ตอนที่ 1 เพื่อนรักนักหยุมหัว

@โต๊ะหินอ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่ในมหาลัยชื่อดัง

"เชรด~ น้องแม่งโคตรน่ารักเลยว่ะไอ้ภาม มึงหันไปดูดิ" เจเจสะกิดแขนเพื่อนที่กำลังนั่งก้มหน้าปั่นงานกลุ่มอยู่ ให้หันไปมองหญิงสาวที่เดินผ่าน

"ก็งั้นๆ" ภามตอบเสร็จ​ก็ก้มหน้าทำต่อ

"ถุย! งั้นๆเหี้ยไรล่ะ นั่นดาวคณะเลยนะมึง"

"แล้ว?"

"เออก็ไม่แล้วไงหรอก ใครจะไปสวยเท่าน้องคิดตี้มึงล่ะเนอะ"

"แน่นอน" ภามไหวไหล่ตอบอย่างเห็นด้วย

"แต่น้องจอยของกูไปอัพนมมาใหม่ เต็มไม้เต็มมือ​เลยนะเว้ยไอ้ภาม ถ้ามึงได้เห็นต้องอิจฉา​กูแน่ๆ"

"มึงมันลามก"

"ใครจะไปเหมือนมึงอ่ะ ชอบผู้หญิง​หวานๆ น่ารัก​ เรียบร้อย ถ้าเป็นแบบนั้น ทำไมมึงไม่จับแม่ชีทำเมียเลยวะ ฮ่าๆๆ"

"ก็กูชอบของกูแบบนี้"

"เอาแบบนั้นไหม?" เจเจใช้สายตามองไปที่วาโย ก่อนจะใช้ปากชี้ไปที่เธอ แต่ภามกลับสายหน้าปฏิเสธ​รัวๆ

"หึ! ดุอย่างกับหมา..."

"ฉันได้ยินนะ!" วาโยมองทั้งคู่อย่างเอาเรื่องก่อนจะพูดต่อ "เสร็จ​หรือยังมัวแต่คุยกันอยู่​ได้ รายงานกลุ่มนะ จะให้ฉันทำคนเดียวเลยรึไง"

ไอ้พวกนี้นี่ หาเรื่องอู้กันตลอด มัวแต่นั่งแซวสาวกันอยู่ได้

"ก็ทำอยู่นี่ไง ปากคุยแต่มือทำไหมล่ะ" ภามตอบกลับคนขี้บ่น

"ทำอะไร ฉันเห็นพวกแกสองคนนั่งคุยกันอยู่เนี่ย รีบเลยนะ! ถ้าฉันไปดูหนังรอบหกโมงไม่ทัน ฉันเอาพวกแกตายแน่!!" เคยได้ยินคำพูดนี้ไหม 'ไม่ตบไม่ตีไม่ดีขึ้นเลย'​ คำนี้มันใช้ได้กับเพื่อนของเธอจริงๆนะ

"ค๊าบ~" เจเจยิ้มเจื่อนก่อนจะรีบก้มหน้าพิมพ์​รายงานต่อทันที เพราะถ้ารายงานไม่เสร็จ​มีหวังโดนหลังแหวนแน่

"ก็ทำอยู่นี่ไงจะรีบไปไหนล่ะ โรงหนังไม่หนีหรอกมั้ง"

"ไม่ต้องเลยไอ้ภาม แกอ่ะตัวดี"

"ดุแบบนี้ไง ไอ้พี่โอบมันเลย..."

ขวับ! วาโยละสายตาจากภาม แล้วจ้องมองไปที่เจเจแทน เพราะคนที่เขาเอ่ยชื่ออยู่ตอนนี้คือแฟนสุดที่รักของเธอ

"โอเคๆไม่พูดแล้ว" เจเจยกธงขาวยอมแพ้ แต่ทว่า... "ไอ้ภามมึงรีบทำดิ เดี๋ยว​เพื่อนก็ไปหาผู้ไม่ทันหรอกมึง! ฮ่าๆ"

"......" ยัง ยังไม่หยุดอีก วาโยหยิบปากกาขึ้นมาควง ถ้าเขายังพูดอีกแค่คำเดียวมีหวังปากกาแท่งนี้ได้ลอยไปปักที่หัวของเจเจแน่

"พี่เจขา~"

"อุ๊ย! น้องจอยจ๋า~"

"เออ! ใหญ่​ขึ้นจริงว่ะ" ภามหันไปกระซิบเจเจ แล้วบอกถึงขนาดหน้าอกหน้าใจที่เปลี่ยนไปของคู่ขาเพื่อนสนิท

"กูบอกแล้ว" ทั้งคู่กระซิบกระซาบ​ด้วยน้ำเสียงที่เบาราวกับมดสนทนา​กันเพราะกลัวเพื่อนอีกคนได้ยิน "เพื่อนโย~ กระผม​ขอ..."

"ไม่ได้! ถ้ารายงานไม่เสร็จ​ ก็ไม่ต้องไป"

"รู้ใจซะด้วยว่าจะพูดอะไร แต่ยังไงน้องเขาก็มาแล้ว~"

"มาแล้วก็นั่งรอสิ มันยากตรงไหนไม่ทราบ"

"เพื่อนพี่ดุตลอดเลยนะคะ"

"ไม่เป็นไรนะจ๊ะ อีกนิดก็เสร็จ​แล้ว รอพี่แป๊บนะ" เจเจยิ้มหวานส่งให้จอยเมื่อรู้ชะตาชีวิตตัวเองว่าไม่สามารถ​ไปตอนนี้ได้ อุตส่าห์​ทำเสียงสองเสียงสามแล้ววาโยก็ยังไม่ใจอ่อน

"ก็ได้ค่ะ" จอยตอบเสียงเศร้าก่อนจะเดินมานั่งตักเจเจ พรึ่บ~

"เก้าอี้ก็มีมั้ยหนู นั่งแบบนั้น ไอ้เจมันคงมี​กะจิตกะใจทำรายงานหรอกมั้ง"

ไม่ใช่แค่นั่งตักธรรมดา แต่เธอนั่งคร่อม ย้ำว่านั่งคร่อมและหันหน้าเข้าหาเจเจก่อนจะยกมือคล้องคอ ดีที่เธอใส่กระโปรง​พลีท ถ้าเป็นกระโปรง​ทรงเอนี่ไม่อยากจะคิดเลย

"หวงกูแหละ"

"ห่วงงานค่ะ!" 

เจเจอุ้มหญิงสาวลงจากตักแล้วยกมือหยิกแก้มเธออย่างหยอกเย้า "นั่งข้างๆพี่ก่อนนะ"

"ก็ได้ค่ะ~" เธอยิ้มหวานแล้วหอมแก้มเจเจ

และในขณะเดียวกัน ภามก็หยิบโทรศัพท์​ขึ้นมากดเข้าแอปสั่งของหวานเพื่อเอามาดับร้อนให้คนขี้โมโห​

"แล้วแกจะเล่นโทรศัพท์​ทำไมไอ้ภาม สาวในแชตคงไม่หนีหายไปไหนหรอกมั้ง" ภามเงยหน้าขึ้นมามองวาโยแล้วทำสายตานิ่งๆ พร้อมกับหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าแล้วแกะมายัดใส่ปากเธอแบบไม่ทันตั้งตัว "เห้ย!"

"อุ๊บ!" ลูกอมฮอลล์ไม่ต่ำกว่าสี่เม็ดถูกยัดใส่ปาก ก่อนที่ภามจะเอามือมาปิดไว้ไม่ให้คายออก "อมไว้จะได้เลิกบ่น"

"อื้อ!! ไอ้ภาม! ไอ้เพื่อนชั่ว"

"ถึงจะชั่วก็เพื่อนมึงไหมล่ะโย กูไม่เอาหินให้อมก็ดีเท่าไหร่แล้ว" ภามรีบดึงมือออกเมื่อวาโยทำท่าจะกัด พอมือหลุดออกจากปาก เธอก็รีบคายทิ้งทันที

"แค่กๆถ้าลูกอมติดคอฉันตายขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ!"

"เดี๋ยว​พาไปวัด"

"เอ้า! ไม่พาไปโรงพยาบาล​ก่อนหรอวะ" เจเจถาม

"ไม่ต้องหรอก พาไปวัดทีเดียวเลย ขี้เกียจ​ไปเพิ่มภาระให้หมอที่โรงพยาบาล​"

"อึ๊ย! นี่แกหาว่าฉันเป็นภาระหรอไอ้ภาม แกตายซะเถอะ!"

ภามวิ่งหนีโดยมีวาโยที่ถือไม้บรรทัด​ฟุตเหล็กวิ่งไล่ตีตามหลัง เจเจแค่แซว มีแต่ภามนี่แหละที่สามารถ​ถึงเนื้อถึงตัววาโยได้

พื้นที่มีเป็นร้อยตารางวา แต่เลือกที่จะวิ่งไล่ตีกันแค่รอบโต๊ะหินอ่อน

"โย! ถ้าโดนขึ้นมาจริงๆมันเจ็บนะเว้ย"

"ก็ตีให้เจ็บไง! ตีไม่เจ็บแล้วฉันจะตีทำไม"

พรึ่บ~

"เห้ย! โย เฉียดหน้าไปนิดเดียวเอง"

หมับ! ภามตวัดมือล็อคคอวาโยไว้แบบหลวมๆก่อนที่เธอจะดิ้นแรงๆเพื่อให้หลุดพ้น แต่ทว่า! งับ~

"อ๊ะ!" วาโยถูกคนที่ล็อคคออยู่ด้านหลังกัดเข้าที่หูจนร้องเสียงหลงก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นจับ "อี๋~ น้ำลาย! สกปรก​ที่สุดเลยไอ้ภาม!!"