แชร์

บทที่ 2

ผู้เขียน: ชะนีติดมันส์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-04 09:14:00

[คฤหาสน์เทพประทาน]

"ดึกขนาดนี้ ไม่หลับไม่นอนหรือไง" กลับมาถึงก็เห็นผู้หญิงที่ไม่ชอบเอามากๆ ยืนเสนอหน้าอยู่หน้าบ้าน

"คุณลุงบอกให้เข้าไปหาหน่อยค่ะ"

"ฟ้องอะไรคุณพ่ออีกล่ะ"

"ไม่ต้องฟ้องคุณลุงก็รู้"

"พ่อฉันคงมีตาทิพย์นะ อยู่แต่ในบ้าน แต่รู้ความเคลื่อนไหวของบริษัททุกอย่างเลย"

"แล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ โอ๊ย" ที่ร้องเพราะเธอยังไม่ได้ตั้งตัว แต่พอตั้งตัวได้หญิงสาวก็กัดฟันไว้ เพราะถูกคนร่างสูงตรงหน้ากำแขนไว้แน่น

"หึ หน้าตาเธอก็ใช้ได้นี่ แถวบ้านนอกไม่มีใครเอาหรือไง" ใบหน้าของคนที่พูดโน้มเข้ามาใกล้แค่เพียงลมหายใจเข้าออกก็จะสัมผัสถึงอีกฝ่ายได้แล้ว

"ใช่ค่ะ คุณรู้ได้ยังไงคะเก่งจังเลย"

"นี่เธอ!!" เขารู้ดีว่าประโยคที่เธอพูดออกมาคือประชดประชัน

"ฉันมาอยู่ที่นี่ก็หลายเดือนแล้วคุณยังจำชื่อฉันไม่ได้อีกเหรอ" เพราะเขาเอาแต่เรียก เธอ ไม่งั้นก็..นี่เธอ ฟังแล้วดูขัดหูยังไงชอบกล "ถ้างั้นฉันขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ ฉันชื่อน้ำอิง เทพประทาน"

"เธออย่าฝันว่าแผนของเธอจะสำเร็จ"

"แผน?" ไอ้พวกนั้นเป่าหูอะไรมาอีกวะเนี่ย คนอะไรไม่มีความหนักแน่นเลย "..คุณลุงมีลูกชายแบบนี้ได้ยังไง"

"เธอว่าอะไร!" ถึงแม้เธอจะพูดออกมาแค่เบาๆ เขาที่อยู่ใกล้ทำไมจะไม่ได้ยิน

"คุณอย่ามัวมาเสียเวลากับฉันดีกว่าค่ะ ไปพบคุณลุงดีกว่า"

"จะไปพบทำไม ในเมื่อฉันรู้อยู่แล้วว่าพ่อจะพูดอะไร ถ้าชอบมากทำไมไม่แต่งเองเลยวะ" แทนคุณหมายถึงทำไมพ่อไม่แต่งงานกับเธอคนนี้เองเลย

"กลับมาแล้วเหรอ"

"คุณลุง" หญิงสาวรีบเดินหลบคนที่หาเรื่อง แล้วตรงไปหาลุงที่นั่งรถเข็น

"เรามาเหนื่อยๆ ก็ไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวที่เหลือลุงจัดการเอง" ที่ทัดเทพพูดแบบนี้ เพราะน้ำอิงไม่ได้ดูแลแค่ตาแก่พิการแบบเขา แต่ยังดูแลไปถึงบริษัทที่มีแต่คนจ้องอยากจะฮุบ

นี่แหละเหตุผลที่แทนคุณไม่ชอบหน้าเธอเอามากๆ เพราะพ่อได้แบ่งหุ้นออกเป็น 3 ส่วน เท่าๆ กัน ให้กับเธอไปส่วนหนึ่ง อยู่ที่เขาส่วนหนึ่ง และอีกส่วนทัดเทพเก็บไว้เพื่อเป็นข้อต่อรองกับลูกชาย ถ้าไม่แต่งงาน หุ้นส่วนที่เหลือจะยกให้น้ำอิง และถ้าเธอได้หุ้นส่วนนั้นไป..เธอก็จะขึ้นนั่งตำแหน่งประธานบริษัทได้สบาย

เรามารู้จักน้ำอิงสาวบ้านนากันบ้าง จริงๆ แล้วเธอเป็นคนที่ใฝ่หาความรู้ ถึงแม้พ่อแม่จะไม่มีเงินส่งเสียให้เรียน แต่เธอก็พยายามสอบชิงทุน แม้แต่ทุนของรัฐบาลที่มีให้กู้ยืม เธอก็กู้มา เพราะมันเป็นเงินส่วนที่เก็บไว้ใช้สอยอย่างอื่น

แต่ตอนนี้หนี้พวกนั้นได้หมดไปแล้ว เพราะลุงเป็นคนจัดการให้ทั้งหมด

"พ่อได้ฤกษ์แต่งให้แล้ว"

"ตอนนี้พ่อก็โสดอยู่นี่ ทำไมไม่แต่งเองเลยล่ะครับ"

"แทน!"

"พ่อก็รู้ว่าผมมีเมียอยู่แล้ว จะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง"

"อย่าเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าเมีย พวกมันเป็นแค่ปลิง คอยรอสูบเลือดสูบเนื้อจากแก"

"เผอิญว่าผมเต็มใจให้สูบ จบไหมครับ"

บทที่เกี่ยวข้อง

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 3

    "อึก" "คุณลุงคะ" ทีแรกน้ำอิงกำลังจะเข้าไปแล้ว แต่เป็นห่วงลุงก็เลยยังยืนอยู่แถวนั้น แต่พอได้ยินคำพูดของลูกชายคนเดียวที่ท่านห่วงยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง พูดทำร้ายจิตใจของท่าน เธอก็แทบจะทนฟังไม่ได้"พาลุงเข้าห้องที" ร่างกายทัตเทพเริ่มจะเกร็ง หายใจติดขัด นอกจากเป็นอัมพาตช่วงล่างแล้ว ท่านยังมีโรคหัวใจ ซึ่งเรื่องนี้ลูกชายก็รู้ดี เขาถึงได้หยุดพูดเมื่อเห็นอาการของพ่อไม่ค่อยดีแล้ว"คุณทำอะไรอยู่ โทรไปเรียกหมอสิ!" หญิงสาวหันมาตะคอกเมื่อเห็นว่าเขายังคงยืนมองอยู่เฉยๆ"ยา" ทัตเทพเริ่มเกร็ง ก็เลยขอยาจากหลานสาว"คุณลุงอยู่นิ่งๆ ก่อนนะคะ เดี๋ยวอิงเข้าไปเอายามาให้" เธอกลัวว่าลุงจะชักแล้วตกรถเข็นก็เลยรีบวิ่งเข้าไป "เลว!" หญิงสาวกลับมาจากไปเอายาก็ยังคงเห็นเขายืนมองพ่อโดยไม่เข้ามาช่วย เขายืนมองอยู่อีกครู่หนึ่ง เห็นพ่อกินยาแบบมือสั่นๆ ก็เลยรีบล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาหมอ ..ที่แทนคุณยังคงยืนมองอยู่แบบนั้น เพราะพ่อเล่นละครตบตามาหลายครั้งแล้ว และครั้งนี้เขาก็คิดว่าพ่อจะเล่นละครอีก ในเวลาต่อมา.."คุณหมอคะ คุณลุงเป็นยังไงบ้างคะ" "หมอบอกแล้วไงว่าถ้าท่านมีอาการไม่ดีให้รีบโทร""อิงขอโทษค่ะที่ดูแลท่านไม่ดี" ขณะ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 4

    "ปล่อย! ถ้าไม่งั้นฉันจะ.." หญิงสาวที่ถูกจับตรึงไว้กับผนังห้อง ไม่มีแรงแม้แต่จะช่วยตัวเอง ทำได้แค่กัดฟันพูดออกมาเบาๆ"จะอะไร""จะอะไรก็เรื่องของฉัน แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาจับฉันไว้แบบนี้""อย่ามาถามหาสิทธิ์จากฉัน และฉันก็ไม่กลัวด้วยถ้าเธอจะร้อง" สายตาคมกรอกมองเข้าไปในห้อง เพื่อสื่อให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร"ฉันเป็นคนอื่นยังห่วงพ่อของคุณ คุณเป็นลูกแท้ๆ ทำไมถึงไม่ห่วง" เพราะถ้าเธอร้อง คนที่อยู่ในห้องมีหวังได้ช็อคหัวใจวายแน่"เธอก็ต้องห่วงสิ ถ้าพ่อฉันตาย ทุกอย่างที่เธอทำมามันก็จบ" เพราะสมบัติของพ่อทุกอย่างจะกลับมาอยู่ที่ตัวเขา รวมทั้งหุ้นที่ให้เป็นชื่อของเธอ เพราะตามกฎหมายแล้วหุ้นนั้นยังโอนกันไม่สำเร็จ ..สมองเขาคิดได้แค่นี้เองเหรอ "ฉันคงไม่มีปัญญาไปเปลี่ยนความคิดในหัวของคุณได้ แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน""สิ่งที่ฉันคิดมันถูกใช่ไหมล่ะ" เขากัดฟันพูดในขณะที่โน้มลงมาใกล้อึบ! "โอ๊ยยย""หนูอิง.. " "ขาคุณลุง""เสียงอะไรลูก""เสียงหมาหอนค่ะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบเข้าไปในห้องของผู้เป็นลุง แล้วปิดประตูล็อกไว้"อือออ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง โอ๊ยยย" ชายหนุ่มแทบจะลงไปนอนขดอยู่กับพื้น เพราะถูกเข่าตรงกล่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 5

    "ฉันขอดูโครงการที่สระบุรีหน่อย""โครงการนั้นคุณพงษ์พิบูลย์ รับไปทำแล้วค่ะ" "ผ่านความเห็นชอบจากใคร" โครงการนี้เริ่มมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน"ถามดิฉันหรือคะ" กนกวรรณเลขาหน้าห้องชี้นิ้วหันไปที่ตัวเอง "เราอยู่ในห้องกันแค่สองคน ถ้าฉันไม่ถามคุณแล้วจะถามใคร""ดิฉันจะไปสอบถามให้แล้วกันค่ะ""ไม่ต้อง ฉันไปเอง" ร่างระหงลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินตรงไปที่ห้องของรองประธานพงษ์พิบูลย์ที่กล่าวถึงก็คือบิดาของนาเดีย คนที่ลูกชายเจ้าของบริษัทนี้ลุ่มหลงนักหนาก๊อก ก๊อก แกร็ก! ..น้ำอิงแค่เคาะส่งสัญญาณแล้วก็เปิดเข้าไปโดยไม่รอ"ฉันจะมาเอางานโครงการสระบุรีไปทำค่ะ" เธอเคลียร์งานไปหลายโครงการแล้ว แต่มาสะดุดที่โครงการนี้"งานนั้นผมทำใกล้จะเสร็จแล้ว""ถ้าท่านประธานรู้ คงไม่พอใจมั้งคะ""คุณก็รู้ว่าท่านประธานเป็นโรคหัวใจ ทำไมต้องเอาเรื่องทุกอย่างไปฟ้องท่านด้วยล่ะ""..ฉันของานโครงการสระบุรีด้วยค่ะ" คนพวกนี้รู้ดีว่าเธอเป็นห่วงลุงมาก เวลามีเรื่องอะไรชอบเอาอาการป่วยของลุงมาอ้าง หญิงสาวก็เลยทำอะไรมากไม่ได้"คนอะไรทำไมพูดไม่รู้เรื่อง" พงษ์พิบูลย์เริ่มขึ้นเสียงใส่"ถ้าคุณจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้ คุณต้องให้ฉัน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 6

    "ทะ.. ท่านประธาน"ทุกคนกำลังจะลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพ เมื่อเห็นว่าทัตเทพนั่งรถเข็นซึ่งมีพยาบาลส่วนตัวเป็นคนเข็นพาเข้ามา "ไม่ต้อง ไม่เป็นไร" ทัตเทพบอกให้ทุกคนนั่งลง"อิงช่วยค่ะ" น้ำอิงเดินไปเพื่อจะช่วยเข็น "หนูอิงก็ไม่ต้องหรอกลูก ไปนั่งเถอะ""คุณพ่อมาได้ยังไงครับ""ก็นั่งรถเข็นมา""ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง""แล้วจัดการได้ไหมล่ะ" ที่จริงแล้วทัตเทพรออยู่หน้าห้องได้สักพักแล้ว พอได้ยินพงษ์พิบูลย์ใช้คำพูดไม่ดีกับหลานสาว ท่านก็เลยเข้ามาช่วยแทนคุณพ่นลมหายใจออกมาแบบไม่พอใจ แล้วก็ลุกขึ้น "นั่งลง""ในเมื่อคุณพ่อจะจัดการเอง ทำไมผมต้องอยู่ด้วยล่ะครับ""พ่อบอกให้นั่งลงไง"แทนคุณกลัวเสียหน้า ก็เลยต้องได้นั่งลง"ได้ข่าวว่าวันนี้จะคุยเรื่องโครงการสระบุรีที่มันยืดเยื้อใช่ไหม" "เรื่องงานท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ ผมจัดการไปได้เกินครึ่งแล้ว""ดีแล้วล่ะ แต่ต่อจากนี้ไปผมจะให้ลูกชาย และว่าที่ลูกสะใภ้ของผมเป็นคนจัดการ""ว่าที่ลูกสะใภ้??" ในที่ประชุมต่างก็มอง เพราะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้"อย่าบอกนะว่าทุกคนยังไม่..""คุณพ่อครับ!" แทนคุณรีบหยุดคำพูดของพ่อไว้ เพรา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 7

    "คงจะเตี๊ยมกันมาอย่างดีแล้วสินะ""คุณหมายความว่ายังไง"หลังจากที่ทัตเทพออกไปแล้ว แทนคุณก็ยกเลิกการประชุม และให้ทุกคนออกจากห้องไปให้หมด..ยกเว้นเธอ"เข้ามาได้จังหวะดีเลยนี่" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่คนละมุมโต๊ะ ลุกขึ้นแล้วก้าวเดินมาหาเธอแบบช้าๆ"ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่""ฉันคิดถูกใช่ไหมล่ะ""จะเอาความจริงหรือพูดประชดดีล่ะคะ" "เธอไม่ต้องมากวนอารมณ์ฉัน" เพราะเวลาที่เธอกวนอารมณ์เขาเริ่มจะโมโหแล้วก็จากไป แต่วันนี้ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ก็เลยไม่เดินตามเกมที่เธอวางไว้"ก่อนอื่นฉันขอแนะนำก่อนนะว่าคุณต้องกินปลาเยอะๆ"ตุ๊บ!! มือหนาทุบลงที่โต๊ะยาวของห้องประชุมจนมีเสียงดัง "ฉันเตือนเธออีกครั้งว่าอย่ามากวนโมโหฉัน" เขารู้ดีการที่เธอบอกกินปลานั่นหมายถึงว่าเขาโง่"ก็ได้ค่ะ เรื่องแต่งงานฉันไม่รู้ว่าคุณลุงจะเข้ามาพูดในห้องประชุม และฉันก็เพิ่งจะรู้พร้อมคุณนี่แหละว่าฤกษ์แต่งงานจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า" เขาอยู่ใกล้ระยะเผาขนขนาดนี้เธอก็เลยไม่กล้าหาเรื่องใส่ตัว"ถ้าฉันจะยกเลิกงานแต่งมันคงเป็นไปไม่ได้" เพราะเขาเคยทะเลาะกับพ่อมาแล้วหลายครั้งเรื่องที่จะไม่แต่งงาน และพ่อก็ได้ขู่กลับมาว่าหุ้นที่เหลือจะยกให้เธอ และ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 8

    อือออ!! หญิงสาวทำได้แค่ขยะแขยงอยู่ในใจ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเมื่อถูกเขาไซร้ซอกคอ มือเรียวโอบร่างของคนที่ทับตัวเธออยู่ในเวลานี้ไว้เหมือนกลัวว่าเขาจะหนีหาย "อื้อ" เสียงครางในลำคอดังออกมาเพียงเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอเริ่มจะมีอารมณ์แล้วริมฝีปากหนาย้ายจากทางซ้ายมาขวา มือของเขาก็อยู่ไม่นิ่งลูบคลำต่ำลงไป แต่ก็ไม่เห็นปฏิกิริยาปฏิเสธจากเธอเลย"อะไรวะ!!" ชายหนุ่มยันกายลุกขึ้น ทิ้งเธอให้นอนอยู่ท่าเดิมบนโต๊ะนั่น ทีแรกเขาคิดว่าจะทำแค่ขู่ให้กลัว ดีไม่ดีอาจจะวิ่งแจ้นกลับบ้านไป แต่นี่อะไร ตอบสนองเฉยเลย"จะไปไหนล่ะคะ ไม่ต่อแล้วเหรอ" หญิงสาวตะโกนตามหลังชายหนุ่มที่เดินไปหน้าประตู"ไม่มีอารมณ์" ว่าแล้วเขาก็กระชากประตูเปิดออกอย่างแรง ถ้าเขายังอยู่ในห้องนี้คงได้ยินเสียงหายใจเข้าแบบโล่งอกของเธอ เย็นวันเดียวกันที่บ้าน.."ทำไมป่านนี้มันยังไม่กลับ""คงกำลังยุ่งอยู่กับโครงการสระบุรีมั้งคะ"ทัตเทพมองจ้องใบหน้าของเธอที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ในเวลานี้ แบบทึ่งในการเลี้ยงดูลูกของน้องสาว เพราะท่านรู้อยู่แล้วว่าลูกชายคงไม่ได้กำลังทำแบบที่หลานสาวพูด"หน้าอิงมีอะไรติดหรือเปล่าคะคุณลุง""เปล่าหรอก กิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 9

    ทำไมสวิตช์ไฟห้องเราถึงเปิดไม่ได้? ..หญิงสาวกดสวิตช์ไฟแล้ว แต่ไฟก็ไม่เปิดให้ จะว่าไฟดับก็ไม่ใช่ข้างนอกยังสว่างอยู่เลย เพราะตอนนี้เธอยังไม่ปิดประตูห้อง ขณะที่น้ำอิงกำลังจะออกมาเรียกคนให้เข้ามาดูไฟในห้องให้ แต่ประตูก็ได้ถูกปิดลงก่อน "ใคร!!" หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าในห้องนี้ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวแน่ เท้าเรียวค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปก่อน เพราะเงาของคนที่ปิดประตูกำลังก้าวเดินเข้ามา"คุณแทน ฉันรู้นะว่าเป็นคุณ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" หญิงสาวใช้ความชำนาญหามุมหลบไว้ก่อน เพราะมันมืดมากเขาก็คงจะมองไม่ค่อยเห็นเช่นกัน "กรี๊ดด! อืมม" แต่เธอคิดผิด เขาอยู่ในความมืดได้สักพักแล้ว สายตาก็เลยชินอึบ! ขาเรียวพยายามเตะไปข้างหน้า เพื่อให้โดนคนที่กำลังปิดปากเธออยู่ "อืมม!!""นึกว่าจะเก่งกว่านี้" พอเห็นว่าเธอต่อสู้แบบหวาดกลัวเขาก็เลยเอ่ยพูดขึ้นหญิงสาวรู้สึกโล่งขึ้นมาที่ผู้ชายคนนี้คือเขา ตอนที่ไม่ได้ยินเสียงยังคิดอยู่เลยว่าหรือตัวเองคิดผิด ถ้าเป็นคนบุกรุกจากข้างนอก แล้วเธอจะทำยังไง แต่ถึงแม้เป็นเขา เธอก็ต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ก่อน"คุณเข้ามาทำไม แล้วไฟห้องฉันเป็นอะไร ทำไมเปิดไม่ได้" น้ำอิงรู้ดีว่าผู้ชา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 10

    ในเวลาเดียวกันนั้น..ที่บ้านของพงษ์พิบูลย์"แกไปไหนมา""ตกใจหมดเลย! คุณพ่อยังไม่นอนอีกหรือคะ" นาเดียที่เพิ่งจะเดินเข้าบ้านไม่คิดว่าพ่อยืนอยู่มุมนี้"พ่อถามว่าแกไปไหนมา แล้วนั่นรถใคร?" พงษ์พิบูลย์มองตามหลังรถคันที่มาส่งลูกสาว"รถเพื่อนค่ะ""อย่าเพิ่งไป""เดียง่วงแล้วค่ะ""แกรู้เรื่องที่ ไอ้แทนมันจะแต่งงานไหม""คุณพ่อรู้แล้วหรือคะ""แสดงว่าแกรู้เหรอ? แล้วทำไมแกไม่บอกพ่อ""บอกแล้วได้อะไรล่ะคะ แต่งก็แต่งไปสิใครจะแคร์""แกอย่าลืมนะว่าสิ่งที่เราทำอยู่.." "พ่ออย่าเพิ่งพูดเรื่องนั้นตอนนี้ได้ไหม เดียกำลังอารมณ์ดีไม่อยากจะเครียด""แกทำยังไงก็ได้ให้งานแต่งนั้นถูกยกเลิกไป!" พงษ์พิบูลย์ได้แต่ตะโกนตามหลังลูกสาวที่เดินขึ้นบ้านแบบไม่สนใจ เช้าวันต่อมา..ที่บริษัท"ไหนคุณบอกว่าจะจัดการโครงการที่สระบุรี ฉันยังไม่เห็นคุณทำอะไรเลย" นี่ก็วันที่สามแล้ว แต่เธอก็เห็นเขายังเงียบอยู่ น้ำอิงทนรอไม่ได้ก็เลยเข้ามาหาเขาในห้องทำงาน"เดี๋ยวจะทำ""เดี๋ยวแล้วเมื่อไร""ยังไม่รู้""คุณแทน""ผมชื่อแทนคุณ" คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงเหมือนบอกคนตรงหน้าว่าอย่ามาเรียกเขาแบบสนิทสนม"คุณแทนคุณ คุณรู้ไหมว่าเงินเท่าไรที่จมอยู่กับโครงการนี

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04

บทล่าสุด

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 160 ตอนพิเศษ

    พลาดรัก | CHAIYA ตอนพิเศษ 18+"อื้อ คุณจะพาฉันกลับไปอยู่ไร่จริงเหรอคะ""จริงสิ" ขณะที่พูดใบหน้าคมยังคงมัววุ่นวายอยู่กับช่วงล่างลำตัวของอีกฝ่าย"คุณพูดเหมือนง่ายเลย เรายังไม่ได้ทำเรื่อง อื้ออ อ " ก็อยากจะปล่อยให้เขาทำให้เสร็จก่อนอยู่หรอก แต่มันคาใจ"คุณขวัญตาครับ ตอนนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ คุณช่วยให้ความสำคัญกับสิ่งที่ผมกำลังทำหน่อยสิ""กว่าคุณจะทำเสร็จ คุยกันก่อนไม่ได้หรือไงคะ""ขอครั้งหนึ่งก่อน" ว่าแล้วคนร่างหนาก็ขยับขึ้นมาพร้อมกับส่งความเป็นชายเข้าไป.."อือ เบาๆ ก่อนสิคะมันเจ็บ""ทำไมเจ็บล่ะ" ขนาดของเขาไม่ได้ใหญ่ขึ้นสักหน่อย"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เจ็บหน่วงแบบนี้มา 2-3 วันแล้ว" นี่แหละเธอถึงไม่อยากให้เขามานอนในห้องด้วย เพราะตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเธอก็เริ่มเจ็บแบบจุกๆ"อ้อนหรือเปล่าเนี่ย""ใครจะบ้าอ้อนบอกว่าตัวเองเจ็บล่ะคะ""เดี๋ยวโดนบ่อยๆ เข้า ก็หายเจ็บเอง อ้าา ซี๊ดด" มีเหรอที่เขาจะยอมหยุด ไม่กระแทกแรงก็ได้แต่ถ้าจะไม่ให้ได้เลยเดี๋ยวเสียชื่อไชยาคนตัวเล็กควานหาที่ยึดเหนี่ยวไว้เมื่อร่างของเธอสั่นสะเทือนไปด้วยแรงที่เขาโยกไชยาเห็นว่าเธอเกร็ง วันนี้เขาก็เลยไม่ได้เปลี่ยนท่าอะไรมาก และไม่ได้อด

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 159 ตอนจบ

    "ขอบพระคุณมากเลยนะคะ""จะขอบคุณทำไมก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่ ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ของเราหรอกนะ ทางนี้เดี๋ยวแม่จะดูแลให้เอง"ในเมื่อจะทำงานแค่ไซต์งานนี้แล้วไชยาจะพาขวัญตากลับมาอยู่ไร่ เขาก็เลยถือโอกาสฝากแม่ของเธอไว้ที่นี่ ไม่ต้องไปฝากลุงของเธอแล้ว ซึ่งผู้ใหญ่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เด็กจะได้ไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง"ไปถึงแล้วขวัญจะโทรมาหานะคะแม่""เดินทางปลอดภัยนะลูก ฝากดูแลน้องด้วย""ครับ"พอร่ำลากันเสร็จไชยาก็พาเธอขับรถออกมา เพราะวันหยุดยาวใกล้จะหมดลงแล้วพวกเขาต้องกลับไปเตรียมพร้อมทำงาน"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าอยู่ที่นี่ มีแม่และก็ลุงผมคอยดูแลอยู่" เขาเห็นว่าเธอมองกระจกหลังแบบเป็นห่วง"ค่ะ" ทำไมเธอจะไม่ดีใจที่มีครอบครัวเพิ่มขึ้น และมีที่สำหรับฝากแม่ไว้ ใช้เวลาขับรถอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะกลับมาถึงรีสอร์ทที่สระบุรี"อยากจะนอนกับเมีย""ไม่ได้ค่ะ คุณไปนอนห้องของคุณสิ""แล้วผมจะนอนหลับไหม""ห้องฉันรกฉันอยากจะเก็บห้องก่อน""ถ้างั้นคุณก็ไปนอนห้องผมสิ""ห้องคุณแตกต่างอะไรจากห้องฉันเนี่ย"ชายหนุ่มเดินหน้าบึ้งกลับมาห้องตัวเองเมื่อเธอไม่ให้ค้างคืนด้วย"ว่าไงครับคุณไชยา วันหยุดยาวได้ไปบ้านสาวสมใจไหม""

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 158

    "ไหนบอกว่าจะขึ้นไปดูห้องไง" สามีเห็นว่าภรรยาพาแม่ของฝ่ายหญิงกลับลงมาอีก"ฉันคิดว่าทานข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นไปทีเดียวก็ได้ค่ะ..จริงไหมคะคุณ" ตอบสามีไปแบบตะกุกตะกัก"จะ..จริงค่ะ" อีกคนก็พูดไม่ต่างกัน"เป็นอะไรกันหรือเปล่า""ปะ..เปล่าค่ะ แล้วคุณจะถามทำไมเนี่ย" ว่าแล้วแม่ของไชยาก็ ชวนแม่ขวัญตาเข้าครัว แบบต่างคนต่างก็อายกันเย็นวันเดียวกันที่โต๊ะอาหาร.."เมียก็มีแล้ว ลุงว่ากลับมาช่วยงานในไร่ได้แล้วล่ะ" พ่อเลี้ยงไม่เคยบังคับให้ไชยาเรียกพ่อ ในเมื่อเขาให้สถานะเป็นลุง..พ่อเลี้ยงก็เลยเรียกตัวเองว่าลุงมาตลอด"ไม่เอาหรอกครับ ไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับตักอาหารวางใส่จานให้กับเธอ โดยมีสายตาหลายคู่มองตาม"ช่างลูกเถอะค่ะคุณ จะมาพูดอะไรตอนทานข้าวคะ เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง""ก็ได้ถ้างั้นลุงให้โอกาสใช้ชีวิตข้างนอกอีกสองปี ค่อยกลับมาช่วยลุงดูงาน""ผมยังไม่รับปากนะครับ""แล้วหนูล่ะอยากมาอยู่ไร่ไหม" พ่อเลี้ยงของไชยาก็เลยเปลี่ยนทิศทางลมใหม่"ขวัญชอบทำไร่ค่ะ"เพล้ง! ช้อนในมือของน้องนิวางลงที่จานแบบไม่ชอบใจ"เจ้าลูกคนนี้ไม่รู้จักโตสักที" ผู้เป็นพ่อได้แต่บ่นตามลูกสาวที่วิ่งขึ้นบ้านไป ทุกคนรู้ดีว่าน้องน

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 157

    "คุณพาฉันกับแม่มาที่นี่ทำไมคะ" ขวัญตาถามอีกครั้งเมื่อรถวิ่งเข้ามาจอดในบ้านหลังหนึ่ง"ตามผมมาสิ เดี๋ยวคุณก็รู้" ลงรถได้ไชยาก็เปิดประตูให้กับแม่ของเธอก่อน แล้วค่อยเดินอ้อมไปเปิดให้กับเธอ"พี่ชาย"พอลงจากรถไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ไหนอยู่ดีๆ ก็วิ่งเข้ามากอดเขา และมันก็ทำให้ขวัญตาไม่พอใจเอามากๆ"พอก่อนพี่หายใจไม่ออกแล้ว""ไหนพี่บอกว่าไม่กลับบ้านไง""พี่บอกว่าให้ปล่อยก่อนไง" ว่าแล้วไชยาก็แกะมือของผู้หญิงคนที่วิ่งมากอดเขาออก "พ่อกับแม่เราล่ะ""แม่ พี่ชายมา""ใครมานะ" พอได้ยินเสียงตะโกนคนที่อยู่ด้านในก็รีบออกมา"เจ้าตัวดีนี่เอง""ไม่เจอกันตั้งนานคุณนายยังสวยอยู่เหมือนเดิมนะครับ" ว่าแล้วไชยาก็เดินเข้าไปโอบกอดคนที่เขาทัก และมันก็ทำให้ขวัญตากับแม่ยิ่งงงไปกันใหญ่ ในเมื่อเขาเรียกว่าคุณนายทำไมถึงกล้ากอด"ไหนบอกแม่ว่าไม่กลับไง""แม่?" ขวัญตาเอ่ยพูดออกมาเบาๆ"ทีแรกก็ว่าจะไม่กลับนั่นแหละครับ พอดีผมมีคนอยากมาแนะนำให้แม่รู้จัก" ว่าแล้วเขาก็หันไปมองเธอ..ขวัญตาก็เลยพนมมือขึ้นไหว้"ไหว้พระเถอะจ้า ใครเหรอลูก" พอรับไหว้เสร็จนางก็หันกลับมาถามลูกชาย"เมียผมเองครับ เธอชื่อขวัญตา""เมีย?!" ผู้หญิงที่วิ่งออกมารับเขาก่

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 156

    "แม่รอนานหรือยังคะ" ขณะที่พูดกับแม่ สายตา เธอหันไปมองค้อนอีกคนที่เดินอ้อมไปฝั่งคนขับ"แม่ก็เพิ่งออกมาเหมือนกัน" นางออกมารอที่รถได้สักพักแล้ว เห็นว่าห้องของลูกปิดล็อกเงียบก็เลยไม่กล้ากวน "ทำไมไม่นั่งข้างหน้าเป็นเพื่อนแฟนเราล่ะ""อยากนั่งกับแม่มากกว่า" ว่าแล้วหญิงสาวก็มุดเข้าไปนั่งข้างๆ แม่คนที่ทำหน้าที่ขับรถหันมองกระจกเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ..และขณะที่เขาขับรถมาก็แอบมองกระจกหลังอยู่ตลอดเวลา จนคนที่ถูกมองรู้สึกอาย เพราะเธอนั่งอยู่ตรงนั้นพอดี"คุณหิวหรือยัง" นี่ก็ขับรถมาได้หลายชั่วโมงแล้ว ไชยากลัวว่าคนที่นั่งมาด้วยจะหิว"แม่หิวหรือยังคะ""ถ้าพวกเราหิวก็จอดเถอะ ถ้าพวกเรากินแม่ก็กินเหมือนกันนั่นแหละ""เดี๋ยวผมพาไปแวะร้านนี้ดีกว่าอาหารอร่อย""คุณพูดเหมือนเคยมา"ไชยาไม่ได้ตอบแค่เหลือบมองกระจกเล็กน้อย ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าไปในร้าน"จะรับอะไรดีคะ" เด็กเสิร์ฟของร้านเอาเมนูมาให้ดู"อาหารที่นี่อะไรอร่อยคะ" ขวัญตาไม่ได้ถามเด็กเสิร์ฟหรอก แต่ถามเขาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม"เมนูอยู่กับคุณไม่ใช่เหรอ" ไชยาเริ่มเสียวสันหลัง ไม่น่าบอกเธอเลยว่าร้านนี้อาหารอร่อย"ฉันเห็นว่าคุณน่าจะเคยมาทานที่นี่แล้ว""ขะ.

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 155

    "อือ..คุณ.. คุณได้ยินเสียงอะไรไหม""ได้ยินสิ..ได้ยินเสียงครางของคุณ" ชายหนุ่มผงกใบหน้าขึ้นมาจากช่วงกลางหว่างขาของอีกฝ่ายเพื่อตอบ แล้วก็โน้มลงไปใหม่อีกครั้ง"คุณช่วยจริงจังอะไรสักเรื่องหน่อยได้ไหม..พอก่อน""จะพอได้ยังไงเครื่องกำลังติดเลย" ขณะที่พูดสองนิ้วแกร่งก็ได้คลี่กลีบที่มันแนบชิดออกจากกันเพื่อเปิดทางให้กับลิ้น"อ๊อย.. เสียงเหมือนแม่พูดอะไรอยู่ข้างนอก" หญิงสาวต้องรีบเข้าเรื่องก่อนที่มันจะเตลิด เพราะเธอได้ยินเสียงแว่วเข้ามา"แม่คงจะคุยกับป้าข้างบ้านมั้ง พวกนี้ชอบสอดรู้สอดเห็น" ถึงแม้ว่าจะคุยกับเธอแต่นิ้วก็ยังคงวนอยู่ตรงปุ่ม"อื้อ คุณปล่อยฉันก่อนสิ"ไชยาก็เลยตัดใจต้องได้ปล่อยเธอออกก่อน ทั้งสองรีบหาเสื้อผ้ามาสวมใส่แล้วออกไปดูข้างนอก"มันกลับมาอีกทำไมแม่" เป็นแบบที่ขวัญตาคิดไว้ เพราะคนที่แม่พูดด้วยก็คือพ่อเลี้ยง"เอาของของคุณออกไปให้หมด" แม่ของเธอจับกระเป๋าที่เก็บไว้ส่งให้ไป แต่ดูพ่อเลี้ยงไม่อยากจะไปจากที่นี่ ใครจะอยากไปตกระกำลำบากล่ะ อยู่นี่เมียก็หาเงินเลี้ยง..ไม่มีก็ได้จากลูกเลี้ยงอีกทาง"เราอยู่กินด้วยกันมาก็หลายปีแล้ว คุณไม่เคยเห็นความดีของผมเลยหรือไง""แกเคยมีความดีอะไรกับแม่ฉัน"

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 154

    เช้าวันต่อมา.."ฉันจะไปอาบน้ำ" หญิงสาวที่ร่างกายบอบช้ำเพราะเรื่องบนเตียง พยายามขยับตัวออกจากวงแขนของอีกฝ่ายไชยายอมปล่อยแบบว่าง่าย แล้วก็นอนหันหลังให้กว่าคนตัวเล็กจะพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งได้ เธอหันกลับไปมองผู้ชายที่ได้ครอบครองร่างกายของเธอ เขาจะเห็นค่ามันไหม ที่คิดแบบนี้เพราะเธอยอมเขาง่ายไป เป็นแฟนกันก็ไม่ใช่หลายคนอาจจะคิดว่าผู้หญิงที่ทำงานเป็นเซฟตี้ได้ต้องแข็งแกร่ง แต่ไม่ใช่เลยเธอก็คือผู้หญิงคนหนึ่ง แค่พยายามทำตัวให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองเข้มแข็งเท่านั้นพออาบน้ำเสร็จออกมาเขาก็ยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม"คุณตื่นได้แล้ว" มือเรียวเอื้อมไปเขย่าร่างคนที่นอนหันหลังให้เบาๆ"อืม.. ขอนอนต่ออีกหน่อย" เขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเลย ..แล้วเธอจะว่าอะไรได้ล่ะหญิงสาวก็เลยออกมาจากห้องคนเดียว เพราะจะไปดูว่าแม่กลับมาหรือยัง"ทำไมป่านนี้แม่ฉันถึงยังไม่กลับ""แม่หนูกลับมาแล้ว บอกว่าเพลียมากนอนอยู่ในห้อง""กลับมาแล้วเหรอ?" ถ้าแม่กลับมาทำไมไม่เรียกเราล่ะ ถึงแม้จะสงสัยอยู่มากแต่ความเป็นห่วงแม่ก็มีมากกว่า ขวัญตาก็เลยรีบเดินไปที่ห้องนอน"แม่คะ?" พอเธอเข้ามาในห้องประตูก็ถูกปิดแล้วล็อกไว้อย่างเร็ว "แกจะทำอะไร" แค่นี้ก

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 153

    นิ้วเรียวหยิกลงที่หลังมือของอีกฝ่ายเพื่อให้เอามันออกมา แต่ไชยาก็ไม่ได้สะทกสะท้าน นิ้วแกร่งแทรกเข้าไปในร่องแล้วชักเข้าชักออกเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่าย"อื้อ อื้อ อ" ถึงแม้จะเสียวแต่เธอก็ยังคงพยายามห้ามเขาอยู่"ไม่ชอบนิ้วใช่ไหม เดี๋ยวจัดลิ้นให้" ในเมื่อใช้นิ้วแล้วยังไม่ได้ผลร่างหนาก็เลยขยับต่ำลงไป"ไม่" ขาเรียวชิดเข้าหากันแต่ก็ไม่ทัน เพราะใบหน้าของเขาอยู่ตรงกลางระหว่างขาแล้วจ๊วบบ เสียงนี้ดังขึ้นคนตัวเล็กดิ้นพล่านบิดสะโพกขยับหนี แต่ทำไมร่างกายกับความคิดมันถึงสวนทางกันจากที่ทำแค่ดูดตอนนี้ลิ้นหนาได้แทรกเข้าไปแทนนิ้ว"อ่ะ อ่ะ" ขวัญตาไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ จากทีแรกที่ขัดแย้งกันในตัวเอง ตอนนี้มันทรยศคล้อยตามกันไปเป็นที่เรียบร้อย "อื้ออ" มือที่เคยผลักเขาออก เกิดกลับใจจับศีรษะเขากดลงเพื่อขอให้เขาลงลิ้นแรงมากกว่านี้"ซี๊ด ด ด" ชายหนุ่มยกใบหน้าขึ้นมาเล็กน้อย เพราะถ้าขืนยังอยู่ตรงนั้นได้ขาดอากาศหายใจตายแน่ ขณะที่ขึ้นมาหายใจเขาก็ไม่ได้อยู่ว่าง สองนิ้วคลี่กลีบที่แนบชิดกันให้แยกออกเพื่อจะลงลิ้นได้ถนัด"อื้อ ""ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก เดี๋ยวผัวจัดหนักให้" พอลิ้นลงไปแตะเท่านั้นแหละสะโพกงามก็เด้งรับ จ

  • คลั่งรักเมียแต่ง   บทที่ 152

    ก๊อก.. ก๊อก.. เสียงเคาะประตูแผ่วเบา เพราะคนเคาะยังชั่งใจอยู่ว่า มันจะดีไหม มันจะดีหรือเปล่าแกร็ก~พอประตูเปิดออกทั้งสองคนก็มองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง"ในเมื่อคุณไม่ได้กลับบ้าน ไปเที่ยวบ้านฉันก็แล้วกัน" เขาจะรู้ไหมว่าเธอใช้เขาเป็นไม้กันหมา หรือเขาจะคิดว่าเธอร่านให้ท่าอะไรแบบนี้ แต่ก็ช่างเถอะจะคิดยังไงก็เรื่องของเขา พอจบไซต์นี้แล้วเธอไม่คิดจะเจอหน้าเขาอีกอยู่แล้ว เพราะจะขอย้ายไปอยู่ให้ไกลที่สุดไชยาไม่ได้พูดอะไรแค่เดินกลับเข้าไปหยิบกระเป๋า ที่ตัวเองเตรียมไว้แล้ว ออกมาล็อกประตูห้องแล้วเดินตามเธอไปที่รถ.."เดี๋ยวผมขับรถให้""ฉันขับเองได้""แล้วคุณจะมีผู้ชายติดไปด้วยทำไมล่ะ นั่งให้สบายเถอะ"หญิงสาวก็เลยปล่อยให้เขาเป็นคนขับ ..นอกจากบอกตำแหน่งบ้านที่แม่อาศัยอยู่แล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลย อีกฝ่ายก็ไม่ได้ชวนคุยเพราะคิดว่าเธอคงจะต้องการความเงียบขับรถมาสามชั่วโมงได้ก็ถึงหมู่บ้าน.. และตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้วไชยาจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านปูนชั้นเดียวเนื้อที่มีจำกัดมาก"จอดรถไว้หน้าบ้านนี้แหละ ลงมาสิ"ชายหนุ่มลงจากรถแล้วเดินไปเอากระเป๋าที่กระโปรงหลัง"พ่อว่าแล้วต้องเป็น...??.... มันเป็นใ

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status