บททั้งหมดของ ภรรยาห้าตำลึงเงิน: บทที่ 31 - บทที่ 40

หลังจากที่สวี่คุณเห็นลี่ถิงยืนนิ่งอยู่แบบนั้นเป็นนานสองนาน เขาก็อดทนรอไม่ไหวอีกแล้ว จึงได้เอ่ยปากร้องเรียกนางเพราะตั้งแต่นางพูดกับเขาว่าเขาช่างมีสายตาที่ดี นางก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลย ได้แต่ยืนนิ่ง ๆ อยู่แบบนั้น เฉิงคุณที่ได้ยินน้องชายร้องเรียกลี่ถิงเสียงดัง เขาตกใจมากคิดว่าเมียของเขาเกิดเรื่องขึ้น ไม่รอช้าเขารีบวิ่งตรงมาหานางทันที“พี่สะใภ้ขอรับ พี่สะใภ้ ท่านเป็นอะไรไปอีกแล้ว แล้วเจ้าสิ่งนี้มันคืออะไรขอรับ”“น้องรอง พี่สะใภ้เจ้าเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นกับนางกันแน่”“พี่ใหญ่ข้าเองก็ไม่รู้ขอรับ พอนางเห็นเจ้าสิ่งนี้นางก็เป็นอย่างที่เราเห็น”“ถิงเอ๋อร์ ๆ เจ้าเป็นอะไร เจ็บตรงไหนบอกพี่ เจ้าอย่าเงียบแบบนี้พี่ใจไม่ดีเลย”“ห๊ะ เอ่อท่านพี่ มีอะไรหรือเจ้าคะ แล้วนี้กินข้าวกันเสร็จแล้วหรือ”“เจ้าเป็นอะไรทำไมยืนนิ่งไปแบบนี้ พี่เรียกเจ้าตั้งนานสองนาน น้องรองเองก็ร้องเรียกเจ้าจนลั่นป่าไปหมดแล้ว น้องเล็กเองก็ร้องไห้ไปแล้ว เพราะกลัวว่าเจ้าจะเป็นอะไรไป”“ข้าไม่ได้เป็นอะไรเจ้าค่ะ ข้าสบายดี ข้าแค่ดีใจไปหน่อย พี่ขอโทษพวกเจ้าด้วยนะน้องรอง น้องเล็กที่ทำให้เป็นห่วง”“ท่านพี่เจ้าคะ ท่านดูเจ้าสิ่งนี้ นี่เรียกว่

เช้าวันนี้นางผิงจวนรีบตื่นขึ้นมาตั้งแต่ยามอิ๋นเช่นเดียวกัน หลังจากนางหุงหาอาหารเสร็จ นางจึงบอกกับสามีว่าวันนี้นางขอเข้าเมืองไปบ้านพี่ชายเผื่อว่าจะได้อะไรติดไม้ติดมือกลับมาด้วย อันซ่งเว่ยไม่ได้คัดค้านอะไรนาง หลังจากกินมื้อเช้าที่เป็นโจ๊กใส ๆ กับผัดผักป่าแล้ว นางผิงจวนเข้าเมืองไปบ้านพี่ชายของนาง ส่วนอันหนิงฮวาจำใจต้องไปทำงานในแปลงนากับผู้เป็นบิดาตอนนี้อันซ่งเว่ย ถึงแม้ว่าเขาจะเลวร้าย แต่เขาไม่เคยเลวถึงขั้นคิดเอาชีวิตใคร ผิดกับนางผิงจวนผู้เป็นภรรยานางทำได้ทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของตัวเอง เมื่อก่อนนางคิดว่าเมื่อภรรยาของหยางหมิงเทียนตายไป เขาจะหันมาสนใจในตัวนางบ้าง แต่ไม่เลยเขากลับไม่เหลียวแลนางเช่นเคยแต่นางคงลืมไปแล้วว่าตัวเองก็มีสามีอยู่แล้ว และครั้งนี้นางต้องการให้ลูกสาวของนางได้ตกร่องปล่องชิ้นกับคนบ้านหยาง ในเมื่อหยางเฉิงคุณแต่งภรรยามาได้ นางก็ย่อมกำจัดได้เช่นกัน วันนี้นางตั้งใจจะไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชาย ให้จัดหาคนมาจับตัวน้องชายทั้งสองคนของเฉิงคุณไปขายเป็นทาสส่วนเมียของเขา นางตั้งใจจะยกให้เจ้าพวกคนอันธพาลพวกนั้นได้เล่นสนุกกับนางเสียหน่อย เมื่อคิดได้ดังนั้นนางก็รีบเดินไปนั่งเกวียนรั

หลังจากที่จับตัวนางผิงจวนมาที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน ทันทีที่นางเห็นลี่ถิงและน้องชายยังอยู่ดีไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน แต่คนที่นางส่งไปมีสภาพปางตาย แบบนี้มันไม่ถูกต้อง คนที่สมควรมีสภาพปางตายต้องเป็นนางจิ้งจอกนี่สิ แล้วไอ้พวกนี้ เป็นผู้ชายแต่กลับไม่สามารถสู้ได้แม้กระทั่งผู้หญิงอ่อนแอและเด็ก 2 คน แต่นางผิงจวนไม่มีทางรู้เลยว่า ที่อันธพาลทั้งสามตกอยู่ในสภาพนี้นั้นหาได้เกิดจากฝีมือลี่ถิงไม่เมื่อพวกอันธพาลที่เห็นหัวหน้าหมู่บ้านนำตัวนางผิงจวนมา พวกมันก็รีบยืนยันกับหัวหน้าหมู่บ้านทันที ว่านางคือคนที่จ้างวานพวกมันให้มาทำร้ายลี่ถิงและน้องชาย“ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน ใช่นางขอรับเป็นนางที่จ้างวานพวกข้ามา”“พวกเจ้าพูดจาเลอะเทอะอันใด ข้าไม่รู้จักพวกเจ้าแล้วจะไปจ้างวานพวกเจ้าได้ยังไง”“ได้หรือไม่ได้เจ้าก็จ้างวานพวกข้าแล้ว ข้ามีหลักฐานขอรับ นี่คือถุงเงินที่นางใส่ให้กับพวกข้า ถุงเงินนี้นางปักชื่อตัวนางเองเอาไว้ด้วย และเจ้าคงไม่พูดจาอะไรสิ้นคิดเช่นว่าพวกข้าไปขโมยถุงเงินของเจ้ามาหรอกนะ”“เอาถุงใส่เงินมาให้ข้าดูสิ”“นี่ขอรับท่านหัวหน้าหมู่บ้าน”“เป็นเช่นที่พวกเจ้าว่าจริง ๆ เจ้ามีอะไรจะแก้ตัวหรือไม่ผิงจวน”“ไม่ใ

หลังจากที่ท่านหมอชราจ่ายเงินค่าถังเช่าเรียบร้อยแล้ว ก็ทำการตรวจร่างกายให้เฉิงคุณทันที หมอชราจับชีพจรของเขาก็ไม่พบอะไรผิดปกติ ตรวจไม่พบสาเหตุของการเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรงดีไม่ได้เจ็บป่วยอะไรแต่ทำไมถึงมีสภาพแบบนี้“เท่าที่ข้าตรวจดู ร่างกายเจ้าแข็งแรงดีไม่ได้ป่วยแต่อย่างใด เจ้ามีอาการยังไงบ้าง และเป็นมากี่วันแล้ว”“3-4 วันขอรับ ข้าจะตื่นขึ้นมาอาเจียนในยามเหม่าของทุกวัน เหม็นกลิ่นอาหาร อะไรที่เคยชอบก็กินไม่ได้ขอรับ พอข้าเข้าใกล้ก็เวียนหัว จนอาเจียนออกมา”“อืม แปลกจริง ๆ หรือว่า”“หรือว่าอะไรขอรับท่านหมอ”“ไม่มีอะไร ข้าต้องจับชีพจรเมียของเจ้าก่อน ข้าถึงจะตอบเจ้าได้ แม่นางรบกวนเจ้ายื่นมือออกมาหน่อย”“เจ้าค่ะ”ลี่ถิงถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าสามีนางเป็นคนที่ป่วยแต่ทำไมหมอชราต้องมาจับชีพจรของนางมันเกี่ยวกันตรงไหนกับอาการป่วยของสามีนาง แต่นางยังยื่นมือออกมาให้หมอชราได้จับชีพจรโดยไม่ได้ถามอะไร“อืม ใช่อย่างที่ข้าคิดจริง ๆ ด้วย ยินดีกับเจ้าด้วยนะ เจ้าตั้งครรภ์แล้ว ส่วนสามีเจ้าไม่ได้เป็นอะไร อาการแบบนี้เรียกว่าแพ้ท้องแทนเมีย เจ้ากลับไปแล้วต้มน้ำขิงให้เขาจิบมากหน่อยจะช่วยลดอาการพวกนี้ได้ เดี๋ย

เมื่อเฉิงคุณขุดโสมขึ้นมาได้สำเร็จ ก็พบว่าโสมต้นนี้หัวใหญ่มากโชคยังดีที่รากโสมไม่ขาดเลย ลี่ถิงหาใบไม้ขนาดใหญ่มาห่อเอาไว้อย่างดี จากนั้นนางก็ช่วยกันหาในบริเวณนั้นต้าหลางเองมันก็ช่วยหาด้วยจากการดมกลิ่นของต้าหลางทำให้พวกเขาพบโสมอีก 2 ต้น เฉิงคุณขุดโสมด้วยความระมัดระวังทั้ง ๆ ที่มือเขาสั่นปานเจ้าเข้าลี่ถิงเองก็อดจะตื่นเต้นไม่ได้ ส่วนต้าหลางนั้นมันนั่งเชิดหน้าประหนึ่งว่ามันคือหมานำโชคนอกจากมันจะช่วยงานบ้านได้เล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นหิ้วถังน้ำเปล่า หรือเฝ้าบ้าน แต่เรื่องหาของป่ามันย่อมมีความสามารถเหนือใคร มันเกิดจากป่าบรรพบุรุษของมันอาศัยป่าในการดำรงชีวิต ลี่ถิงเองก็อดที่จะขอบใจต้าหลางไม่ได้และยังสัญญาว่าจะทำไก่ขอทานให้มันกินด้วย ซึ่งมันก็กระดิกหางรับอย่างดีใจกลับบ้านไปมันต้องไปคุยให้หวังเกอกับฟงเกอฟัง ว่ามันเองก็สามารถช่วยนายท่านหาเงินได้ ลี่ถิงและเฉิงคุณนั้นไม่ได้รู้เลยว่าสัตว์แต่ละตัวที่เลี้ยงเอาไว้ในบ้านนั้นมีความต้องการที่จะช่วยพวกเขาหาเงินเข้าบ้าน เฉิงคุณใช้เวลาขุดโสมอยู่ประมาณ 2 เค่อ จึงขุดโสมทั้ง 3 ต้นได้หมด หลังจากนั้นเขาก็นั่งลงข้างลี่ถิงอย่างหมดแรง โสมคน 3 ต้นนี้ จะทำให้บ้านของเขามี