บททั้งหมดของ คลั่งรักเมียแต่ง: บทที่ 51 - บทที่ 60

"คุณก็พูดมาสิ ว่าคุณหมายถึงอะไร" เขาเล่นพูดแบบนี้จะไม่คาใจได้ยังไง"ผมรู้ทุกอย่างแล้ว""รู้ทุกอย่าง? รู้อะไร" หญิงสาวตกใจรีบผลักเขาออกห่าง"ทำไมคุณต้องปิดบังด้วย ในเมื่อเด็กคนนี้ก็เป็นลูกของผม""คุณแม่พูดให้คุณฟังใช่ไหม" มันไม่ได้เกินความคาดหมายของน้ำอิงมากนัก เพราะขณะที่พูดเขาก็มองลงมาที่ท้องของเธอเช่นกัน"เปล่า""เปล่าแล้วคุณจะรู้ได้ยังไง""เรื่องนั้นมันไม่สำคัญแล้ว" ที่จริงอิงนภาไม่ได้บอกหลานชายหรอก แต่นางบอกพี่ชาย(คงจะเดากันได้นะว่าแทนคุณรู้มาจากใครอีกที) พอรู้ว่าภรรยาท้องเท่านั้นแหละ จากใจที่ห่อเหี่ยวหมดอาลัยในชีวิต..ก็รีบลุกขึ้นมาเก็บข้าวของพ่อเห็นลูกชายกระตือรือร้นขึ้นมาบ้างก็เลยอาสาไปด้วย เผื่อว่าจะช่วยอะไรได้ และก็ได้ช่วยจริง เพราะถ้าให้แทนคุณไปคนเดียว น้ำอิงคงไม่กลับมาด้วยแน่"แล้วที่คุณบอกไม่ต้องเป็นห่วงมันคืออะไร" ในเมื่อเขารู้แล้วก็ปล่อยมันไปเถอะ เพราะถึงยังไงเธอก็คงปิดบังได้ไม่นาน มันไม่ใช่เรื่องที่จะปิดบังได้อยู่แล้ว"ก็เรื่องที่คุณกำลังกังวลอยู่นี่แหละ..เรื่องสายเลือด" ทำไมเขาจะไม่กังวลเหมือนกัน ขณะที่เดินทางไปหาเธอ เขาก็ได้ประสานงานกับโรงพยาบาล เพราะอยากให้เธออยู่ในค

"แทนขาา" นาเดียคิดว่าคนในรถคงยังมองไม่เห็นว่าเมื่อสักครู่เธอทำอะไร แต่พอส่องเข้าไปเห็นว่าน้ำอิงนั่งมาด้วยก็เริ่มคิดแผนจะยั่วอารมณ์ ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเขาเลือกใคร"เดี๋ยวผมเปิดประตูให้" เวลานี้แทนคุณภาวนาอย่างเดียว อย่าให้นาเดียก่อเรื่องอะไร เพราะเขายังหาวิธีที่จะเอานาเดียออกจากบริษัทไม่ได้"ไม่ต้องหรอกค่ะฉันเปิดเองได้" ว่าแล้วหญิงสาวก็เปิดประตู แถมเธอเปิดกว้างเกือบชนผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้"ว๊ายย! ไม่เห็นคนยืนอยู่ตรงนี้หรือไง" นาเดียแกล้งเอามือมาลูบท้องตัวเองแต่น้ำอิงไม่ได้สนใจลงจากรถได้ก็เดินเข้าไปในบริษัท โดยมีแทนคุณรีบเดินตาม"เชิดให้มันได้ตลอดเถอะ" จะถอยก็ไม่ได้คงต้องได้เดินไปข้างหน้าต่อ เผื่อว่าจะมีทางช่วยพ่อให้ออกจากเรือนจำได้..ห้องทำงานน้ำอิง.."คุณสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ทำงานหนัก" ชายหนุ่มมาส่งเธอที่ห้อง "และคุณก็สัญญากับผมแล้วด้วยว่าจะไม่ดื้อ" เห็นว่าเธอไม่ตอบคงจะงอนเรื่องที่เจอนาเดียอยู่ลานจอดรถ"พูดมาก..ไปทำงานเถอะ""ครับ" ถึงแม้คำพูดของเธอจะไม่มีความหวานเลย แต่ก็ดีใจที่เธอยังพูดด้วยแทนคุณเปิดประตูออกมาจากห้องทำงานของน้ำอิง ก็เจอกับนาเดียที่กำลังจะเดินผ่านมาพอดี"เดียมีงานอ

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ แล้วคุณลุงจะทำไปเพื่ออะไร" น้ำอิงคิดไม่ออกเลยว่ามีเหตุผลอะไรที่ ทัตเทพซึ่งเป็นเจ้าของบริษัท ถึงแม้ตอนนี้จะถูกเปลี่ยนมือ แต่ก็เปลี่ยนมาให้ลูกชายแท้ๆ ทำไมต้องสร้างสถานการณ์ขึ้นมาด้วย แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าถูกสร้างสถานการณ์หญิงสาวเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัว ยังไม่คิดจะเล่าให้แทนคุณฟัง มันเป็นนิสัยอย่างหนึ่งของน้ำอิง ถ้าสงสัยอะไรแล้วเธอต้องหาคำตอบให้ได้ และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เธอต้องหาคำตอบว่าทำไมคุณลุงถึงทำแบบนี้เย็นวันเดียวกันที่บ้าน.."หน้าพ่อมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าลูก" ขณะที่ทานข้าวอยู่ทัตเทพสังเกตว่าน้ำอิงมองหน้าตัวเองบ่อยเกินไปแล้ว"เปล่าหรอกค่ะ ทำไมช่วงนี้คุณพ่อทานข้าวน้อยจัง" เรื่องที่ทัตเทพไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับการรักษา น้ำอิงยังไม่รู้ เพราะแทนคุณไม่อยากให้ภรรยามีเรื่องต้องเครียด แต่คนขี้สงสัยแบบเธอถึงไม่บอกก็ดูออก"เอาแต่กินกับนอน ก็เลยรู้สึกเบื่อๆ""ถ้าคุณพ่อเบื่อ ไปอยู่ต่างจังหวัดสักพักไหมคะ" มันอาจเป็นเหมือนที่ท่านว่าก็ได้ เพราะท่านเบื่อจึงหาอะไรเล่น แต่มันน่าเล่นไหมที่สั่งของมาเกินเนี่ย หญิงสาวพยายามคิดไปในทางที่ดีไว้ก่อน"ก็ดีเหมือนกันนะครับคุณพ่อ เดี๋ย

ด้วยความเมา ชายหนุ่มก็เลยเอนกายลงนอนข้างๆ แบบไม่สนใจแล้วว่าเป็นใครที่อยู่ในมุ้งด้วยเช้าวันต่อมา.."???" หญิงสาวที่ทำงานมาเหนื่อยๆ พอหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย ตื่นขึ้นมาเจอว่ามีผู้ชายนอนกอดตัวเองอยู่ แถมมือนั้นยังสอดเข้ามาวางไว้ที่หน้าอกด้านในของเสื้อ "นายเป็นใคร!!" หญิงสาวรีบดึงมือนั้นออกแบบตกใจ จะร้องก็ไม่ได้ เพราะแต่ละห้องอยู่ใกล้กันมาก ถ้ากรี๊ดนี่คือแคมป์คนงานแตกแน่ ที่เธอไม่รู้ว่าเป็นใครก็เพราะในห้องมืดมาก แต่รู้แหละว่าเป็นไซส์ผู้ชายชายหนุ่มที่นอนร่วมมุ้งเดียวกัน สะดุ้งตื่นขึ้นมา "เธอนั่นแหละเป็นใครมานอนในมุ้งฉันทำไม" เขายังคงงัวเงียและปวดหัวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์"ตรงไหนห้องของนาย!" มือเรียวเอื้อมมือไปหยิบไฟฉายแล้วเปิดให้พอมีแสงสว่างเขาจะได้รู้ว่านี่เป็นห้องของใคร"ห้องเธอเหรอ?" งานเข้าแล้วไหมล่ะ ..พอมองไปรอบๆ ห้องถึงรู้ว่าตัวเองเข้าห้องผิด "แล้วทำไมเธอไม่ล็อกห้องไว้""ฉันผิดหรือไง" มือเรียวรีบเปิดผ้าห่มดูช่วงล่างของตัวเอง ว่าถูกเขาทำอะไรไหม "คุณทำอะไรฉันหรือเปล่า" กางเกงที่ใส่นอนเอวยางยืดได้ขยับลงไปจนถึงสะโพก"ไม่รู้..จำไม่ได้""พูดหมาๆ แบบนี้ได้ยังไง!!" ทั้งสองพูดคุยกันเพียงแค่ให้อี

วันศุกร์ตอนเย็นหลังเลิกงาน"???" พิภพกลับมาที่แคมป์เพื่อเอาของก่อนที่จะไปขึ้นรถทัวร์กลับบ้าน แต่พอมาถึงก็เห็นว่ามีรถเบนซ์ที่คุ้นตาจอดอยู่หน้าแคมป์คนงานก่อสร้าง"ฉันรู้แล้วว่าพี่จะกลับบ้าน ฉันก็จะกลับเหมือนกัน" น้ำอิงเห็นพี่ชายเดินมาก็เลยรีบลงจากรถ"พี่กลับเองได้""พี่จะไปรอให้มันเสียเวลาทำไม กว่ารถจะออก..ตั๋วเหลือหรือเปล่าก็ยังไม่รู้"เหตุผลของน้ำอิงฟังขึ้น เพราะสุดสัปดาห์แบบนี้รถไม่ค่อยว่างอยู่แล้ว พิภพก็เลยเดินเข้าไปเอากระเป๋าสะพาย เขาไม่ได้เอาเสื้อผ้าไปด้วยหรอก มีแค่ของจำเป็นอย่างอื่นขณะที่ปิดประตูและกำลังล็อกสายตาคมเหลือบไปมองผู้หญิงข้างห้อง ซึ่งเธอกำลังนั่งทำอะไรบางอย่างที่หน้าห้องแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก พอล็อกเสร็จก็เดินออกมาหารถที่จอดรออยู่"มันเรื่องจริงหรือวะ ที่ไอ้หัวหน้าใหม่คนนี้เป็นญาติเจ้าของโครงการ" ตั้งแต่แทนคุณเข้ามาดูไซต์งานนี้คนงานก็เริ่มรู้จักเขามากขึ้น"ไม่แน่นะพี่หมู สองครั้งแล้วที่คุณแทนมาหามันที่นี่""ยังไงกูก็ยังไม่เชื่อหรอก โครงการเป็นพันล้านหมื่นล้านขนาดนี้จะให้ญาติมาเป็นหัวหน้ากระจอกๆ แบบนี้"จากกลุ่มผู้ชายที่พูดนินทากัน ก็ไปที่กลุ่มผู้หญิงบ้าง เพราะตอนน