Nanlaki ang mga mata ni Luigi at nagsalita “ibig mong sabihin, drinoga ka ng hipag mong yun?” Magiliw siyang tumango na animo’y gusto din niya ang ngyari . “Pero teka lang, hindi ba mataas ang dosage mo sa mga drogang ganun?! Teka nga. Diba lagi mo lang naman nilulubog ang sarili mo sa malamig na tubig kapag ngyayari yun sayo? Kahit nga halos mamatay ka na sa dami ng dugong nawawala sayo kayang-kaya mo. Pero ngayon?... talagang natulog ka sa tabi ni Anne? Knowing na nag-sex talaga kayo?” halos pahina ng pahina naman ang boses ni Luigi habang sinasabi ito. Tila hindi siya naniniwalang dahil ito sa drogang nainom niya. Bahagyang tumaas ang gilid na bahagi ng labi ni Hector ng may halong pang-aasar sa mga kaibigan. “Anong magagawa ko? Nung nakita ko siya, lalo lang nagliyab ang pakiramdam ko. Hindi ko na makontrol ang sarili ko kaya sinunggaban ko kagad kesa mawala pa sakin.” “O wow! Talaga lang? Sa dinami-dami ng babaeng nakakasama mo ngayon ka lang nagkaganyan.” Tumaw
ANNE POVNang makarating ako sa unit na binigay sakin ni Hector sa Forbes Park, nakita ko ang kagandan ng buong paligid. Kaya napag-desisyunan kong libutin ang mga facility nila at nakita ko ang luntiang paligid ng komunidad. Parang lahat ng mga halaman ay inayos ng mga land scaper sa perpektong pagkakahubog. Na-appreciate ko din ang ramp passage para sa mga disabled person , kaya panigurado akong ito ang dahilan ni Hector kaya niya kinuha ang penthouse unit na ito. Nang marating ko na ang 21st floor. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang unit na binigay ni Hector para sa akin, isang unit para sa buong floor. Wala akong kahit na isang kapitbahay. Pagbukas ng elevator ay diretso na ito kaagad sa aking unit, maganda ito lalo na sa mga kagaya kong hindi mahilig sa social life. Dahil sa may card key ang elevator hindi naman ito basta-basta mapapasok ng kahit na sino. Pagbukas ko sa malaking pintuan gamit ang electronic card, ay bumungad sa akin ang isang malaking floor-to-ceiling na
ANNE MENDOZA;"This is bullshit!" napapamurang bulong ko sa aking sarili. Hindi ko hahayaang mahulog ako sa patibong ni Madam Jennie Alcantara Valderama, ang future monther-in-law ko. Hindi mawala sa isip ko ng marinig ko kanina ang pakikipag-usap nito sa isang lalaki sa plano nilang pagpapadala sa akin sa kama ng ibang lalaki, at lahat ng ito ay isasakatuparan nila sa sandaling umalis na si Vince para sa kaniyang urgent business trip. Hindi ko sila hahayaang magtagumpay sa gusto nilang mangyari."Aaa..." mahina kong angal sa iniinda kong pagsakit ng aking katawan. Pilit kong binabangon ang sarili ko mula sa pagkakahiga sa malambot na kamang iyon, ngunit bago pa ako tuluyang makabangon ay umalingangaw na ang sigaw ng isang galit na lalaki mula sa silid kung saan ako naruruon."Sinong nagsabi sayong pumasok ka sa kwarto ko?!"Nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Pilit kong inaalala kung pano ako napunta sa lugar na iyon? At kung nasan nga ba ako?Gumag
Nagtaka ako ng hindi na siya nagulat sa aking pagtanggi bagkus ay napangisi siya ng may halong panunuya sa kaniyang sarili. Ang gwapong mukha nito na may bahid ng panghihina at halatang may dinaramdam na sakit. Tumalikod muli siya sa akin at muli na namang umubo, animo'y naghihingalo ito. "Ayos lang, naiintindihan ko. Sino ba naman ang gustong maglaan ng buong buhay niya sa pagbabantay at pag-aalaga sa isang imabalidong katulad ko?" Parang kinurot ang puso ko sa sinabing iyon ni Uncle Hector, may parte sa pagkatao ko ang tila nakunsensya sa pangmamaliit niya sa kaniyang sarili dahil sa kondisyong hindi naman niya ginusto. Kaya't nagdahilan na ako para makatakas ako sa masalimuot na sitwasyong nasa harap ko. " walang mali sayo Uncle Hector...ayoko lang ng gulo. I'm sorry but i need to go..." THIRD PERSON POV Pagkasabi ni Anne ay mabilis siyang tumayo , walang magawa si Hector kundi hayaan ito sa kaniyang desisyon. Hindi niya maaring pilitin ang dalaga. Nakatingin lang siya ka
ANNE MENDOZA "Lord... ano bang kamalasan ang ngyayari sakin." bulong ko sa aking sarili. Napako na ang aking mga paa sa aking kinatatayuan, kinukurot ko ang aking palad gamit ang aking mga kuko sa kahihiyan na aking nararamdaman, pakiramdam ko ay parang sinasaksak ng kutsilyo ang puso ko. Lahat ng gulong ngyayari sa pamilya nila ay dahil sakin. Hindi ko maiwasang mapaluha, alam ng lahat ng tao na ikakasal ako sa kaniyang apo. Pero dahil sa ngyaring ito? hindi ko na alam kung paano ko pa haharapin ang nuno ng mga Valderama? "Papa... wag mong masyadong stress-in ang sarili mo!.. tumataas na naman ang BP mo." malambing na sabi ni Madam Jennie, ang Mommy ni Vince. Napakapit ang matanda sa kaniyang dibdib at matalim na tumingin sa kaniyang kasamunit. "dalhin mo sa harapan ko ngayon din ang rebeldeng iyon" sigaw nito na tila hindi humupa hupa ang galit. Nagmamadaling umakyat ang kasamunit nila at itinulak ang wheelchair ni Hector papuntang elevator , inalalayan niya ito hanggang sa ma
Parang kahapon lang ay kausap ko pa si Vince dahil sa masamang pinaplano para sa akin ng aking pamilya, sinabihan ko siyang kahit na walang magarbong okasyon ay unahin na naming kumuha ng marriage certificate para mahinto na ang masamang balak sa akin ng aking parents. Hanggang ngayon ay paulit ulit na tumatakbo sa aking isip ang kaniyang mga sinabi sa huli naming pag-uusap. "Anne, naniniwala akong walang inang magpapahamak sa kaniyang anak kahit na ano pang mangyari. Bakit Mahal, meron ba kayong mis understanding ng parents mo?" "Wag kang mag-alala mahal, kahit naman na nasa malayo ako ay aalagaan ka ni Mommy, walang masamang mangyayari sayo. Basta magpahinga ka muna sa unit ng may kapayapaan sa isip mo." "Mahal, hindi naman sa ayaw kitang pakasalan, pero gusto ko sanang bigyan ka ng isang magarbong proposal bago tayo magpakasal,." "Mahal, naiinitindihan mo naman ako diba" malambing niyang sabi "alam mo namang bihira lang ang ganitong oportunidad, hindi ko maaring palampasin ang
HECTOR VALDERAMANang tumalikod na si Papa ay inaya ko na si Anne na magtungo sa aming garahe. Habang naglalakad ay nakita ko sa kaniyang awra ang matinding pagkamuhi sa kahihiyang ginawa sa kaniya ni Jennie. Siguro nga ay hindi niya pa lubusang kilala ang sister-in-law kong iyon at kung gaano ito ka demonyo. Kung hindi pa niya naiintindihan ang lahat ng ngyari ngayong araw masasabi kong siya na ang pinaka tangang tao sa mundo. Lingid sa kaalaman niya na kahit na kailan ay hindi siya nagustuhan ni Jennie para sa anak nitong si Vince, palagi nitong minamaliit ang pamilya ni Anne kaya’t alam kong sa kahit na sa anong paraan ay gagawin niya para lang mawala sa landas niya si Anne. “Okay ka lang ba Anne?” tanong ko ng mahinahon sa kaniya Napabuntong hininga siya bago sumagot. “I’m sorry aaa… nadamay ka pa sa masamang planong ito ni Tita Jennie.. Ay Jennie na lang pala…” seryoso din ang kaniyang boses. “WalAnnen… matagal ko ng kilala si Jennie at lahat gagawin niya makuha lang ang gusto
HECTOR POVHindi ko iniisip ang kung anumang sinasabi ni Anne ngayon. Nagsisisi akong inalis ko kaagad ang aking daliri sa leeg ni Anne. “Tang ina ang sarap sa pakiramdam!” Bulong ko sa sarili ko. Ang lambot at ang kinis talaga ni Anne. Bahagya kong itinulak ang aking salamin , kailangan kong magtimpi. “Chill Hector. Alalahanin mo gentleman ka ngayon.” Pagpapaalala ko sa sarili.“Uhm.. ganito kasi yan Anne, siguro nung mga kapabataan ko , hindi talaga ako pasensyosong tao. Palagi akong napapa trouble pero hindi ko kailanman sinuway ang batas. Sakin dala lang yun ng mga trouble ng kabataan.”Nang mapatingin ako kay Renz pasimple ko siyang pinanlakihan ng mata. Pero makikita ang pag ngisi nito. Natatawa na lang din ako sa sarili ko. Bakit parang nababahag ang buntot ko pagdating kay Anne.To be honest, isa sa mga pang asar sakin ni Renz ay hindi daw ako nakikipag bubugan lang. Once na ako ang kinabangga , siguradong patay kagad. “Anne, yung mga negosyong pinapatakbo ko , yang mga ba
ANNE POVNang makarating ako sa unit na binigay sakin ni Hector sa Forbes Park, nakita ko ang kagandan ng buong paligid. Kaya napag-desisyunan kong libutin ang mga facility nila at nakita ko ang luntiang paligid ng komunidad. Parang lahat ng mga halaman ay inayos ng mga land scaper sa perpektong pagkakahubog. Na-appreciate ko din ang ramp passage para sa mga disabled person , kaya panigurado akong ito ang dahilan ni Hector kaya niya kinuha ang penthouse unit na ito. Nang marating ko na ang 21st floor. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang unit na binigay ni Hector para sa akin, isang unit para sa buong floor. Wala akong kahit na isang kapitbahay. Pagbukas ng elevator ay diretso na ito kaagad sa aking unit, maganda ito lalo na sa mga kagaya kong hindi mahilig sa social life. Dahil sa may card key ang elevator hindi naman ito basta-basta mapapasok ng kahit na sino. Pagbukas ko sa malaking pintuan gamit ang electronic card, ay bumungad sa akin ang isang malaking floor-to-ceiling na
Nanlaki ang mga mata ni Luigi at nagsalita “ibig mong sabihin, drinoga ka ng hipag mong yun?” Magiliw siyang tumango na animo’y gusto din niya ang ngyari . “Pero teka lang, hindi ba mataas ang dosage mo sa mga drogang ganun?! Teka nga. Diba lagi mo lang naman nilulubog ang sarili mo sa malamig na tubig kapag ngyayari yun sayo? Kahit nga halos mamatay ka na sa dami ng dugong nawawala sayo kayang-kaya mo. Pero ngayon?... talagang natulog ka sa tabi ni Anne? Knowing na nag-sex talaga kayo?” halos pahina ng pahina naman ang boses ni Luigi habang sinasabi ito. Tila hindi siya naniniwalang dahil ito sa drogang nainom niya. Bahagyang tumaas ang gilid na bahagi ng labi ni Hector ng may halong pang-aasar sa mga kaibigan. “Anong magagawa ko? Nung nakita ko siya, lalo lang nagliyab ang pakiramdam ko. Hindi ko na makontrol ang sarili ko kaya sinunggaban ko kagad kesa mawala pa sakin.” “O wow! Talaga lang? Sa dinami-dami ng babaeng nakakasama mo ngayon ka lang nagkaganyan.” Tumaw
"At saka Hector, si Lilly ay mabuting babae, huwag mo siyang sasaktan." Tiningnan siya ng diretso "Kailangan mo pa bang sabihin iyan?” Isa ito sa pinaka-aasam-asam ko na ibigay ni Papá sa akin! Pagkalabas ko mula sa lumang bahay, ay nakangiti ako at pasipol sipol habang tinutulak ang aking wheelchair patungo sa aking sasakyan. At dahil sa maganda ang mood ko ng mga sandaling ito ay tinawagan ko ang dalawa sa pinaka matalik kong kaibigan para pumunta sa Dynasty. Ang Dynasty ay ang pinakamataas na antas na pribadong club sa Tondo. Full membership system ito, at hindi basta-basta nakakapasok ang karaniwang tao. Bukod pa rito, ang mga miyembrong papasok dito ay kailangang magpakita ng patunay ng kanilang mga ari-arian. Sa Tondo, ang pagkakaroon ng Dynasty membership card ay simbolo ng mataas na estado sa lipunan. Ngunit walang nakakaalam na ang tunay na boss sa likod ng Dynasty ay walang iba kundi “AKO” at ang dalawa pang makapangyarihang tao na kayang magdikta ng hangin at ulan
“E ang lupa..?” Tanong ni Rolando sa asawa, pakiramdam niya ay walang halaga ang pera pero ang lupa sigurado siyang malaki ang halaga nito. Mapang insultong tumawa si Felyn sa asawa “Darling siyempre naman ang lupang binigay nun panigurado yung kasulok-sulukan na hindi pa nadedevelop, wala ring kwenta kung ganun. At sinabi niyang binigay na niya sa malanding yun? At nalipat na daw? Bakit sino ba sa atin ang nakakitang nalipat na? C’mon wag mong sabihing binibili niyo ang mga sinasabi ng mga yan? Bagay na bagay sila. Isang baldado at isang inutil.” Sumang-ayon naman si Rolando at Elaine sa sinabi ni Felyn. Sabay-sabay pa silang nagtawanan. “ nakita niyo naman, wala ng silbi yang si Hector. Siya na nga mismo ang nagsabi na wala na siyang kapangyarihan at lakas, hindi ba?! Rinig na rinig niyo ang sinabi niya kanina diba?. Hindi nga makatayo sa sarili niyang mga paa. Tsh. Masyado naman kayong nagpa-uto” Habang patuloy na minamaliit ni Felyn ang partner ni Anne, lalong nasasaktan ang d
“Ano ba Renz bakit mo siya sinampal! Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko sayo! Wala na tayong kapangyarihan ngayon. Alam mo ng lumpo na ako, kaya wala na akong kwentang tao. Hindi na tayo kagaya nuon!” Galit na sabi ni Hector habang hinahampas ang hawakan ng kanyang wheelchair, tila nadismaya siya sa mga nangyari. Napayuko si Renz. Naiitnidihan niya ang galit ng amo “Sorry Boss, hindi ko lang napigilan ang sarili ko. Hindi ko lang kayang tumayo at sabihan kayo ng hindi maganda ng kung sino-sino!” “Ipasok mo sa utak mo, pamilya pa rin sila ni Anne. At kagaya ng naipangako ko kay Anne na hinding hindi ko siya sasaktan sa hinaharap.” Agad namang yumuko si Renz sa harapan ni Anne. “Im sorry Ms. Anne, ako ang may kasalanan, wag niyo po sanang sisihin si Boss Hector ng dahil sa nagawa ko. Ako lang po ang sisihin ninyo.” Sa totoo lang hindi naman talaga nasaktan si Anne sa ngyari bagkus ay nakaramdam siya ng matinding kaligayahan na ngayon lang niya naramdaman sa buong buhay niya. P
Naramdaman ko naman ang pagpisil sa balikat ko ni Anne, tila ba ito tumututol sa aking mga sinabi pero bago pa siya makapagsalita ng anu pa man ay hinawakan ko ng mahigpit ang kaniyang mga kamay at hinimas ko ito ng dalawang beses. “Hayaan mo na. Tama naman ang byenan ko. Hindi tamang hindi ako magbigay ng kahit na anong regalo para sa kanila bago tayo ikasal. Masisira din ang reputasyon ko sa buong Pilipinas kung malalaman nilang hindi ako nagbigay ng regalo!”Nang marinig ito ng ama ni Anne ay tumingin ito ng may panunuya sa kaniyang anak. “Oo nga naman, ano bang katangahan ang pumasok sa isip mo. Ano na lang sasabihin ng mga tao kapag nalaman nilang hindi nagbigay si Hector Valderama ng kahit na anong regalo sakin. Sa tingin mo ba ma-sa-satisfied ang mga tao? Gusto mo pang pag-tsismisan siya ng mga tao!”Tumango ako at nagtanong “mm… ano naman ang regalong ibibigay niyo sa akin bilang regalo sa aming kasal? Sa totoo lang hindi naman ako umaasa na tumbasan ninyo ang aking ibinigay
HECTOR POVNang makita ko ang namumula at halos duguang pisngi ni Anne ay bahagya kong inangat ang aking salamin sa tungki ng aking ilong. Binigyan ko ng isang malamig at nakakatakot na tingin ang mga magulang niya. Saglit na natigilan si Anne sa kaniyang kinatatayuan. Nang makita ni Renz ang panlilisik ng aking mga mata ay agad niyang nilapitan si Anne para baguhin ang namumuong tensyon sa aking utak. “Miss Anne, nag-alala kasi si Boss dahil hindi ka nakabalik kagad, nag-alala siyang baka nahirapan kang buhatin ang mga gamit mo, kaya kami pumasok na para tulungan ka.”Namumula ang mga mata ni Anne at ang kaniyang pisngi ay tila namumula sa init at malamang ay nananakit ito dahil sa bahagyang pag ngiwi ng kaniyang mga labi. Marahil ay nahihiya siya kaya nanatili ang kaniyang ulo na nakayuko at hindi nangahas na tumitig sa aking mga mata, mabuti na din ito dahil hindi niya nakita ang nanlilisik kong mata. Dala lang niya ang kaniyang maliit na bag, at maliit na maleta, mabilis siyang
ANNE POVGulat na gulat ako sa bilis ng pangyayari. Sa isang iglap tila nagbago ang aking kapalaran . Kahapon lang ay nag-aalala ako kung saan ako titira pagkatapos ng lahat ng kaguluhang ito, wala na akong balak na bumalik pa sa unit ng mga magulang ko, pero ngayon?..., kapit ko sa kamay ko ang titulo ng unit at lupa na nakapangalan sa akin. Kaya naman nakahinga na ako ng maluwag. Hindi ko inaasahang ang tiyuhin pa ni Vince ang makakapagbigay sa akin ng ganitong klaseng pakiramdam na ligtas ako. Naiinis ako dahil dun , bilang pasasalamat ay malumanay kong sinabi “Huwag kang mag-alala Hector, aalagan kita ng maayos.”“Okay” gumuhit ang nakakabighaning ngiti sa labi ni Hector. Itinulak ko ang wheelchair ni Hector papasok sa loob ng munisipyo. At sa tulong ni Renz mabilis naming nakuha ang aming marriage certificate. Medyo nahihilo pa ako kaya hindi ko na pinansin ang kakaibang pag ngiti ng lalaking kumukuha ng picture namin ni Hector bilang katibayan sa aming kasal. Pagkakuha namin ng
HECTOR POVHindi ko iniisip ang kung anumang sinasabi ni Anne ngayon. Nagsisisi akong inalis ko kaagad ang aking daliri sa leeg ni Anne. “Tang ina ang sarap sa pakiramdam!” Bulong ko sa sarili ko. Ang lambot at ang kinis talaga ni Anne. Bahagya kong itinulak ang aking salamin , kailangan kong magtimpi. “Chill Hector. Alalahanin mo gentleman ka ngayon.” Pagpapaalala ko sa sarili.“Uhm.. ganito kasi yan Anne, siguro nung mga kapabataan ko , hindi talaga ako pasensyosong tao. Palagi akong napapa trouble pero hindi ko kailanman sinuway ang batas. Sakin dala lang yun ng mga trouble ng kabataan.”Nang mapatingin ako kay Renz pasimple ko siyang pinanlakihan ng mata. Pero makikita ang pag ngisi nito. Natatawa na lang din ako sa sarili ko. Bakit parang nababahag ang buntot ko pagdating kay Anne.To be honest, isa sa mga pang asar sakin ni Renz ay hindi daw ako nakikipag bubugan lang. Once na ako ang kinabangga , siguradong patay kagad. “Anne, yung mga negosyong pinapatakbo ko , yang mga ba