Semua Bab หลงกลรักไอดอลจอมวายร้าย: Bab 21 - Bab 30

“พี่ต้า” วาโยอุทานเมื่อเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนกระดกแก้วเหล้าของเธอดื่มจนหมด“ชอบเทเหล้าเหรอ เทมาอีกสิ” พี่ต้าวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะจนแก้วแทบจะแตกละเอียดคามือของเขา แล้วมองไปที่เพื่อนชายของเธอจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อด้วยแววตาที่ขึงขังน่ากลัวพร้อมกับควักมือเรียกให้เด็กเสิร์ฟมาเสิร์ฟเหล้าเพิ่มอีกหนึ่งขวด แล้วนั่งลงอยู่ข้างวาโยโดยมีนนท์ที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ“พี่ต้า พอแล้วเดี๋ยวก็เมาหรอก” วาโยจับแขนของเขาที่กำลังเปิดขวดเหล้ารินใส่แก้วของนนท์ แล้วผายมือเชิญให้นนท์ดื่มด้วยท่าทางกวนๆ“เห็นมันชอบเทเหล้าก็เลยอยากมาแจมด้วย ทำไมหรือว่าชอบที่มันเทเหล้าให้กิน” เขาเลิกคิ้วรอฟังคำตอบจากเธออยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ไม่รู้จะตอบอะไรเขาดีเพราะคำพูดของเขาเหมือนกำลังบอกว่าเธอชอบที่มีผู้ชายมามอมเหล้าเธอแบบนี้ จึงเปลี่ยนไปคุยกับเพื่อนชายที่คิดว่าน่าจะคุยรู้เรื่องกว่าคนร่างใหญ่ ที่จ้องแต่จะพูดจาหาเรื่องแถมกำลังมองเธอด้วยแววตาเชิงตำหนิแบบนี้อีก ไม่รู้เธอไปทำอะไรให้เขากันแน่ ถึงได้ตามมาหาเรื่องถึงที่นี่“นนท์ เราว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว” วาโยจึงลุกขึ้นไปดึงเพลงมาที่โต๊ะ แต่พอกลับมา ก็เจอ

เสียงหายใจเข้าออกของต้าเริ่มถี่ขึ้น เมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ซอกคองามระหงของหญิงสาวที่หลับตาพริ้มยอมจำนนกับเขาแต่โดยดี“ทนไม่ไหวแล้วว่ะ” เขาลุกขึ้นยืนในขณะที่หญิงสาวนั่งตักแล้วเดินในท่าลิงอุ้มแตงไปยังเตียงนุ่มของหญิงสาว เขารีบถอดเสื้อแขนกุดของหญิงสาวอย่างเร่งรีบพร้อมกับดึงกระโปรงและกางเกงในลายลูกไม้ตัวบางของหญิงสาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นแห่งความสมยอมจนไหลล้นออกมาถึงง่ามขา“อ้าาา เยิ้มเชียว อยากมากแล้วสินะ” ชายหนุ่มครางในลำคอเมื่อนิ้วยาวสวยของเขาถูไถไปตามร่องกลีบหวานเยิ้มจนเปียกลงมาถึงที่นอน“อ๊าา พี่ต้าเบาๆ กับหนูหน่อยนะคะ” หญิงสาวครางเสียงหลงเมื่อเขาลูบไล้เนินสวยพร้อมกับนิ้วที่ขยับเข้าออกจนสุดจะทนเพราะความอยากเต็มที่ของหญิงสาว ชายหนุ่มไม่ตอบกลับรีบปลดกางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็วเหมือนกับกลัวว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจไม่ให้เขาสอดใส่เข้าไปในตัวเธออย่างไงอย่างงั้นเลยเขาก้มลงดูดเลียไปทั่วหน้าอกของหญิงสาวจนน้ำลายเปียกชุ่มไปทั่ว พร้อมกับเสียงลมหายใจหืดหาดอย่างกับคนคลั่งเซ็กซ์ของเขา ก็ทำให้เธอแอ่นเนินโหนกนูนของตัวเองถูกับหน้าขาของเขาที่คร่อมตรงหว่างขาของเธอ

ต้าที่กำลังนั่งผสานมือนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟามองหญิงสาว ที่กำลังหายาที่อยู่ในกล่องเพื่อมาทำแผลให้เขา“โย มานั่งใกล้ๆ พี่ซิ” เขาตบโซฟาให้เธอนั่งด้วยสีหน้าราบเรียบแต่แววตาของเขากลับซ่อนอะไรไว้มากมายอยู่ในนั้น หญิงสาวเดินเข้ามานั่งข้างๆเขาอย่างเงียบๆ เธอคงไม่ถามเขาหรอกว่าเจ็บไหม เพราะเธอย่อมรู้ดีก็มุมปากของเขามีรอยช้ำแตกขนาดนั้น“ยานั่น ...ที่เธอกิน...เอามาให้พี่ดูหน่อย” “พี่ต้า หนูไม่ได้กินยาอันนั้นแล้วนะคะ หนูไม่ได้เครียดแล้ว” หญิงสาวรีบพูดปฏิเสธเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง“นั่นแหละ เอามาดูหน่อย...อยากเห็น” เขาพูดเสียงโทนต่ำ จนหญิงสาวไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบยาส่งให้เขา เขาถ่ายรูปยาแล้วส่งเข้าแชตของใครบางคน พร้อมกับกดโทรออกคุยกับคนที่อยู่ปลายสาย“ช่วยดูยาที่ส่งให้ดูหน่อยว่ายาอะไร” สักพักก็มีสายโทรเข้ามาเขากดรับอย่างรวดเร็ว“อือ แค่นั้นเหรอ โอเคขอบใจมากเพื่อน แค่นี้แหละ” แล้วเขาก็กดวางสายไป“พี่ต้าไม่ไว้ใจ กลัวว่าหนูโกหกเหรอคะ” หญิงสาวนั่งหน้าบึ้ง“พี่ไม่ไว้ใจ เธอชอบทำอะไรที่พี่คาดไม่ถึงเสมอ” เขาขยับเข้าไปนั่งใกล้หญิงสาวที่กำลังเทยาใส่สำลีทำแผล“หนูแค่นอนไม่หลับแค่นั้นเองค่ะ เลยไปปรึกษาหมอ

ตั้งแต่ที่ต้ากลับไปวันนั้น วาโยก็ไม่ได้เจอเขามาหลายวันแล้ว เพราะเขาต้องไปถ่ายแบบที่ต่างประเทศร่วมกับนายแบบคนอื่นๆที่เป็นฝรั่ง จึงทำให้เขาไม่ได้มีเวลาคุยกับเธอมากนัก แถมข้อความที่เธอส่งไปเขายังไม่เปิดอ่านอีก คงจะไม่ว่างตอบเธอจริงๆ อาจเป็นเพราะว่าไทม์โซนที่ต่างกันหลายชั่วโมงเขาอาจจะนอนหลับอยู่ก็ได้ หญิงสาวคิดเช่นนั้นก็ทำให้สบายใจขึ้นมาหน่อย ในห้องแต่งตัวของนายแบบที่ต่างประเทศผู้จัดการสาวที่ชื่อพี่เบนหยิบโทรศัพท์ของต้าขึ้นมาดู เพราะเห็นว่ามีข้อความแชตแจ้งเตือนเข้าตลอดจึงสงสัยว่าใครส่งมา“เปลี่ยนรหัสผ่านแล้วเหรอ” เธอพูดขณะกดรหัสปลดล็อกเดิมที่หน้าจอของเขาอย่างถือวิสาสะ จนเจ้าของโทรศัพท์เดินเข้ามาเห็นพอดี“พี่เบนทำอะไรครับ” เขาพูดพร้อมกับแบมือขอโทรศัพท์ของตัวเองคืน“พอดี พี่เห็นมันวางไว้น่ะ กลัวจะหายเลยจะเก็บไว้ให้” ผู้จัดการสาวพูดพร้อมกับส่งโทรศัพท์คืนให้เขา“จะหายได้ไงครับ เพราะห้องนี้มีแค่ผมกับพี่ที่เข้ามาได้เท่านั้น” เขาพูดเพราะว่าห้องนี้เป็นห้องพักส่วนตัวของนายแบบกับผู้จัดการเท่านั้น ใครจะเข้ามาได้“แล้วถ่ายเสร็จแล้วเหรอ” เบนเปลี่ยนเรื่องพูดขึ้นมาทันที ในขณะที่ต้าเองก็กดดูโทรศัพท์ขอ

เมื่อวาโยกลับมาถึงที่คอนโดของตัวเองก็หยิบรูปถ่ายของต้าที่อยู่ในกล่องพลาสติกสีชมพูอ่อนรูปหัวใจ ที่เธอสะสมเอาไว้ออกมาดู มันมีเยอะมากจนเธอเองก็ตกใจ ว่าเธอรักเขามากขนาดนี้เลยเหรอ รักเขาทั้งที่ยังไม่รู้นิสัยใจคอที่แท้จริงของเขาเลยด้วยซ้ำ แบบนี้จะเรียกว่ารักได้อย่างไรกัน พอลองมองย้อนกลับไป เขามีแต่ทำให้เธอเสียใจตลอด ร้องไห้ให้เขาตั้งมาก พอเขามาทำดีด้วยก็ใจอ่อนเข้าข้างตัวเองคิดว่าพี่ต้าสนใจคิดว่าเขามีใจให้ แต่ไม่ใช่เลยเขาก็แค่อยากลองชิมผู้หญิงที่ไม่รู้ประสีประสาอย่างเธอก็แค่นั้น จริงเหมือนที่พี่สินบอกว่าสักวันพี่ต้าจะทำให้เธอเสียใจ และโชคดีที่เธอไม่ได้มีอะไรกับเขาบ่อยจนมันสึกหรอไปเยอะ และเราต่างก็สนุกกันทั้งคู่ เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่เขามีข่าวด้วยก็คงไม่ต่างกันวาโยนั่งหน้าเศร้าอยู่ที่โซฟาในห้อง เธอเปิดข่าวของเขาดูและดูเหมือนว่ามันจะลุกลามไปกันใหญ่เมื่อมีภาพของต้าและโรสพากันเดินกอดคอเข้าโรงแรมที่ต่างประเทศในคืนนั้น หัวใจของเธอปวดร้าวอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมให้เขาทำเธอให้เสียใจเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว“ถ้าพี่ต้าเดินหน้าต่อไปได้ หนูก็ต้องได้เหมือนกัน” เธอเก็บรูปถ่ายและนิตยสารของเขาเข้าก