Lahat ng Kabanata ng Force Marriage: Dealing With My Disabled Hot Uncle: Kabanata 1 - Kabanata 10

ANNE MENDOZA;"This is bullshit!" napapamurang bulong ko sa aking sarili. Hindi ko hahayaang mahulog ako sa patibong ni Madam Jennie Alcantara Valderama, ang future monther-in-law ko. Hindi mawala sa isip ko ng marinig ko kanina ang pakikipag-usap nito sa isang lalaki sa plano nilang pagpapadala sa akin sa kama ng ibang lalaki, at lahat ng ito ay isasakatuparan nila sa sandaling umalis na si Vince para sa kaniyang urgent business trip. Hindi ko sila hahayaang magtagumpay sa gusto nilang mangyari."Aaa..." mahina kong angal sa iniinda kong pagsakit ng aking katawan. Pilit kong binabangon ang sarili ko mula sa pagkakahiga sa malambot na kamang iyon, ngunit bago pa ako tuluyang makabangon ay umalingangaw na ang sigaw ng isang galit na lalaki mula sa silid kung saan ako naruruon."Sinong nagsabi sayong pumasok ka sa kwarto ko?!"Nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Pilit kong inaalala kung pano ako napunta sa lugar na iyon? At kung nasan nga ba ako?Gumag

ANNE MENDOZA "Lord... ano bang kamalasan ang ngyayari sakin." bulong ko sa aking sarili. Napako na ang aking mga paa sa aking kinatatayuan, kinukurot ko ang aking palad gamit ang aking mga kuko sa kahihiyan na aking nararamdaman, pakiramdam ko ay parang sinasaksak ng kutsilyo ang puso ko. Lahat ng gulong ngyayari sa pamilya nila ay dahil sakin. Hindi ko maiwasang mapaluha, alam ng lahat ng tao na ikakasal ako sa kaniyang apo. Pero dahil sa ngyaring ito? hindi ko na alam kung paano ko pa haharapin ang nuno ng mga Valderama? "Papa... wag mong masyadong stress-in ang sarili mo!.. tumataas na naman ang BP mo." malambing na sabi ni Madam Jennie, ang Mommy ni Vince. Napakapit ang matanda sa kaniyang dibdib at matalim na tumingin sa kaniyang kasamunit. "dalhin mo sa harapan ko ngayon din ang rebeldeng iyon" sigaw nito na tila hindi humupa hupa ang galit. Nagmamadaling umakyat ang kasamunit nila at itinulak ang wheelchair ni Hector papuntang elevator , inalalayan niya ito hanggang sa ma

HECTOR VALDERAMANang tumalikod na si Papa ay inaya ko na si Anne na magtungo sa aming garahe. Habang naglalakad ay nakita ko sa kaniyang awra ang matinding pagkamuhi sa kahihiyang ginawa sa kaniya ni Jennie. Siguro nga ay hindi niya pa lubusang kilala ang sister-in-law kong iyon at kung gaano ito ka demonyo. Kung hindi pa niya naiintindihan ang lahat ng ngyari ngayong araw masasabi kong siya na ang pinaka tangang tao sa mundo. Lingid sa kaalaman niya na kahit na kailan ay hindi siya nagustuhan ni Jennie para sa anak nitong si Vince, palagi nitong minamaliit ang pamilya ni Anne kaya’t alam kong sa kahit na sa anong paraan ay gagawin niya para lang mawala sa landas niya si Anne. “Okay ka lang ba Anne?” tanong ko ng mahinahon sa kaniya Napabuntong hininga siya bago sumagot. “I’m sorry aaa… nadamay ka pa sa masamang planong ito ni Tita Jennie.. Ay Jennie na lang pala…” seryoso din ang kaniyang boses. “WalAnnen… matagal ko ng kilala si Jennie at lahat gagawin niya makuha lang ang gusto

ANNE POVGulat na gulat ako sa bilis ng pangyayari. Sa isang iglap tila nagbago ang aking kapalaran . Kahapon lang ay nag-aalala ako kung saan ako titira pagkatapos ng lahat ng kaguluhang ito, wala na akong balak na bumalik pa sa unit ng mga magulang ko, pero ngayon?..., kapit ko sa kamay ko ang titulo ng unit at lupa na nakapangalan sa akin. Kaya naman nakahinga na ako ng maluwag. Hindi ko inaasahang ang tiyuhin pa ni Vince ang makakapagbigay sa akin ng ganitong klaseng pakiramdam na ligtas ako. Naiinis ako dahil dun , bilang pasasalamat ay malumanay kong sinabi “Huwag kang mag-alala Hector, aalagan kita ng maayos.”“Okay” gumuhit ang nakakabighaning ngiti sa labi ni Hector. Itinulak ko ang wheelchair ni Hector papasok sa loob ng munisipyo. At sa tulong ni Renz mabilis naming nakuha ang aming marriage certificate. Medyo nahihilo pa ako kaya hindi ko na pinansin ang kakaibang pag ngiti ng lalaking kumukuha ng picture namin ni Hector bilang katibayan sa aming kasal. Pagkakuha namin ng

Naramdaman ko naman ang pagpisil sa balikat ko ni Anne, tila ba ito tumututol sa aking mga sinabi pero bago pa siya makapagsalita ng anu pa man ay hinawakan ko ng mahigpit ang kaniyang mga kamay at hinimas ko ito ng dalawang beses. “Hayaan mo na. Tama naman ang byenan ko. Hindi tamang hindi ako magbigay ng kahit na anong regalo para sa kanila bago tayo ikasal. Masisira din ang reputasyon ko sa buong Pilipinas kung malalaman nilang hindi ako nagbigay ng regalo!”Nang marinig ito ng ama ni Anne ay tumingin ito ng may panunuya sa kaniyang anak. “Oo nga naman, ano bang katangahan ang pumasok sa isip mo. Ano na lang sasabihin ng mga tao kapag nalaman nilang hindi nagbigay si Hector Valderama ng kahit na anong regalo sakin. Sa tingin mo ba ma-sa-satisfied ang mga tao? Gusto mo pang pag-tsismisan siya ng mga tao!”Tumango ako at nagtanong “mm… ano naman ang regalong ibibigay niyo sa akin bilang regalo sa aming kasal? Sa totoo lang hindi naman ako umaasa na tumbasan ninyo ang aking ibinigay