บททั้งหมดของ Bad Love ขุนเขา คนเถื่อน: บทที่ 51 - บทที่ 60

ฉันก็แค่ถามเผื่อเอาไว้ ถ้าวันหนึ่งฉันพลาดท้องขึ้นมาจริงๆ ฉันจะได้รู้ว่าพี่ขุนเขาจะแสดงความรับผิดชอบแค่ไหน ไม่ใช่แค่ว่าให้ฉันท้องเพราะแม่ใหญ่ขอ และกลัวว่าฉันจะไม่มั่วกับคนอื่นฉันมันก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันจะเอาตัวรอดได้ยังไง.....รู้มั้ย คำตอบที่ฉันได้จากพี่ขุนเขาคืออะไร ความเงียบไง เขาเงียบไม่ตอบอะไรเลยสักคำ เป็นแบบนี้ฉันยิ่งต้องย้ำเตือนตัวเองเอาไว้ เตือนว่าอย่าไปเผลอท้องเด็ดขาดยาคุมตอนนี้มันยังเหลืออีกค่อนข้างเยอะ น่าจะกินได้อีกหลายเดือนเลย แต่ก็ไม่รู้จะหมดอายุอีกรึเปล่า ฉันคงต้องเอาไปให้หมอดูวันหมดอายุ เพราะฉันดูไม่เป็น พี่หมอก็เงียบไปเลย ฉันเลยไม่กล้าที่จะรบกวน“จะไปคลับกับฉันมั้ย ?” หลังจากเงียบไปสักพักพี่ขุนเขาก็พูดขึ้น เขาชวนฉันไป ทั้งที่เขาก็รู้ว่าฉันไม่ชอบที่แบบนั้น“หนูไม่ชอบที่แบบนั้น พี่ก็รู้”“ถ้าเธอกลัวว่าฉันจะยุ่งกับใคร เธอก็ไปกับฉัน” พี่ขุนเขายื่นข้อเสนอออกมา นี่ไงเขารู้ดีว่าฉันคิดยังไง ฉันรักฉันหวงเขาแค่ไหน แต่เขาก็แสนจะเลือดเย็นกับฉันเหลือเกิน“ค่ะ หนูไปด้วย” ฉันตัดสินใจไปกับพี่ขุนเขา เพราะกลัวว่าเขาจะไปนัดกับผู้หญิงที่ไหนเอาไว้ อีกอย่างพี่ขุนเขาเป็นคนถามเองว่าฉั

“ออกไปเลยนะ หนูจะนอน” บอกตามตรงว่าตอนนี้มันหงุดหงิดเอามากๆ เหนื่อยอยากพักผ่อน เพราะพี่ขุนเขาคนเดียวเลย“ก็นอนไปดิ ใครห้ามเธอ” พี่ขุนเขาพูดพลางเดินขึ้นไปนอนบนเตียง“หนูอยากนอนคนเดียว” ฉันหันไปจ้องหน้าพี่ขุนเขา แต่ดูสิ เขาทำเมินใส่ฉัน เหมือนว่าเมื่อกี้ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลย“พี่ขุนเขา ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ” ฉันพูดพลางเดินไปดึงแขนพี่ขุนเขาให้ลุกขึ้น แต่เจ้าตัวไม่ยอมลุกฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะหันหลังให้พี่ขุนเขา และเดินออกจากห้อง ฉันไปนอนห้องอื่นก็ได้ ไม่รู้ทำไมต้องมากวนประสาทกันด้วย คนยิ่งเวียนหัวอยู่ ง่วงด้วย มันยิ่งหงุดหงิดหมั่บ!ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินออกไปจากห้อง พี่ขุนเขาก็วิ่งมาคว้าจับแขนฉันไว้สะก่อน“จะไปไหน” น้ำเสียงดุๆของพี่ขุนเขาเอ่ยถามฉัน“หนูจะไปนอนห้องอื่น” ฉันบอกพลางแกะมือพี่ขุนเขาที่จับมือฉันอยู่ออก แต่พี่ขุนเขานี่สิ ไม่ยอมปล่อยมือฉันเลย“ฉันนอนด้วยแล้วมันเป็นอะไร ปกติเธอก็ไม่เคยเป็นแบบนี้นะวีนัส”“หนูอยากนอนคนเดียวหนิ”“จะแอบไปคุยกับใคร” พี่ขุนเขาจ้องหน้าฉันตาเขม็ง มือหนาบีบข้อมือของฉันแน่นขึ้นเป็นเท่าตัวอะไรที่ทำให้พี่ขุนเขาคิดได้แบบนี้กันอีกละเนี่ย ฉันจะกล้าคุยกับใคร

พี่หมอพูดใส่ไฟอีกครั้ง นี่เขากำลังทำให้ฉันลำบากไม่รู้เลยใช่มั้ย“ไอ้สัส !!” พี่ขุนเขาทำท่าจะปรี่เข้าไปหาพี่หมอ แต่ฉันรั้งแขนเขาไว้ทัน“พี่ขุนเขาใจเย็นๆ มันไม่มีอะไรจริงๆ” ฉันพยายามพูดเรียกสติพี่ขุนเขา แต่ดูเหมือนตอนนี้เราจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น สองมือของพี่ขุนเขากำหมัดแน่น เขาพร้อมที่จะพุ่งไปต่อยพี่หมอตลอดเวลาเลยจริงๆ“ตัวเล็ก วันนั้นที่ตัวเล็กนอนห้องพี่ เราทำอะไรกันบ้าง ตัวเล็กลืมไปแล้วหรอ”“พี่หมอ พอได้แล้ว หยุดพูดอะไรที่มันไม่ใช่ความจริงสักที” ฉันพูดออกมาอย่างเหลืออด เมื่อพี่หมอไม่ยอมจบสักที“ตัวเล็กคงจะเมา จนลืมเรื่องของเราไปจริงๆสินะ” พี่หมอถอนหายใจออกมาเบาๆสีหน้าพี่หมอดูจริงจังมากๆ จนฉันคิดว่า ระ หรือว่าคืนนั้น ฉันกับพี่หมอมีอะไรกันจริงๆบอกตามตรงว่าฉันเริ่มไม่มั่นใจแล้ว วันนั้นฉันเมา ฉันจำอะไรไม่ได้ จำไม่ได้จริงๆ แต่วันนั้นเสื้อผ้าของฉันมันอยู่ครบ จะเป็นไปได้ยังไง หรือถ้าพี่หมอทำแบบนั้นกับฉันจริงๆ ฉันคงจะรู้สึกแย่เอามากๆ เพราะฉันไม่เคยคิดกับพี่หมอเกินกว่าคำว่าพี่ชายจริงๆ“วีนัส เธอเอากับมันจริงๆใช่มั้ย”พี่ขุนเขาหันหน้ากลับมาถามฉันเสียงลอดไรฟัน แววตาแข็งกร้าวที่กำลังจ้องมองฉันอยู

"อะแฮ่ม!!"เสียงพี่หมอดังขึ้นทำให้ฉันที่กำลังเหม่อมองหน้าพี่ขุนเขาอยู่รีบตวัดสายตาหนีไปทางอื่นทันที พี่ขุนเขายังคงจ้องมองใบหน้าของฉันอยู่อย่างไม่ละสายตา"ออกไปดิ จะยืนอยู่ทำไม" พี่หมอพูดไล่พี่ขุนเขาให้ออกไปจากห้องครัว ไม่พูดเปล่า พี่หมอคว้ามือมากอดเอวของฉันไว้ด้วยฉันยืนตัวแข็งทื่อ ไม่ขัดขืนอะไรพี่หมอ ฉันยอมทำตามแผนของพี่หมอ เพราะอยากรู้ว่าพี่ขุนเขาคิดยังไงกับฉันกันแน่ เขารักฉันบ้างมั้ย เรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะเขาแค่หวงของเล่นอย่างฉันหรือเปล่า.....หมั่บ!!พี่ขุนเขาคว้ามาจับมือฉัน ก่อนจะฉุดกระชากฉันออกไปจากห้องครัว โดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว พี่หมอท้วง แต่พี่ขุนเขาไม่แม้แต่จะหันไปมอง เขาลากฉันขึ้นมาบนห้องเหมือนเดิม แล้วก็จับฉันนั่งลงที่ปลายเตียง“เธอจะทำให้ฉันเป็นบ้าตายรึไง !!” หลังจากที่พี่ขุนเขาเงียบเเละเอาแต่จ้องหน้าฉัน เขาก็พูดขึ้น“คะ ?” ฉันขมวดคิ้วมองหน้าพี่ขุนเขาอย่างไม่เข้าใจที่เขาพูดออกมาเมื่อครู่มันหมายความว่าอะไรกัน ฉันทำอะไร“เธอรักมันรึไง ห๊ะ!!”“อะไรคะ หนูไม่เข้าใจ”“ทำไมถึงให้มันกอดเอวแบบนั้น ชอบรึไง ให้คนอื่นมาเเตะเนื้อต้องตัว”“อ้อ มันไม่ใช่คนอื่น มันเป็นผัวเธอ หึ”

เมื่อพี่ขุนเขาพูดคำนี้ออกมา หูฉันมันดับไปเลย ฉันไม่รับรู้ว่่าต่อจากคำนี้แล้วพี่ขุนเขาพูดอะไรต่อ สมองฉันมันไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว“วีนัส”“พี่เคยรักหนูบ้างมั้ย...”ฉันเงยหน้าขึ้นมองพี่ขุนเขา เขาก็มองฉันเหมือนกัน พี่ขุนเขาถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือข้างที่ว่างอยู่มาลูบแก้มองฉันไปมาเบาๆฉันค่อยๆยกมือขึ้นไปกุมมือของพี่ขุนเขาที่กำลังลูบไล้แก้มฉันไปมาอยู่เอาไว้“ตอบคำถามที่หนูถามหน่อยได้มั้ย” ฉันมองใบหน้าของพี่ขุนเขาอย่างมีความหวัง ฉันหวังว่าเขาจะตอบว่ารักฉัน ฉันหวังมากไปรึเปล่าพี่ขุนเขาค่อยๆจับมือฉันไปวางลงบนหน้าอกข้างซ้ายของเขา“ข้างในนี้มันมีเธออยู่”พูดจบพี่ขุนเขาก็โน้มใบหน้าลงมาจูบลงบนหน้าผากของฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะถอนจูบออกแล้วมองจ้องมองหน้าฉัน แบบนี้ที่พี่ขุนเขาพูดไปเมื่อครู่ มันแปลว่าเขารักฉันใช่มั้ยแล้วแบบนี้ฉันควรจะดีใจใช่มั้ย แต่ทำไมมันกลับรู้สึกหน่วงๆแบบนี้ ทั้งที่ฉันเองแท้ๆ ที่เป็นคนถามว่าเขารักฉันมั้ยข้างในใจของพี่ขุนเขามีฉันอยู่อย่างงั้นหรอ แล้วมันมีแค่ฉันคนเดียวใช่มั้ย มันยังมีคนอื่นอีกรึเปล่ายังไม่ทันที่ฉันจะได้ถามอะไรต่อ พี่ขุนเขาก็เดินกลับขึ้นไปบนห้องสะก่อนฉันงงไปห