All Chapters of เผลอใจรักเพื่อนสนิท: Chapter 1 - Chapter 10

"อ้าปากเร็วๆดิ มือกูจะเป็นตะคริวแล้วเนี่ย""ให้ป้อนแค่นี้อย่ามาบ่น เมื่อกี้ฉันไม่เอาไม้บรรทัด​ฟาดหัวแกแตกก็บุญ​เท่าไหร่แล้ว""มันน่าจับอุ้มไปนั่งยางจริงๆ~" ภามพึมพำ​กับตัวเองเบาๆ แต่มือยังคงป้อนกล้วยปิ้งที่ตัวเองเพิ่งสั่งมาจากแอปเขียวสดๆร้อนๆให้วาโยได้กินไม่หยุดพัก"โอ๊ย! เลอะจมูกฉันแล้วเนี่ย ใจลอยไปหาสาวคนไหนห๊ะ" วาโยทำหน้ามุ่ยใส่คนป้อน พอภามเห็นแบบนั้นก็รีบหยิบ​กระดาษ​ทิชชู่​มาถูจมูกให้ทันที "ไอ้ภาม! ฉันเจ็บนะ ถ้าแกจะเช็ดก็ทำให้มันดีๆสิ""แล้วกูทำไม่ดีตรงไหน?""แกจะถูทำไมเล่า จะเอาเลขไปซื้อหวยหรือไง""เพื่อนพี่สองคนดูเหมือนแฟนกันเลยนะคะ""เป็นปกติ​ของมันสองคนแหละจ้ะ พี่เห็นแบบนี้มาตลอด จนพี่ชินแล้ว" เจเจก้มหน้าทำรายงานต่อ เพราะ​สิ่งที่เขาเห็นไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรสำหรับกลุ่มนี้ "เออไอ้ภาม""ว่า""วันนี้มึงไม่ไปหาน้องคริตตี้หรอวะ""ไม่ไป วันนี้กูนัดน้องกิ๊ฟไว้""ระวังเอดส์​นะมึง""ดูปากกูนะไอ้เจ..." ภามยกนิ้วชี้ที่ปากตัวเองก่อนจะพูดกับเจเจที่พยักหน้ารับ "ความสุขของกู! มึงไม่ต้องเสือก""....." เจเจถึงกับอ้าปากค้าง"พี่เจเป็นแบบเพื่อนหรือเปล่าคะ""ไม่ค่ะ พี่มีน้องจอยคนเดียว""มุสา​ ว

@สถานบันเทิงชื่อดัง"กระดกเหล้าดื่มเป็นน้ำเปล่าเลย เมามากูไม่แบกนะบอกไว้ก่อน"วาโยเบ้ปากใส่เพื่อนชายคนสนิท ทำมาเป็นบอกว่าจะไม่แบก เห็นเมาทีไรก็อุ้มกลับคอนโด​ทุกรอบ ถึงจะตีกันบ่อยแต่ก็ต้องยอมรับเลยว่ามีภามมาด้วยสบายใจสุดแล้ว รู้สึก​ปลอดภัย​โดยไม่ต้องห่วงว่าถ้าเมาแล้วจะมีคนมาทำอันตราย​"ไม่แบกกลับก็แล้วแต่ ทิ้งฉันไว้ตรงนี้แหละ ให้โดนผู้ชาย​ลากไปข่มขืน​เลย""ไหน? ใครจะข่มขืนมึงเรียกตัวมาดิ เดี๋ยว​กูจะอุ้มไปส่งเลย แล้วแถมตังเปิดห้องให้ด้วย""เหอะ~ ถ้าฉันโดนขึ้นมาจริงๆ อย่าวิ่งร้องไห้​ไปเคาะประตู​แล้วลากผู้ชาย​คนนั้นออกมากระทืบนะ""อาจจะไปเคาะประตู​จริง แต่เคาะเพื่อขอเข้าไปนั่งดูนะ อยากรู้ว่าตอนอยู่บนเตียงจะปากเก่งแบบนี้ไหม""แน่ใจว่าทนดูได้?" วาโยเลิกคิ้วถามขณะที่ภามยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม"พอๆ มึงเมาแล้วพูดจาเลอะเทอะ อ่านนิยายเยอะไปอ่ะดิ เพลาๆลงบ้างนะ""....." ทำมาเป็นบ่นแต่โอนตังมาเติมเหรียญ​ปลดล็อก​นิยายให้ตลอด"กูไม่คุยกับมึงละ ไปหาสาวโต๊ะ​นั้นดีกว่า" วาโยมองตามสายตาภามไปที่โต๊ะ​ฝั่งตรงข้าม"ไหนบอกไม่ชอบผู้หญิง​นมใหญ่ๆไง""ก็ไม่ได้ชอบ แต่มันคืออาหารตา เดี๋ยว​มานะ" ภามตบไหล่วาโยเบาๆ แล้วเด

@ชมรม"แค่กๆ โทษทีฉันลืมสนิทเลย" วาโยวิ่งมาหยุดยืนหายใจหอบเหนื่อยตรงหน้าเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะทิ้งก้นลงนั่งที่เก้าอี้หินอ่อน เฮ้อ! ในที่สุดก็วิ่งมาถึงจนได้"ไปๆ เขาเรียกรวมแล้ว""ขอนั่งพักก่อนไม่ได้หรือไง""ถ้าจะนั่งก็ไปนั่งข้างใน""เดี๋ยว​สิ ขอพักตรงนี้แป๊บนึง​ แค่กๆ เหนื่อยจนหายใจไม่ทันแล้ว" มือซ้ายยกขึ้นปาดเหงื่อ ส่วนมือข้างขวาก็โดนภามดึงให้ยืนขึ้นโดยที่เขาไม่คิดจะสงสารผู้หญิง​ตัวเล็กๆอย่างเธอเลยแม้แต่​น้อย"ลุก" วาโย​ขืนตัวไว้สุดแรงและไม่ยอมลุกขึ้นง่ายๆ"อื้อ!!!""ในเมื่อเมียมึงมาแล้วงั้นกูไปนะ" เจเจพูดขึ้น"จะไปแล้วหรอ มาช่วยห้ามไอ้ภามก่อนดิ มันจะหิ้วปีกฉันอยู่แล้วเนี่ย""เออจะไปแล้วให้กูอยู่ทำอะไรล่ะ ผัวเมียทะเลาะ​กันมันเป็นเรื่องภายใน​ครอบครัว""ไปๆมึงรีบไปเลย" ภามหันมาไล่ เจเจเลยลุกขึ้นยืนเมื่อรู้ว่าตัวเองหมดผลประโยชน์​ และเขาก็รู้ดีว่าไม่ควรอยู่เป็นก้างขวางคอ​"เห้ย! แกจะไปไหน อย่าเพิ่งไปดิ""อาทิตย์​หน้ามีจัดทริป​ค่ายอาสา​ เลยจะไปสืบว่าคณะเราจะพาไปไหน แล้วก็ถือโอกาสนี้แอ๊วสาวด้วยเลย ไปนะ" "เจ เดี๋ยว​ดิ ไอ้เจ!""ไม่ต้องไปเรียกคนอื่น มานี่" ภามดึงแขนวาโยให้เดินตาม"ไอ้ภาม! ฉันเ

@ริมระเบียงคอนโด​หรู"ค่ะพี่โอบ" "ตอนนี้หรอคะ" "ไม่น่าได้ค่ะ เพราะ​โยกำลัง​จะซักผ้า​" "ค่ะ ไว้เจอกัน​นะคะ"พอสายตัดไป วาโยก็วางตะกร้าผ้าที่ตัวเองกอดไว้ลงพื้น พรึ่บ~"เครื่องซักผ้าเสียหรอเนี่ย ทำไมไฟไม่ขึ้น" เธอเห็นว่าเครื่องไม่ตอบสนองเลยเอื้อมมือไปถอดปลั๊ก​ออก กันโดนไฟดูด และหยิบกะละมัง​มาใส่น้ำเทผงซักฟอกแล้วใช้มือตีให้เกิดฟองแทน"ต้องซักมือสินะ เสื้อผ้าตัวเองก็ไม่ใช่ เฮ้อ~" ตัดพ้อจบก็ค่อยๆหยิบเสื้อผ้าของเพื่อนสนิทลงน้ำทีละตัวๆ จนถึงก้นตะกร้า เธอต้องเบิกตากว้างเพราะมีบางสิ่งนอนขดอยู่ในนั้นหลายชิ้น แล้วรับรู้ได้ทันทีว่านี่คือของใช้ส่วนตัวที่เพื่อนอย่างเธอไม่ควรต้องมาเห็น"อี๋! ไอ้ภาม! แกอยู่ไหนออกมานี้เลยนะ""มีไร อาบน้ำอยู่" ด้วยความที่ห้องน้ำในห้องนอนของภามและระเบียงไม่ได้​ไกลกันมาก เลยทำให้ทั้งคู่ตะโกนคุยกันได้และได้ยินเสียงชัดเจน"แกเอาอะไรมาให้ฉันซัก ไหนบอกให้ซักแค่เสื้อผ้าไง แล้วนี่อะไร""ซักให้หน่อย​ ไม่มีใส่แล้ว""เครื่องซักผ้ามันเสีย แกออกมาซักเองเลย ฉันซักให้แค่เสื้อกับกางเกง นี่มันของใช้ส่วนตัวแกต้องมาซักเอง!""ไอ้ภาม! ไอ้ภะ..." เสียงคนในห้องน้ำเงียบไปเลยตะโกนเรียกชื่ออีก

"พวกแกเล่นอะไรกัน!"ชายหนุ่มทั้งสองสะดุ้งตัวโหย่ง​แล้วหันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย"ฉันไม่ตลกนะ โตแล้วยังเล่นกันเป็นเด็ก นี่พวกแกเอาความเป็นห่วงของฉันมาล้อเล่นแบบนี้หรอ""กูว่ายังไงก็ไม่รอด" เจเจหยิบที่อุดหูช่วยลดเสียงดังจากภายนอกส่งให้ภามพร้อมกับลุกขึ้นไปยืนใกล้ๆ"อย่ามาใกล้กู กูไม่เกี่ยว! เพื่อนเมนส์​มามึงไม่รู้ซะตาแล้วไอ้เจ""ทั้งคู่เลย! มีอะไรไหนพูดมาสิ ทำไมต้องเล่นอะไรแบบนี้ด้วย แกรู้ไหมว่าฉันวิ่งมาไกลแค่ไหน จากตึกพี่โอบกับคณะเรามันไม่ได้ใกล้ๆเลยนะเว้ย""กูโดนไปด้วยเลยไอ้เจ" ภามอยากจะยกมือตบหัวเพื่อนที่ยืนข้างๆให้สั่นแต่ก็เกรงใจ"พักนี้พวกแกชอบทำตัวแปลกๆ เวลาฉันอยู่กับพี่โอบ แกก็ชอบไปตามฉันมา มันมีอะไรไหนพูดมาสิ ไอ้ภามพูดดิ" ภามยกนิ้วชี้ตัวเอง"กูหรอ? กูยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไอ้เจมันเป็นคนไปตามมา ทำไมไม่ถามมันอ่ะ" หน้าเจเจตอนนี้ซีดเผือดยิ่งกว่าคนป่วย ยืนหันซ้ายหันขวาเนื้อตัวเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข​"ก็ตอนแรกมึงเป็นอ่ะ แล้วมึงก็หาย...""เจ๊!!" เจเจมองไปที่เจ้าของเสียงแล้วผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเสียงเด็กหนุ่มดังขึ้น"บอกว่าเดี๋ยว​โอนให้ไง""ไม่ต้องแล้วเจ๊ พอดีผมได้งานพิเศษ​ท