All Chapters of Bad Love ขุนเขา คนเถื่อน: Chapter 1 - Chapter 10

[ Talk Khunkhao ] หวัดดีครับ ผมชื่อขุนเขา เป็นนักเรียนนอก เพิ่งจะเรียนจบ แล้วก็มาขอให้ไอ้ป่าพี่ชายของผมเปิดคลับให้ที่ไทย ที่ผมมาอยู่ไทยเพราะว่าผมอยากมีอิสระ ผมเป็นลูกคนล่ะแม่กับไอ้ป่านะครับ พ่อคนเดียวกัน แม่ผมเป็นเมียน้อย หน้าตาแม่ของผมเป็นยังไงผมก็ไม่รู้หรอก เพราะแม่ผมทิ้งผมไปตั้งแต่ผมยังเด็ก โชคดีที่แม่ใหญ่ คือแม่ของไอ้ป่า รักและเอ็นดูผมเหมือนลูกแท้ๆคนหนึ่ง ว่าด้วยเรื่องความรัก....สมัยผมเรียนที่เมืองนอก ผมเป็นคนค่อนข้างจะเจ้าชู้ครับ ประเภทเอาไม่เลือก แต่ผมดันไปตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง เธอชื่อว่าเส้นด้าย และที่สำคัญ ตอนนั้นที่ผมชอบเธอ เธอเป็นเมียของพี่ชายผม และเธอกับไอ้ป่าก็กำลังจะหมั้นกันแต่ปัจจุบันนี้ไอ้ป่ามันมีเมียใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนเส้นด้าย ผมจะดูแลเธอเอง ผมจะทำให้ด้ายลืมไอ้ป่า และ รักผมให้ได้ ส่วนเรื่องที่ผมพลาดไปมีอะไรกับเด็กนั่น เธอชื่อ ‘วีนัส’ ผมรู้จักเธอผ่านๆ ไม่ได้สนิทอะไร เพราะเธอมาดูแลแอมแปร์ เมียของไอ้ป่า ให้ผมสาบานเลยว่าผมไม่คิดจะล่วงเกินอะไรเด็กนั่นเลย เธอเด็กมาก แถมยังไม่ใช่สเปกผมอีกต่างหาก แต่เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว เด็กนั่นเธอกลับต่างจังหวัดไปแล้ว ก็ดีที่

วันต่อมา...เกือบจะอาทิตย์ที่ฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาล วันนี้กรีน เพื่อนสนิทของฉันมาเยี่ยมแม่ฉันด้วย ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน คือกรีน กับ นาย นายคือสาวประเภทสอง เธอไม่ชอบฉันใครเรียกว่านายหรอก ชอบให้เรียกว่า นัตตี้ ใครเรียกว่านาย นัตตี้ จะไล่ตบ ถึงขนาดนี้จริงๆ ยกเว้นฉันกับกรีนเรียกได้ "เอาไงวีนัส ค่ารักษาโหดมาก ฉันอยากช่วยแกนะ แต่ไม่มีปัญญาจริงๆ" กรีนพูดขึ้นหลังจากที่เราเดินออกมาจากเยี่ยมแม่ของฉันแล้ว "ป้านิ่มว่าจะกู้เงินนอกระบบ" "เฮ้ย วีนัส มันเสี่ยงมากนะ แถมดอกเบี้ยแพงขนาดนั้น อย่าเลย" "จะให้ทำยังไง เงินมากมายขนาดนั้นจะไปหามาจากไหนถ้าไม่ทำแบบนี้ ฉันก็ว่าจะขายไต...อุ๊บ" ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ทันทีที่เผลอพูดว่าตัวเองจะขายไตออกไป ฉันอยากจะเอาหัวโขกเสาแรงๆสักทีจริงๆ กรีนพอได้ยินแบบนั้นรีบหันขวับมาจ้องหน้าฉันทันที"วีนัส นี่แกจะขายไตงั้นหรอ แกบ้ารึเปล่า !!"".....""ไม่ได้นะ วีนัส ถ้าแม่แกรู้แม่แกต้องเสียใจมากแน่ๆ แม่แกคงไม่ต้องการให้แกทำ เชื่อฉันสิ" "แล้วจะให้ทำยังไง ทุกอย่างมันมืดไปหมดแล้ว จะทำยังไงฉันถึงจะมีเงินมารักษาแม่ แกก็รู้ว่าครอบครัวฉันไม่ได้รวย ฮึก...." ฉันปล่อยโฮอ

@กรุงเทพ พอลงรถได้ ฉันก็นั่งแท็กซี่ต่อเพื่อไปที่บ้านของพี่เจ้าป่า ฉันรู้ว่าบ้านหลังนั้นไม่มีใครอยู่ เพราะเจ้แอมบอกฉันว่าย้ายบ้านแล้ว และเคยชวนฉันไปเล่นที่บ้านใหม่ของเจ้ แต่ฉันไม่ได้ไป เรื่องแม่ ฉันไม่ได้บอกให้เจ้แอมรู้ หน้าบ้าน....ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้ารั้วประตูบ้าน ด้านในบ้านมีรถหรูจอดอยู่ พอเห็นแบบนั้นมันทำให้ใจฉันมันเต้นรัวขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าพี่ขุนเขากำลังรออยู่ภายในบ้าน กริ่ง~เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น คนที่โทรมาคือพี่ขุนเขา ฉัน " ฮะ...." ขุนเขา " ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ว่างมานั่งรอเธอทั้งวัน ถ้าภายใน10นาทีเธอยังไม่เข้ามา ฉันจะกลับ" น้ำเสียงที่ดูจะหงุดหงิดของคนที่พูดปลายสายเอ่ยขึ้น ฉัน "ยะ อยู่หน้าบ้านแล้ว" ขุนเขา " เออ ก็รีบเข้ามาดิวะแม่ง" ติด! สายถูกตัดไปทันทีที่เขาวีนใส่ฉันจบ ฉันมองรั้วบ้านแล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ถ้าแม่ฉันไม่ป่วยฉันคงไม่ต้องเลือกทำแบบนี้ ขอโทษจริงๆนะพี่ขุนเขา หนูจำเป็นต้องโกหก พี่คือความหวังของหนูจริงๆ ฉันพูดในใจก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง และเปิดประตูรั้วบ้านเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน ภายในบ้านเงียบสนิท เงียบซะจนฉันแทบไม่อยากจะก้าวขาเดินต่อเลย

@โรงพยาบาลในตอนแรกที่ฉันคิดว่าฉันจะหนีเมื่อมาถึงโรงพยาบาล แต่มันกลับไม่ได้เป็นแบบที่ฉันคิดเอาไว้ เพราะนอกจากคุณแม่กับพี่ขุนเขาจะมาด้วยแล้ว ยังมีลูกน้องตามประกบหลังมาด้วยในใจของฉันตอนนี้มันกลัวมาก กลัวทุกอย่าง จะบอกความจริงก็กลัว จะไปตรวจก็กลัว ยังไงฉันก็ต้องโดนจับติดคุกแน่ๆ แล้วถ้าฉันติดคุกป้านิ่มจะเอาเงินที่ไหนไปรักษาแม่ แม่ฉันจะเป็นยังไงถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่รีบตัดสินใจอะไรแบบนี้เลย ถอยก็ไม่ไดแล้วด้วยคลืด~ เสียงประตูห้องตรวจเลื่อนออก พร้อมกับพยาบาลที่เดินออกมายืนหน้าห้อง พยาบาลก้มลงอ่านเอกสารอะไรสักอย่าง“เชิญนางสาว วีนัส เข้ามาที่ห้องตรวจค่ะ “เฮือก!! ทะ ทำไมมันถึงคิวฉันเร็วขนาดนี้เนี่ย มานั่งยังหายใจหายคอไม่ทั่วท้องเลย“เธอไม่ได้ชื่อวีนัสรึไง !!” พี่ขุนเขาที่กำลังนั่งกอดอกอยู่หันหน้ามามองฉันตาเขม็ง“ค่ะ ค่ะ“ ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้างึกงึกตอบ“ถ้าใช่ชื่อเธอ แล้วเธอจะนั่งอยู่ทำซากอะไร” น้ำเสียงที่แสนจะหงุดหงิดพูดบอกฉันอย่างคนที่ไม่ชอบใจฉันค่อยๆเม้มปากเข้าหากันแน่น และลุกขึ้นเดินตามคุณพยาบาลเข้าไปในห้องตรวจด้วยใจที่เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ หวังว่าออกมาฉันจะไม่เจอตำรว

“....” ฉันค่อยๆเม้มปากเข้าหากันแน่น พลางก้มหลบสายตาคมกริบของคนตรงหน้า“จะเอาเท่าไหร่ !!” พี่ขุนเขาถามเสียงแข็ง“....”“บอกมาดิวะ จะเงียบทำซากอะไรหนักหนาเธอเป็นใบ้หรือไง !!” เขาตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดังจนฉันสะดุ้ง ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงอารมณ์ร้ายขนาดนี้นะ“ทะ ทำไมพี่ชอบต้องเสียงดังด้วย พูดเบาๆไม่ได้รึไงเล่า”“เอออ สรุปจะเอาเท่าไหร่ !!” พี่ขุนเขาถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงเรียบๆ“อะ เอาหนึ่งล้าน....”“หนึ่งล้าน!! นี่เธอคิดว่าค่าตัวเธอมันมากขนาดนั้นเลยรึไง”“ตะ แต่หนูเสียหายนะคะ หนูยังเรียน....”“แล้วใครใช้ให้เธอใจง่าย ยอมให้ฉันเอา”ฉันเม้มปากแน่น พอพูดถึงเรื่องนี้เหตุการณ์ในคืนนั้นมันก็ผุดเข้ามาในหัวทีละฉากๆ“หึ เธอก็แค่อยากจับผู้ชายรวยๆ ฉันกูเธอออก เลิกแสดงว่าตัวเองใสซื่อสักที !!”“....” ฉันไม่รู้จะโต้ตอบยังไง เขาอยากจะว่าอะไรก็ว่าไปเถอะ เพราะฉันมันเห็นแก่เงินจริงๆพี่ขุนเขาก้มกดอะไรสักอย่างในโทรศัพท์ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันมองดูโทรศัพท์แล้วก็มองหน้าพี่ขุนเขาอย่างไม่เข้าใจ เขาจะให้โทรศัพท์ฉันงั้นหรอ“อะ อะไรคะ ?”“เลขบัญชีมาสิ”“อ๋อ....” ฉันพยักหน้า พร้อมกับรับโทรศัพท์มา