All Chapters of คลั่งรักเมียแต่ง: Chapter 1 - Chapter 10

"พ่อ!!""แกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พ่อคิดดีแล้ว""นี่คุณพ่อฟั่นเฟือนไปแล้วหรือไงครับ อย่าลืมสิว่าเราทั้งสองเป็นญาติกัน แม้แต่นามสกุลก็ยังใช้นามสกุลเดียวกันเลย""เรื่องนั้นลูกไม่ต้องไปใส่ใจ แค่เตรียมตัวรอเป็นเจ้าบ่าวเท่านั้นพอ""อะไรวะ!!" ชายหนุ่มแสดงอาการฉุนเฉียวโมโหออกมาต่อหน้าทุกคนที่อยู่ตรงนั้น แบบไม่มีความเกรงใจใครเลย"พาลุงเข้าห้องได้แล้ว" ทัตเทพ เทพประทาน ชายพิการที่นั่งรถเข็นมาได้หลายปีแล้ว เพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์"ค่ะคุณลุง" น้ำอิงสาวน้อยที่เติบโตจากบ้านนา ถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลุงรับมาอุปถัมภ์เลี้ยงดูได้ระยะหนึ่งแล้วแม่ของน้ำอิงเป็นน้องสาวต่างมารดากับทัตเทพ ที่น้ำอิงเติบโตจากบ้านนานั้นเพราะว่าแม่หนีตามผู้ชายไป พ่อของเธอเป็นแค่คนสวนของที่นี่ ที่แม่หนีตามพ่อไป เพราะตอนนั้นผู้ใหญ่กำลังจะให้แม่แต่งงานกับผู้ชายที่มีฐานะเท่าเทียมกันส่วนเรื่องนามสกุล พ่อกับแม่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน และน้ำอิงก็ใช้นามสกุลของแม่ เผื่อว่าสักวันลูกสาวจะได้กลับมาจุดที่นางเคยอยู่อีกสถานที่หนึ่ง.."ไม่จริงใช่ไหมคะ" หญิงสาวที่มีใบหน้าสวยงาม ส่วนหนึ่งเพราะการพึ่งมีดหมอ ได้ซบลงแผ่นอกของชายคนรัก"ผมจะพยายามหยุดค

"อึก" "คุณลุงคะ" ทีแรกน้ำอิงกำลังจะเข้าไปแล้ว แต่เป็นห่วงลุงก็เลยยังยืนอยู่แถวนั้น แต่พอได้ยินคำพูดของลูกชายคนเดียวที่ท่านห่วงยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง พูดทำร้ายจิตใจของท่าน เธอก็แทบจะทนฟังไม่ได้"พาลุงเข้าห้องที" ร่างกายทัตเทพเริ่มจะเกร็ง หายใจติดขัด นอกจากเป็นอัมพาตช่วงล่างแล้ว ท่านยังมีโรคหัวใจ ซึ่งเรื่องนี้ลูกชายก็รู้ดี เขาถึงได้หยุดพูดเมื่อเห็นอาการของพ่อไม่ค่อยดีแล้ว"คุณทำอะไรอยู่ โทรไปเรียกหมอสิ!" หญิงสาวหันมาตะคอกเมื่อเห็นว่าเขายังคงยืนมองอยู่เฉยๆ"ยา" ทัตเทพเริ่มเกร็ง ก็เลยขอยาจากหลานสาว"คุณลุงอยู่นิ่งๆ ก่อนนะคะ เดี๋ยวอิงเข้าไปเอายามาให้" เธอกลัวว่าลุงจะชักแล้วตกรถเข็นก็เลยรีบวิ่งเข้าไป "เลว!" หญิงสาวกลับมาจากไปเอายาก็ยังคงเห็นเขายืนมองพ่อโดยไม่เข้ามาช่วย เขายืนมองอยู่อีกครู่หนึ่ง เห็นพ่อกินยาแบบมือสั่นๆ ก็เลยรีบล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาหมอ ..ที่แทนคุณยังคงยืนมองอยู่แบบนั้น เพราะพ่อเล่นละครตบตามาหลายครั้งแล้ว และครั้งนี้เขาก็คิดว่าพ่อจะเล่นละครอีก ในเวลาต่อมา.."คุณหมอคะ คุณลุงเป็นยังไงบ้างคะ" "หมอบอกแล้วไงว่าถ้าท่านมีอาการไม่ดีให้รีบโทร""อิงขอโทษค่ะที่ดูแลท่านไม่ดี" ขณะ

"ฉันขอดูโครงการที่สระบุรีหน่อย""โครงการนั้นคุณพงษ์พิบูลย์ รับไปทำแล้วค่ะ" "ผ่านความเห็นชอบจากใคร" โครงการนี้เริ่มมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน"ถามดิฉันหรือคะ" กนกวรรณเลขาหน้าห้องชี้นิ้วหันไปที่ตัวเอง "เราอยู่ในห้องกันแค่สองคน ถ้าฉันไม่ถามคุณแล้วจะถามใคร""ดิฉันจะไปสอบถามให้แล้วกันค่ะ""ไม่ต้อง ฉันไปเอง" ร่างระหงลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินตรงไปที่ห้องของรองประธานพงษ์พิบูลย์ที่กล่าวถึงก็คือบิดาของนาเดีย คนที่ลูกชายเจ้าของบริษัทนี้ลุ่มหลงนักหนาก๊อก ก๊อก แกร็ก! ..น้ำอิงแค่เคาะส่งสัญญาณแล้วก็เปิดเข้าไปโดยไม่รอ"ฉันจะมาเอางานโครงการสระบุรีไปทำค่ะ" เธอเคลียร์งานไปหลายโครงการแล้ว แต่มาสะดุดที่โครงการนี้"งานนั้นผมทำใกล้จะเสร็จแล้ว""ถ้าท่านประธานรู้ คงไม่พอใจมั้งคะ""คุณก็รู้ว่าท่านประธานเป็นโรคหัวใจ ทำไมต้องเอาเรื่องทุกอย่างไปฟ้องท่านด้วยล่ะ""..ฉันของานโครงการสระบุรีด้วยค่ะ" คนพวกนี้รู้ดีว่าเธอเป็นห่วงลุงมาก เวลามีเรื่องอะไรชอบเอาอาการป่วยของลุงมาอ้าง หญิงสาวก็เลยทำอะไรมากไม่ได้"คนอะไรทำไมพูดไม่รู้เรื่อง" พงษ์พิบูลย์เริ่มขึ้นเสียงใส่"ถ้าคุณจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้ คุณต้องให้ฉัน

"คงจะเตี๊ยมกันมาอย่างดีแล้วสินะ""คุณหมายความว่ายังไง"หลังจากที่ทัตเทพออกไปแล้ว แทนคุณก็ยกเลิกการประชุม และให้ทุกคนออกจากห้องไปให้หมด..ยกเว้นเธอ"เข้ามาได้จังหวะดีเลยนี่" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่คนละมุมโต๊ะ ลุกขึ้นแล้วก้าวเดินมาหาเธอแบบช้าๆ"ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่""ฉันคิดถูกใช่ไหมล่ะ""จะเอาความจริงหรือพูดประชดดีล่ะคะ" "เธอไม่ต้องมากวนอารมณ์ฉัน" เพราะเวลาที่เธอกวนอารมณ์เขาเริ่มจะโมโหแล้วก็จากไป แต่วันนี้ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ก็เลยไม่เดินตามเกมที่เธอวางไว้"ก่อนอื่นฉันขอแนะนำก่อนนะว่าคุณต้องกินปลาเยอะๆ"ตุ๊บ!! มือหนาทุบลงที่โต๊ะยาวของห้องประชุมจนมีเสียงดัง "ฉันเตือนเธออีกครั้งว่าอย่ามากวนโมโหฉัน" เขารู้ดีการที่เธอบอกกินปลานั่นหมายถึงว่าเขาโง่"ก็ได้ค่ะ เรื่องแต่งงานฉันไม่รู้ว่าคุณลุงจะเข้ามาพูดในห้องประชุม และฉันก็เพิ่งจะรู้พร้อมคุณนี่แหละว่าฤกษ์แต่งงานจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า" เขาอยู่ใกล้ระยะเผาขนขนาดนี้เธอก็เลยไม่กล้าหาเรื่องใส่ตัว"ถ้าฉันจะยกเลิกงานแต่งมันคงเป็นไปไม่ได้" เพราะเขาเคยทะเลาะกับพ่อมาแล้วหลายครั้งเรื่องที่จะไม่แต่งงาน และพ่อก็ได้ขู่กลับมาว่าหุ้นที่เหลือจะยกให้เธอ และ

ทำไมสวิตช์ไฟห้องเราถึงเปิดไม่ได้? ..หญิงสาวกดสวิตช์ไฟแล้ว แต่ไฟก็ไม่เปิดให้ จะว่าไฟดับก็ไม่ใช่ข้างนอกยังสว่างอยู่เลย เพราะตอนนี้เธอยังไม่ปิดประตูห้อง ขณะที่น้ำอิงกำลังจะออกมาเรียกคนให้เข้ามาดูไฟในห้องให้ แต่ประตูก็ได้ถูกปิดลงก่อน "ใคร!!" หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าในห้องนี้ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวแน่ เท้าเรียวค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปก่อน เพราะเงาของคนที่ปิดประตูกำลังก้าวเดินเข้ามา"คุณแทน ฉันรู้นะว่าเป็นคุณ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" หญิงสาวใช้ความชำนาญหามุมหลบไว้ก่อน เพราะมันมืดมากเขาก็คงจะมองไม่ค่อยเห็นเช่นกัน "กรี๊ดด! อืมม" แต่เธอคิดผิด เขาอยู่ในความมืดได้สักพักแล้ว สายตาก็เลยชินอึบ! ขาเรียวพยายามเตะไปข้างหน้า เพื่อให้โดนคนที่กำลังปิดปากเธออยู่ "อืมม!!""นึกว่าจะเก่งกว่านี้" พอเห็นว่าเธอต่อสู้แบบหวาดกลัวเขาก็เลยเอ่ยพูดขึ้นหญิงสาวรู้สึกโล่งขึ้นมาที่ผู้ชายคนนี้คือเขา ตอนที่ไม่ได้ยินเสียงยังคิดอยู่เลยว่าหรือตัวเองคิดผิด ถ้าเป็นคนบุกรุกจากข้างนอก แล้วเธอจะทำยังไง แต่ถึงแม้เป็นเขา เธอก็ต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ก่อน"คุณเข้ามาทำไม แล้วไฟห้องฉันเป็นอะไร ทำไมเปิดไม่ได้" น้ำอิงรู้ดีว่าผู้ชา