@กรุงเทพ พอลงรถได้ ฉันก็นั่งแท็กซี่ต่อเพื่อไปที่บ้านของพี่เจ้าป่า ฉันรู้ว่าบ้านหลังนั้นไม่มีใครอยู่ เพราะเจ้แอมบอกฉันว่าย้ายบ้านแล้ว และเคยชวนฉันไปเล่นที่บ้านใหม่ของเจ้ แต่ฉันไม่ได้ไป เรื่องแม่ ฉันไม่ได้บอกให้เจ้แอมรู้ หน้าบ้าน....ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้ารั้วประตูบ้าน ด้านในบ้านมีรถหรูจอดอยู่ พอเห็นแบบนั้นมันทำให้ใจฉันมันเต้นรัวขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าพี่ขุนเขากำลังรออยู่ภายในบ้าน กริ่ง~เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น คนที่โทรมาคือพี่ขุนเขา ฉัน " ฮะ...." ขุนเขา " ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ว่างมานั่งรอเธอทั้งวัน ถ้าภายใน10นาทีเธอยังไม่เข้ามา ฉันจะกลับ" น้ำเสียงที่ดูจะหงุดหงิดของคนที่พูดปลายสายเอ่ยขึ้น ฉัน "ยะ อยู่หน้าบ้านแล้ว" ขุนเขา " เออ ก็รีบเข้ามาดิวะแม่ง" ติด! สายถูกตัดไปทันทีที่เขาวีนใส่ฉันจบ ฉันมองรั้วบ้านแล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ถ้าแม่ฉันไม่ป่วยฉันคงไม่ต้องเลือกทำแบบนี้ ขอโทษจริงๆนะพี่ขุนเขา หนูจำเป็นต้องโกหก พี่คือความหวังของหนูจริงๆ ฉันพูดในใจก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง และเปิดประตูรั้วบ้านเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน ภายในบ้านเงียบสนิท เงียบซะจนฉันแทบไม่อยากจะก้าวขาเดินต่อเลย
[ Talk Khunkao ] ผมพึ่งกลับมาจากคลับของผมเอง ผมไปดื่มกับเพื่อนมา และตอนนี้ผมโคตรจะเมาเลย ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมรักด้าย แต่เธอแม่ง ทำไมต้องรักไอ้ป่าขนาดนั้นด้วยวะ ขนาดเอากับผมแทบจะทุกวัน เธอยังเพ้อหาแต่มัน !! ผมทำได้แค่ดื่มหนักเกือบจะทุกวันเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องไปคิดอะไรมากกับเรื่องนี้ อย่างน้อยๆเส้นด้ายก็อยู่กับผม ถึงเธอจะรักพี่ชายของผมก็ตาม สักวันเธอต้องรักผมภายในห้องนอนที่มืดสนิท "ด้าย คุณหลับหรือยัง" ผมควานมือหาเส้นด้ายบนเตียงผ่านความมืด"ด้าย ผมขอนะ...." ผมพูดขึ้นเมื่อคลำมือไปเจอคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับอยู่ ผมค่อยๆล่วงมือเข้าไปในเสื้อของเธอ "อื้อ..." คนตัวเล็กร้องท้วงในลำคอ ทันทีที่ผมขยำน่าอกที่ใหญ่เกินตัวของเธอ "ตื่นแล้วหรอ หื้ม..""ซี๊ด คุณลืมมันได้รึเปล่า มีแค่ผมคนเดียวได้มั้ย ในใจคุณ..." ผมก้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอของเธอก่อนจะสูดดมกลิ่นหอม "คะ ใคร ผีรึเปล่า..." เสียงเล็กๆเอ่ยถามขึ้น "คุณผี ยะ อย่ามาหลอกมาหลอนหนูเลยนะคะ พรุ่งนี้หนูจะทำบุญไปให้" เส้นด้ายทำไมเธอพูดอะไรแปลกๆ ผีเผอที่ไหนกันวะ อ่า! เธออาจจะเบลอยานอนหลับ เพราะก่อนไปคลับผมเอายานอนหลับให้เธอกิน เพื่อที่เธอจะได้ไ
[ Talk Khunkhao ] หวัดดีครับ ผมชื่อขุนเขา เป็นนักเรียนนอก เพิ่งจะเรียนจบ แล้วก็มาขอให้ไอ้ป่าพี่ชายของผมเปิดคลับให้ที่ไทย ที่ผมมาอยู่ไทยเพราะว่าผมอยากมีอิสระ ผมเป็นลูกคนล่ะแม่กับไอ้ป่านะครับ พ่อคนเดียวกัน แม่ผมเป็นเมียน้อย หน้าตาแม่ของผมเป็นยังไงผมก็ไม่รู้หรอก เพราะแม่ผมทิ้งผมไปตั้งแต่ผมยังเด็ก โชคดีที่แม่ใหญ่ คือแม่ของไอ้ป่า รักและเอ็นดูผมเหมือนลูกแท้ๆคนหนึ่ง ว่าด้วยเรื่องความรัก....สมัยผมเรียนที่เมืองนอก ผมเป็นคนค่อนข้างจะเจ้าชู้ครับ ประเภทเอาไม่เลือก แต่ผมดันไปตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง เธอชื่อว่าเส้นด้าย และที่สำคัญ ตอนนั้นที่ผมชอบเธอ เธอเป็นเมียของพี่ชายผม และเธอกับไอ้ป่าก็กำลังจะหมั้นกันแต่ปัจจุบันนี้ไอ้ป่ามันมีเมียใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนเส้นด้าย ผมจะดูแลเธอเอง ผมจะทำให้ด้ายลืมไอ้ป่า และ รักผมให้ได้ ส่วนเรื่องที่ผมพลาดไปมีอะไรกับเด็กนั่น เธอชื่อ ‘วีนัส’ ผมรู้จักเธอผ่านๆ ไม่ได้สนิทอะไร เพราะเธอมาดูแลแอมแปร์ เมียของไอ้ป่า ให้ผมสาบานเลยว่าผมไม่คิดจะล่วงเกินอะไรเด็กนั่นเลย เธอเด็กมาก แถมยังไม่ใช่สเปกผมอีกต่างหาก แต่เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว เด็กนั่นเธอกลับต่างจังหวัดไปแล้ว ก็ดีที่
ฉันกลับมาที่บ้านเพื่อที่จะมาเก็บเสื้อผ้า และกลับไปนอนเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล พี่เพทายเป็นคนอาสามาส่งฉันที่บ้าน แล้วก็ไปส่งฉันที่โรงพยาบาล "เดี๋ยวพี่จะลองคุยกับพ่อให้นะเรื่องค่ารักษา อย่าร้องไห้ป้านาต้องหาย" พี่เพทายเอามือเอื้อมมาจับมือฉันในขณะที่กำลังขับรถอยู่ "งะ เงินตั้งหลายล้าน ฮึก...พี่ทายอย่าลำบากเลยค่ะ" ฉันรู้ว่าทางบ้านเขามีฐานะ แต่เงินขนาดนั้นคงไม่มีใครกล้าให้ยืมหรอก ''พี่อยากช่วย" พี่เพทายพูดสีหน้าจริงจัง "ขอบคุณนะคะ ที่พยายามจะช่วยหนู ฮึก...'' 19:30 น.พอมาถึงโรงพยาบาล พี่เพทายก็รีบกลับบ้านเพื่อไปคุยกับทางบ้านเรื่องช่วยค่ารักษาให้ ฉันก็แอบมีหวังนะ แต่ก็เผื่อใจเอาไว้แล้วแหละว่าคงจะไม่ได้หรอก เพราะเงินมันมากเกินไป "ป้านิ่ม..." ฉันเรียกป้านิ่มจากทางด้านหลัง ตอนนี้ป้านิ่มกำลังร้องไห้อยู่ ฉันรู้ว่าป้านิ่มก็คงรู้สึกไม่ต่างจากฉัน "วีนัสเอ่ย ป้าหมดปัญญาแล้วลูก..." ป้านิ่มพูดทั้งน้ำตา ฉันเอื้อมมือไปจับมือป้านิ่มแล้วออกแรงบีบเบาๆ "แม่ต้องได้ผ่าตัด หนูจะไม่ยอมปล่อยให้แม่เป็นอะไรไปเด็ดขาด" "กตัญญูจริงๆลูกเอ้ย ถ้านามันรู้ว่าลูกสาวมันพยายามจะช่วยมันขนาดไหนมันคงดีใจมาก" ป้านิ่มยกมือขึ
วันต่อมา...เกือบจะอาทิตย์ที่ฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาล วันนี้กรีน เพื่อนสนิทของฉันมาเยี่ยมแม่ฉันด้วย ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน คือกรีน กับ นาย นายคือสาวประเภทสอง เธอไม่ชอบฉันใครเรียกว่านายหรอก ชอบให้เรียกว่า นัตตี้ ใครเรียกว่านาย นัตตี้ จะไล่ตบ ถึงขนาดนี้จริงๆ ยกเว้นฉันกับกรีนเรียกได้ "เอาไงวีนัส ค่ารักษาโหดมาก ฉันอยากช่วยแกนะ แต่ไม่มีปัญญาจริงๆ" กรีนพูดขึ้นหลังจากที่เราเดินออกมาจากเยี่ยมแม่ของฉันแล้ว "ป้านิ่มว่าจะกู้เงินนอกระบบ" "เฮ้ย วีนัส มันเสี่ยงมากนะ แถมดอกเบี้ยแพงขนาดนั้น อย่าเลย" "จะให้ทำยังไง เงินมากมายขนาดนั้นจะไปหามาจากไหนถ้าไม่ทำแบบนี้ ฉันก็ว่าจะขายไต...อุ๊บ" ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ทันทีที่เผลอพูดว่าตัวเองจะขายไตออกไป ฉันอยากจะเอาหัวโขกเสาแรงๆสักทีจริงๆ กรีนพอได้ยินแบบนั้นรีบหันขวับมาจ้องหน้าฉันทันที"วีนัส นี่แกจะขายไตงั้นหรอ แกบ้ารึเปล่า !!"".....""ไม่ได้นะ วีนัส ถ้าแม่แกรู้แม่แกต้องเสียใจมากแน่ๆ แม่แกคงไม่ต้องการให้แกทำ เชื่อฉันสิ" "แล้วจะให้ทำยังไง ทุกอย่างมันมืดไปหมดแล้ว จะทำยังไงฉันถึงจะมีเงินมารักษาแม่ แกก็รู้ว่าครอบครัวฉันไม่ได้รวย ฮึก...." ฉันปล่อยโฮอ
@กรุงเทพ พอลงรถได้ ฉันก็นั่งแท็กซี่ต่อเพื่อไปที่บ้านของพี่เจ้าป่า ฉันรู้ว่าบ้านหลังนั้นไม่มีใครอยู่ เพราะเจ้แอมบอกฉันว่าย้ายบ้านแล้ว และเคยชวนฉันไปเล่นที่บ้านใหม่ของเจ้ แต่ฉันไม่ได้ไป เรื่องแม่ ฉันไม่ได้บอกให้เจ้แอมรู้ หน้าบ้าน....ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้ารั้วประตูบ้าน ด้านในบ้านมีรถหรูจอดอยู่ พอเห็นแบบนั้นมันทำให้ใจฉันมันเต้นรัวขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าพี่ขุนเขากำลังรออยู่ภายในบ้าน กริ่ง~เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น คนที่โทรมาคือพี่ขุนเขา ฉัน " ฮะ...." ขุนเขา " ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ว่างมานั่งรอเธอทั้งวัน ถ้าภายใน10นาทีเธอยังไม่เข้ามา ฉันจะกลับ" น้ำเสียงที่ดูจะหงุดหงิดของคนที่พูดปลายสายเอ่ยขึ้น ฉัน "ยะ อยู่หน้าบ้านแล้ว" ขุนเขา " เออ ก็รีบเข้ามาดิวะแม่ง" ติด! สายถูกตัดไปทันทีที่เขาวีนใส่ฉันจบ ฉันมองรั้วบ้านแล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ถ้าแม่ฉันไม่ป่วยฉันคงไม่ต้องเลือกทำแบบนี้ ขอโทษจริงๆนะพี่ขุนเขา หนูจำเป็นต้องโกหก พี่คือความหวังของหนูจริงๆ ฉันพูดในใจก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง และเปิดประตูรั้วบ้านเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน ภายในบ้านเงียบสนิท เงียบซะจนฉันแทบไม่อยากจะก้าวขาเดินต่อเลย
ฉันคิดทบทวนคำที่กรีนพูดอีกครั้ง มันยิ่งทำให้ฉันคิดอยากลองดู ถึงคืนนั้นฉันกับพี่ขุนเขาจะไม่ได้มีอะไรกัน แต่เขาคิดว่าเรามีอะไรกันแล้ว อีกทั้งเขาก็มีแฟนแล้ว ถ้าฉันโกหกเขาว่าท้องเขาไม่มีทางที่จะสงสัยอะไรหรอก และเขาก็ต้องรีบเอาเงินให้ฉัน แบบครั้งนั้นที่เขาให้ฉันเอาเงินให้ฉัน แปลว่าเขาเป็นคนใช้เงินเเก้ปัญหา ฉันไม่ได้ยากจะโกหก แต่ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว ถ้าแผนครั้งนี้ไม่สำเร็จ....ฉันคงจะต้องขายไตจริงๆ แล้ว"วีนัส วีนัส!!" ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อย จากแรงเขย่าของกรีน"แกเหม่ออะไร เรียกตั้งนานไม่ตอบตอบ" กรีนขมวดคิ้วมองหน้าฉันอย่างสงสัย"ฉะ ฉันจะไปกรุงเทพ!!" ฉันลุกขึ้นพรวดกำลังจะเดิน แต่ถูกกรีนรั้งแขนไว้สะก่อน"เฮ้ย!! จะไปทำไมวีนัส" "ไม่มีเวลาแล้วกรีน เอาไว้กลับมาฉันจะบอกแกนะ ฉันฝากบอกป้านิ่มด้วยว่าฉันไปธุระไม่ต้องห่วงฉัน" "เดี๋ยววีนัส!! วีนัส!!" ฉันรีบเดินตรงไปหาพี่วินโดยที่ไม่ฟังเสียงเรียกของกรีนเลยฉันให้พี่วินไปส่งที่ บคส ก่อนจะขึ้นรถตู้ไปกรุ่งเทพ ฉันไม่มีอะไรติดตัวมาเลย นอกจากเงิน3พันกับโทรศัพท์ ฉันไม่รู้เลยว่าต่อไปฉันจะเจอกับอะไร ฉันไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ แต่มันจำเป็น....ระหว่างที่นั่งรถไป ฉันท
วันต่อมา...เกือบจะอาทิตย์ที่ฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาล วันนี้กรีน เพื่อนสนิทของฉันมาเยี่ยมแม่ฉันด้วย ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน คือกรีน กับ นาย นายคือสาวประเภทสอง เธอไม่ชอบฉันใครเรียกว่านายหรอก ชอบให้เรียกว่า นัตตี้ ใครเรียกว่านาย นัตตี้ จะไล่ตบ ถึงขนาดนี้จริงๆ ยกเว้นฉันกับกรีนเรียกได้ "เอาไงวีนัส ค่ารักษาโหดมาก ฉันอยากช่วยแกนะ แต่ไม่มีปัญญาจริงๆ" กรีนพูดขึ้นหลังจากที่เราเดินออกมาจากเยี่ยมแม่ของฉันแล้ว "ป้านิ่มว่าจะกู้เงินนอกระบบ" "เฮ้ย วีนัส มันเสี่ยงมากนะ แถมดอกเบี้ยแพงขนาดนั้น อย่าเลย" "จะให้ทำยังไง เงินมากมายขนาดนั้นจะไปหามาจากไหนถ้าไม่ทำแบบนี้ ฉันก็ว่าจะขายไต...อุ๊บ" ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ทันทีที่เผลอพูดว่าตัวเองจะขายไตออกไป ฉันอยากจะเอาหัวโขกเสาแรงๆสักทีจริงๆ กรีนพอได้ยินแบบนั้นรีบหันขวับมาจ้องหน้าฉันทันที"วีนัส นี่แกจะขายไตงั้นหรอ แกบ้ารึเปล่า !!"".....""ไม่ได้นะ วีนัส ถ้าแม่แกรู้แม่แกต้องเสียใจมากแน่ๆ แม่แกคงไม่ต้องการให้แกทำ เชื่อฉันสิ" "แล้วจะให้ทำยังไง ทุกอย่างมันมืดไปหมดแล้ว จะทำยังไงฉันถึงจะมีเงินมารักษาแม่ แกก็รู้ว่าครอบครัวฉันไม่ได้รวย ฮึก...." ฉันปล่อยโฮอ
ฉันกลับมาที่บ้านเพื่อที่จะมาเก็บเสื้อผ้า และกลับไปนอนเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล พี่เพทายเป็นคนอาสามาส่งฉันที่บ้าน แล้วก็ไปส่งฉันที่โรงพยาบาล "เดี๋ยวพี่จะลองคุยกับพ่อให้นะเรื่องค่ารักษา อย่าร้องไห้ป้านาต้องหาย" พี่เพทายเอามือเอื้อมมาจับมือฉันในขณะที่กำลังขับรถอยู่ "งะ เงินตั้งหลายล้าน ฮึก...พี่ทายอย่าลำบากเลยค่ะ" ฉันรู้ว่าทางบ้านเขามีฐานะ แต่เงินขนาดนั้นคงไม่มีใครกล้าให้ยืมหรอก ''พี่อยากช่วย" พี่เพทายพูดสีหน้าจริงจัง "ขอบคุณนะคะ ที่พยายามจะช่วยหนู ฮึก...'' 19:30 น.พอมาถึงโรงพยาบาล พี่เพทายก็รีบกลับบ้านเพื่อไปคุยกับทางบ้านเรื่องช่วยค่ารักษาให้ ฉันก็แอบมีหวังนะ แต่ก็เผื่อใจเอาไว้แล้วแหละว่าคงจะไม่ได้หรอก เพราะเงินมันมากเกินไป "ป้านิ่ม..." ฉันเรียกป้านิ่มจากทางด้านหลัง ตอนนี้ป้านิ่มกำลังร้องไห้อยู่ ฉันรู้ว่าป้านิ่มก็คงรู้สึกไม่ต่างจากฉัน "วีนัสเอ่ย ป้าหมดปัญญาแล้วลูก..." ป้านิ่มพูดทั้งน้ำตา ฉันเอื้อมมือไปจับมือป้านิ่มแล้วออกแรงบีบเบาๆ "แม่ต้องได้ผ่าตัด หนูจะไม่ยอมปล่อยให้แม่เป็นอะไรไปเด็ดขาด" "กตัญญูจริงๆลูกเอ้ย ถ้านามันรู้ว่าลูกสาวมันพยายามจะช่วยมันขนาดไหนมันคงดีใจมาก" ป้านิ่มยกมือขึ
[ Talk Khunkhao ] หวัดดีครับ ผมชื่อขุนเขา เป็นนักเรียนนอก เพิ่งจะเรียนจบ แล้วก็มาขอให้ไอ้ป่าพี่ชายของผมเปิดคลับให้ที่ไทย ที่ผมมาอยู่ไทยเพราะว่าผมอยากมีอิสระ ผมเป็นลูกคนล่ะแม่กับไอ้ป่านะครับ พ่อคนเดียวกัน แม่ผมเป็นเมียน้อย หน้าตาแม่ของผมเป็นยังไงผมก็ไม่รู้หรอก เพราะแม่ผมทิ้งผมไปตั้งแต่ผมยังเด็ก โชคดีที่แม่ใหญ่ คือแม่ของไอ้ป่า รักและเอ็นดูผมเหมือนลูกแท้ๆคนหนึ่ง ว่าด้วยเรื่องความรัก....สมัยผมเรียนที่เมืองนอก ผมเป็นคนค่อนข้างจะเจ้าชู้ครับ ประเภทเอาไม่เลือก แต่ผมดันไปตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง เธอชื่อว่าเส้นด้าย และที่สำคัญ ตอนนั้นที่ผมชอบเธอ เธอเป็นเมียของพี่ชายผม และเธอกับไอ้ป่าก็กำลังจะหมั้นกันแต่ปัจจุบันนี้ไอ้ป่ามันมีเมียใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนเส้นด้าย ผมจะดูแลเธอเอง ผมจะทำให้ด้ายลืมไอ้ป่า และ รักผมให้ได้ ส่วนเรื่องที่ผมพลาดไปมีอะไรกับเด็กนั่น เธอชื่อ ‘วีนัส’ ผมรู้จักเธอผ่านๆ ไม่ได้สนิทอะไร เพราะเธอมาดูแลแอมแปร์ เมียของไอ้ป่า ให้ผมสาบานเลยว่าผมไม่คิดจะล่วงเกินอะไรเด็กนั่นเลย เธอเด็กมาก แถมยังไม่ใช่สเปกผมอีกต่างหาก แต่เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว เด็กนั่นเธอกลับต่างจังหวัดไปแล้ว ก็ดีที่
[ Talk Khunkao ] ผมพึ่งกลับมาจากคลับของผมเอง ผมไปดื่มกับเพื่อนมา และตอนนี้ผมโคตรจะเมาเลย ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมรักด้าย แต่เธอแม่ง ทำไมต้องรักไอ้ป่าขนาดนั้นด้วยวะ ขนาดเอากับผมแทบจะทุกวัน เธอยังเพ้อหาแต่มัน !! ผมทำได้แค่ดื่มหนักเกือบจะทุกวันเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องไปคิดอะไรมากกับเรื่องนี้ อย่างน้อยๆเส้นด้ายก็อยู่กับผม ถึงเธอจะรักพี่ชายของผมก็ตาม สักวันเธอต้องรักผมภายในห้องนอนที่มืดสนิท "ด้าย คุณหลับหรือยัง" ผมควานมือหาเส้นด้ายบนเตียงผ่านความมืด"ด้าย ผมขอนะ...." ผมพูดขึ้นเมื่อคลำมือไปเจอคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับอยู่ ผมค่อยๆล่วงมือเข้าไปในเสื้อของเธอ "อื้อ..." คนตัวเล็กร้องท้วงในลำคอ ทันทีที่ผมขยำน่าอกที่ใหญ่เกินตัวของเธอ "ตื่นแล้วหรอ หื้ม..""ซี๊ด คุณลืมมันได้รึเปล่า มีแค่ผมคนเดียวได้มั้ย ในใจคุณ..." ผมก้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอของเธอก่อนจะสูดดมกลิ่นหอม "คะ ใคร ผีรึเปล่า..." เสียงเล็กๆเอ่ยถามขึ้น "คุณผี ยะ อย่ามาหลอกมาหลอนหนูเลยนะคะ พรุ่งนี้หนูจะทำบุญไปให้" เส้นด้ายทำไมเธอพูดอะไรแปลกๆ ผีเผอที่ไหนกันวะ อ่า! เธออาจจะเบลอยานอนหลับ เพราะก่อนไปคลับผมเอายานอนหลับให้เธอกิน เพื่อที่เธอจะได้ไ