บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสุดยอดแม่เลี้ยง ชีวิตใหม่นี้ขออย่ามีผัวเฮงซวย: บทที่ 21 - บทที่ 30

หลังจากร้องไห้เป็นเผาเต่า นางก็เงียบไม่พูดอะไรอีกเพราะกำลังลำดับความคิดตัวเองอยู่ ด้วยหญิงสาวเอาแต่นิ่งงันเพราะไม่รู้จะพูดอะไรได้ กู้ซีห่าวจึงเข้าใจว่านางคงตกใจกับเกี้ยวและชุดเจ้าสาวที่เขาส่งไปให้ตามคำขอ เพราะซิ่วอิงเป็นเด็กสาวจากหอนางโลมที่อยู่ในฐานะทาส นางมีแค่ชื่อแต่ไม่มีแซ่ เป็นคนไร้หัวนอนปลายเท้าของแท้ ความเมตตามากล้นถึงเพียงนั้นอาจทำให้นางตกใจเกินไปนอกนั้นสิ่งที่ดีของซิ่วอิงคงเป็นหน้าตางดงามผิดจากชาวบ้านทั่วไป และความกตัญญูที่ยิ่งใหญ่ เพราะตอนที่นางขอให้กู้ซีห่าวช่วยชีวิตยายของนางที่กำลังป่วยหนัก หญิงสาวบอกว่าขอตอบแทนด้วยชีวิต และเมื่อซีห่าวบอกว่าจะให้มาเป็นสายลับ นางก็ยินยอมพร้อมใจทุกอย่าง แต่ขอความเมตตาเป็นเกี้ยวเจ้าสาวมารับเข้าจวนเท่านั้น เพราะนางตั้งใจว่าจะถวายชีวิตจิตใจตอบแทนพระคุณเขาไปจนวันตาย จึงไม่คิดจะมีความรักหรือคู่ครองในอนาคตอีกแน่นอน“เจ้าเห็นข้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ แต่ความจริงข้ากลับอยู่ในสภาพน่าอนาถมากนัก บัดนี้ในจวนไม่มีหลงเหลือคนของข้าอีกแล้ว ทุกคนกลายเป็นคนของอี้เหมยอิงที่เป็นภรรยาเอกของข้าไปเสียสิ้น นอกจากแม่บ้านเจียงที่เป็นคนเก่าคนแก่ของท่านแม่ข้า ข้าก็ไม่อาจไว้ใ

“เป็นเช่นนั้น...” นางพึมพำ ไม่กล้าพูดว่านางนี่แหละคือหญิงที่รักเขามากเพียงใด และยินยอมพร้อมกายใจจะเป็นแม่ของลูกให้เขามากแค่ไหน มือน้อยๆ เริ่มบีบหนักหน่วงขึ้นและเริ่มลามมาข้างหน้าอย่างไม่ทันให้อีกฝ่ายรู้ตัว “ท่านพี่ ข้าจะใส่น้ำมันหอมลงไปในน้ำร้อนอีกสักหน่อย ท่านจะได้สบายตัวขึ้นเจ้าค่ะ”“อืม...”เขาครางตอบเพราะตอนนี้หลับตาดื่มด่ำกับบรรยากาศอยู่ ไม่ได้รับรู้เลยว่าซิ่วอิงทำอะไรจ๋อม...เสียงน้ำแปลกๆ ดังตรงหน้า และเมื่อลืมตาขึ้น ซีห่าวก็แทบหยุดหายใจหญิงสาวในสภาพราวกับเปลือยกายเพราะเสื้อผ้านางตอนนี้เปียกแนบเนื้อไปหมดก้าวเข้ามาในอ่างเดียวกับเขา โดยมาอยู่ตรงกลางหว่างขาเขา นางค่อยๆ ทรุดลงช้าๆ ราวกับว่าอยากอวดเรือนร่างของสตรีให้เขาเห็นทุกสัดส่วน ก่อนทุกอย่างจะหายลงไปในน้ำ“อา...”ซีห่าวเผลอครางออกมาจนได้ ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นร่างกายของสตรี แต่มันก็นานมากแล้วที่ไม่ได้เสพสมกับใคร ยิ่งงานในช่วงหลังหนักมากขึ้นด้วย และยังมีปัญหาสงครามประสาทกับตระกูลอี้ผ่านตัวอี้เหมยอิงผู้เป็นภรรยาเอกอีก ชายหนุ่มจึงขยาดผู้หญิงไปเลยทีเดียวหญิงสาวไม่เคยยั่วสวาทใครก็จริง แต่ชีวิตก่อนนางอยู่แต่กับผู้หญิง ไฉนเลยจะไม่เคยเห

“ไพเราะดี ไม่รู้ว่าเจ้าเคยอ่านกวีด้วย ที่หอนางโลมมีสอนด้วยหรือ” ถามไปอย่างนั้นเพื่อจะแก้เก้อ หญิงสาวหัวเราะจริตจะก้าน นางรู้ว่าอย่างไรก็ต้องถูกถาม ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่เป็นเรื่องอื่นในอนาคตด้วย เลยคิดหาทางรอดไว้แล้ว “ได้ยินพวกพี่สาวที่เป็นอี้จี้ ขับโคลงกลอนให้แขกฟังเจ้าค่ะ” นางหมายถึงคณิกาชั้นสูงที่ขายศิลปะไม่ขายเรือนร่าง “ตอนข้าเป็นทาส มีพี่สาวอี้จี้หลายคนเอ็นดูข้า เลยมักจะสั่งสอนข้าหลายเรื่อง เผื่อสักวันข้าจะได้ใช้เลี้ยงดูตัวเอง” “มิคาดคิดว่าในสถานที่แบบนั้นยังมีคนใจดีกับเจ้า นึกว่าเจ้าจะถูกมามากดขี่ข่มเหงท่าเดียวอย่างที่เจ้าเคยพูดไว้” ชายหนุ่มรำพัน เขาวางหนังสือลง คงอ่านต่อไม่ได้แล้วตอนนี้ หลังจากเจอคำว่ากระตุ้นกำหนัดเข้าไป “เอาล่ะซิ่วอิง ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว และเจ้าคงหายเสียขวัญแล้วด้วย คืนนี้เจ้าพักผ่อนเถอะ ข้าเองก็จะกลับไปนอน พรุ่งนี้ต้องไปประชุมแต่เช้าเช่นกัน” พูดจบก็รีบลุกไป มิวายอยู่ๆ หญิงสาวก็ลุกตามแล้วทำแข้งขาอ่อนล้มใส่เขาหน้าตาเฉย “ว้าย...” แสร้งอุทานทำเสียงเล็กเสียงน้อยตอนโผใส่ซีห่าว “ท่านพี่ อยู่ๆ ข้าก็รู้สึกหมดเรี่ยวแรง คงเป็นเพราะที่ถูกรั

ประโยคหลังนางพึมพำเบาๆ แต่หญิงวัยกลางคนย่อมได้ยินเพียงแต่ไม่อยากตอบ ว่าไม่จำเป็นต้องให้นางสืบอะไรเลย แค่นางมาอยู่ที่นี่ ได้ใช้ค่ำคืนร่วมกับกู้ซีห่าวเรียบร้อย อีกไม่นานฝ่ายอี้เหมยอิงย่อมอดทนเองไม่ได้ และจะทำอะไรที่เหิมเกริมขึ้นมาอย่างแน่นอนไม่ผิดไปจากที่แม่บ้านเจียงคิด เพราะซิ่วอิงกินข้าวไปเพียงไม่กี่คำ ก็เกิดเสียงความวุ่นวายหน้าห้อง“ไหน ข้าขอดูหน้าอนุสามของท่านพี่หน่อย” เป็นเสียงสตรีเกรี้ยวกราดขึ้น “เหตุใดไม่รู้มารยาท ข้าเป็นฮูหยินใหญ่ของที่นี่ นางเป็นใครมาจากไหน กล้าดีอย่างไรมาทำตัวเมินเฉยต่อข้า ไม่รู้จักรีบไปคารวะยกน้ำชาให้ อ้อ! ลืมไป ก็แค่ผู้หญิงชั้นต่ำที่เป็นทาสมาจากหอนางโลม คงไม่รู้กระมังว่าผู้ดีเขาทำกันอย่างไร”ซิ่วอิงวางตะเกียบลงทันทีแล้วหันไปสบตาแม่บ้านที่สั่นหน้าให้ ทว่าหญิงสาวกลับแค่นหัวเราะ บรรยากาศแบบนี้คิดว่าตายแล้วเกิดใหม่จะไม่ต้องพบเจอเสียอีก ที่ไหนได้ มาอยู่ในร่างใหม่แล้วแท้ๆ ก็ยังเจอคนแบบฮูหยินใหญ่ตระกูลซุน “นายหญิงอยู่เฉยๆ บ่าวจะออกไปรับหน้าเองเจ้าค่ะ อย่างไรเสียฮูหยินใหญ่อย่างมากก็ดุด่าบ่าวแต่ไม่กล้าแตะต้อง เพราะบ่าวเป็นคนของนายท่าน ฮูหยินจึงไม่อยากมีเรื่องปะทะกั

เสียงหวีดร้องดังไปทั่วเมื่อเห็นภาพนั้น ซิ่วอิงมัวตกใจเพราะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ทว่าเหนืออกเหมยอิงค่อยๆ มีเลือดซึมออกมาเรื่อยๆ เมื่อพิศดูแล้วจึงเห็นปลายหัวลูกธนูที่ทะลุออกมา“ซิ่วอิง!” เป็นเสียงซีห่าวที่ดังมาแต่ไกล เขาทิ้งธนูแล้ววิ่งเข้ามาหา ก่อนจะโดดมาคว้าร่างหญิงสาวขึ้นจากน้ำ “ซิ่วอิง! ซิ่วอิง!”“ทะ...ท่านพี่! เมื่อครู่ข้านึกว่าคงไม่รอดเสียแล้ว” ได้สติคืนมานางก็ร้องไห้โฮโผเข้ากอดแม่ทัพกู้ “ท่านพี่ อี้เหมยอิงคนนี้เป็นคนฆ่าทุกคนจริงๆ ด้วยเจ้าค่ะ นางฆ่าโดยใช้ยาพิษ เป็นผู้หญิงที่จิตใจอำมหิตนัก ข้าเกือบได้ตายอีกรอบแล้ว ฮือ...”“ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร” ซีห่าวลูบหลังปลอบใจ ตอนนี้มือปราบเข้าระงับเหตุและควบคุมตัวทุกคน ความจริงซีห่าวได้เตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมแล้วแค่รอเวลาปะทุ ซึ่งไม่คิดว่ามันจะเกิดเหตุเร็วขนาดนี้ บางทีนี่อาจเป็นคราวเคราะห์ของอี้เหมยอิงแล้วก็เป็นได้เขาอุ้มซิ่วอิงขึ้นมาแนบอก หันมองเหมยอิงที่ร่างไปพาดก้อนหินสลักตกแต่งในสระ เลือดแดงฉานไปหมด นางหายใจรวยรินเต็มทีจากธนูที่เขาจงใจยิงใส่ แต่ก็ตั้งใจไม่ให้โดนจุดตาย เพราะคนอย่างนางควรได้รับบทลงโทษที่สาสมกับการกระทำ“ถึงเวลาแล้วที่เจ