บททั้งหมดของ เผลอใจรักเพื่อนสนิท: บทที่ 31 - บทที่ 40

หลังจากที่ภามจัดการกับจิมมี่เสร็จก็วิ่งตามวาโยออกมาทันที "โย เดี๋ยวก่อน""....." วาโยหยุดเดินแต่ไม่ได้หันมาหาภาม ทำให้ทั้งคู่ต้องคุยกันแบบไม่เห็นหน้า"ฟังกูก่อนได้ไหม""แกจะตามฉันมาทำไมภาม แกเอาเวลาที่วิ่งตามฉันไปรับผิดชอบในสิ่งที่แกทำไว้ไม่ดีกว่าหรือไง""กูไม่ได้ทำจิมท้อง..." วาโยค่อยๆหมุนตัวหันกลับมาหาภามด้วยความรู้สึกที่ชาไปทั้งตัว มันเป็นความรู้สึก​ที่อธิบาย​ไม่ถูก รู้แค่ว่าตอนนี้มันเจ็บจนจุกอกไปหมด อยากจะร้องไห้​ออกมา​แทบบ้าแต่ไม่สามารถ​ร้องออกมาได้"แกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่าภาม กล้าทำก็กล้ารับหน่อยดิ""จะให้กูรับอะไร ในเมื่อกูไม่ได้ทำ" ถ้าไม่ได้นอนด้วยกันแล้วจิมจะท้องได้ยังไง ที่ผ่านมาวาโยก็คิดว่าตัวเองไว้ใจและเชื่อในสิ่งที่ภามพูดมาโดยตลอด จนตอนนี้ภามทำให้เธอเหมือนเป็นคนโง่ที่เชื่อคำโกหกพวกนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า"ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าแกจะเป็นเหมือนผู้ชายคนอื่น ตอนทำไม่คิดจะพูดตอนนี้กลับมาบอกว่าไม่ใช่ ถึงฉันจะไม่ชอบหน้ายัยนั่นแค่ไหนแต่เรื่องนี้ฉันขอไม่สู้ ชีวิตคนทั้งชีวิตนะภาม แกควรกลับไปรับผิดชอบเธอซะ!""แล้วมึงล่ะโย""ระหว่างแกกับฉันมันก็แค่... เพื่อน" วาโยกลั้นใจ​พูดคำนั

พรึ่บ! ร่างเล็กที่ถูกจูบต้อนมาถึงเตียงนุ่มยังไม่ทันถึงสองวิก็ถูกจู่โจม​อย่างบ้าคลั่งภามทั้งไซ้คอทั้งดูดเม้มทิ้งรอยรักไว้หลายจุด ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะส่งมาถอดเสื้อผ้าที่เกะกะของคนตัวเล็กออกให้พ้นสายตา แล้วโน้มตัวลงมาดูดเลียหน้าอกทั้งสองเต้าอย่างหื่นกระหาย"ภะ ภาม แกอย่ารุนแรงสิ อื้อ~" แรงดูดที่หนักหน่วง​ทำให้วาโยต้องเอ่ยปากห้าม แต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาหยุด แค่อยากให้ภามเบาแรงลงกว่านี้เท่านั้นเอง"ขอโทษ มันอดใจไม่ไหวจริงๆ" ไม่รู้ว่าภามไปหิวมาจากไหน แต่ถ้าเขาต้องการ​เธอก็ไม่อยากขัด เพราะดีแค่ไหนแล้วที่เขากลับมาหาเธอ ไม่ใช่ไปนอนกับผู้หญิง​คนอื่น"กะ แกจะทำอะไร!?" วาโยเอ่ยถามขณะที่ภามเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปเรื่อยๆ​​"ขอทำตรงนี้ให้ได้ไหม" ไม่พูดเปล่าเพราะเขายังจับขาเธอชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มอีกด้วย แบบนั้นก็ทำให้วาโยรู้ได้ทันทีว่าภามหมายถึงอะไร "มะ ไม่ได้นะ" วาโยรีบยกมือมาปิดน้องสาวตัวเองไว้ จะทำแบบนั้นได้ยังไง ไม่ได้​นะ ไม่ได้เด็ดขาด ขณะที่วาโยกำลัง​ตบตีกับความคิดตัวเองอยู่ ภามก็ดึงมือเธอออกมาจุ๊บเบาๆก่อนจะพูดขึ้น"ไม่ต้องอายหรอก อยากทำให้จริงๆ""ยะ อย่า อ๊ะ อื้อ~" พูดจบภามก็ซุกหน้าลงตรงกลางระหว่างข

วาโยเดินจูงมือภามมาหยุดยืนข้างตึกคณะ รอคนที่เดินผ่านไปมาโล่งถึงเริ่มบทสนทนา​"ช่วงนี้ฉันขอให้นิเนยมาอยู่ด้วยได้ไหม""ไม่ได้!" ภามตอบเสียงแข็ง"ทีเมื่อก่อนแกยังอนุญาตให้อาโปไปนอนด้วยได้เลย" เธอยกเหตุผล​นี้มาเป็นข้อต่อรอง​"มันไม่เหมือน​กัน ตอนนั้นเป็นแค่เพื่อน แต่ตอนนี้เป็นมากกว่านั้นแล้ว จะไม่ให้กูนอนกอดแฟนตัวเองเลยหรอโย" คำพูดของภามที่ดูโมโห​แต่ความจริงแล้วเขาแค่ไม่อยากห่างวาโยก็เท่านั้นเองทุกวันนี้สิงเธอได้คงสิงไปแล้ว... "ตัวติดกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง​ขนาดนี้ แกจะไม่เบื่อฉัน​หรือไง ตื่นเช้ามาก็เจอ นั่งเรียนก็เจอ ก่อนนอนก็เจอ ฉันกลัวแกเบื่..."หมับ! วาโยพูดยังไม่ทันจบประโยคก็โดนภามดึงเข้ามากอด จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงไหล่แล้วขยี้จมูกไปมาเบาๆ"อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก เพราะกูไม่มีวันเบื่อ"จังหวะนั้นคนตัวเล็กในอ้อมกอดเหมือนโดนแช่แข็งด้วยความอบอุ่น​ของคนตัวสูง เสียงหัวใจของทั้งคู่ดังแข่งกันอย่างไม่มีใครน้อยหน้าใคร และเธอก็ไม่คิดว่าคำพูดแค่นั้นจะทำให้ภามอ่อนไหวได้ขนาดนี้"ตะ ตอนนี้แกทำตัวเหมือนเด็กเลย ไม่อายคนอื่น​เขาหรือไง" "ทำไมต้องอายก็แค่กอดแฟนตัวเอง แต่ถ้ามึงยังยืนยัน​ว่าจะไปนอนกับเพื่

"....." มือที่เคยถือยาดมค้างอยู่กลางอากาศ สมอง​เริ่มอื้ออึง ตามองตรงไม่มีจุดโฟกัส​ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ภามส่งมือมาลูบท้องฉันผ่านชุดเดรสแล้ว ​"สรุปประจำ​เดือนไม่มาใช่ไหม? หรือว่าท้อ... ""มาแล้ว!" ฉันตอบออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่เป็นก็ตาม แต่ประจำ​เดือนฉันอาจจะคาดเคลื่อน​ก็ได้ ใครจะไปรู้ ถ้ายังไม่ถึงสิ้นเดือนอย่าเพิ่งด่วนตัดสิน ขอปลอบใจ​ตัวเองไปก่อนแล้วกัน... "จะบอกว่าตอนนี้เป็นประจำ​เดือนอยู่หรือยังไง?""...." ฉันพยักหน้า​"เป็นตอนไหนแล้วทำไมไม่รู้? ไม่เห็นปวดท้องร้องกินของหวานเลย เห็นนั่งกินแต่มะม่วงเปรี้ยว​ ไหนจะอ้วก ไหนจะเป็นลม แถมนมยังใหญ่ขึ้นขนาดนี้ ต้องท้องแน่ๆ ป่ะ! ไปโรงพยาบาล​กัน ลองให้หมอตรวจดู" หมับ! ภามจับมือฉันตั้งท่าเตรียม​ลุกแต่ฉันชักมือกลับแล้วดึงเขาให้นั่งลงแบบเดิม ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาล​เพราะกลัวเจอความจริงแล้วรับไม่ได้​เราสองคนอยู่ปีสาม เพิ่งสอบปลายภาคเสร็จยังไม่ถึงอาทิตย์ ซึ่งเหลือเวลาอีกเป็นปีกว่าจะจบมหาลัย ​ฉันจะมาท้องตอนนี้ได้ยังไง ไม่ได้​เด็ดขาด ที่บ้านคงผิดหวังในตัวเราสองคนมาก ฉันทำงานเสริม​เขียนนิยายขายอยู่บ้างแต่รายได้ก็น้อยนิด จะ

พอมาถึงโรงพยาบาล​ภามก็ขอรถเข็นมาให้ฉันนั่งแล้วเข็นฉันเข้าห้องตรวจ แต่พอเจอหมอผู้ชายก็บอกว่าไม่สะดวก​ใจเลยต้องเปลี่ยนมาเป็นหมอผู้หญิง​แทน และคิดว่าเรื่องจะจบ แต่ไม่เลย ภามไม่ยอมให้อัลตร้าซาวด์​ผ่านช่องคลอดบอกว่ากลัวโดนหัวลูก ให้ตายเถอะ! หมอเลยต้องอธิบาย​หลักการ​ทั้งหมดที่มีให้คุณ​พ่อมือใหม่​ได้ฟังกว่าจะยอมได้หมอถึงกับยกมือกุมขมับ​... ผลตรวจเลือดออกมาว่าฉันท้องจริงๆ​ และอัลตร้าซาวด์​เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ลูกในท้องยังเล็กมากขนาดเท่ากับเมล็ดถั่ว อายุครรภ์แค่ 6 สัปดาห์ถือว่าโตตามเกณฑ์​ พอหมอบอกว่าแข็งแรงทั้งแม่และลูก เท่านั้นแหละ! ผู้เป็นพ่อก็ยิ้มออกมาไม่หุบ ดีใจยิ่งกว่าฉันที่เป็นแม่เสียอีกหาหมอเสร็จ​ภามก็พาฉันไปช็อป​ปิ้งต่อ​ ขนาดท้องฉันแบนราบจนแทบจะมองไม่ออกด้วยซ้ำแต่เขาก็ยังซื้อชุดคลุมท้องให้ บอกว่าในอนาคต​ก็ต้องใช้​ ตอนแรกจะซื้อของลูกมาด้วยนะ ฉันเลยห้ามไว้ก่อนบอกเขาว่ารอรู้เพศก่อนค่อยซื้อก็ได้ พอกลับมาถึงคอนโด​ก็ยังไม่วายนั่งดูรูปอัลตร้าซาวด์​แล้วยิ้มอยู่คนเดียวไม่ค่อยจะเห่อเท่าไหร่เลย...อ๋อ! ยังมีอีกเรื่องที่หมอย้ำ คือช่วงนี้ให้งดมีเพศ​สัมพันธ์​ไปก่อนจนกว่าอายุ​ครรภ์​จะครบ 3 เดือนขึ