บททั้งหมดของ Bad Love ขุนเขา คนเถื่อน: บทที่ 21 - บทที่ 30

เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันที่มหาวิทยาลัยใหม่ของฉันเปิดภาคเรียน...ตอนนี้แม่ได้ย้ายกลับไปอยู่ที่โรงพยาบาลใกล้บ้านแล้ว แต่ฉันไม่สามารถกลับไปกับแม่ได้ เพราะติดสัญญาที่ตกลงกันไว้กับพี่ขุนเขาว่าฉันต้องอยู่เป็นที่ระบายอารมณ์ของเขาจนฉันเรียนจบเพื่อแลกกับเงินที่เขาจ่ายค่ารักษาพยาบาลของแม่ และอีกเหตุผลคือฉันต้องเรียนหนังสือแม่รู้เรื่องที่ฉันมาเรียนกรุงเทพ แม่สงสัยและถามฉันเยอะมากเรื่องย้ายที่เรียนรวมทั้งค่ารักษาพยาบาลของแม่ ฉันโกหกแม่ไปว่าฉันได้ทุนมาเรียนส่วนเรื่องค่ารักษาพยาบาลฟรีทั้งหมด เราไม่ต้องออกค่าอะไร เพราะทางโรงพยาบาลช่วย มีป้านิ่มช่วยพูดอีกแรงแม่ก็เลยเชื่อ หลังจากแม่ถูกส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลใกล้บ้านแล้ว ฉันก็ได้แต่โทรหาแม่ทุกวัน แล้วก็ถามอาการของแม่จากป้า เพราะถ้าถามแม่ตรงๆ แม่คงไม่ยอมบอกตามความจริงแน่เรื่องที่ฉันไม่ได้ท้องทุกคนรู้หมดแล้วเพราะพี่ขุนเขาเป็นคนบอก อ้างคุณแม่ว่าฉันแท้ง คุณแม่ท่านเสียใจมากพอสมควร และยังบอกให้เราสองคนรีบมีหลานคนใหม่ให้ท่านเร็วๆ คุณแม่บอกว่าถ้าฉันท้อง ฉันจะได้เงินสิบล้านเป็นของรางวัล แต่มันคงไม่มีวันนั้น เพราะฉันจะไม่ท้องเด็ดขาด ฉันกินยาคุมกำเนิดตลอด พี่ขุ

ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่นทันที เมื่อพี่ขุนเขาสั่งฉันมาอย่างนี้ นิ้วใหญ่ยังคงขยับถูตรงจุดเสียวของฉันอยู่ จะไม่ให้ฉันเปล่งเสียงอะไรออกไปเลยมันก็ไม่ได้ พี่ขุนเขาจี้จุดเสียวกันขนาดนี้“ถอดเสื้อสิ” พี่ขุนเขาสั่งเสียงกระเส่าฉันยอดยกมือขึ้นมาถอดเสื้อตัวเองออกโดยไม่มีคำคัดค้านใดๆ เพราะค้านอะไรไปก็ไม่เป็นผลอยู่ดี หลังจากที่ฉันถอดเสื้อออก ถอดออกจนหมด ท่อนบนของฉันไม่มีเสื้อผ้าเหลืออยู่เลยสักชิ้นเดียวพี่ขุนเขาดันฉันให้ฉันราบไปกับที่นอน ก่อนจะปลดตะขอกระโปรงนักศึกษาของฉันออก รวมทั้งสเต กางเกงในตัวจิ๋วมันก็ติดมือพี่ขุนเขาออกไปด้วย“สวยไปทั้งตัวเลยนะรู้มั้ย หื้มม” พี่ขุนเขาพูดเสียงหวาน สายตามองเรือนร่างเปลือยเปล่าของฉันตาไม่กระพริบ“อย่ามองแบบนี้ได้มั้ย หนะ หนูอาย...” ฉันพูดพร้อมกับดึงผ้าห่มมาปิดร่างของตัวเอง แต่ก็ถูกพี่ขุนเขาดึงออกอย่างขัดใจพี่ขุนเขาลุกขึ้นยืน ถอดเสื้อผ้าของเขา สายตายังคงจับจ้องเรือนร่างของฉันอยู่อย่างนั้น ทำเอาตอนนี้หน้าของฉันมันร้อนผ่าวเพราะสายตาของพี่ขุนเขามากจริงๆหลังจากถอดเสื้อผ้าเสร็จพี่ขุนเขาก็โน้มลงมาหาตัวฉัน เขาลากเรียวลิ้นร้อนๆ ตั้งแต่ขาอ่อนของฉัน ลากไล้เรียวขึ้นขึ้นมาช้

พี่ขุนเขาถีบตู้เสื้อผ้าเสียงดัง ก่อนจะเดินออกไปตรงด้านนอกระเบียงแล้วจุดบุหรี่สูบ ควันสีขาวขุ่นลอยคลุ้งในอากาศ เขาไม่สนใจเลยว่าตัวเองทำฉันเจ็บ เขามันใจร้ายที่สุดฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม แล้วก็วิ่งออกจากห้องแล้วเปิดประตูเข้าไปร้องไห้ในห้องนอนของตัวเอง“ไอ้คนใจร้าย ทำหนูเจ็บไม่ขอโทษสักคำ ฮึก...”“แค่เดินมาดูแผลหนูบ้างยังไม่มีเลย ใจร้ายที่สุด ฮึก...ไอ้คนบ้า” ฉันเอาแต่นั่งร้องไห้ แล้วก็พูดตัดพ้อพี่ขุนเขาเลือดที่มันเกิดจากของแข็งที่พี่ขุนเขาปามาโดนหัวฉัน ตอนนี้มันไหลลงมาอาบแก้มแล้ว แถมยังเปื้อนเสื้อนักศึกษาฉันไปหมด พอเห็นแบบนั้นฉันจึงหยุดร้องไห้ แล้วไปทำแผลของตัวเอง เพราะกลัวว่าเลือดจะหมดตัวสะก่อนหลังจากทำแผลให้ตัวเองเสร็จ ฉันก็ลงมาทำอาหาร หลังจากทำอาหารเสร็จก็ไม่วายที่จะเป็นห่วงพี่ขุนเขาเพราะเขายังไม่ได้ทานอะไรแน่ๆ เลยเฮ้อ...ฉันจะไปเป็นห่วงเขาทำไม เขาทำฉันเจ็บตัวหนิ“ปล่อยให้อดตายไปเลย...ชิ” ฉันก้มหน้าพูดพึมพำคนเดียว ก่อนจะตักข้าวราดใส่จาน แล้วก็ยกจานข้าวมานั่งกินที่หน้าทีวีในห้องนั่งเล่นวันต่อมา....พอฉันตื่นขึ้นมาก็อาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกจากห้อง เปิดประตูออกฉันเห็นโทรศัพท์ของ

“หนูขอตัวค่ะ ปล่อย” ฉันพูดพลางพยายามแกะมือหนาของพี่ขุนเขาออก แต่เจ้าตัวไม่ยอมปล่อย“จะไปไหน !!” พี่ขุนเขาถามเสียงดัง“ก็ไปทำอาหารให้พี่ทานไงคะ ปล่อยหนู หนูเจ็บ...”“ฉันไม่หิว ไม่ต้องทำ”“งั้นก็ปล่อย หนูจะลงไปกวาดบ้าน”“ไม่ต้องทำ !!”“พี่ขุนเขาหนูเจ็บ บอกให้ปล่อยไง” ฉันนิ่วหน้าหลายต่อหลายครั้งเพราะความเจ็บ เขาไม่คิดอะไรเลยใช่มั้ย ที่ทำฉันเจ็บแบบนี้“มันมารับมาส่งเธอตลอดเลยสินะ”“ฉันไม่พูด เอาใหญ่เลยนะเดี๋ยวนี้ ทำตัวใสๆ แต่ข้างใน หึ....!!” พี่ขุนเขาปรายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมกับสายตาที่แสนจะดูถูก“พูดเรื่องอะไรอีกคะ พี่เป็นบ้าไปแล้วรึไงพี่ขุนเขา”“ไอ้หมอเวรนั่นไง !!” อีกแล้ว ตะคอกใสหน้าฉันอีกแล้วนะ“พี่หมอคือพี่ชายของหนู”“พี่น้องท้องชนกันสิไม่ว่า”“พี่ขุนเขา หนูไม่คิดจะทำอะไรต่ำๆ แบบนั้นหรอกนะคะ”“ใครจะไปรู้ ฉันไม่ได้อยู่กับเธอตลอด”“ที่เธอบอกว่าไปเรียน เธออาจจะแวะไปโรงแรม....”“พูดเกินไปแล้วนะคะ !!”“หึ!! ฉันว่าเธอไปคุยกับฉันในห้องจะดีกว่านะวีนัส”“มะ ไม่ หนูไม่คุย” ฉันพยายามดิ้นให้ตัวเองหลุดจากมือหนาของพี่ขุนเขา แต่ไม่เลย แค่พี่ขุนเขาออกแรงกระชากร่างฉันมันก็เซแถลไปตามแผ่นหลัง

“เธออย่าทำให้ฉันหมดความอดทนนะวีนัส !!” พี่ขุนเขาพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม็ง“ก็หนูชอบพี่เขามากจริงๆ”“ผัวเธอยืนอยู่ตรงนี้ เธอมาบอกชอบผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผัว กล้าดีหนิ หึ!!”“แต่เราไม่ได้รักกันสักหน่อย อีกอย่างหนูชอบพี่เหนือก่อนจะรู้จักพี่อีกนะคะ” ฉันพูดไปด้วยความสัจจริง ฉันน่ะปลื้มตั้งแต่ฉันอยู่ ม.ต้นแล้วนะ“ฉันไม่ชอบให้เธอยุ่งกับใคร ทำไมเธอไม่ฟัง!!”“หนะ หนูก็แค่ขอไปถ่ายรูป...” ฉันก้มหน้าตอบเมื่อเห็นอาการที่ไม่พอใจฉันเอามากๆของพี่ขุนเขา“ไม่ให้ถ่าย !!” เอะอะก็ตะคอก ตวาด ไม่มีใครหรอก มีแค่พี่ขุนเขาคนเดียวนี่แหละฉันยู้ปากเบ้บใส่พี่ขุนเขา เมื่อเขายืนกรานที่จะไม่ยอมให้ฉันถ่ายรูุป ก็แค่ถ่ายรูปไม่รู้ทำไมต้องหวงด้วย ฉันเสียดายมากๆเลยนะที่ได้เจอพี่เหนือแบบตัวๆแบบนี้ แต่ไม่มีโอกาสได้ถ่ายรูป ถ้าฉันได้ถ่ายรูปคู่กับพี่เหนือนะ กรีนกับนัตตี้ต้องอิจฉาฉันมากแน่ๆ“ขึ้นห้องไป แล้วห้ามมองมัน”“พี่บ้าไปแล้วรึไงกัน”“ฉันสั่งเธอก็ต้องทำ” พี่ขุนเขาสั่งเสียงแข็งไปกันใหญ่แล้วนะ แค่มองก็ไม่ได้เลยหรอ ฉันไม่ใช่คนรักของพี่ขุนเขาสักหน่อย ทำไมต้องมาห้ามกันแบบนี้ด้วย“ขึ้นห้องไปสิ จะมายืนอยู่ทำไม”“ชิ