Kabanata 003

ANNE MENDOZA

"Lord... ano bang kamalasan ang ngyayari sakin." bulong ko sa aking sarili.

Napako na ang aking mga paa sa aking kinatatayuan, kinukurot ko ang aking palad gamit ang aking mga kuko sa kahihiyan na aking nararamdaman, pakiramdam ko ay parang sinasaksak ng kutsilyo ang puso ko. Lahat ng gulong ngyayari sa pamilya nila ay dahil sakin. Hindi ko maiwasang mapaluha, alam ng lahat ng tao na ikakasal ako sa kaniyang apo. Pero dahil sa ngyaring ito? hindi ko na alam kung paano ko pa haharapin ang nuno ng mga Valderama?

"Papa... wag mong masyadong stress-in ang sarili mo!.. tumataas na naman ang BP mo." malambing na sabi ni Madam Jennie, ang Mommy ni Vince.

Napakapit ang matanda sa kaniyang dibdib at matalim na tumingin sa kaniyang kasamunit.

"dalhin mo sa harapan ko ngayon din ang rebeldeng iyon" sigaw nito na tila hindi humupa hupa ang galit.

Nagmamadaling umakyat ang kasamunit nila at itinulak ang wheelchair ni Hector papuntang elevator , inalalayan niya ito hanggang sa makababa ito at makarating sa harapang ng matandang Valderama. Pagdating na pagdating nila sa sala, itinaas ni Don Antonio ang kanyang tungkod at kumatok sa mesa .

"sabihin mo sakin Hector, anong ngyayari?" galit nitong tanong

Bago pa man makapagsalita si Hector ay tumakbo na kagad si Madam Jennie sa tabi ni Don Antonio, pinangunahan nito ang paliwanag ni Hector

"Papa, ano pa nga ba? may nakakitang gumamit ng droga iyang si Hector kagabi sa isang bar. Pag uwi niya nalaman niyang pansamantalang tumutuloy dito sa unit si Anne, plinano talaga niya ang lahat. Pinakidnap niya si Anne sa kasamunit natin at pinadala ito sa kaniyang kwarto."

Pagkatapos nitong magsalita, hila hila naman ng mga bodyguard ang katulong nito na halatang binugbog para mapaamin. Pagpasok na pagpasok ng katulong, humahagulgol itong lumuhod sa harapan ni Don Antonio "patawarin mo ako Don Antonio! Nilinlang ako ni Sir Hector, nakinig ako sa sinabi niya. Hindi ko dapat ginawa ang inutos niya sa akin"

Sa kasamaang palad, lahat ng ebidensya ang tinituro ay si Hector! Pero alam kong may mali. Napakunot ang aking noo habang pilit kong kinakalikot sa isip ko ang iba ko pang natatandaan sa ngyari. Hindi ako naniniwalang si Hector ang may kagagawan ng lahat ng ito! Kagabi , ng dumating sa kaniyang kwarto si Hector ay parang tigre ito sa sobrang galit ng makita niyang may babae sa kaniyang kama, pilit din niya akong pinalalabas sa silid na iyon. Sa tono ng pananalita niya ay halatang wala itong alam sa kung anumang ngyari kagabi. Hindi ko din maipaliwanag kung bakit bigla niya akong hinila palapit sa kaniya. Siguro nga ay dahil iyon sa epekto ng kung anumang nainom o pinainom sa kaniya.

Iniisip kong maagi ang nangyari sa akin, hinele ako sa matinding antok pagkatapos kong uminom ng gatas, at ang gatas na yun ay bigay ng Mommy ni Vince! Alam kong lahat ng ito ay gawa ng Madam Jennie , buong araw lang na nakaupo si Hector sa kaniyang wheelchair kaya imposibleng siya ang may gawa nito. Sa putla ng mukha nito at sa hina ng kaniyang pangangatawan pano pa niyang magagawang gumawa ng masama.

Bahagya namang natawa ng mahina si Hector , sabay sabay kaming napatingin sa kaniya ng may pagtataka.

"alam kong kahit anong sabihin ko ay wala na ding kwenta, kaya...OO... kasalanan ko ang lahat ng ngyari at handa akong tanggapin ang kahit na anong parusa."

Matapos na sabihin iyon ni Hector ay napansin ko ang simpleng pag ngiti ni Madam Jennie may kakaibang kislap ito na may bakas ng pagmamalaki. Binalik ko ang aking tingin kay Hector ng may pagtataka. Hindi ko maintindihan kung bakit inamin ni Hector ang isang bagay na hindi naman niya ginawa.

"BANG..." Sa isang iglap isang lumalagutok na tunog ang umalingawngaw sa pagitan naming lahat ng hampasin ni Don Antonio si Hector ng kaniyang tungkod. Tumama ito sa balikat ni Hector.

"hayop ka!"

"napakawalanghiya mo..."

Napaungol sa sakit si Hector at agad niyang inabot sa kaniyang ama ang tungkod nito. Napasimangot ako sa ginawang iyon ng matandang Valderama. Buong lakas itong sumigaw sa kaniyang anak.

"sabihin mo sakin ngayon. Ano ang gagawin mo para maayos ang kalokohang ginawa mo?"

"pakakasalan ko siya Papa, pananagutan ko kung ano man ang kasalanang ginawa ko sa kaniya."

Ngumuso at halatang tutol si Don Antonio sa suhestyon ni Hector

"pakakasalan mo si Anne? at pananagutan siya? sa itsura mong yan, hindi ikaw ang magdedesisyon tungkol diyan. Kailangan tanungin muna namin si Anne kung sang ayon siya sa gusto mong mangyari bago kami sumang ayon sa suhestyon mo!"

"Yaya, dalian mo at kunin mo ang latigo ko"

Hindi naman ito kaagad sumunod sa pinag-uutos ni Don Antonio, nanatili itong nakatayo sa gilid ng matanda at nagmakaawa ito para kay Hector .

"Don Antonio, baka po hindi pa kayanin ni Sir Hector? Hindi pa siya nakaka recover sa aksidenteng kinasangkutan niya, bakit hindi niya kayanin ang hagupit ng latigo niyo."

"tumigil ka! huwag mo akong pangunahan. Sinabi ng kuhain mo ang latigo ko!" singhal ni Don Antonio

Nanlilisik ang matandang nakatingin sa kaniyang kasamunit kaya't hindi na ito nangahas pang magsalita. Hindi nagtagal ay kumuha ng mahabang latigo ang mayordomo. Hawak ng matanda ang isang magaspang na latigo na gawa sa katad sa kanyang kamay saka sumulyap sa akin.

"Ako , si Don Antonio, sampu ng aming angkan. Willing ka bang pakasalan ang bastardong anak kong to?Kung hindi ka naman sasang-ayon ay lalatiguhin ko ang loko-lokong ito hanggang sa bawian siya ng buhay sa harapan mo bilang kabayaran sa kaniyang ginawa! at saka natin pag-uusapan iba pang compensation na makukuha mo."

Napatingin ako kay Hector, at nagkataong tumingala rin si Hector sa akin, bahagyang nakaawang ang manipis nitong labi.

"kung papayag kang pakasalan ako, bibigyan kita ng isang pamilyang ituturing mong unit. Kahit na wala akong kwentong tao ngayon, gagawin ko ang lahat para itrato ka ng maayos. Pero kung hi-hindi ka naman, sabihin mo lang. Diretso kang tumalikod at wag mo na akong panuorin habang hinahagupit."

Hindi pa man natatapos sa pagsasalita si Hector ay pinuwersa na ni Don Antonio ang kaniyang mayordoma at pwersahan itong pinaluhod sa harapan ng kanilang Ancestral Tablet. Isang malakas na tunog ng hagupit ng latigo ang biglang umugong sa hangin. Sa isang iglap ang latigong iyon ay lumapat sa likod ni Hector.

"a..." mahina niyang inda. pilit nitong tinatago ang sakit na dulot ng latigo. Ang kaniyang puting damit ay mabilis na nalintayahan ng dugo mula sa kaniyang likod.

Parang kinurot ang puso ko sa nakikita ko. Pakiramdam ko ay walang pinagkaiba ang sitwasyon ni Hector sa akin. Naalala ko ang mga sandaling inakusahan ako nuon na ninanakawan ko ang aking kapatid. Walang nakinig sa paliwanag ko , wala ni isang naniwala sa akin. Kagaya ni Hector na animo'y hayop na nilalatigo sa harapan naming lahat ngayon. Na-touch din ako sa sinabi niyang bibigyan niya ako ng isang tahanan na mauuwian. Siguro nga kung papayag akong magpakasal sa kaniya ay makakawala na ako sa mala-impyernong unit namin. Pero pano si Vince... ang tatlong taong relasyon namin! ano bang dapat kong gawin? Napa-pikit ang aking mata , iniisip ang masakit na katotohanang dahil sa pangyayaring ito ay siguradong mawawala na sa akin si Vince.