All Chapters of มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน: Chapter 1 - Chapter 10

"ทำไมช่วงนี้นายถึงไม่ค่อยว่างเลยล่ะ" หญิงสาวที่ร่างกายสมบูรณ์ สมบูรณ์ในที่นี้คือ อก..เอว..สะโพก..เกินขนาดของหญิงไทย แต่ก็ไม่ถึงกับอ้วน"อย่างี่เง่าได้ไหม ก็บอกแล้วไงว่าต้องได้ช่วยงานทางบ้าน"ใบหน้าอวบ เต่งตึง บูดบึ้งขึ้นมาทันตาเห็น หลายวันแล้วที่ไม่ค่อยได้คุยกับเขา..ผู้ชายที่ทำให้หัวใจเต้นแรง"แล้ววันไหนนายถึงจะว่างไปดูหนังกับเราล่ะ""ช่วงนี้ต้องส่งงานอาจารย์ กลับบ้านก็ต้องช่วยงานที่บ้านอีก ไว้ว่างค่อยไปดูกัน""ไปกันหรือยังคะราม"ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมาเรียก ชายหนุ่มรีบหอบหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินตามผู้หญิงคนนั้นออกไป"ฉันว่าแกถอยออกมาดีกว่าไหม" ของขวัญที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ รีบเขยิบเข้ามาหาเพื่อน"ถอยออกมาหมายความว่ายังไง""ยังจะให้ฉันพูดอีกเหรอ แค่นี้ก็เห็นอยู่ตําตา""แต่เขาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย""ไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่มาสะกิดก็วิ่งตามแล้วเนี่ยนะ""เขาบอกว่าทำรายงานกลุ่มกันอยู่""แล้วแกก็เชื่อ?"ดวงตางามที่แฝงไว้ด้วยความเศร้าได้แต่มองตามไป ถ้าสถานะของเธอชัดเจนกว่านี้ ก็คงจะแสดงอารมณ์ออกมาได้บ้าง แต่นี่..ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหน จะว่าเพื่อน

"ใครทำอะไรแก" ของขวัญเห็นเพื่อนไม่ขึ้นเรียน ก็เลยลงมาดู "ฉันถามว่าใครทำอะไรแก""ไม่มี""ไม่มีแล้วแกร้องไห้ทำไม""ร้องไห้เฉยๆ ไม่ได้หรือไง""การที่คนคนหนึ่งจะร้องไห้ ถ้าไม่ดีใจมาก ก็คือเสียใจ แต่ดูจากสภาพของแกแล้วคงไม่ใช่ดีใจแน่""ฉันเลิกกับเขาแล้วนะ""เลิก?""ใช่""ก็ดีแล้วนี่.." ของขวัญก็เลยนั่งลงข้างๆ เพื่อน "ฉันให้ยืมไหล่ซับน้ำตาแล้วกัน แต่ฉันให้ยืมแค่ครั้งเดียวนะ""งื้ออออ" หญิงสาวซุกหน้าลงที่ไหล่ของเพื่อนแล้วก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง โชคดีที่เพื่อนคนอื่นเข้าห้องเรียนกันไปหมดแล้วเย็นวันเดียวกัน.."พ่อไปไหนคะแม่" กลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นพ่ออยู่"ไปตายแล้วมั้ง""แม่ก็พูดดีๆ กับพ่อหน่อยสิ""นี่แหละดีสุดแล้ว แล้วนี่เมื่อไรจะเรียนจบสักที""อีกปีหนึ่งค่ะ""แล้วที่แม่บอกให้หางานทำไปด้วย หาได้หรือยัง""แค่เรียนก็หนักมากพออยู่แล้วนะแม่"จ๊ะเอ๋ได้แต่มองตามหลังแม่ที่เดินออกไปทางหลังบ้าน และเธอก็รู้ดีว่าแม่จะแอบไปร้องไห้อีก"ถ้างั้นจ๊ะไม่เรียนต่อก็ได้นะแม่"พอลูกสาวพูดขึ้นผู้เป็นแม่ถึงกับหยุดชะงักอยู่กับที่แต่ก็ไม่ได้หันกลับมา"เหลืออีกแค่ปีเดียวไม่ใช่เหรอ รีบเรียนให้มันจบ อย่าเหลวไหลเหมือนพ่อแกแ

"ทีนี้เราก็ต้องได้มารอลุ้นกันแล้วว่าจะออกหมู่หรือจ่า""ยังจะลุ้นอีกเหรอแก" ของขวัญยังคงคิดเหมือนเดิม เพราะความหวังมันน้อยนิดมาก"แกก็อย่าพูดให้ฉันเสียกำลังใจสิวะ""ทำใจไว้บ้างเถอะเพื่อน"ทั้งสองคุยกันในระหว่างเดินออกมาจากห้องฝ่ายบุคคลที่มายื่นเอกสาร"แกกลับไปก่อนเลยนะ ฉันจะไปดูแม่หน่อย""ฉันไปด้วยสิ""ไม่ต้องหรอก" จ๊ะเอ๋ได้ยินว่าแม่ทำความสะอาดห้องน้ำ ต้องเป็นห้องไหนห้องหนึ่งที่อยู่แถวนี้แน่ของขวัญก็เลยเดินออกมาเรียกแท็กซี่ เพื่อที่จะกลับห้องพักก่อน ขณะที่ของขวัญล้วงเอาเงินในกระเป๋าเพื่อที่จะจ่ายค่าแท็กซี่ ก็จับได้อะไรบางอย่างขึ้นมาด้วย"ปากกา?" ปากกาด้ามที่จ๊ะเอ๋ยืมมาอยู่ในกระเป๋าของขวัญ เพราะเธอเป็นคนกรอกเอกสารต่อจากเพื่อน ..ไปยืมของใครเขามาล่ะเนี่ย ท่าจะแพงด้วยหรือของก๊อป? เธอก็เลยจับยัดลงไปไว้ที่เดิม รอเอาคืนให้เพื่อนวันหลังแล้วกันส่วนทางด้านจ๊ะเอ๋ เดินน้ำตาไหลออกมาจากบริษัท เพราะภาพที่ไปเห็นแม่ยืนแอบทานข้าวเที่ยงอยู่ห้องเก็บของในห้องน้ำ.. นี่แม่เราลำบากขนาดนี้เลยเหรอ ขณะที่แม่กำลังลำบาก เธอไปเดินห้างดูหนังกับเพื่อนออกมาถึงด้านนอกกำลังจะเรียกแท็กซี่ หญิงสาวก็เลยเปลี่ยนใจนั่งรอรถ

"เชิญนั่งก่อนสิคะ" คนที่กล่าวเชิญก็คือมัลลิกา เป็นเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์ในครั้งนี้"ขอบคุณค่ะ" จ๊ะเอ๋รีบเรียกสติตัวเองให้กลับมา แล้วก็นั่งลงตรงหน้าของคนที่สัมภาษณ์"ดูจากประวัติแล้ว คุณจ๊ะเอ๋ยังไม่มีประสบการณ์ในการทำงานเลยนี่คะ""ใช่ค่ะ ดิฉันเพิ่งเรียนจบ""แต่สายที่คุณเรียนมาก็ตรงกับที่เราต้องการ.."จ๊ะเอ๋ทำได้แค่นั่งฟังอยู่เงียบๆ พอทางฝ่ายสัมภาษณ์ต้องการรายละเอียดเธอถึงได้บอกไปตามนั้น ..ไอ้ที่เตรียมมาว่าจะพูด ตอนนี้ลืมไปหมดสิ้น แต่ถึงพูดสิ่งที่เตรียมมา ทางบริษัทก็คงไม่รับเธอเข้าทำงานแล้วล่ะ"คนต่อไปเลยค่ะ" ของขวัญลุกขึ้นแล้วเดินมารอเพื่อจะเข้าไปสัมภาษณ์คนต่อไป แต่จังหวะที่เพื่อนเดินออกมา ดูสีหน้าแล้วคงหมดหวัง จะถามก็ไม่ได้ เพราะต้องรีบเดินเข้าไป.."สวัสดีค่ะดิฉันชื่อนางสาวของขวัญ...??" พอของขวัญเงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ในห้องจนทั่ว เครื่องหมายคำถามก็ได้ผุดขึ้นมา แบบนี้เองเหรอเพื่อนถึงได้มีสีหน้าแบบนั้น"คุณจบมาจากที่เดียวกับคนเมื่อสักครู่ใช่ไหมคะ" มัลลิกายังคงทำหน้าที่สัมภาษณ์ต่อ"ใช่ค่ะ" ของขวัญก็ตอบรายละเอียดตามที่ผู้สัมภาษณ์ได้ถาม แถมสายตายังคงแอบมองผู้ชายที่นั่งอยู่ในห้องนั้นด้วย

"เดี๋ยวเขาคงโทรมามั้ง""ผ่านไปชั่วโมงกว่าแล้วเขาคงไม่โทรมาแล้วล่ะ ฉันดีใจกับแกด้วยนะขวัญ""ถ้าแกไม่ได้ไปทำที่นั่นฉันอาจจะไม่ไปทำก็ได้" บริษัทนั้นเป็นความฝันของนิสิตนักศึกษาหลายคน ถ้าได้เข้าไปที่นั่น อนาคตความก้าวหน้าก็จะดีด้วย"อย่าคิดแบบนี้เด็ดขาด รู้ไหมว่าอนาคตยังรอเธออยู่ อย่าเอาอนาคตตัวเองมาไว้กับฉัน" คิดไปอีกทีก็ดีเหมือนกันที่ของขวัญได้งานจะได้ไม่ต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นก็ลอยเข้ามา ทำไมเธอถึงคิดว่าที่เขารับของขวัญเพราะอยากทำประชด หึ..คิดได้ยังไงตัวเองจะมีค่าอะไรมากขนาดนั้นเลยเหรอ"ฉันคงต้องกลับแล้วล่ะ เดี๋ยวต้องได้ไปเตรียมตัวทำงานเย็นนี้อีก" ถ้ากลับไปที่บาร์นั่น คงไม่พ้นต้องเป็นเมียน้อยไอ้เสี่ยตัณหากลับ แต่ถ้าจะไปหางานที่ใหม่ กว่าจะเดินหางาน และยังไม่รู้เลยว่าเขาจะรับนักศึกษาที่เพิ่งจะจบหรือเปล่าของขวัญได้แต่มองตามเพื่อนออกไปจากห้อง ถ้าเปลี่ยนกันได้อยากจะให้เพื่อนเป็นคนได้งานมากกว่าจ๊ะเอ๋เดินมานั่งรอรถเมล์ที่หน้าปากซอย อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้เดี๋ยวคนหาว่าเป็นบ้า ก็เลยทำได้แค่นั่งมองรถวิ่งผ่านไปมา"จอดด้วยค่ะ" หญิงสาวลุกขึ้นกวักม