กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! ~"อยู่นิ่งๆก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ถอดเสื้อให้""อื้อ~"กริ๊งๆๆๆ! เสียงกดกริ่งหน้าบ้านอัศดินทร์ดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้งจนคนด้านในเริ่มหัวเสีย"โอ๊ย! ใครวะ ขัดความสุขกูฉิบหายเลย" โอบโยนเสื้อวาโยทิ้งลงพื้นแล้วหยัดตัวขึ้นนั่ง"พี่โอบ~ จะไปไหนคะ" วาโยจับแขนโอบไว้แน่น เจ้าตัวเลยยิ้มให้ก่อนจะค่อยๆแกะมือคนตัวเล็กออก"เดี๋ยวพี่มาครับ อดใจรอพี่เดี๋ยวเดียวนะ" พูดจบก็เดินลงบันไดไปเปิดประตูเล็กที่รั้วหน้าบ้าน มองหาคนกดกริ่ง พอรู้ว่าเป็นใครก็ยกยิ้มที่มุมปากทันที "กูก็คิดว่าใคร"ภามลดมือที่ทุบกริ่งเมื่อกี้ลงแล้วมองไปยังโอบที่แต่งตัวกึ่งเปลือยเปล่าออกมาเปิดประตู เสื้อไม่ใส่ แถมซิบกางเกงก็รูดลงเกือบจะเห็นบ๊อกเซอร์ด้านในอยู่แล้ว"โยอยู่ไหน!" ภามกัดฟันถามด้วยความโมโห"อยู่บนห้อง มึงมีธุระอะไรไม่ทราบถึงได้ถ่อมาบ้านกูแบบนี้""กูมีแน่!" ปัก! ภามเดินกระแทกไหล่โอบเข้ามาข้างใน โดยไม่ยืนรอเจ้าของบ้านอนุญาตให้เสียเวลา"มึงจะไปไหนไอ้ภาม!" โอบดึงแขนไว้แต่ภามสะบัดออกแล้วหันกลับมาจ้องหน้า"กูจะเข้าไปหาโย""กูไม่ให้มึงเข้า""กูจะพาโยกลับคอนโด!" "กูบอกว่าไม่ให้มึงเข้าไง รอเสร็จก่อนเดี๋ยวกูไ
@เช้าวันต่อมา..."ภามตื่น ไอ้ภามตื่น! แค่กๆ ฉันหายใจไม่ออก"หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนที่วาโยสงบลงและหลับไปในห้องน้ำ ภามก็อุ้มขึ้นมานอนบนเตียงและหลับตาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ จับโดนตรงนั้นตรงนี้บ้างจนตัวเองสะดุ้งแต่ก็กลั้นใจเปลี่ยนจนเสร็จแล้วขึ้นไปนอนกอดวาโยไว้และทั้งคู่ก็หลับไปด้วยกัน"ตื่นแล้วหรอ?" ภามปล่อยกอดแล้วลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจ พร้อมกับทุบแขนตัวเองสองสามทีให้คลายปวด เล่นนอนทับแขนซะขนาดนั้นไหนจะโดนกัดอีก ไม่ปวดก็แปลกแล้ว "เป็นยังไงบ้าง ปวดหัวหรือปวดตรงไหนไหม""ฉันหายแล้ว ขอบใจแกมากนะที่ช่วยฉันไว้""อืม ไม่เป็นไร""แล้วเมื่อคืนฉันไม่ได้ทำอะไรแกใช่ไหม?"โป๊ะเชะ! ถามแบบนี้ก็เข้าทางเขาอีกแล้วสินะ"....""อะไร? แกให้ฉันดูอะไร" วาโยเอียงคอถามขณะที่ภามดึงคอเสื้อลง พอเห็นว่าเธอยังไม่เข้าใจสิ่งที่สื่อ ภามเลยลุกขึ้นไปแง้มม่านสีครีมลายมินิมอลออกเพื่อให้แสงส่องเข้ามาเล็กน้อยและเดินกลับมานั่งที่เดิม"ดูให้เต็มตา!""เห้ย!!!" วาโยร้องอุทานออกมาเสียงดังลั่นห้องเมื่อเห็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ ที่คอของภามหลายจุด ซึ่งรอยพวกนี้เกิดขึ้นตั้งแต่อยู่บ้านอัศดินทร์แล้ว "แต่ไม่เป็นไรหรอกเนอะ แค่นิดเดียวเอง...""นิดเด
"อื้ม~" ภามจูบดูดเม้มริมฝีปากวาโยอยู่นานจนเธอเริ่มหายใจติดขัดจึงส่งมือไปบีบแขนแกร่งไว้แล้วดันออก พอภามปล่อยจูบวาโยก็รีบสูดอากาศเข้าปอดทันที"แค่กๆ" ภามใช้จังหวะที่วาโยหอบหายใจดึงกระชากเสื้อของเธอออกทันที "เห้ย! ไอ้ภาม มันจะมากไปแล้วนะ แกทำบ้าอะไรของแกเนี่ย!""ก็ทำให้กูมีสิทธิ์ในตัวมึงมากกว่านี้ไง" ไม่พูดเปล่ายังดึงบราเซียของเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกทั้งสองเต้า วาโยจึงรีบยกมือปิดอย่างตกใจ ภามเลยโน้มลงมาจุ๊บที่หลังมือจนเธอสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัวเมื่อภามเอ่ยประโยคถัดมา "นมใหญ่กว่าที่คิดอีกนะ"ถึงจะเคยจับมาแล้วแต่ก็ยังไม่เคยเห็นเต็มๆตา"แกมันทะลึ่ง! ลุกออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ""ได้" ภามหยัดตัวลุกขึ้นไปถอดเสื้อและกางเกงออก วาโยเลยพลิกตัวคว่ำหน้ากำลังจะคลานลงจากเตียงแต่กลับโดนฝ่ามือหนาลากขากลับมาเสียก่อน"ว๊าย!" "จะหนีไปไหน" ภามพลิกคนตัวเล็กกลับมาแล้วขึ้นไปคร่อมไว้แบบเดิม ก่อนจะรวบมือทั้งสองข้างของเธอคลึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเดียว"ฉันจะ อื้อ!" เป็นอีกครั้งที่คนด้านบนก้มลงจูบอย่างไม่ปราณี ฝ่ามือที่ว่างก็ลูบไล้เอวคอดก่อนจะย้ายมาบีบเคล้นหน้าอกจนเนื้อปริตามง่ามนิ้ว
"มองอะไร" ภามหันกลับมาถามขณะที่ลุกไปหยิบทิชชู่"......" วาโยไม่ตอบแล้วหันหน้าหนีหันกลับไปด่าสิโย ไอ้ภามมันขืนใจแกนะ...หรือเธอสมยอมเอง? "ไหน ทำดีๆจะเช็ดให้" "ไม่ต้อง!" วาโยปัดมือแล้วแย่งทิชชู่มา"เดี๋ยวเช็ดให้ อยู่เฉยๆ อย่าดื้อให้มากนัก อุตส่าห์ไม่เล่นท่า แถมเร่งรอบให้ แต่ถ้ามึงยังดื้ออยู่อีก รอบหน้าโดนหนักกว่านี้แน่" ไม่ใช่แค่คำขู่แต่ภามยังกระตุกยิ้มเจ้าเลห์ส่งให้เธออีกด้วย"ปล่อยมือฉันสิ ฉันจะกลับห้อง" "ไม่เหนียวตัวหรือไง เดี๋ยวพาไปอาบน้ำล้างตัว" พูดจบก็ช้อนตัววาโยอุ้มเดินเข้าห้องน้ำ ก่อนจะหันหลังยืนรอเธออาบน้ำจนเสร็จแล้วอุ้มกลับมานอนที่เดิมโดยที่ไม่ยอมให้คนตัวเล็กใส่เสื้อผ้าสักชิ้นภามขึ้นไปนอนกอดวาโยไว้จากทางด้านหลังโดยที่เจ้าตัวไม่ได้ขัดขืน เพราะยังไงก็รู้ดีว่าหนีไปไหนไม่พ้น ถึงหนีออกไปเขาก็ไปลากกลับมาอยู่ดีเธอได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไมถึงยอมไอ้เพื่อนตัวดีที่นอนกอดเธออยู่ได้ขนาดนี้"ถ้าจะกอดก็เอามือออก" วาโยบอกขณะที่คนด้านหลังเอาแต่ส่งมือมาบีบเคล้นหน้าอกเธอไม่ยอมปล่อย แถมลักหอมซอกคอเธอไปตั้งหลายทีน้ำหนักมือที่ขยำหน้าอกมันไม่ได้เจ็บอะไรเลยสักนิดแต่ก็ต้องบอกให้เขาเอามืออ
@วันต่อมา...#มหาวิทยาลัย"ไอ้ภามไม่มาด้วยหรอ?" วาโยส่ายหน้า"ไม่นะ พอตื่นมาก็ไม่เจอกัน ฉันคิดว่ามันมาถึงแล้วซะอีก""ยังเลย กูมาถึงยังไม่เจอใครเลยเนี่ย แล้วไม่รู้หรอว่ามันไปไหน""จะรู้ไหมตัวไม่ได้ติดกันสักหน่อย""ผัวหายทำไมเมียถึงไม่รู้ เป็นผัวเมียกันแท้ๆ"ผัวเมียงั้นหรอ? ทำไมพอได้ยินคำนี้แล้วรู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ ทั้งที่ก็ได้ยินคำพวกนี้ออกจะบ่อยแล้วทำไมภาพตอนที่ภามอยู่บนตัวเธอถึงวนเข้ามาอยู่ในหัวได้ชัดเจนขนาดนี้ นึกไปถึงเสียงหอบหายใจ...สีหน้าแววตาตอนเขาร้องขอ...เม็ดเหงื่อที่ไหลตามแผงอกขาวๆ...สัมผัสจากมือ... สัมผัสจากปากที่... "โย! ได้ยินที่กูถามไหมเนี่ย ฮัลโหล~ ผัวมึงไปไหน?""อึก~ ไอ้เจ! แกอย่าพูดเล่นแบบนี้อีกนะ" เธอกลืนน้ำลายลงคอดังอึกก่อนจะตวาดโวยวาย"ก็พูดแบบนี้ปกติอยู่แล้วเปล่า แต่ก่อนไม่เห็นจะว่าอะไรเลย""แต่หลังจากนี้แกห้ามพูดอีก ฉันไม่ชอบ!" "แค่แกล้งเล่นขำๆเอง ไม่ได้บอกให้เป็นผัวเมียกันจริงๆสักหน่อย ไม่เห็นต้องอารมณ์เสียขนาดนี้เลยนี่หว่า""ถึงยังไงก็เหอะแต่แกห้ามพูดอะไรแบบนี้ให้ฉันได้ยินอีกเด็ดขาด""เออๆ จะไม่พูดแล้ว" เจเจยกมือปิดปากมองหาภามให้มาช่วยแต่กลับไม่มีวี่แววใค
@คอนโด เวลา 21:00 น.แป๊ก! เสียงเปิดไฟห้องนั่งเล่น"เชี้ย!!" ภามสะดุ้งตัวตกใจยกมือทาบอก"......""ตกใจหมดเลยโยมานั่งทำอะไรมืดๆทำไมไม่เปิดไฟ""แกไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับเอาป่านนี้ มหาลัยก็ไม่ไป โทรไปก็ไม่รับ แชตก็ไม่อ่าน ไลน์ก็ไม่...""ใจเย็นๆทีละคำถาม กูตอบไม่ทันแล้วเนี่ย ซักประวัติขนาดนี้กลัวกูแอบหนีไปมีเมียน้อยหรือไง""กะ แกจะบ้าหรอ ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น... " ภามเดินไปใกล้ๆวาโยก่อนจะรวบเอวเธอไว้แล้วกระชับเข้าหาตัว แต่เธอก็ดิ้นขัดขืนไม่ได้ยอมให้กอดซะทีเดียว"ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง มันจะขาดใจตายให้ได้เลยใช่ไหม หื้ม?" ภามมองตาวาโยแล้วยิ้มหวาน"แกจะมากอดฉันทำไมเนี่ย ปล่อย!""ไม่เอาน่า ได้มึงแล้วกูก็ไม่คิดจะเอาใครหรอก เอามึงคนเดียวก็เหนื่อยจะแย่แล้ว""พูดอะไรน่าเกลียด""น่าเกลียดตรงไหนความจริงทั้งนั้น หรือลืมไปหมดแล้วจะได้ช่วยกระตุ้นความจำให้" ภามกำลังจะแกล้งส่งจมูกไปคอเคลียคนตัวเล็ก แต่ทว่าเธอกลับยื่นหน้าเข้ามาหาเขาเสียก่อนคนที่คิดว่าตัวเองเป็นเสือมาตลอดถึงกับหูแดงหน้าร้อนผ่าว...เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้แผงอกก่อนจะทำจมูกฟุดฟิดสูดดมกลิ่น"ทำไมตัวแกมีกลิ่นบุหรี่ แกสูบบุหรี่หรอ"
@ลานจอดรถใต้ตึกคอนโดพอถึงที่หมายภามก็ไม่ยอมปลดล็อครถให้วาโยลง แถมยังนั่งถอนหายใจดังๆอยู่หลายรอบ ก่อนจะเริ่มรู้สึกทนไม่ไหวยกมือขึ้นปลดสายเข็มขัดนิรภัยของตัวเองออก แล้วเอี้ยวตัวไปทางซ้ายดึงท้ายทอยคนนั่งข้างเข้ามาประกบจูบแบบไม่ทันตั้งตัวจ๊วบ~"อื้อ!" จากจูบเนิบนาบก็เริ่มเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนวาโยร้องท้วงในลำคอ ตบแผงอกแกร่งปึกๆ เพราะเริ่มหายใจไม่ทัน แต่ทว่านั่นยังไม่สาแก่ใจชายหนุ่ม เขาเลยส่งมือไปรูดซิบเสื้อเจ็คเก็ตที่วาโยสวมอยู่ลง ฟืด! จนถึงเอวก่อนจะผละจูบออก"แค่กๆ ไอ้บ้าภาม!" คนตัวเล็กรีบกอบโกยออกซิเจนเข้าปอดทันที เธอหอบแฮ่กๆจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะลมหายใจ โดยมีเจ้าของใบหน้าหล่อจ้องมองอยู่อย่างไม่ละสายตาภามใช้จังหวะที่วาโยปลดสายเข็มขัดนิรภัยออกเตรียมจะหนี ช้อนมือโอบแผ่นหลังขาวเนียนของเธอดันเข้าหาตัวเอง ก่อนจะก้มหน้าลงใช้ริมฝีปากดูดเม้มเนินหน้าอกสวยทั้งสองเต้าจนเกิดรอยแดงหลายจุด"ภามหยุด! แกทำบ้าอะไรเนี่ย" วาโยดิ้นแล้วดันไหล่ภามที่กำลังซุกหน้าอกเธอออก เจ้าตัวเลยเงยหน้าขึ้นมามองอย่างคาดโทษ...แต่เขาจะรู้ไหมว่าสายตาแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ"ถ้าอยากให้ผู้ชาย
คำค้นหา... Google : นวดนมเมียแบบถูกวิธี...ทำให้ใหญ่ขึ้นจริงไหม?ภามตั้งหน้าตั้งตาค้นหาความรู้ในโทรศัพท์มากกว่าหนังสือบนโต๊ะ พิมพ์หาหลายเว็บไซต์และศึกษาอย่างตั้งใจ ที่เคยบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่ เขาขอกลับคำพูด เพราะวาโยเธอ..."เออไอ้ภามแล้วมึงรู้หรือยัง ว่าโยยืมเงินไอ้โอบไปทำอะไรตั้งแสนห้า"รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อจางหายไปทันทีเมื่อได้ยินชื่อแฟนเก่าของเพื่อนสนิท ถึงจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ที่ได้ยินชื่อนี้ แต่ก็จะตอบคำถามที่เจเจถามให้เคลียร์ไปเลย และหวังว่าจะไม่ได้ยินชื่อไอ้เวรนั่นอีก"กูโทรไปถามน้าบัวมาแล้ว แกบอกว่านาที่บ้านจะถูกยึด เพราะลุงโสเอาที่ไปจำนองไว้ก่อนแกเสีย... ความจริงโยไม่ได้ยืม แต่มันเป็นคนเสนอหน้าไปไถ่ที่ตรงนั้นมาให้เอง เพราะฉะนั้น...โยไม่ผิด!"หลังจากที่สะสางกับโอบเสร็จ ภามก็โทรไปหาแม่ของวาโย ถึงได้รู้ว่าเธอต้องเผชิญกับปัญหามากมายขนาดไหนแล้วภามก็ยังรู้มาอีกว่า โอบวางเงินพนันกับเพื่อนเรื่องการจีบดาวคณะ ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็คือวาโย ใช่! และมันก็ชนะพนันเพราะจีบเธอติด...เหลือแค่ยัดเยียดความเป็นผัวให้ถ้าได้วาโยเมื่อไหร่กูจะเขี่ยเธอทิ้งทันทีนี่คือคำพูดที่โอบบอกกั
หลายปีต่อมา... ตอนนี้ลูกสาวตัวน้อยอดนมแม่อย่างเป็นทางการแล้ว ก็เหลือแต่ตัวพ่อเนี่ยแหละที่ร้องขอกินนมก่อนนอนเกือบทุกคืน ไหนใครบอกว่าแต่งงานอยู่ด้วยกันนานๆแล้วผัวจะเบื่อ แต่นี่ไม่เลย... รู้สึกว่าภามรักและหลงเธอมากกว่าเดิมเสียอีก ถึงบางวันทั้งคู่จะไม่ได้ทำรัก เขาก็ขอแค่ได้กอดได้หอมเมียให้ชื่นใจก่อนไปทำงานแค่นี้เขาก็มีความสุขมากแล้ววันนี้เป็นวันที่หมอนัดสาวน้อยอย่างวรินทร์มารับวัคซีนครบสี่ขวบที่โรงพยาบาล แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่วาโยเจอรุ่นพี่อย่างแทนที่เคยเรียนร่วมคณะเดียวกันสมัยมหาลัย"น้องวาโยนี่เองพี่ก็คิดว่าใคร^_^" "พี่แทน มาหาหมอหรอคะ""ครับ พี่พา เอ่อ... พาน้องสาวมาฝากครรภ์ ว่าแต่เรามาทำอะไรที่แผนกเด็กเล็กหรอครับ?""โยพาลูกสาวมาฉีดวัคซีนค่ะ""อ้าว นี่เรามีลูกแล้วหรอ แล้วไหนล่ะสามี? ทำไมถึงไม่มาด้วย ปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็กๆมากับลูกสาวตามลำพังแบบนี้ได้ยังไงกัน ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย" "เขามาด้วยนะคะพี่แทน..." แทนแกล้งชะเง้อคอมองข้ามผ่านคนตัวเล็กไปทางด้านหลังก็ไม่เจอใคร วาโยเลยหันมองข้างๆที่มีภามยืนอยู่ แล้วทำหน้างงๆว่าพี่แทนไม่เห็นภามจริงๆหรอ หรือเขาแค่แกล้งเล่น? วรินทร
@หนึ่งปีต่อมา...ตอนนี้วาโยคลอดลูกสาวได้สี่เดือนแล้ว และเดือนนี้ก็เป็นเดือนสุดท้ายในการสอบปลายภาคสำหรับนักศึกษาปีสี่ ทั้งภามและวาโยเลยต้องเรียนหนักเป็นพิเศษ แต่หน้าที่เลี้ยงลูกส่วนใหญ่จะเป็นคุณพ่อลูกอ่อนอย่างภาม เขาอยากให้วาโยโฟกัสกับเรื่องเรียนให้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงวรินทร์เดี๋ยวเขาจะดูแลให้เองอย่างเช่นวันนี้คนที่เลี้ยงลูกอยู่ในห้องก็เป็นภาม ส่วนวาโยเธอออกมานั่งเรียนอยู่โซนด้านนอกกับอาจารย์ที่แม่สามีจ้างมาสอนพิเศษให้ถึงเพนท์เฮาส์ แต่ทว่า! นั่งเรียนยังไม่ถึงชั่วโมงภามก็เดินออกมาตามด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ เพราะเขาเห็นอาจารย์ที่มาสอนวาโยวันนี้ไม่ใช่คนเดิม"โย ลูกร้องหิวนม เข้าไปดูลูกในห้องหน่อย" "ตอนนี้เลยหรอ แต่ฉันยังเรียนไม่จบครอสเลยนะ" ปกติภามไม่เคยปล่อยให้ลูกร้องนี่นา นมก็ปั๊มไว้ให้ตั้งเยอะมาบอกว่าลูกร้องหิวนมได้ยังไง ไม่ใช่ว่าวาโยไม่เป็นห่วงลูกนะ แต่ปัญหาแค่นี้เธอเชื่อว่าภามจัดการได้สบายอยู่แล้ว"นมที่ปั๊มแช่ไว้ในตู้เย็นละลายไม่ทัน""อ๋อ โอเค..." ที่แท้ก็นมละลายไม่ทันนี่เอง วาโยเลยละสายตาจากภามหันกลับมามองอาจารย์ก่อนจะพูดต่อ "งั้นเดี๋ยวโยขอเข้าไป
หลังจากที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายพูดคุยกันเรื่องสินสอดเรียบร้อยแล้วก็พากันกลับบ้านไปดูฤกษ์ วาโยเลยขอกลับมาอยู่คอนโดก่อน รอจนกว่าจะแต่งงานแล้วค่อยย้ายไปอยู่เพนท์เฮาส์ที่ภามซื้อให้ และเธอมองว่ามันไม่ใช่ของเธอแต่เพียงผู้เดียว แต่เป็นเรือนหอของเราสองคนต่างหาก'โยจำคำแม่ไว้นะลูก... ผู้ชายร้อยทั้งร้อยแพ้ผู้หญิงขี้อ้อน หมั่นเอาใจลูกเขยแม่ให้มากๆ อย่าปล่อยให้ผู้ชายดีๆแบบภามหลุดมือไปเด็ดขาด'วาโยหวนนึกถึงคำพูดของแม่แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ฮึบ!เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน อ้อนแฟนตัวเองไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสักหน่อย พอคิดได้ดังนั้นวาโยก็เดินมาหาภามที่นั่งอยู่บนโซฟา ก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งบนตักของแฟนหนุ่มจนเขาต้องวางไอแพดในมือลงข้างตัวแล้วยกมือมาโอบเอวเธอไว้แทน"แกดูอะไรอยู่หรอ" "ดูแพ็คเกจคลอดลูก กินข้าวอิ่มแล้วหรือไง" ความจริงทั้งคู่กินข้าวด้วยกันไปแล้วรอบนึง แต่ผ่านมายังไม่ถึงชั่วโมงวาโยก็ร้องหิวอีก ภามเลยทำให้กินอีกรอบ ส่วนตัวเขาก็มานั่งดูโปรแกรมคลอดลูกรอเธอไปพลางๆ"อิ่มแล้ว..." "แล้วทำไมยังไม่ไปอาบน้ำอีก""รอแฟนไปอาบให้""ฮึ?""ก็ช่วงนี้ฉันหน้ามืดบ่อยๆ กลัวตัวเองจะเป็นลมในห้องน้ำ แกอาบให้ฉันหน่อ
"อย่าเพิ่งเป็นลม เพราะยังไม่หมดแค่นั้น""ยังมีอีกหรอ!?" แค่นี้เธอก็จะเป็นลมอยู่แล้ว ถ้ามีอะไรที่เซอร์ไพรส์มากกว่านี้อีกมีหวังได้วูบไปจริงๆแน่"...." ภามที่ยืนช้อนหลังวาโยอยู่ในตอนนี้สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีออกมาใช้ ก่อนจะสอดมือล้วงกระเป๋าหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงขึ้นมายื่นไปด้านหน้าของวาโยแล้วเปิดกล่องดังป๊อก! โชว์แหวนเพชรน้ำดีด้านในให้คนตัวเล็กที่ตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่ได้เห็น"อะ อะไรของแกเนี่ยO_O" "แต่งงานกันนะโย..." วาโยมองแหวนเพชรเม็ดโตในกล่องที่มีความเปล่งประกายวิบวับสวยงามเล่นกับแสงไฟภายในห้องอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ถึงจะแอบหวังให้เขาขอแต่งงานแต่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆทำให้เธอตั้งตัวรับไม่ทัน เธอมองแหวนในกล่องอีกครั้งก่อนที่ภาพจะตัดไปราวกับมีคนมาสับสวิตซ์ พรึ่บ! "เห้ย! โย ทุกคน! เมียผมเป็นลม" ภามรีบย่อตัวลงอุ้มคนตัวเล็กที่หมดสติขึ้นทันที แล้วภาพก็ตัดมาทางฝั่งของอาโป... "จะปล่อยฉันไปได้รึยัง" นี่เป็นคำถามที่ร้อยของวันนี้ที่นิเนยเอ่ยถามอาโป เขาเล่นขังเธอไว้ในห้องกับเขาตั้งแต่จับตัวเธอมาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมปล่อยตัวเธอไป"จะให้ผมปล่อยป
อึก! อ้วก~"โย!" ภามลืมตาตื่นจากฝันดียังไม่ทันถึงเสี้ยววิ ก็รีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงวิ่งตรงไปหาเสียงโอ้กอ้ากในห้องน้ำทันที พอเข้ามาถึงเขาก็เร่งฝีเท้าเดินเข้าไปช่วยลูบหลังให้วาโยที่นั่งกอดโถส้วมอ้วกอยู่อย่างหมดสภาพด้วยความเป็นห่วง "ไหวมั้ย""ฉันไหว อ้วก~" วาโยชูนิ้วโอเคตอบกลับมาทั้งที่ยังก้มหน้าอ้วกไม่หยุด"ตัวแสบทำไมแกล้งแม่แต่เช้าเลย ถ้าคลอดออกมาเมื่อไหร่พ่อจะตีให้" มาโหมดดุลูกซะแล้วเมื่อเห็นเมียอ้วกจนเหนื่อย"ดุแค่ฉันก็พอ เว้นลูกไว้คนนึง" วาโยอ้วกเสร็จก็หันมายิ้มหวานให้ภาม เชิงบอกเป็นนัยๆว่าแค่นี้เองสบายมาก "หึ ลูกคงดื้อเหมือนแม่สินะ" พูดจบภามก็ช้อนตัวอุ้มวาโยมานั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำ เปิดน้ำจากฝักบัวใส่มือแล้วเอามาลูบหน้าให้วาโย แต่ทว่า! สายตาเขาดันเกเรไม่ได้มองแค่หน้าสวยๆของเธอ แต่ดันมองต่ำลงไปกว่านั้นอีก...เนินหน้าอกขาวๆที่ล้นออกมาจากชุดนอนสุดวาบหวิวที่เธอแอบลุกขึ้นไปใส่มาเมื่อคืน มันชวนมองซะจนภามลอบกลืนน้ำลายลงคอดัง อึก!ยิ่งเปียกน้ำยิ่งเห็นไปถึงไหนต่อไหน... "จะมองอีกนานไหม" เสียงหวานเอ่ยขึ้นทำให้ภามเลื่อนสายตากลับมามองหน้าเธอก่อนจะเอื้อมมือไปปิดน้ำแล้วเก็บฝักบัวเข้าที่ "
พอมาถึงโรงพยาบาลภามก็ขอรถเข็นมาให้ฉันนั่งแล้วเข็นฉันเข้าห้องตรวจ แต่พอเจอหมอผู้ชายก็บอกว่าไม่สะดวกใจเลยต้องเปลี่ยนมาเป็นหมอผู้หญิงแทน และคิดว่าเรื่องจะจบ แต่ไม่เลย ภามไม่ยอมให้อัลตร้าซาวด์ผ่านช่องคลอดบอกว่ากลัวโดนหัวลูก ให้ตายเถอะ! หมอเลยต้องอธิบายหลักการทั้งหมดที่มีให้คุณพ่อมือใหม่ได้ฟังกว่าจะยอมได้หมอถึงกับยกมือกุมขมับ... ผลตรวจเลือดออกมาว่าฉันท้องจริงๆ และอัลตร้าซาวด์เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ลูกในท้องยังเล็กมากขนาดเท่ากับเมล็ดถั่ว อายุครรภ์แค่ 6 สัปดาห์ถือว่าโตตามเกณฑ์ พอหมอบอกว่าแข็งแรงทั้งแม่และลูก เท่านั้นแหละ! ผู้เป็นพ่อก็ยิ้มออกมาไม่หุบ ดีใจยิ่งกว่าฉันที่เป็นแม่เสียอีกหาหมอเสร็จภามก็พาฉันไปช็อปปิ้งต่อ ขนาดท้องฉันแบนราบจนแทบจะมองไม่ออกด้วยซ้ำแต่เขาก็ยังซื้อชุดคลุมท้องให้ บอกว่าในอนาคตก็ต้องใช้ ตอนแรกจะซื้อของลูกมาด้วยนะ ฉันเลยห้ามไว้ก่อนบอกเขาว่ารอรู้เพศก่อนค่อยซื้อก็ได้ พอกลับมาถึงคอนโดก็ยังไม่วายนั่งดูรูปอัลตร้าซาวด์แล้วยิ้มอยู่คนเดียวไม่ค่อยจะเห่อเท่าไหร่เลย...อ๋อ! ยังมีอีกเรื่องที่หมอย้ำ คือช่วงนี้ให้งดมีเพศสัมพันธ์ไปก่อนจนกว่าอายุครรภ์จะครบ 3 เดือนขึ
อยู่ไม่ได้แล้วโว๊ย... ฉันรีบหมุนตัววิ่งหนีเข้าห้องทันที ขอโทษนะนิเนยเรื่องแกคงไม่น่าตกใจเท่าเรื่องฉันตอนนี้หรอก ดูแลตัวเองไปก่อนแล้วกัน ตอนนี้ฉันก็ลำบากไม่ต่างจากแก"จะหนีไปไหน" ภามวิ่งตามมาดันประตูไว้ไม่ให้ปิด"แกเอามือออกจากประตูเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันปิดประตูหนีบนิ้วแกแน่" เขาไม่ยอม ฉันก็ไม่ยอม เลยเกิดการยื้อแย่งประตูกันเกิดขึ้น จนในที่สุดภามก็ผลักประตูเข้ามาได้จนสำเร็จ ฉันที่กำลังจะวิ่งหนีเข้าห้องน้ำก็โดนเขาล็อคตัวไว้แบบหลวมๆ"บอกให้เอาไอ้นี่ไปตรวจ""ไม่! ฉันไม่ตรวจ" ฉันดิ้นจนหลุดออกจากวงแขนแกร่งแล้วหันไปจ้องหน้าภามอย่างเอาเรื่อง"จะดื้อให้ได้อะไรขึ้นมาโย ตอนนี้อาจจะท้องอยู่ก็ได้ ไม่สังเกตุตัวเองบ้างเลยรึไง" ไม่ใช่ว่าฉันไม่สังเกตุตัวเอง แต่แค่ตอนนี้ยังไม่อยากยอมรับความจริงก็เท่านั้น ถ้าตรวจแล้วผลออกมาว่าฉันท้องขึ้นมาจริงๆจะทำยังไง"จะบ้าหรอ ฉันจะท้องได้ยังไงแกเอาอะไรมาพูด""ทำไมจะท้องไม่ได้ ผัวก็ยืนหัวโด่อยู่นี่ทั้งคน ลืมไปแล้วหรือไงว่าตัวเองมีผัว หรือต้องให้ลื้อฟื้นความทรงจำก่อนตรวจ?""ไม่ต้อง ถอยออกไปเลยนะ!" ฉันยกมือดันแผงอกคนที่โน้มตัวเข้ามาหา ภามเท้าแขนสองข้างลงกับโต๊
"....." มือที่เคยถือยาดมค้างอยู่กลางอากาศ สมองเริ่มอื้ออึง ตามองตรงไม่มีจุดโฟกัส รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ภามส่งมือมาลูบท้องฉันผ่านชุดเดรสแล้ว "สรุปประจำเดือนไม่มาใช่ไหม? หรือว่าท้อ... ""มาแล้ว!" ฉันตอบออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่เป็นก็ตาม แต่ประจำเดือนฉันอาจจะคาดเคลื่อนก็ได้ ใครจะไปรู้ ถ้ายังไม่ถึงสิ้นเดือนอย่าเพิ่งด่วนตัดสิน ขอปลอบใจตัวเองไปก่อนแล้วกัน... "จะบอกว่าตอนนี้เป็นประจำเดือนอยู่หรือยังไง?""...." ฉันพยักหน้า"เป็นตอนไหนแล้วทำไมไม่รู้? ไม่เห็นปวดท้องร้องกินของหวานเลย เห็นนั่งกินแต่มะม่วงเปรี้ยว ไหนจะอ้วก ไหนจะเป็นลม แถมนมยังใหญ่ขึ้นขนาดนี้ ต้องท้องแน่ๆ ป่ะ! ไปโรงพยาบาลกัน ลองให้หมอตรวจดู" หมับ! ภามจับมือฉันตั้งท่าเตรียมลุกแต่ฉันชักมือกลับแล้วดึงเขาให้นั่งลงแบบเดิม ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาลเพราะกลัวเจอความจริงแล้วรับไม่ได้เราสองคนอยู่ปีสาม เพิ่งสอบปลายภาคเสร็จยังไม่ถึงอาทิตย์ ซึ่งเหลือเวลาอีกเป็นปีกว่าจะจบมหาลัย ฉันจะมาท้องตอนนี้ได้ยังไง ไม่ได้เด็ดขาด ที่บ้านคงผิดหวังในตัวเราสองคนมาก ฉันทำงานเสริมเขียนนิยายขายอยู่บ้างแต่รายได้ก็น้อยนิด จะ
@วันต่อมา...Talk : ภามคิดถึงเมีย...นี่เป็นคำที่อยู่ในหัวผมตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนถึงตอนนี้ ผมรู้สึกว่าเวลาเมื่อคืนมันยาวนานกว่าคืนไหนๆ กว่าจะข่มตาหลับได้ก็เกือบเช้า และใช่! ผมนอนกอดเสื้อแทนกอดวาโย คิดแล้วก็เศร้า ขนาดตอนนี้ผมยังนั่งมองประตูห้องนอนของวาโยด้วยสายตาละห้อย แล้วถามกับตัวเองซ้ำๆว่าเมื่อไหร่เธอจะตื่นสักที คิดถึงไม่ไหวแล้วโว๊ยยยย!! อยากเห็นหน้าจะตายห่าแล้วเนี่ย... แกร๊ก! สิ้นสุดการรอคอย เพราะ 'แฟน' ของผมได้เปิดประตูออกมาแล้ว แต่ผมต้องคีพลุคนิ่งไว้ก่อน เดี๋ยวเธอจะมาหาว่าผมคลั่งรักอีก -_-*ผมมองวาโยด้วยสายตาราบเรียบไม่บอกความรู้สึก เธอเดินออกมาด้วยชุดเดรสสีขาวสายเดี่ยวปาดไหล่กระโปรงสั้นเลยเข่าขึ้นไปสองนิ้ว น่ารักดีแต่ผมแอบหงุดหงิดตรงที่ชุดดันโชว์เนินหน้าอกขาวๆของเธอเนี่ยแหละ ถึงเพื่อนเธอจะเป็นผู้หญิงแต่ผมก็อดหวงไม่ได้ผมมองสำรวจชุดไปเลื่อยๆจนสบสายตาเข้ากับวาโยทำให้ผมตกใจ เลยละสายตาจากเธอหันไปมองจอ ทำเหมือนว่าออกมานั่งดูทีวีเฉยๆ ไม่ได้ออกมานั่งรอใครทั้งนั้น"ทำไมแกตื่นเช้าจังเพิ่งเจ็ดโมงครึ่งเองนะ วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่หรอ" วาโยเห็นผมไม่ตอบเลยเดินเข้ามาใกล้