All Chapters of มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน: Chapter 41 - Chapter 50

"ฉันว่าพอก่อนดีไหม" จ๊ะเอ๋คิดว่าแม่คงจะรับไม่ไหวแล้ว"ไม่ต้องพอ พูดมาให้หมดเลย มีอะไรก็พูดมา" ยังไงวันนี้จอยต้องรู้เรื่องทั้งหมดให้ได้ก่อน เพราะถ้ามัวรอฟังกับลูกสาว ก็คงจะเหมือนที่ผ่านมา เพราะจ๊ะเอ๋เป็นห่วงความรู้สึกแม่ก็เลยไม่ค่อยพูดอะไรให้ฟัง"แม่จอยครับ..คือว่าผม""คืออะไร""จ๊ะท้องค่ะแม่" จ๊ะเอ๋รู้ดีว่าเขากำลังจะพูดอะไรให้แม่ฟัง เขาเป็นผู้ชายคงพูดออกมาลำบาก..ว่าทำผู้หญิงท้องก่อนแต่ง เธอก็เลยชิงพูดก่อน"ท้องจริงเหรอ?" ทำไมจอยจะไม่ได้ยินเรื่องที่คนเขาลือกันในบริษัท แต่จอยพยายามเข้าข้างลูกสาว เรียนจบมาก็สูง คงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้อง แต่เท่าที่ฟังมาลูกก็ไม่ผิดหรอก เพราะท้องกับผู้ชายที่ตัวเองรัก"แม่จะทำโทษจ๊ะก็ได้นะ" จ๊ะเอ๋ขยับเข้ามาใกล้แม่เพื่อที่จะรับโทษ แต่พระรามก็ไม่ยอม รีบเดินเข้ามายืนบังเธอไว้อีกครั้ง"ถ้าจะทำโทษ แม่จอยทำโทษผมดีกว่าครับ" ชายหนุ่มยอมให้แม่เธอทุบตี แต่คงไม่ยอมให้ท่านทำอะไรเธอแน่"เราได้ไปเอาสายชาร์จในห้องแม่มาไหม""คะ?" จ๊ะเอ๋ปรับอารมณ์กับแม่ไม่ทัน"ก็สายชาร์จแม่น่ะสิไม่รู้หายไปไหน แม่เลยว่าจะเข้ามายืมของเรา""ของจ๊ะอยู่ในตู้เสื้อผ้าค่ะ""ใครเขาเอาสายชาร์จไปไว้ในตู้

กว่าจะออกมาจากโรงหนังก็เกือบค่ำแล้ว เขาก็เลยพาเธอเดินกลับมาที่รถ ซึ่งอยู่ลานจอดรถของห้าง"อยากไปไหนอีกไหม""นายมีอะไรก็พูดมาเถอะ""พูดอะไร?" เขาหันกลับไปเลิกคิ้วมองใบหน้า ของเธอในขณะที่กำลังจะเปิดประตูรถให้"คุยกับท่านประธาน ท่านบอกว่ายังไง" อีกใจหนึ่งก็กลัวมาก ที่เขาทำดีอาจเพราะจะทำตามที่พ่อสั่ง"ไม่ต้องไปใส่ใจ" เมื่อรู้ว่าเธอหมายถึงอะไรเขาก็เลยเปิดประตูรถ แล้วก็จับร่างของเธอให้เข้าไปนั่ง"ท่านจะให้นายแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม" มือเรียวคว้าแขนคนที่กำลังจะปิดประตูให้คุยกันก่อน"ก็บอกว่าไม่ต้องไปใส่ใจไง""จะไม่ให้ใส่ใจได้ยังไง ที่ตามใจมาทั้งวัน เพราะอยากจะบอกเรื่องนี้กับฉันไม่ใช่เหรอ""เอาความคิดนี้มาจากไหน" มือหนาเอื้อมเข้าไปขยี้ผมของเธอเบาๆ"ฉันกลัว" มารยาหญิงเธอก็ไม่มีจะใช้กับเขา เอาสิ่งที่อยู่ในใจนี่แหละออกมาคุยเลย "กลัวว่านายจะไปแต่งงานกับคนที่ท่านประธานหาให้"พระรามไม่ได้ตอบประโยคนี้ แต่เขาที่ยืนอยู่ โน้มตัวเข้าไปจูบเธอที่นั่งอยู่เบาะรถข้างคนขับ โดยไม่กลัวว่าจะมีใครเห็น"รู้ไหมว่าปาฏิหาริย์ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ หรอกนะ" พอปล่อยจูบแล้ว เขาก็กระซิบพูดกับเธอเบาๆอะไรคือปาฏิหาริย์ .

นักข่าวที่ประจำอยู่หน้างาน ก็เห็นอยู่ว่ามีคู่รักเดินมาด้วยกัน แต่ไม่มีใครสนใจ เพราะคิดว่ามาร่วมงานปกติพระนายมองออกไปที่หน้างาน ก็ไม่พอใจเอามากๆ เมื่อเห็นลูกชายคนเล็กควงผู้หญิงคนนั้นมาด้วยพระลักษณ์ที่กำลังพาของขวัญไปคุยกันมุมหนึ่งของงานนั้น แต่ยังไม่ได้คุยเลยด้วยซ้ำก็มองไปเห็นพ่อที่เรียกตัวให้เข้ามาหาก่อน"ผู้จัดการมีอะไร..?" ของขวัญกำลังจะถามว่าผู้จัดการมีอะไรจะคุยกับเธอ แต่พอมองอีกทีผู้จัดการเดินไปโน่นแล้ว "อะไรวะ เรียกเรามาคุยด้วยซะดิบดี" หญิงสาวมองซ้ายมองขวา เพราะถ้าใครเห็นคงน่าอายมาก"จะทำยังไง" พระนายยื่นใบหน้าเข้าไปถามลูกชายเบาๆ เพราะไม่อยากให้แขกที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่รู้ว่ากำลังคุยอะไรกัน"ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะ..""อย่าให้พ่อได้ยินคำว่าไม่แน่ใจอีก" ลูกชายยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ ผู้เป็นพ่อก็พูดสวนขึ้น"ผมจะพยายามแล้วกันครับ" พระลักษณ์เดินออกมาแล้วก็มองว่าผู้หญิงสองคนที่เขาชวนมางานด้วย คนไหนพอที่จะเรียกใช้งานได้"คุณช่วยอะไรผมหน่อยสิ" และเขาก็เลือกที่จะเดินมาหา.."ลิกาหรือคะ?""ถ้าคุณช่วยผมได้ ผมจะตอบแทนอย่างงาม""ช่วยอะไรคะผู้จัดการ" "ช่วยแยกผู้หญิงคนนั้นออกจากพระรามหน่อย"มัลลิกามอง

"??" คนที่อยู่ในห้องไม่รู้หรอกว่าหน้าห้องกำลังเกิดอะไรขึ้น เพราะม่านรูดที่นี่เป็นห้องเก็บเสียงอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเสียงรบกวนจากข้างนอก หรือเสียงที่อยู่ข้างในก็ไม่สามารถเล็ดลอดออกไปได้ "คุณพ่อ?""จ๊ะ??" ไม่ได้ตกใจแค่พระลักษณ์ ของขวัญที่ตามออกมาก็ตกใจไม่ต่างกัน"ขวัญอยู่ในห้องนั้นจริงๆ ด้วย" จ๊ะเอ๋เอ่ยพูดออกมาเบาๆ พระรามต้องรีบโอบร่างเธอไว้ก่อนที่เข่าจะทรุด "พี่ชายของคุณทำอะไรเพื่อนฉัน" หญิงสาวเฝ้าแต่โทษตัวเองที่ดึงเพื่อนเข้ามาเดือดร้อนด้วย"เรื่องทั้งหมดมันเป็นยังไงกันแน่คะ" นักข่าวไม่พลาดสักช๊อต และตอนนี้ภาพเหตุการณ์ทุกอย่างได้ถูกบันทึกเป็นคลิปไว้หมดแล้ว รอแค่เวลาเผยแพร่"ลูกมาทำอะไรที่นี่" พระนายถามออกไปด้วยท่าทางที่ปกติมาก ไม่ตื่นตระหนกเหมือนคนอื่นเลย"คือว่าผม.." พระลักษณ์มองสายตาพ่อก็รู้แล้วว่าไม่ได้ปกติเหมือนใบหน้าและคำพูดที่แสดงออกมาในเวลานี้เลย"ก็บอกแล้วไงว่าพ่อรู้เรื่องนี้แล้ว จะคบกันพ่อก็ไม่ว่า"???? เครื่องหมายนี้ไม่ได้ผุดขึ้นแค่พระลักษณ์ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็สงสัยและแปลกใจ เพราะพระนายทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ และรู้เรื่องนี้มาก่อนแล้ว"ต้องขอโทษทุกท่านด้วยนะครับ

ของขวัญที่ยังไม่รู้ว่าเขาหลอกใช้ก็แอบคิดในใจอยู่หรอกว่า ทำไมเขาพาเธอมาดินเนอร์ อยากจะพูดอะไรกับเราหรือเปล่า แต่ก็ไม่น่าต้องพามาเปลืองเงินแบบนี้"ทานสิครับ" พระลักษณ์เอื้อมมือมาตักอาหารวางใส่จานตรงหน้าให้กับเธอแบบอ่อนโยน"??" หญิงสาวแปลกใจมากขึ้น แบบนี้มันไม่ธรรมดาแล้ว แต่เธอก็เล่นไปตามเกมที่เขาวางไว้ "ขอบคุณค่ะ""คุณไม่ชอบแบบนี้หรือครับ"ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้น ไม่นะของขวัญ เรายังไม่รู้เลยว่าเขาทำไปเพื่ออะไร เธออย่าหวั่นไหวกับเขาเด็ดขาด ..เพราะแต่ละคำพูดแต่ละประโยคที่ออกมาจากปากผู้ชายตรงหน้ามันช่างละมุนยิ่งนัก จนของขวัญเผลอเคลิ้มไปกับคำหวานพวกนั้น"วันหลังอยากไปไหนก็บอกผมแล้วกัน จะได้หาเวลาว่างให้" ชายหนุ่มยังคงทำใบหน้าละมุนนั่นไง..ว่าแล้ว ..จากที่มองหน้าเขาแบบตกอยู่ในภวังค์ ตอนนี้ดวงตาของเธอมองสอดส่ายไปทั่วห้องอาหารหรูแห่งนี้"คุณพูดจริงนะคะ ฉันอยากไปหลายที่เลย" เสียงของเธอเริ่มเปลี่ยนไป จากที่พูดแบบไม่มีหางเสียง ตอนนี้น้ำตาลยังอายพระลักษณ์ก็เลยต้องได้มองหน้าเธออีกครั้ง "แล้วคุณอยากไปไหนล่ะครับ""อยากกลับบ้านค่ะ""กลับบ้าน?" ชายหนุ่มมองไปดู กลุ่มคนที่เขารู้แล้วแหละว่าเป็นนักข่าว เพรา