All Chapters of ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์): Chapter 51 - Chapter 60

ลานสำหรับงานเลี้ยงบรรยากาศภายในงานดูรื่นเริง ทั้งการร่ายรำอันงดงามของนางรำหลวง รวมทั้งการแสดงจากบรรดาคุณหนูสกุลใหญ่ที่ต่างอวดประชันความสามารถเพื่อให้ถูกตาต้องใจของชายหนุ่มที่มาร่วมงานทว่าในงานเลี้ยงคงจะหาใครโดดเด่นเทียบเท่าธิดาบุญธรรมจวนชินอ๋องมิได้เลยจริง ๆ ท่านหญิงโม่ฟางเล่อ แม้จะสวมอาภรณ์มิได้หรูหราอันใดมากมาย ทว่า สีและรูปแบบของตัวชุด รวมทั้งเครื่องประดับแม้จะน้อยชิ้น แต่กลับงดงามดั่งเทพธิดา ความงามที่มีอยู่แล้วบวกเข้ากับการแต่งกายอันลงตัว ยิ่งเป็นการขับเน้นความงามเหนือสตรีในงานหยางซานหลางยืนนิ่งในอีกมุม มองท่านหญิงโม่ด้วยสายตาอันว่างเปล่า ซึ่งเวลานี้ เขารอคอยใครอีกคนมากกว่า ในใจลึก ๆ รู้สึกหวาดกลัวเหลือเกิน ว่าคนที่รออยู่นั้นจะมิเชื่อฟังสิ่งที่เขาเป็นกังวลหลิวกุ้ยเฟยก้าวเข้าสู่ในงานพร้อมด้วยกั๋วเต๋อเฟย ความงามของทั้งคู่แตกต่างกันมากทีเดียว สิ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนนั่นคือ หลิวกุ้ยเฟยแม้จะอายุมากแล้ว ทว่า ความอ่อนเยาว์กลับยังคงอยู่ แตกต่างจากกั๋วเต๋อเฟยที่งดงามสดใสด้วยยังอยู่ในวัยสาว แต่ถึงอย่างไร ความงามสง่าของดอกไม้ในวังก็ยังคงน่าชื่นชมกว่าที่อื่นอย่างแน่นอน“ฝ่าบาทเสด็จ”ฮ

เหลียนฮัวพยายามที่จะข่มกลั้นน้ำตาและความรวดร้าวภายในเอาไว้ให้มิด แต่เหมือนจะเป็นการพยายามที่ไม่เป็นผลสำเร็จเลยแม้แต่น้อย เมื่อนางยังไม่อาจควบคุมอาการสั่นสะท้านเอาไว้ได้เลย หญิงสาวหยุดนิ่งกับที่แทนการลงมือต่อชายหนุ่ม รอยยิ้มละมุนส่งให้แก่ชายอันเป็นที่รักเฉกเช่นอดีตที่ผ่านมาสำหรับนางในตอนนี้ ต่อให้พยายามต่อสู้กับชายหนุ่มไปจนถึงฟ้าสางก็คงไม่อาจรู้ผลแพ้ชนะอยู่ดี ร่างบางอยู่ห่างจากชายหนุ่มมากพอสมควรก่อนเอ่ยออกมาจากเบื้องลึกของจิตใจ“ข้ารักท่าน หมิงเยว่”คำพูดสุดท้ายที่เปล่งออกมาจากปาก ก่อนที่หญิงสาวจะใช้ความว่องไว กรีดมีดสั้นในมือเข้าที่ลำคอของตนเอง พร้อมรอยยิ้มงดงามที่สุดเท่าที่นางจะทำได้เพื่อคนที่นางรัก มิว่าจะเป็นพี่ชายที่กำลังดำเนินตามแผนการ หรือจะเป็นชายที่นางรักสุดหัวใจที่ยืนอยู่ตรงหน้า“ไม่…! เด็กโง่ เจ้าทำอันใดลงไป”จ้าวหมิงเยว่พุ่งเข้ารับร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอด มิให้กายนางกระแทกลงสู่พื้น ไร้คำพูดจากปากของหญิงสาว มีเพียงรอยยิ้มและเลือดที่ไหลรินออกจากปากและบาดแผล ชายหนุ่มพยายามห้ามเลือดเพื่อยื้อลมหายใจของนางทั้งการสกัดจุด ทั้งกดปากแผลเอาไว้หมับ! มือบางคว้าจับมือหนาเอาไว้ ก่อนจะนำม

การต่อสู้ดูจะรุนแรงขึ้นตามลำดับเมื่อมีแสงไฟเข้ามาช่วย ชายหนุ่มมองการต่อสู้ตรงหน้าด้วยความโกรธแค้น เขารักที่จะอยู่อย่างสงบ ทว่าสายเลือดใกล้ชิดและขุนนางที่สกุลโม่วางใจกลับเป็นผู้คิดคดเสียเอง บัลลังก์นี้นองเลือดมาแทบทุกยุคเลยก็ว่าได้ ทว่า ยุคของผู้เป็นบิดาดูเหมือนจะโหดร้ายกว่าก่อนนักทางด้านสองพี่น้องจากจวนชินอ๋องนั้น โม่ฟางเล่อถูกหลิวกุ้ยเฟยจู่โจมอย่างกะทันหัน ทำให้หญิงสาวจำต้องถอยห่างจากผู้เป็นพี่ชาย“เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ข้าจะไม่มีคำว่าถอย”ถ้อยคำพูดหลุดออกมาจากหลิวกุ้ยเฟย ซึ่งบัดนี้กำลังประจันหน้าอยู่กับโม่ฟางเล่อ หญิงสาวยกยิ้มน้อย ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของหนึ่งในภรรยาของผู้เป็นลุง“ไยพระนางจึงหมายชีวิตข้าด้วยเล่า”“โม่ไป๋หลาน เจ้าพรากหัวใจของข้าไป หรือเจ้าลืมเรื่องที่เจียงไห่ไปสิ้นแล้ว”“หึ ๆ ข้าแค่อยากเป็นคนโง่สักคราเท่านั้น เพราะบางอย่างหากมิเห็นกับตาก็อย่าได้เชื่อ เช่นเดียวกันกับที่ข้าเห็นและกระทำมาแล้วอย่างไรเล่า”หลิวกุ้ยเฟยกำกระบี่แน่นขึ้นเมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดยังเจียงไห่ ไยนางจะมิรู้ว่าใบหน้างามของนางในตอนนี้นั้น ตัวจริงได้ตายไปแล้วโดยฝีมือของหลิวเจินเจิน และที่สำคัญ หญิงสาว

ห้องทรงพระอักษร ณ ตำหนักหลวงกั๋วเต๋อเฟยอาศัยจังหวะชุลมุน เร้นกายออกจากงานเลี้ยง แม้จะช่วงชิงบัลลังก์ได้ แต่หากไร้ตรามังกรของฮ่องเต้ก็ถือว่าครองบัลลังก์อย่างไม่สมบรูณ์ ช่วงเวลานี้ องครักษ์ทุกคนย่อมต้องออกไปป้องกันการก่อกบฏ นางเพียงแค่ลงมือช่วงชิงสิ่งสำคัญก่อนที่อีกกลุ่มกบฏจะไหวตัวได้ทันทั่วทั้งตำหนักเงียบสงัด เป็นไปตามที่หญิงสาวคาดการณ์เอาไว้มิมีผิด ว่าเวลานี้ทหารองค์รักษ์ทั้งหมดจำต้องออกไปปกป้องวังหลวง รวมถึงตัวฮ่องเต้และเชื้อพระวงศ์ที่ยังจงรักภักดี ร่างบางไม่คิดจะรอช้าด้วยสถานที่สำคัญนั้นย่อมไม่ถูกทิ้งร้างนานเป็นแน่ ภายในห้องทรงพระอักษรยังคงเรียบง่ายเช่นปกตินางรู้ดีว่าตราประทับต้องถูกเก็บไว้ภายในนี้อย่างแน่นอน แต่จะหาอย่างไรให้เจอเท่านั้นเอง หญิงสาวเริ่มค้นหาไปจนทั่วทั้งห้อง ทว่ากลับพบเพียงความว่างเปล่า‘หรือว่าอยู่ในห้องบรรทม’ร่างบางหมุนกายไปยังประตูบานใหญ่อีกด้านของห้องทรงพระอักษร มือบางผลักบานประตูเพียงเบา ๆ ก่อนจะล้วงเข้าไปในอกเสื้อ ในมือมีไข่มุกเม็ดเล็กจำนวนมาก ก่อนจะย่อกายลงยังหน้าประตู มือข้างที่กำลังไข่มุกเอาไว้ได้ยื่นเข้าไปภายในห้องเพียงเล็กน้อย ก่อนจะใช้พลังซัดไข่มุกให้

ร่างบางในชุดดำยืนอยู่หลังตำหนักฮองเฮา มุมปากยกยิ้มน้อย ๆ นางออกสำรวจทุกซอกมุมของวังหลัง มีหรือจะไม่รู้ว่าเส้นทางลับนั้นอยู่ในสถานที่สำคัญที่สุดในวังหลวงแห่งนี้ นั่นคือตำหนักฮองเฮาจ้าวเหลียน สตรีหนึ่งเดียวที่กุมหัวใจของฮ่องเต้โม่เหยียนเฉา แม้ภายนอกจะดูมิใส่ใจในตัวภรรยาเอก แต่ที่ไหนได้ ความสำคัญทุกอย่างอยู่ที่สตรีผู้นี้ทั้งหมดหวีด ๆ!เสียงเป่าปากของหญิงสาวดังเป็นจังหวะ ผ่านไปเพียงมินาน มีชายในชุดสีดำผูกผ้าสีน้ำเงินเข้มไว้รอบศีรษะเป็นการแบ่งแยกอย่างชัดเจนปรากฏกายขึ้นกลุ่มใหญ่“กำจัดพวกมันทุกคน แล้วส่งสัญญาณให้คนของเรานอกวังหลวงโจมตีได้เลย คืนนี้ ข้าจะจบทุกอย่างให้หมด ตอนที่พวกมันกำลังสับสนและอ่อนแอ ย่อมเป็นช่วงเวลาเหมาะสมที่เราจะช่วงชิงทุกอย่าง”“องค์หญิงทรงพระปรีชายิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ”“ตอนนี้ ตัวข้าตายไปแล้วสำหรับชาวชีเป่ย เร่งลงมือเถอะ”บุรุษในชุดดำทั้งหมดโค้งให้แก่หญิงสาว ก่อนจะหายไปทำตามแผนการ เหลือเพียงผู้คุ้มกันเพียงสองคนที่คอยติดตามผู้เป็นนายเข้าไปยังภายในตำหนักของฮองเฮา ของสำคัญที่นางต้องการมิใช่ตรามังกร แต่เป็นแผนที่ลับของชีเป่ยต่างหาก สำหรับการเดินทัพทำสงครามนั้น สิ่งสำคัญคือแผ