หลังจากที่วาโยแยกกับต้าที่ลานจอดรถเธอก็กลับเข้ามาหาเพลงเพื่อนของเธอข้างในบาร์
“ไปไหนมาโย ฉันเดินตามหาแกไปทั่ว” เพลงรีบวิ่งมาหาหญิงสาวด้วยท่าทางตกใจ “คือฉันไปเดินหลงทางนิดหน่อยน่ะ” วาโยพูดแล้วยิ้มบิดเขินอายเมื่อนึกถึงใบหน้าพี่ต้า “ยิ้มอะไรยัยโยฉันโทรหาก็ไม่รับสาย” เพลงหน้าบึ้งโวยวายให้วาโย พร้อมกับที่วาโยควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างของตัวเอง “โทรศัพท์ฉัน หายไปไหน” เธอพยายามนึก เมื่อกี้เธอเจอพี่ต้าแล้วก็เป็นลม “หรือว่ามันจะหล่นหาย เพลงฉันขอยืมโทรศัพท์แกหน่อย” หญิงสาวรับมาและกดโทรออกไปที่เบอร์ของตัวเอง “สวัสดีครับ” เสียงปลายสายรับ “สวัสดีค่ะ พอดีฉันทำโทรศัพท์หาย ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนคะ” วาโยพูดอย่างร้อนใจเพราะในเครื่องของเธอมีข้อมูลและรูปเยอะมาก “ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงแรมxxx ครับ” วาโยได้ยินดังนั้นก็ยิ้มร่าเพราะเธอเองก็พักอยู่ที่นั่นกับเพลงเหมือนกัน “คุณรอฉันที่ล็อบบี้ได้ไหมคะไม่เกินครึ่งชั่วโมง ฉันไปถึงแน่นอนค่ะ” “ได้ครับ” พอเธอวางสายก็หันไปบอกเพลงว่าจะกลับไปโรงแรมแล้ว เพราะคนที่เก็บได้อยู่ที่โรงแรมที่เธอสองคนพักอยู่ “งั้นแกกลับก่อนเลยนะ ฉันว่าจะเที่ยวต่อกับดินน่ะ” เพลงพูดแล้วก็หันไปมองทางอื่นแทนคงจะเขิน และเธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาที่จะฟังในสิ่งที่เพื่อนพูดไม่เข้าใจ “ได้ๆ ดูแลตัวเองด้วยนะ มีอะไรก็โทรหาฉันได้ตลอดนะ” วาโยกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเพลง “ตกลงจ้ะ” ที่โรงแรมxxx “สวัสดีค่ะ คุณใช่คนที่เก็บโทรศัพท์ของฉันได้ไหมคะ” หญิงสาวเดินไปตรงมุมล็อบบี้ข้างแผนกต้อนรับที่มีผู้ชายนั่งอยู่เพียงคนเดียว เพราะนี่มันก็ดึกมากแล้ว “ใช่ครับ” ผู้ชายที่นั่งหันหลังอยู่หันหน้ามามองเธอ “พะ พี่....” “เจอกันอีกแล้วนะครับ คุณที่บอกว่าไม่รู้จักชื่อของผม” เขาพูดพร้อมกับกดปุ่มหน้าจอโทรศัพท์ให้สว่างแล้วชูให้ผู้หญิงที่ยืนตะลึงอยู่ดู วาโยกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ก็รูปบนล็อกหน้าจอ โชว์หน้าของเขาเต็มจอขนาดนั้น โกหกไม่ได้แล้วเอาไงดี “คือ คือนั่นโทรศัพท์ของหนูเองค่ะ” วาโยยืนพูดก้มหน้า “ผมรู้ แล้วยังไงต่อครับ” “นั่นโทรศัพท์ของหนูค่ะ ขอคืนด้วยนะคะ” เธอไปยืนใกล้ๆ เขา แล้วเผลอเม้มปากเข้าหากัน “ก็รู้ไงครับ เพราะผมเป็นคนเอาใส่ในกระเป๋ากางเกงตัวเองตอนอุ้มคุณมา” เขาส่งมันคืนให้เธอ “อ้าว” วาโยขมวดคิ้วเข้าหากัน “ลืมคืนให้ ขอโทษด้วยนะครับ” เขาพูดนิ่งๆ เหมือนกับตอนที่เรียนไม่มีผิด “ค่ะ” หญิงสาวยืนหยิกแขนตัวเองให้เจ็บเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องยิ้มหน้าบานให้เขา “เป็นแฟนคลับของผมไม่เห็นต้องปิดบังกันเลย แล้วพักที่ไหนครับ ที่นี่เหรอ” เขายืนเต็มความสูงแล้วเดินมาหาเธอ “ชะๆ ใช่ค่ะ พี่ตะๆ ต้า” กว่าเธอจะพูดได้แต่ละคำเหมือนคอของเธอเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ “ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เขายื่นหน้ามาใกล้ๆ จนเธอต้องเอามือปิดปากเพราะกลัวว่าเธอจะหายใจแรงแล้วเขาจะได้กลิ่นเหล้าเหม็นๆ จากเธอ “ชะ ชอบมากค่ะ” หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวไปจนถึงใบหูลามไปท้ายทอย และแล้ว วูบ…บบบบ “ น้องๆ น้องครับ” เขาจับตัวเธอพยุงไว้แล้วเรียกให้ตื่น “น่ะ หนูไม่เป็นไรค่ะ พี่ขึ้นไปพักเลยค่ะ” หญิงสาวเอามือปิดหน้าของตัวเองหน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงไปกันใหญ่ จนมีคนเริ่มเดินเข้ามาหลายคนในโรงแรม เขาจึงรีบเดินไปยังลิฟต์แล้วกดขึ้นที่พักไป ไม่นานก็มีผู้ชายลงหาเธอ เขาบอกว่าเป็นเพื่อนกับพี่ต้า “ต้าให้ลงมาดูน้อง มันกลัวคนเห็นมันอยู่กับน้องแล้วเป็นข่าวน้องจะเสียหาย ก็เลยรีบขึ้นไปก่อน” ผู้ชายที่สูงไล่เลี่ยกับเขาน่าจะเป็นเพื่อนสนิทกันเพราะเธอเห็นเขาใช้คำว่ามันกับพี่ต้าอย่างสนิทใจ “ขอบคุณนะคะ หนูไม่เป็นไรแล้ว พี่ไปพักเถอะค่ะหนูก็จะขึ้นไปพักเหมือนกัน” เธอยืนพูดยิ้มเจื่อนๆ ให้เพื่อนของเขา แล้วก็เดินไปกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นบนด้วยท่าทางนิ่งๆ ทั้งๆ ที่จริงเธออายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ก็ดันไปปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มว่าไม่รู้จักเขา แต่ภาพพักหน้าจอโทรศัพท์ของเธอนี่สิ เขาต้องคิดว่าเธอโกหกเก่งแน่ๆ ตอนนี้ขอแค่อย่าเพิ่งเจอเขาเลย เธออายเกินไปที่จะสู้หน้าเขาหรือจะบอกเขาตรงๆ ถึงเหตุผลที่ต้องโกหกว่าไม่รู้จักเขา "งั้นขอเจอพี่ต้าตอนนี้เลยได้ไหม ฉันจะบอกเขาเลยว่าทำไมต้องโกหกเขา” เธอเดินบ่นพูดลอยๆ โรงแรมออกจะใหญ่ เดินมาเจอกันตอนนี้ก็บ้าแล้ว แต่ดูเหมือนว่าผีในโรงแรมน่าจะได้ยินคำขอของเธอ เขาเดินเปิดประตูออกมาก่อนที่จะถึงห้องพักของเธอ แสดงว่าเขาพักอยู่ห้องติดกับเธอเหรอเนี่ย “อ้าวพักอยู่ชั้นนี้เหรอ” เขาไม่พูดเปล่า กลับเดินมาหาเธออีก “พี่ต้า หยุดอยู่ตรงนั้นเลยค่ะ” เธอทำมือห้ามเขา เขาเลิกคิ้วขึ้นสูง “ทำไม” “ที่หนูต้องโกหกพี่ว่าไม่รู้จักพี่ เพราะหนูอายค่ะอายเกินกว่าที่จะยืนคุยกับพี่นานๆ แบบนี้” วาโยก้มหน้า “แล้วอีกอย่างหนูกลัวพี่จำหนูได้ แต่พี่คงจำหนูไม่ได้ใช่ไหมคะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาแต่ก็ต้องหลุบตามองต่ำลงอีก “ใครจะไปจำได้ น้องคนที่ทำถุงยางหล่นในห้องสมุด” เสียงทุ้มต่ำหัวเราะในลำคอ “ไหนบอกจำไม่ได้ไงคะ พูดมาขนาดนี้” หญิงสาวเม้มปากเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง “ก็เหมือนกับที่น้องบอกว่าไม่รู้จักผม ทั้งที่รูปของผมอยู่บนโทรศัพท์ มันต่างกันตรงไหน บอกเลยว่าผมโคตรใจแป้ว คิดว่าจะลืมชื่อกันจริงๆ ซะอีก” “คือถุงยางอันนั้น พวกหนูเอามาเรียนในวิชา…” “เพศศึกษา” เขาพูดน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ใช่ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเหมือนเด็กน้อย “งั้นเข้าไปพักเถอะ แต่พักคนเดียวเหรอ” เขาถามต่อ “พักกับเพื่อนค่ะ แต่เพื่อนยังไม่กลับมา” “แล้วทำไมไม่พาเพื่อนมาพร้อมกันล่ะ” เขาถามต่อช่างสงสัย “เพื่อนหนูไปกับแฟนจะไปได้ยังไงคะ” “อ๋อ ล็อกห้องดีๆ ด้วยล่ะ” เขาตอบสั้นๆ แล้วก็เดินเข้าห้องไป เช้าวันใหม่ เพลงกลับเข้ามาในห้องพักก็พบว่าเพื่อนสาวของตัวเองไปนั่งอยู่มุมห้องในชุดนอน ผมเผ้าพะรุงพะรังเบ้าตาลึกดำ อย่างกับคนอดนอนมาทั้งคืน “เฮ้ย โยทำไมสภาพแกเป็นแบบนี้” เพลงรีบเข้าไปหาเพื่อนสาว “เพลง แกว่า… คนตายแล้วไปไหนวะ” วาโยพูดด้วยท่าทางห่อเหี่ยว “เมื่อคืนแกเจอผีเหรอโย” เพลงมองสำรวจทั่วห้อง “ยิ่งกว่าเจอผีอีกแก ฮือๆ เมื่อคืนฉันเจอพี่ต้ามา” วาโยทิ้งตัวลงนอนกับพื้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก “จริงดิ ไม่ดีเหรอเจอพี่ต้า นั่นพี่ต้าที่แกชอบเลยนะเว้ย” “ตอนแรกก็ว่าดีมากๆ แต่ตอนหลังพังยับไม่เป็นท่าเลย พี่ต้าจำฉันได้ว่าฉันคือน้องคนที่ทำถุงยางหล่น แถมฉันยังไปบอกว่าไม่รู้จักเขา ลืมชื่อมั่ง ไปบอกว่าเขาเป็นนักร้องมั่ง แล้วแกรู้ปะว่าพี่ต้าคือคนที่เก็บโทรศัพท์ของฉันได้ ฮือๆ ภาพหน้าเขาเต็มจอเลยฮือๆ” หญิงสาวสะอึกสะอื้นโอดครวญ “อื้อฮือ ยับจริงๆ โยเอ๊ย แกอยากไปอยู่บนดาวอังคารก่อนไหม ฉันจะเหมายานอวกาศส่งแกไปด้วยมือของฉันเอง” เพลงพูดส่ายหัวในความโก๊ะของเพื่อนสาว “ฉันอยากไปมากๆ แกพาฉันไปตอนนี้เลยได้ไหม” วาโยรีบลุกขึ้นมาจับมือของเพลงไปกุมไว้ “แกไปอาบน้ำแต่งตัวรอเลยฉันของีบสักหน่อยแล้วเดี๋ยวจะพาขึ้นยานไปอย่างไวเลย” ยับมากบอกเลย ไปดาวอังคารกลับมาก็ยังไม่หายอายแน่ๆ เชื่อไรท์ อยู่ให้อิพี่มันทรมานเล่นๆดีฟ่า สนุกฟ่าเยอะภายในห้องที่ดูสะอาดเรียบหรูโทนสไตล์โมเดิร์น เฟอร์นิเจอร์ถูกจัดเข้ากันเป็นอย่างดี บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของห้องว่าเป็นคนช่างเลือกช่างคัดสรรแค่ไหน ประตูตู้เสื้อผ้าบานเลื่อนขนาดใหญ่ภายในห้องแต่งตัวถูกเปิดออก ชายหนุ่มร่างสูงสง่าสมส่วนนุ่งผ้าขนหนูสีขาวพันเอวเอาไว้หลวมๆครืดๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเขาสั่นบนโต๊ะ เขาเดินไปหยิบดูและรับสายในทันที“ครับพี่” “ต้า เดี๋ยววันนี้จะให้พี่เบนไปรับนะ ถ้ายังไงก็ไปเจอกันที่งานแล้วกัน พี่จะต้องไปเตรียมตัวคอยนายที่งานด้วย” พี่สิงห์ผู้จัดการส่วนตัวของเขาโทรมาบอกว่าจะมีผู้จัดการอีกคนมารับแทนเขา“ตกลงครับพี่เดี๋ยวเจอกันครับ” แล้วเขาจึงปลดผ้าขนหนูลงไปกองกับพื้น ด้วยกายเปลือยเปล่าเนื่องจากอยู่คนเดียวเลยไม่ต้องระวังอะไรมากนัก แล้วอีกอย่างเขาไม่เคยจ้างแม่บ้านให้เข้ามาทำความสะอาดในคอนโดของเขาเลย เพราะเขามักจะทำความสะอาดเองอยู่เสมอ ส่วนเสื้อผ้าเขาส่งซักรีดอีกทีหนึ่ง โดยมีคนที่บ้านแม่ของเขามารับไปทำให้ เหตุที่เขาย้ายมาอยู่ข้างนอก คนเดียวเพราะว่าเขาต้องการเป็นส่วนตัวมากกว่า เวลากลับดึกหรือทำงานดึกๆ จะได้ไม่ต้องมีใครมานั่งรอ แม่ของเขาเลี้ยงดูเขามาเป็นอย่างดี และฐานะทางบ
วาโยรีบขับรถยนต์สีขาวของตัวเองออกจากคอนโดของตัวเองไปหาพี่สินแต่เช้า ตามที่เขาบอกไว้ ทั้งที่วันนี้มันเป็นอาทิตย์แท้ๆ เธอควรจะนอนตื่นสายๆ ให้สบายใจตามที่ตั้งใจไว้ แต่ก็ต้องออกมาทำงานแต่เช้าให้พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง โชคดีหน่อยที่เจ้าของห้องที่เธอจะไปทำความสะอาดนั้นไม่อยู่ เลยทำให้เธอไม่ต้องเกร็งมากนัก เธอหยิบผ้ากันเปื้อน พร้อมกับหมวกแก๊ปของบริษัททำความสะอาดของสินมาสวมใส่ เธอจัดระเบียบผมพร้อมกับหันโลโก้ของหมวกที่ปักคำว่า สินสะอาดไ ว้ข้างหน้าและหยิบถังไม้ถูพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาดลงมาจากรถยนต์อย่างคล่องแคล่ว สักพักก็มีพนักงานผู้หญิงที่ดูแลคอนโดวิ่งมาหาเธอทันทีเมื่อเธอเดินเข้าไปด้านในห้องโถงของตึกชั้นล่าง เธอบอกจุดประสงค์ว่ามาทำความสะอาดห้องที่อยู่ชั้นสิบสอง พร้อมกับยื่นคีย์การ์ดให้เธอดู พนักงานดูแลพยักหน้ารับรู้และพาเธอไปยังห้องนั้นทันที “ต้องขออนุญาตคุณนะคะ พอดีเจ้าของห้องไม่ให้พนักงานทำความสะอาดพกโทรศัพท์เข้ามาภายในห้องนี้นะค่ะ เราจึงขอเก็บโทรศัพท์ของคุณไว้ก่อนไม่ทราบว่าคุณจะสะดวกหรือเปล่าคะ” หญิงวัยสามสิบปลายๆ เอ่ยด้วยท่าทางนอบน้อม “ทำไมล่ะคะ พี่สินไม่เห็นบอกเลยว่าไม่ให้ใช้
หลังจากที่วาโยกลับมาจากคอนโดของต้า เธอก็รีบขับรถไปหาพี่สินทันที เพราะเธออยากรู้ว่าทำไมเขาถึงสนิทกับพี่ต้าได้ แล้วทำไมก่อนหน้านั้นเธอไม่เคยเห็นเขาสองคนคุยกันที่โรงเรียนเลย“จะอยากรู้ไปทำไม สนใจต้ามันเหรอ” พี่สินถามน้องสาวที่กำลังคาดคั้นอยากรู้คำตอบ“แค่อยากรู้เฉยๆ ตอนเรียนไม่เห็นเคยไปมาหากัน มาสนิทกันได้ไง”“ก็ตอนเรียนคนละห้องกัน แล้วอีกอย่างมันก็ดูโลกส่วนตัวสูงเลยไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่พอสอบวันสุดท้าย พวกพี่ก็รวมตัวกัน พากันไปกินเหล้าเพื่อนใครต่อเพื่อนใครก็มารู้จักกัน ก็แค่นั้น”“อ๋อ ก็ยังว่าอยู่หนูตกใจจะตายที่เจอเขา พี่ต้าเขาดังมากนะพี่” หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่น“ทำไม สนใจร่างทองของนายแบบคนนั้นอ่ะดิ บอกพี่มาซะดีๆ” พี่สินชี้หน้าแซวเธอที่กำลังนั่งหน้าแดงแทบหุบยิ้มไม่ทัน“ไม่สนใจหรอกพี่ เข้าถึงยากขนาดนั้นใครจะไปชอบ” หญิงสาวเดินไปหยิบนู้นหยิบนี่ดูแก้อาการประหม่า เพราะกลัวพี่สินจับได้ซะก่อนว่าเธอคลั่งไคล้เพื่อนของเขามากแค่ไหน เรื่องที่เธอชอบพี่ต้ามีคนรู้แค่คนเดียวคือเพลง เพราะวาโยมักจะเล่าให้เพื่อนสาวของเธอฟังเสมอๆ“ก็ดีแล้ว เห็นมันนิ่งๆ เงียบๆ แบบนั้น ก็เอาเรื่องอยู่นะ ใจมันได้ว่ะ” พี่สินพูด
“แม่งเอ้ย” เขาสบถแล้วเดินหันหลังเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง จัดการสิ่งที่เขาทำค้างไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะมาเคาะประตูให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากให้ค้างคา แล้วอีกอย่างเขาเองก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของหญิงสาวที่นอนเมาแอ๋อยู่ตรงนี้ด้วยเหมือนกัน“ปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอ เขาเดินมานั่งข้างๆ หญิงสาวที่มีผ้าห่มคลุมตัวไว้อยู่อย่างมิดชิดถ้าพี่ชายเธอมรู้ว่าเธอเมาแล้วมาที่นี่มีหวังคอขาดแน่ๆ“เดี๋ยวจะให้ไอ่สินมารับกลับแล้วกัน จะได้จบๆ ไป” เขาบ่นพึมพำพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพรวด! วาโยดีดตัวลุกขึ้นมานั่งทันทีเมื่อได้ยินชื่อพี่ชายของตัวเอง“ พี่สินเหรอ ไหนอ่าาาพี่สิน” หญิงสาวจับแขนชายหนุ่มไว้“ผมจะโทรให้พี่ชายคุณมารับแล้วกัน อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกถ้ามีใครมาเห็นเข้า เธอได้ดังแน่ๆ”“อย่าโทรนะคะ ถ้าพี่โทรหนูจะบอกว่าพี่ต้าปล้ำหนู เพราะถ้าพี่ชายหนูรู้ว่าหนูเมาแล้วมาหาพี่แบบนี้ มีหวังหนูตายแน่ๆ พ่อกับแม่หนูอีก” หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือไหว้“แต่ไม่กลัวผมเลย…ว่างั้นเถอะ ฮึๆ” เขาหัวเราะในลำคอ“พี่ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก พี่น่ะต้องกลัวหนูมากกว่า” ร่างบางเอามือแตะใบหน้าของร่างใหญ่เบาๆ จนเขาเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น“ผู้หญิงอะไ
เสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้าดังขึ้นภายในห้องของวาโย เธอรีบควานหาและปิดเสียงพร้อมกับเอาหน้าซุกไปใต้ผ้าห่มอุ่นๆ เพราะยังไม่อยากตื่น เธอค่อยๆ ลุกขึ้นมา “โอ๊ย ปวดหัวชะมัด เมื่อคืนดื่มไปเยอะด้วย” เธอหรี่ตามองสำรวจไปภายในห้องและสำรวจตัวเองก็เห็นเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่ วางอยู่ที่ปลายเท้าของเธอ หน่วยประมวลผลในสมองของเธอก็ค่อยๆ ประมวลภาพทีละเหตุการณ์กับเรื่องเมื่อคืน “กรี๊ดดดดด” วาโยกรีดร้องลั่นจนสุดเสียง “เมื่อคืน เมื่อคืนนี้” เธอรีบลุกไปหยิบเสื้อคลุมสีดำตัวโคร่งมาดู พลิกไปมาเพื่อดูให้แน่ใจ “อร๊ายยยย เมื่อคืนฉันทำอะไรลงไปต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฝันไป! ฉันแค่ฝันไปเท่านั้น” เธอล้มตัวลงนอนต่อแต่ก็ต้องลุกดีดตัวขึ้นมาหยิบเสื้อตัวใหญ่มาดูอีกครั้ง “ตายแน่ๆ ฉัน ทำไมเมาแล้วเรื้อนแบบนี้” หญิงสาวนั่งกุมขมับ เพราะทั้งปวดหัวจะระเบิดแถมยังไปก่อเรื่องไว้เมื่อคืนอีก จะทำยังไงดี ไม่น่าเมาขนาดนั้นเลย วันนี้กับการเรียนเธอแทบไม่ได้ฟังที่อาจารย์สอนเลย สมาธิไม่มีแถมยังนั่งเหม่อลอยอีก เพราะมัวแต่นึกถึงเรื่องนั้น เธอกล้ามากนะที่เมาแล้วไปหาผู้ชาย แล้วไม่ใช่ใครที่ไหนกลับเป็นไอดอลที่เธอชอบอีก ใครก็อยากดูดี ดูน่ารักในสายตาขอ
แม้ว่าร่างสูงใหญ่จะเดินขึ้นคอนโดไปแล้ว แต่ว่าเธอยังคงจอดรถอยู่ที่เดิมมาได้เกือบยี่สิบนาทีแล้ว เขาเคยจูบเธอ แล้วยังไงต่อเขาไม่พูดว่าขอโทษ หรือเอ่ยถามความรู้สึกของเธอเลยด้วยซ้ำว่าเธอจะยังชอบเขาอยู่ไหมที่ไม่ให้เกียรติเธอแบบนี้ หญิงสาวนึกถึงรสชาติจูบของเขาที่เหมือนคนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั้น แต่เธอก็จำได้ว่าเธอจูบโต้ตอบเขาไปเช่นเดียวกัน แล้วยังไงต่อนั่นมันจูบแรกของเธอนะ จูบแรกของเธอเป็นของพี่ต้าเหรอ เธอนึกหลายสิ่งหลายอย่างจนฟุ้งซ่าน แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเขาก็พอจะชอบเธออยู่บ้างเหมือนกัน พี่ต้ารู้ว่าแอคเคาท์นั่นเป็นของเธอ ทำไมถึงยังส่งอิโมจิรูปหัวใจมาให้เธอล่ะ เพราะเธอส่งข้อความไปบอกรักเขาเหรอ แต่เขาก็น่าจะส่งอิโมจิรูปยิ้มมาก็ได้นี่ ครั้งนี้ภาพมันชัดมาก นั่นเพราะเขาจูบเธอ เธอเริ่มคิดเข้าข้างตัวเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อกี้ที่เขาชวนเธอขึ้นไปข้างบนห้องของเขา เขาพูดจริงหรือพูดลองใจเธอกันแน่วาโยเอาหัวโขกกับพวงมาลัยเบาๆ เพื่อดึงสติ นี่เธอชอบเขามากจนเป็นขนาดเลยเหรอ‘ทำไมพี่ถึงจูบหนูคะ’ เธอพิมพ์ข้อความแชตถามเขาในรถยนต์ที่ยังไม่ได้ขยับไปไหนตั้งแต่ที่ต้าลงไป‘อยู่ไหน’
“อยากลองมั้ย” เขาถามพร้อมกับจับมือของเธอมาหอมอย่างอ่อนโยน“ลองจูบอีกเหรอคะ หนูไม่อยากลองแล้วค่ะ” เธอก้มหน้าลงอย่างเขินอาย “อยากมีอะไรกับพี่มั้ย…คืนนี้” เขาถามเสียงต่ำแหบพร่า“พี่ต้า” เธอเรียกชื่อของเขาเบาๆ พร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธ“ถ้าไม่ยอม พี่ก็คงทำอะไรไม่ได้ก็พี่รับปากแล้วนี่เนอะว่าจะไม่ทำ” เขาเดินไปเปิดประตูให้เธอ พร้อมกับยื่นรอให้เธอเดินออกไป“พี่ต้าไล่หนูแล้วเหรอคะ หนูจะมีอะไรกับพี่ได้ไง เราไม่ใช่แฟนกันซะหน่อย” เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาอารมณ์เปลี่ยนจากก่อนหน้านี้ไปโดยสิ้นเชิง สายตาที่มองเธอนั้นนิ่งเรียบเแต่ซ่อนความดุดันไว้เหมือนกำลังตำหนิเธออยู่“พี่ถึงถามไง ว่าอยากลองกับพี่หน่อยไหม ถูกใจพี่หรือเปล่าเดี๋ยวค่อยว่ากัน” เขากัดเม้มริมฝีปากของตัวเอง เรื่องนี้จะโทษเขาก็ไม่ได้ เธอเองก็เป็นฝ่ายจูบเขาเหมือนกัน เขาไม่ได้บังคับหรือทำให้เธอเจ็บเลยสักนิด แถมยังถามความสมัครใจจากเธออีก เขารู้ว่าเธอชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างนี่ก็เป็นครั้งแรกของเธอด้วย เธอจะทำยังไงดี หญิงสาวสลัดความคิดทั้งหมดที่มี เธอไม่น่าลังเลอะไรเลยด้วยซ้ำเขาอาจจะเป็นนายแบบไอดอลที่หล่ออย่างเดียว แต่นิสัยไม่ดีก็ได้
“จะกลับจริงๆ เหรอ” ต้าดึงมือของวาโยเอาไว้เมื่อเธอกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องของเขา“ค่ะ หนูต้องกลับแล้ว เพราะถ้าหนูอยู่ต่อพี่ต้องแกล้งหนูอีกแน่ๆ” เธอยืนก้มหน้าแดงเมื่อนึกถึง สิ่งที่เพิ่งทำกับเขาไปบนเตียงเมื่อกี้นี้“พี่ขอโทษ นะไม่คิดว่าจะปล่อยให้ตัวเองเลยเถิดขนาดนี้” เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง“แล้วหนูต้องทำยังไงต่อคะ” “ทำอะไร” เขาถามหน้างงๆ“หนูเป็นแฟนคลับของพี่ พี่เป็นคนแรกของหนูแต่เรา…ไม่ได้เป็นอะไรกัน” เธอพูดเว้นวรรคไว้ เพราะเขาบอกเธอเองว่าไม่อยากวาดฝันให้เธอ แล้วเธอก็เข้าหาและยอมเขาเอง ด้วยความเต็มใจ เพียงเพราะแค่ว่าอยากลองตามคำชวนของเขา“อืม เรื่องนั้นพี่ยังไม่แน่ใจ ถ้าพี่เปิดเผยเรื่องของเราตอนนี้มันคงไม่ดีแน่ๆ” นั่นน่ะสิ เขาเพิ่งเป็นนายแบบที่โด่งดังตอนมาอยู่ไทยสินะ ยังไงเขาก็ต้องโฟกัสเรื่องงานก่อนอยู่แล้ว“หนูก็ลองถามพี่ไปแบบนั้นแหละค่ะ” เธอหันไปยิ้มให้เขาอ่อนๆ ทั้งที่เพิ่งมีความสุขมาแท้ๆ แต่ทำไมถึงเศร้าแล้วล่ะ หรือเธอโลภมากเกินไปที่อยากเป็นแฟนกับพี่ต้าจริงๆ“พอรู้แบบนี้แล้วยังอยากมาหาพี่อยู่อีกไหม หรือว่าไม่อยากมาหาแล้ว” เขาจับไหล่ของเธอให้หันมาสบตากับเขา“อยากสิคะ” เธอเม้มปาก
ต้าที่กำลังนั่งผสานมือนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟามองหญิงสาว ที่กำลังหายาที่อยู่ในกล่องเพื่อมาทำแผลให้เขา“โย มานั่งใกล้ๆ พี่ซิ” เขาตบโซฟาให้เธอนั่งด้วยสีหน้าราบเรียบแต่แววตาของเขากลับซ่อนอะไรไว้มากมายอยู่ในนั้น หญิงสาวเดินเข้ามานั่งข้างๆเขาอย่างเงียบๆ เธอคงไม่ถามเขาหรอกว่าเจ็บไหม เพราะเธอย่อมรู้ดีก็มุมปากของเขามีรอยช้ำแตกขนาดนั้น“ยานั่น ...ที่เธอกิน...เอามาให้พี่ดูหน่อย” “พี่ต้า หนูไม่ได้กินยาอันนั้นแล้วนะคะ หนูไม่ได้เครียดแล้ว” หญิงสาวรีบพูดปฏิเสธเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง“นั่นแหละ เอามาดูหน่อย...อยากเห็น” เขาพูดเสียงโทนต่ำ จนหญิงสาวไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบยาส่งให้เขา เขาถ่ายรูปยาแล้วส่งเข้าแชตของใครบางคน พร้อมกับกดโทรออกคุยกับคนที่อยู่ปลายสาย“ช่วยดูยาที่ส่งให้ดูหน่อยว่ายาอะไร” สักพักก็มีสายโทรเข้ามาเขากดรับอย่างรวดเร็ว“อือ แค่นั้นเหรอ โอเคขอบใจมากเพื่อน แค่นี้แหละ” แล้วเขาก็กดวางสายไป“พี่ต้าไม่ไว้ใจ กลัวว่าหนูโกหกเหรอคะ” หญิงสาวนั่งหน้าบึ้ง“พี่ไม่ไว้ใจ เธอชอบทำอะไรที่พี่คาดไม่ถึงเสมอ” เขาขยับเข้าไปนั่งใกล้หญิงสาวที่กำลังเทยาใส่สำลีทำแผล“หนูแค่นอนไม่หลับแค่นั้นเองค่ะ เลยไปปรึกษาหมอ
เช้าวันต่อมาวาโยที่นอนหนุนแขนของชายหนุ่มอยู่นั้นลืมตาขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่างกระจกทะลุผ้าม่านเข้ามาภายในห้อง เธอมองชายหนุ่มที่หลับตาพริ้มไม่สวมเสื้อมีเพียงผ้าห่มคลุมตั้งแต่เอวสอบลงไปจนถึงปลายเท้าของเขาเท่านั้น ผมยุ่งฟูนิดหน่อยพอให้ดูน่ารักเพราะปกติจะเห็นเขาแต่งกายเป๊ะ ทรงผมถูกจัดทรงให้เท่อยู่เสมอ เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเบาๆ เพราะกลัวว่าเขาจะตื่นมาเห็นเธอโป๊ซะก่อนแม้เมื่อคืนเขาจะเห็นไปเต็มตาแล้วก็ตาม เมื่อลุกจากเตียงพ้นแล้วหญิงสาวจึงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วชำระล้างร่างกายทันที“แสบจัง” เธอแทบสั่นสะท้านเมื่อน้ำสัมผัสโดนส่วนนั้นของเธอจนหญิงสาวกัดริมฝีปากของตนเองจนเป็นเส้นตรง ในขณะที่วาโยอาบน้ำอยู่นั้นก็มีคนมาเคาะประตูชายหนุ่มที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงจึงลุกขึ้นมาใส่เสื้อและกางเกงยีนส์ของตนเองและเดินไปเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงียสะลึมสะลือ“ไอ้ต้า มาทำอะไรที่ห้องน้องกูวะ” ชายหนุ่มที่มาเคาะประตูถึงกับทำหน้างงในสิ่งที่เห็นตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าที่ยังใส่ไม่เรียบร้อย แถมผมเผ้ายังยุ่งเหยิงราวกับคนที่พึ่งตื่นนอน ใหม่ๆ สภาพแบบนี้มันคงไม่ได้มาเมื่อเช้านี้แน่ๆช
เสียงหายใจเข้าออกของต้าเริ่มถี่ขึ้น เมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ซอกคองามระหงของหญิงสาวที่หลับตาพริ้มยอมจำนนกับเขาแต่โดยดี“ทนไม่ไหวแล้วว่ะ” เขาลุกขึ้นยืนในขณะที่หญิงสาวนั่งตักแล้วเดินในท่าลิงอุ้มแตงไปยังเตียงนุ่มของหญิงสาว เขารีบถอดเสื้อแขนกุดของหญิงสาวอย่างเร่งรีบพร้อมกับดึงกระโปรงและกางเกงในลายลูกไม้ตัวบางของหญิงสาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นแห่งความสมยอมจนไหลล้นออกมาถึงง่ามขา“อ้าาา เยิ้มเชียว อยากมากแล้วสินะ” ชายหนุ่มครางในลำคอเมื่อนิ้วยาวสวยของเขาถูไถไปตามร่องกลีบหวานเยิ้มจนเปียกลงมาถึงที่นอน“อ๊าา พี่ต้าเบาๆ กับหนูหน่อยนะคะ” หญิงสาวครางเสียงหลงเมื่อเขาลูบไล้เนินสวยพร้อมกับนิ้วที่ขยับเข้าออกจนสุดจะทนเพราะความอยากเต็มที่ของหญิงสาว ชายหนุ่มไม่ตอบกลับรีบปลดกางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็วเหมือนกับกลัวว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจไม่ให้เขาสอดใส่เข้าไปในตัวเธออย่างไงอย่างงั้นเลยเขาก้มลงดูดเลียไปทั่วหน้าอกของหญิงสาวจนน้ำลายเปียกชุ่มไปทั่ว พร้อมกับเสียงลมหายใจหืดหาดอย่างกับคนคลั่งเซ็กซ์ของเขา ก็ทำให้เธอแอ่นเนินโหนกนูนของตัวเองถูกับหน้าขาของเขาที่คร่อมตรงหว่างขาของเธอ
หญิงสาวในชุดกระโปรงสั้นกับเสื้อแขนกุดคอเต่า เดินพยุงร่างใหญ่เข้ามาในห้องน้ำของตนเองอย่างทุลักทุเล เพราะเขาเอาแต่เดินเบียดและโอบไหล่ของเธอไม่ปล่อยเลย จนเธอต้องออกแรงแกะมือเหนียวๆ ของเขาออกจากไหล่นวลเนียนของเธอ เมื่อพาชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำเธอก็ปิดประตูให้ แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นพร้อมกับหยิบขวดน้ำมาสองขวดแล้วก็ผ้าเย็น ที่เธอซื้อติดตู้เย็นไว้เวลาวันไหนดื่มแล้วแฮงค์ ผ้าเย็นก็สามารถช่วยทำให้เธอสดชื่นขึ้นมาได้เมื่อต้าเดินออกมาจากห้องน้ำ วาโยก็รีบไปพยุงเขามานั่งที่โซฟาทันที พร้อมกับเอาผ้าเย็นเช็ดใบหน้าให้เขาโดยการเสยผมหน้าม้าของเขาขึ้น พร้อมกับถอดหมวกแก๊ปให้“โห…หน้าใสกริ๊งเลย” เธอพูดออกมาเบาๆ จนชายหนุ่มที่นั่งเมาอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมา วาโยค่อยๆ เช็ดใบหน้าของเขาและลงไปที่ลำคออย่างแผ่วเบา ส่วนต้าเองก็ปล่อยให้เธอนั่งเช็ดตามอำเภอใจพร้อมหลับตาพริ้มเพราะความเย็นสบายของผ้าเย็นที่เธอเช็ดไปตามแขนลงมาจนถึงข้อศอก“พี่ต้าอยู่ดีไม่ว่าดีนะคะ คออ่อนกว่าเขายังจะไปท้าดวลอีก" หญิงสาวพูดพร้อมกับจับฝ่ามือหนาของเขามาเช็ดด้วยผ้าเย็นเพื่อคลายอาการเมาให้เขารู้สึกดีขึ้น
“พี่ต้า” วาโยอุทานเมื่อเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนกระดกแก้วเหล้าของเธอดื่มจนหมด“ชอบเทเหล้าเหรอ เทมาอีกสิ” พี่ต้าวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะจนแก้วแทบจะแตกละเอียดคามือของเขา แล้วมองไปที่เพื่อนชายของเธอจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อด้วยแววตาที่ขึงขังน่ากลัวพร้อมกับควักมือเรียกให้เด็กเสิร์ฟมาเสิร์ฟเหล้าเพิ่มอีกหนึ่งขวด แล้วนั่งลงอยู่ข้างวาโยโดยมีนนท์ที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ“พี่ต้า พอแล้วเดี๋ยวก็เมาหรอก” วาโยจับแขนของเขาที่กำลังเปิดขวดเหล้ารินใส่แก้วของนนท์ แล้วผายมือเชิญให้นนท์ดื่มด้วยท่าทางกวนๆ“เห็นมันชอบเทเหล้าก็เลยอยากมาแจมด้วย ทำไมหรือว่าชอบที่มันเทเหล้าให้กิน” เขาเลิกคิ้วรอฟังคำตอบจากเธออยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ไม่รู้จะตอบอะไรเขาดีเพราะคำพูดของเขาเหมือนกำลังบอกว่าเธอชอบที่มีผู้ชายมามอมเหล้าเธอแบบนี้ จึงเปลี่ยนไปคุยกับเพื่อนชายที่คิดว่าน่าจะคุยรู้เรื่องกว่าคนร่างใหญ่ ที่จ้องแต่จะพูดจาหาเรื่องแถมกำลังมองเธอด้วยแววตาเชิงตำหนิแบบนี้อีก ไม่รู้เธอไปทำอะไรให้เขากันแน่ ถึงได้ตามมาหาเรื่องถึงที่นี่“นนท์ เราว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว” วาโยจึงลุกขึ้นไปดึงเพลงมาที่โต๊ะ แต่พอกลับมา ก็เจอ
แชะๆ เสียงกดชัตเตอร์ที่ดังรัวๆ ของช่างภาพ ที่หันเลนส์กล้องไปทางนายแบบหุ่นฟิตที่มีกล้ามหน้าท้องขึ้นเป็นก้อนสวย ผิวเนียนละเอียดสะท้อนกับเสียงไฟแถมยังมีเหงื่อซึมนิดหน่อยจากการถ่ายภาพเซทของชุดนักกีฬาในแต่ละประเภท “ดีมากเลยต้า หล่อมากหุ่นดีมาก” เสียงผู้จัดการสาวชื่อพี่เบนตะโกนบอกเขาเมื่อเขากำลังจัดท่าทางของตัวเองให้ดูเท่และดูดีจนเธอต้องเอ่ยปากชมพอต้าถ่ายแบบเสร็จก็มานั่งพักกับผู้จัดการของเขาซึ่งวันนี้พี่สิงห์ไม่ได้มาด้วยเพราะต้องไปดูน้องใหม่ในสังกัดอีกคนหนึ่ง“ต้าเขาเก่งมากเลยนะคุณเบน หุ่นแบบนี้มีแต่คนอยากได้ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้” พี่ผู้ชายในทีมช่างภาพมากล่าวทักทายเธอ“จะไม่เก่งได้ไงคะ ก็เขาเป็นนายแบบตั้งแต่อายุสิบเก้าที่เมืองนอก อยู่ที่นู้นเขาก็ดังมากเหมือนกันนะคะ พวกเราโชคดีมากนะคะที่ได้ต้ามาอยู่ในสังกัด” พี่เบนพูดพร้อมกับจับไปที่ไหล่ของต้าแล้วลูบขึ้นลงอย่างนุ่มนวล จนเขาต้องลุกยืนขึ้นเพราะรู้ดีว่าผู้จัดการสาวกำลังคิดอะไรกับเขาอยู่นั่นเอง“งั้นผมกลับเลยละกันครับพี่เบน” ชายหนุ่มพูดเสียงเงียบ“ได้ๆ ไปสิ เดี๋ยวพี่ขับไปส่งที่คอนโดนะ”“อย่าดีกว่าครับ เพราะผมจะไปหาเพื่อนด้วย” แล้วเขาก็รีบไปเปล
คอนโดของต้าหลังจากที่วาโยกลับไปแล้ว ต้าก็เปิดแอคเคาท์หลุมที่สมัครไว้ได้ไม่นานนี้ มาไว้ส่องวาโยโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะบล็อกบัญชีของเขาแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน แต่พอเมื่อเขาเริ่มหายโกรธหญิงสาวก็อยากรู้เรื่องราวของเธอขึ้นมาซะงั้นเขาเคยสว่างสดใสและเปล่งประกายมาตลอดในใจของฉัน เขาเคยเป็นที่หนึ่ง และตอนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง เขาเคยเป็นความสุขแม้แค่ได้ยินชื่อของเขาฉันก็เผลอยิ้มออกมาเขาเคยทำให้ฉันหัวเราะและมีความสุขในช่วงเวลาที่แย่ๆเขาเคยทำให้ฉันรู้จักการรอคอยและอดทนที่จะได้เจอกันอีกครั้งตั้งแต่เขาเรียนจบม.ปลายไปแม้แต่ท่ามกลางฝูงชนมากมายที่รายล้อมรอบๆ ตัวเขา ฉันยังมองเห็นเขาแค่คนเดียว แด่เธอผู้เป็นที่รัก…. ทั้งที่เธอเคยโพสต์บอกรักเขาเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ลืมมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอคลั่งเขามากขนาดไหนเขาย่อมรู้ดี เธอใจสั่นจนเป็นลมเวลาเจอหน้าหล่อๆ ของเขา แถมยังหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงเวลาเขาไปอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมเมื่อวานรวมทั้งวันนี้กลับทำนิ่งเฉยชาใส่เขาเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอจะลืมกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะว่าเขาเร้าใจไม่พอ ท
คอนโดของต้าหลังจากที่วาโยกลับไปแล้ว ต้าก็เปิดแอคเคาท์หลุมที่สมัครไว้ได้ไม่นานนี้ มาไว้ส่องวาโยโดยเฉพาะ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะบล็อกบัญชีของเขาแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน แต่พอเมื่อเขาเริ่มหายโกรธหญิงสาวก็อยากรู้เรื่องราวของเธอขึ้นมาซะงั้นเขาเคยสว่างสดใสและเปล่งประกายมาตลอดในใจของฉัน เขาเคยเป็นที่หนึ่ง และตอนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง เขาเคยเป็นความสุขแม้แค่ได้ยินชื่อของเขาฉันก็เผลอยิ้มออกมาเขาเคยทำให้ฉันหัวเราะและมีความสุขในช่วงเวลาที่แย่ๆเขาเคยทำให้ฉันรู้จักการรอคอยและอดทนที่จะได้เจอกันอีกครั้งตั้งแต่เขาเรียนจบม.ปลายไปแม้แต่ท่ามกลางฝูงชนมากมายที่รายล้อมรอบๆ ตัวเขา ฉันยังมองเห็นเขาแค่คนเดียว แด่เธอผู้เป็นที่รัก…. ทั้งที่เธอเคยโพสต์บอกรักเขาเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ลืมมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอคลั่งเขามากขนาดไหนเขาย่อมรู้ดี เธอใจสั่นจนเป็นลมเวลาเจอหน้าหล่อๆ ของเขา แถมยังหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงเวลาเขาไปอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมเมื่อวานรวมทั้งวันนี้กลับทำนิ่งเฉยชาใส่เขาเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอจะลืมกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะว่าเขาเร้าใจไม่พอ ท
“ห้องเดิม จำได้ไหม” ต้าถามวาโยซ้ำพร้อมกับขมวดคิ้วเพื่อรอฟังคำตอบ“ใครจะจำได้คะ หนูไปทำความสะอาดก็หลายที่อยู่เหมือนกัน แต่เดี๋ยวหนูจะให้พี่สินส่งโลเคชั่นมาให้แล้วกันค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ” แล้ววาโยก็ยกมือไหว้เขา ก่อนจะสตาร์ทรถของเธออกไปในทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มเจ้าของคีย์การ์ดกระตุกยิ้มมุมปากอย่างกับคนเจ้าเล่ห์สิบโมงเช้าวันอาทิตย์ ที่คอนโดหรูของต้าหญิงสาวเดินขึ้นมาพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาด และใส่หมวกแก๊ปโลโก้ ‘สินสะอาด’ ไว้ด้วยเพื่อจะได้ช่วยโปรโมทบริษัทของพี่ชายอีกทางเธอเดินไปพร้อมๆ กับอ่านข้อความแชตของสินที่ส่งมาให้เธอเมื่อเช้านี้ หญิงสาวเงยหน้ามองหาเลขที่ห้องของผู้จ้างงานเธอ เพราะก่อนหน้าที่วาโยจะขึ้นมาพี่ผู้หญิงที่ดูแลคอนโดบอกให้เธอขึ้นไปได้เลย เพราะเจ้าของห้องอยู่บนห้องแล้ว จึงไม่ต้องพาเธอขึ้นมาเหมือนครั้งที่แล้ววาโยเดินไปหยุดยังห้องเป้าหมายแล้วกดกริ่งที่หน้าประตูไม่กี่วินาทีผู้ชายหุ่นดีร่างสูงใหญ่สมส่วนก็เดินมาเปิดประตูให้ เขาเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำทำให้คลายความร้อนของอากาศที่อยู่ภายนอกได้เมื่อเธอเดินก้าวเข้ามา จนเธอเผลอยิ้มอย่างลืมตัวและเหงื่อของเธอก็เริ่มแห้งเพียงไม่กี่วินาที เมื่อเธ