All Chapters of วางแผนลับจับเพื่อนพี่ชาย: Chapter 61 - Chapter 70

ห้องพัก5674"ตาราม น้องเป็นยังไงบ้างลูก?"หทัยเมื่อเปิดประตูห้องพักเข้าไปก็เข้าไปก็เห็นราม นั่งกุมมือฮันนี่อยู่ แล้วก็มีเด็กผู้ชายตัวน้อยนั่งมองฮันนี่อยู่เหมือนกัน"คุณอาหทัย สวัสดีครับ"รามเมื่อได้ยินเสียงเขาก็ลุกขึ้นยืนหันไปหาหทัยและยกมือสวัสดีหทัยทันทีด้วยความตกใจ"น้องเป็นยังไงบ้างลูก?"ฤดีเดินเข้าไปหารามลูกชายคนเดียวของเธอพลางตบไหล่ของลูกชายเธออย่างให้กำลังใจ"น้องยังไม่ฟื้นเลยครับแม่ฮืฮๆๆ"รามเมื่อเห็นคนเป็นแม่ก็ร้องไห้กอดฤดี ฤดีก็กอดรามเพื่อให้กำลังใจ ลูกชายของเธอมองโทรมลงไปเยอะมาก หทัยเดินเข้าไปหาฮันนี่ที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้ หทัยจับมือฮันนี่ลูกสาวเธอด้วยความเป็นห่วง"ฮันนี่ขา มี๊มาหาแล้วไงคะลูก ลืมตามามองมี๊สิค่ะ"หทัยร้องเรียกฮันนี่นำ้ตาของเธอก็ค่อยๆไหลออกมา เมื่อเห็นสภาพลูกของเธอ ตามตัวของฮันนี่มีบาดแผลแค่ถลอกเล็กน้อย ตอนนี้คงเหลือเพียงผ้าก๊อซพันรอบศรีษะของลูกสาวเธอ หทัยลูบมือไปตามตัวของฮันนี่ด้วยความเป็นห่วง"ตั้งแต่วันนั้นน้องก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลยครับคุณอา"รามจูงมือฤดีมายืนข้างหทัย"เป็นเพราะผม น้องถึงโดนรถชนผมขอโทษครับ"รามยกมือไปไหว้ขอโทษหทัย หทัยรีบคว้ามือรามไว้อย่าง

ห้อง 5674ฮันนี่ เอริยา.....ปวดหัวมากฉันที่นอนอยู่บนเตียงมองไปรอบๆห้องสี่เหลี่ยมโทนสีขาว พื้นเป็นสีไม้สะอาดตา ฉันมาทำอะไรที่นี้ ที่นี้ที่ไหน ฉันเป็นใคร ฉันเป็นอะไรถึงปวดหัวทรมานแบบนี้"โอ้ย"ฉันค่อยๆพยุงตัวให้ลุกขึ้นนั่ง ตอนนี้ในห้องไม่มีใครอยู่เลยนอกจากฉัน ตอนฉันลืมตาตื่นขึ้นมา มีผู้ชายคนหนึ่งเขาหล่อจัง เขาเข้ามากอดฉันแล้วก็งื้อๆเขาหอมฉัน ฉันรีบเอามือไปกุมแก้มตัวเองด้วยความเขินอาย เขาเป็นอะไรกับฉันกันน่ะ ทำไมใจฉันเต้นแรงแบบนี้ อ้อมกอดของเขาอบอุ่นดีจัง 😚แอดดดด"ฮันนี่ขา ตื่นแล้วเหรอคะลูก"มีผู้ผญิงคนหนึ่งเธอสวยจัง เธอเรียกฉันว่าฮันนี่ เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นเขาก็เรียกฉันว่าฮันนี่ แล้วฮันนี่คืออะไร โอ้ยยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ฉันเอามือไปจับหัวตัวเองอย่างทรมาน"เป็นไรคะปวดหัวเหรอลูก?"ผู้หญิงคนนั้นถามฉันด้วยความเป็นห่วงและตอนนี้เธอก็รีบวิ่งเข้ามาหาฉัน และจับตัวฉันแต่ฉันเบี่ยงตัวหลบเธอ "อ๋อ โทษทีค่ะ มี๊ลืม"ผู้หญิงคนนั้นบอกฉัน"มี๊?"ฉันจึงทวนคำว่ามี๊ไป มี๊คืออะไร"มี๊ มามี๊คือ เเม่ของหนูจ๊ะ และนี้ แด๊ด แด๊ดดี๊ เป็นพ่อของหนูจ๊ะ"เธอ จับมือผู้ชายที่แต่งตัวดูดีแต่ค่อนข้างมีอายุมาตรงหน้าฉัน"หนูชื่อ ฮ

ฮันนี่ เอริยา.........."พี่ฮันคร๊าบบบจุ๊ฟฟ"ไทเกอร์เด็กชายตัวน้อย วิ่งเข้ามาหอมแก้มของฉันที่นั่งเล่นอยู่บนเก้าอี้ในสวนข้างบ้าน ฉันออกจากโรงพยาบาลมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว แต่ก็ยังคงจำอะไรไม่ได้อยู่ดี มี๊ของฉันเอารูปตอนฉันเด็กๆมาเปิดให้ฉันดูแล้วก็เล่าเรื่องราวในอดีตให้ฉันฟัง ฉันก็ยังคงจำได้รางๆเลือนๆพอคิดถึงที่ไรปวดหัวทุกที ส่วนพี่เฮลดูแลฉันดีมาก ตามติดฉันตลอดไม่รู้ทำไม ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันกลับมาอยู่บ้าน ช่วงเวลา5โมงเย็นของทุกวัน และ7โมงครึ่งของทุกวัน ฉันจะมานั่งที่โต๊ะม้านั่งที่ในสวนข้างๆบ้านคุณป้าฤดีทุกวัน เพื่อรอแอบดูผู้ชายในชุดสูทสีดำฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องมารอเจอเขาทุกวัน สงสัยเขาคงจะเป็นพี่ชายที่แสนดีของฉันแหละมั้ง ตอนเช้าเขาจะใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาว และเอาเสื้อสูทพลาดแขนเดินออกมาจากบ้านของเขา และเดินไปยังโรงจอดรถหน้าบ้านเขาและขับรถสปอร์ตคันหรูของเขาออกไปจากบ้านประมาน7โมงครึ่งเช้าของทุกวัน และกลับเข้าบ้านเขาอีกทีประมาน5โมงเย็นของทุกวันฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหน แต่แปลกทำไมวันนี้ก็เลย5โมงเย็นเเล้วทำไมเขายังไม่กลับมาอีก"พี่ฮัน คร๊าบ ดูเครื่องบินผมสิ"ไทเกอร์เรียกฉันพลางชูเครื่องบิน

หัวใจฉันเต้นแรงมาก เขาจะทำอะไร ฉันรีบหลับตาอย่างไวอย่างตื่นเต้น แล้วฉันก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมาโดนแก้มฉัน ฉันจึงรีบลืมตาดู ก็พบว่าพี่รามเขาหอมแก้มฉัน อร๊ายยเขิน"หนูเป็นอะไร หน้าแดงจัง ไม่สบายเหรอคะ"พอพี่รามเขาผละออกจากแก้มฉันเขาก็จ้องมองหน้าฉันที่ร้อนผ่าว พี่รามยื่นหลังมือมาสัมผัสหน้าผากของฉัน"ตัวไม่ร้อนหนิคะ?"พี่รามบอกฉันเมื่อเขาชักมือของเขากลับไปแล้ว ฉันจึงส่งยิ้มแหยๆไปให้เขา แล้วเอามือขึ้นไปลูบแก้มตัวเองLINE LINE (เสียงแจ้งเตือนไลน์)ฉันรีบก้มหน้าไปมองหน้าจอโทรศัพท์ทันทีที่มีเสียงเเจ้งเตือนข้อความเข้ามา มาจากคนๆเดิมอีกแล้ว เขาเป็นใคร ฉันเอามือไปจับขมับทันที ปวดหัวจี๊ดๆ"มีอะไรเหรอคะ ปวดหัวเหรอ"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง"นิดหน่อยค่ะ ฮันนี่แค่สงสัยว่าข้อความที่ถูกส่งมาทุกวันเป็นของใคร? "ฉันเงยหน้าขึ้นไปตอบพี่ราม"แล้วไมหนูไม่เปิดเข้าไปดูละคะ?"พี่รามเอ่ยถามฉัน"มันมีรหัส หนูไม่รู้รหัส"ฉันบอกพี่รามไป พี่รามพยักหน้าเข้าใจ "คุณฮันนี่คะๆๆ"เสียงเเจ๋วเรียกฉัน มาจากทางประตูบ้าน ฉันจึงหันไปมอง"คุณผู้หญิง ให้มาตามคุณฮันนี่ไปอาบนำ้ค่ะ "แจ๋ววิ่งเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน"อ๋อจ๊ะ"ฉ

"มี๊สวัสดีครับ คุณป้าสวัสดีครับ สวัสดีครับ"เขาหันไปยกมือสวัสดีมี๊ของฉันและคุณป้าฤดีกับคุณป้าแจ่มจันทร์ที่นั่งอยู่ข้างหลังฉัน มี๊และคุณป้าสองท่านยกมือรับไหว้ผู้ชายคนนั้น"ฮันนี่เธอเป็นยังไงบ้าง ฉันคิดถึงเธอ"เขาบอกฉันและพยายามจะเข้ามาหาฉัน แต่ก็โดนพี่เฮลผลักไหล่ไว้ "ฮันนี่ทำไมเธอถึงมองฉันแบบนั้น มองเหมือนไม่รู้จักฉันเลย?"เขามองมาที่ฉัน ฉันกำลังสงสัยอยู่ว่าเขาเป็นใคร?"ตาเฮล!ปล่อยเขามา"มี๊ของฉันบอกพี่เฮลด้วยนำ้เสียงดุๆ พี่เฮลหันมามองมี๊ฉัน แต่เจอมี๊ฉันทำสายตาดุๆใส่พี่เฮลจึงยอมปล่อยผู้ชาย คนนั้นให้เข้ามาหาฉัน เขารีบเดินเข้ามาหาฉันแล้วจับตัวฉันพลิกไปพลิกมาเหมือนหาอะไร"เธอเจ็บตรงไหนฮันนี่ ไลน์มาก็ไม่อ่านโทรมาก็ไม่รับ"เขาบอกฉันด้วยนำ้เสียงงอนๆ เขาเป็นใคร เขาเป็นแฟนฉันเหรอ แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกรักเขาเลยล่ะ"ฉันคิดถึงเธอมากนะ"ผู้ชายคนนี้บอกฉันแล้วคว้าตัวฉันเขาไปกอด ฉันรีบผลักเขาออกอย่างไว พี่เฮลรีบเดินเข้ามากระชากคอเสื้อผู้ชายคนนั้น เขามีสีหน้าตกใจ"นาย เป็น ใคร?"ฉันถามเขาออกไปด้วยความสงสัย พร้อมใช้มือปัดไปตามแขนที่เพิ่งจะโดนเขากอด ฉันไม่ได้รังเกียจเขา แต่ฉันแค่ไม่ชอบเขา"ฮันนี่ เธอจำฉันไม่ได้