Lahat ng Kabanata ng วางแผนลับจับเพื่อนพี่ชาย: Kabanata 41 - Kabanata 50

"กลับก่อนนะคะพี่ๆสวัสดีค่ะ"ฉันรีบยกมือสวัสดีแต่ได้แค่มือข้างเดียวอีกข้างหนึ่งถูกพี่รามจับไว้ไง พี่รามจูงมือฉันมาเรื่อยๆจนมาถึงโซนที่มีคนอยู่เยอะมากโซนนี้เป็นของสำหรับนักเต้น ผู้ชายทุกคนที่อยู่แถวนี้มองมาที่ฉัน และเรียกชื่อฉันพี่รามมองไปที่ผู้ชายพวกนั้นด้วยสายตาที่น่ากลัวมากค่ะ ผู้ชายพวกนั้นจึงเลิกมองฉัน พี่รามคว้าเอวของฉันเข้าไปกอดเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ พี่รามพาฉันเดินฝ่าฝูงคนออกมายังหน้าทางเข้าผับเขาจึงเลิกกอดฉันแล้วจับมือฉันตามเดิม เขาพาฉันเดินออกมาที่โรงจอดรถของผับ"รถจอดอยู่ไหนครับหนู"พี่รามหันกลับมาถามฉัน อุ๊ยพี่รามเรียกฉันว่าหนูน่ารักอ่ะ"ล็อค10ค่ะ BMW Z4สีขาว "ฉันจึงตอบพี่รามไปพี่รามก็พยักหน้าพลางยื่นมืออีกข้างมาขอกุญแจรถจากฉัน ฉันจึงส่งกุญแจไปให้เขา"คันนี้ไอ้เฮลเพิ่งซื้อเองยังไม่เห็นมันขับเลย มันให้หนูเหรอ"พี่รามเดินไปด้วยพลางถามฉันไปด้วย"อ๋อค่ะฮันนี่แค่ขอยืม แต่พี่เฮลให้เลย^_^"ฉันตอบพี่รามไปมือของพี่รามที่จับมือฉันและพากันเดินแบบนี้มันทำให้ฉันนึกถึงเมื่อก่อนตอนที่พี่รามไปรับฉันที่โรงเรียนเพื่อวิ่งกลับบ้านกับเขา แต่ฉันวิ่งไม่ไหว พี่รามเลยเปลี่ยนจากวิ่งมาเดินจับมือฉันแทนแบบ

"หนูขอถามอะไรพี่รามหน่อยได้ไหมคะ"ฉันรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาพี่รามแล้วเอาแขนทั้งสองข้างขึ้นไปคล้องคอพี่รามไว้ พี่รามส่งยิ้มบางๆมาให้ฉัน ฉันจึงยื่นหน้าขึ้นไปใช้ริมฝีปากของตัวเองแตะริมฝีปากของพี่รามเบาๆ"ถามอะไรคะ?"พี่รามมองฉันและถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย"พี่รามชอบเลขาหน้าห้องไหมคะ"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปพลางหันหน้าพยักพเยิดหน้าไปทางประตูห้องทำงานของพี่ราม พี่รามมองหน้าฉันแล้วเขาก็ยิ้ม เขาก้มลงมาจุ๊ฟปากฉันเบาๆ งื้อๆน่ารักอีกแล้ว"ไม่ชอบครับพี่ไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลย^_^"พี่รามตอบฉันพลางยื่นหน้ากลับขึ้นไปพลางยิ้มละมุนกลับมาให้ฉัน แววตาคู่สวยของเขากำลังจับจ้องมาที่ฉันตลอดเวลาในแววตาของเขาสะท้อนเงาของฉันอยู่ในนั้น"แล้วพี่รามไม่ชอบฮันนี่เหรอคะ”ฉันถามพี่รามไปอย่างสงสัยก็เขาบอกว่าเขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลยหนิ พี่รามหัวเราะในลำคอเบาๆ "หึๆๆไม่บอกโปรดดูที่การกระทำนะครับหนู"พี่รามยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มฉันทั้งสองข้างแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเขาอย่างไว ฉันยังคงตกตะลึงในคำตอบของพี่รามที่เขาไม่บอกฉันแต่ให้ดูจากการกระทำของเขาอย่างงั้นเหรอ พี่รามมองมาที่ฉันแล้วทำมือว่าให้ฉันไปทำงานได้แล้ว ฉันจึงพยักหน้า

ราม วยุทัศ........"นาย!"เสียงรอนหนิ ผมที่กำลังยืนตักขนมไปให้ฮันนี่อยู่ก็หันไปตามเสียงด้วยความตกใจ ผมเห็นรอนยืนอยู่มุมหนึ่ง หลังเสารอนกวักมือเรียกผม ผมเลยหันไปมองฮันนี่ก็เห็นว่าเธอยังคงนั่งอยู่ที่เดิมตรงที่ผมให้เธอรอผม ฮันนี่เป็นเด็กน่ารักอาจจะดื้อในบางที นิสัยของเธอเหมือนตอนเด็กๆเลย อาจจะเปลี่ยนตรงที่รุกผมหนักมากนี้แหละครับ ผมเมื่อเห็นว่าฮันนี่ไม่ได้ไปไหน ผมเลยเดินเข้าไปหารอนที่ยืนอยู่หลังเสาต้นใหญ่ ถ้าไม่สังเกตดีๆจะไม่เห็นผมกับรอน"นายยืนตักขนมไปให้นายหญิงเหรอครับ?"รอนเอ่ยแซวพลางทำหน้าหยอกล้อผม ผมกับรอนเรารู้จักกันมานานแล้ว รอนเป็นทั้งเพื่อนทั้งลูกน้องข้างกายผม พ่อของรอนเคยเป็นคนที่ทำงานอยู่กับพ่อของผม พ่อของรอนดูแลปกป้องพ่อผมดีมาก พ่อของผมเลยให้รอนคอยมาดูแลตอนที่ผมไปรับช่วงกิจการของพ่อผมใหม่ๆธุรกิจแบบที่ไอ้คาร์ทำแหละครับ แต่ผมเลือกเดินเส้นทางสว่าง ผมเดินเส้นมางมืดไม่ได้ผมเลยเลือกที่จะเดินเส้นทางสว่าง ผมมีคาสิโนที่ถูกกฎหมายอยู่หลายๆประเทศ ที่ประเทศไทยผมก็มีธุรกิจของผมเจริญเติบโตไวมาก จนทำให้คู่แข่งอิจฉา ร่วมถึงไอ้อาโคด้วยไอ้อาโคมันทำธุรกิจผิดกฎหมาย"เดี๋ยวนี้มีแซวฉันเหรอรอน?"ผมถามรอ

"พี่ราม°_°"เมื่อเธอเห็นว่าเป็นผมเธอก็ร้องไห้ ผวาเข้ากอดผมด้วยความดีใจปนความกลัว"พี่ขอโทษ ที่ดูแลหนูไม่ดี พี่ขอโทษนะคะ"ผมกอดตอบเธอไปพลางใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังของเธอเพื่อนปลอบโยนเธอ เธอร้องไห้เยอะมาก สงสัยจะตกใจ ผมเอามือลูบหัวเธอเพื่อให้เธอผ่อนคลายลงและทำให้เธอรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!ไอ้ราม"ไอ้อาโคชี้หน้าผมด้วยสายตาดุดันลูกน้องไอ้อาโคต่างพากันมาช่วยพยุงร่างของไอ้อาโคลุกขึ้นเมื่อไอ้อาโคลุกขึ้นยืน ลูกน้องของผมต่างพาปล่อยตัวลูกน้องของไอ้อาโคตามสัญญาณที่ผมให้ ที่ผมปล่อยตัวมันในวันนี้ เพราะผมไม่อยากให้มีเรื่องที่นี้ เพราะมันเป็นงานของลูกค้าผม ผมไม่อยากให้เขาเสียชื่อเสียง"ฝากไว้ก่อนนะคุณฮันนี่คนสวย"ไอ้อาโคหันไปบอกฮันนี่ ฮันนี่ก็หันหน้าไปมองมัน แล้วเธอก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้น ด้วยความกลัว ไอ้อาโคมันเอามือของมันขึ้นไปแตะที่ปากมันแล้วส่งมาทางฮันนี่ ฮันนี่มองมันแล้วก็เอาหน้าเข้ามาซบอกผม เธอกลัวมัน?"ไอ้ห่าหนิ! หรือมึงอยากเจอตีนกู!"ผมโมโหที่มันเต๊าะเมียคนอื่นทั้งๆที่สามีของเขาก็ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ ไอ้อาโคแสยะยิ้มให้ผม แล้วมันก็ค่อยๆเดินออกไปลูกน้องของมันก็เดินตามตูด

"ทำไม วันนั้นพี่รามไม่รับรักฮันนี่คะ"ฉันถามพี่ราม พี่รามมีสายตาที่เจ็บปวดฉายชัดขึ้นมาในดวงตาคู่สวย"ทำไมพี่ราม บอกว่าฮันนี่ไม่ใช่สเปคของพี่คะ แล้วผู้หญิงแบบไหนเหรอคะที่พี่รามชอบ?"ฉันรัวยิงคำถามที่ฉันสงสัยใส่เขาไปเป็นชุด เขาทำแบบนี้กับฉัน เขาทำเหมือนเขารักฉัน แต่ทำไมวันนั้นเขาถึงปฏิเสธฉัน?ฉันไม่เข้าใจ"พี่รามบอกฮันนี่สิคะ ฮันนี่จะได้ทำและเป็นผู้หญิงแบบที่พี่ชอบผู้หญิงในสเปคของพี่"ฉันพูดกับพี่รามไป พี่รามก้มลงมาจูบปากฉัน อย่างนิ่มนวลและเนิ่นนานเหมือนเขาไม่อยากให้ฉันพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้วอย่างงั้นแหละ"พี่ขอโทษสำหรับทุกๆเรื่องเมื่อ10ปีที่แล้ว ฮันนี่ลืมมันได้ไหมครับ แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ ได้ไหมครับ?"พี่รามพูดเสร็จเขาก็หอมแก้มทั้งสองข้างของฉันตึกตักตึกตักตึกตัก พี่รามจับมือของฉันขึ้นไปสัมผัสตรงเนื้อหน้าอกข้างซ้ายของเขาหัวใจเขาเต้นแรงมาก แรงพอๆกับของฉันเลย"หัวใจของพี่จะเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆหนูมันเป็นมาตั้งนานแล้วครับ ก่อน10ปีที่แล้วอีกครับ พี่ตื่นเต้น พี่มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้หนู"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุนชวนฟัง แววตาที่จ้องมองฉันช่างหวานเยิ้ม"เรามาเริ่มต้นกั