All Chapters of คลั่งรักเมียแต่ง: Chapter 41 - Chapter 50

"คุณแทนคุณฉันไม่ได้พูดเล่นนะ เรื่องระหว่างเราถ้ายังไม่เคลียร์ ฉันจะปล่อยให้คุณทำแบบนี้ไม่ได้!" ประโยคคำพูดของเธอจริงจังมาก ไม่ว่าเขาจะเล้าโลมมากแค่ไหน หญิงสาวก็พยายามกัดฟันสู้กับอารมณ์ของตัวเอง ไม่ให้คล้อยตามอีกฝ่ายไป"ผมก็บอกแล้วไง ว่าจะไม่มีวันเลิกกับคุณ""ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่คุณแล้วค่ะ ตอนนี้มันอยู่ที่เด็ก ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกของคุณจริง คุณคงต้องเลิกกับฉันแล้วล่ะ" ไม่ว่าพวกเขาจะมีลูกก่อนหรือหลังที่มีเธอเข้ามา แต่ถึงยังไงพวกเขาก็เคยรักกันมาก่อน หรืออาจจะยังรักกันอยู่ก็ได้ เธอต้องพยายามตัดใจคืนเขาให้กับผู้หญิงคนนั้นไปอยู่แล้ว"คุณก็เห็นแล้วว่าครอบครัวนั้นทำยังไงกับผมบ้าง คุณยังจะให้ผมกลับไปหูหนวกตาบอดให้พวกเขาจูงจมูกอยู่อีกเหรอ""เรื่องนั้นฉันไม่รู้ แต่ถ้าคุณยอมปิดหูปิดตาเหมือนที่ผ่านมา ฉันก็คงช่วยอะไรคุณไม่ได้อีกแล้ว" ที่เธอยอมมาอยู่จุดนี้เพราะสงสารคุณลุงซึ่งเป็นพี่ชายของแม่ ท่านนั่งรถเข็นไปขอร้องเธอถึงที่ แค่เรื่องมรดกน่ะหรือที่จะทำให้ผู้หญิงแบบเธอยอมทิ้งอิสรภาพทั้งหมด ..เธอก็เหมือนแม่ ที่ไม่สนใจเงินทองของนอกกายเลย แต่เพราะเห็นลุงที่พิการทำอะไรไม่ได้แล้ว น้ำอิงก็เลยอยากเป็นแขนเป

ได้ยินเสียงดังจากหน้าประตู แทนคุณไม่รอช้ารีบเดินออกมาดู แต่ก็เห็นแค่เลขาทั้งสองคนที่กำลังเก็บเศษแก้วกันอยู่เขาก็เลยปิดประตูไว้ โชคดีที่เธอไม่ได้ยิน"คุณอย่าลืมนะว่าสมัยนี้ไม่ต้องรอให้เด็กคลอดออกมาก็สามารถตรวจได้แล้วว่าเด็กเป็นลูกของใคร"นาเดียเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วก็เชิดหน้าขึ้นมองคนตัวสูงกว่า "ตรวจเลยสิคะ ทุกคนจะได้รู้ว่าใครคือตัวจริงของคุณกันแน่"จังหวะนี้คนที่เงียบก็คือแทนคุณ ถ้านาเดียเป็นคนเจาะถุงยางอนามัยจริง เปอร์เซ็นต์ที่เด็กคนนี้จะเป็นลูกของเขาก็มีมาก>>{"ฮัลโหลแม่คะ"} {"มีอะไรเหรอลูก"}>>{"ตอนนี้แม่อยู่ไหนคะ"} {"กำลังจะออกไปสนามบิน"}>>{"แม่ซื้อตั๋วให้อิงที่หนึ่งนะคะ เดี๋ยวอิงตามไป"} ว่าแล้วหญิงสาวก็ตัดสายโดยไม่รอให้แม่ถามมือเรียวหยิบเอาของที่เป็นของตัวเองจากในห้องทำงานแล้วก็เดินออกมา เธอไม่แม้แต่จะมองไปที่ห้องของเขา...@สนามบินดอนเมืองบ้านเกิดของพ่อน้ำอิงค่อนข้างไกล ถ้านั่งรถก็เกือบ 10 ชั่วโมงได้ ถ้าอยากย่นระยะเวลาก็ต้องนั่งเครื่องบิน แล้วไปลงจังหวัดใกล้ที่สุดที่มีสนามบิน ค่อยต่อรถโดยสาร"มีอะไรกันหรือเปล่าลูก" เห็นหน้าลูกก็อดที่จะถามไม่ได้ เพราะตั้งแต่เมื่อเช้านี้แล้

"คุณนั่งก่อนนะ" หญิงสาวเอื้อมไปกุมมือของเขาที่ยืนตัวแข็งทื่อ ให้มานั่งลงที่เตียงก่อน "เราจะกลับกันคืนนี้ค่ะ" พอเขานั่งลงเธอก็โอบร่างของเขาไว้เพื่อเป็นการปลอบขวัญและทันใดนั้นมือของน้ำอิงก็ถูกแทนคุณจับขึ้นมาเพี๊ยะ!"อย่าค่ะ""ช่วยเรียกสติผมที" เขาจับมือของเธอตบหน้าตัวเขาเอง แต่ก็ไม่กล้าทำแรงเพราะกลัวเธอเจ็บมือ"ไม่! คุณอย่าทำแบบนี้" น้ำอิงรีบชักมือตัวเองออกมาแต่ก็สู้แรงที่มีมากกว่าไม่ได้ เขายังคงจับมือเธอฟาดลงที่ใบหน้า"ทำไมผมมันโง่งมขนาดนี้ โง่ไม่มีที่เปรียบ""ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วค่ะ""มันผ่านไปแล้วเหรอ แต่ทำไมผมยังเจ็บตรงนี้" เขาจับมือของเธอมาแนบไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย ตอนนี้เขาแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว"มีอะไรเหรอลูก" พ่อกับแม่ที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในบ้าน เพราะนั่งรับลมอยู่ด้านนอก ได้ยินเสียงคนในห้องคุยกันแถมยังมีเสียงร้องไห้"เปิดประตูให้พ่อก่อน" เอนกตะโกนเข้ามาในห้องของลูกสาว"พ่อคะ" หญิงสาวรีบปล่อยมือจากเขาแล้วมาปลดล็อกประตู "คุณพ่อช่วยเตรียมตัวขับรถหน่อยได้ไหมคะ" เธอคิดว่าเขาคงไม่มีแรงพอที่จะขับรถถึงบ้านแน่"ขับรถไปไหน""กลับกรุงเทพฯ ค่ะ" พ่อกับแม่มองเข้าไปดู แทนคุณที่เอาแต่นั่งหน้า

"ไปหาหมอกัน""อิงแค่เจ็บท้องประจำเดือนค่ะพ่อ""ลูกเป็นช่วงต้นเดือนไม่ใช่เหรอ นี่มันเกินครึ่งเดือนมาแล้วนะ" เพราะลูกสาวชอบเป็นประจำเดือนพร้อมกับแม่ บางทีพ่อก็ได้ซื้อผ้าอนามัยมาให้ทั้งแม่และลูกพร้อมกัน"คงมีเรื่องเครียดหลายอย่างประจำเดือนก็เลยเคลื่อนค่ะ" หญิงสาวคิดแค่นี้จริงๆ และเธอก็ลืมไปเลยว่าเดือนนี้ประจำเดือนยังไม่มา เพราะมีเรื่องให้เครียดหลายอย่าง"ถ้างั้นก็กลับบ้านไปพักผ่อน พ่อส่งของที่ตลาดเดี๋ยวซื้อผ้าอนามัยกับยาแก้ปวดประจำเดือนมาให้"น้ำอิงก็เลยปั่นจักรยานกลับมาที่บ้าน ระหว่างช่วงที่ปั่นจักรยานเธอก็เจ็บท้องหน่วงมาก แทบอยากจะลงจูงเอา แต่กว่าจะเดินกลับถึงบ้านก็เลยต้องได้อดทนปั่นจักรยานมา"พ่อเอาผลไม้ไปตลาดแล้วเหรอลูก..หนูเป็นอะไร" พอมองสีหน้าของลูกไม่ค่อยสู้ดี"สงสัยจะเจ็บท้องประจำเดือนค่ะแม่""เดือนนี้หนูยังไม่เป็นอีกเหรอ""ยังเลยค่ะ อิงมีเรื่องให้เครียดเยอะมันคงจะเคลื่อนมั้งคะ""หนูกินยาคุมไหม""กิน..เออ.." จะตอบว่ากินก็ไม่ค่อยเต็มปาก"ตกลงหนูกินยาคุมไหม" อิงนภาถามลูกซ้ำอีกครั้ง"กินค่ะแต่อิงแพ้ยาคุม""แพ้ยาคุมกำเนิดเนี่ยนะ?""ใช่ค่ะ ก็เลยกินไม่ได้""แล้วตาแทนคุมไหม"พอถูกแม่ถาม

คนตัวโตคลานเข้าไปนอนใกล้กับอีกคนที่หลับอยู่ในมุ้ง พอนอนลงได้ริมฝีปากหนาก็ยื่นไปจูบผมของเธอเบาๆ"คิดถึงนะครับ" ช่วงเวลาที่เขาอ่อนแอที่สุด อยากมีเธออยู่ข้างกาย แต่เธอคงไม่ไหวที่จะอยู่ข้างกายคนโง่งมแบบเขาได้ชายหนุ่มนอนหลับไปโดยที่ไม่ได้สัมผัสร่างกายของเธอเพราะไม่อยากกวนให้ตื่น แต่เขาก็นอนใกล้เพื่อต้องการไออุ่นจากร่างกายนั้นอึบ อึบ! ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกิดอาการคลื่นไส้เวียนหัว ..จนต้องรีบวิ่งออกไปหลังบ้านเพื่อจะปล่อยมันออกมาให้หมดคนในบ้านได้ยินเสียงต่างก็ตื่นออกมาดู และช่วงนี้ตะวันก็ใกล้จะโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาแล้ว"ขอโทษครับที่ทำให้ทุกคนตื่น""เราไม่ดีขึ้นเลยเหรอ""ยังเลยครับ"ทุกคนตื่นก็จริงแต่ยกเว้นน้ำอิงที่ยังนอนหลับอยู่กลางบ้าน"ถ้าเดินเหินได้ก็คงจะดี จะได้ออกไปดูไร่สวนด้วย" ทัตเทพนั่งรถเข็นอยู่หน้าบ้าน เห็นน้องเขยกำลังจะออกไปสวน"อยากไปก็ไปได้นี่ครับพี่ท่าน""ตกลงจะเรียกพี่ท่านหรือท่านพี่" พูดแล้วก็นึกขำในหนังจีนเขาเรียกกันก็แบบนี้"อ้าวภพมาพอดีเลย" ขณะนั้นพิภพก็ได้เดินผ่านมาพอดี"มีอะไรครับคุณน้า""มาช่วยพยุง คุณลุงขึ้นรถพ่วงหน่อยเร็ว""เอาจริงเหรอ ไม่เกะกะเราแน่นะ" ทัตเทพกลัวว่าถ้าไ