LOGINShare
บทที่ 4
Last Updated:
2025-02-04 09:15:42"ปล่อย! ถ้าไม่งั้นฉันจะ.." หญิงสาวที่ถูกจับตรึงไว้กับผนังห้อง ไม่มีแรงแม้แต่จะช่วยตัวเอง ทำได้แค่กัดฟันพูดออกมาเบาๆ
"จะอะไร" "จะอะไรก็เรื่องของฉัน แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาจับฉันไว้แบบนี้" "อย่ามาถามหาสิทธิ์จากฉัน และฉันก็ไม่กลัวด้วยถ้าเธอจะร้อง" สายตาคมกรอกมองเข้าไปในห้อง เพื่อสื่อให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร "ฉันเป็นคนอื่นยังห่วงพ่อของคุณ คุณเป็นลูกแท้ๆ ทำไมถึงไม่ห่วง" เพราะถ้าเธอร้อง คนที่อยู่ในห้องมีหวังได้ช็อคหัวใจวายแน่ "เธอก็ต้องห่วงสิ ถ้าพ่อฉันตาย ทุกอย่างที่เธอทำมามันก็จบ" เพราะสมบัติของพ่อทุกอย่างจะกลับมาอยู่ที่ตัวเขา รวมทั้งหุ้นที่ให้เป็นชื่อของเธอ เพราะตามกฎหมายแล้วหุ้นนั้นยังโอนกันไม่สำเร็จ ..สมองเขาคิดได้แค่นี้เองเหรอ "ฉันคงไม่มีปัญญาไปเปลี่ยนความคิดในหัวของคุณได้ แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน" "สิ่งที่ฉันคิดมันถูกใช่ไหมล่ะ" เขากัดฟันพูดในขณะที่โน้มลงมาใกล้ อึบ! "โอ๊ยยย" "หนูอิง.. " "ขาคุณลุง" "เสียงอะไรลูก" "เสียงหมาหอนค่ะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบเข้าไปในห้องของผู้เป็นลุง แล้วปิดประตูล็อกไว้ "อือออ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง โอ๊ยยย" ชายหนุ่มแทบจะลงไปนอนขดอยู่กับพื้น เพราะถูกเข่าตรงกล่องดวงใจ เช้าวันต่อมา.. แทนคุณยังโมโหเรื่องเมื่อคืนนี้ไม่หาย เพราะถึงตอนนี้ยังไม่หายเจ็บเลย ชายหนุ่มรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาข้างล่าง "ไม่เข้าบริษัทเหรอ" เห็นแค่ชุดที่ลูกชายใส่ก็บอกได้แล้วว่าคงไม่เข้าบริษัท "ผมจะไปทำไมในเมื่อพ่อมีคนที่ไว้ใจได้ดูแลอยู่..ไม่ใช่หรือครับ" ลงมาข้างล่างก็เห็นแต่พยาบาลส่วนตัว เพราะถ้าเธอยังอยู่เธอคนนั้นก็จะทำหน้าที่นี้ "ฉันไม่อยากจะเปรียบแกใส่กับลูกคนอื่น แต่แกก็ทำให้ฉันต้องเปรียบ" "เอาที่พ่อสบายใจเลยครับ" "แล้วนั่นแกจะไปไหน!" "ไปหาเมีย..วันนี้จะพาเมียไปช้อปปิ้งสักหน่อย" ก่อนที่จะพูดคำนี้เขาได้ดูดีแล้วว่าพ่อคงจะไม่ช็อค รวมทั้งมีพยาบาลคอยดูแลไม่ห่าง "ดูมันนะ ถ้าฉันตายไปจะหมดห่วงได้ยังไง" "คุณท่านอย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ" แม่บ้านที่ยืนอยู่ตรงนั้นรีบเข้ามาห้ามปราม "ไอ้พวกนั้นเอาอะไรล้างสมองมัน หายใจเข้าหายใจออกก็มีแต่คนบ้านนั้น" "พอแล้วค่ะท่าน หายใจเข้าลึกๆ ก่อนค่ะ" พยาบาลที่ดูแลเริ่มเห็นท่านหายใจติดขัด [บริษัทเทพประทาน] บริษัทนี้เป็นบริษัทเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์หลายรูปแบบ จริงๆ แล้วน้ำอิงไม่ได้เรียนมาทางด้านนี้เลย เดือนแรกที่เธอเข้ามารับตำแหน่งผู้ดูแลแทนคุณลุงของเธอ หญิงสาวพยายามหาข้อมูลทุกอย่างจะถามใครก็ไม่ได้ เพราะดูเหมือนทุกคนไม่พอใจที่เธอเข้ามารับตำแหน่งนี้ และเธอก็ถอยไม่ได้ด้วย เพราะถือว่าบริษัทนี้เป็นบริษัทของวงศ์ตระกูล ถึงแม้ว่าแม่จะถูกตัดออกไปจากกองมรดกแล้ว แต่เธอก็ไม่อยากให้มันไปตกอยู่ที่มือของคนอื่น "ฉันบอกว่าขอกาแฟไงคะ" ดวงตางามมองแก้วที่เพิ่งจะถูกวางลงตรงหน้า "กาแฟหมดแล้วค่ะ ผู้บริหารท่านอื่นกินไปหมดแล้ว" แม้แต่เลขาหน้าห้อง ยังไม่ให้ความร่วมมือ ซึ่งเรื่องนี้เธอไม่ได้ไปเล่าให้ลุงฟัง เพราะท่านบอกว่าคนนี้เชื่อใจได้ แต่น้ำอิงคิดว่าตัวเองเอาอยู่ก็เลยปล่อยไปก่อน เพราะเธอมีเรื่องที่ต้องใช้คนพวกนี้อีก หญิงสาวล้วงเอากาแฟในกระเป๋า แล้วเดินออกไปที่ห้องเครื่องดื่ม ซึ่งมีไว้สำหรับผู้บริหารทุกคน ถ้าเรื่องแค่นี้เธอจัดการไม่ได้แล้วจะทำงานใหญ่ได้ยังไง..Related chapters
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 5
"ฉันขอดูโครงการที่สระบุรีหน่อย""โครงการนั้นคุณพงษ์พิบูลย์ รับไปทำแล้วค่ะ" "ผ่านความเห็นชอบจากใคร" โครงการนี้เริ่มมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน"ถามดิฉันหรือคะ" กนกวรรณเลขาหน้าห้องชี้นิ้วหันไปที่ตัวเอง "เราอยู่ในห้องกันแค่สองคน ถ้าฉันไม่ถามคุณแล้วจะถามใคร""ดิฉันจะไปสอบถามให้แล้วกันค่ะ""ไม่ต้อง ฉันไปเอง" ร่างระหงลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินตรงไปที่ห้องของรองประธานพงษ์พิบูลย์ที่กล่าวถึงก็คือบิดาของนาเดีย คนที่ลูกชายเจ้าของบริษัทนี้ลุ่มหลงนักหนาก๊อก ก๊อก แกร็ก! ..น้ำอิงแค่เคาะส่งสัญญาณแล้วก็เปิดเข้าไปโดยไม่รอ"ฉันจะมาเอางานโครงการสระบุรีไปทำค่ะ" เธอเคลียร์งานไปหลายโครงการแล้ว แต่มาสะดุดที่โครงการนี้"งานนั้นผมทำใกล้จะเสร็จแล้ว""ถ้าท่านประธานรู้ คงไม่พอใจมั้งคะ""คุณก็รู้ว่าท่านประธานเป็นโรคหัวใจ ทำไมต้องเอาเรื่องทุกอย่างไปฟ้องท่านด้วยล่ะ""..ฉันของานโครงการสระบุรีด้วยค่ะ" คนพวกนี้รู้ดีว่าเธอเป็นห่วงลุงมาก เวลามีเรื่องอะไรชอบเอาอาการป่วยของลุงมาอ้าง หญิงสาวก็เลยทำอะไรมากไม่ได้"คนอะไรทำไมพูดไม่รู้เรื่อง" พงษ์พิบูลย์เริ่มขึ้นเสียงใส่"ถ้าคุณจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้ คุณต้องให้ฉัน
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 6
"ทะ.. ท่านประธาน"ทุกคนกำลังจะลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพ เมื่อเห็นว่าทัตเทพนั่งรถเข็นซึ่งมีพยาบาลส่วนตัวเป็นคนเข็นพาเข้ามา "ไม่ต้อง ไม่เป็นไร" ทัตเทพบอกให้ทุกคนนั่งลง"อิงช่วยค่ะ" น้ำอิงเดินไปเพื่อจะช่วยเข็น "หนูอิงก็ไม่ต้องหรอกลูก ไปนั่งเถอะ""คุณพ่อมาได้ยังไงครับ""ก็นั่งรถเข็นมา""ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง""แล้วจัดการได้ไหมล่ะ" ที่จริงแล้วทัตเทพรออยู่หน้าห้องได้สักพักแล้ว พอได้ยินพงษ์พิบูลย์ใช้คำพูดไม่ดีกับหลานสาว ท่านก็เลยเข้ามาช่วยแทนคุณพ่นลมหายใจออกมาแบบไม่พอใจ แล้วก็ลุกขึ้น "นั่งลง""ในเมื่อคุณพ่อจะจัดการเอง ทำไมผมต้องอยู่ด้วยล่ะครับ""พ่อบอกให้นั่งลงไง"แทนคุณกลัวเสียหน้า ก็เลยต้องได้นั่งลง"ได้ข่าวว่าวันนี้จะคุยเรื่องโครงการสระบุรีที่มันยืดเยื้อใช่ไหม" "เรื่องงานท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ ผมจัดการไปได้เกินครึ่งแล้ว""ดีแล้วล่ะ แต่ต่อจากนี้ไปผมจะให้ลูกชาย และว่าที่ลูกสะใภ้ของผมเป็นคนจัดการ""ว่าที่ลูกสะใภ้??" ในที่ประชุมต่างก็มอง เพราะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้"อย่าบอกนะว่าทุกคนยังไม่..""คุณพ่อครับ!" แทนคุณรีบหยุดคำพูดของพ่อไว้ เพรา
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 7
"คงจะเตี๊ยมกันมาอย่างดีแล้วสินะ""คุณหมายความว่ายังไง"หลังจากที่ทัตเทพออกไปแล้ว แทนคุณก็ยกเลิกการประชุม และให้ทุกคนออกจากห้องไปให้หมด..ยกเว้นเธอ"เข้ามาได้จังหวะดีเลยนี่" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่คนละมุมโต๊ะ ลุกขึ้นแล้วก้าวเดินมาหาเธอแบบช้าๆ"ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่""ฉันคิดถูกใช่ไหมล่ะ""จะเอาความจริงหรือพูดประชดดีล่ะคะ" "เธอไม่ต้องมากวนอารมณ์ฉัน" เพราะเวลาที่เธอกวนอารมณ์เขาเริ่มจะโมโหแล้วก็จากไป แต่วันนี้ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ก็เลยไม่เดินตามเกมที่เธอวางไว้"ก่อนอื่นฉันขอแนะนำก่อนนะว่าคุณต้องกินปลาเยอะๆ"ตุ๊บ!! มือหนาทุบลงที่โต๊ะยาวของห้องประชุมจนมีเสียงดัง "ฉันเตือนเธออีกครั้งว่าอย่ามากวนโมโหฉัน" เขารู้ดีการที่เธอบอกกินปลานั่นหมายถึงว่าเขาโง่"ก็ได้ค่ะ เรื่องแต่งงานฉันไม่รู้ว่าคุณลุงจะเข้ามาพูดในห้องประชุม และฉันก็เพิ่งจะรู้พร้อมคุณนี่แหละว่าฤกษ์แต่งงานจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า" เขาอยู่ใกล้ระยะเผาขนขนาดนี้เธอก็เลยไม่กล้าหาเรื่องใส่ตัว"ถ้าฉันจะยกเลิกงานแต่งมันคงเป็นไปไม่ได้" เพราะเขาเคยทะเลาะกับพ่อมาแล้วหลายครั้งเรื่องที่จะไม่แต่งงาน และพ่อก็ได้ขู่กลับมาว่าหุ้นที่เหลือจะยกให้เธอ และ
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 8
อือออ!! หญิงสาวทำได้แค่ขยะแขยงอยู่ในใจ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเมื่อถูกเขาไซร้ซอกคอ มือเรียวโอบร่างของคนที่ทับตัวเธออยู่ในเวลานี้ไว้เหมือนกลัวว่าเขาจะหนีหาย "อื้อ" เสียงครางในลำคอดังออกมาเพียงเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอเริ่มจะมีอารมณ์แล้วริมฝีปากหนาย้ายจากทางซ้ายมาขวา มือของเขาก็อยู่ไม่นิ่งลูบคลำต่ำลงไป แต่ก็ไม่เห็นปฏิกิริยาปฏิเสธจากเธอเลย"อะไรวะ!!" ชายหนุ่มยันกายลุกขึ้น ทิ้งเธอให้นอนอยู่ท่าเดิมบนโต๊ะนั่น ทีแรกเขาคิดว่าจะทำแค่ขู่ให้กลัว ดีไม่ดีอาจจะวิ่งแจ้นกลับบ้านไป แต่นี่อะไร ตอบสนองเฉยเลย"จะไปไหนล่ะคะ ไม่ต่อแล้วเหรอ" หญิงสาวตะโกนตามหลังชายหนุ่มที่เดินไปหน้าประตู"ไม่มีอารมณ์" ว่าแล้วเขาก็กระชากประตูเปิดออกอย่างแรง ถ้าเขายังอยู่ในห้องนี้คงได้ยินเสียงหายใจเข้าแบบโล่งอกของเธอ เย็นวันเดียวกันที่บ้าน.."ทำไมป่านนี้มันยังไม่กลับ""คงกำลังยุ่งอยู่กับโครงการสระบุรีมั้งคะ"ทัตเทพมองจ้องใบหน้าของเธอที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ในเวลานี้ แบบทึ่งในการเลี้ยงดูลูกของน้องสาว เพราะท่านรู้อยู่แล้วว่าลูกชายคงไม่ได้กำลังทำแบบที่หลานสาวพูด"หน้าอิงมีอะไรติดหรือเปล่าคะคุณลุง""เปล่าหรอก กิ
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 9
ทำไมสวิตช์ไฟห้องเราถึงเปิดไม่ได้? ..หญิงสาวกดสวิตช์ไฟแล้ว แต่ไฟก็ไม่เปิดให้ จะว่าไฟดับก็ไม่ใช่ข้างนอกยังสว่างอยู่เลย เพราะตอนนี้เธอยังไม่ปิดประตูห้อง ขณะที่น้ำอิงกำลังจะออกมาเรียกคนให้เข้ามาดูไฟในห้องให้ แต่ประตูก็ได้ถูกปิดลงก่อน "ใคร!!" หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าในห้องนี้ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวแน่ เท้าเรียวค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปก่อน เพราะเงาของคนที่ปิดประตูกำลังก้าวเดินเข้ามา"คุณแทน ฉันรู้นะว่าเป็นคุณ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" หญิงสาวใช้ความชำนาญหามุมหลบไว้ก่อน เพราะมันมืดมากเขาก็คงจะมองไม่ค่อยเห็นเช่นกัน "กรี๊ดด! อืมม" แต่เธอคิดผิด เขาอยู่ในความมืดได้สักพักแล้ว สายตาก็เลยชินอึบ! ขาเรียวพยายามเตะไปข้างหน้า เพื่อให้โดนคนที่กำลังปิดปากเธออยู่ "อืมม!!""นึกว่าจะเก่งกว่านี้" พอเห็นว่าเธอต่อสู้แบบหวาดกลัวเขาก็เลยเอ่ยพูดขึ้นหญิงสาวรู้สึกโล่งขึ้นมาที่ผู้ชายคนนี้คือเขา ตอนที่ไม่ได้ยินเสียงยังคิดอยู่เลยว่าหรือตัวเองคิดผิด ถ้าเป็นคนบุกรุกจากข้างนอก แล้วเธอจะทำยังไง แต่ถึงแม้เป็นเขา เธอก็ต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ก่อน"คุณเข้ามาทำไม แล้วไฟห้องฉันเป็นอะไร ทำไมเปิดไม่ได้" น้ำอิงรู้ดีว่าผู้ชา
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 10
ในเวลาเดียวกันนั้น..ที่บ้านของพงษ์พิบูลย์"แกไปไหนมา""ตกใจหมดเลย! คุณพ่อยังไม่นอนอีกหรือคะ" นาเดียที่เพิ่งจะเดินเข้าบ้านไม่คิดว่าพ่อยืนอยู่มุมนี้"พ่อถามว่าแกไปไหนมา แล้วนั่นรถใคร?" พงษ์พิบูลย์มองตามหลังรถคันที่มาส่งลูกสาว"รถเพื่อนค่ะ""อย่าเพิ่งไป""เดียง่วงแล้วค่ะ""แกรู้เรื่องที่ ไอ้แทนมันจะแต่งงานไหม""คุณพ่อรู้แล้วหรือคะ""แสดงว่าแกรู้เหรอ? แล้วทำไมแกไม่บอกพ่อ""บอกแล้วได้อะไรล่ะคะ แต่งก็แต่งไปสิใครจะแคร์""แกอย่าลืมนะว่าสิ่งที่เราทำอยู่.." "พ่ออย่าเพิ่งพูดเรื่องนั้นตอนนี้ได้ไหม เดียกำลังอารมณ์ดีไม่อยากจะเครียด""แกทำยังไงก็ได้ให้งานแต่งนั้นถูกยกเลิกไป!" พงษ์พิบูลย์ได้แต่ตะโกนตามหลังลูกสาวที่เดินขึ้นบ้านแบบไม่สนใจ เช้าวันต่อมา..ที่บริษัท"ไหนคุณบอกว่าจะจัดการโครงการที่สระบุรี ฉันยังไม่เห็นคุณทำอะไรเลย" นี่ก็วันที่สามแล้ว แต่เธอก็เห็นเขายังเงียบอยู่ น้ำอิงทนรอไม่ได้ก็เลยเข้ามาหาเขาในห้องทำงาน"เดี๋ยวจะทำ""เดี๋ยวแล้วเมื่อไร""ยังไม่รู้""คุณแทน""ผมชื่อแทนคุณ" คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงเหมือนบอกคนตรงหน้าว่าอย่ามาเรียกเขาแบบสนิทสนม"คุณแทนคุณ คุณรู้ไหมว่าเงินเท่าไรที่จมอยู่กับโครงการนี
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 11
"ผมขอออกไปไม่นานหรอกครับ""พ่อบอกให้นั่งลงไง""ผมไม่อยากกินแล้ว""ไม่อยากกินก็ขึ้นห้อง" "ผมเป็นลูกนะ ไม่ใช่นักโทษ""คุณลุงคะ" ระหว่างสองคนนี้เธอต้องเลือกห้ามใครคนใดคนหนึ่งก่อนที่จะบานปลาย แน่นอนว่าเธอคงห้ามเขาไม่ได้ น้ำอิงก็เลยเลือกที่จะห้ามลุงไว้ก่อน"อะไรนักหนาวะ!" จากที่จะออกไปข้างนอกเขาก็เลยเดินขึ้นบนบ้าน จริงๆ แล้วแทนคุณก็กลัวว่าพ่อจะช็อคอยู่เหมือนกัน ใครจะไม่เป็นห่วงพ่อของตัวเองทั้งคน แต่เพราะพ่อก้าวก่ายชีวิตของเขามากเกินไป"เมื่อไรมันจะเป็นผู้เป็นคนเหมือนเขาบ้าง" สายตาของชายวัยกลางคนมองตามลูกชายขึ้นไป และอดที่จะมองหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้ เพราะสงสารที่ดึงเธอเข้ามาเหนื่อยกับเรื่องนี้ด้วย แทนที่เธอจะได้อยู่บ้านกับพ่อและแม่"คุณลุงไม่ต้องคิดมากนะคะ" เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ลุงกำลังคิดอะไรอยู่ แต่คงจะเป็นเรื่องของลูกชายนั่นแหละ"ลุงฝากหนูดูแลมันหน่อยนะ"น้ำอิงตอบออกไปด้วยรอยยิ้มหวานๆ เธอไม่กล้าให้คำมั่นสัญญา เพราะคนแบบเขาต้องเจอด้วยตัวเองเท่านั้นถึงจะรู้เช้าวันต่อมา.."ทำไมต้องให้ติดรถผมไปด้วย" ชายหนุ่มชักจะไม่พอใจเมื่อพ่อให้เธอคนนั้นติดรถไปที่ไซต์งานสระบุรีด้วย "ไปทำงานที่เดียวกัน ก
Last Updated : 2025-02-04คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 12
ขาเรียวค่อยๆ ก้าวเดินไปข้างหน้า สายตามองไปทั่วบริเวณก่อสร้าง โทรศัพท์ในมือของเธอก็ยังคงแอบถ่ายคลิปเก็บรายละเอียดไว้ เพราะจะให้มองด้วยตาเปล่าก็คงเก็บได้ไม่หมด"คุณครับ"น้ำอิงหยุดแล้วหันกลับไปมองด้านหลังเมื่อได้ยินเสียงคนเรียกเพล้ง! ขณะเดียวกันนั้นก็ได้มีสิ่งของหล่นลงมาจากชั้นบน แต่โชคดีที่เธอหยุดไว้ได้ก่อน ถ้าไม่มีเสียงเรียกคงจะถูกศีรษะของเธอไปแล้ว"ใครทำอะไรอยู่ข้างบน" ผู้ชายที่เรียกเธอรีบวิ่งเข้ามาหา "คุณเป็นอะไรไหมครับ""ไม่ค่ะ" หญิงสาวไม่ได้มองหน้าคนที่ถามเลย เพราะเธอมองขึ้นไปด้านบน"ขอโทษครับพวกผมกำลังทำงานอยู่..มีใครเป็นอะไรไหมครับ" คนที่อยู่ชั้นบนชะโงกหน้าลงมาถาม"มีอะไร" ที่จริงแล้วแทนคุณไม่ได้เข้าไปในออฟฟิศตามคำเชิญของหัวหน้า เพราะเขาต้องรีบดูงานและรีบกลับ แต่พอได้ยินเสียงก็เดินมาตรงจุดเกิดเหตุ"พวกมึงทำอะไรอยู่ข้างบน เห็นไหมเนี่ยของหล่นลงมาเกือบถูกคุณเขาแล้ว" นิกรหัวหน้าที่เดินตามแทนคุณมาตระโกนขึ้นไปด่าลูกน้องที่ทำงานไม่ระวัง "มีอะไรก็ไปทำที่อื่นอย่ามาทำแถวนี้ ให้คุณคุณกลับไปก่อนค่อยกลับมา""เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันคิดว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ" น้ำอิงดูแล้วหัวหน้าคนนี้แค่ตำหนิเพื่อท
Last Updated : 2025-02-04
Latest chapter
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 160 ตอนพิเศษ
พลาดรัก | CHAIYA ตอนพิเศษ 18+"อื้อ คุณจะพาฉันกลับไปอยู่ไร่จริงเหรอคะ""จริงสิ" ขณะที่พูดใบหน้าคมยังคงมัววุ่นวายอยู่กับช่วงล่างลำตัวของอีกฝ่าย"คุณพูดเหมือนง่ายเลย เรายังไม่ได้ทำเรื่อง อื้ออ อ " ก็อยากจะปล่อยให้เขาทำให้เสร็จก่อนอยู่หรอก แต่มันคาใจ"คุณขวัญตาครับ ตอนนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ คุณช่วยให้ความสำคัญกับสิ่งที่ผมกำลังทำหน่อยสิ""กว่าคุณจะทำเสร็จ คุยกันก่อนไม่ได้หรือไงคะ""ขอครั้งหนึ่งก่อน" ว่าแล้วคนร่างหนาก็ขยับขึ้นมาพร้อมกับส่งความเป็นชายเข้าไป.."อือ เบาๆ ก่อนสิคะมันเจ็บ""ทำไมเจ็บล่ะ" ขนาดของเขาไม่ได้ใหญ่ขึ้นสักหน่อย"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เจ็บหน่วงแบบนี้มา 2-3 วันแล้ว" นี่แหละเธอถึงไม่อยากให้เขามานอนในห้องด้วย เพราะตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเธอก็เริ่มเจ็บแบบจุกๆ"อ้อนหรือเปล่าเนี่ย""ใครจะบ้าอ้อนบอกว่าตัวเองเจ็บล่ะคะ""เดี๋ยวโดนบ่อยๆ เข้า ก็หายเจ็บเอง อ้าา ซี๊ดด" มีเหรอที่เขาจะยอมหยุด ไม่กระแทกแรงก็ได้แต่ถ้าจะไม่ให้ได้เลยเดี๋ยวเสียชื่อไชยาคนตัวเล็กควานหาที่ยึดเหนี่ยวไว้เมื่อร่างของเธอสั่นสะเทือนไปด้วยแรงที่เขาโยกไชยาเห็นว่าเธอเกร็ง วันนี้เขาก็เลยไม่ได้เปลี่ยนท่าอะไรมาก และไม่ได้อด
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 159 ตอนจบ
"ขอบพระคุณมากเลยนะคะ""จะขอบคุณทำไมก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่ ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ของเราหรอกนะ ทางนี้เดี๋ยวแม่จะดูแลให้เอง"ในเมื่อจะทำงานแค่ไซต์งานนี้แล้วไชยาจะพาขวัญตากลับมาอยู่ไร่ เขาก็เลยถือโอกาสฝากแม่ของเธอไว้ที่นี่ ไม่ต้องไปฝากลุงของเธอแล้ว ซึ่งผู้ใหญ่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เด็กจะได้ไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง"ไปถึงแล้วขวัญจะโทรมาหานะคะแม่""เดินทางปลอดภัยนะลูก ฝากดูแลน้องด้วย""ครับ"พอร่ำลากันเสร็จไชยาก็พาเธอขับรถออกมา เพราะวันหยุดยาวใกล้จะหมดลงแล้วพวกเขาต้องกลับไปเตรียมพร้อมทำงาน"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าอยู่ที่นี่ มีแม่และก็ลุงผมคอยดูแลอยู่" เขาเห็นว่าเธอมองกระจกหลังแบบเป็นห่วง"ค่ะ" ทำไมเธอจะไม่ดีใจที่มีครอบครัวเพิ่มขึ้น และมีที่สำหรับฝากแม่ไว้ ใช้เวลาขับรถอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะกลับมาถึงรีสอร์ทที่สระบุรี"อยากจะนอนกับเมีย""ไม่ได้ค่ะ คุณไปนอนห้องของคุณสิ""แล้วผมจะนอนหลับไหม""ห้องฉันรกฉันอยากจะเก็บห้องก่อน""ถ้างั้นคุณก็ไปนอนห้องผมสิ""ห้องคุณแตกต่างอะไรจากห้องฉันเนี่ย"ชายหนุ่มเดินหน้าบึ้งกลับมาห้องตัวเองเมื่อเธอไม่ให้ค้างคืนด้วย"ว่าไงครับคุณไชยา วันหยุดยาวได้ไปบ้านสาวสมใจไหม""
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 158
"ไหนบอกว่าจะขึ้นไปดูห้องไง" สามีเห็นว่าภรรยาพาแม่ของฝ่ายหญิงกลับลงมาอีก"ฉันคิดว่าทานข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นไปทีเดียวก็ได้ค่ะ..จริงไหมคะคุณ" ตอบสามีไปแบบตะกุกตะกัก"จะ..จริงค่ะ" อีกคนก็พูดไม่ต่างกัน"เป็นอะไรกันหรือเปล่า""ปะ..เปล่าค่ะ แล้วคุณจะถามทำไมเนี่ย" ว่าแล้วแม่ของไชยาก็ ชวนแม่ขวัญตาเข้าครัว แบบต่างคนต่างก็อายกันเย็นวันเดียวกันที่โต๊ะอาหาร.."เมียก็มีแล้ว ลุงว่ากลับมาช่วยงานในไร่ได้แล้วล่ะ" พ่อเลี้ยงไม่เคยบังคับให้ไชยาเรียกพ่อ ในเมื่อเขาให้สถานะเป็นลุง..พ่อเลี้ยงก็เลยเรียกตัวเองว่าลุงมาตลอด"ไม่เอาหรอกครับ ไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับตักอาหารวางใส่จานให้กับเธอ โดยมีสายตาหลายคู่มองตาม"ช่างลูกเถอะค่ะคุณ จะมาพูดอะไรตอนทานข้าวคะ เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง""ก็ได้ถ้างั้นลุงให้โอกาสใช้ชีวิตข้างนอกอีกสองปี ค่อยกลับมาช่วยลุงดูงาน""ผมยังไม่รับปากนะครับ""แล้วหนูล่ะอยากมาอยู่ไร่ไหม" พ่อเลี้ยงของไชยาก็เลยเปลี่ยนทิศทางลมใหม่"ขวัญชอบทำไร่ค่ะ"เพล้ง! ช้อนในมือของน้องนิวางลงที่จานแบบไม่ชอบใจ"เจ้าลูกคนนี้ไม่รู้จักโตสักที" ผู้เป็นพ่อได้แต่บ่นตามลูกสาวที่วิ่งขึ้นบ้านไป ทุกคนรู้ดีว่าน้องน
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 157
"คุณพาฉันกับแม่มาที่นี่ทำไมคะ" ขวัญตาถามอีกครั้งเมื่อรถวิ่งเข้ามาจอดในบ้านหลังหนึ่ง"ตามผมมาสิ เดี๋ยวคุณก็รู้" ลงรถได้ไชยาก็เปิดประตูให้กับแม่ของเธอก่อน แล้วค่อยเดินอ้อมไปเปิดให้กับเธอ"พี่ชาย"พอลงจากรถไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ไหนอยู่ดีๆ ก็วิ่งเข้ามากอดเขา และมันก็ทำให้ขวัญตาไม่พอใจเอามากๆ"พอก่อนพี่หายใจไม่ออกแล้ว""ไหนพี่บอกว่าไม่กลับบ้านไง""พี่บอกว่าให้ปล่อยก่อนไง" ว่าแล้วไชยาก็แกะมือของผู้หญิงคนที่วิ่งมากอดเขาออก "พ่อกับแม่เราล่ะ""แม่ พี่ชายมา""ใครมานะ" พอได้ยินเสียงตะโกนคนที่อยู่ด้านในก็รีบออกมา"เจ้าตัวดีนี่เอง""ไม่เจอกันตั้งนานคุณนายยังสวยอยู่เหมือนเดิมนะครับ" ว่าแล้วไชยาก็เดินเข้าไปโอบกอดคนที่เขาทัก และมันก็ทำให้ขวัญตากับแม่ยิ่งงงไปกันใหญ่ ในเมื่อเขาเรียกว่าคุณนายทำไมถึงกล้ากอด"ไหนบอกแม่ว่าไม่กลับไง""แม่?" ขวัญตาเอ่ยพูดออกมาเบาๆ"ทีแรกก็ว่าจะไม่กลับนั่นแหละครับ พอดีผมมีคนอยากมาแนะนำให้แม่รู้จัก" ว่าแล้วเขาก็หันไปมองเธอ..ขวัญตาก็เลยพนมมือขึ้นไหว้"ไหว้พระเถอะจ้า ใครเหรอลูก" พอรับไหว้เสร็จนางก็หันกลับมาถามลูกชาย"เมียผมเองครับ เธอชื่อขวัญตา""เมีย?!" ผู้หญิงที่วิ่งออกมารับเขาก่
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 156
"แม่รอนานหรือยังคะ" ขณะที่พูดกับแม่ สายตา เธอหันไปมองค้อนอีกคนที่เดินอ้อมไปฝั่งคนขับ"แม่ก็เพิ่งออกมาเหมือนกัน" นางออกมารอที่รถได้สักพักแล้ว เห็นว่าห้องของลูกปิดล็อกเงียบก็เลยไม่กล้ากวน "ทำไมไม่นั่งข้างหน้าเป็นเพื่อนแฟนเราล่ะ""อยากนั่งกับแม่มากกว่า" ว่าแล้วหญิงสาวก็มุดเข้าไปนั่งข้างๆ แม่คนที่ทำหน้าที่ขับรถหันมองกระจกเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ..และขณะที่เขาขับรถมาก็แอบมองกระจกหลังอยู่ตลอดเวลา จนคนที่ถูกมองรู้สึกอาย เพราะเธอนั่งอยู่ตรงนั้นพอดี"คุณหิวหรือยัง" นี่ก็ขับรถมาได้หลายชั่วโมงแล้ว ไชยากลัวว่าคนที่นั่งมาด้วยจะหิว"แม่หิวหรือยังคะ""ถ้าพวกเราหิวก็จอดเถอะ ถ้าพวกเรากินแม่ก็กินเหมือนกันนั่นแหละ""เดี๋ยวผมพาไปแวะร้านนี้ดีกว่าอาหารอร่อย""คุณพูดเหมือนเคยมา"ไชยาไม่ได้ตอบแค่เหลือบมองกระจกเล็กน้อย ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าไปในร้าน"จะรับอะไรดีคะ" เด็กเสิร์ฟของร้านเอาเมนูมาให้ดู"อาหารที่นี่อะไรอร่อยคะ" ขวัญตาไม่ได้ถามเด็กเสิร์ฟหรอก แต่ถามเขาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม"เมนูอยู่กับคุณไม่ใช่เหรอ" ไชยาเริ่มเสียวสันหลัง ไม่น่าบอกเธอเลยว่าร้านนี้อาหารอร่อย"ฉันเห็นว่าคุณน่าจะเคยมาทานที่นี่แล้ว""ขะ.
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 155
"อือ..คุณ.. คุณได้ยินเสียงอะไรไหม""ได้ยินสิ..ได้ยินเสียงครางของคุณ" ชายหนุ่มผงกใบหน้าขึ้นมาจากช่วงกลางหว่างขาของอีกฝ่ายเพื่อตอบ แล้วก็โน้มลงไปใหม่อีกครั้ง"คุณช่วยจริงจังอะไรสักเรื่องหน่อยได้ไหม..พอก่อน""จะพอได้ยังไงเครื่องกำลังติดเลย" ขณะที่พูดสองนิ้วแกร่งก็ได้คลี่กลีบที่มันแนบชิดออกจากกันเพื่อเปิดทางให้กับลิ้น"อ๊อย.. เสียงเหมือนแม่พูดอะไรอยู่ข้างนอก" หญิงสาวต้องรีบเข้าเรื่องก่อนที่มันจะเตลิด เพราะเธอได้ยินเสียงแว่วเข้ามา"แม่คงจะคุยกับป้าข้างบ้านมั้ง พวกนี้ชอบสอดรู้สอดเห็น" ถึงแม้ว่าจะคุยกับเธอแต่นิ้วก็ยังคงวนอยู่ตรงปุ่ม"อื้อ คุณปล่อยฉันก่อนสิ"ไชยาก็เลยตัดใจต้องได้ปล่อยเธอออกก่อน ทั้งสองรีบหาเสื้อผ้ามาสวมใส่แล้วออกไปดูข้างนอก"มันกลับมาอีกทำไมแม่" เป็นแบบที่ขวัญตาคิดไว้ เพราะคนที่แม่พูดด้วยก็คือพ่อเลี้ยง"เอาของของคุณออกไปให้หมด" แม่ของเธอจับกระเป๋าที่เก็บไว้ส่งให้ไป แต่ดูพ่อเลี้ยงไม่อยากจะไปจากที่นี่ ใครจะอยากไปตกระกำลำบากล่ะ อยู่นี่เมียก็หาเงินเลี้ยง..ไม่มีก็ได้จากลูกเลี้ยงอีกทาง"เราอยู่กินด้วยกันมาก็หลายปีแล้ว คุณไม่เคยเห็นความดีของผมเลยหรือไง""แกเคยมีความดีอะไรกับแม่ฉัน"
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 154
เช้าวันต่อมา.."ฉันจะไปอาบน้ำ" หญิงสาวที่ร่างกายบอบช้ำเพราะเรื่องบนเตียง พยายามขยับตัวออกจากวงแขนของอีกฝ่ายไชยายอมปล่อยแบบว่าง่าย แล้วก็นอนหันหลังให้กว่าคนตัวเล็กจะพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งได้ เธอหันกลับไปมองผู้ชายที่ได้ครอบครองร่างกายของเธอ เขาจะเห็นค่ามันไหม ที่คิดแบบนี้เพราะเธอยอมเขาง่ายไป เป็นแฟนกันก็ไม่ใช่หลายคนอาจจะคิดว่าผู้หญิงที่ทำงานเป็นเซฟตี้ได้ต้องแข็งแกร่ง แต่ไม่ใช่เลยเธอก็คือผู้หญิงคนหนึ่ง แค่พยายามทำตัวให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองเข้มแข็งเท่านั้นพออาบน้ำเสร็จออกมาเขาก็ยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม"คุณตื่นได้แล้ว" มือเรียวเอื้อมไปเขย่าร่างคนที่นอนหันหลังให้เบาๆ"อืม.. ขอนอนต่ออีกหน่อย" เขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเลย ..แล้วเธอจะว่าอะไรได้ล่ะหญิงสาวก็เลยออกมาจากห้องคนเดียว เพราะจะไปดูว่าแม่กลับมาหรือยัง"ทำไมป่านนี้แม่ฉันถึงยังไม่กลับ""แม่หนูกลับมาแล้ว บอกว่าเพลียมากนอนอยู่ในห้อง""กลับมาแล้วเหรอ?" ถ้าแม่กลับมาทำไมไม่เรียกเราล่ะ ถึงแม้จะสงสัยอยู่มากแต่ความเป็นห่วงแม่ก็มีมากกว่า ขวัญตาก็เลยรีบเดินไปที่ห้องนอน"แม่คะ?" พอเธอเข้ามาในห้องประตูก็ถูกปิดแล้วล็อกไว้อย่างเร็ว "แกจะทำอะไร" แค่นี้ก
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 153
นิ้วเรียวหยิกลงที่หลังมือของอีกฝ่ายเพื่อให้เอามันออกมา แต่ไชยาก็ไม่ได้สะทกสะท้าน นิ้วแกร่งแทรกเข้าไปในร่องแล้วชักเข้าชักออกเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่าย"อื้อ อื้อ อ" ถึงแม้จะเสียวแต่เธอก็ยังคงพยายามห้ามเขาอยู่"ไม่ชอบนิ้วใช่ไหม เดี๋ยวจัดลิ้นให้" ในเมื่อใช้นิ้วแล้วยังไม่ได้ผลร่างหนาก็เลยขยับต่ำลงไป"ไม่" ขาเรียวชิดเข้าหากันแต่ก็ไม่ทัน เพราะใบหน้าของเขาอยู่ตรงกลางระหว่างขาแล้วจ๊วบบ เสียงนี้ดังขึ้นคนตัวเล็กดิ้นพล่านบิดสะโพกขยับหนี แต่ทำไมร่างกายกับความคิดมันถึงสวนทางกันจากที่ทำแค่ดูดตอนนี้ลิ้นหนาได้แทรกเข้าไปแทนนิ้ว"อ่ะ อ่ะ" ขวัญตาไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ จากทีแรกที่ขัดแย้งกันในตัวเอง ตอนนี้มันทรยศคล้อยตามกันไปเป็นที่เรียบร้อย "อื้ออ" มือที่เคยผลักเขาออก เกิดกลับใจจับศีรษะเขากดลงเพื่อขอให้เขาลงลิ้นแรงมากกว่านี้"ซี๊ด ด ด" ชายหนุ่มยกใบหน้าขึ้นมาเล็กน้อย เพราะถ้าขืนยังอยู่ตรงนั้นได้ขาดอากาศหายใจตายแน่ ขณะที่ขึ้นมาหายใจเขาก็ไม่ได้อยู่ว่าง สองนิ้วคลี่กลีบที่แนบชิดกันให้แยกออกเพื่อจะลงลิ้นได้ถนัด"อื้อ ""ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก เดี๋ยวผัวจัดหนักให้" พอลิ้นลงไปแตะเท่านั้นแหละสะโพกงามก็เด้งรับ จ
คลั่งรักเมียแต่ง บทที่ 152
ก๊อก.. ก๊อก.. เสียงเคาะประตูแผ่วเบา เพราะคนเคาะยังชั่งใจอยู่ว่า มันจะดีไหม มันจะดีหรือเปล่าแกร็ก~พอประตูเปิดออกทั้งสองคนก็มองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง"ในเมื่อคุณไม่ได้กลับบ้าน ไปเที่ยวบ้านฉันก็แล้วกัน" เขาจะรู้ไหมว่าเธอใช้เขาเป็นไม้กันหมา หรือเขาจะคิดว่าเธอร่านให้ท่าอะไรแบบนี้ แต่ก็ช่างเถอะจะคิดยังไงก็เรื่องของเขา พอจบไซต์นี้แล้วเธอไม่คิดจะเจอหน้าเขาอีกอยู่แล้ว เพราะจะขอย้ายไปอยู่ให้ไกลที่สุดไชยาไม่ได้พูดอะไรแค่เดินกลับเข้าไปหยิบกระเป๋า ที่ตัวเองเตรียมไว้แล้ว ออกมาล็อกประตูห้องแล้วเดินตามเธอไปที่รถ.."เดี๋ยวผมขับรถให้""ฉันขับเองได้""แล้วคุณจะมีผู้ชายติดไปด้วยทำไมล่ะ นั่งให้สบายเถอะ"หญิงสาวก็เลยปล่อยให้เขาเป็นคนขับ ..นอกจากบอกตำแหน่งบ้านที่แม่อาศัยอยู่แล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลย อีกฝ่ายก็ไม่ได้ชวนคุยเพราะคิดว่าเธอคงจะต้องการความเงียบขับรถมาสามชั่วโมงได้ก็ถึงหมู่บ้าน.. และตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้วไชยาจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านปูนชั้นเดียวเนื้อที่มีจำกัดมาก"จอดรถไว้หน้าบ้านนี้แหละ ลงมาสิ"ชายหนุ่มลงจากรถแล้วเดินไปเอากระเป๋าที่กระโปรงหลัง"พ่อว่าแล้วต้องเป็น...??.... มันเป็นใ
