ดูเท่และดูดีจนเธอต้องเอ่ยปากชมพอต้าถ่ายแบบเสร็จก็มานั่งพักกับผู้จัดการของเขาซึ่งวันนี้พี่สิงห์ไม่ได้มาด้วยเพราะต้องไปดูน้องใหม่ในสังกัดอีกคนหนึ่ง“ต้าเขาเก่งมากเลยนะคุณเบน หุ่นแบบนี้มีแต่คนอยากได้ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้” พี่ผู้ชายในทีมช่างภาพมากล่าวทักทายเธอ“จะไม่เก่งได้ไงคะ ก็เขาเป็นนายแบบตั้งแต่อายุสิบเก้าที่เมืองนอก อยู่ที่นู้นเขาก็ดังมากเหมือนกันนะคะ พวกเราโชคดีมากนะคะที่ได้ต้ามาอยู่ในสังกัด” พี่เบนพูดพร้อมกับจับไปที่ไหล่ของต้าแล้วลูบขึ้นลงอย่างนุ่มนวล จนเขาต้องลุกยืนขึ้นเพราะรู้ดีว่าผู้จัดการสาวกำลังคิดอะไรกับเขาอยู่นั่นเอง“งั้นผมกลับเลยละกันครับพี่เบน” ชายหนุ่มพูดเสียงเงียบ“ได้ๆ ไปสิ เดี๋ยวพี่ขับไปส่งที่คอนโดนะ”“อย่าดีกว่าครับ เพราะผมจะไปหาเพื่อนด้วย” แล้วเขาก็รีบไปเปล
คอนโดของต้าหลังจากที่วาโยกลับไปแล้ว ต้าก็เปิดแอคเคาท์หลุมที่สมัครไว้ได้ไม่นานนี้ มาไว้ส่องวาโยโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะบล็อกบัญชีของเขาแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน แต่พอเมื่อเขาเริ่มหายโกรธหญิงสาวก็อยากรู้เรื่องราวของเธอขึ้นมาซะงั้นเขาเคยสว่างสดใสและเปล่งประกายมาตลอดในใจของฉัน เขาเคยเป็นที่หนึ่ง และตอนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง เขาเคยเป็นความสุขแม้แค่ได้ยินชื่อของเขาฉันก็เผลอยิ้มออกมาเขาเคยทำให้ฉันหัวเราะและมีความสุขในช่วงเวลาที่แย่ๆเขาเคยทำให้ฉันรู้จักการรอคอยและอดทนที่จะได้เจอกันอีกครั้งตั้งแต่เขาเรียนจบม.ปลายไปแม้แต่ท่ามกลางฝูงชนมากมายที่รายล้อมรอบๆ ตัวเขา ฉันยังมองเห็นเขาแค่คนเดียว แด่เธอผู้เป็นที่รัก…. ทั้งที่เธอเคยโพสต์บอกรักเขาเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ลืมมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอคลั่งเขามากขนาดไหนเขาย่อมรู้ดี เธอใจสั่นจนเป็นลมเวลาเจอหน้าหล่อๆ ของเขา แถมยังหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงเวลาเขาไปอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมเมื่อวานรวมทั้งวันนี้กลับทำนิ่งเฉยชาใส่เขาเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอจะลืมกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะว่าเขาเร้าใจไม่พอ ท
คอนโดของต้าหลังจากที่วาโยกลับไปแล้ว ต้าก็เปิดแอคเคาท์หลุมที่สมัครไว้ได้ไม่นานนี้ มาไว้ส่องวาโยโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะบล็อกบัญชีของเขาแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน แต่พอเมื่อเขาเริ่มหายโกรธหญิงสาวก็อยากรู้เรื่องราวของเธอขึ้นมาซะงั้นเขาเคยสว่างสดใสและเปล่งประกายมาตลอดในใจของฉัน เขาเคยเป็นที่หนึ่ง และตอนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง เขาเคยเป็นความสุขแม้แค่ได้ยินชื่อของเขาฉันก็เผลอยิ้มออกมาเขาเคยทำให้ฉันหัวเราะและมีความสุขในช่วงเวลาที่แย่ๆเขาเคยทำให้ฉันรู้จักการรอคอยและอดทนที่จะได้เจอกันอีกครั้งตั้งแต่เขาเรียนจบม.ปลายไปแม้แต่ท่ามกลางฝูงชนมากมายที่รายล้อมรอบๆ ตัวเขา ฉันยังมองเห็นเขาแค่คนเดียว แด่เธอผู้เป็นที่รัก…. ทั้งที่เธอเคยโพสต์บอกรักเขาเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ลืมมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอคลั่งเขามากขนาดไหนเขาย่อมรู้ดี เธอใจสั่นจนเป็นลมเวลาเจอหน้าหล่อๆ ของเขา แถมยังหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงเวลาเขาไปอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมเมื่อวานรวมทั้งวันนี้กลับทำนิ่งเฉยชาใส่เขาเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอจะลืมกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะว่าเขาเร้าใจไม่พอ ท
“ห้องเดิม จำได้ไหม” ต้าถามวาโยซ้ำพร้อมกับขมวดคิ้วเพื่อรอฟังคำตอบ“ใครจะจำได้คะ หนูไปทำความสะอาดก็หลายที่อยู่เหมือนกัน แต่เดี๋ยวหนูจะให้พี่สินส่งโลเคชั่นมาให้แล้วกันค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ” แล้ววาโยก็ยกมือไหว้เขา ก่อนจะสตาร์ทรถของเธออกไปในทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มเจ้าของคีย์การ์ดกระตุกยิ้มมุมปากอย่างกับคนเจ้าเล่ห์สิบโมงเช้าวันอาทิตย์ ที่คอนโดหรูของต้าหญิงสาวเดินขึ้นมาพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาด และใส่หมวกแก๊ปโลโก้ ‘สินสะอาด’ ไว้ด้วยเพื่อจะได้ช่วยโปรโมทบริษัทของพี่ชายอีกทางเธอเดินไปพร้อมๆ กับอ่านข้อความแชตของสินที่ส่งมาให้เธอเมื่อเช้านี้ หญิงสาวเงยหน้ามองหาเลขที่ห้องของผู้จ้างงานเธอ เพราะก่อนหน้าที่วาโยจะขึ้นมาพี่ผู้หญิงที่ดูแลคอนโดบอกให้เธอขึ้นไปได้เลย เพราะเจ้าของห้องอยู่บนห้องแล้ว จึงไม่ต้องพาเธอขึ้นมาเหมือนครั้งที่แล้ววาโยเดินไปหยุดยังห้องเป้าหมายแล้วกดกริ่งที่หน้าประตูไม่กี่วินาทีผู้ชายหุ่นดีร่างสูงใหญ่สมส่วนก็เดินมาเปิดประตูให้ เขาเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำทำให้คลายความร้อนของอากาศที่อยู่ภายนอกได้เมื่อเธอเดินก้าวเข้ามา จนเธอเผลอยิ้มอย่างลืมตัวและเหงื่อของเธอก็เริ่มแห้งเพียงไม่กี่วินาที เมื่อเธ