บททั้งหมดของ Force Marriage: Dealing With My Disabled Hot Uncle: บทที่ 1 - บทที่ 10

7 YEARS AGOON THE WAY SA UNIVERSITYANNE POV“HOY! Herodes kang dimonyo ka!, bumaba ka sa sasakyan mo! Naku talaga makikita mo ang hinahanap mo” hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pagsigaw kasabay ng malakas na paghampas sa aking manibela dahilan para walang tigil na tumunog ang aking busina sa sasakyang nakagitgitan ko. Pero kahit anong lakas ng sigaw ko ay hindi niya ako sinasagot tila nabingi na ito sa lakas ng aking busina. “Nakakainis talaga Mary ! Parang minamalas ako ngayong araw…Nakakainit ng ulo! Gusto ko ng sakalin ang lalaking ito gamit ang sarili niyang kurbata! Napaka bastos at ang yabang!. Aba sinabihan niya akong tanga at parang bata kanina! Sabi pa niya paano daw ako naka pasa sa pagkuha ng drivers license ee hindi naman daw ako marunong mag-maneho? Hay ang sarap niyang murahin. Naghahabol pa naman ako ng oras. Paniguradong mala-late ako nito sa entrance exam! Girl ayokong magkahiwalay tayo ng Unversity na papasukan” hindi ko pa rin inaalis ang kamay ko sa manibela

THIRD PERSON POVPagkasabi ni Anne ay mabilis siyang tumayo , walang magawa si Hector kundi hayaan ito sa kaniyang desisyon. Hindi niya maaring pilitin ang dalaga. Nakatingin lang siya kay Anne habang pilit itong tumatayo ngunit kitang kita ang panginginig sa kaniyang mga binti, bago pa siya tuluyang bumagsak ay mabilis na pinaandar ni Hector ang kaniyang wheelchair papalapit sa kinatatayuan ni Anne. Kinapitan niya ang braso nito at magkasabay silang bumagsak sa sahig. Nalaglag si Anne sa dibdib ni Hector. Ang mabangong aroma ng katawan ni Anne ang nagpabalik sa ala-ala ng ngyaring iyon kagabi sa pagitan nila ni Hector. At ang laway ng pagnanasa ay gumuhit sa adams apple ni Hector. Sa sobrang kahihiyan ni Anne, gusto niyang bumitaw, ngunit nanghina ang kanyang mga binti at hindi siya makatayo. Muli na naman siyang bumagsak sa katawan ni Hector ng subukan niyang tumayo. Pagkatapos, narinig niya ang banayad ngunit seryosong tanong ni Hector sa ibabaw ng kanyang ulo,"nasaktan ba kita kag

HECTOR VALDERAMANang tumalikod na si Papa ay inaya ko na si Anne na magtungo sa aming garahe. Habang naglalakad ay nakita ko sa kaniyang awra ang matinding pagkamuhi sa kahihiyang ginawa sa kaniya ni Jennie. Siguro nga ay hindi niya pa lubusang kilala ang sister-in-law kong iyon at kung gaano ito ka demonyo. Kung hindi pa niya naiintindihan ang lahat ng ngyari ngayong araw masasabi kong siya na ang pinaka tangang tao sa mundo. Lingid sa kaalaman niya na kahit na kailan ay hindi siya nagustuhan ni Jennie para sa anak nitong si Vince, palagi nitong minamaliit ang pamilya ni Anne kaya’t alam kong sa kahit na sa anong paraan ay gagawin niya para lang mawala sa landas niya si Anne. “Okay ka lang ba Anne?” tanong ko ng mahinahon sa kaniya Napabuntong hininga siya bago sumagot. “I’m sorry aaa… nadamay ka pa sa masamang planong ito ni Tita Jennie.. Ay Jennie na lang pala…” seryoso din ang kaniyang boses. “WalAnnen… matagal ko ng kilala si Jennie at lahat gagawin niya makuha lang ang gusto

ANNE POVGulat na gulat ako sa bilis ng pangyayari. Sa isang iglap tila nagbago ang aking kapalaran . Kahapon lang ay nag-aalala ako kung saan ako titira pagkatapos ng lahat ng kaguluhang ito, wala na akong balak na bumalik pa sa unit ng mga magulang ko, pero ngayon?..., kapit ko sa kamay ko ang titulo ng unit at lupa na nakapangalan sa akin. Kaya naman nakahinga na ako ng maluwag. Hindi ko inaasahang ang tiyuhin pa ni Vince ang makakapagbigay sa akin ng ganitong klaseng pakiramdam na ligtas ako. Naiinis ako dahil dun , bilang pasasalamat ay malumanay kong sinabi “Huwag kang mag-alala Hector, aalagan kita ng maayos.”“Okay” gumuhit ang nakakabighaning ngiti sa labi ni Hector. Itinulak ko ang wheelchair ni Hector papasok sa loob ng munisipyo. At sa tulong ni Renz mabilis naming nakuha ang aming marriage certificate. Medyo nahihilo pa ako kaya hindi ko na pinansin ang kakaibang pag ngiti ng lalaking kumukuha ng picture namin ni Hector bilang katibayan sa aming kasal. Pagkakuha namin ng

Naramdaman ko naman ang pagpisil sa balikat ko ni Anne, tila ba ito tumututol sa aking mga sinabi pero bago pa siya makapagsalita ng anu pa man ay hinawakan ko ng mahigpit ang kaniyang mga kamay at hinimas ko ito ng dalawang beses. “Hayaan mo na. Tama naman ang byenan ko. Hindi tamang hindi ako magbigay ng kahit na anong regalo para sa kanila bago tayo ikasal. Masisira din ang reputasyon ko sa buong Pilipinas kung malalaman nilang hindi ako nagbigay ng regalo!”Nang marinig ito ng ama ni Anne ay tumingin ito ng may panunuya sa kaniyang anak. “Oo nga naman, ano bang katangahan ang pumasok sa isip mo. Ano na lang sasabihin ng mga tao kapag nalaman nilang hindi nagbigay si Hector Valderama ng kahit na anong regalo sakin. Sa tingin mo ba ma-sa-satisfied ang mga tao? Gusto mo pang pag-tsismisan siya ng mga tao!”Tumango ako at nagtanong “mm… ano naman ang regalong ibibigay niyo sa akin bilang regalo sa aming kasal? Sa totoo lang hindi naman ako umaasa na tumbasan ninyo ang aking ibinigay