All Chapters of ห้ายอดหญิงคณิกา: Chapter 1 - Chapter 7

บทนำฝันหรือจริง อิงนิยาย เรื่องราวอลวนของห้าสาวจากสำนักงานด้านตัวเลขแห่งหนึ่งซึ่งทั้งชีวิตหมดไปกับการทำงานอย่างน่าเบื่อหน่ายจนใฝ่ฝันที่จะได้หลุดกรอบแห่งความเหนื่อยล้าออกไปใช้ชีวิตสุดขั้วที่แตกต่างโดยไม่มีข้อจำกัดแน่นอนว่าความฝันของพวกเธอคงวนเวียนอยู่แค่ตอนกลางคืนในยามเข้านอน หากมิใช่ว่าคืนหนึ่งกลับปรากฏประตูลึกลับขึ้นด้านหลังม่านในห้องชงเครื่องดื่มทันทีที่พวกเธอผลักประตูบานนั้นเข้าไป ชีวิตที่พบเจอช่างแตกต่างอย่างสุดคาดเดาเช่นนี้แล้วพวกเธอยังอยากจะกลับไปยังโลกเดิมอีกหรือไม่ชีวิตในโลกใบใหม่ล้วนได้ทำแต่ในสิ่งที่ไม่คาดฝันที่สำคัญคือการได้พบเจอบุรุษแสนน่าพึงใจอย่างที่ไม่เคยพบพานมาก่อนมีเพียงสิ่งเดียวที่ยังค้างคาใจนี่คือความฝันหรือเรื่องจริง ?ติดตามเรื่องราวของห้าสาวห้าเรื่องห้ารสในซีรีส์”ห้ายอดหญิงคณิกา”คณิกาผู้เร่าร้อนคือหัวหน้าผู้เคร่งขรึมงั้นหรือตอนที่หนึ่งน่าเบื่อหน่ายคลิก คลิก คลิก เสียงแป้นพิมพ์รัวดังไม่หยุดสลับกับเสียงถอนหายใจในสำนักงานซึ่งรับผิดชอบเกี่ยวกับตัวเลขอันคร่ำครึ พนักงานซึ่งเป็นหญิงทั้งสาวและไม่สาวต่างก้มหน้าก้มตาคิดคำนวณตรวจสอบความถู

ตอนที่สอง ยอดหญิงเซียนพิณผีผาแสงสีขาวสว่างจ้าจนต้องหลับตาก่อนหูจะได้ยินเสียงดนตรีเครื่องสายบรรเลงอย่างไพเราะ เมื่อฟ้าลืมตาขึ้นพบแสงวับแววจากเทียนไขซึ่งจุดจนสว่างไปทั่วบริเวณพาให้หญิงสาวตื่นตะลึงยืนอึ้งอยู่กับที่ ที่นี่คือที่ไหนกัน? สำนักงานของเธอมีห้องแบบนี้ด้วยหรือ? สาวใหญ่ยังไม่ทันได้สอดส่องให้ถ้วนทั่วก็ถูกมือเล็กคู่หนึ่งดึงรั้งจากด้านหลังแล้วลากให้เดินตามไปโดยเร็ว “เฟยเฟย เหตุใดมาหลบอยู่ตรงนี้ เหล่าคุณชายถามหาเจ้ากันให้จ้าละหวั่น มาเร็วเข้า ผู้คนรอฟังเสียงพิณผีผาอันชวนหลงใหลจนส่งเสียงโหวกเหวกวุ่นวายสนั่นห้องโถงแล้ว” เสียงบ่นพร่ำพลางจูงมือน้อยลัดเลาะหลบหลีกมาถึงด้านหลังเวทีซึ่งมีผ้าม่านกั้นอย่างเป็นสัดส่วน ฟ้ายังคงมึนงงกับสถานการณ์ตรงหน้าจึงยืนนิ่งเฉยพาให้มือเล็กคู่เดิมเอื้อมมาแตะตรงหน้าผาก “เจ้าไม่สบายหรือ เหตุใดทำสีหน้าเช่นนั้น ไปนั่งพักที่ด้านข้างก่อนดีกว่า ข้าจะบอกแม่เล้าใหญ่ให้จัดคนออกร่ายรำไปพลางๆ” ร่างเล็กผลุนผลันออกไปทิ้งให้หัวหน้างานสาวใหญ่นั่งงุนงงอยู่คนเดียว หญิงสาวมองสำรวจไปโดยรอบ เมื่อเห

ฮัวเฟยฮวานั่งลงยิ้มแย้มรินสุราให้แก่คุณชายติงอย่างอ่อนช้อย นางเอาอกเอาใจพวกเขาอีกทั้งยังเออออไปกับทุกเรื่องที่พูดคุยโดยไม่ขัดเขินสร้างความพอใจจนได้รับก้อนทองเป็นของกำนัลอย่างโอ้อวดความร่ำรวยโอ้...แค่นั่งคุยไม่นานก็ได้ทองคำเป็นก้อน สตรีที่นี่ช่างร่ำรวยเสียจริง เรื่องที่พวกเขาพูดคุยกันแม้จะน่าเบื่อไปบ้างแต่ก็ไม่ได้สร้างความลำบากใจจนทนไม่ไหว เมื่อครบเวลาหญิงสาวจึงย้ายเรือนร่างอรชรไปยังห้องของคุณชายกัวซึ่งยังคงอดทนรอคอยอย่างไม่ปริปากบ่น“น้องเฟยเฟย หิวหรือไม่ ข้าสั่งอาหารชั้นดีมารออยู่เต็มโต๊ะเชียว”คุณชายผู้นี้มาพร้อมญาติผู้พี่จึงดื่มกินกันอย่างไม่อดออม พวกเขาคุยเรื่องการค้าในครอบครัวโดยไม่ใส่ใจว่าหญิงสาวจะได้ยินได้ฟังความลับใดบ้างฮัวเฟยฮวาได้โอกาสดื่มสุรากินอาหารไปจนอิ่มอืม...ยามเป็นหัวหน้างานมัวแต่ก้มหน้าก้มตากินอาหารกล่อง ไม่เคยได้กินอาหารหรูหราเพียงนี้ ยิ่งเหล้าสุรายิ่งแทบไม่ได้แตะต้อง ในเมื่อที่นี่มีของกินชั้นดี สุราชั้นเลิศ คิดเสียว่าได้มาพักร้อนก็แล้วกัน “น้องเฟยเฟย เมื่อไม่กี่วันก่อนข้าได้ไข่มุกราตรีมาเม็ดหนึ่ง ทั้งสวยงามและใหญ่โตจึงอยากมอบให้เจ้าเก็บไว้ใช้” คุณชายกัวส่งไข่ม