บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสุดยอดแม่เลี้ยง ชีวิตใหม่นี้ขออย่ามีผัวเฮงซวย: บทที่ 1 - บทที่ 10

ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ซุนซูฮวาลืมของไว้ที่บ้านทั้งที่ขับรถออกไปทำงานได้ครึ่งทางแล้ว แต่เนื่องจากมันเป็นเอกสารสำคัญที่เกี่ยวกับการประชุมของบริษัท เธอโทรกลับมาหาตงไห่ผู้เป็นสามีที่เขาออกจากบ้านทีหลังเพราะวันนี้เขาต้องไปดูงานที่บริษัทย่อย ทว่าเขากลับไม่รับโทรศัพท์ไม่พอ ยังตัดสายเธอทิ้งอีกด้วย หญิงสาวจึงต้องขับรถกลับมาเอาเองบ้านที่เป็นเรือนหอของทั้งคู่อันอยู่ร่วมกันมาถึงห้าปีมีทั้งหมดสามชั้น เป็นอาคารรูปแบบร่วมสมัยที่ปลูกในที่ดินที่ซื้อด้วยเงินของซูฮวาที่เก็บสะสมไว้ตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้ว ที่ผ่านมาเธอก็ช่วยสนับสนุนเขาเสมอจนสามารถเปิดบริษัทเล็กๆ ร่วมกันได้ เธอให้เกียรติเขาเป็นประธานเพราะถือว่าอย่างไรเขาก็เป็นสามีแม้ทุกอย่างในกิจการนี้จะเกิดได้เพราะเธอทั้งสิ้น ซูฮวาคิดว่าในเมื่อเป็นผัวเมียกันแล้วก็เหมือนเป็นคนเดียวกัน ไม่มีอะไรต้องมาแบ่งเป็นของฉันของเธอหญิงสาวคิดผิด เพราะความซื่อสัตย์ของเธอกลับไม่ได้รับการตอบแทนในแบบเดียวกัน เมื่อซูฮวาขับรถกลับมาถึงบ้านก็ต้องแปลกใจที่รถสามียังจอดอยู่ไม่พอ ซอกตึกข้างบ้านยังมีรถสีขาวคันเล็กๆ อีกคันหนึ่งจอดอยู่ ซูฮวาเคยเห็นบ่อยจนจำได้ เพราะนี่คือรถของเลข

หญิงสาวหวีดร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆ คนแปลกหน้าก็ถอนลำออกแล้ว เพียงเสี้ยวลมหายใจเขาก็กระแทกเข้ามาใหม่ คราวนี้เล่นงัดควงเสยซ้ายขวาอย่างบ้าคลั่ง ซูฮวาประคองร่างไม่ไหวจึงทิ้งตัวลงไปแนบฟูก กระนั้นท่อนล่างก็ยังถูกจับยกขึ้นมาเพื่อให้อีกฝ่ายได้กระเด้งกระเด้าอย่างเมามันอยู่ดี “อูว...ฮูหยิน ร่องของเจ้ามันคับแน่นนัก คงเป็นเพราะเจ้าตัวเล็กและบอบบางอย่างที่ข้าคิด เสร็จจากวันนี้ไปเจ้าคงจะมีรอยฟกช้ำทั้งตัวเป็นแน่ ขอโทษล่วงหน้าด้วยแล้วกัน” ยังจะมีหน้ามาพูดเหมือนคนใจดี แต่การกระทำกลับแตกต่าง เพราะเขาดันเข่าของหญิงสาวให้แยกจากกันออกไปอีกจนเรียกได้ว่าแทบแหก แล้วรัวเอวสอบเข้าหาราวกับสัตว์ป่ากำลังผสมพันธุ์ “นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น อ๊า...แก...แกเป็นใคร ฉันอยู่ที่ไหน” สติริบหรี่เต็มที เมื่อจังหวะเร่งเร้าดิบเถื่อนขึ้นมา ท่อนเนื้อครูดโพรงเนื้อนุ่ม สองเต้าบดบี้ไปกับที่นอน กายสาวถูกชโลมไปด้วยเหงื่อ “แก...แกข่มขืนฉัน ฉันจะ...จะ...กรี๊ด!” จะไม่ให้กรีดร้องอีกครั้งได้อย่างไรไหว เพราะท่าเสพสังวาสแบบสุนัขมันคงยังไม่สาแก่ใจ ชายผู้นั้นถึงได้จับซูฮวาขึ้นมาใหม่ คราวนี้ให้ร่างบางยึดหัวเตียงไว้ แล้วจับเรียวขาข้างหนึ่งยกขึ้

4นี่มันเป็นสถานการณ์แบบไหน แล้วฉันควรทำตัวยังไงเนี่ย!ซุนซูฮวาตื่นเกือบเที่ยง ก่อนจะกรีดร้องเสียงหลงโหวกเหวกโวยวาย เพราะหญิงสาวพบว่าตัวเองอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ที่สำคัญ รูปร่างหน้าตาก็เปลี่ยนไป จากหญิงสาวนักธุรกิจที่ตัดผมสั้นลุ้คคล่องแคล่วและมีเรือนกายสูงโปร่ง บัดนี้กลายเป็นหญิงสาวร่างเล็กที่เอวคอดกิ่วแต่กลับมีหน้าอกหน้าใจล้นเหลือ ผมยาวสลวยดกดำ หน้าตาก็ดูอ่อนหวานน่ารักราวกับเป็นลูกผู้ดี ไม่มีอะไรเหมือนเดิมสักอย่างยกเว้นชื่อแซ่ ที่บ่าวประจำตัวยืนยันให้ว่า เจ้าของร่างกายนี้มีชื่อว่าซุนซูฮวากว่าจะทำใจได้และเรียบเรียงทุกอย่างถูกว่ามันน่าจะเกิดอะไรขึ้น หญิงสาวก็แทบจะเป็นลมไปอีกหลายรอบ สรุปว่าหลังจากเธอเห็นตงไห่ผู้เป็นสามีระยำคั่วอยู่กับแม่เลขาฯ ตู้ เธอก็ตกบันไดเพราะก้าวพลาด ซูฮวาคิดว่าเธอน่าจะตายไปแล้วแน่ๆ และได้มาอยู่ในร่างของแม่นางน้อยคนหนึ่งที่เพิ่งจะออกเรือนและถึงฤกษ์เข้าหอเมื่อคืน แต่เจ้าของร่างน่าจะจากไปเสียก่อนแล้วตามคำที่บ่าวบอกเล่า ว่าคุณหนูซูฮวาไม่อยากแต่งงาน นางอยากจะอยู่ในจวนของบิดาไปเรื่อยๆ การที่ถูกส่งให้มาแต่งงานกับพ่อม่ายเช่นนี้เหมือนเป็นการลบหลู่ นางจึงกินยาฆ่าตัวตาย“คุณหน

6“ท่านแม่ใหญ่...คงอยากกำจัดข้า ใช่หรือเปล่า” หันไปถามถิงเอ๋อร์ “แม่ผู้ให้กำเนิดของข้า คงเป็นเสี้ยนหนามในใจน่าดู ท่านแม่ใหญ่ก็เลยอยากจะทำให้ข้าอับอายขายหน้าด้วยการส่งเสริมให้ข้าแต่งกับพ่อม่าย ต้องเป็นแบบนี้แน่เลย”บ่าวน้อยไม่ได้ตอบอะไรแต่น้ำตาร่วงปรอยๆ ก็เป็นอันว่าจริง เช็ดตัวเสร็จแล้วก็ช่วยสวมเสื้อผ้าให้ ก่อนจะพาซุนซูฮวาไปนั่งหน้าคันฉ่อง หวีผมเกล้ามวยสวยงาม“ท่านแม่ของคุณหนูเป็นบ่าวเก่าในจวนเจ้าค่ะ และเป็นเพื่อนกับท่านแม่ของถิงเอ๋อร์ด้วย ก่อนท่านแม่ของถิงเอ๋อร์จะจากไปจึงได้สั่งเสียไว้ ว่าให้ถิงเอ๋อร์ดูแลคุณหนูให้ดีอย่าได้ทิ้งไปไหนเด็ดขาด ที่ผ่านมาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณหนูจะถูกใครกลั่นแกล้งแค่ไหน ถิงเอ๋อร์จึงเคียงข้างคุณหนูทุกครั้ง แม้แต่ที่แต่งออกมานี้ ความจริงฮูหยินใหญ่จะไม่ยอมให้ถิงเอ๋อร์ติดตามมาด้วย แต่เพราะนายท่านเป็นคนอนุญาตเอง ถิงเอ๋อร์จึงออกมาได้”ฟังดูแล้วท่านมหาเสนาบดีอาจจะยังมีสำนึกของคนเป็นพ่ออยู่นิดหน่อย หรืออาจจะอยากชดเชยที่ไม่สามารถปกป้องลูกสาวได้กระมังถึงได้ยอมให้ถิงเอ๋อร์มา ซูฮวาไม่ใช่คนโง่ และอายุเมื่อชาติที่แล้วก่อนตกบันไดตาย นางก็ไม่ใช่สาวน้อยแต่เป็นคนวัยทำงานที่

เพียงแต่พอไปทำงานแล้วก็ถูกหัวหน้าเฉียนไล่กลับบ้าน เท่านั้นไม่พอ เพื่อนๆ ร่วมกรมยังพากันมารุมประนามหยามเหยียดเขาอีก หาว่าเขาใจร้ายใจดำนัก หากภรรยาตื่นขึ้นมาในเช้าวันแรกที่ไม่ใช่บ้านอันคุ้นเคยของตน และพบว่านางอยู่เดียวดายในห้อง หญิงสาวจะรู้สึกย่ำแย่แค่ไหน บอกว่าฟางซินช่างเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย “ข้านี่มันคิดน้อย” ใต้เท้าหนุ่มด่าตัวเอง “แล้วไม่รู้ว่าฮูหยินตื่นมาจะตกใจกลัวหรือไม่ เกิดนางไม่พอใจแล้วเก็บของกลับบ้าน ข้าจะทำอย่างไร ได้ยินมาว่าแต่เดิมนางก็เป็นคนค่อนข้างเก็บตัวอยู่แล้วด้วย น่าเป็นห่วงจริงๆ” โครม! เคร้ง! “กรี๊ด!” ความเป็นห่วงของฮุยฟางซินถูกขัดด้วยเสียงข้าวของหล่นโครมครามและหวีดร้องของผู้หญิง ชายหนุ่มตาตื่น รีบวิ่งเข้าไปในเรือนอย่างรวดเร็วและต้องตกใจกับภาพที่ได้เห็น “เกิดอะไรขึ้น! พวกเจ้า จับพวกนางแยกออกจากกันเดี๋ยวนี้!” รีบสั่งบ่าวไพร่ที่ยืนรุมล้อมอย่างไม่กล้าจะทำอะไร เมื่อนายท่านสั่งให้จับนายหญิงคนใหม่กับคุณหนูออกจากกันทุกคนถึงได้กล้าทำ เพราะก่อนหน้านี้ได้ลองทำไปแล้ว และถูกพวกนางยันออกมาแทบจะพร้อมๆ กัน “ปล่อยข้า! ข้าจะไปตบสั่งสอนนังลูกอนุที่มากำแหงใส่ข้า” เด็