Kabanata 004

Parang kahapon lang ay kausap ko pa si Vince dahil sa masamang pinaplano para sa akin ng aking pamilya, sinabihan ko siyang kahit na walang magarbong okasyon ay unahin na naming kumuha ng marriage certificate para mahinto na ang masamang balak sa akin ng aking parents. Hanggang ngayon ay paulit ulit na tumatakbo sa aking isip ang kaniyang mga sinabi sa huli naming pag-uusap.

"Anne, naniniwala akong walang inang magpapahamak sa kaniyang anak kahit na ano pang mangyari. Bakit Mahal, meron ba kayong mis understanding ng parents mo?"

"Wag kang mag-alala mahal, kahit naman na nasa malayo ako ay aalagaan ka ni Mommy, walang masamang mangyayari sayo. Basta magpahinga ka muna sa unit ng may kapayapaan sa isip mo."

"Mahal, hindi naman sa ayaw kitang pakasalan, pero gusto ko sanang bigyan ka ng isang magarbong proposal bago tayo magpakasal,."

"Mahal, naiinitindihan mo naman ako diba" malambing niyang sabi "alam mo namang bihira lang ang ganitong oportunidad, hindi ko maaring palampasin ang project na to. Basta pangako, pagbalik ko magpapakasal na tayo. Hihintayin mo ako hindi ba?"

Naririnig ko pa rin ang malumanay na pananalita ni Vince na tila naka rehistro na sa aking tainga, para itong isang tape recorder na paulit ulit na umaandar sa aking isipan. Parang nahahati ang puso ko sa huling mga salitang binitawan ni Vince .

"pagbalik ko magpapakasal na tayo, hihintayin mo ako hindi ba?..." parang may palasong tumama sa aking puso. Gayunpaman, bumalik ako sa reyalidad ng marinig ko ang tunog ng hagupit ng latigo, sunod-sunod. Wala ng atrasan ito. Wala ng KAMI ni Vince. Binuksan ko ang aking mata at buong tapang na sumigaw.

"Pumapayag na ako! Payag akong pakasalan si Hector!"

Nakahinga ng maluwag si Don Antonio ng marinig ang sinabi ko, bahagyang nanigas ang kaniyang mukha at napasinghap ng hangin.

"Kung ikakasal ka kay Hector, magmula ngayon hindi mo na ko tatawaging lolo..."

"Papa na ang itatawag mo sa akin. Ayokong magkaruon ng pagkalito sa mga susunod na henerasyon. Ang lahat ng nakaraan mo ay wala na, ang tanging pag-uusapan na lang natin ay ang kasalukuyang sitwasyon."

Tumango ako bilang pag sang-ayon sa sinabi niya.

Pasimpleng napangiti si Hector sa naging tugon ko, napakapit siya sa kaniyang sugat. Ramdam ko na nasasaktan siya, ang bawat pag ngiwi ng kaniyang mukha at ang biglang pamumutla niya ay sapat na para malaman ang nararamdaman niya kahit di niya sabihin. Mabilis akong tinawag ng mayordoma ng buong galang.

"Mam Anne, tulungan niyo po akong iakayat natin si Sir Hector."

Nahihiya man dahil hindi pa rin ako sanay na tawagin sa ganung pangalan ay sumunod ako "sige po Manang." maiksi kong tugon. Pinagtulungan naming iupo si Hector sa kaniyang wheeelchair ng sa mga sandaling ito ay nakasalampak sa sahig na duguan, bahagya itong tumingin sa Mommy ni Vince at matalim na tumingin.

"siguro naman Jennie natuwa ka sa kinalabasan ng lahat ng pangyayaring ito?"

Mayabang itong nakatayo at diretsong nakatingin kay Hector "oo Hector satisfied ako, huwag kang magagalit sa akin, alam mo naman bilang ina handa kong protektahan ang anak ko. Sa ngyari sa inyo ni Anne at sa pagkuha mo ng puri niya dapat na panagutan mo siya." maamo nitong sabi

Pagtakatapos niyang sabihin iyon ay lumapit siya sa akin, malumanay niyang hinaplos ang aking kamay habang nagsasalita . " Anne, kung hindi mo man tayo inadya ng panahon para maging mag manugang, palagi mong tatandaan na pamilya mo pa rin ako. Kung may kailangan ka , lumapit ka lang sakin. Huwag kang mahihiya okay?!" malambing ang tono niyang sabi.

Hindi ako tanga, alam ko ang lahat ng ngyari kagabi. Kaya imposibleng maging mabait ako sa kaniya na parang wala lang ang ginawa niya. Kaya hinatak ko ang kamay ko at malumanay na nagsalita. Gusto mo ng laro, pwes ibibigay ko sayo. "ahhh Jennie, kung maikakasal ako ngayong araw kay Hector, ang posisyon nating dalawa sa pamilyang ito ay wala ng pinagkaiba , hindi ba?. Kaya inaasahan kong tatawagin mo bilang sister -in-law mo at ibibigay mo ang respetong nararapat para sa akin." seryoso kong sabi.

Bahagyang natigilan siya sa kaniyang kinatatayuan, napilitan siyang ngumiti sa harapan ng lahat. Lalo na sa harapan ng kaniyang ama. "oo naman, siyempre. Walang problema" sagot niya sakin.

Maaninag sa mukha ng bruhang ito ang sobrang pagkatuwa at relaxed niya sa lahat ng ngyari, walang bahid ng kahit na anong panghihinayang sa kaniyang mukha na hindi na matutuloy ang kasal namin ng kaniyang anak. Naalala ko pa ang sinabi ni Vince bago siya umalis na aalagaan ako ng Mommy niya at walang mangyayaring masama sa akin sabay ngiti na animo'y nanunuya. Hindi siguro akalain ni Vince na ang magaling niyang ina ang siyang dahilan kung bakit ako napunta sa kama ng kaniyang tiyuhin at nawala ang puri ko!

THIRD PERSON POV

Nang makita ni Hector ang ugali ni Anne laban sa kaniyang sister-in-law ay gumuhit ang ngiti sa kaniyang labi "mukhang umaayon lahat ng pabor sayo Jennie. Hindi ba't ilang beses ng nakipag usap ang mga Ayala sa atin, at pag nakasal na kami ni Anne, pwedeng pwede na nating i-welcome si Deborah Ayala sa pamilya. So, anu pang masasabi ko. Congratulations sa hipag ko." sarkastiko nitong sabi.

Pagkasabi ni Hector ay tila hindi naman maintindihan ni Madam Jennie ang kaniyang gagawin. Sabay na nagbigay ng matalim na tingin sina Hector at Anne sa kaniya. " Yes Papa, totoo lahat ng sinabi ni Hector. Nakausap na namin ang mga Ayala, sila yung may ari ng pinaka malaking golf course sa may Santa Rosa Laguna. Ilang beses na nila akong tinatawagan para magkaruon ng koneksyon sa pagitan ng pamilya Valderama at Ayala. Sinabi nilang napupusuan nila si Vince para kay Deborah dahil sa magandang pag-uugali ng aking anak, sinabi din nilang tapat at may ambisyon si Vince. Alam kong bihira lang mangyari ang ganitong sitwasyon sa pulo ng mga mayayamang kalalakihan na mismong mga Ayala pa ang kokontak. ALam natin at kilala naman natin si Deborah, pero paulit ulit akong tumanggi. AYokong pang himasukan ang buhay ng aking anak. Ayokong sirain ang kasunduan ginawa natin sa pamilya Mendoza. Pero ngayong magpapakasal na si Anne kay Hector, siguro naman Papa pwede ko ng kontakin ang mga Ayala?"

Matalas ang utak ni Don Antonio, naiitindihan niya ang ngyayari ngayon. Ibinaling niya ang kaniyang paningin sa lupa at nanahimik. Walang kahit na anong opinyon ang lumabas sa kaniyang bibig. Dahil sa hindi sigurado si Madam Jennie sa iniisip ng byenang lalaki ay sinudutan pa niya ito ng panunulsol "Papa kilala ang mga Ayala bilang may magandang family background. Kung matutuloy ang kasalan sa pagitan ni Vince at Deborah siguradong malaking tulong ang magagawa nito sa pamilya Valderama."

"alam ko" maiksi pero makahulugang sabi ni Don Antonio.

Natumbok ni Hector ang totoong motibo ng Mommy ni Vince kung bakit niya nagawa ang lahat ng ito. Halos maputol naman ni Anne ang sarili niyang daliri sa kahihiyang ginawa ng kaniyang dapat ay magiging byenan. Malaking pag ngiti ang pinakita nito kay Don Anotion " Papa, narinig niyo naman ang sinabi ni Hector, kaya walang magiging problema pa dito." saad pa nito.

Tumayo si Don Antonio dala ang kaniyang tungkod, nanatili siyang tahimik at mukhang malalim ang iniisip. Napangiti naman si Hector at biglang nagsalita.

"buntis si Deborah sa kambal niyang anak. Kapag nakasal si Vince sa kaniya ay para na rin tayong nanalo sa lotto, buy one get two for free. Masaya ka na ba, my dear sister in law?" sarkastikong tanong ni Hector sa hipag.

Matinding pagkagitla ang rumehistro sa mukha nito "ikaw... anong sinabi mo?" tanong nito.

"Ito ang umuugong na balita na narinig ko mula sa aking mga kasosyo. Sinabi nilang aksidente itong nabuntis ng isang bata sa isang nightclub. Meron siyang espesyal na kondisyon kaya hindi niya pwedeng ipalaglag ang bata. Kaya depserado ang mga Ayalang maghanap ng sasalo sa kakahiyan ng pamilya nilang iyon. Totoo man o hindi ang balita, gusto kong i check itong maigi ng iyong asawa, Jennie..." seryosong sabi ng matanda.

Nagsimulang maglakad si Don Antonio, lulugo-lugo at mabilis na umalis.

Naiwang nakatulala si Jennie at nag-iisip.