All Chapters of Bad Love ขุนเขา คนเถื่อน: Chapter 61 - Chapter 70

ฉันผลักตัวเองออกจากพี่ขุนเขา ก่อนจะวิ่งหนีเขา ใช่ฉันวิ่งจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ห่วงลูกที่อยู่ในท้อง แต่ฉันต้องวิ่งเพื่อที่จะหนีเขาพ้น“วีนัส หยุด เธอจะวิ่งทำไม ท้องอยู่นะเว้ย!!” พี่ขุนเขาวิ่งตามฉัน และตะโกนบอกคนที่อยู่บริเวณนี้ต่างพากันจับจ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียว แต่ฉันไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง และไม่คิดที่จะหันกลับไปมองพี่ขุนเขาอีกฉันไม่อยากเจอหน้าเขาอีกแล้ว ในเมื่อเขาเลือกไม่ได้ ฉันก็ถอยออกมาแล้วนี่ไงทุกอย่างมันควรจะจบสักที....@ภายในห้องตรวจ“ตัวเล็ก เป็นอะไร” พี่หมอถามอย่างตกใจเมื่อเห็นฉันวิ่งพรวดเข้ามาในห้องปัง ปัง ปัง! (เสียงทุบประตูห้องตรวจ)“วีนัส ออกมาคุยกันก่อน วีนัส!!”ปัง ปัง ปัง !!พี่ขุนเขาเริ่มทุบประตูห้องรัวและเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ“มัน ?” พี่หมอลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินมาถามฉันที่ยืนหันหลังให้ประตู“ยะ อย่าเปิดนะคะ” ฉันมองพี่หมอสายตาอ้อนวอน ต้ำตามัรไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างอัตโนมัติยิ่งได้ยินเสียงพี่ขุนเขา มันยิ่งทำให้ฉันอยากจะร้องไห้“พี่จะเปิดให้มันเข้ามาทำไม” พี่หมอพูดพลางยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ฉันเสียงทุบประตูห้อง พร้อมกับเสียงพี่ขุนเขาที่ตะโกนเรียกช

Talk khunkao @โรงพยาบาล“กูถามว่าเมียกูอยู่ไหน !!”“ไม่รู้”“มึงจะไม่รู้ได้ยังไงวะห๊ะ!!”“นี่มันโรงพยาบาล กรุณาอย่าเสียงดัง”“มึงนี่มันวอนโดนกูกระทืบจริงๆ !!”“ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญออกไป!!”ผมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะระงับอารมณ์ที่มันเดือดพล่านของตัวเองเอาไว้ถ้าที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาล มันเจอผมกระทืบจริงๆแน่ไอ้หมอเวร ไม่รู้มันเอาวีนัสไปซ้อนไว้ที่ไหน ผมตามหาเธอจนแทบจะพลิกกรุงเทพหาแล้วก็ไม่เจอไปอยู่ที่ไหนวะ แม่ง!!เด็กบ้านั่น โทรหาก็ไม่คิดจะรับสายผมเลยรึไง รู้บ้างมั้ยว่าผมจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วตอนนี้ถึงผมจะลังเลว่าลูกในท้องของเธอจะใช่ลูกผมรึเปล่า ไม่สิ ต้องเป็นลูกผม เอากันขนาดนั้น จะเป็นลูกคนอื่นได้ไงวะผมยอมรับว่าที่ผมอยากให้วีนัสท้อง เพื่อที่เธอจะได้ไม่ไปยุ่งกับคนอื่น เพราะเธอมันรั้น ไม่ฟังที่ผมห้าม แล้วแม่ใหญ่ก็อยากจะมีหลาน นั่นมันเข้าทางผมเลยมันน่าหัวเสียมั้ยล่ะ ถ้าลูกในท้องของเธอไม่ใช่ลูกของผม แล้วทำไมผมต้องอยากมีลูกกับเด็กนั่นขนาดนี้ด้วยวะผมเดินหัวเสียกลับไปหาเส้นด้าย ที่ห้องพักฟื้น ด้ายอยู่โรงพยาบาลมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว หมอดูอาการอยู่ ไม่รู้จะได้ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่“ไปไหนมา

“ปล่อย!!” ฉันพูดเสียงแข็ง และไม่สนใจคำพูดของพี่ขุนเขาเมื่อครู่“วีนัส นะ นั่นใคร”กรีนกับนัตตี้เดินกลับมาจากที่ไปซื้อของกิน ก่อนจะมองฉันกับพี่ขุนเขาตาไม่กระพริบ และเอ่ยถามฉัน“ไม่รู้ คนบ้ามั้ง ปล่อยเดี๋ยวนะ” ฉันพูดบอกเพื่อน ก่อนที่จะพยายามดึงมือตัวเองออกจากมือของพี่ขุนเขาพี่ขุนเขาถลึงตาใส่ฉันทันที ที่เขาได้ยินฉันบอกว่าเขาเป็นคนบ้า ฉันพูดผิดตรงไหน ก็เขาบ้าจริงๆ ท่าทางจะเป็นประสาทด้วย“หื้มม ถ้าคนบ้าจะหล่อขนาดนี้ อีนัตตี้ยอมพลีกาย ^_^”“พี่เป็น...ผัวของวีนัสครับ ^_^”เมื่อพี่ขุนเขาพูดออกมาแบบนั้น ทั้งกรีนและนัตตี้ต่างพากันตาค้างกันไปเลย พี่ขุนเขาพอพูดจบก็หันหน้ามายกยิ้มมุมปาก ก่อนจะยักคิ้วให้ฉันพูดแบบนี้มันน่าสนุกมากรึไงกัน“แปลว่า คนนี้คือ พ่อของลูกในท้อง....” กรีนมองหน้าฉันกับพี่ขุนเขาสลับกันไปมา“มะ ไม่ใช่นะ !!” ฉันรีบพูดปฏิเสธออกมาทันที ก่อนจะรวบรวมแรงทั้งหมดกระชากมือออกจากพี่ขุนเขา“ผัว อร้ายย ผัวหล่อมากกกก แกไปหาจากที่ไหนวีนัส”“นั่นสิ หน้าอย่างกับดารา”ทั้งกรีนและนัตตี้ ดูจะตื่นเต้นกับการที่พี่ขุนเขาบอกว่าเขาคือ เอ่อ ผัวของฉันเอามากๆมันน่าตื่นเต้นตรงไหนกัน“กลับกันเถอะ”พูดจบฉ

พี่ขุนเขาเดินออกมาจากระเบียงตรงมาหาฉัน แต่ฉันถอยหนี“ทำแบบนี้ทำไม โยนความผิดให้คนอื่น สร้างเรื่องให้ตัวเองหน้าสงสาร คิดว่ามันดีมากรึไง ทำแบบนี้ !!”“หนู...พี่ขอโทษ” พี่ขุนเขาก้มหน้าพูด เขาคิดว่าแค่ขอโทษมันก็จบงั้นหรอ แค่ขอโทษฉันจะลืมเรื่องบ้านี่ที่เขาก็หกฉันงั้นหรอ“อย่ามายุ่งกับหนูอีก” ฉันพูดก่อนจะหันหลังให้พี่ขุนเขา และเดินตรงไปที่หน้าประตูห้องยังไม่ทันที่จะเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตู ร่างฉันก็ถูกพี่ขุนเขาสวมกอดจากด้านหลัง“ปล่อย!!” ฉันพูดพร้อมกับพยายามแกะมือหนาของพี่ขุนเขาออก“หนู ฮึก...” เสียงพี่ขุนเขาสั่นเครือ ตัวเขาสั่นไหว เขามุดหน้าลงตรงซอกคอของฉัน จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ“พี่ไม่รู้พี่จะทำยังไงให้หนูยอมคุยกับพี่ พี่ขอโทษที่พี่โกหก ฮึก....”“พี่รักหนูมากจริงๆ พี่อยากดูแลหนูกับลูก ฮึก...”“เงียบ หนูไม่อยากฟัง แล้วก็ปล่อยหนู” ฉันทั้งดิ้น และก็พยายามแกะมือของพี่ขุนเขาออกอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยกอดออกอยู่ดี ยิ่งฉันดิ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกอดรัดฉันแรงเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว“หนูจะให้พี่ทำอะไรพี่ยอมหมดทุกอย่าง พี่ยอมหนูหมดทุกอย่างจริงๆ ฮึก...”“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น กลับกรุ

เช้าวันใหม่...วันนี้ฉันตื่นเช้าหน่อย อากาศที่หนาวทำให้ฉันต้องเอาผ้ามาคลุมตัวไว้แล้วเดินออกไปข้างนอกบ้าน ก่อนออกไปจากบ้านก็ไม่ลืมที่จะหยิบชุดที่เอาไว้ใส่ทำงานติดมือไปด้วย ไม่ได้เอามาใส่เองหรอกนะ ฉันเอาไปให้พี่ขุนเขา เพราะวันนี้เขาต้องไปทำงานเมื่อเดินออกมานอกบ้าน ก็เห็นว่าพี่ขุนเขายังไม่ตื่น เขานอนไม่นอนขดตัวอยู่ ฉันไม่ได้เอาผ้าห่มกับหมอนออกมาให้ ไม่ใช่ลืม แต่ฉันตั้งใจ เขาจะได้หมดความอดทนแล้วไปจากที่นี่สักที“ตื่นสายขนาดนี้จะทำอะไรกินทันชาวบ้านเขามั้ย” ฉันยืนกอดอกมองร่างพี่ขุนเขาที่กำลังหลับอยู่สายตาฉันเหลือบไปเห็นข้าวในจาน เขากินแค่ไข่ทอดส่วนน้ำพริกเขาไม่แตะเลยสักนิด ของอร่อยกินไม่เป็น คงจะเป็นเป็นแต่พวกอาหารแพงๆพี่ขุนเขาพลิกตัวไปมา ก่อนจะลืมตาขึ้นมามองฉัน จากนั้นเขาก็ดีดตัวนั่งเหมือนกำลังตกใจอะไรบางอย่าง“หนู คือพี่ไม่ได้ตั้งใจจะตื่นสายนะ”“นี่ชุดทำงาน ใส่ซะ เดี๋ยวจะพาไปไร่” ฉันยื่นชุดทำงานไปให้พี่ขุนเขา สังเกตมองตามแขนและใบหน้าของเขามันมีรอยแดงจ้ำๆเป็นรอยที่โดนยุงกัดเยอะพอสมควร“พี่ขอไปอาบน้ำในบ้านได้มั้ย”“อื้ม” ฉันพยักหน้าตอบ ถึงฉันจะใจร้าย ก็คงไม่ใจร้ายถึงขนาดไม่ให้เขาอาบน้ำแป