ทันทีที่ต้าหลางวิ่งมาถึงบ้าน มันก็วิ่งไปหาต้าเกอทั้งสอง เพื่อจะโอ้อวดถึงเรื่องของวันนี้ให้ต้าเกอทั้งสองฟังหลังจากวิ่งหาจนทั่วบ้านแล้วไม่พบ มันจึงวิ่งไปยังลำธารหลังบ้านและต้าเกอทั้ง 2 กับนายน้อยก็อยู่ที่นั่นด้วย ต้าฟงที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ส่วนต้าหวังนอนอยู่ข้าง ๆ นายน้อยฮั่นคุณฟังนายน้อยอ่านตำรา“โฮ่ง โฮ่ง” หวังเกอออ ฟงเกอออ ข้ากลับมาแล้ว“ต้าหลาง กลับมาแล้วหรือ ได้อะไรมาบ้างล่ะ” ต้าหวัง“หวังเกอ ทายสิวันนี้ข้าไปเจออะไรมา ข้าว่าท่านต้องเดาไม่ถูกแน่ ๆ” ต้าหลาง“มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมา อย่ามัวชักช้าได้หรือไม่” ต้าหวัง“ให้ต้าหลางพักก่อนสิต้าหวัง เจ้าไม่เห็นหรือต้าหลางเพิ่งจะกลับมาน่ะ” ต้าฟง“เจ้าก็เข้าข้างต้าหลางตลอดแหละต้าฟง” ต้าหวัง“ข้าไม่ได้เข้าข้าง ข้าแค่พูดความจริง” ต้าฟง “วันนี้ข้าหาโสมเจอด้วยล่ะ นายท่านบอกว่าเป็นโสมคนล่ะ” ต้าหลาง“ต้าหลาง เจ้าพูดจริงหรือ เช่นนั้นก็แปลว่านายท่านจะมีเงินแล้วใช่หรือไม่” ต้าฟง“ข้าพูดจริง ๆ ฟงเกอ นายท่านบอกว่าพรุ่งนี้จะเอาไปขาย แล้วก็ซื้อทาสกลับมาด้วยล่ะ” ต้าหลาง“ดี ดี ยิ่งนัก เจ้าหาได้กี่ต้น จะขายได้เงินมากพอให้นายท่านซื้อทาสกลับมาหรือไม่” ต้าหวัง
หลังจากที่นำเงินไปฝากเอาไว้แล้ว เฉิงคุณมุ่งหน้าไปยังตลาดค้าทาสทันที เขาต้องการคนไปช่วยทำงานไร่งานสวน ตอนนี้ภรรยาของเขาอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ เขาไม่ต้องการให้นางทำงานหนัก อยากให้นางอยู่อย่างสบาย ตอนนี้เงินก็มีแล้ว เงินที่ได้มาวันนี้เขากินใช้ไปทั้งชีวิตก็ไม่หมด เงินบางส่วนเขาจะนำไปซื้อร้านค้าในเมืองเอาไว้ให้ภรรยาต้าฟงเดินมาถึงตลาดค้าทาส และหยุดรอให้นายท่านกับต้าหลางลงจากเกวียน ส่วนมันจะรออยู่ตรงนี้เพราะไม่สามารถเข้าไปได้ ในที่สุดนายท่านของมันก็มีเงินแล้ว ต่อไปไม่ต้องลำบากอีกแล้ว พอกลับไปถึงบ้านมันต้องปรึกษากับต้าหวังและต้าหลางเรื่องการช่วยนายท่านหาเงินเข้าบ้านเพิ่มแล้วต้าฟงที่กำลังคิดจะช่วยหาเงินเพิ่ม แต่ต้าหวังไม่ได้คิดเช่นนั้นในตอนนี้ มันและนายน้อยทั้งสองกำลังเดินมุ่งหน้าเข้าป่าเพื่อเก็บผลไม้ป่าเท่าที่จะหาได้ นายหญิงบอกว่าจะเอามาทำถังหูลู่เก็บเอาไว้ให้พวกมันกิน ขนมของมนุษย์นี่ก็อร่อยดี อีกอย่างมันชอบรสชาติเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ มาก กินแล้วรู้สึกสดชื่นดีจริง ๆเฉิงคุณและต้าหลางเดินเข้าไปในโรงค้าทาส ที่นี่มีทาสอยู่มากมายบางคนก็เต็มใจที่จะขายตัวเองเป็นทาส ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง เฉิงคุณเดินเลย
หลังจากที่จัดแจงที่พักให้กับคนงานเสร็จเรียบร้อยแล้วเฉิงคุณจึงเดินกลับมาที่บ้านใหญ่ และมีคนงานตามกลับมา 2 คน ส่วนต้าหลางวิ่งตามกลับมาด้วยและมันก็วิ่งหายไปหลังบ้านอย่างรวดเร็วเฉิงคุณพาคนงานเดินมาหาลี่ถิงที่กำลังเตรียมมื้อกลางวันอยู่ในครัว เมื่อมาถึงห้องครัวเขาให้คนงานรออยู่ข้างนอกก่อนที่จะเดินเข้าไปหาลี่ถิงที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตา“ถิงเอ๋อร์ เจ้าทำอันใดอยู่ แล้วน้องรองกับน้องเล็กไปไหน ทำไมไม่มาช่วยเจ้าหยิบจับของ”“ท่านพี่ กลับมาแล้วหรือเจ้าคะ น้อง ๆ อยู่ที่แปลงผักเจ้าค่ะ”“พี่พาคนงานมาเอาผักและปลาไปทำอาหารน่ะ”“พาคนงานกลับมาด้วยหรือเจ้าคะ ทั้งหมดกี่คนหรือเจ้าคะท่านพี่ ข้าวของในบ้านพักที่เตรียมเอาไว้พอหรือไม่เจ้าคะ”“ทั้งหมด 8 คนน่ะมี 2 ครอบครัว ครอบครัวแรกเป็นพี่น้องกัน 3 คน ส่วนอีกครอบครัว เป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกมีทั้งหมด 5 คน เดี๋ยวให้พวกเขากินอะไรเสียก่อนแล้วพี่จะให้พวกเขามาแนะนำตัวกับถิงเอ๋อร์นะ”“เจ้าค่ะท่านพี่ ท่านเอาปลากับผักไปให้คนงานเถอะเจ้าค่ะ ข้าทำมื้อกลางวันจะเสร็จแล้ว ให้พวกเขารีบทำอาหารกินกันเสีย อยู่ที่โรงค้าทาสคงไม่ได้กินอะไรนักหรอกหลังกินข้าวเสร็จแล้วค่อยให้พวกเขามาแนะนำ
หลังจากที่เฉิงคุณกลับมาถึงบ้าน เขาให้คนงานทั้งหมดมาแนะนำตัวกับภรรยาและน้องชายของเขาทั้งสองคน และจะแจ้งกฎระเบียบที่ต้องปฏิบัติตามให้ทุกคนได้รับรู้เอาไว้ คนงานที่เฉิงคุณซื้อมา มีครอบครัว หาน ที่ประกอบด้วย หานเหวินข่าย พี่ใหญ่ อายุ 18 ปี หานหยวนฟง พี่รอง อายุ 17 และหานเสี่ยวตั้น น้องเล็ก อายุ 10 ขวบ เท่ากับหยางสวี่คุณอีกครอบครัวเป็นครอบครัว หลิว ประกอบด้วยหลิวจินเฟย อายุ 33 ปี ซุนเหมยฮัว 30 ปี ลูกชายคนโต หลิวจิ้นผิง อายุ 15 ปี หลิวจิ้นหยาง อายุ 14 ปีและลูกสาว หลิวหนี่ฮวา อายุ 13 ปีลี่ถิงได้แจ้งบอกกับคนงานว่าทุกคนจะได้รับเงินเดือนทุกคน เดือนละ 3 เงิน โดยให้หลิวจินเฟยรับหน้าที่หัวหน้าคนงาน คอยช่วยงานเฉิงคุณดูแลไร่ ส่วนพี่ใหญ่แซ่หาน มีหน้าที่ติดตามเฉิงคุณไปทำการค้า ส่วนภรรยาของหลิวจินเฟยลี่ถิงให้นางคอยดูแลเรื่องอาหารให้กับคนงานทั้งหมดลี่ถิงบอกกับคนงานทั้งสองครอบครัวว่า ทุกคนที่ทำงานที่นี่ให้คิดว่าเป็นครอบครัวเดียวกันต้องรักใคร่ปรองดองกัน ขยันทำงานและซื่อสัตย์ เพียงเท่านี้ที่นางและครอบครัวต้องการลี่ถิงบอกกับพวกเขาว่าจะส่งให้หานเสี่ยวตั้นไปเรียนที่สำนักศึกษาด้วย เริ่มจากวันพรุ่งนี้เป็นต้
เช้าวันรุ่งขึ้นเฉิงคุณตื่นตั้งแต่ยามเหม่า เขาปล่อยให้ลี่ถิงได้นอนต่ออีกสักครู่โดยที่เขาไม่ได้ปลุกนาง ตอนนี้ที่บ้านเขามีคนงานแล้วไม่ต้องทำงานเองทั้งหมด น้องชายทั้งสองคนก็ตื่นแล้วเช่นกัน พวกเขายังออกไปดูแลแปลงผักตามปกติ และมีหานเสี่ยวตั้นมาช่วยด้วยอีกแรงต้าหวังทำหน้าที่ของมันอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง หลังจากขนน้ำมารดผักในแปลงแล้ว มันก็ย้ายไปรอนายน้อยของมันที่สวนแตงโมทันที สวี่คุณและฮั่นคุณสองพี่น้องเลือกแตงโมลูกที่สุกแล้วตามที่พี่สะใภ้เคยสอน จากนั้นหานเสี่ยวตั้นเป็นคนขนไปใส่รถลากของต้าหวังหลังจากเลือกเก็บแตงโมลูกที่สุกไปจนหมดแล้ว เสี่ยวตั้นไปเรียกพี่รองของเขาเอาเกวียนเทียมวัวมา เพื่อขนแตงโมขึ้นเกวียนรอนายท่านที่ไปเก็บปลาจากกับดักปลาวันนี้เฉิงคุณสอนให้หานเหวินข่ายเอาปลาออกจากกับดักและต่อไปนี้เหวินข่ายจะทำหน้าที่ไปส่งปลาที่เหลาจุ้ยเซียงแทนเฉิงคุณหลิวจินเฟยมาช่วยพวกเด็ก ๆ ขนแตงโมขึ้นเกวียน โดยวัวที่ทำหน้าที่ลากเกวียนแตงโมในวันนี้คือ เสี่ยวเป่า ต้าฟงยังคงทำหน้าที่ไปส่งปลาเช่นเคย แต่พรุ่งนี้จะเป็นหน้าที่ของเสี่ยวซี ต้าฟงเตรียมตัวที่จะไถพลิกหน้าดินในวันพรุ่งนี้ต้าหลางวันนี้มันจะเข้าเมืองไปก
เวลาผ่านไป 8 วัน วันที่ 9 ชาวบ้านก็ช่วยกันล้อมรั้วที่ดินทั้ง 15 หมู่ เสร็จสมบูรณ์ ส่วนงานแผ้วถางที่ดินนั้น เหลืออีกไม่มากแล้ว เฉิงคุณจึงให้ชาวบ้านมาช่วยแผ้วถางจนเสร็จ จากนั้นก็เริ่มงานในส่วนขุดบ่อส่วนงานไถพลิกหน้าดินนั้น ต้าฟง เสี่ยวเป่าและเสี่ยวซีก็ทำงานอย่างขยันขันแข็ง เฉิงคุณได้เข้าไปว่าจ้างนายช่างมาทำคอกวัวเพิ่ม นายช่างเองก็แปลกใจไม่น้อยผู้ใดเขาทำคอกวัวแบบนี้กัน คอกวัวของคนบ้านนี้ยังดีกว่าบ้านของชาวบ้านบางคนด้วยซ้ำงานทำความสะอาดคอกวัวและเล้าไก่นั้น ตกเป็นของหานหยวนฟง เฉิงคุณที่เห็นว่างานในบ้านมีน้าหลิวคอยดูแลแทนเขาอยู่แล้ว วันนี้่เขาจึงตั้งใจจะพาลี่ถิงไปซื้อร้านค้าในเมือง และก่อนออกจากบ้านเขาได้สั่งกำชับให้น้องชายทั้งสองคนดูแลบ้านให้ดีส่วนงานทำอาหารให้คนงานนั้นมีป้าจางคอยดูแล และงานส่วนของชาวบ้านที่จ้างมาก็มีจางอ้ายเทียนคอยดูแลเช่นเดียวกัน จางอ้ายตี้ที่ตอนนี้ผอมลงเล็กน้อยก็กำลังช่วยน้องชายของเขาทำงานในแปลงผัก“น้าหลิว ข้าฝากท่านดูแลทางนี้ด้วยนะ ข้าไปไม่นานเสร็จธุระแล้วจะรีบกลับ”“ขอรับนายท่าน ไม่ต้องเป็นห่วงนะขอรับ ข้าจะดูแลให้ดี นายท่านจะใช้วัวตัวไหนขอรับข้าจะไปตามให้”“ไปเรีย
หลังจากวันที่สองสามีภรรยาซื้อโรงเตี๊ยมมา เวลาก็ผ่านมานับเดือนแล้ว ตอนนี้บ่อน้ำก็สร้างเสร็จแล้ว ลี่ถิงได้วาดแบบให้กับน้าหลิวไปจัดการปรับหน้าดิน ลี่ถิงแบ่งพื้นที่ออกเป็น สวนผลไม้ แปลงผัก และไร่แตงโมอีกทั้งยังสร้างเล้าไก่เอาไว้บนบ่อน้ำอีกด้วยที่ดินผืนเดิมก็ได้มีการขุดบ่อเพิ่มขึ้นมาเช่นเดียวกันแต่ไม่ได้มีขนาดมากนัก ตอนนี้ท้องของลี่ถิงเองก็โตขึ้นมาก จะเดินไปไหนมาไหนย่อมไม่สะดวก ตอนนี้งานในไร่ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว เฉิงคุณเห็นว่าจะเริ่มทำการเพาะปลูกทันทีที่ฤดูเพาะปลูกเริ่มขึ้นเฉิงคุณให้ภรรยาของน้าหลิวมาอยู่คอยดูแลลี่ถิงเพิ่มอีกคน จากเดิมมีแค่ลูกสาวของน้าหลิวคอยดูแลอยู่ก่อนนั้น เขาไม่วางใจให้ลี่ถิงอยู่คนเดียว ด้วยตัวเขามีงานอีกมากที่ต้องทำ ทั้งเรื่องต้องเตรียมเสบียงอาหารให้เพียงพอสำหรับทุกคนวันนี้คนงานบ้านหยางกำลังเตรียมตัวจะเข้าป่ากับนายท่านและนายน้อยทั้งสอง ยังมีเจ้าต้าหลางไปด้วย ตอนนี้ต้าหลางไม่ใช่ลูกหมาตัวเล็กอีกต่อไปแล้ว ในระยะเวลาไม่กี่เดือนตัวมันโตขึ้นมาก ทำให้มันยิ่งน่ากลัวเข้าไปอีกคนที่จะเข้าป่าเพื่อล่าสัตว์กับเฉิงคุณวันนี้ มีพี่น้องหานทั้ง 3 น้าหลิวและลูกชายทั้งสองคน เฉิงคุณจะเข้า
ทางด้านเฉิงคุณที่พาคนงานเข้าป่าล่าสัตว์และขุดหลุมทำกับดักเพิ่ม หลังจากทำหลุมกับดักเสร็จพวกเขาก็เดินเข้าไปในป่าลึกต่อวันนี้เขาตั้งใจว่าจะล่าหมูป่ากลับไปให้ได้ จะได้มีเนื้อเก็บเอาไว้กินหน้าหนาว ต้าหลางที่วิ่งนำหน้ากลุ่มคนงานไป มันไม่ได้สนใจหาสัตว์ป่าช่วยนายท่านของมันเลยแต่สิ่งที่ต้าหลางตามหาคือ สมุนไพรล้ำค่าต่างหากล่ะ ตอนแรกต้าหวังกับต้าฟงเองก็อยากจะเข้าป่ามาหาของป่าด้วย แต่เกรงว่าในป่าจะเจอเสือเข้า ลาและวัวอย่างพวกมันคงแย่แน่ ๆ พอคิดได้แบบนั้นก็เลยล้มเลิกความคิดที่จะแอบเข้าป่าทันที“ต้าหลางเจ้ากำลังอะไร ได้กลิ่นสัตว์ป่าแถวนี้หรือไม่” เฉิงคุณที่เห็นต้าหลางส่องไปทางนั้นทีทางนี้ที เลยอดถามออกมาไม่ได้ ต้าหลางหยุดวิ่งและหันมาส่ายหน้าให้นายท่านของมัน“นายท่านขอรับ ในป่านี้มีสัตว์ป่าอันตรายหรือไม่ขอรับ” หลิวจิ้นผิงถามออกมาด้วยความกลัว เขาไม่เคยเข้าป่าเลยสักครั้งตั้งแต่เกิดมาจึงอดที่จะกลัวไม่ได้“จะว่ามีมันก็มีอยู่หรอกนะ แต่ข้าก็ไม่เคยพบเลยสักครั้ง เจ้าไม่ต้องกลัวไปหรอก พวกเรามากันเยอะขนาดนี้ ถึงจะมีมันก็ไม่ออกมาหรอกนะ”“ขอรับ”ต้าหลางที่วิ่งไปทั่วป่า แต่มันกลับไม่เจอสมุนไพรอะไรเลย ด้วยความโม
หลังจากที่เฉิงคุณได้ซื้อพื้นที่ภูเขาและป่าเอาไว้เป็นจำนวนมากต่อมาไม่นานฮั่นคุณได้แต่งภรรยาเข้ามาในบ้าน เป็นบุตรสาวคนเล็กของท่านเจ้าเมือง ตอนที่เขามาบอกว่าจะตบแต่งภรรยาให้พี่สะใภ้อย่างลี่ถิงส่งแม่สื่อไปสู่ขอ ลี่ถิงตกใจมากแต่ไม่ได้ถามไถ่ให้มากความเพราะเชื่อว่าน้องชายของสามีคงดูคนไม่ผิดซึ่งก็ไม่ต่างกับที่ลี่ถิงคิดเอาไว้ เยว่ซินบุตรสาวของเจ้าเมืองคนนี้หน้าตางดงามอีกทั้งงานบ้านงานเรือนนางจัดการได้เรียบร้อยดีมาก หลังจากที่ฮั่นคุณแต่งภรรยาได้ไม่นาน ภรรยาของเขาก็ตั้งครรภ์อีกไม่นานเขาเองก็จะได้เป็นท่านพ่อแล้ว ส่วนสวี่คุณนั้นไม่มีทีท่าว่าจะแต่งงานเลยไม่อยากแต่งงานไม่ว่าแต่เขากลับทำหน้านิ่งทุกครั้งที่มีสตรีชายตามอง ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากแต่งภรรยาแต่เขายังไม่เจอสตรีที่เขาอยากจะอยู่ด้วยตอนนี้คงต้องเลี้ยงหลานไปก่อน ในที่สุดหมู่บ้านตระกูลหยางได้ก่อตั้งขึ้น เฉิงคุณเป็นผู้นำตระกูลคนปัจจุบัน หมู่บ้านตระกูลหยางมีบริเวณกว้างใหญ่และเจริญรุ่งเรืองมาก คนงานในไร่ที่ตอนนี้กลายมาเป็นคนในหมู่บ้านตระกูลหยางแล้ว เหวินข่ายเองก็ช่วยงานเฉิงคุณอย่างไม่ขาดตกบกพร่องที่หุบเขาหนานซานไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงในด้านการแพทย์แต
หลังจากที่ลี่ถิงปวดท้องได้ไม่นานยายเฒ่าหมอตำแยและหนี่ฮวาพร้อมทั้งสาวใช้ในเรือนคอยช่วยอยู่ไม่ห่าง อยู่ ๆ ฝนก็ตกลงมาทั้งฟ้าร้องฟ้าผ่าทั้ง ๆ ที่ไม่มีวี่แววว่าฝนจะตกลงมาเหตุการณ์นี้ทำให้เฉิงคุณเป็นกังวลใจเป็นอย่างมากแต่ลูกชายทั้งสามนั้นบอกว่าไม่มีอะไร ขอท่านพ่ออย่าได้กังวล ในเวลาไม่นานเสียงทารกร้องไห้จ้าดังออกมาจากข้างในห้องพลันพายุฝนที่โหมกระหน่ำอยู่เมื่อสักครู่ก็หยุดลงเหมือนกับว่าไม่เคยมีพายุฝนเกิดขึ้นมาก่อน เรื่องนี้สร้างความแปลกใจให้กับชาวบ้านและคนบ้านตระกูลหยางไม่ได้ ยังไม่ทันหายตกใจ อยู่ ๆ ฟ้าก็ผ่าลงมาอีกครั้งนี้ไม่มีลมหรือพายุฝนแต่กลับมีสายฟ้าผ่าลงมานับไม่ถ้วนท่ามกลางสายฟ้าที่กระหน่ำลงมาเสียงเด็กทารกร้องไห้จ้าขึ้นมาอีกครั้งและครั้งนี้ก็เหมือนเดิมสายฟ้าที่กระหน่ำฟาดลงมาปานทัณฑ์สวรรค์ก็มิปาน พอเด็กทารกคลอดออกมาและส่งเสียงร้องไห้จ้าเหตุการณ์น่าสะพรึงเมื่อสักครู่ก็หายไปทันทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอกไม่เว้นแม้กระทั่งบรรดาเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลาย ยังไม่ทันที่คนบ้านหยางจะได้ตั้งตัวครั้งนี้กลับมีนกจำนวนมากบินอยู่เหนือพื้นที่บ้านตระกูลหยางราวกับว่าพวกมันกำลังดีใจและแ
หลังจากที่ทั้งสองคนได้ตกลงนัดแนะเวลาเดินทางกลับบ้านในครั้งนี้แล้ว เป็นเวลากว่า 4 ปีที่พวกเขาจากบ้านมา ครั้งนี้ซูไคไม่ได้ตามกลับไปด้วยเพราะต้องดูแลในส่วนของกองกำลังลับการเดินทางครั้งนี้จึงมีเพียงต้าหลง เสี่ยวหลง และผู้ติดตามเท่านั้นส่วนองครักษ์เงานั้นต้าหลงได้สั่งให้ไปดูแลที่บ้านตระกูลหยางก่อนหน้านั้นแล้วจำนวน 50 นาย ตอนนี้หวังเต๋อคือมือขวาของต้าหลง เสิ่นหยางคือมือขวาของเสี่ยวหลงเสี่ยวอั่งเป่าและเสี่ยวกู่จื่อม้าทั้งสองตัวตอนนี้มันเติบโตขึ้นมาอย่างสง่างามสมเป็นม้าฝีเท้าดี ที่รู้ใจเจ้านายของมันมาก ตอนนี้พวกมันเองก็ดีใจเป็นอย่างมากที่จะได้กลับบ้านไปเจอพ่อแม่พี่น้องและฝูงของมัน“ท่านประมุขขอรับ เรื่องของฝากให้นายหญิงใหญ่ข้าเตรียมเอาไว้หมดแล้วขอรับ”“ดีมาก เจ้าส่งคนไปแจ้งที่หุบเขาหนานซานหรือยัง พี่ชายข้าว่ายังไงบ้าง”“ท่านประมุขชิงหลง บอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีขอรับ เจอกันที่จุดนัดพบได้เลย”“อืม เจ้าไปเรียกประชุมผู้อาวุโสข้าจะไปแจ้งอาจารย์ปู่"“ขอรับ ท่านประมุข”หลังจากจัดการทุกอย่างที่หุบเขาเรียบร้อยแล้วทั้งสองคนออกเดินทางกลับบ้านทันที เสี่ยวหลงพาคนติดตามมารอพี่ชายที่จุดนัดพบเมื่อต้าหลงมา
หลังจากผ่านพ้นงานแต่งงานอันแสนวุ่นวายของต้าเซิ้นไปได้เพียง 3 เดือน ก็มีเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อบรรดาภรรยาเหล่าต้าพร้อมใจกันคลอดลูกในวันเดียวกันยกเว้นแต่ภรรยาของต้าหวังที่คลอดไปก่อนหน้านั้นแล้วเฉิงคุณและคนงานในไร่ต่างวุ่นวายกันมากการที่แม่วัวทั้งสามตัวต่างคลอดลูกในวันและเวลาเดียวกันทำเอาเสี่ยวตั้นและสวี่คุณวิ่งวุ่นไม่แพ้ผู้เป็นพี่ชายและนายท่านส่วนพ่อวัวทั้งหลายก็พากันตื่นเต้นและยังคุยกันว่าใครจะได้ลูกชายหรือใครจะได้ลูกสาว ต้าหลางได้แต่มองบนใส่บรรดาเหล่าต้าเกอของมันจะตื่นเต้นอะไรนักหนากะอีแค่คลอดลูกได้ทีละตัวเนี่ย ต้าหลางนั้นใคร ๆ ก็มองว่ามันยังโสดไม่มีภรรยาแต่หารู้ไม่ว่าต้าหลางนั้นเก็บความลับของมันได้ดีมากไม่มีใครระแคะระคายเรื่องนี้เลยต้าหลางความจริงแล้วไม่ได้โสดสนิทขึ้นคานเหมือนที่ต้าเซิ้นปรามาสเอาไว้ ต้าหลางมีภรรยาแล้วอีกทั้งนางยังเป็นจ่าฝูงของหมาป่าขนเงินที่อยู่กลางป่าลึกและที่สำคัญนางยังให้กำเนิดลูกชายให้ต้าหลาง 11 ตัวตอนนี้ลูก ๆ ของมันมีอายุได้ 3 เดือนแล้ว ไม่แปลกที่มันจะมองบนใส่เหล่าต้าเกอของมัน หลังจากวุ่นวายมา 2 ชั่วยาม ภรรยาต้าฟง คลอดวัวตัวผู้ออกมา เช่นเดียว
เหวินข่ายให้หนี่ฮวาไปตามนายหญิงส่วนตัวเขารีบควบม้าเข้าเมืองเพื่อไปตามนายน้อยทันที ครั้งนี้ต้าเซิ้นทำเกินไปจริง ๆ ใครจะไปคิดว่าเจ้าลิงนี่ที่วัน ๆ เอาแต่อยู่โรงหมอและเข้าป่าหาสมุนไพรจะก่อเรื่องขึ้นได้ลี่ถิงเองก็ตกใจมากนางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่หนี่ฮวามาเรียก นางก็รีบพาลูกชายลูกสาวไปหาสามีที่ศาลาริมธารท้ายไร่ทันที“หนี่ฮวามีใครไปบอกน้องรองแล้วหรือยัง”“มีแล้วเจ้าค่ะ ข้าให้เสี่ยวตั้นไปเรียนนายน้อยแล้วเจ้าค่ะนายหญิง”“เจ้ารู้หรือไม่มีเรื่องอะไรกัน ต้าเซิ้นก่อเรื่องอะไรขึ้น ปกติข้าไม่เห็นว่าต้าเซิ้นจะเกเรเลยสักครั้ง”“ข้าเองก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ พี่เหวินข่ายบอกข้าให้มาเรียนนายหญิงส่วนเขาเข้าเมืองไปตามนายน้อยตามคำสั่งนายท่านเจ้าค่ะ”ลี่ถิงและลูก ๆ มาถึงศาลาริมธารท้ายไร่ ก็ตกใจกับฝูงลิงขนาดใหญ่ นางไม่รู้ว่ามีกี่ตัวกันแน่ แล้วมีตัวที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าฝูงนั่งจ้องต้าเซิ้นอยู่ไม่วางตาแต่ยังไม่กล้าลงมือต้าหลางอยู่ตรงกลางระหว่างฝูงลิง ต้าหวัง ต้าฟง เสี่ยวซี เสี่ยวเป่าและบรรดาภรรยาวัวมากันครบ ส่วนเมียของต้าหวังไม่ได้ออกมาจากคอกเพราะนางท้องแก่เต็มที“เกิดอะไรขึ้นท่านพี่ ลิงพวกนี้มาทำไมเจ้าคะ”
หลังจากที่เหล่าต้าทั้งหลายเข้าป่าเพื่อหาของป่าตามที่คุณชายระบุในจดหมายครบแล้ว เวลาก็ผ่านมาได้ 5 วันแล้วทุกอย่างเตรียมเรียบร้อย ถังหูลู่ 500 ไม้ เนื้อแห้งอีกหลาย 100 ชั่ง ลี่ถิงไม่รู้ว่าลูกชายทั้งสองต้องการของมากมายขนาดนี้ไปทำไม เหมือนกับว่าจะเอาไปเลี้ยงคนได้หลายสิบคนเลยทีเดียวแต่ลี่ถิงเองก็ไม่ได้สงสัยในตัวลูกชายทั้งสองนางยังเคารพในการตัดสินใจของลูกชายเสมอ ส่วนเฉิงคุณก็เอาผักดองแบบกิมจิมาจากร้านของฮั่นคุณเอาใส่รถม้าไปให้ลูกชายด้วยเพราะเขารู้ว่าลูกชายอย่างเสี่ยวหลงนั้นชอบมากส่วนคำขอที่ลูกชายได้ขอมานั้นเขาและภรรยาตกลงที่จะทำตามคำขอ แต่ต้องรอให้น้องชายน้องสาวมีอายุครบ 5 ขวบเสียก่อนต้าหลงและเสี่ยวหลงนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าหนึ่งในนั้นต้องเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าหุบเขาหนานซาน หมอเทวดาอู๋จี้ผู้เป็นเจ้าหุบเขาเวลานี้ได้มีการพูดคุยกับทั้งสองคนเอาไว้แล้วและให้สองคนพี่น้องไปตกลงกันเอง เขาไม่ได้ระบุว่าใครขอเพียงเป็นหนึ่งในสองคนนี้ก็พอแล้ว ส่วนซูไคตอนนี้ไม่ว่าศิษย์หลานทั้งสองจะทำอะไรเขาก็เห็นดีเห็นงามไปหมดทุกเรื่อง และซูไคเป็นอีกคนที่ตามใจสองแฝดมาก เขาทำประหนึ่งว่าเด็กทั้งสองคนเป็นลูกของเขาเสียอ
หลังจากที่ลูกชายออกไปได้ไม่นานลี่ถิงเดินหันหลังกลับเข้าบ้าน เพื่อดูแลลูกสาวคนเล็กทันที ถึงแม้ว่าลูกทั้งสองจะไม่มีอะไรให้นางต้องเป็นห่วง แต่หัวอกคนเป็นแม่ย่อมรักลูกเสมอ สำหรับลี่ถิงแล้วนางรักลูกเท่ากันทุกคนวันนี้สามีของนางยังคงยุ่งกับการค้าอยู่ตลอดเวลา ฮั่นคุณเองก็กลายมาเป็นกำลังหลักเพื่อช่วยเหลือพี่ชายที่โรงหมอของสวี่คุณถือว่าไม่มีอะไรวุ่นวายนัก มีแค่ชาวบ้านเจ็บป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก เขาเองไม่ได้คิดอยากจะหาเงินกับโรงหมอ ที่เขาเปิดโรงหมอขึ้นในหมู่บ้านเช่นนี้เพราะต้องการช่วยเหลือชาวบ้าน ถ้าตอนนั้นที่หมู่บ้านของพวกเขามีหมออยู่ท่านแม่คงไม่จากไปเร็วขนาดนี้“พี่รอง วันนี้ไม่ไปโรงหมอหรือ”ฮั่นคุณที่เดินมาดูร้านผักของหลานชายก่อนที่เขาจะออกไปทำงานช่วยพี่ชายในเมืองเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นว่าพี่ชายอีกคนของตัวเองกำลังสั่งให้คนงานขนผักและไข่ไก่มาเติม“เดี๋ยวไป แวะมาดูร้านให้เจ้าใหญ่ เจ้ารองน่ะ”“ขอรับ เช่นนั้นพี่รองก็ดูไปเถอะ ข้าไปช่วยพี่ใหญ่ก่อน ตอนนี้ร้านค้าในเมืองยุ่งมาก”“แล้วพี่สะใภ้ว่าอย่างไรบ้าง”“พี่สะใภ้บอกว่าต่อไปหากมีคู่ค้าคนไหนยินดีมารับผลผลิตที่หน้าไร่ พวกเรา
หลังจากวันที่หนิงฮวาพาครอบครัวย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านเดิม ตอนนี้เวลาก็ผ่านมาได้นับเดือนแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาลี่ถิงและสามีก็ได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือนางกับสามีด้วยความเต็มใจกัวจื่อเหลียงลี่ถิงให้ไปฝึกงานกับจางอ้ายเทียนที่โรงเตี๊ยม ส่วนหนิงฮวานั้นลี่ถิงหางานอย่างอื่นให้นางทำที่บ้านจะได้ดูแลลูก ๆ ที่ยังเล็กอยู่ของนาง ด้วยความช่วยเหลือจากคนบ้านหยางทำให้หนิงฮวาและครอบครัวไม่ได้รับความลำบากมากมายอย่างที่คิดเอาไว้ หนิงฮวาย้อนคิดถึงอดีตหากว่าตอนนั้นนางร่วมมือกับท่านแม่ทำร้ายลี่ถิง นอกจากนางจะทำไม่สำเร็จแล้วนางยังจะได้มีชีวิตที่ดีอย่างเช่นทุกวันนี้อยู่หรือไม่ลี่ถิงกับเฉิงคุณนับว่าเป็นคนที่ดีมากหนิงฮวาได้แต่คิดว่านางต้องติดหนี้บุญคุณลี่ถิงอีกกี่ครั้ง เพราะลี่ถิงเป็นคนที่มีจิตใจดี หากว่าเป็นคนอื่นจะยอมให้อภัยและให้ความช่วยเหลือแก่นางหรือ เรื่องนี้หนิงฮวาย่อมกำชับสามีให้ทำงานด้วยความตั้งใจและซื่อสัตย์อย่าได้มีใจมักได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง ซึ่งนางเองก็ทราบดีว่าสามีของนางเองไม่ได้เป็นคนที่มีนิสัยแบบนั้น แต่นางเพียงต้องเตือนเขาเอาไว้แล้วก็มาถึงวันที่โรงหมอของสวี่คุณเปิดให้การรักษา ทุกอย่างดำเนินไ
อันหนิงฮวาพาสามีและลูกชายหญิงกลับมาถึงบ้านเดิมที่เมืองจินหลิง นางเองก็ไม่แน่ใจว่าบ้านของนางยังจะสามารถพักอาศัยอยู่หรือไม่ เพราะนางออกจากบ้านไป 8 ปีกว่า ๆเมื่อนางกลับมาถึงบ้าน ก็ต้องตกใจเพราะสภาพบ้านของนางไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย อาจจะเป็นเพราะลี่ถิงคอยมาดูแลและซ่อมแซมให้อยู่เสมอ“ท่านพี่ถึงแล้วเจ้าค่ะ”"ถึงแล้วหรือ นี่มันดีมากเลย พี่ขอโทษนะฮวาเอ๋อร์ที่ไม่สามารถดูแลพวกเจ้าแม่ลูกให้อยู่อย่างสบายได้ ทำให้เจ้าต้องบากหน้ากลับบ้านเดิมมาทั้งอย่างนี้“ท่านพี่อย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ ดีแล้วที่พวกเราออกมาจากตรงนั้นเสียได้ หากเราไม่ออกมาชีวิตพวกเราแม่ลูกยิ่งจะแย่มากไปกว่านี้นะเจ้าคะ ท่านคิดว่าป้าสะใภ้ของท่านจะปล่อยให้พวกเราแม่ลูกมีชีวิตที่ดีหรือเจ้าคะ”“พี่เข้าใจแล้ว ต่อไปนี้คนพวกนั้นจะไม่สามารถมารังแกพวกเราได้อีก”“เข้าบ้านกันเถอะเจ้าค่ะ ลูก ๆ คงหิวแล้ว”“ท่านแม่นี่คือบ้านของเราหรือขอรับ”“ใช่แล้วลูก นี่คือบ้านของพวกเราต่อไปนี้เราจะอยู่กันที่นี่ ต่อไปนี้จะไม่มีใครมาทำร้ายพวกเจ้าได้อีก”“ใหญ่โตมากเลยขอรับ”หลังจากนั้นหนิงฮวาและสามีก็ช่วยกัน ทำความสะอาดบ้านและหุงหาอาหารให้กับตัวเองและลูก ๆ เมื่อก