All Chapters of คลั่งรักเมียแต่ง: Chapter 71 - Chapter 80

เย็นวันเดียวกันนั้น..ที่พักดีก็จริง แต่กว่าจะเดินมาถึงรีสอร์ท ก็ใช้เวลาเดินอยู่เกือบ 20 นาทีได้"ทำไมถึงไม่รอกลับพร้อมกัน""ฉันเดินมาเองได้" พ่อกับแม่เดินไม่ไกลเท่าไร เพราะช่วงที่พ่อกับแม่ทำงานอยู่ ห่างจากรีสอร์ทไม่มาก แต่หน้างานของเหมือนฝัน อยู่คนละมุม ก็เลยต้องได้เดินอ้อม"ผมลืมว่าคุณเก่ง" เขาขับรถออกมารอเธอด้านหน้า แต่ไม่เห็นออกมาสักที พอขับเข้าไปดูก็ไม่เจออยู่หน้างาน มาเจออีกทีอยู่ที่รีสอร์ทแล้ว ที่จริงเหมือนฝันเดินมาด้านหลัง เพื่อที่จะมาหาพ่อกับแม่ก่อน เพราะที่ทำงานของพวกท่านทางผ่านเข้ามารีสอร์ทอยู่แล้ว เธอก็เลยไม่ต้องได้เดินออกไปด้านหน้า..ทั้งสองเลยไม่เจอกันพิภพรู้สึกหงุดหงิดก็เลยไม่เข้าห้อง เขาขับรถออกจากรีสอร์ทไป ..เหมือนฝันก็ไม่ได้ถามว่าเขาจะไปไหน เพราะทั้งสองคิดว่าไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันพอขับรถออกมาแล้วพิภพก็เลยคิดว่าจะกลับมานอนที่แคมป์"หัวหน้าไปค้างคืนที่ไหนมาครับหลายวัน" วงเหล้าดูจะคิดถึงเขามาก"ตั้งวงกันแต่หัววันเลยเหรอ" เขาไม่ได้ตอบเรื่องที่ถามว่าไปค้างที่ไหน"ก็ไม่มีอะไรทำแล้วนี่ครับ" ว่าแล้วลูกน้องก็จูงแขนหัวหน้าให้มานั่งร่วมวงชายหนุ่มนั่งดื่มอยู่จนดึก พอเมาได้ท

ในเมื่อแม่ไม่อยากจะพูด และเขาก็ยังคงสะลึมสะลือเพราะฤทธิ์ยาที่หมอให้มา ชายหนุ่มก็เลยหลับตาลงอีกครั้ง ตอนนี้สมองและจิตใจของเขาบอบช้ำไม่ต่างจากร่างกายเลย ถ้าเป็นแบบที่ได้ยินจริง..เขาจะทำยังไงพอพิภพหลับตาลงทุกคนในห้องก็เลยเงียบเสียงไว้ก่อน แต่ถึงแม้จะไม่มีเสียงรบกวน ไม่ใช่ว่าทุกคนในห้องจะไม่คิด หนึ่งในนั้นก็คือน้ำอิง ส่วนหนึ่งเป็นห่วงพี่ชายก็จริง แต่อีกใจหนึ่งเป็นห่วงสามีไม่ต่างกัน เพราะถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง งั้นแสดงว่าเขากับพิภพเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันน่ะสิมันไม่ได้เกินความคาดเดาของแทนคุณเลย ถึงแม้นักสืบจะสืบมายังไม่ถึงตรงนี้ แต่เขาก็มีลางสังหรณ์ไว้ก่อนแล้ว ถึงแม้พยายามจะเถียงลางสังหรณ์ของตัวเอง แต่มันก็ไม่มีเหตุผลใดอีกแล้วนอกจากว่าพิภพจะเป็นลูกชายอีกคนของพ่อ..และวันนี้วันที่เขารู้ความจริงก็ได้มาถึง และมันก็ยากที่จะรับได้ ถ้าพิภพเป็นลูกชายของพ่อเขา ถ้างั้นแสดงว่าพ่อนอกใจแม่ เรื่องแบบนี้คนที่เป็นลูกคงรับไม่ได้อยู่แล้ว"ฉันจะอยู่เฝ้าลูกชายฉัน ใครที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องก็ออกไป" หลังจากความเงียบปกคลุมมาได้สักพักปราณีก็ได้เอ่ยขึ้น ในใจอยากจะไล่แค่ชายที่นั่งรถเข็นไป แต่กลัวว่าญาติของเขาจะไ

เหมือนฝันใจเต้นแรงขึ้นมา..เพราะไม่คิดว่าพิภพจะยอมอ้าปากรับอาหารที่เธอกำลังจะป้อน ที่เหมือนฝันคิดแบบนั้น ขนาดแม่ของเขารวมทั้งพ่อคะยั้นคะยอขอให้ทาน เขายังไม่ยอมทานเลย"อุ้ยขอโทษค่ะ" หญิงสาวมือสั่นเพราะตอนนี้คนในห้องต่างก็มองมา จนทำให้อาหารหกเลอะเทอะ"ไม่เป็นไรหรอกหนู เดี๋ยวแม่ช่วยเอง" ปราณีรีบเอากระดาษทิชชูมาซับตรงที่เธอทำอาหารหก"ทานเยอะๆ นะลูก" นางไม่ได้มาแย่งป้อน เพราะเห็นแล้วว่าใครที่สามารถจะเอาลูกชายอยู่หมัดได้เหมือนฝันป้อนจนข้าวหมดถ้วย "ทานยาต่อนะ" หญิงสาวหยิบยาที่พยาบาลเอาเข้ามาให้ ส่งใส่ปากแล้วก็ตามด้วยน้ำอาหารมื้อต่อมาก็เช่นกัน คนอื่นจะมาป้อนเขาก็ไม่ยอมอ้าปาก แต่พอเป็นเหมือนฝันเขากลับยอมกินเย็นวันเดียวกันนั้น.."ทุกคนกลับบ้านไปเถอะ ฉันจะอยู่ดูแลพิภพกับหนูคนนี้เอง" ปราณีหมายถึงว่าจะอยู่กับเหมือนฝัน"เออ..ฝันขอกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอยังอยู่ในชุดก่อสร้าง เพราะยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนนี้เลย โชคดีหน่อยที่มันไม่เลอะ"ฉันลืมไปเลยค่ะ ต้องขอโทษคุณเหมือนฝันด้วยนะ" น้ำอิงเพิ่งสังเกตเหมือนฝัน เธอคงจะมาตั้งแต่ตอนที่ช่วยพี่ชายเข้าโรงพยาบาล"ไม่เป็นไรหรอกค่

"กลับไปนอนห้องของคุณเลยนะ""ใครสัญญากับแม่ว่าจะดูแลลูกชายท่าน""ฉันก็ดูแลอยู่ไง แต่คุณต้องกลับไปนอนที่ห้อง" ไม่ดูแลได้ไงทั้งหาข้าวหาปลาให้กิน เสื้อผ้าที่กองอยู่ก็เก็บไปซักให้หมดแล้ว"ก็มันเหงา ขอนอนด้วยไม่ได้เหรอ""คุณอย่าพูดเสียงดังสิ" เหมือนฝันมองไปอีกห้องหนึ่งซึ่งอยู่ติดกัน เพราะมันมีแค่สังกะสีกั้นขวางอยู่"เขานอนหลับกันหมดแล้ว""คุณรู้ได้ยังไง ขนาดคุณยังนอนไม่หลับเลย""ไม่ทำอะไรหรอก แค่ขอนอนด้วยเฉยๆ"ดูแล้วว่าเขาคงไม่กลับไปแน่ แต่ก็ดีหน่อยที่บอกว่าจะไม่ทำอะไร หญิงสาวก็เลยปล่อยให้เขานอนอยู่ในห้องด้วยเวลาผ่านไป.."อือ คุณพิภพ.. ไหนคุณบอกจะไม่ทำอะไรไง""ใครบอกให้คุณไม่ใส่ชุดชั้นในเองล่ะ" ทีแรกคิดว่าเธอไม่ใส่แต่ข้างบน พอคลำลงไปด้านล่างก็โล่งเหมือนกัน"ก็ฉันเก็บไปซักหมดนี่ คุณเอามือออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ไปอยู่โรงพยาบาลหลายวัน เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องเริ่มมีกลิ่นอับเธอก็เลยเก็บไปซัก คิดว่าไม่ใส่นอนสักคืนคงไม่เป็นไรคนร่างหนาที่นอนอยู่ข้างๆ เริ่มจะไม่ได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด เพราะเลือดในกายสูบฉีดสูงขึ้นเรื่อยจนควบคุมมันไม่อยู่"อือ" จะต่อว่ามากก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้มีแค่ห้องของลูกแก้วที่อยู่ฝั

"ใครมาทำอะไรกับห้อง" เหมือนฝันลงจากรถเดินตรงไปดูห้องของตัวเอง เพราะตอนนี้มันไม่ใช่ห้องที่มีผนังเป็นสังกะสีอีกแล้ว หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปดูในห้องก็เห็นว่ามีลูกบิด แถมมีกุญแจล็อกห้องให้ด้วยเข้าไปด้านในก็เห็นประตูที่สามารถเปิดเชื่อมต่อได้กับอีกห้อง นั่นคือห้องพิภพ คนที่ทำห้องนี้คงสังเกตว่าตรงสังกะสีถูกงัดเชื่อมต่อหากันก็เลยทำประตูไว้ให้มองไปรอบๆ ห้องมันยิ่งทำให้แปลกใจมากขึ้น ห้องนี้มีครบทุกอย่างทั้งเตียงนอนแอร์ แถมกว้างกว่าเดิม เพราะให้ห้องที่เคยอยู่ตรงหัวที่นอนย้ายออกเพื่อขยายเป็นห้องเดียวกันเหมือนฝันมองผ่านไปห้องของพิภพ เห็นเขายืนมองเช่นกัน พอมองจนทั่วเขากำลังจะออกไป หญิงสาวรีบเดินผ่านตรงประตูเชื่อมต่อกันเพื่อเข้าไปหยุดเขาไว้ก่อน"คงเป็นฝีมือของคุณน้ำอิงมั้งคะ""คุณรู้ว่ามันไม่ใช่""แต่ฝันชอบนะ คุณไม่ชอบเลยเหรอ""คุณชอบเหรอ" ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอ หญิงสาวก็ไม่กล้าตอบ..แบบนี้ใครจะไม่ชอบล่ะ แต่เธอไม่ใช่คนที่เห็นวัตถุนอกกายสำคัญกว่าจิตใจ เพราะรู้ดีว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับอะไรอยู่"ถ้าเราไม่อยู่ห้องนี้แล้วเราจะไปที่ไหนล่ะคะ" คนทำนี่ก็เก่งนะ สามารถเสกให้สองห้องนี้เสร็จภายในแปดชั่วโมงได้