LOGINShare
บทที่ 5
Last Updated:
2025-02-04 09:16:16"ฉันขอดูโครงการที่สระบุรีหน่อย"
"โครงการนั้นคุณพงษ์พิบูลย์ รับไปทำแล้วค่ะ" "ผ่านความเห็นชอบจากใคร" โครงการนี้เริ่มมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน "ถามดิฉันหรือคะ" กนกวรรณเลขาหน้าห้องชี้นิ้วหันไปที่ตัวเอง "เราอยู่ในห้องกันแค่สองคน ถ้าฉันไม่ถามคุณแล้วจะถามใคร" "ดิฉันจะไปสอบถามให้แล้วกันค่ะ" "ไม่ต้อง ฉันไปเอง" ร่างระหงลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินตรงไปที่ห้องของรองประธาน พงษ์พิบูลย์ที่กล่าวถึงก็คือบิดาของนาเดีย คนที่ลูกชายเจ้าของบริษัทนี้ลุ่มหลงนักหนา ก๊อก ก๊อก แกร็ก! ..น้ำอิงแค่เคาะส่งสัญญาณแล้วก็เปิดเข้าไปโดยไม่รอ "ฉันจะมาเอางานโครงการสระบุรีไปทำค่ะ" เธอเคลียร์งานไปหลายโครงการแล้ว แต่มาสะดุดที่โครงการนี้ "งานนั้นผมทำใกล้จะเสร็จแล้ว" "ถ้าท่านประธานรู้ คงไม่พอใจมั้งคะ" "คุณก็รู้ว่าท่านประธานเป็นโรคหัวใจ ทำไมต้องเอาเรื่องทุกอย่างไปฟ้องท่านด้วยล่ะ" "..ฉันของานโครงการสระบุรีด้วยค่ะ" คนพวกนี้รู้ดีว่าเธอเป็นห่วงลุงมาก เวลามีเรื่องอะไรชอบเอาอาการป่วยของลุงมาอ้าง หญิงสาวก็เลยทำอะไรมากไม่ได้ "คนอะไรทำไมพูดไม่รู้เรื่อง" พงษ์พิบูลย์เริ่มขึ้นเสียงใส่ "ถ้าคุณจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้ คุณต้องให้ฉันตรวจสอบด้วย" "คุณครับ ผมเป็นถึงรองประธานและมีหุ้นส่วนในบริษัทนี้ คุณคิดว่าผมจะโกงเงินตัวเองหรือครับ" เย็นวันเดียวกันที่บ้าน.. "มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า" ผู้เป็นลุงเห็นว่าหลานสาวเอาแต่เขี่ยข้าวไปมาไม่ยอมกิน "ไม่มีค่ะ" "ถ้าเป็นเรื่องงานคุยกับลุงได้นะ" เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำ คนที่อยู่ชั้นบนก็เดินลงมาทิ้งก้นลงนั่งแบบไม่มีมารยาท "คุยกันต่อสิครับ..ป้าขอข้าวผมจานหนึ่ง" ชายหนุ่มนั่งกระดิกขาไปมาแบบสบายอารมณ์ แต่ก็ทำไปเพื่อกวนนั่นแหละ "อิงพูดความจริงกับคุณลุงก็ได้ค่ะ ตอนนี้อิงกำลังปวดหัวเรื่องโครงการสระบุรี" น้ำอิงรู้ว่าเขาคงคิดว่าเธอจะไม่กล้าพูด ถ้าเขานั่งอยู่ตรงนั้น "โครงการสระบุรีมีอะไร" "ก็ท่านรองประธานน่ะสิคะ" หญิงสาวพูดไปโดยที่ไม่สนใจคนที่จ้องจะจับผิดเลย "คุณพงษ์พิบูลย์ ทำไมเหรอลูก" "ก็อิงอยากจะตรวจสอบโครงการสระบุรีค่ะ แต่ท่านรองไม่ยอมให้ตรวจสอบ" "เรื่องนี้เดี๋ยวลุง.." "ไม่ต้อง ผมจะทำเอง" "ฉันไม่คิดว่าคุณจะจัดการได้" หญิงสาวพูดออกมาแบบไม่ไว้หน้า "อย่าลืมนะว่าตำแหน่งที่คุณนั่งอยู่ ผมก็นั่งอยู่เหมือนกัน" ชายหนุ่มหันมาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เหรอคะ? ทำไมฉันไม่รู้ ทุกวันนี้ก็เห็นมีแต่ฉันที่ทำ" ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุย ทัตเทพก็ทานข้าวและฟังแบบเงียบๆ เพล้ง! "ผมไม่กินแล้ว" ชายหนุ่มวางช้อนลงอย่างแรงแล้วก็ลุกขึ้น "หึ..นึกว่าจะแน่" หญิงสาวเอ่ยพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ แล้วก็ตักข้าวใส่ปาก "โครงการนั้นผมจะทำเองครับ" แทนคุณหันไปพูดกับพ่อ เขารู้ดีว่าทั้งสองคิดว่าพ่อของนาเดียกำลังโกงโครงการนี้อยู่ และเขาจะทำให้พ่อและก็ผู้หญิงคนนี้รู้ว่าที่คิดมามันผิด "ถ้าคุณจะทำก็ได้ค่ะ แต่ยังไงฉันก็ต้องเป็นคนตรวจสอบอยู่ดี..คุณลุงคะ" สายตางามละจากคนที่ยืนอยู่แล้วมองผู้เป็นลุง "หือ" "อิงขอเป็นผู้ตรวจสอบโครงการนี้ได้ไหมคะ" ทุกโครงการต้องมีคนเข้าไปตรวจสอบ ว่าตึกที่สร้างขึ้นมาได้มาตรฐานไหม "ได้..ถ้าเธออยากจะตรวจสอบ" คนที่ตอบก็คือแทนคุณ เพราะเขาคิดว่าพ่อของนาเดียไม่โกงบริษัทอยู่แล้ว วันต่อมา..ที่ห้องประชุม "ทำไมครับ" พงษ์พิบูลย์ไม่พอใจมากเรื่องที่เปิดประชุมเพื่อเปลี่ยนคนดูแลโครงการ "โครงการสระบุรีมันใหญ่เกินไป ผมกลัวคุณอาเหนื่อยเดี๋ยวเรื่องนี้ผมจัดการเอง" "อาไม่เหนื่อยหรอก ไหนเราบอกว่าอยากจะอยู่กับลูกสาวอาให้นานๆ ก่อนที่จะไปต่างประเทศไง" นาเดียกำลังจะไปเรียนต่อดีไซเนอร์ที่ต่างประเทศ แทนคุณถึงได้เอาแต่หมกตัวอยู่กับเธอ และประโยคนี้พงษ์พิบูลย์ก็จงใจพูดในที่ประชุม เพื่อเป็นการประกาศไปในตัว "คุยเรื่องส่วนตัวกันเสร็จแล้วใช่ไหมคะ เราจะได้คุยเรื่องที่เรียกประชุมในวันนี้" "อ้อ.. เธอเป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องนี้เองเหรอ" ที่จริงพงษ์พิบูลย์ก็รู้อยู่แล้ว แต่แค่อยากจะพูดให้เธอขายหน้า "ถ้าเธอคิดว่าตัวเองเก่ง.." แกร็ก.. พงษ์พิบูลย์ยังไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น ประตูห้องประชุมก็ได้ถูกเปิดเข้ามาแบบไม่ได้ส่งสัญญาณ คนที่นั่งอยู่ด้านในต่างก็หันไปมองที่ประตูพร้อมกัน "คุณลุง?"Related chapters
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 6
"ทะ.. ท่านประธาน"ทุกคนกำลังจะลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพ เมื่อเห็นว่าทัตเทพนั่งรถเข็นซึ่งมีพยาบาลส่วนตัวเป็นคนเข็นพาเข้ามา "ไม่ต้อง ไม่เป็นไร" ทัตเทพบอกให้ทุกคนนั่งลง"อิงช่วยค่ะ" น้ำอิงเดินไปเพื่อจะช่วยเข็น "หนูอิงก็ไม่ต้องหรอกลูก ไปนั่งเถอะ""คุณพ่อมาได้ยังไงครับ""ก็นั่งรถเข็นมา""ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง""แล้วจัดการได้ไหมล่ะ" ที่จริงแล้วทัตเทพรออยู่หน้าห้องได้สักพักแล้ว พอได้ยินพงษ์พิบูลย์ใช้คำพูดไม่ดีกับหลานสาว ท่านก็เลยเข้ามาช่วยแทนคุณพ่นลมหายใจออกมาแบบไม่พอใจ แล้วก็ลุกขึ้น "นั่งลง""ในเมื่อคุณพ่อจะจัดการเอง ทำไมผมต้องอยู่ด้วยล่ะครับ""พ่อบอกให้นั่งลงไง"แทนคุณกลัวเสียหน้า ก็เลยต้องได้นั่งลง"ได้ข่าวว่าวันนี้จะคุยเรื่องโครงการสระบุรีที่มันยืดเยื้อใช่ไหม" "เรื่องงานท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ ผมจัดการไปได้เกินครึ่งแล้ว""ดีแล้วล่ะ แต่ต่อจากนี้ไปผมจะให้ลูกชาย และว่าที่ลูกสะใภ้ของผมเป็นคนจัดการ""ว่าที่ลูกสะใภ้??" ในที่ประชุมต่างก็มอง เพราะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้"อย่าบอกนะว่าทุกคนยังไม่..""คุณพ่อครับ!" แทนคุณรีบหยุดคำพูดของพ่อไว้ เพรา
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 7
"คงจะเตี๊ยมกันมาอย่างดีแล้วสินะ""คุณหมายความว่ายังไง"หลังจากที่ทัตเทพออกไปแล้ว แทนคุณก็ยกเลิกการประชุม และให้ทุกคนออกจากห้องไปให้หมด..ยกเว้นเธอ"เข้ามาได้จังหวะดีเลยนี่" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่คนละมุมโต๊ะ ลุกขึ้นแล้วก้าวเดินมาหาเธอแบบช้าๆ"ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่""ฉันคิดถูกใช่ไหมล่ะ""จะเอาความจริงหรือพูดประชดดีล่ะคะ" "เธอไม่ต้องมากวนอารมณ์ฉัน" เพราะเวลาที่เธอกวนอารมณ์เขาเริ่มจะโมโหแล้วก็จากไป แต่วันนี้ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ก็เลยไม่เดินตามเกมที่เธอวางไว้"ก่อนอื่นฉันขอแนะนำก่อนนะว่าคุณต้องกินปลาเยอะๆ"ตุ๊บ!! มือหนาทุบลงที่โต๊ะยาวของห้องประชุมจนมีเสียงดัง "ฉันเตือนเธออีกครั้งว่าอย่ามากวนโมโหฉัน" เขารู้ดีการที่เธอบอกกินปลานั่นหมายถึงว่าเขาโง่"ก็ได้ค่ะ เรื่องแต่งงานฉันไม่รู้ว่าคุณลุงจะเข้ามาพูดในห้องประชุม และฉันก็เพิ่งจะรู้พร้อมคุณนี่แหละว่าฤกษ์แต่งงานจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า" เขาอยู่ใกล้ระยะเผาขนขนาดนี้เธอก็เลยไม่กล้าหาเรื่องใส่ตัว"ถ้าฉันจะยกเลิกงานแต่งมันคงเป็นไปไม่ได้" เพราะเขาเคยทะเลาะกับพ่อมาแล้วหลายครั้งเรื่องที่จะไม่แต่งงาน และพ่อก็ได้ขู่กลับมาว่าหุ้นที่เหลือจะยกให้เธอ และ
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 8
อือออ!! หญิงสาวทำได้แค่ขยะแขยงอยู่ในใจ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเมื่อถูกเขาไซร้ซอกคอ มือเรียวโอบร่างของคนที่ทับตัวเธออยู่ในเวลานี้ไว้เหมือนกลัวว่าเขาจะหนีหาย "อื้อ" เสียงครางในลำคอดังออกมาเพียงเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอเริ่มจะมีอารมณ์แล้วริมฝีปากหนาย้ายจากทางซ้ายมาขวา มือของเขาก็อยู่ไม่นิ่งลูบคลำต่ำลงไป แต่ก็ไม่เห็นปฏิกิริยาปฏิเสธจากเธอเลย"อะไรวะ!!" ชายหนุ่มยันกายลุกขึ้น ทิ้งเธอให้นอนอยู่ท่าเดิมบนโต๊ะนั่น ทีแรกเขาคิดว่าจะทำแค่ขู่ให้กลัว ดีไม่ดีอาจจะวิ่งแจ้นกลับบ้านไป แต่นี่อะไร ตอบสนองเฉยเลย"จะไปไหนล่ะคะ ไม่ต่อแล้วเหรอ" หญิงสาวตะโกนตามหลังชายหนุ่มที่เดินไปหน้าประตู"ไม่มีอารมณ์" ว่าแล้วเขาก็กระชากประตูเปิดออกอย่างแรง ถ้าเขายังอยู่ในห้องนี้คงได้ยินเสียงหายใจเข้าแบบโล่งอกของเธอ เย็นวันเดียวกันที่บ้าน.."ทำไมป่านนี้มันยังไม่กลับ""คงกำลังยุ่งอยู่กับโครงการสระบุรีมั้งคะ"ทัตเทพมองจ้องใบหน้าของเธอที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ในเวลานี้ แบบทึ่งในการเลี้ยงดูลูกของน้องสาว เพราะท่านรู้อยู่แล้วว่าลูกชายคงไม่ได้กำลังทำแบบที่หลานสาวพูด"หน้าอิงมีอะไรติดหรือเปล่าคะคุณลุง""เปล่าหรอก กิ
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 9
ทำไมสวิตช์ไฟห้องเราถึงเปิดไม่ได้? ..หญิงสาวกดสวิตช์ไฟแล้ว แต่ไฟก็ไม่เปิดให้ จะว่าไฟดับก็ไม่ใช่ข้างนอกยังสว่างอยู่เลย เพราะตอนนี้เธอยังไม่ปิดประตูห้อง ขณะที่น้ำอิงกำลังจะออกมาเรียกคนให้เข้ามาดูไฟในห้องให้ แต่ประตูก็ได้ถูกปิดลงก่อน "ใคร!!" หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าในห้องนี้ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวแน่ เท้าเรียวค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปก่อน เพราะเงาของคนที่ปิดประตูกำลังก้าวเดินเข้ามา"คุณแทน ฉันรู้นะว่าเป็นคุณ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" หญิงสาวใช้ความชำนาญหามุมหลบไว้ก่อน เพราะมันมืดมากเขาก็คงจะมองไม่ค่อยเห็นเช่นกัน "กรี๊ดด! อืมม" แต่เธอคิดผิด เขาอยู่ในความมืดได้สักพักแล้ว สายตาก็เลยชินอึบ! ขาเรียวพยายามเตะไปข้างหน้า เพื่อให้โดนคนที่กำลังปิดปากเธออยู่ "อืมม!!""นึกว่าจะเก่งกว่านี้" พอเห็นว่าเธอต่อสู้แบบหวาดกลัวเขาก็เลยเอ่ยพูดขึ้นหญิงสาวรู้สึกโล่งขึ้นมาที่ผู้ชายคนนี้คือเขา ตอนที่ไม่ได้ยินเสียงยังคิดอยู่เลยว่าหรือตัวเองคิดผิด ถ้าเป็นคนบุกรุกจากข้างนอก แล้วเธอจะทำยังไง แต่ถึงแม้เป็นเขา เธอก็ต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ก่อน"คุณเข้ามาทำไม แล้วไฟห้องฉันเป็นอะไร ทำไมเปิดไม่ได้" น้ำอิงรู้ดีว่าผู้ชา
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 10
ในเวลาเดียวกันนั้น..ที่บ้านของพงษ์พิบูลย์"แกไปไหนมา""ตกใจหมดเลย! คุณพ่อยังไม่นอนอีกหรือคะ" นาเดียที่เพิ่งจะเดินเข้าบ้านไม่คิดว่าพ่อยืนอยู่มุมนี้"พ่อถามว่าแกไปไหนมา แล้วนั่นรถใคร?" พงษ์พิบูลย์มองตามหลังรถคันที่มาส่งลูกสาว"รถเพื่อนค่ะ""อย่าเพิ่งไป""เดียง่วงแล้วค่ะ""แกรู้เรื่องที่ ไอ้แทนมันจะแต่งงานไหม""คุณพ่อรู้แล้วหรือคะ""แสดงว่าแกรู้เหรอ? แล้วทำไมแกไม่บอกพ่อ""บอกแล้วได้อะไรล่ะคะ แต่งก็แต่งไปสิใครจะแคร์""แกอย่าลืมนะว่าสิ่งที่เราทำอยู่.." "พ่ออย่าเพิ่งพูดเรื่องนั้นตอนนี้ได้ไหม เดียกำลังอารมณ์ดีไม่อยากจะเครียด""แกทำยังไงก็ได้ให้งานแต่งนั้นถูกยกเลิกไป!" พงษ์พิบูลย์ได้แต่ตะโกนตามหลังลูกสาวที่เดินขึ้นบ้านแบบไม่สนใจ เช้าวันต่อมา..ที่บริษัท"ไหนคุณบอกว่าจะจัดการโครงการที่สระบุรี ฉันยังไม่เห็นคุณทำอะไรเลย" นี่ก็วันที่สามแล้ว แต่เธอก็เห็นเขายังเงียบอยู่ น้ำอิงทนรอไม่ได้ก็เลยเข้ามาหาเขาในห้องทำงาน"เดี๋ยวจะทำ""เดี๋ยวแล้วเมื่อไร""ยังไม่รู้""คุณแทน""ผมชื่อแทนคุณ" คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงเหมือนบอกคนตรงหน้าว่าอย่ามาเรียกเขาแบบสนิทสนม"คุณแทนคุณ คุณรู้ไหมว่าเงินเท่าไรที่จมอยู่กับโครงการนี
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 11
"ผมขอออกไปไม่นานหรอกครับ""พ่อบอกให้นั่งลงไง""ผมไม่อยากกินแล้ว""ไม่อยากกินก็ขึ้นห้อง" "ผมเป็นลูกนะ ไม่ใช่นักโทษ""คุณลุงคะ" ระหว่างสองคนนี้เธอต้องเลือกห้ามใครคนใดคนหนึ่งก่อนที่จะบานปลาย แน่นอนว่าเธอคงห้ามเขาไม่ได้ น้ำอิงก็เลยเลือกที่จะห้ามลุงไว้ก่อน"อะไรนักหนาวะ!" จากที่จะออกไปข้างนอกเขาก็เลยเดินขึ้นบนบ้าน จริงๆ แล้วแทนคุณก็กลัวว่าพ่อจะช็อคอยู่เหมือนกัน ใครจะไม่เป็นห่วงพ่อของตัวเองทั้งคน แต่เพราะพ่อก้าวก่ายชีวิตของเขามากเกินไป"เมื่อไรมันจะเป็นผู้เป็นคนเหมือนเขาบ้าง" สายตาของชายวัยกลางคนมองตามลูกชายขึ้นไป และอดที่จะมองหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้ เพราะสงสารที่ดึงเธอเข้ามาเหนื่อยกับเรื่องนี้ด้วย แทนที่เธอจะได้อยู่บ้านกับพ่อและแม่"คุณลุงไม่ต้องคิดมากนะคะ" เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ลุงกำลังคิดอะไรอยู่ แต่คงจะเป็นเรื่องของลูกชายนั่นแหละ"ลุงฝากหนูดูแลมันหน่อยนะ"น้ำอิงตอบออกไปด้วยรอยยิ้มหวานๆ เธอไม่กล้าให้คำมั่นสัญญา เพราะคนแบบเขาต้องเจอด้วยตัวเองเท่านั้นถึงจะรู้เช้าวันต่อมา.."ทำไมต้องให้ติดรถผมไปด้วย" ชายหนุ่มชักจะไม่พอใจเมื่อพ่อให้เธอคนนั้นติดรถไปที่ไซต์งานสระบุรีด้วย "ไปทำงานที่เดียวกัน ก
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 12
ขาเรียวค่อยๆ ก้าวเดินไปข้างหน้า สายตามองไปทั่วบริเวณก่อสร้าง โทรศัพท์ในมือของเธอก็ยังคงแอบถ่ายคลิปเก็บรายละเอียดไว้ เพราะจะให้มองด้วยตาเปล่าก็คงเก็บได้ไม่หมด"คุณครับ"น้ำอิงหยุดแล้วหันกลับไปมองด้านหลังเมื่อได้ยินเสียงคนเรียกเพล้ง! ขณะเดียวกันนั้นก็ได้มีสิ่งของหล่นลงมาจากชั้นบน แต่โชคดีที่เธอหยุดไว้ได้ก่อน ถ้าไม่มีเสียงเรียกคงจะถูกศีรษะของเธอไปแล้ว"ใครทำอะไรอยู่ข้างบน" ผู้ชายที่เรียกเธอรีบวิ่งเข้ามาหา "คุณเป็นอะไรไหมครับ""ไม่ค่ะ" หญิงสาวไม่ได้มองหน้าคนที่ถามเลย เพราะเธอมองขึ้นไปด้านบน"ขอโทษครับพวกผมกำลังทำงานอยู่..มีใครเป็นอะไรไหมครับ" คนที่อยู่ชั้นบนชะโงกหน้าลงมาถาม"มีอะไร" ที่จริงแล้วแทนคุณไม่ได้เข้าไปในออฟฟิศตามคำเชิญของหัวหน้า เพราะเขาต้องรีบดูงานและรีบกลับ แต่พอได้ยินเสียงก็เดินมาตรงจุดเกิดเหตุ"พวกมึงทำอะไรอยู่ข้างบน เห็นไหมเนี่ยของหล่นลงมาเกือบถูกคุณเขาแล้ว" นิกรหัวหน้าที่เดินตามแทนคุณมาตระโกนขึ้นไปด่าลูกน้องที่ทำงานไม่ระวัง "มีอะไรก็ไปทำที่อื่นอย่ามาทำแถวนี้ ให้คุณคุณกลับไปก่อนค่อยกลับมา""เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันคิดว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ" น้ำอิงดูแล้วหัวหน้าคนนี้แค่ตำหนิเพื่อท
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 13
"คุณจะบ้าหรือครับคุณผู้หญิง งานที่ไหนก็มีอุบัติเหตุกันทั้งนั้น ยิ่งงานก่อสร้างตึกสูงแบบนี้ด้วยแล้ว" นิกรพยายามหาทางเอาตัวรอดเฉพาะหน้าให้ได้ก่อน เพราะยังไม่มีเวลาโทรไปขอความช่วยเหลือ"คุณทำงานมากี่ปีแล้วคะ""ผมหรือครับ?" นิกรเริ่มจะอึดอัด"ในเวลานี้ฉันกำลังคุยกับคุณอยู่ ทำไมต้องถามด้วยว่าเป็นคุณหรือเปล่า""ทะ.. ทำงานมาหลายปีแล้วครับ" "คุณเป็นผู้รับเหมาของบริษัทนี้มากี่โครงการแล้ว" "โครงการนี้โครงการแรกครับ""โครงการนี้มีผู้รับเหมากี่คน""นี่คุณ เรื่องพวกนี้สำนักงานใหญ่ไม่ให้ข้อมูลคุณมาเลยหรือครับ""ฉันถามว่าโครงการนี้มีผู้รับเหมากี่คน""มีสองผู้รับเหมาครับ" ประโยคนี้นอร์เวย์เป็นคนตอบ "แต่อีกผู้รับเหมาถูกให้ออก""ทำไมล่ะคะ" หญิงสาวหันมาถามคนที่ตอบบ้าง"เรื่องก่อนหน้านั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกัน""ผมว่าเราไปหาที่คุยกันที่อื่นดีกว่าไหม""ดีครับ" นอร์เวย์เห็นด้วยกับแทนคุณ พอแทนคุณเห็นว่าเธอไม่เดินตามเขาก็เลยคว้าแขนของเธอให้ตามมา ส่วนหัวหน้านิกรพอทางสะดวกก็รีบล้วงเอาโทรศัพท์ออกมา.."ฉันไม่ยอมจบง่ายๆ หรอกนะ" หญิงสาวสะบัดมือออกเมื่อเดินมาถึงรถแล้ว"คุณรู้ไหมว่ามันอันตราย""ทำไมฉันจะไม่รู้ ในเมื
Last Updated : 2025-02-04
Latest chapter
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 160 ตอนพิเศษ
พลาดรัก | CHAIYA ตอนพิเศษ 18+"อื้อ คุณจะพาฉันกลับไปอยู่ไร่จริงเหรอคะ""จริงสิ" ขณะที่พูดใบหน้าคมยังคงมัววุ่นวายอยู่กับช่วงล่างลำตัวของอีกฝ่าย"คุณพูดเหมือนง่ายเลย เรายังไม่ได้ทำเรื่อง อื้ออ อ " ก็อยากจะปล่อยให้เขาทำให้เสร็จก่อนอยู่หรอก แต่มันคาใจ"คุณขวัญตาครับ ตอนนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ คุณช่วยให้ความสำคัญกับสิ่งที่ผมกำลังทำหน่อยสิ""กว่าคุณจะทำเสร็จ คุยกันก่อนไม่ได้หรือไงคะ""ขอครั้งหนึ่งก่อน" ว่าแล้วคนร่างหนาก็ขยับขึ้นมาพร้อมกับส่งความเป็นชายเข้าไป.."อือ เบาๆ ก่อนสิคะมันเจ็บ""ทำไมเจ็บล่ะ" ขนาดของเขาไม่ได้ใหญ่ขึ้นสักหน่อย"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เจ็บหน่วงแบบนี้มา 2-3 วันแล้ว" นี่แหละเธอถึงไม่อยากให้เขามานอนในห้องด้วย เพราะตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเธอก็เริ่มเจ็บแบบจุกๆ"อ้อนหรือเปล่าเนี่ย""ใครจะบ้าอ้อนบอกว่าตัวเองเจ็บล่ะคะ""เดี๋ยวโดนบ่อยๆ เข้า ก็หายเจ็บเอง อ้าา ซี๊ดด" มีเหรอที่เขาจะยอมหยุด ไม่กระแทกแรงก็ได้แต่ถ้าจะไม่ให้ได้เลยเดี๋ยวเสียชื่อไชยาคนตัวเล็กควานหาที่ยึดเหนี่ยวไว้เมื่อร่างของเธอสั่นสะเทือนไปด้วยแรงที่เขาโยกไชยาเห็นว่าเธอเกร็ง วันนี้เขาก็เลยไม่ได้เปลี่ยนท่าอะไรมาก และไม่ได้อด
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 159 ตอนจบ
"ขอบพระคุณมากเลยนะคะ""จะขอบคุณทำไมก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่ ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ของเราหรอกนะ ทางนี้เดี๋ยวแม่จะดูแลให้เอง"ในเมื่อจะทำงานแค่ไซต์งานนี้แล้วไชยาจะพาขวัญตากลับมาอยู่ไร่ เขาก็เลยถือโอกาสฝากแม่ของเธอไว้ที่นี่ ไม่ต้องไปฝากลุงของเธอแล้ว ซึ่งผู้ใหญ่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เด็กจะได้ไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง"ไปถึงแล้วขวัญจะโทรมาหานะคะแม่""เดินทางปลอดภัยนะลูก ฝากดูแลน้องด้วย""ครับ"พอร่ำลากันเสร็จไชยาก็พาเธอขับรถออกมา เพราะวันหยุดยาวใกล้จะหมดลงแล้วพวกเขาต้องกลับไปเตรียมพร้อมทำงาน"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าอยู่ที่นี่ มีแม่และก็ลุงผมคอยดูแลอยู่" เขาเห็นว่าเธอมองกระจกหลังแบบเป็นห่วง"ค่ะ" ทำไมเธอจะไม่ดีใจที่มีครอบครัวเพิ่มขึ้น และมีที่สำหรับฝากแม่ไว้ ใช้เวลาขับรถอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะกลับมาถึงรีสอร์ทที่สระบุรี"อยากจะนอนกับเมีย""ไม่ได้ค่ะ คุณไปนอนห้องของคุณสิ""แล้วผมจะนอนหลับไหม""ห้องฉันรกฉันอยากจะเก็บห้องก่อน""ถ้างั้นคุณก็ไปนอนห้องผมสิ""ห้องคุณแตกต่างอะไรจากห้องฉันเนี่ย"ชายหนุ่มเดินหน้าบึ้งกลับมาห้องตัวเองเมื่อเธอไม่ให้ค้างคืนด้วย"ว่าไงครับคุณไชยา วันหยุดยาวได้ไปบ้านสาวสมใจไหม""
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 158
"ไหนบอกว่าจะขึ้นไปดูห้องไง" สามีเห็นว่าภรรยาพาแม่ของฝ่ายหญิงกลับลงมาอีก"ฉันคิดว่าทานข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นไปทีเดียวก็ได้ค่ะ..จริงไหมคะคุณ" ตอบสามีไปแบบตะกุกตะกัก"จะ..จริงค่ะ" อีกคนก็พูดไม่ต่างกัน"เป็นอะไรกันหรือเปล่า""ปะ..เปล่าค่ะ แล้วคุณจะถามทำไมเนี่ย" ว่าแล้วแม่ของไชยาก็ ชวนแม่ขวัญตาเข้าครัว แบบต่างคนต่างก็อายกันเย็นวันเดียวกันที่โต๊ะอาหาร.."เมียก็มีแล้ว ลุงว่ากลับมาช่วยงานในไร่ได้แล้วล่ะ" พ่อเลี้ยงไม่เคยบังคับให้ไชยาเรียกพ่อ ในเมื่อเขาให้สถานะเป็นลุง..พ่อเลี้ยงก็เลยเรียกตัวเองว่าลุงมาตลอด"ไม่เอาหรอกครับ ไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับตักอาหารวางใส่จานให้กับเธอ โดยมีสายตาหลายคู่มองตาม"ช่างลูกเถอะค่ะคุณ จะมาพูดอะไรตอนทานข้าวคะ เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง""ก็ได้ถ้างั้นลุงให้โอกาสใช้ชีวิตข้างนอกอีกสองปี ค่อยกลับมาช่วยลุงดูงาน""ผมยังไม่รับปากนะครับ""แล้วหนูล่ะอยากมาอยู่ไร่ไหม" พ่อเลี้ยงของไชยาก็เลยเปลี่ยนทิศทางลมใหม่"ขวัญชอบทำไร่ค่ะ"เพล้ง! ช้อนในมือของน้องนิวางลงที่จานแบบไม่ชอบใจ"เจ้าลูกคนนี้ไม่รู้จักโตสักที" ผู้เป็นพ่อได้แต่บ่นตามลูกสาวที่วิ่งขึ้นบ้านไป ทุกคนรู้ดีว่าน้องน
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 157
"คุณพาฉันกับแม่มาที่นี่ทำไมคะ" ขวัญตาถามอีกครั้งเมื่อรถวิ่งเข้ามาจอดในบ้านหลังหนึ่ง"ตามผมมาสิ เดี๋ยวคุณก็รู้" ลงรถได้ไชยาก็เปิดประตูให้กับแม่ของเธอก่อน แล้วค่อยเดินอ้อมไปเปิดให้กับเธอ"พี่ชาย"พอลงจากรถไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ไหนอยู่ดีๆ ก็วิ่งเข้ามากอดเขา และมันก็ทำให้ขวัญตาไม่พอใจเอามากๆ"พอก่อนพี่หายใจไม่ออกแล้ว""ไหนพี่บอกว่าไม่กลับบ้านไง""พี่บอกว่าให้ปล่อยก่อนไง" ว่าแล้วไชยาก็แกะมือของผู้หญิงคนที่วิ่งมากอดเขาออก "พ่อกับแม่เราล่ะ""แม่ พี่ชายมา""ใครมานะ" พอได้ยินเสียงตะโกนคนที่อยู่ด้านในก็รีบออกมา"เจ้าตัวดีนี่เอง""ไม่เจอกันตั้งนานคุณนายยังสวยอยู่เหมือนเดิมนะครับ" ว่าแล้วไชยาก็เดินเข้าไปโอบกอดคนที่เขาทัก และมันก็ทำให้ขวัญตากับแม่ยิ่งงงไปกันใหญ่ ในเมื่อเขาเรียกว่าคุณนายทำไมถึงกล้ากอด"ไหนบอกแม่ว่าไม่กลับไง""แม่?" ขวัญตาเอ่ยพูดออกมาเบาๆ"ทีแรกก็ว่าจะไม่กลับนั่นแหละครับ พอดีผมมีคนอยากมาแนะนำให้แม่รู้จัก" ว่าแล้วเขาก็หันไปมองเธอ..ขวัญตาก็เลยพนมมือขึ้นไหว้"ไหว้พระเถอะจ้า ใครเหรอลูก" พอรับไหว้เสร็จนางก็หันกลับมาถามลูกชาย"เมียผมเองครับ เธอชื่อขวัญตา""เมีย?!" ผู้หญิงที่วิ่งออกมารับเขาก่
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 156
"แม่รอนานหรือยังคะ" ขณะที่พูดกับแม่ สายตา เธอหันไปมองค้อนอีกคนที่เดินอ้อมไปฝั่งคนขับ"แม่ก็เพิ่งออกมาเหมือนกัน" นางออกมารอที่รถได้สักพักแล้ว เห็นว่าห้องของลูกปิดล็อกเงียบก็เลยไม่กล้ากวน "ทำไมไม่นั่งข้างหน้าเป็นเพื่อนแฟนเราล่ะ""อยากนั่งกับแม่มากกว่า" ว่าแล้วหญิงสาวก็มุดเข้าไปนั่งข้างๆ แม่คนที่ทำหน้าที่ขับรถหันมองกระจกเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ..และขณะที่เขาขับรถมาก็แอบมองกระจกหลังอยู่ตลอดเวลา จนคนที่ถูกมองรู้สึกอาย เพราะเธอนั่งอยู่ตรงนั้นพอดี"คุณหิวหรือยัง" นี่ก็ขับรถมาได้หลายชั่วโมงแล้ว ไชยากลัวว่าคนที่นั่งมาด้วยจะหิว"แม่หิวหรือยังคะ""ถ้าพวกเราหิวก็จอดเถอะ ถ้าพวกเรากินแม่ก็กินเหมือนกันนั่นแหละ""เดี๋ยวผมพาไปแวะร้านนี้ดีกว่าอาหารอร่อย""คุณพูดเหมือนเคยมา"ไชยาไม่ได้ตอบแค่เหลือบมองกระจกเล็กน้อย ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าไปในร้าน"จะรับอะไรดีคะ" เด็กเสิร์ฟของร้านเอาเมนูมาให้ดู"อาหารที่นี่อะไรอร่อยคะ" ขวัญตาไม่ได้ถามเด็กเสิร์ฟหรอก แต่ถามเขาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม"เมนูอยู่กับคุณไม่ใช่เหรอ" ไชยาเริ่มเสียวสันหลัง ไม่น่าบอกเธอเลยว่าร้านนี้อาหารอร่อย"ฉันเห็นว่าคุณน่าจะเคยมาทานที่นี่แล้ว""ขะ.
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 155
"อือ..คุณ.. คุณได้ยินเสียงอะไรไหม""ได้ยินสิ..ได้ยินเสียงครางของคุณ" ชายหนุ่มผงกใบหน้าขึ้นมาจากช่วงกลางหว่างขาของอีกฝ่ายเพื่อตอบ แล้วก็โน้มลงไปใหม่อีกครั้ง"คุณช่วยจริงจังอะไรสักเรื่องหน่อยได้ไหม..พอก่อน""จะพอได้ยังไงเครื่องกำลังติดเลย" ขณะที่พูดสองนิ้วแกร่งก็ได้คลี่กลีบที่มันแนบชิดออกจากกันเพื่อเปิดทางให้กับลิ้น"อ๊อย.. เสียงเหมือนแม่พูดอะไรอยู่ข้างนอก" หญิงสาวต้องรีบเข้าเรื่องก่อนที่มันจะเตลิด เพราะเธอได้ยินเสียงแว่วเข้ามา"แม่คงจะคุยกับป้าข้างบ้านมั้ง พวกนี้ชอบสอดรู้สอดเห็น" ถึงแม้ว่าจะคุยกับเธอแต่นิ้วก็ยังคงวนอยู่ตรงปุ่ม"อื้อ คุณปล่อยฉันก่อนสิ"ไชยาก็เลยตัดใจต้องได้ปล่อยเธอออกก่อน ทั้งสองรีบหาเสื้อผ้ามาสวมใส่แล้วออกไปดูข้างนอก"มันกลับมาอีกทำไมแม่" เป็นแบบที่ขวัญตาคิดไว้ เพราะคนที่แม่พูดด้วยก็คือพ่อเลี้ยง"เอาของของคุณออกไปให้หมด" แม่ของเธอจับกระเป๋าที่เก็บไว้ส่งให้ไป แต่ดูพ่อเลี้ยงไม่อยากจะไปจากที่นี่ ใครจะอยากไปตกระกำลำบากล่ะ อยู่นี่เมียก็หาเงินเลี้ยง..ไม่มีก็ได้จากลูกเลี้ยงอีกทาง"เราอยู่กินด้วยกันมาก็หลายปีแล้ว คุณไม่เคยเห็นความดีของผมเลยหรือไง""แกเคยมีความดีอะไรกับแม่ฉัน"
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 154
เช้าวันต่อมา.."ฉันจะไปอาบน้ำ" หญิงสาวที่ร่างกายบอบช้ำเพราะเรื่องบนเตียง พยายามขยับตัวออกจากวงแขนของอีกฝ่ายไชยายอมปล่อยแบบว่าง่าย แล้วก็นอนหันหลังให้กว่าคนตัวเล็กจะพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งได้ เธอหันกลับไปมองผู้ชายที่ได้ครอบครองร่างกายของเธอ เขาจะเห็นค่ามันไหม ที่คิดแบบนี้เพราะเธอยอมเขาง่ายไป เป็นแฟนกันก็ไม่ใช่หลายคนอาจจะคิดว่าผู้หญิงที่ทำงานเป็นเซฟตี้ได้ต้องแข็งแกร่ง แต่ไม่ใช่เลยเธอก็คือผู้หญิงคนหนึ่ง แค่พยายามทำตัวให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองเข้มแข็งเท่านั้นพออาบน้ำเสร็จออกมาเขาก็ยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม"คุณตื่นได้แล้ว" มือเรียวเอื้อมไปเขย่าร่างคนที่นอนหันหลังให้เบาๆ"อืม.. ขอนอนต่ออีกหน่อย" เขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเลย ..แล้วเธอจะว่าอะไรได้ล่ะหญิงสาวก็เลยออกมาจากห้องคนเดียว เพราะจะไปดูว่าแม่กลับมาหรือยัง"ทำไมป่านนี้แม่ฉันถึงยังไม่กลับ""แม่หนูกลับมาแล้ว บอกว่าเพลียมากนอนอยู่ในห้อง""กลับมาแล้วเหรอ?" ถ้าแม่กลับมาทำไมไม่เรียกเราล่ะ ถึงแม้จะสงสัยอยู่มากแต่ความเป็นห่วงแม่ก็มีมากกว่า ขวัญตาก็เลยรีบเดินไปที่ห้องนอน"แม่คะ?" พอเธอเข้ามาในห้องประตูก็ถูกปิดแล้วล็อกไว้อย่างเร็ว "แกจะทำอะไร" แค่นี้ก
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 153
นิ้วเรียวหยิกลงที่หลังมือของอีกฝ่ายเพื่อให้เอามันออกมา แต่ไชยาก็ไม่ได้สะทกสะท้าน นิ้วแกร่งแทรกเข้าไปในร่องแล้วชักเข้าชักออกเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่าย"อื้อ อื้อ อ" ถึงแม้จะเสียวแต่เธอก็ยังคงพยายามห้ามเขาอยู่"ไม่ชอบนิ้วใช่ไหม เดี๋ยวจัดลิ้นให้" ในเมื่อใช้นิ้วแล้วยังไม่ได้ผลร่างหนาก็เลยขยับต่ำลงไป"ไม่" ขาเรียวชิดเข้าหากันแต่ก็ไม่ทัน เพราะใบหน้าของเขาอยู่ตรงกลางระหว่างขาแล้วจ๊วบบ เสียงนี้ดังขึ้นคนตัวเล็กดิ้นพล่านบิดสะโพกขยับหนี แต่ทำไมร่างกายกับความคิดมันถึงสวนทางกันจากที่ทำแค่ดูดตอนนี้ลิ้นหนาได้แทรกเข้าไปแทนนิ้ว"อ่ะ อ่ะ" ขวัญตาไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ จากทีแรกที่ขัดแย้งกันในตัวเอง ตอนนี้มันทรยศคล้อยตามกันไปเป็นที่เรียบร้อย "อื้ออ" มือที่เคยผลักเขาออก เกิดกลับใจจับศีรษะเขากดลงเพื่อขอให้เขาลงลิ้นแรงมากกว่านี้"ซี๊ด ด ด" ชายหนุ่มยกใบหน้าขึ้นมาเล็กน้อย เพราะถ้าขืนยังอยู่ตรงนั้นได้ขาดอากาศหายใจตายแน่ ขณะที่ขึ้นมาหายใจเขาก็ไม่ได้อยู่ว่าง สองนิ้วคลี่กลีบที่แนบชิดกันให้แยกออกเพื่อจะลงลิ้นได้ถนัด"อื้อ ""ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก เดี๋ยวผัวจัดหนักให้" พอลิ้นลงไปแตะเท่านั้นแหละสะโพกงามก็เด้งรับ จ
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 152
ก๊อก.. ก๊อก.. เสียงเคาะประตูแผ่วเบา เพราะคนเคาะยังชั่งใจอยู่ว่า มันจะดีไหม มันจะดีหรือเปล่าแกร็ก~พอประตูเปิดออกทั้งสองคนก็มองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง"ในเมื่อคุณไม่ได้กลับบ้าน ไปเที่ยวบ้านฉันก็แล้วกัน" เขาจะรู้ไหมว่าเธอใช้เขาเป็นไม้กันหมา หรือเขาจะคิดว่าเธอร่านให้ท่าอะไรแบบนี้ แต่ก็ช่างเถอะจะคิดยังไงก็เรื่องของเขา พอจบไซต์นี้แล้วเธอไม่คิดจะเจอหน้าเขาอีกอยู่แล้ว เพราะจะขอย้ายไปอยู่ให้ไกลที่สุดไชยาไม่ได้พูดอะไรแค่เดินกลับเข้าไปหยิบกระเป๋า ที่ตัวเองเตรียมไว้แล้ว ออกมาล็อกประตูห้องแล้วเดินตามเธอไปที่รถ.."เดี๋ยวผมขับรถให้""ฉันขับเองได้""แล้วคุณจะมีผู้ชายติดไปด้วยทำไมล่ะ นั่งให้สบายเถอะ"หญิงสาวก็เลยปล่อยให้เขาเป็นคนขับ ..นอกจากบอกตำแหน่งบ้านที่แม่อาศัยอยู่แล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลย อีกฝ่ายก็ไม่ได้ชวนคุยเพราะคิดว่าเธอคงจะต้องการความเงียบขับรถมาสามชั่วโมงได้ก็ถึงหมู่บ้าน.. และตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้วไชยาจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านปูนชั้นเดียวเนื้อที่มีจำกัดมาก"จอดรถไว้หน้าบ้านนี้แหละ ลงมาสิ"ชายหนุ่มลงจากรถแล้วเดินไปเอากระเป๋าที่กระโปรงหลัง"พ่อว่าแล้วต้องเป็น...??.... มันเป็นใ
