All Chapters of เผลอใจรักเพื่อนสนิท: Chapter 11 - Chapter 20

@ชายทะเลวันเวลาล่วงเลยมาจนถึงวันที่พวกเราสามคนต้องมาค่ายอาสา ตอนนี้เราอยู่กันที่ภาคใต้ ทะเลที่นี่เป็นหาดทรายสีขาวสะอาด น้ำทะเลสีฟ้าใสมองเห็นแนวปะการังน้ำตื่นชัดเจน เห็นแบบนี้แล้วใจฟูสุดๆการเดินทางจากกรุงเทพมาภูเก็ต​ใช้เวลายาวนานกว่า 12 ชั่วโมง​ ทางคณะมีรถบัส​ให้ แต่พวกเรามาไม่ทันเพราะดูเวลาล้อหมุนผิด ภามเลยใช้รถตัวเองในการเดินทางครั้งนี้แทนภามและเจเจสลับกัน​ขับคนละสองสามชั่วโมง​ ทำให้ไม่เหนื่อ​ย​มา​กจนเกินไป แต่คนที่เหนื่อยคือฉันนี่แหละ กำลังจะเคลิ้ม​หลับก็โดนปลุกให้ตื่น ทำไมน่ะหรอ? ก็ไอ้เพื่อนตัวดีของฉันไงพอมันเป็นคนขับก็ให้ฉันนั่งหน้าช่วยดูจีพีเอส พอเปลี่ยนให้ไอ้เจไปขับก็ลากฉันไปนั่งข้างหลังด้วย อ้างว่ากลัวผี ถึงที่หมาย​ก็เป็นเวลาเช้ามืด กลุ่มเรามาช้ากว่าเพื่อนประมาณ​ชั่วโมง​กว่าๆ ถึงปุ๊บก็แยกย้ายกันไปเช็คเอาท์​และพักผ่อนนอนเอาแรงเพื่อมาทำกิจกรรม​ช่วงบ่าย"โอเค ทุกคนเอากระเป๋า​ไปเก็บเข้าที่พักมาเรียบร้อย​แล้วใช่ไหม เก็บกุญแจ​และจำเบอร์​ห้องให้ดีนะครับ อย่าเผลอเข้าห้องผิดกันล่ะน้องๆ" เสียงที่ป่าวประกาศ​อยู่ตอนนี้คือเสียงของรุ่นพี่ปีสี่ที่ชื่อ 'แทน'​ และที่สำคัญเขาก็เป็นประธาน​ร

@เช้าวันต่อมา...เมื่อคืนหลังออกมาจากห้องน้ำ ภามก็กลับมานอนที่เดิม นอนมองคนข้างกายอยู่นานจนไม่รู้​ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน จนกระทั่งรุ่งขึ้นที่ทั้งคู่นอนกอดกันกลมยิ่งกว่าคู่รักข้าวใหม่ปลามัน"อื้อ~" วาโยขยับตัวเล็กน้อย ภามเลยกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิมแล้วก้มลงหอมหัวทั้งที่เปลือกตายังคงปิดสนิท"อื้อ!" เป็นอีกครั้งที่วาโยงัวเงียรู้สึกอึดอัดจากแรงกอด จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองหาสาเหตุ​ ตาที่สะลึมสะลือรีบเบิกกว้างทันที จมูกหยุดหายใจไปชั่วขณะ เมื่อสัมผัสถึงความอุ่นและเสียงเต้นตุบๆของหัวใจที่อยู่ใกล้หู และจุดที่ตาโฟกัสคือหัวนมชมพูสีคุ้นตา อย่าบอกนะว่า..."ไอ้ภาม..." วาโยรีบเงยหน้ามองเจ้าของอ้อมกอดแล้วยกมือปิดปากพูดอย่างตกใจ นี่เธออยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนสนิทอย่างนั้นหรอ มองดูรอบๆก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องพักของตัวเอง เพราะไม่มีกระเป๋าเดินทางของเธออยู่ในนี้แล้วเมื่อคืนเกิดอะไร เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง พยายาม​นึกประมวลผล​เท่าไหร่ก็นึกไม่ออก จำได้แค่ว่า... เธอฝัน ฝันว่ามีอะไรกับภาม ทั้งกอด ทั้งจูบ ทั้งนัวเนียกันอยู่บนเตียงที่คอนโดซึ่งในฝันไม่ใช่ที่นี่อย่าบอกนะว่า...ฝันเป็นจริง ! วาโยรีบเปิดผ้าห่มดูเสื้อผ้าท

กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! ~"อยู่นิ่งๆก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ถอดเสื้อให้""อื้อ~"กริ๊งๆๆๆ! เสียงกดกริ่งหน้าบ้านอัศดินทร์ดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้งจนคนด้านในเริ่มหัวเสีย"โอ๊ย! ใครวะ ขัดความสุขกูฉิบหายเลย" โอบโยนเสื้อวาโยทิ้งลงพื้นแล้วหยัดตัวขึ้นนั่ง"พี่โอบ~ จะไปไหนคะ" วาโยจับแขนโอบไว้แน่น เจ้าตัวเลยยิ้มให้ก่อนจะค่อยๆแกะมือคนตัวเล็กออก"เดี๋ยวพี่มาครับ อดใจรอพี่เดี๋ยวเดียวนะ" พูดจบก็เดินลงบันได​ไปเปิดประตู​เล็กที่รั้วหน้าบ้าน มองหาคนกดกริ่ง พอรู้ว่าเป็นใครก็ยกยิ้มที่มุมปากทันที "กูก็คิดว่าใคร"ภามลดมือที่ทุบกริ่งเมื่อกี้ลงแล้วมองไปยังโอบที่แต่งตัวกึ่งเปลือยเปล่า​ออกมาเปิดประตู เสื้อไม่ใส่ แถมซิบกางเกงก็รูดลงเกือบจะเห็นบ๊อกเซอร์​ด้านในอยู่แล้ว"โยอยู่ไหน!" ภามกัดฟันถามด้วยความโมโห"อยู่บนห้อง มึงมีธุระอะไรไม่ทราบถึงได้ถ่อมาบ้านกูแบบนี้""กูมีแน่!" ปัก! ภามเดินกระแทกไหล่โอบเข้ามาข้างใน โดยไม่ยืนรอเจ้าของบ้านอนุญาต​ให้เสียเวลา"มึงจะไปไหนไอ้ภาม!" โอบดึงแขนไว้แต่ภามสะบัดออกแล้วหันกลับมาจ้องหน้า"กูจะเข้าไปหาโย""กูไม่ให้มึงเข้า""กูจะพาโยกลับคอนโด!"​ "กูบอกว่าไม่ให้มึงเข้าไง รอเสร็จก่อนเดี๋ยวกูไ

"อื้ม~" ภามจูบดูดเม้มริมฝีปากวาโยอยู่นานจนเธอเริ่มหายใจติดขัดจึงส่งมือไปบีบแขนแกร่งไว้แล้วดันออก พอภามปล่อยจูบวาโยก็รีบสูดอากาศเข้าปอดทันที"แค่กๆ" ภามใช้จังหวะที่วาโยหอบหายใจดึงกระชากเสื้อของเธอออกทันที "เห้ย! ไอ้ภาม มันจะมากไปแล้วนะ แกทำบ้าอะไรของแกเนี่ย!""ก็ทำให้กูมีสิทธิ์ในตัวมึงมากกว่านี้ไง" ไม่พูดเปล่ายังดึงบราเซียของเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกทั้งสองเต้า วาโยจึงรีบยกมือปิดอย่างตกใจ ภามเลยโน้มลงมาจุ๊บที่หลังมือจนเธอสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัวเมื่อภามเอ่ยประโยคถัดมา "นมใหญ่กว่าที่คิดอีกนะ"ถึงจะเคยจับมาแล้วแต่ก็ยังไม่เคยเห็นเต็มๆตา"แกมันทะลึ่ง! ลุกออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ""ได้" ภามหยัดตัวลุกขึ้นไปถอดเสื้อและกางเกงออก วาโยเลยพลิกตัวคว่ำหน้ากำลังจะคลานลงจากเตียงแต่กลับโดนฝ่ามือหนาลากขากลับมาเสียก่อน"ว๊าย!" "จะหนีไปไหน" ภามพลิกคนตัวเล็กกลับมาแล้วขึ้นไปคร่อมไว้แบบเดิม ก่อนจะรวบมือทั้งสองข้างของเธอคลึงไว้เหนือศีรษะ​ด้วยมือเดียว"ฉันจะ อื้อ!" เป็นอีกครั้งที่คนด้านบนก้มลงจูบอย่างไม่ปราณี​ ฝ่ามือที่ว่างก็ลูบไล้เอวคอด​ก่อนจะย้ายมาบีบเคล้นหน้าอกจนเนื้อปริตามง่ามนิ้ว

@วันต่อมา...#มหาวิทยาลัย"ไอ้ภามไม่มาด้วยหรอ?" วาโยส่ายหน้า"ไม่นะ พอตื่นมาก็ไม่เจอกัน ฉันคิดว่ามันมาถึงแล้วซะอีก""ยังเลย กูมาถึงยังไม่เจอใครเลยเนี่ย แล้วไม่รู้หรอว่ามันไปไหน""จะรู้ไหมตัวไม่ได้ติดกันสักหน่อย​""ผัวหายทำไมเมียถึงไม่รู้ เป็นผัวเมียกันแท้ๆ"ผัวเมียงั้นหรอ? ทำไมพอได้ยินคำนี้แล้วรู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ ทั้งที่ก็ได้ยินคำพวกนี้ออกจะบ่อยแล้วทำไมภาพตอนที่ภามอยู่บนตัวเธอถึงวนเข้ามาอยู่ในหัวได้ชัดเจนขนาดนี้ นึกไปถึงเสียงหอบหายใจ...สีหน้าแววตาตอนเขาร้องขอ...เม็ดเหงื่อที่ไหลตามแผงอกขาวๆ...สัมผัสจากมือ... สัมผัสจากปากที่... "โย! ได้ยินที่กูถามไหมเนี่ย ฮัลโหล~​ ผัวมึงไปไหน?""อึก~ ไอ้เจ! แกอย่าพูดเล่นแบบนี้อีกนะ" เธอกลืนน้ำลายลงคอดังอึกก่อนจะตวาดโวยวาย​"ก็พูดแบบนี้ปกติอยู่แล้วเปล่า แต่ก่อนไม่เห็นจะว่าอะไรเลย""แต่หลังจากนี้แกห้ามพูดอีก ฉันไม่ชอบ!" "แค่แกล้งเล่นขำๆเอง ไม่ได้บอกให้เป็นผัวเมียกันจริงๆสักหน่อย ไม่เห็นต้องอารมณ์เสียขนาดนี้เลยนี่หว่า""ถึงยังไงก็เหอะแต่แกห้ามพูดอะไรแบบนี้ให้ฉันได้ยินอีกเด็ดขาด""เออๆ จะไม่พูดแล้ว" เจเจยกมือปิดปากมองหาภามให้มาช่วยแต่กลับไม่มีวี่แววใค