บททั้งหมดของ รักสำรอง: บทที่ 31 - บทที่ 40

“ไอ้ขุน…ไปไหน?”คุณจอมพลขยับใบหน้าเข้ามาเอ่ยถามฉันเสียงแผ่วเบา“ไม่ทราบค่ะ…”ฉันตอบคุณจอมพลไปด้วยท่าทางสุภาพ เขาก็มองหน้าฉันด้วยแววตาเรียบเฉย ฉันก็ละสายตาจากเขามาก้มหน้าจดรายงานการประชุมต่อ ฉันต้องทำหน้าที่บันทึกการประชุมในตำแหน่งเลขาและทำหน้าที่แทนท่านประธานที่ป่านนี้คงจะไปนอนกกผู้หญิงที่ไหนสักที่นั้นแหละ“มิสฐิติมน….”“ค่ะ^_^”ฉันเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่มีเสียงเรียกชื่อฉัน เขาคือคุณจอนเทเลอร์ผู้ถือหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ประจำสาขาที่ลอสแอนเจลิสในเมืองของแคลิฟอร์เนียที่มียอดขายพุ่งกระฉูดขึ้นทุกเดือน“พวกเราพูดคุยกันแล้ว….ทุกคนไม่มีความคิดเห็นอะไรหรือข้อเสนอใดๆ…แต่พวกเราคิดว่า…”คุณจอนเทเลอร์เอ่ยขึ้นเป็นภาษาอังกฤษ ฉันก็ยิ้มและพยักหน้ารับรู้คำพูดของเขา“คุณฐิติมนคงมีข้อเสนอดีๆเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมาเสนอให้พวกเราฟัง^_^”ฉันยิ้มกว้างพลางก้มศีรษะให้คุณจอนเทเลอร์เพื่อเป็นการน้อมรับคำชม“ขอบคุณสำหรับการไว้วางใจที่ทุกๆท่านมีให้ดิฉันนะคะ….”ฉันลุกขึ้นยืนอีกครั้งและโค้งตัวทำความเคารพคณะกรรมการและผู้ถือหุ้นทุกๆท่านอย่างเคารพและดีใจที่ทุกคนเชื่อมั่นและไว้วางใจในตัวของฉัน“ด้วยความยินดีครับ^_^”ท่านคณะกรรมกา

พรึบ“คุณก็รู้….ว่าฉันอยู่ในสถานะไหน….”ฉันถอยร่างตัวเองหนีจากใบหน้าเจ้าเล่ห์ของคุณจอมพลอย่างช้าๆและเอ่ยบอกเขาไป“ในสายตาของคนอื่น…หรือ…ในสายตาของฉัน?”เขายกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งและเอ่ยถามฉัน ฉันก็เม้มปากเป็นเส้นตรงจ้องแววตาแพรวพราวและท้าทายของคนตรงหน้าอย่างไม่รู้จะตอบเขาว่าอะไร สิ่งเดียวที่ขุนศึกและคุณจอมพลมีเหมือนกันก็คือ ความเจ้าชู้หว่านเสน่ห์สาวๆไปทั่ว“ถ้าเธอไม่ตอบ….ฉันตอบให้เธอเองก็ได้….”เสียงเรียบๆเอ่ยออกมาจากริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มของคนตรงหน้าพลางยกยิ้มที่มุมปากขึ้น“ในสายตาของฉัน….เธอคือว่าที่น้องสะใภ้ในอนาคตหรืออาจจะไม่ใช่….เพราะน้องชายฉัน…ที่เป็นแฟนของเธอหึ….”“ไม่พูดดีกว่า….เพราะรู้ๆกันอยู่…”“และในสายตาของคนอื่น…เธอคือเลขาธิการที่ทั้งสวยทั้งเก่ง…ฉลาดรอบด้าน….เป็นที่หมายตาและหมายปองของนักธุรกิจและนักร่วมลงทุนมากมาย….”“หนึ่งในนั้น…มีฉัน….รวมอยู่ด้วย”คุณจอมพลว่าพลางเหยียดยิ้มที่มุมปากขึ้นพลางมองจ้องฉันด้วยสายตาแพรวพราวพรึบฉันลุกขึ้นยืนทันทีทำให้คุณจอมพลก็ยิ้มกว้างออกมาและเขาก็ยันตัวไปนั่งหลังตรงเหมือนเดิมและมองหน้าฉันด้วยแววตากรุ้มกริ่ม“ดิฉันคิดว่า….ท่านรองไม่สมควรที่จะคิดอะไรกั

“แกจะได้ไปกล่อมลูกนอน…^_^”ฉันเอ่ยขึ้นพลางลุกขึ้นยืนและหันไปมองเจไดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของขวัญและสามีของเธอ เจไดอายุได้สามขวบแล้วกำลังน่ารักน่าเอ็นดูเลยล่ะ พรึบขวัญก็ลุกขึ้นยืนตามฉัน“เจไดครับ…น้ากลับบ้านก่อนนะ^_^”ฉันเอ่ยบอกเจไดไป“งั๊บ^_^”เสียงหวานเล็กที่ไม่ค่อยชัดพร้อมรอยยิ้มหวานของเด็กอวบอ้วนทำให้ฉันยิ้มออกมาก่อนจะหันไปมองขวัญที่เธอเองก็มองหน้าเจไดและยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันรู้ว่าเธอมีความสุขมากตั้งแต่มีเจไดเกิดมาในชีวิตของเธอ“ไปแล้วนะ…”ฉันเอ่ยบอกขวัญไป ขวัญก็ละสายตาจากเจไดและหันมามองหน้าฉัน“อื้อ….ถ้าแกพร้อมเมื่อไหร่…ค่อยเล่าให้ฉันฟังก็ได้”ขวัญเอ่ยบอกฉันพลางมองฉันด้วยแววตาห่วงใยฉัน“อื้อ…ขอบใจนะ…ฉันกลับก่อน…ไว้โทรหา”ฉันเอ่ยบอกขวัญไปพลางยื่นมือไปจับต้นแขนของขวัญเพื่อให้กำลังใจเช่นกัน เธอก็ยิ้มให้ฉันกลับมา “ไม่ต้องเดินไปส่งหรอก…แกดูลูกเถอะ”ฉันเอ่ยบอกขวัญไปในขณะที่เธอทำท่าจะเดินไปส่งฉัน“เค”ขวัญรับคำพร้อมกับพยักหน้าเข้าใจ ฉันก็หยิบกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมขึ้นมาสะพายไหล่และเดินตรงดิ่งไปที่ประตูทางออกของห้องคอนโดของขวัญ ฉันสวมใส่รองเท้าส้นสูงเสร็จแล้วก็จับลูกบิดเปิดประตู

“^_^”ขุนศึกวิ่งอย่างไวเพื่อไปแย่งจานข้าวที่ฉันจะหยิบไปใส่ข้าวขาหมูแต่ก็โดนเขาแย่งไปถือไว้ซะก่อนพลางกรีดยิ้มหวานให้ฉัน ฉันก็ถอนลมหายใจออกมาก่อนจะเปลี่ยนใจเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นโดยคราวนี้ไม่มีขุนศึกตามมาด้วยพรึบฉันเปิดโทรทัศน์ดูซีรี่ย์เกาหลีที่ฉันชอบพลางทรุดลงนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางอ่อนเพลียเพราะเมื่อคืนกว่าฉันจะได้นอนและนอนได้แค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องตื่นไปทำงานที่จริงก็นอนหลับบ้างไม่หลับบ้างแหละพรึบฉันหยิบรีโมทเครื่องปรับอากาศเพื่อเพิ่มความเย็นภายในห้องและสายตาก็จับจ้องไปที่พระเอกซีรี่ย์ที่หล่อดูดีและเพอร์เฟคพลางยิ้มเขินกับท่าทางที่พระเอกกับนางเอกสวีทหวานกันพรึบ“ข้าวขาหมูพร้อมกับน้ำเปล่าเย็นๆมาเสริ์ฟให้แฟนของผมแล้วครับ^_^”เสียงหวานทุ้มของขุนศึกดังมาแต่ไกลพร้อมๆกับร่างสูงโปร่งของเขาที่ยกถาดจานข้าวขาหมูพร้อมแก้วน้ำเปล่าเข้ามาหาฉัน โดยที่ฉันก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจเขาจนเขาวางถาดข้าวลงบนโต๊ะตรงหน้าฉัน“เดี๋ยวขุนป้อนนะ^_^”ขุนศึกบอกฉันพลางใช้ช้อนตักข้าวขาหมูและยื่นจ่อมาที่ริมฝีปากของฉัน กลิ่นหอมๆของเครื่องปรุงน้ำขาหมูทำให้น้ำย่อยในท้องของฉันเริ่มทำงาน“อ้าาาาาา”ขุนศึกเอ่ยขึ้นพลางอ้าปากกว้าง

พรึบขุนศึกผละใบหน้าหล่อออกไปจากแก้มของฉันอย่างช้าๆก่อนจะยื่นมือมาจับมือข้างซ้ายของฉันไปกุมไว้ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบอะไรสักอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงผ้าเนื้อดีของเขา“เป็นเจ้าสาวของขุนนะครับ….”ขุนศึกเอ่ยขึ้นพร้อมกับสวมใส่แหวนเพชรเม็ดโตลงมาบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉันอย่างแผ่วเบา“ขุนศึก….”ฉันเรียกเขาเสียงแผ่วเบาก่อนจะหันไปจ้องมองหน้าหล่อๆของเขาที่ยิ้มละมุนให้ฉันอย่างอ่อนโยน ฉันทั้งดีใจทั้งอัดอั้นตันใจจนพูดไม่ออก ฉันร้องไห้ออกมาก่อนจะโผ่เข้าสวมกอดร่างของขุนศึกอย่างไว“ขุนรู้….ว่าที่ริคบกับขุนเพราะริจำเป็นที่จะต้องใช้เงิน…”“แต่ริรู้ไหม….ว่าขุน…รักริจริงๆ….”ขุนศึกบอกรักฉันเสียงจริงจังและอ่อนโยน ฉันค่อยๆดันร่างของฉันออกมาจากอ้อมกอดของขุนศึกพรึบ“จ๊วฟ จ๊วฟ….”ฉันจูบปากของขุนศึกเพื่อเป็นการบอกให้เขาเลิกพูด ฉันดูดดื่มริมฝีปากล่างของขุนศึกริมฝีปากนุ่มนิ่มและหวานมากของเขาทำให้ฉันติดใจ ขุนศึกเองก็จูบตอบฉันกลับเป็นจูบที่อ้อยอิ่งและนุ่มนวลพรึบฉันผละริมฝีปากออกมาจากริมฝีปากของขุนศึกอย่างช้าๆ“ริรู้….ว่าขุนคิดยังไงกับริ….”ฉันเอ่ยออกไปพลางจ้องมองหน้าขุนศึกไปด้วย ฉันรู้ว่าเขาคิดยังไงกับฉัน เพราะถ้าเขาไม