All Chapters of รักสำรอง: Chapter 21 - Chapter 30

19:00น.ภัตตาคารอาหารชื่อดังเอริ ฐิติมน….พรึบ"ขุน!!""อย่างี่เง่าได้ป่ะ!!"ฉันโวยใส่หน้าขุนศึกเสียงดังหลังจากที่ฉันลากเขาออกมาจากห้องอาหารของภัตตาคารหรูหราระดับห้าดาวแห่งนี้แล้วและก็สะบัดร่างเขาอย่างแรง เขาก็มองหน้าฉันด้วยแววตาสั่นไหวและน้อยใจไปในตัว"งี่เงาเหรอ?"ขุนศึกถามฉันเสียงแผ่วเบา"ขุนงี่เงาเหรอ..ริ?"เขาถามฉันย้ำอีกครั้งพลางมองหน้าฉันอย่างตัดพ้อ เพราะปกติฉันไม่เคยว่าเขางี่เง่าเลยสักครั้ง"ใช่...คุณรณชาติเขาเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัทเรานะ...ถ้าเกิดเขาไม่พอใจขึ้นมาแล้วขอถอนหุ้นออกไปจากบริษัทขุนจะว่ายังไง?"ฉันว่าเสียงดังเพื่อย้ำให้ขุนศึกรู้ว่าอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน"ก็ให้มันถอนไปดิ!"ขุนศึกขึ้นเสียงดังใส่ฉันอย่างไม่พอใจพรึบ"ขุนศึก!""นี่ขุนคิดว่าเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องเล่นๆเหรอ?""แต่ดูที่มันทำกับริดิ..."ขุนศึกแย้งฉันพลางชี้นิ้วกลับเข้าไปในห้องอาหารที่ฉันเพิ่งจะลากเขาออกมาเมื้อกี้นี้ด้วยท่าทางไม่พอ ฉันรู้ว่าคุณรณชาติคิดยังไงกับฉัน เขาเองก็เป็นนักธุรกิจที่ยังหนุ่มยังแน่นไฟแรงพอๆกับขุนศึกนี้แหละ"ขุนเป็นแฟนริน่ะเว้ย!!""เห็นแฟนคุยอี๋อ๋อกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตา..

“มีอะไรใบข้าว?”ป้าบัวหันไปมองหน้าสาวรับใช้ที่ฉันรู้ได้เพราะว่าเธอสวมใส่ชุดยูนิฟอร์มของแม่บ้านหลังนี้ ที่เหมือนกันกับชุดของป้าบัว “คุณหญิงท่านให้มาบอกป้าบัวว่าให้ยกอาหารออกไปได้แล้วจ๊ะ…คุณขุนศึกมาแล้ว…”สาวใช้ใบข้าวเอ่ยบอกป้าบัวพลางหันมายิ้มและก้มศีรษะให้ฉันเพื่อทำการทักทายฉันก็ยิ้มให้เธอและก้มศีรษะตอบเธอไปเพื่อเป็นการทักทายเธอกลับเช่นกัน“อืมๆอยู่บนโต๊ะ…แกยกออกไปก่อนได้…เดี๋ยวที่เหลือฉันจะยกตามไปเอง…”ป้าบัวเอ่ยสั่งใบข้าวพลางชี้นิ้วไปบนโต๊ะตัวยาวและใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางห้องครัวหรูหรานี้ที่ใหญ่กว่าห้องนอนของฉันอีกนะพรึบใบข้าวเดินไปยกจานเต็มสองมือเธอ ฉันก็หันมามองหน้าป้าบัว“เดี๋ยวเอริยกไปให้เองค่ะ…ป้าบัวไม่ต้องยกหรอก^_^”ฉันบอกป้าบัวไป ท่านก็ยิ้มและพยักหน้ารับคำฉัน “^_^”ฉันก็ยิ้มบางๆให้ป้าบัวและเดินไปยกถาดอาหารที่เหลือซึ่งมีฝาครอบสแตนเลสปิดอาหารด้านในอยู่ ฉันเดินถือถาดอาหารออกมาโดยมีป้าบัวเดินตามแผ่นหลังของฉันมาติดๆเพื่อคอยไปยืนรับใช้คุณหญิงนฤมิตรพรึบพรึบ“วันนี้มีแต่อาหารที่คุณขุนศึกชอบทั้งนั้นเลยค่ะ^_^”ป้าบัวเอ่ยขึ้นอย่างเอาอกเอาใจขุนศึก “ขอบคุณครับ….ป้าบัว^_^”ขุนศึกตอบป้าบัวไปพล

“หนูทำความสะอาดเสร็จแล้วคะป้า^_^”ใบข้าวเดินมาบอกป้าบัวในมือของเธอถือผ้าขี้ริ้วเพราะเธอเป็นคนทำความสะอาดข้าวสวยที่ฉันสะบัดลงพื้นเองน่ะ“ขอบคุณนะ…”ฉันเอ่ยขอบคุณใบข้าวไปที่เธออาสาไปทำความสะอาดข้าวที่หกแทนฉัน“ไม่เป็นไรเลยค่ะ…แต่หนูเห็นนะคะ…ว่าคุณผู้หญิงคนนั้น…จงใจตักข้าวใส่มือคุณ”ใบข้าวเอ่ยบอกฉันพลางหันไปมองถลึงตาใส่นามิที่นั่งยิ้มเอียงอายอยู่“หึ!”เสียงหึในลำคอของป้าบัวเอ่ยขึ้นพลางจ้องเขม่นไปที่ใบข้าวทำให้เธอเม้มปากหน้าสลดลงทันที“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ…คุณเขาไม่ได้ตั้งใจ…งั้นหนูขอไปหายามาทาแผลก่อนนะคะ”“จ้า…”ป้าบัวพยักหน้าพร้อมตอบรับรู้ ฉันก็ยิ้มบางๆให้ท่านและเดินก้มศีรษะออกมาจากห้องอาหารแห่งนั้น โดยมุ่งหน้าไปยังห้องครัวเพื่อหายามาทาแผลที่โดนของร้อนลวกพรึบซ่าาาาาาาาาฉันเปิดน้ำที่ซิงค์ล้างจานล้างมือตัวเองข้างที่โดนข้าวสวยลวกมันค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเมื่อได้สัมผัสกับความเย็น พรึบฉันเดินไปหยิบผ้าสะอาดออกมาจากตู้เก็บผ้าและเช็ดไปตามหลังมือที่เปียกน้ำก่อนจะหันมองไปรอบๆเพื่อหากล่องปฐมพยาบาลยาแต่ก็ไม่พบ “สงสัยอยู่ที่ห้องนั่งเล่นแน่เลย…”ฉันพูดขึ้นอย่างนึกขึ้นได้ ก่อนจะหันไปยัดผ้าที่ฉันใช้แล้วใ

“อ้อค่ะ^_^”เธอก็พยักหน้ารับรู้ ผมก็ยิ้มให้เธอและยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกต่อสายตาก็จับจ้องผู้หญิงที่กำลังยืนโยกย้ายส่ายสะโพกไปมาพลางส่งสายตาเชื้อเชิญให้ผม ผมก็กระตุกยิ้มและก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อตอบรับไมตรีของเธอที่กำลังจะยื่นให้ผมพรึบ“เดี๋ยวพี่มานะครับ…”ผมหันไปเอ่ยบอกนามิ เธอก็หันมามองหน้าผมทันที“พี่ขุนจะไปไหนคะ?”เธอเอ่ยถามผมกลับมาด้วยความสงสัย“ไปเข้าห้องน้ำครับ…”ผมบอกเธอไป“อ้อค่ะ…”เธอก็ตอบรับผมพลางพยักหน้าเข้าใจ ผมก็ยิ้มบางๆให้เธอและวางแก้วเหล้าในมือลงบนโต๊ะทรงกลมและลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินออกมาจากโต๊ะของผมพรึบ“แฟนเหรอคะ?”เสียงหวานเอ่่ยถามผมในขณะที่ผมเดินผ่านประตูหลังที่เป็นจุดเชื่อมไปห้องน้ำมาแล้ว ทำให้ผมกระตุกรอยยิ้มขึ้นมาอย่างมีเลศนัยและรู้ทันทีว่าเจ้าของเสียงที่เอ่ยถามผมอยู่นั้นเธอคือใคร เธอก็คือผู้หญิงที่เชื้อเชิญหยิบยื่นมิตรไมตรีให้ผมเมื่อกี้นี้ยังไงล่ะครับพรึบ“ไม่ใช่หรอกครับ….”ผมหันไปมองยังต้นเสียงที่อยู่ด้านหลังผม“แฟนไม่ได้มา…”ผมตอบเธอไป เธอก็กระตุกยิ้มผมก็มองรูปร่างที่อยู่ภายใต้เกาะอกสีทองของเธอและสั้นจู๋จนเห็นแก้มก้นอวบอิ่มของเธอ“แฟนไม่มา…แสดงว่า…”เธอลากเสียงยาวก่อน

“ใส่ให้ด้วยดิ…”เสียงเรียบๆของขุนณรงค์เอ่ยขึ้น“ใหญ่ขนาดนี้….จะใส่ได้เหรอคะ?”หญิงสาวเงยหน้าจากลำกายใหญ่ขึ้นมามองหน้าขุนณรงค์พลางทำสีหน้าสงสัย“หึ….ถ้าตามท้องตลาดทั่วไป…ใส่ไม่ได้หรอก….”ขุนณรงค์ว่าพลางยิ้มที่มุมปาก หญิงสาวก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเขาและเธอก็จัดการใช้ฟันของเธอขบกัดซองสีเงินของถุงยางอนามัยให้ฉีกขาด“อ่าาาาาาาห์”เสียงหวานของขุนณรงค์คำรามขึ้นมาอีกครั้งเมื่อก่อนที่ร่างบางจะสวมใส่ถุงป้องกันเธอได้รูดท่อนเอ็นยักษ์ของเขาและถ่มน้ำลายลงไปบนท่อนเอ็นของขุนณรงค์และรูดอุ้งมือขึ้นลงสร้างความเสียวซ่านให้ขุนณรงค์เป็นอย่างมาก พรึบ“อย่าช้า…ฉันมีอีกคน..”ขุนณรงค์บอกในขณะที่หญิงสาวตรงหน้าเขาไม่ยอมสวมใส่ถุงป้องกันท่อนเอ็นของเขาสักที เธอก็เบะปากเล็กน้อยอย่างนึกขัดใจ และเธอก็เริ่มสวมใส่เครื่องป้องกันลงไปบนลำกายใหญ่ของขุนณรงค์ที่รู้ดีว่าผู้หญิงตรงหน้านี้อยากจะโดนเขาเสียบสดแต่เขาทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะเขาแค่รักสนุกแต่ไม่อยากผูกพันและไม่อยากติดโรคร้ายด้วย เมื่อหญิงสาวสวมเครื่องป้องกันเสร็จแล้ว เธอก็ยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง โดยมีสายตาเจ้าเล่ห์ของผู้ชายหน้าหล่อและดูดีออร่าสะดุดตาของสาวๆนักท่องราตรีในค