บททั้งหมดของ มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน: บทที่ 11 - บทที่ 20

เย็นวันเดียวกัน.."หิววว""ฉันขอโทษแกด้วยนะ คิดว่าพวกเขาจะไม่อบรมจนถึงตอนเย็น" ทั้งสองเดินออกมาหน้าบริษัท หวังจะหาร้านอาหารตามสั่ง แต่ร้านก็ปิดกันหมดแล้ว"ฉันว่าเรานั่งแท็กซี่กลับกันดีไหม" ของขวัญคิดว่าถ้าไปยืนเบียดบนรถเมล์ มีหวังได้เป็นลมเป็นแล้งแน่ ที่ทั้งสองหิวกันมากเพราะตอนเช้าก็ไม่ได้ทานอะไร แถมตอนเที่ยงกินแค่นั้นด้วย"แกขึ้นแท็กซี่กลับก่อนเลยก็ได้นะ ยังไงบ้านเราก็อยู่คนละทางกัน"ของขวัญคิดว่าที่เพื่อนพูดมาก็ถูก ถ้าขึ้นแท็กซี่คันเดียวกันก็คงต้องวนไปส่งไกล ..ทั้งสองก็เลยแยกกันตรงนั้นขณะที่จ๊ะเอ๋นั่งรอรถเมล์อยู่ ก็ได้ยินเพื่อนที่นั่งรออยู่ข้างๆ พูดกัน"สงสัยคุณราม จะเป็นแฟนกับคุณมัลลิกาหรือเปล่า" ทั้งสองมองตามรถคันที่เพิ่งวิ่งผ่านไป จ๊ะเอ๋ก็เลยมองตามบ้าง"แล้วผู้หญิงคนนั้นไปไหน รักกันมากไม่ใช่เหรอ" จ๊ะเอ๋หมายถึงหนุงหนิงคนที่เรียนคณะเดียวกันกับเขา[ ที่บ้าน ]"การอบรมเป็นยังไงบ้างลูก" กว่าจอยจะกลับมาถึงบ้านก็ค่ำมืด เพราะถ้าวันไหนได้ทำโอทีต่อก็จะกลับค่ำแบบนี้"ก็ไม่เป็นยังไงนี่คะแม่" พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ในใจพยายามที่สุดแล้วที่จะอดทน เพื่อแม่จะได้ไม่ลำบากแบบนี้"ถ้าหนูได้เข้

"ผู้จัดการบอกให้น้องไปหาหน่อยค่ะ" มาถึงที่แล้วจะไม่พูดก็ไม่ได้"ผู้จัดการหรือคะ?" จ๊ะเอ๋รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่"ไม่ต้องไป นั่งลงที่เดิม" คนที่สั่งก็คือพระรามซึ่งเขายังคงยืนอยู่ข้างเครื่องอุตสาหกรรมที่เธอนั่งจ๊ะเอ๋ไม่รู้จะเชื่อใคร เพราะเธอเพิ่งเข้าทำงานวันนี้วันแรก สายตาหญิงสาวจึงได้มองไปขอความช่วยเหลือที่หัวหน้าแผนกแต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่อยากยุ่งเรื่องนี้ และคนรอบข้างก็รีบหันไปสนใจงานของตัวเอง"ห้องของผู้จัดการอยู่ที่ไหนคะ" เธอต้องได้พึ่งตัวเองแล้วล่ะ พอจ๊ะเอ๋เดินตามคุณเลขาไป พระรามก็รีบออกไปเช่นกันกาญจนาพาจ๊ะเอ๋มาขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นของผู้บริหารโดยมีพระรามเดินตามมาใช้ลิฟต์อีกตัวกดขึ้นไปที่ชั้นเดียวกันก๊อก ก๊อก "คนที่ผู้จัดการให้ตาม..มาแล้วค่ะ"ขณะที่จ๊ะเอ๋ยืนรออยู่หน้าห้องผู้จัดการ ของขวัญที่กำลังจัดเอกสารช่วยกาญจนาก็ได้มองดูเพื่อน"เข้ามาได้ครับ" พระลักษณ์อนุญาตโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองกาญจนาปล่อยให้จ๊ะเอ๋เข้ามาคนเดียว พอเข้ามาแล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง เพราะเจ้าของห้องไม่ได้มองมาเลย"มานั่งก่อนสิ""ค่ะ" หญิงสาวก็เลยก้าวเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงที่วางอยู่ด้านหน้าของโต๊

"หัวหน้านัทถูกทำร้ายร่างกายก่อนไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงถูกไล่ออกล่ะ""ฉันไม่แน่ใจ แต่เรื่องนี้เขาปิดกันให้แซดเลยนะ""เรื่องอะไร""ก็คุณเธอคนที่หัวหน้านัทไปมีเรื่องด้วยน่ะสิ""ทำไม?""เป็นเด็กของ..." คนที่พูดกรอกสายตามองไปทั่วก่อน เพราะกลัวงานจะเข้า "ทำไมวันนี้ก๋วยเตี๋ยวเค็มๆ แกว่าไหม" จากที่ดูจนทั่วแล้วก็ต้องได้รีบหุบปากไว้"แกจะโทษแม่ค้าไม่ได้นะ เพราะแกใส่น้ำปลาเยอะไป" เพื่อนที่นั่งคุยกันเริ่มสนทนาเรื่องอาหารที่กำลังกินอยู่ เมื่อเห็นว่าคู่กรณีของหัวหน้านัทกำลังเดินเข้ามาในโรงอาหารพร้อมกับเพื่อน"วันนี้เราจะทานอะไรกันดี" จ๊ะเอ๋ยืนมองร้านค้าที่เรียงรายกันอยู่ในโรงอาหาร"ทานอะไรก็ได้" ของขวัญเป็นอีกคนที่อยากถามเรื่องนี้ แต่ถ้าเพื่อนอยากเล่าให้ฟังก็คงจะเล่าเอง"ฉันว่าเราไปสั่งอาหาร ร้านนั้นดีกว่า" ไม่ใช่ว่าจ๊ะเอ๋จะไม่เห็นสายตาคนที่มองมา แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ เพราะพวกเขาไม่ได้หาเลี้ยงเธอสักหน่อยเย็นวันเดียวกัน.. ที่บ้าน"ไหนแม่บอกว่าวันนี้มีโอทีไง" ถ้ารู้ว่าแม่ไม่ได้ทำโอที เธอคงจะรอกลับพร้อมกันแล้ว แต่พอมาถึงได้ยังไม่นานก็เห็นแม่กลับมา"บอกแม่มาว่ามันเกิดอะไรขึ้น" จริงๆ ก็มีนั่นแหละ แต่จอยให้เพื่

เพียงไม่นานคลิปกล้องวงจรปิดตามวันและเวลาที่ขอไปก็ได้ถูกส่งมาให้ทางอีเมลจ๊ะเอ๋เดินอ้อมไปยืนอยู่ข้างๆ เพื่อที่จะมองจอ แต่เธอก็ไม่ได้ยืนใกล้ แค่มองไปให้เห็นหน้าจอก็พอคลิปที่ส่งมาถูกเปิดแบบเร็ว เพื่อที่จะใช้เวลาไม่มากในการดู"หยุดตรงนี้ก่อนค่ะ" หญิงสาวขยับเข้ามาใกล้เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาคุ้นๆ เดินเข้าไปพระรามหยุดไว้ให้เธอได้ดูแบบชัดๆ"เปิดต่อไปอีกนิดค่ะ" ใบหน้าของเธอค่อยๆ โน้มลงมาใกล้จอ นั่นแสดงว่าใกล้ใบหน้าเขาเช่นกัน มือเรียวเอื้อมไปเพื่อที่จะกดหยุด จังหวะเดียวกับที่พระรามกำลังจะกด มือทั้งสองประสานกันเข้า ใบหน้าเรียวค่อยๆ หันไปมอง คนที่นั่งอยู่เก้าอี้ ซึ่งเขาก็หันมามองเธอเช่นกัน"ขอโทษค่ะ" หญิงสาวรีบขยับออกห่าง "ฉันขอย้อนดูเมื่อกี้อีกนิดหนึ่ง""คุณสงสัยผู้หญิงคนนี้เหรอ" เขาถามพร้อมกับย้อนให้เธอดูกล้อง"หยุดตรงนี้ค่ะ" พอเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นชัดเธอก็จำได้ในทันที "เปิดต่อไปเลยค่ะ" รู้แล้วว่าผู้หญิงที่ออกมาจากห้องน้ำเป็นใคร แต่ที่ให้เขาเปิดต่อเพราะอยากจะเห็นว่าแม่เธอเจ็บตอนนั้นใช่ไหม และมันก็เป็นไปตามที่จ๊ะเอ๋คิดไว้ ..เพียงไม่นานแม่ของเธอก็เดินกระเผลกออกมาจากห้องน้ำ นั่นแสด

"อะไรนะคะ??" จ๊ะเอ๋ถามซ้ำอีกครั้งเพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองฟังถูกหรือเปล่า"ท่านประธานเชิญคุณทานข้าวตอนเย็นค่ะ""เชิญฉันเนี่ยนะ คุณเลขาเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ?" ที่จ๊ะเอ๋รู้ว่าคนที่มาคุยด้วยคือเลขา เพราะอ้อได้แนะนำตัวก่อนหน้านั้นแล้ว"ไม่ได้เข้าใจผิดหรอกค่ะ"จะทำยังไงดีปฏิเสธได้ไหมเนี่ย แต่นั้นท่านประธานเลยนะ แล้วท่านประธานรู้จักเราได้ยังไง เราฮอตขนาดนั้นเลยเหรอ ..หญิงสาวทำได้แค่คิดอยู่ในใจ และก็ตอบรับคำเชิญไปพอคุยกับคุณเลขาเสร็จจ๊ะเอ๋ก็กลับเข้ามาในแผนกเพื่อทำงาน ตอนที่คุย อ้อมาขอหัวหน้าให้เธอออกไปคุยข้างนอก เพราะเรื่องนี้จะให้ใครได้ยินด้วยไม่ได้เย็นวันเดียวกัน..จ๊ะเอ๋ส่งข้อความไปบอกแม่ว่าจะไปทานข้าวเย็นกับเพื่อน ถ้าแม่ไม่มีโอทีก็ให้กลับบ้านไปก่อน"ขึ้นรถเลยค่ะ"จ๊ะเอ๋ที่ยืนรออยู่หน้าบริษัทโน้มตัวลงไปมองคนที่เพิ่งจะเลื่อนกระจกรถลงมา แค่เห็นคนขับก็รู้แล้วว่าท่านประธานคงกลัวพนักงานคนอื่นจะเห็น ก็เลยให้เลขารับเธอออกไปด้วย แต่ดีเหมือนกันเธอก็ไม่อยากจะถูกงานเข้าซ้ำบ่อยๆห้องวีไอพีในโรงแรมหรู..เอาวะเกิดมาชาติหนึ่งก็ได้มาทานข้าวในโรงแรมแบบนี้ ..หญิงสาวเดินตามเลขาไปแบบประหม่า"นั่งรอท่านอยู่