บททั้งหมดของ ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์): บทที่ 31 - บทที่ 40

สองพี่น้องดื่มด่ำกับการร่ำสุราทั้งยังวางแผนการรับมือศัตรูไปด้วย ห่างออกไปมิไกลมีร่างแฝงอยู่บนต้นไม้ เขามีหน้าที่คอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของคุณชายใหญ่จากสกุลจ้าวนับตั้งแต่ก้าวลงลงจากเรือ‘ความเจ้าสำราญเป็นเพียงฉากบังหน้าจริง ๆ เสียด้วยสิ’ ทั้งยังได้พบเจอคนที่มิคาดฝันอย่างจ้าวหมิงเยว่ แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าชัดเจนมากนัก แต่มิใช่เรื่องยากอันใดที่เขาจะออกติดตามเป้าหมายต่อไปที่เขาจะติดตามคงเป็นที่พึงพอใจของท่านผู้นำเป็นแน่ การที่ลูกหลานสกุลจ้าวรวมตัวกัน ทั้งยังลักลอบวางแผนกันอย่างลับ ๆ ย่อมเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของท่านผู้นำอยู่มาก แต่สิ่งที่ท่านผู้นำมิเคยพลาดคือเรื่องของจ้าวอวิ๋นที่ตบตาทุกคนว่าไร้สามารถ ทว่าแท้จริงก็มีฝีมืออยู่มิน้อยเลยทีเดียว หากนำเรื่องนี้ไปแจ้งแก่ท่านผู้นำ อนาคตของเขาย่อมต้องก้าวหน้ามิใช่น้อยบนต้นไม้ถัดออกไปไม่กี่ต้น มีร่างของชายหนุ่มสองคนยืนส่ายหน้าไว้อาลัยให้กับคนสอดแนมของศัตรูที่ได้หลงเข้ามาในบ่วงการแสดงของคุณชายใหญ่จ้าวอวิ๋น‘เจ้าคนเขลาเอ๊ย…มิคิดบ้างหรืออย่างไร ว่าผู้ใดจะมาปรึกษาแผนการสำคัญเสียงดังลั่นป่าเช่นนี้กัน’เสียงหัวเราะอย่างรื่นเริงของสองพี่น้อง ช่างเ

เวลาผ่านไปเพียงครึ่งก้านธูป เสียงม้าตรงมายังทิศทางนี้ด้วยความเร็วทำให้องครักษ์บางส่วนขยับเข้าล้อมรอบตัวของกั๋วเต๋อเฟยเพื่ออารักขา ทว่าเมื่อพ้นโค้งมานั้น ม้าที่ควบมาอย่างรวดเร็วได้ชะลอให้ช้าลง ลู่กงกงบัดนี้ได้ยืนอยู่เบื้องหน้าของผู้เป็นนายที่ยังคงนั่งสงบนิ่งอยู่เช่นเดิม“ทูลพระนาง เป็นม้าเร็วของขบวนเสด็จพระนางหลิวกุ้ยเฟยพ่ะย่ะค่ะ” ลู่กงกงหมุนกายกลับมารายงานถึงคนที่มาใหม่ว่าเป็นใครสายตาของหญิงสาวมองเลยไปยังชายหนุ่มที่ควบม้าใกล้เข้ามา เรียวปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มน้อย ๆ ภายใต้ผ้าผืนบาง“ม้าเร็วของชีเป่ยดูสูงส่งมิน้อยเลยนะ ลู่กงกง”ลู่กงกงรู้สึกแปลกใจในคำพูดของกั๋วเต๋อเฟยจึงได้รีบหันกลับไปมองยังด้านหลัง ดวงตาของกงกงชราถึงกับเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าเป็นผู้ใดที่อยู่บนหลังม้า“ท่านแม่ทัพหยางซานหลาง”‘หยางซานหลาง อดีตเขยสกุลโม่อย่างนั้นรึ หึ ๆ รูปงามสมคำร่ำลือนัก’ องค์หญิงกั๋วเชียงลอบถอนหายใจเบา ๆ นางมักชื่นชมในบุรุษรูปงาม และหยางซานหลางผู้นี้ดูเหมือนจะเป็นชายหนุ่มรูปงามที่หาตัวจับยากเสียด้วยหยางซานหลางลงจากม้า เท้าหนาก้าวตรงไปยังผู้ที่ก้าวออกมาหาเขาด้วยใบหน้าแตกตื่น สายตาดุดันมองเลยไปยังสตรีที่นั่

ตำหนักกั๋วเต่อเฟย“ทูลองค์หญิง กระหม่อมขออภัยที่ไร้สามารถพ่ะย่ะค่ะ แต่เรื่องของโจรหญิงผู้นั้น เสมือนคนไร้ตัวตนยิ่งนัก แต่กระหม่อมพอจะทราบมาว่าอาจมีคนในวังรู้เห็นพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน อย่างไรเสีย นางต้องปรากฏกายอีกเป็นแน่ ข้าเดาไว้อยู่แล้วว่าต้องมีคนในวังอยู่เบื้องหลัง ให้คนของเราเตรียมตัวให้พร้อมเอาไว้ ข้าไม่เชื่อใจคนผู้นั้นเท่าใดนัก คนที่กล้าทรยศต่อบ้านเมืองและพี่น้อง ย่อมไม่มีทางเป็นมิตรที่ดีต่อเรา”“พ่ะย่ะค่ะ เอ่อ…องค์หญิงแล้วเรื่องที่ทรงปล่อยข่าว เรื่องความมิเท่าเทียมกันของหลิวกุ้ยเฟยกับองค์หญิงเล่าพ่ะย่ะค่ะ”“ข้าแค่ทดสอบดูเท่านั้น ว่าข่าวที่เราได้รับมามันจริงเท็จเพียงใด และเหมือนคำตอบมันจะชัดเจนแล้ว”แม้นางจะยังไม่รู้แน่ชัดว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังการก่อกบฏในครั้งนี้คือใครกันแน่ ทว่า นางก็ได้คนที่มีอำนาจมากพอมาอยู่ในกำมือหลายคนเช่นกัน ที่สำคัญไปกว่านั้น คนของนางที่แฝงตัวอยู่ข้างกายคนสกุลโม่มานาน ได้ส่งข่าวสำคัญมาให้นางแปลกใจเล่นอยู่หลายเรื่อง หนึ่งในนั้นคือเรื่องของหลิวกุ้ยเฟย ความลับนี้จะจบลงในงานเฉลิมฉลองในอีกไม่ช้า‘ข้าเดินหมากได้ดีกว่าพวกเจ้ามากนัก กบฏชีเป่ย’“เรามิ

โรงเตี๊ยมนอกเมืองหลวง ณ เส้นทางสู่ซานชีจ้าวลี่ชิงพลิกกายทำให้แขนปะทะเข้ากับอะไรสักอย่าง หญิงสาวทะลึ่งตัวลุกขึ้นอย่างกะทันหัน ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ห้อง ใบหน้างามเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มด้วยความกรุ่นโกรธ นางมั่นใจเรื่องการใช้ยาและพิษมิแพ้พี่น้องคนใดในสกุลจ้าว ทว่า ตอนนี้ดูเหมือนนางจะพลาดอะไรสักอย่างไป“เจ้า…จิ่วอิง คนเจ้าเล่ห์”หญิงสาวรีบลุกขึ้นตรงไปยังฉากกั้นสำหรับแต่งกาย เพียงครู่เดียว จ้าวลี่ชิงได้ก้าวออกมาพร้อมอาวุธคู่กาย เท้าบางตรงไปยังประตูห้องอย่างรีบเร่ง ทว่า…กึก ๆ มือบางผลักประตูอย่างแรงแต่มันกลับไม่เปิดออก‘จิ่วอิง เจ้ากล้าทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร’จ้าวลี่ชิงเปลี่ยนเป้าหมายไปยังหน้าต่างห้องนอน แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็มิต่างจากประตูหน้าเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวกรุ่นโกรธจนแทบจะเรียกว่าถึงขีดสุดเลยทีเดียว เมื่อเวลานี้ นางกำลังถูกขังเอาไว้ภายในห้อง“ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ ข้ารู้ว่าพวกเจ้าอยู่ข้างนอก”ไร้เสียงตอบกลับ ยิ่งเพิ่มความขุ่นเคืองให้แก่หญิงสาว จ้าวลี่ชิงก้าวตรงไปยังประตูห้องอีกครั้ง ก่อนที่จะรวมรวมพลังลมปราณถีบไปยังประตูเต็มแรงปัง! ประตูห้องเปิดออกอย่างที่นางตั้งใจ แววตาที่ใช้มองไปโด

“จริงแท้เพคะพี่หญิง ในวันนั้น น้องหญิงกั๋วเชียงต้องงดงามราวเทพธิดามาจุติเลยทีเดียวเพคะ” หลิวกุ้ยเฟยเองก็รับคำอย่างคล่องปากฝ่ายกั๋วเต๋อเฟยยังคงรอยยิ้มอ่อนหวานดุจเดิม ทว่าภายในใจกลับระอุร้อนด้วยรู้จุดประสงค์ของภรรยาเอกและรองขององค์ฮ่องเต้ดี‘ฮึ พวกนางจิ้งจอก คิดทำให้ข้าอับอายสินะหากงดงามมิเท่าภรรยาขุนนางผู้ใดผู้หนึ่ง พวกเจ้านี่ช่างมากเล่ห์เสียจริง’ ใจคิดเช่นนั้น ทว่า ริมฝีปากบางกลับเอื้อนเอ่ยอย่างนอบน้อมว่า“ขอบพระทัยเพคะพี่หญิงทั้งสอง ที่ทรงเมตตาต่อน้อง”“ฮา ๆ เอาเป็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เรามากินข้าวด้วยกันสักมื้อเถอะนะ” ฮ่องเต้โม่เหยียนเฉาหัวร่ออย่างเบิกบานพระทัย ก่อนหันไปออกคำสั่งกับขันทีคนสนิท “ลู่กงกงเตรียมอาหารไปที่ศาลาสระบัว”“พ่ะย่ะค่ะ”ลู่กงกงรีบหมุนกายออกไปยังห้องครัวอย่างเร่งรีบ มีเสียงหัวเราะของผู้เป็นนายดังไล่หลังมาจากด้านใน เสมือนครอบครัวที่ปรองดองกันยิ่งนักในสายตาคนที่มิรู้เบื้องลึกภายในหลังจากนั้น กำหนดการได้ถูกประกาศออกไป ว่าจะมีพิธีแต่งตั้งพระสนมตำแหน่งเต๋อเฟยอย่างเป็นทางการในอีกสิบวันเพื่อให้ชาวเมืองได้เตรียมตัวสำหรับงานเฉลิมฉลอง ทำให้เมืองหลวงแสนจะคึกคัก กำลั