Kabanata 005

HECTOR VALDERAMA

Nang tumalikod na si Papa ay inaya ko na si Anne na magtungo sa aming garahe. Habang naglalakad ay nakita ko sa kaniyang awra ang matinding pagkamuhi sa kahihiyang ginawa sa kaniya ni Jennie. Siguro nga ay hindi niya pa lubusang kilala ang sister-in-law kong iyon at kung gaano ito ka demonyo. Kung hindi pa niya naiintindihan ang lahat ng ngyari ngayong araw masasabi kong siya na ang pinaka tangang tao sa mundo. Lingid sa kaalaman niya na kahit na kailan ay hindi siya nagustuhan ni Jennie para sa anak nitong si Vince, palagi nitong minamaliit ang pamilya ni Anne kaya’t alam kong sa kahit na sa anong paraan ay gagawin niya para lang mawala sa landas niya si Anne.

“Okay ka lang ba Anne?” tanong ko ng mahinahon sa kaniya

Napabuntong hininga siya bago sumagot. “I’m sorry aaa… nadamay ka pa sa masamang planong ito ni Tita Jennie.. Ay Jennie na lang pala…” seryoso din ang kaniyang boses.

“WalAnnen… matagal ko ng kilala si Jennie at lahat gagawin niya makuha lang ang gusto niya.” sagot ko naman sa kaniya

“Nakakatawa lang. Talagang tinapat niyang malayo si Vince saka niya sinakatuparan ang plano niya.” sarkastiko siyang napatawa

HIndi ko alam ang isasagot ko pero malumanay ang boses kong sumagot. “Pasensya ka na kung napunta ka sa silid ko. Alam kong nuon pa na masama ang ugali ni Jennie pero hindi ko inakalang aabot siya sa sukdulan, na kaya niyang ipain ang fiance ng kaniyang anak sa imbalido nitong tiyuhin.”

“Wag mong sabihin yan… alam ko naman na kahit hindi man sayo, alam kong gagawa siya ng paraan para hindi matuloy ang kasal namin ni Vince” sagot niya sa akin.

Simula ng ma-imbalido ako ay nawalan na ako ng halaga sa pamilya namin  dahil hindi ko na sila mabibigyan ng asawa at anak. Nang dahil sa aksidenteng hindi ko naman sinasadya. Palagi kong naiisip kung ano na ang mangyayari sa akin sa hinaharap? Ayokong kaawaan ako ni Anne, pero tumatagos sa kaniyang mata ang totoo niyang nararamdaman. Sinilip niya ang aking likod, tumungo siya at nagmungkahahi.

“Wait lang Hector kukuha muna ako ng kotse, kailangan kang madala sa ospital” malambing niyang sabi

“Mamaya na, pumunta muna tayo sa munisipyo, wala ng pero - pero okay?!” nakangiti kong sabi sa kaniya

Kumunot ang kaniyang noo at nagtanong “paano naman ang mga sugat mo?”

“It’s okay, magsusuot na lang ako ng black suit at hindi na makikita ang dugo ko.” sagot ko sa kaniya.

Pagkasabi ko ay tinawagan ko si Manang, pinakiusapan ko siyang dalhin sakin ang itim kong suit at mga dokumentong kakailanganin para sa aming kasal. “Magpakasal muna tayo para makuha na din natin ang marriage certificate natin. Mas mahalaga ito kaysa sa sugat ko.” malumanay kong sabi. Tinawagan ko din ang Personal Assitant kong si Renz para dalhin lahat ng mga kailangan ko. Inutusan ko din siyang pumunta da pamilya ni Anne para kuhain ang mga dokumentong kakailanganin namin. Pagdating ni Renz ay agad siyang lumapit sa akin.

“Boss okay ka lang ba?! Dala ko na lahat ng pinakuha mo sakin.” Nag aalala niyang tanong

“Okay lang ako. Malayo ‘to sa bituka. Wag ka ng mag-alala” sagot ko sa kaniya. Mabilis niyang tinignan ang likod ko at agad niya itong ginamot. Pagkatapos ay tinulungan niya si Anne na isakay ako sa loob ng sasakyan ko.

ANNE POV

Habang nakasakay kami sa sasakyan ay hindi pa rin nag si-sink in sa akin na totoo lahat ng ngyayari. Para akong nasa isang panaginip habang mulat ang mga mata. Nakasandal ako sa bintana ng sasakyan, nanunuod  sa pag andar ng mabibilis na sasakyan. Ang daming tumatakbo sa isip ko. Ang pamilya ko, si Tita Jennie, si Vince at … ang buhay ko kasama si Hector. Lutang ako pero alam kong sa isip ko na ang byahe naming ito , ay patungo sa munisipyo para maikasal kami. 

Makalipas ang ilang sandali isang boses ng lalaki na hindi ko alam kung masaya ba o galit ang aking narinig. “Anong iniisip mo Anne?”

Malalim akong bumuntong hininga saka ako lumingon sa kaniya. “Pwede ba tayong mag-usap?” Tanong ko sa kaniya

Hindi maipinta ang mukha ni Hector, mababakas ang matapang ngunit tila natatakot na imahe sa kaniyang mukha “bakit Anne, nagsisisi ka na bang pumayag ka sa kasunduang ito?”

Pagkasabi niyang iyon ay tumalikod siya sa akin at dalawang beses na umubo. Mukhang malubha na ang kaniyang kondisyon at mamamatay na anumang oras. Nang mapasulyap ako kay Renz na abalang nag-da-drive ay bahagyang may guhit ng ngiti sa kaniyang mga labi, tila sinasabi nitong pang oscar ang pagda-drama ng kaniyang amo. Kung hindi ko siya nakikita nuon pa sa unit nila Vince malamang na sumang ayon ako sa naiisip kong iyon. Pero baka paranoid na lang ako sa dami ng ngyayari sa paligid ko. 

“Ma’am ito po tubig… bigay niyo kay Boss.” Sabi ni Renz, ang kanang kamay ni Hector. Mabilis ko itong kinuha at pinainom si Hector.

“Thank you Renz.” Pagpapasalamat ko.

Binalik ko ang tingin ko kay Hector at mabilis na sumagot “ hindi naman, Hector para sakin mahalaga ang kasal, at may mga bagay sana na gusto kong maging maliwanag sa pagitan nating dalawa bago tayo tuluyang matali sa isa’t-isa.

Muli na naman siyang naubo, pero maginoo niya akong pinagbigyan. 

“Ano yun Anne?!” Tanong niya

“Amm… Uncle Hector, nakapatay ka na ba ng tao?” Diretso kong tanong. Kahit ako sa sarili ko ay para akong nabigla. Bahagya kong hinimas ang aking leeg na sa tingin ko ay bigla na lang gigilitan anumang sandali sa mga oras na to. 

Mahina namang natawa si Renz sa mga nasabi ko gayundin din si Hector. 

“Wala” sagot niya ng walang pag-aalinlangan. Hindi ko alam kung hindi niya napansin ang bigla kong pagkailang sa aking sarili. Pero lumapit siya sa akin at ang kaniyang mainit na daliri ay lumapat sa aking leeg.

“don’t worry Anne, hindi mo sasaktan ang asawa ko, hindi kita sasaktan.”

“Ang kati.. ay kinagat ako ng lamok…” pagdadahilan ko. “Sorry Hector makati e…” nahiya kong iniiwas ang aking leeg; pilit kong iniwasan ang kaniyang mga haplos. Nilunok ko ang aking laway at muling nagtanong “e ang ibang illegal na gawain?” Tanong ko sa kaniya, siguro naman deserve kong malaman ang ginagawa ng mapapang asawa ko.

“Wala… Hindi…”