All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นสุดยอดแม่เลี้ยง ชีวิตใหม่นี้ขออย่ามีผัวเฮงซวย: Chapter 31 - Chapter 40

หลายปีมาแล้วที่ซิ่วอิงไม่ได้เข้าเมืองหลวง เพราะตั้งแต่มีลูก นางก็วุ่นวายไปหมด คลอดลูกสาวคนแรกไม่นานก็เกิดท้องขึ้นมาใหม่ คราวนี้ก็เป็นลูกชายฝาแฝด ทำให้จวนของแม่ทัพกู้ซีห่าวตอนนี้มีคุณหนูใหญ่หนึ่ง และคุณชายน้อยอีกสอง เป็นที่เอิกเกริกนัก กู้ซีห่าวไปรบในช่วงเวลาที่ภรรยาตั้งครรภ์ แม้จะห่วงใยเพียงไหนแต่หน้าที่ก็ต้องมาก่อน กลับมาครั้งหนึ่งก็ทำให้นางท้องครั้งหนึ่งเพราะโหยหารสรักอันแสนซาบซ่าน ตั้งแต่ชำระจวนไปในคราวนั้น ซีห่าวไม่มีภรรยาอีกเลย และไม่คิดจะมีด้วย ดังนั้นซิ่วอิงจึงกลายเป็นภรรยาเพียงหนึ่งเดียว ไม่ใช่อนุภรรยาอีกต่อไป ส่วนเหตุผลที่ซิ่วอิงได้เข้าเมืองในวันนี้ เพราะต้องมาออกงานสังคมครั้งแรกกับสามี ด้วยคนที่ซีห่าวนับถือเป็นญาติผู้ใหญ่นั้น บุตรของเขากำลังจะแต่งงานกับคุณหนูที่เป็นธิดาของขุนนางสำคัญ “ท่านพี่ เราหอบลูกเต้ามาเสียทั้งจวนขนาดนี้ มันจะไม่ดูวุ่นวายเกินไปจริงๆ หรือเจ้าคะ” นางกระซิบถามสามีเพราะเริ่มจะอายสายตาผู้คนที่มองมา ตอนนี้นางอุ้มลูกชายคนหนึ่ง ลูกชายอีกคนมีพี่เลี้ยงอุ้มเดินตาม ส่วนลูกสาวจับชายเสื้อนางแล้วเดินตามติดๆ งานแต่งของพ่อค้าอัญมณีใหญ่ในเมืองหลวง

ความเจ็บปวดทั่วทั้งร่างแล่นผ่านทุกโสตผัสสะ ซิ่วอิงพยายามลืมตามองเห็นแสงรอบตัวแสบตาไปหมด นางรู้สึกราวกับร่างกายได้ถูกกระทบกระแทกอย่างรุนแรง“ซูฮวา! ซูฮวา!” เป็นเสียงบุรุษร้องเรียก “ซูฮวา! เธอตายหรือยัง”หญิงสาวพยายามยันกายลุกขึ้นแต่ทำไม่ไหว กระนั้นจึงเพ่งตามองไปตามเสียง และก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นใบหน้าคนตรงหน้าชัดเจน“น้าไห่!”ผ่านมาหลายปีแต่ใครจะไปลืมลงได้ หลังพ่อแม่ตาย ยายก็เป็นคนเลี้ยงดูซิ่วอิงตั้งแต่เด็ก โดยอยู่ร่วมบ้านกับน้าชายที่ชื่อตงไห่ ปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยเอาไหน รีดไถเงินยายไปวันๆ กระทั่งเขาไปได้ผู้หญิงมาจากโรงน้ำชา ทุกอย่างก็เลวร้ายลงไปทุกที จนถึงขั้นเอาซิ่วอิงไปขายซ่อง แล้วก็เอาเงินทั้งหมดหนีไปกับหญิงชั่วที่เป็นคนยุยงส่งเสริมให้เขาขายหลานกิน“ซูฮวา เธอ...ยังไม่ตาย!” คนที่หน้าตาเหมือนน้าไห่ของซิ่วอิงเอ่ยขึ้นอย่างหวาดๆ แล้วสักพักผู้หญิงอีกคนก็ปราดมาเกาะแขนเขา ซิ่วอิงมีอันได้ทำตาเหลือกอีกครั้ง“นะ...น้าเหมย!”“ท่านรองตกบันไดกระแทกทุกขั้นมาขนาดนี้หัวคงได้รับความกระทบกระเทือนมาก ถึงได้พูดจาฟังแปลกๆ นะคะ” คนหน้าตาเหมือนหญิงเลวที่เป็นชู้รักกับน้าไห่พูดจีบปากจีบคอ “ท่านประธานคะ ฉ

แก้วน้ำหลุดจากมือซิ่วอิงตกกระทบพื้นแตกกระจาย เธอแค่คิดเล่นๆ แต่ดูท่าแล้วจะเป็นความจริงเสียกระมัง“กู้ซีห่าว ที่เป็น...แม่ทัพ” หญิงสาวหนาวเยือก “แล้วยังมีภาพวาดของท่านกับภรรยาด้วย ภรรยาของท่านคือ...”“มีภาษาโบราณจารึกไว้ ถ้าจำไม่ผิดพ่อฉันบอกว่าฮูหยินของท่านต้นตระกูลมีที่มาที่ไปลึกลับไม่ปรากฏ ดูเหมือนจะมีนามว่า ซิ่ว...”“ซิ่วอิง” เสียงสั่นๆ ต่อให้ “ฮูหยินท่านแม่ทัพกู้ชื่อซิ่วอิงหรือเปล่า ฉะ...ฉันอยากเห็นภาพนั้น พาไปดูหน่อยได้ไหม คือ...คือ...”“เป็นอะไรของเธอ อยู่ๆ มาตกใจเรื่องอะไรที่ไม่ได้เกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้เลย” ชายหนุ่มลงไปกอบๆ เศษแก้วแตก ดูท่าแล้วคงต้องเรียกแม่บ้านมาจัดการน่าจะดีกว่า เขาไม่ได้แปลกใจที่เพื่อนสาวรับแก้วน้ำไม่ได้ เพราะปกติซูฮวาก็ไม่ค่อยใส่ใจรายละเอียดเรื่องทั่วไปอยู่แล้ว เพื่อนเขาหมกมุ่นแต่เรื่องงาน“เธอนี่ยังไงกัน ก็เคยเห็นภาพนั้นมาแล้วนี่ เห็นไม่รู้กี่ครั้งแล้วด้วย พ่อฉันกลัวว่าภาพจะสูญสลายไปตามกาลเวลา เลยให้ช่างมาทำการลอกลายไว้หลายๆ ชุด แล้วใส่กรอบส่งไปให้ลูกหลานตระกูลกู้ทุกบ้าน ส่วนตัวจริงนั้นเราส่งให้ทางการเอาไปเก็บรักษาในพิพิธภัณฑ์แล้ว แต่ถ้าอยากจะเห็นอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกันนั้น ที่บ้านอันเคยเป็นเรือนหอของซูฮวาและตงไห่ แต่ตอนนี้ตู้เหมยอินได้ย้ายเข้ามาอยู่แทนแล้วอย่างหน้าด้านๆ“พี่คะ นังซูฮวาเห็นพวกเรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งขนาดนั้น มันคงไม่ยอมเชื่อคำพูดพี่แล้วมั้งคะ” เมื่อได้อยู่กันตามลำพัง เหมยอินก็ไม่จำเป็นต้องเรียกท่านประธานหรือรองประธานอีกต่อไป หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มที่นอนเปลือยกายบนเตียงหลังเพิ่งจะเสร็จกิจ “พี่คะ ไหนๆ เราก็ได้ทรัพย์สินจากซูฮวามามากแล้ว พี่ก็เลิกรากับเธอให้มันจบๆ ไปดีไหมคะ พี่ฟ้องหย่าเลยก็ได้ค่ะ ว่านังซูฮวาเป็นชู้กับประธานกู้ ฉันจะจัดการสร้างหลักฐานให้เอง ดีไหมคะ เผื่อเราจะได้เงินอีกสักก้อนถ้าชนะคดี...”จ้าวตงไห่หันมองหน้าคนนอนข้างๆ ตู้เหมยอินทั้งสาวและสวยกว่าซูฮวามาก อีกทั้งรสรักก็จัดจ้านกว่าผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยหลับนอนด้วยเธอดีหมดยกเว้นเรื่องเดียวที่ด้อยกว่าซูฮวา นั่นคือสถานะและชาติกำเนิด ซึ่งเป็นสิ่งที่คนอย่างจ้าวตงไห่สร้างเองไม่ได้เช่นกัน เขาถึงต้องมีซูฮวาไว้เป็นที่เชิดหน้าชูตา เพื่อไม่ให้คนในแวดวงธุรกิจดูถูกเอาว่าเขาเป็นลูกชาวนา เคยเป็นชนชั้นแรงงาน“เธออย่าเพิ่งเซ้าซี้เลยดีกว่า ฉันอารมณ์ไม่ดี...” นั่นเพราะตอนนี้ตงไห

เช้าวันรุ่งขึ้น ซีฮันเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของเพื่อนสาวก็พบเพียงเตียงว่างเปล่า ทีแรกเขาตกใจมากแต่เพราะเห็นว่าเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวยังอยู่ เลยค่อยสบายใจหน่อยว่าหญิงสาวไม่ได้หนีกลับบ้านเพราะอยู่ๆ เกิดอาลัยในตัวสามีชั่วขึ้นมา “คุณหนู ทำไมห่อเกี๊ยวเก่งอย่างนี้นะคะ” ออกมาจากห้องก็ได้ยินป้าแม่บ้านมาจากครัว ซีฮันเลยเดินไปตามเสียงนั้น “เมื่อก่อนคุณหนูซูฮวาไม่เอาเรื่องงานครัวสักอย่าง บอกว่าไม่อยากแย่งงานดิฉันทำ แต่อยู่ๆ กลับลุกมาตั้งแต่เช้ามืดเพราะอยากทำอาหารให้คุณหนูขนาดนี้ ดิฉันก็ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว” “โถ่ ป้าคะ พูดแบบนี้ฉันก็เขินหมด” เป็นเสียงซูฮวาที่ตอบกลับ ตอนซีฮันเดินไปถึงหน้าประตูพอดี “เอาเป็นว่าฉันในตอนเมื่อก่อนกับตอนนี้ ไม่เหมือนกันแล้วค่ะ ฉันในตอนนี้ชอบทำงานบ้านค่ะ ชอบทำอาหารด้วย อาจจะไม่เริศหรูเท่าไรนัก แต่ฉันจะทำสุดความสามารถแน่นอนค่ะ” “ไม่เริศหรูอะไรกัน ต้มน้ำแกงหัวไชเท้าด้วยเตาถ่านแบบนี้ดิฉันคิดตั้งนานว่าเคยเห็นที่ไหน นี่มันเป็นแบบที่ยายของดิฉันเคยทำตอนท่านยังอยู่ชัดๆ” แม่บ้านเปิดฝาหม้อซุปและช้อนฟองออก “รสชาติหวานน้ำต้มกระดูกผสานกับผัก เป็นรสแบบธรร