"อ้าปากเร็วๆดิ มือกูจะเป็นตะคริวแล้วเนี่ย"
"ให้ป้อนแค่นี้อย่ามาบ่น เมื่อกี้ฉันไม่เอาไม้บรรทัดฟาดหัวแกแตกก็บุญเท่าไหร่แล้ว" "มันน่าจับอุ้มไปนั่งยางจริงๆ~" ภามพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่มือยังคงป้อนกล้วยปิ้งที่ตัวเองเพิ่งสั่งมาจากแอปเขียวสดๆร้อนๆให้วาโยได้กินไม่หยุดพัก "โอ๊ย! เลอะจมูกฉันแล้วเนี่ย ใจลอยไปหาสาวคนไหนห๊ะ" วาโยทำหน้ามุ่ยใส่คนป้อน พอภามเห็นแบบนั้นก็รีบหยิบกระดาษทิชชู่มาถูจมูกให้ทันที "ไอ้ภาม! ฉันเจ็บนะ ถ้าแกจะเช็ดก็ทำให้มันดีๆสิ" "แล้วกูทำไม่ดีตรงไหน?" "แกจะถูทำไมเล่า จะเอาเลขไปซื้อหวยหรือไง" "เพื่อนพี่สองคนดูเหมือนแฟนกันเลยนะคะ" "เป็นปกติของมันสองคนแหละจ้ะ พี่เห็นแบบนี้มาตลอด จนพี่ชินแล้ว" เจเจก้มหน้าทำรายงานต่อ เพราะสิ่งที่เขาเห็นไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรสำหรับกลุ่มนี้ "เออไอ้ภาม" "ว่า" "วันนี้มึงไม่ไปหาน้องคริตตี้หรอวะ" "ไม่ไป วันนี้กูนัดน้องกิ๊ฟไว้" "ระวังเอดส์นะมึง" "ดูปากกูนะไอ้เจ..." ภามยกนิ้วชี้ที่ปากตัวเองก่อนจะพูดกับเจเจที่พยักหน้ารับ "ความสุขของกู! มึงไม่ต้องเสือก" "....." เจเจถึงกับอ้าปากค้าง "พี่เจเป็นแบบเพื่อนหรือเปล่าคะ" "ไม่ค่ะ พี่มีน้องจอยคนเดียว" "มุสา วาทา..." "คุณวาโยครับ นี่เพื่อนไง^^" วาโยกรอกตามองบนเตรียมท่องศีลห้า ไอ้คำว่ามีน้องจอยคนเดียวเนี่ย พูดแบบนี้มากี่คนแล้ว นี่มันวิถีของคนเจ้าชู้ชัดๆ "เสร็จแล้วโว๊ย!" "โอ๊ย! แกจะตะโกนทำไมภาม หูฉันจะแตก" "ก็กูเสร็จแล้วอ่ะ" วางปากกา "กูก็เสร็จแล้ว" เจเจส่งไฟล์งานทั้งหมดให้วาโยก่อนจะพับโน๊ตบุ๊คใส่กระเป๋า "ไปจ๊ะน้องจอย" เจเจจูงมือจอยเดินออกไป ส่วนภามก็หยิบเงินหลายพันบาทขึ้นมาวางบนโต๊ะตรงหน้าวาโย พรึ่บ~ "อะไร?" "เอาไปทำนม เห็นนั่งมองนมเด็กไอ้เจมันอยู่ได้" ไม่ใช่แค่คำพูด แต่เพื่อนชายยังกดสายตามองซาลาเปาสองลูกที่ซ่อนรูปอยู่ใต้ร่มผ้าอีกต่างหาก "นี่แกว่าฉันไม่มีนมงั้นหรอ?" "ป๊าว~" เสียงสูง "ไอ้ภาม! แกมันน่าโดนเพ่งกระบาลให้แตกจริงๆ" ไม่มีวันไหนที่ทั้งคู่ไม่ตีฝีปากกัน ถ้าไม่ได้ทะเลาะสงสัยจะนอนไม่หลับ วาโยเป็นคนนำงานกลุ่มไปส่งอาจารย์ พอจัดการเรื่องรายงานกลุ่มเสร็จก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่คอนโด เตรียมตัวไปดูหนังรอบหกโมงเย็นกับแฟนหนุ่ม @โรงภาพยนตร์ กึกกัก! กึกกัก! กึกกัก! "......" เสียงถอนหายใจ "เป็นอะไรหรือเปล่าโย" "เสียงอะไรก็ไม่รู้ค่ะพี่โอบ ดังมาจากข้างหลัง" วาโยรู้สึกเหมือนโดนคนที่นั่งอยู่ด้านหลังถีบเก้าอี้ แถมยังมีเสียงตะกุกตะกักดังรบกวนขณะที่เธอนั่งดูหนังอีก "โอ๊ย! นี่ช่วยเบาหน่...ไอ้ภาม~" วาโยตัดสินใจหันไปหวังจะด่าแต่ต้องชะงักและเพ่งมองไปที่ชายหญิงคู่หนึ่งให้เต็มตา ถึงได้รู้ว่าหนึ่งในนั้นคือเพื่อนสนิทของตัวเอง เธอเลยพูดชื่อนั้นออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา "เมื่อกี้โยพูดว่าอะไรนะ? พี่ไม่ทันฟัง" วาโยส่ายหน้า "แล้วโยหันไปเรียกชื่อใคร... " หมับ! วาโยรีบจับหน้าโอบหันกลับมามองจอภาพยนตร์ เพราะไม่อยากให้เห็นคนที่กำลังนัวเนียกันอยู่ด้านหลัง "เปล่าค่ะ" โอบมองหน้าวาโยอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อและหันไปมองจอตามเดิม "เอ่อ...เดี๋ยวโยขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" "ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย?" "ไม่เป็นไรค่ะ พี่โอบดูหนังไปดีกว่า เดี๋ยวขาดตอนนะคะ" คุยกับโอบจบ วาโยก็หันกลับไปมองคนด้านหลังแล้วส่งสัญญาณชี้นิ้วไปที่ประตูทางออก @หน้าโรงภาพยนตร์ วาโยยืนกอดอกรอภามที่กำลังเดินตามออกมา "แกทำบ้าอะไรไอ้ภาม" "ทำไร?" ภามเลิกคิ้วถามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "แกจะแสดงหนังสดในโรงหนังรึไง" "ก็แค่จูบ..." "แค่จูบบ้าอะไร ถ้าฉันหันไปไม่ทัน ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทำไมแกไม่พากันออกไปทำที่อื่น" "ก็มันเป็นฉากเลิฟซีนไง เลยอดใจไม่ไหว นิดๆหน่อยๆน่า~ อย่าคิดมากดิ" ภามยกมือยีผมวาโยแต่เธอกลับปัดออก พรึ่บ~ "ฉันจะไม่คิดมากเลย ถ้าแกไม่ได้รบกวนฉัน" "บ่นมากหน้าแก่เร็วนะค๊าบ~" ภามยกมือบีบปากวาโยจนเธอหน้ายู่ แต่เขากลับยิ้มออกมาเชิงแหย่เย้า "อื้อ! เจ็บนะ" วาโยดึงมือภามออกก่อนจะมองค้อน "จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ" "แกจะไปไหน" "ก็พาน้องไปต่อไง อารมณ์เสือในตัวยังค้างอยู่เลย แต่คงพาไปต่อที่โรงแรมนะ เพราะถ้าพากลับไปห้องเดี๋ยวเมียที่คอนโดงอน...ไปนะ! แล้วเจอกัน~" ภามหมุนตัวเดินออกไป ก่อนจะหันกลับมาอีกครั้งแล้วทำปากจู๋ส่งจุ๊บให้วาโย "อึ๊ย! ขนลุก" วาโยยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาลูบแขน แล้วทำหน้าตาสยิวก่อนจะตะโกนตามหลังภาม "ฉันไม่ใช่เมียแกโว๊ย! พูดจาให้มันเป็นศิริมงคลหน่อย" "วาโย" "อ้าว พี่โอบ หนังจบแล้วหรอคะ" "จบแล้วครับ...ว่าแต่ ทำไมเราออกมาเข้าห้องน้ำนานจัง" "อ๋อ! พอดีโยท้องเสียน่ะค่ะ" ยกมือลูบท้อง "งั้นเรากลับกันเลยมั้ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง" "กลับเลยก็ได้ค่ะ" ทั้งคู่เดินจูงมือกันออกไปจากหน้าโรงหนัง จากนั้นชายหนุ่มก็ไปส่งแฟนสาวที่คอนโด@คอนโดวาโยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโพสต์ไอจี ถ่ายรูปครึ่งตัวลงแคปชั่นว่า 'พริกที่ว่าเผ็ดยังไม่เด็ดเท่าคนโพสต์' ตามด้วยสติกเกอร์แก้วไวน์สีแดง ไม่นานเสียงแชตก็ดังขึ้นติ๊ง~ คุณได้รับข้อความจาก 'ภามเพื่อนชั่ว'"จะไปไหน?" ภามเห็นวาโยไม่ตอบเลยทักเข้าไปในกลุ่มที่มีกันอยู่สามคนแชตกลุ่ม เพื่อน (ไม่) สนิท (3) [ภาม : มาดูเพื่อนมึงดิ @JJ] ส่งข้อความพร้อมแคปหลักฐานที่วาโยโพสต์เข้าไปในกลุ่มด้วย[เจเจ : อะไร! แท็กกูทำห่าอะไรล่ะ กูกำลังทำกิจกรรมอยู่] [วาโย : กิจกรรมอะไร?] เห็นข้อความอยู่ด้านบนเลยตอบแชตกลุ่มก่อน แต่ไม่ได้เมินเฉยกับแชตส่วนตัวที่ภามส่งมา เพราะเธอส่งสติกเกอร์ยิ้มตอบกลับไปแล้ว[เจเจ : กิจกรรมเข้าจังหวะกับน้องจอย เดี๋ยวมาๆ อีกยี่สิดนาทะยัะรยบ่ยซบบย] [วาโย : ทุเรศที่สุดเลยไอ้เจ!] ตอบกลับไปพร้อมส่งสติ๊กเกอร์อ้วกพิมพ์กลับมาแบบนี้รู้ได้ทันทีเลยว่าไอ้เจทับโทรศัพท์ชัวร์วาโยเลยย้ายมาคุยในแชตส่วนตัวแทน 'ภามเพื่อนชั่ว'"เหลือแกคนเดียวแล้วนะภามเพื่อนรัก~" "จะไปไหน ถามก็ไม่ตอบ" "มีคลับเปิดใหม่ตรงข้ามร้านฟรีสไตล์..." "แล้ว?" "เราไปกันไหม~" ส่งสติกเกอร์หมาอ้
@สถานบันเทิงชื่อดัง"กระดกเหล้าดื่มเป็นน้ำเปล่าเลย เมามากูไม่แบกนะบอกไว้ก่อน"วาโยเบ้ปากใส่เพื่อนชายคนสนิท ทำมาเป็นบอกว่าจะไม่แบก เห็นเมาทีไรก็อุ้มกลับคอนโดทุกรอบ ถึงจะตีกันบ่อยแต่ก็ต้องยอมรับเลยว่ามีภามมาด้วยสบายใจสุดแล้ว รู้สึกปลอดภัยโดยไม่ต้องห่วงว่าถ้าเมาแล้วจะมีคนมาทำอันตราย"ไม่แบกกลับก็แล้วแต่ ทิ้งฉันไว้ตรงนี้แหละ ให้โดนผู้ชายลากไปข่มขืนเลย""ไหน? ใครจะข่มขืนมึงเรียกตัวมาดิ เดี๋ยวกูจะอุ้มไปส่งเลย แล้วแถมตังเปิดห้องให้ด้วย""เหอะ~ ถ้าฉันโดนขึ้นมาจริงๆ อย่าวิ่งร้องไห้ไปเคาะประตูแล้วลากผู้ชายคนนั้นออกมากระทืบนะ""อาจจะไปเคาะประตูจริง แต่เคาะเพื่อขอเข้าไปนั่งดูนะ อยากรู้ว่าตอนอยู่บนเตียงจะปากเก่งแบบนี้ไหม""แน่ใจว่าทนดูได้?" วาโยเลิกคิ้วถามขณะที่ภามยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม"พอๆ มึงเมาแล้วพูดจาเลอะเทอะ อ่านนิยายเยอะไปอ่ะดิ เพลาๆลงบ้างนะ""....." ทำมาเป็นบ่นแต่โอนตังมาเติมเหรียญปลดล็อกนิยายให้ตลอด"กูไม่คุยกับมึงละ ไปหาสาวโต๊ะนั้นดีกว่า" วาโยมองตามสายตาภามไปที่โต๊ะฝั่งตรงข้าม"ไหนบอกไม่ชอบผู้หญิงนมใหญ่ๆไง""ก็ไม่ได้ชอบ แต่มันคืออาหารตา เดี๋ยวมานะ" ภามตบไหล่วาโยเบาๆ แล้วเด
@วันต่อมา #สนามบาส"โย โย...วาโย!" โอบยืนเช็ดเหงื่ออยู่หน้าอัฒจันทร์ พร้อมกับยกมือโบกไปมาตรงหน้าแฟนสาว แล้วเรียกชื่อเธออยู่หลายครั้งจนเจ้าตัวสะดุ้งด้วยความตกใจ"พี่โอบ! ตกใจหมดเลยค่ะ พี่ซ้อมเสร็จแล้วหรอคะ""ครับ เสร็จสักพักแล้ว พี่เรียกเราตั้งนาน เป็นอะไรหรือเปล่า ใจลอยไปไหนหื้ม?""....." เธอไม่ตอบแต่มองคนที่ยืนอยู่อย่างมีคำถามบางอย่างอยู่ในใจ"เป็นอะไรครับ ทำไมมองหน้าพี่แบบนั้น""โยมีเรื่องจะถามพี่โอบค่ะ..." เธอทำหน้าตาจริงจังก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน จะได้ไขข้อข้องใจสักที ว่าคนเมื่อคืนใช่แฟนตัวเองหรือเปล่า หรือเธอแค่ตาฝาดและคิดไปเอง"จะถามอะไรพี่หรอครับ?""เมื่อ... คึ...""???" โอบยืนรอคำถามที่แฟนสาวกำลังจะถามแต่เธอกลับทำท่าลังเล"พี่โอบ...เมื่...เมื่อยไหมคะ แล้วเหนื่อยหรือเปล่า โยเห็นพี่ซ้อมบาสมาตั้งแต่เช้าแล้ว" เธอถามพร้อมกับยิ้มจางๆ แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ สุดท้ายก็ไม่กล้าถามสินะ เฮ้อ~"โถ่ พี่ก็คิดว่าเรื่องอะไร พี่ไม่เหนื่อยเลยครับ เพราะคนที่มานั่งเฝ้าน่ารักขนาดนี้..."โอบกำลังจะส่งมือไปลูบผมวาโยแต่เธอกลับเอนตัวหนี จนเขาต้องชะงักแล้วชักมือกลับไปหยิบกระ
@ชมรม"แค่กๆ โทษทีฉันลืมสนิทเลย" วาโยวิ่งมาหยุดยืนหายใจหอบเหนื่อยตรงหน้าเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะทิ้งก้นลงนั่งที่เก้าอี้หินอ่อน เฮ้อ! ในที่สุดก็วิ่งมาถึงจนได้"ไปๆ เขาเรียกรวมแล้ว""ขอนั่งพักก่อนไม่ได้หรือไง""ถ้าจะนั่งก็ไปนั่งข้างใน""เดี๋ยวสิ ขอพักตรงนี้แป๊บนึง แค่กๆ เหนื่อยจนหายใจไม่ทันแล้ว" มือซ้ายยกขึ้นปาดเหงื่อ ส่วนมือข้างขวาก็โดนภามดึงให้ยืนขึ้นโดยที่เขาไม่คิดจะสงสารผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอเลยแม้แต่น้อย"ลุก" วาโยขืนตัวไว้สุดแรงและไม่ยอมลุกขึ้นง่ายๆ"อื้อ!!!""ในเมื่อเมียมึงมาแล้วงั้นกูไปนะ" เจเจพูดขึ้น"จะไปแล้วหรอ มาช่วยห้ามไอ้ภามก่อนดิ มันจะหิ้วปีกฉันอยู่แล้วเนี่ย""เออจะไปแล้วให้กูอยู่ทำอะไรล่ะ ผัวเมียทะเลาะกันมันเป็นเรื่องภายในครอบครัว""ไปๆมึงรีบไปเลย" ภามหันมาไล่ เจเจเลยลุกขึ้นยืนเมื่อรู้ว่าตัวเองหมดผลประโยชน์ และเขาก็รู้ดีว่าไม่ควรอยู่เป็นก้างขวางคอ"เห้ย! แกจะไปไหน อย่าเพิ่งไปดิ""อาทิตย์หน้ามีจัดทริปค่ายอาสา เลยจะไปสืบว่าคณะเราจะพาไปไหน แล้วก็ถือโอกาสนี้แอ๊วสาวด้วยเลย ไปนะ" "เจ เดี๋ยวดิ ไอ้เจ!""ไม่ต้องไปเรียกคนอื่น มานี่" ภามดึงแขนวาโยให้เดินตาม"ไอ้ภาม! ฉันเ
@วันต่อมา"ตกใจหมดเลยโย ทำไมหน้าตามึงเป็นแบบนั้นล่ะ" เจเจสะดุ้งตัวตกใจ เมื่อเห็นสีหน้าของวาโยที่เหมือนคนอดหลับอดนอนมาทั้งคืน แถมขอบตาก็ดำยิ่งกว่าหมีแพนด้า"ถามเพื่อนรักแกสิ""....." ภามยักไหล่แทนคำตอบ"โอ้โห! ไอ้ภาม จัดหนักเมียทั้งคืนเลยหรอวะ เบามือหน่อยดิเพื่อน ไอ้โยมันก็ตัวแค่นี้เอง ฮ่าๆ"เจเจจับท้องตัวเองแล้วหัวเราะออกมาเสียงดังส่วนภามไม่แม้แต่จะปฏิเสธ และเขาก็ไม่กลัวว่าสาวคนไหนจะมาได้ยินแล้วเข้าใจเขาผิดด้วยไม่เห็นจะมีอะไรต้องกลัว...ภามตั้งหน้าตั้งตาขำไปพร้อมกับเจเจโดยไม่สนคนที่เดินผ่านไปมา"หัวเราะอะไรไอ้ภาม""ฮ่าๆ เอ้า! กูขำตามไอ้เจ""...." ภามมองหน้าวาโยก่อนจะกลั้นขำ"แต่ก็ตลกหน้ามึงด้วยแหละ ฮ่าๆ~""ตลกมากใช่ไหม...ได้! งั้นไปซื้อกาแฟมาเลย""มึงใช้ใคร?""ใช้แกไง""แล้วมึงคิดว่ากูจะไปไหม?""ไป" เจเจตอบแทน วาโยเลยหันมาพยักหน้าเห็นด้วย เจเจเลยพูดต่อ "เมื่อคืนก็ทำจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน แค่นี้จะใจร้ายไม่ไปซื้อกาแฟให้เมียกินหน่อยหรอวะ""ใช่ไหมไอ้เจ ที่ฉันไม่ได้นอนก็เพราะใคร หัดสำนึกบุญคุณฉันซะบ้างนะ""เออ ถ้าวันไหนกูเอาขึ้นมาจริงๆ มึงไม่ได้แค่อดนอนหรอก แต่จะลุกมาเรียนไม่ไหวด
@ริมระเบียงคอนโดหรู"ค่ะพี่โอบ" "ตอนนี้หรอคะ" "ไม่น่าได้ค่ะ เพราะโยกำลังจะซักผ้า" "ค่ะ ไว้เจอกันนะคะ"พอสายตัดไป วาโยก็วางตะกร้าผ้าที่ตัวเองกอดไว้ลงพื้น พรึ่บ~"เครื่องซักผ้าเสียหรอเนี่ย ทำไมไฟไม่ขึ้น" เธอเห็นว่าเครื่องไม่ตอบสนองเลยเอื้อมมือไปถอดปลั๊กออก กันโดนไฟดูด และหยิบกะละมังมาใส่น้ำเทผงซักฟอกแล้วใช้มือตีให้เกิดฟองแทน"ต้องซักมือสินะ เสื้อผ้าตัวเองก็ไม่ใช่ เฮ้อ~" ตัดพ้อจบก็ค่อยๆหยิบเสื้อผ้าของเพื่อนสนิทลงน้ำทีละตัวๆ จนถึงก้นตะกร้า เธอต้องเบิกตากว้างเพราะมีบางสิ่งนอนขดอยู่ในนั้นหลายชิ้น แล้วรับรู้ได้ทันทีว่านี่คือของใช้ส่วนตัวที่เพื่อนอย่างเธอไม่ควรต้องมาเห็น"อี๋! ไอ้ภาม! แกอยู่ไหนออกมานี้เลยนะ""มีไร อาบน้ำอยู่" ด้วยความที่ห้องน้ำในห้องนอนของภามและระเบียงไม่ได้ไกลกันมาก เลยทำให้ทั้งคู่ตะโกนคุยกันได้และได้ยินเสียงชัดเจน"แกเอาอะไรมาให้ฉันซัก ไหนบอกให้ซักแค่เสื้อผ้าไง แล้วนี่อะไร""ซักให้หน่อย ไม่มีใส่แล้ว""เครื่องซักผ้ามันเสีย แกออกมาซักเองเลย ฉันซักให้แค่เสื้อกับกางเกง นี่มันของใช้ส่วนตัวแกต้องมาซักเอง!""ไอ้ภาม! ไอ้ภะ..." เสียงคนในห้องน้ำเงียบไปเลยตะโกนเรียกชื่ออีก
"ร้องไห้เลยหรอ" มือที่จับหน้าคนตัวเล็กอยู่ต้องชะงักด้วยความตกใจแล้วเอ่ยออกมาเสียงเบาด้วยความรู้สึกผิด "ขอโทษ...""อึก~ แกไม่ต้องมาโดนตัวฉันเลย" คนตัวเล็กสะอื้นไห้น้ำตาไหลเต็มสองแก้ม ทำให้ภามทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไงต่อเลยค่อยๆลดมือที่จับแก้มลงช้าๆ"ก็ขอโทษแล้วไง...""ขอโทษแล้วมันหายไหม"".....""จู่ๆแกก็มาหาว่าฉันเป็นแม่แก แถมเอาบ็อกเซอร์ที่เป็นของใช้ส่วนตัวมาให้ฉันซักอีก อึก~ รู้อยู่ว่ารับปากแล้วอาทิตย์นึง แต่ฉันปวดท้องอยู่แกก็เห็น"วาโยยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาตัวเองแล้วพูดสิ่งที่อัดอั้นตันใจออกมาเป็นชุดตอนนี้เธอเหมือนเด็กน้อยที่ต้องการคนตามใจ แล้วคนๆนั้นจะเป็นใครได้ ถ้าไม่ใช่เพื่อนอย่างเขา"เออๆ ไม่พูดแล้ว ก็ลืมดูปฏิทินเลยไม่รู้" ภามจะรู้วันมาของประจำเดือนวาโยว่าแต่ละเดือนจะมาช่วงไหน เป๊ะบ้างเคลื่อนบ้างแต่ก็ไม่เกินวันที่ยี่สิบหรืออาจจะหลังจากนั้นไม่เกินเจ็ดวัน"ฉันไม่อยากกินข้าวแกก็บังคับ""แต่มันต้องกินไง!" น้ำตาที่เหือดแห้งไปกำลังจะไหลออกมาอีกระรอกเมื่ออีกคนกำลังทำท่าจะดุอีกครั้ง"แกขึ้นเสียงใส่ฉันอีกแล้วนะ""ก็มันต้องกินไง~" ภามกดเสียงให้ต่ำลง แล้วหยิบทิชชู่มาส่งให้ว
"พวกแกเล่นอะไรกัน!"ชายหนุ่มทั้งสองสะดุ้งตัวโหย่งแล้วหันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย"ฉันไม่ตลกนะ โตแล้วยังเล่นกันเป็นเด็ก นี่พวกแกเอาความเป็นห่วงของฉันมาล้อเล่นแบบนี้หรอ""กูว่ายังไงก็ไม่รอด" เจเจหยิบที่อุดหูช่วยลดเสียงดังจากภายนอกส่งให้ภามพร้อมกับลุกขึ้นไปยืนใกล้ๆ"อย่ามาใกล้กู กูไม่เกี่ยว! เพื่อนเมนส์มามึงไม่รู้ซะตาแล้วไอ้เจ""ทั้งคู่เลย! มีอะไรไหนพูดมาสิ ทำไมต้องเล่นอะไรแบบนี้ด้วย แกรู้ไหมว่าฉันวิ่งมาไกลแค่ไหน จากตึกพี่โอบกับคณะเรามันไม่ได้ใกล้ๆเลยนะเว้ย""กูโดนไปด้วยเลยไอ้เจ" ภามอยากจะยกมือตบหัวเพื่อนที่ยืนข้างๆให้สั่นแต่ก็เกรงใจ"พักนี้พวกแกชอบทำตัวแปลกๆ เวลาฉันอยู่กับพี่โอบ แกก็ชอบไปตามฉันมา มันมีอะไรไหนพูดมาสิ ไอ้ภามพูดดิ" ภามยกนิ้วชี้ตัวเอง"กูหรอ? กูยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไอ้เจมันเป็นคนไปตามมา ทำไมไม่ถามมันอ่ะ" หน้าเจเจตอนนี้ซีดเผือดยิ่งกว่าคนป่วย ยืนหันซ้ายหันขวาเนื้อตัวเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข"ก็ตอนแรกมึงเป็นอ่ะ แล้วมึงก็หาย...""เจ๊!!" เจเจมองไปที่เจ้าของเสียงแล้วผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเสียงเด็กหนุ่มดังขึ้น"บอกว่าเดี๋ยวโอนให้ไง""ไม่ต้องแล้วเจ๊ พอดีผมได้งานพิเศษท
หลายปีต่อมา... ตอนนี้ลูกสาวตัวน้อยอดนมแม่อย่างเป็นทางการแล้ว ก็เหลือแต่ตัวพ่อเนี่ยแหละที่ร้องขอกินนมก่อนนอนเกือบทุกคืน ไหนใครบอกว่าแต่งงานอยู่ด้วยกันนานๆแล้วผัวจะเบื่อ แต่นี่ไม่เลย... รู้สึกว่าภามรักและหลงเธอมากกว่าเดิมเสียอีก ถึงบางวันทั้งคู่จะไม่ได้ทำรัก เขาก็ขอแค่ได้กอดได้หอมเมียให้ชื่นใจก่อนไปทำงานแค่นี้เขาก็มีความสุขมากแล้ววันนี้เป็นวันที่หมอนัดสาวน้อยอย่างวรินทร์มารับวัคซีนครบสี่ขวบที่โรงพยาบาล แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่วาโยเจอรุ่นพี่อย่างแทนที่เคยเรียนร่วมคณะเดียวกันสมัยมหาลัย"น้องวาโยนี่เองพี่ก็คิดว่าใคร^_^" "พี่แทน มาหาหมอหรอคะ""ครับ พี่พา เอ่อ... พาน้องสาวมาฝากครรภ์ ว่าแต่เรามาทำอะไรที่แผนกเด็กเล็กหรอครับ?""โยพาลูกสาวมาฉีดวัคซีนค่ะ""อ้าว นี่เรามีลูกแล้วหรอ แล้วไหนล่ะสามี? ทำไมถึงไม่มาด้วย ปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็กๆมากับลูกสาวตามลำพังแบบนี้ได้ยังไงกัน ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย" "เขามาด้วยนะคะพี่แทน..." แทนแกล้งชะเง้อคอมองข้ามผ่านคนตัวเล็กไปทางด้านหลังก็ไม่เจอใคร วาโยเลยหันมองข้างๆที่มีภามยืนอยู่ แล้วทำหน้างงๆว่าพี่แทนไม่เห็นภามจริงๆหรอ หรือเขาแค่แกล้งเล่น? วรินทร
@หนึ่งปีต่อมา...ตอนนี้วาโยคลอดลูกสาวได้สี่เดือนแล้ว และเดือนนี้ก็เป็นเดือนสุดท้ายในการสอบปลายภาคสำหรับนักศึกษาปีสี่ ทั้งภามและวาโยเลยต้องเรียนหนักเป็นพิเศษ แต่หน้าที่เลี้ยงลูกส่วนใหญ่จะเป็นคุณพ่อลูกอ่อนอย่างภาม เขาอยากให้วาโยโฟกัสกับเรื่องเรียนให้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงวรินทร์เดี๋ยวเขาจะดูแลให้เองอย่างเช่นวันนี้คนที่เลี้ยงลูกอยู่ในห้องก็เป็นภาม ส่วนวาโยเธอออกมานั่งเรียนอยู่โซนด้านนอกกับอาจารย์ที่แม่สามีจ้างมาสอนพิเศษให้ถึงเพนท์เฮาส์ แต่ทว่า! นั่งเรียนยังไม่ถึงชั่วโมงภามก็เดินออกมาตามด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ เพราะเขาเห็นอาจารย์ที่มาสอนวาโยวันนี้ไม่ใช่คนเดิม"โย ลูกร้องหิวนม เข้าไปดูลูกในห้องหน่อย" "ตอนนี้เลยหรอ แต่ฉันยังเรียนไม่จบครอสเลยนะ" ปกติภามไม่เคยปล่อยให้ลูกร้องนี่นา นมก็ปั๊มไว้ให้ตั้งเยอะมาบอกว่าลูกร้องหิวนมได้ยังไง ไม่ใช่ว่าวาโยไม่เป็นห่วงลูกนะ แต่ปัญหาแค่นี้เธอเชื่อว่าภามจัดการได้สบายอยู่แล้ว"นมที่ปั๊มแช่ไว้ในตู้เย็นละลายไม่ทัน""อ๋อ โอเค..." ที่แท้ก็นมละลายไม่ทันนี่เอง วาโยเลยละสายตาจากภามหันกลับมามองอาจารย์ก่อนจะพูดต่อ "งั้นเดี๋ยวโยขอเข้าไป
หลังจากที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายพูดคุยกันเรื่องสินสอดเรียบร้อยแล้วก็พากันกลับบ้านไปดูฤกษ์ วาโยเลยขอกลับมาอยู่คอนโดก่อน รอจนกว่าจะแต่งงานแล้วค่อยย้ายไปอยู่เพนท์เฮาส์ที่ภามซื้อให้ และเธอมองว่ามันไม่ใช่ของเธอแต่เพียงผู้เดียว แต่เป็นเรือนหอของเราสองคนต่างหาก'โยจำคำแม่ไว้นะลูก... ผู้ชายร้อยทั้งร้อยแพ้ผู้หญิงขี้อ้อน หมั่นเอาใจลูกเขยแม่ให้มากๆ อย่าปล่อยให้ผู้ชายดีๆแบบภามหลุดมือไปเด็ดขาด'วาโยหวนนึกถึงคำพูดของแม่แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ฮึบ!เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน อ้อนแฟนตัวเองไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสักหน่อย พอคิดได้ดังนั้นวาโยก็เดินมาหาภามที่นั่งอยู่บนโซฟา ก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งบนตักของแฟนหนุ่มจนเขาต้องวางไอแพดในมือลงข้างตัวแล้วยกมือมาโอบเอวเธอไว้แทน"แกดูอะไรอยู่หรอ" "ดูแพ็คเกจคลอดลูก กินข้าวอิ่มแล้วหรือไง" ความจริงทั้งคู่กินข้าวด้วยกันไปแล้วรอบนึง แต่ผ่านมายังไม่ถึงชั่วโมงวาโยก็ร้องหิวอีก ภามเลยทำให้กินอีกรอบ ส่วนตัวเขาก็มานั่งดูโปรแกรมคลอดลูกรอเธอไปพลางๆ"อิ่มแล้ว..." "แล้วทำไมยังไม่ไปอาบน้ำอีก""รอแฟนไปอาบให้""ฮึ?""ก็ช่วงนี้ฉันหน้ามืดบ่อยๆ กลัวตัวเองจะเป็นลมในห้องน้ำ แกอาบให้ฉันหน่อ
"อย่าเพิ่งเป็นลม เพราะยังไม่หมดแค่นั้น""ยังมีอีกหรอ!?" แค่นี้เธอก็จะเป็นลมอยู่แล้ว ถ้ามีอะไรที่เซอร์ไพรส์มากกว่านี้อีกมีหวังได้วูบไปจริงๆแน่"...." ภามที่ยืนช้อนหลังวาโยอยู่ในตอนนี้สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีออกมาใช้ ก่อนจะสอดมือล้วงกระเป๋าหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงขึ้นมายื่นไปด้านหน้าของวาโยแล้วเปิดกล่องดังป๊อก! โชว์แหวนเพชรน้ำดีด้านในให้คนตัวเล็กที่ตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่ได้เห็น"อะ อะไรของแกเนี่ยO_O" "แต่งงานกันนะโย..." วาโยมองแหวนเพชรเม็ดโตในกล่องที่มีความเปล่งประกายวิบวับสวยงามเล่นกับแสงไฟภายในห้องอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ถึงจะแอบหวังให้เขาขอแต่งงานแต่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆทำให้เธอตั้งตัวรับไม่ทัน เธอมองแหวนในกล่องอีกครั้งก่อนที่ภาพจะตัดไปราวกับมีคนมาสับสวิตซ์ พรึ่บ! "เห้ย! โย ทุกคน! เมียผมเป็นลม" ภามรีบย่อตัวลงอุ้มคนตัวเล็กที่หมดสติขึ้นทันที แล้วภาพก็ตัดมาทางฝั่งของอาโป... "จะปล่อยฉันไปได้รึยัง" นี่เป็นคำถามที่ร้อยของวันนี้ที่นิเนยเอ่ยถามอาโป เขาเล่นขังเธอไว้ในห้องกับเขาตั้งแต่จับตัวเธอมาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมปล่อยตัวเธอไป"จะให้ผมปล่อยป
อึก! อ้วก~"โย!" ภามลืมตาตื่นจากฝันดียังไม่ทันถึงเสี้ยววิ ก็รีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงวิ่งตรงไปหาเสียงโอ้กอ้ากในห้องน้ำทันที พอเข้ามาถึงเขาก็เร่งฝีเท้าเดินเข้าไปช่วยลูบหลังให้วาโยที่นั่งกอดโถส้วมอ้วกอยู่อย่างหมดสภาพด้วยความเป็นห่วง "ไหวมั้ย""ฉันไหว อ้วก~" วาโยชูนิ้วโอเคตอบกลับมาทั้งที่ยังก้มหน้าอ้วกไม่หยุด"ตัวแสบทำไมแกล้งแม่แต่เช้าเลย ถ้าคลอดออกมาเมื่อไหร่พ่อจะตีให้" มาโหมดดุลูกซะแล้วเมื่อเห็นเมียอ้วกจนเหนื่อย"ดุแค่ฉันก็พอ เว้นลูกไว้คนนึง" วาโยอ้วกเสร็จก็หันมายิ้มหวานให้ภาม เชิงบอกเป็นนัยๆว่าแค่นี้เองสบายมาก "หึ ลูกคงดื้อเหมือนแม่สินะ" พูดจบภามก็ช้อนตัวอุ้มวาโยมานั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำ เปิดน้ำจากฝักบัวใส่มือแล้วเอามาลูบหน้าให้วาโย แต่ทว่า! สายตาเขาดันเกเรไม่ได้มองแค่หน้าสวยๆของเธอ แต่ดันมองต่ำลงไปกว่านั้นอีก...เนินหน้าอกขาวๆที่ล้นออกมาจากชุดนอนสุดวาบหวิวที่เธอแอบลุกขึ้นไปใส่มาเมื่อคืน มันชวนมองซะจนภามลอบกลืนน้ำลายลงคอดัง อึก!ยิ่งเปียกน้ำยิ่งเห็นไปถึงไหนต่อไหน... "จะมองอีกนานไหม" เสียงหวานเอ่ยขึ้นทำให้ภามเลื่อนสายตากลับมามองหน้าเธอก่อนจะเอื้อมมือไปปิดน้ำแล้วเก็บฝักบัวเข้าที่ "
พอมาถึงโรงพยาบาลภามก็ขอรถเข็นมาให้ฉันนั่งแล้วเข็นฉันเข้าห้องตรวจ แต่พอเจอหมอผู้ชายก็บอกว่าไม่สะดวกใจเลยต้องเปลี่ยนมาเป็นหมอผู้หญิงแทน และคิดว่าเรื่องจะจบ แต่ไม่เลย ภามไม่ยอมให้อัลตร้าซาวด์ผ่านช่องคลอดบอกว่ากลัวโดนหัวลูก ให้ตายเถอะ! หมอเลยต้องอธิบายหลักการทั้งหมดที่มีให้คุณพ่อมือใหม่ได้ฟังกว่าจะยอมได้หมอถึงกับยกมือกุมขมับ... ผลตรวจเลือดออกมาว่าฉันท้องจริงๆ และอัลตร้าซาวด์เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ลูกในท้องยังเล็กมากขนาดเท่ากับเมล็ดถั่ว อายุครรภ์แค่ 6 สัปดาห์ถือว่าโตตามเกณฑ์ พอหมอบอกว่าแข็งแรงทั้งแม่และลูก เท่านั้นแหละ! ผู้เป็นพ่อก็ยิ้มออกมาไม่หุบ ดีใจยิ่งกว่าฉันที่เป็นแม่เสียอีกหาหมอเสร็จภามก็พาฉันไปช็อปปิ้งต่อ ขนาดท้องฉันแบนราบจนแทบจะมองไม่ออกด้วยซ้ำแต่เขาก็ยังซื้อชุดคลุมท้องให้ บอกว่าในอนาคตก็ต้องใช้ ตอนแรกจะซื้อของลูกมาด้วยนะ ฉันเลยห้ามไว้ก่อนบอกเขาว่ารอรู้เพศก่อนค่อยซื้อก็ได้ พอกลับมาถึงคอนโดก็ยังไม่วายนั่งดูรูปอัลตร้าซาวด์แล้วยิ้มอยู่คนเดียวไม่ค่อยจะเห่อเท่าไหร่เลย...อ๋อ! ยังมีอีกเรื่องที่หมอย้ำ คือช่วงนี้ให้งดมีเพศสัมพันธ์ไปก่อนจนกว่าอายุครรภ์จะครบ 3 เดือนขึ
อยู่ไม่ได้แล้วโว๊ย... ฉันรีบหมุนตัววิ่งหนีเข้าห้องทันที ขอโทษนะนิเนยเรื่องแกคงไม่น่าตกใจเท่าเรื่องฉันตอนนี้หรอก ดูแลตัวเองไปก่อนแล้วกัน ตอนนี้ฉันก็ลำบากไม่ต่างจากแก"จะหนีไปไหน" ภามวิ่งตามมาดันประตูไว้ไม่ให้ปิด"แกเอามือออกจากประตูเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันปิดประตูหนีบนิ้วแกแน่" เขาไม่ยอม ฉันก็ไม่ยอม เลยเกิดการยื้อแย่งประตูกันเกิดขึ้น จนในที่สุดภามก็ผลักประตูเข้ามาได้จนสำเร็จ ฉันที่กำลังจะวิ่งหนีเข้าห้องน้ำก็โดนเขาล็อคตัวไว้แบบหลวมๆ"บอกให้เอาไอ้นี่ไปตรวจ""ไม่! ฉันไม่ตรวจ" ฉันดิ้นจนหลุดออกจากวงแขนแกร่งแล้วหันไปจ้องหน้าภามอย่างเอาเรื่อง"จะดื้อให้ได้อะไรขึ้นมาโย ตอนนี้อาจจะท้องอยู่ก็ได้ ไม่สังเกตุตัวเองบ้างเลยรึไง" ไม่ใช่ว่าฉันไม่สังเกตุตัวเอง แต่แค่ตอนนี้ยังไม่อยากยอมรับความจริงก็เท่านั้น ถ้าตรวจแล้วผลออกมาว่าฉันท้องขึ้นมาจริงๆจะทำยังไง"จะบ้าหรอ ฉันจะท้องได้ยังไงแกเอาอะไรมาพูด""ทำไมจะท้องไม่ได้ ผัวก็ยืนหัวโด่อยู่นี่ทั้งคน ลืมไปแล้วหรือไงว่าตัวเองมีผัว หรือต้องให้ลื้อฟื้นความทรงจำก่อนตรวจ?""ไม่ต้อง ถอยออกไปเลยนะ!" ฉันยกมือดันแผงอกคนที่โน้มตัวเข้ามาหา ภามเท้าแขนสองข้างลงกับโต๊
"....." มือที่เคยถือยาดมค้างอยู่กลางอากาศ สมองเริ่มอื้ออึง ตามองตรงไม่มีจุดโฟกัส รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ภามส่งมือมาลูบท้องฉันผ่านชุดเดรสแล้ว "สรุปประจำเดือนไม่มาใช่ไหม? หรือว่าท้อ... ""มาแล้ว!" ฉันตอบออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่เป็นก็ตาม แต่ประจำเดือนฉันอาจจะคาดเคลื่อนก็ได้ ใครจะไปรู้ ถ้ายังไม่ถึงสิ้นเดือนอย่าเพิ่งด่วนตัดสิน ขอปลอบใจตัวเองไปก่อนแล้วกัน... "จะบอกว่าตอนนี้เป็นประจำเดือนอยู่หรือยังไง?""...." ฉันพยักหน้า"เป็นตอนไหนแล้วทำไมไม่รู้? ไม่เห็นปวดท้องร้องกินของหวานเลย เห็นนั่งกินแต่มะม่วงเปรี้ยว ไหนจะอ้วก ไหนจะเป็นลม แถมนมยังใหญ่ขึ้นขนาดนี้ ต้องท้องแน่ๆ ป่ะ! ไปโรงพยาบาลกัน ลองให้หมอตรวจดู" หมับ! ภามจับมือฉันตั้งท่าเตรียมลุกแต่ฉันชักมือกลับแล้วดึงเขาให้นั่งลงแบบเดิม ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาลเพราะกลัวเจอความจริงแล้วรับไม่ได้เราสองคนอยู่ปีสาม เพิ่งสอบปลายภาคเสร็จยังไม่ถึงอาทิตย์ ซึ่งเหลือเวลาอีกเป็นปีกว่าจะจบมหาลัย ฉันจะมาท้องตอนนี้ได้ยังไง ไม่ได้เด็ดขาด ที่บ้านคงผิดหวังในตัวเราสองคนมาก ฉันทำงานเสริมเขียนนิยายขายอยู่บ้างแต่รายได้ก็น้อยนิด จะ
@วันต่อมา...Talk : ภามคิดถึงเมีย...นี่เป็นคำที่อยู่ในหัวผมตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนถึงตอนนี้ ผมรู้สึกว่าเวลาเมื่อคืนมันยาวนานกว่าคืนไหนๆ กว่าจะข่มตาหลับได้ก็เกือบเช้า และใช่! ผมนอนกอดเสื้อแทนกอดวาโย คิดแล้วก็เศร้า ขนาดตอนนี้ผมยังนั่งมองประตูห้องนอนของวาโยด้วยสายตาละห้อย แล้วถามกับตัวเองซ้ำๆว่าเมื่อไหร่เธอจะตื่นสักที คิดถึงไม่ไหวแล้วโว๊ยยยย!! อยากเห็นหน้าจะตายห่าแล้วเนี่ย... แกร๊ก! สิ้นสุดการรอคอย เพราะ 'แฟน' ของผมได้เปิดประตูออกมาแล้ว แต่ผมต้องคีพลุคนิ่งไว้ก่อน เดี๋ยวเธอจะมาหาว่าผมคลั่งรักอีก -_-*ผมมองวาโยด้วยสายตาราบเรียบไม่บอกความรู้สึก เธอเดินออกมาด้วยชุดเดรสสีขาวสายเดี่ยวปาดไหล่กระโปรงสั้นเลยเข่าขึ้นไปสองนิ้ว น่ารักดีแต่ผมแอบหงุดหงิดตรงที่ชุดดันโชว์เนินหน้าอกขาวๆของเธอเนี่ยแหละ ถึงเพื่อนเธอจะเป็นผู้หญิงแต่ผมก็อดหวงไม่ได้ผมมองสำรวจชุดไปเลื่อยๆจนสบสายตาเข้ากับวาโยทำให้ผมตกใจ เลยละสายตาจากเธอหันไปมองจอ ทำเหมือนว่าออกมานั่งดูทีวีเฉยๆ ไม่ได้ออกมานั่งรอใครทั้งนั้น"ทำไมแกตื่นเช้าจังเพิ่งเจ็ดโมงครึ่งเองนะ วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่หรอ" วาโยเห็นผมไม่ตอบเลยเดินเข้ามาใกล้