เสียงหวีดร้องดังไปทั่วเมื่อเห็นภาพนั้น ซิ่วอิงมัวตกใจเพราะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ทว่าเหนืออกเหมยอิงค่อยๆ มีเลือดซึมออกมาเรื่อยๆ เมื่อพิศดูแล้วจึงเห็นปลายหัวลูกธนูที่ทะลุออกมา“ซิ่วอิง!” เป็นเสียงซีห่าวที่ดังมาแต่ไกล เขาทิ้งธนูแล้ววิ่งเข้ามาหา ก่อนจะโดดมาคว้าร่างหญิงสาวขึ้นจากน้ำ “ซิ่วอิง! ซิ่วอิง!”“ทะ...ท่านพี่! เมื่อครู่ข้านึกว่าคงไม่รอดเสียแล้ว” ได้สติคืนมานางก็ร้องไห้โฮโผเข้ากอดแม่ทัพกู้ “ท่านพี่ อี้เหมยอิงคนนี้เป็นคนฆ่าทุกคนจริงๆ ด้วยเจ้าค่ะ นางฆ่าโดยใช้ยาพิษ เป็นผู้หญิงที่จิตใจอำมหิตนัก ข้าเกือบได้ตายอีกรอบแล้ว ฮือ...”“ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร” ซีห่าวลูบหลังปลอบใจ ตอนนี้มือปราบเข้าระงับเหตุและควบคุมตัวทุกคน ความจริงซีห่าวได้เตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมแล้วแค่รอเวลาปะทุ ซึ่งไม่คิดว่ามันจะเกิดเหตุเร็วขนาดนี้ บางทีนี่อาจเป็นคราวเคราะห์ของอี้เหมยอิงแล้วก็เป็นได้เขาอุ้มซิ่วอิงขึ้นมาแนบอก หันมองเหมยอิงที่ร่างไปพาดก้อนหินสลักตกแต่งในสระ เลือดแดงฉานไปหมด นางหายใจรวยรินเต็มทีจากธนูที่เขาจงใจยิงใส่ แต่ก็ตั้งใจไม่ให้โดนจุดตาย เพราะคนอย่างนางควรได้รับบทลงโทษที่สาสมกับการกระทำ“ถึงเวลาแล้วที่เจ
กู้ซีห่าวสบตาก็เห็นเพียงความจริงใจ เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมซิ่วอิงถึงได้ดูรักเขานักหนาทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน เวลานางใช้สายตามองเขาราวกับว่าได้หลงรักเขามาเนิ่นนานแล้ว ชั่ววูบหนึ่ง ราวกับว่าเขาเห็นใบหน้าผู้หญิงอีกคนซ้อนทับอยู่ กุลสตรีนางนั้นก็มีแววตาแบบนี้เช่นกัน“อย่างนั้นข้ามีเรื่องต้องบอกเจ้าก่อน ความจริงไม่ต้องบอกก็ได้ แต่ข้าคิดว่าเจ้าควรต้องรู้ แต่มันก็...จะไม่ทำให้ความสัมพันธ์ของเรานับจากนี้เปลี่ยนแปลง” เขาตัดสินใจแล้วที่จะเล่าเรื่องหญิงในดวงใจ “ข้าเคยแอบหลงรักคุณหนูท่านหนึ่งที่เป็นบุตรสาวของขุนนางใหญ่ ข้าเคยพบนางหลายครั้งและชื่นชอบในกิริยาของนางมาก นางทำทุกอย่างด้วยความประณีตบรรจง ละมุนละไมไปทุกการเคลื่อนไหว แต่ข้าไม่อาจสานสัมพันธ์กับนางได้ เพราะบิดาของนางเกลียดหน้าข้ามากๆ ข้าจึงพยายามลืมเรื่องนี้ไปเสีย หลายปีมาแล้ว อยู่ๆ ข้ากลับมาคิดถึงนางอีกครั้ง ตอนเห็นเจ้าเมื่อคืน...”“คุณหนู...บุตรสาวขุนนางใหญ่ หรือเจ้าคะ” ซิ่วอิงหัวใจเต้นรัวแรง “พอจะบอกได้หรือไม่เจ้าคะ ว่าเป็น...ขุนนางคนใด”“บอกไปเจ้าคงไม่รู้จัก แต่เอาเถอะ ดูเหมือนว่านางจะออกเรือนแล้วกระมัง เพราะนี่มันก็นานมากแล้ว นางคงถึงว
“ข้าเชื่อเจ้าค่ะว่าท่านพี่จะเป็นสามีที่ดี” ตอนนี้ใบหน้าเขาเคลื่อนกลับมาหานางแล้ว รู้สึกได้ถึงท่อนแข็งที่เสียดสีหน้าขาตน รับรู้ว่ามันใกล้เข้ามาเต็มที “และข้าก็จะเป็นภรรยาที่ดี ท่านพี่จะไม่ต้องห่วงข้างหลังอีก วันใดไปรบข้าก็จะดูแลบ้านช่องและลูกๆ ให้ และจะรอคอยท่านพี่กลับมาทุกเมื่อ ท่านพี่จะไม่มีวันร้อนใจเพราะข้าแน่นอน”“แต่ตอนนี้น้องชายข้ามันร้อนจนทนไม่ไหว” มือใหญ่สาวลำเอ็นถี่ๆ ก่อนใช้เข่าดันเรียวขาหยิงสาวให้แยกออกจากกัน เขาใช้ปลายนิ้วกรีดตามรอยแยกเพื่อสัมผัสก่อน พบว่ามันปิดสนิทแต่ก็มีน้ำเหนียวเยิ้มฉ่ำ บ่งบอกถึงอารมณ์รวมเต็มที่ “ข้ากำลังจะใส่เข้าไปแล้ว อาจจะจะเจ็บเล็กน้อยในทีแรก ประเดี๋ยวก็จะดี...อูว...”“อ๊า...” หญิงสาวร้องอุทานได้คำเดียว เพราะมันคับแน่นไปหมด รสสัมผัสจากชายคนรักนี้ช่างเสียวซ่าน ยิ่งเมื่อเขาเคลื่อนไหวเรื่อยๆ อารมณ์เริ่มกระเจิงในห้วงสวาท ฝ่ามือทั้งคู่ประสานกันแนบแน่น “เจ้าไหวหรือยัง ข้าจะเพิ่มความเร็ว” เขากระซิบหลังเพิ่งจะดูดดุนพวงสล้างหวานชื่นจนตอนนี้มันเป็นรอยแดงไปทั้งก้อน “อา...ซิ่วอิง เจ้าตอดรัดข้าเหลือเกิน หากทำเช่นนี้เห็นทีข้าจะอดทนได้ไม่นาน”“อย่าอดทนเจ้าค่ะ ข้าไม
หลายปีมาแล้วที่ซิ่วอิงไม่ได้เข้าเมืองหลวง เพราะตั้งแต่มีลูก นางก็วุ่นวายไปหมด คลอดลูกสาวคนแรกไม่นานก็เกิดท้องขึ้นมาใหม่ คราวนี้ก็เป็นลูกชายฝาแฝด ทำให้จวนของแม่ทัพกู้ซีห่าวตอนนี้มีคุณหนูใหญ่หนึ่ง และคุณชายน้อยอีกสอง เป็นที่เอิกเกริกนัก กู้ซีห่าวไปรบในช่วงเวลาที่ภรรยาตั้งครรภ์ แม้จะห่วงใยเพียงไหนแต่หน้าที่ก็ต้องมาก่อน กลับมาครั้งหนึ่งก็ทำให้นางท้องครั้งหนึ่งเพราะโหยหารสรักอันแสนซาบซ่าน ตั้งแต่ชำระจวนไปในคราวนั้น ซีห่าวไม่มีภรรยาอีกเลย และไม่คิดจะมีด้วย ดังนั้นซิ่วอิงจึงกลายเป็นภรรยาเพียงหนึ่งเดียว ไม่ใช่อนุภรรยาอีกต่อไป ส่วนเหตุผลที่ซิ่วอิงได้เข้าเมืองในวันนี้ เพราะต้องมาออกงานสังคมครั้งแรกกับสามี ด้วยคนที่ซีห่าวนับถือเป็นญาติผู้ใหญ่นั้น บุตรของเขากำลังจะแต่งงานกับคุณหนูที่เป็นธิดาของขุนนางสำคัญ “ท่านพี่ เราหอบลูกเต้ามาเสียทั้งจวนขนาดนี้ มันจะไม่ดูวุ่นวายเกินไปจริงๆ หรือเจ้าคะ” นางกระซิบถามสามีเพราะเริ่มจะอายสายตาผู้คนที่มองมา ตอนนี้นางอุ้มลูกชายคนหนึ่ง ลูกชายอีกคนมีพี่เลี้ยงอุ้มเดินตาม ส่วนลูกสาวจับชายเสื้อนางแล้วเดินตามติดๆ งานแต่งของพ่อค้าอัญมณีใหญ่ในเมืองหลวง
“ค่อก...ค่อก”ในเกี้ยวนั้นมีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ทุกอย่างเงียบเชียบเพราะเป็นเวลากลางดึกแล้ว ที่เกี้ยวเจ้าสาวถูกหามจากหอจันทร์ฉายมายังจวนตระกูลกู้ เพื่อจะมาแต่งเป็นอนุคนที่สามของผู้นำทว่าภายในเกี้ยวนั้นกลับมีเหตุบางอย่างเกิดขึ้น เมื่อเจ้าสาวกำลังพยายามรั้งผ้าแดงที่รัดคอตนแล้วเอาไปพาดกับซี่หน้าต่าง โดยมีคนข้างนอกกำลังดึงสุดแรงเพื่อให้นางหมดลมหายใจ และนี่คือที่มาของเสียงประหลาดที่อยู่ในเกี้ยว แต่คนข้างนอกที่มาด้วยกันกลับไม่มีใครได้ยิน“ค่อก...ชะ...ช่วย...ด้วย”ซิ่วอิง นางคือทาสทำงานซักล้างในหอนางโลมที่ชื่อจันทร์ฉาย ปีก่อนนางสิ้นไร้หนทางจะหาเงินมารักษายายที่ป่วยหนัก โชคดีเจอแม่ทัพกู้...กู้ซีห่าว เขามีเมตตาช่วยเหลือผู้ยากไร้ ดังนั้นนางจึงปวารณาตนรับใช้เขาด้วยชีวิต โดยไม่รู้ว่าวันนั้นจะมาถึงโดยเร็วกู้ซีห่าวต้องการให้นางแต่งเข้ามาเป็นอนุปลอมๆ เพื่อช่วยสืบหาสาเหตุการตายของอนุคนก่อนหน้าที่ตายอย่างมีเงื่อนงำ แม้มันจะเสี่ยงถึงชีวิต แต่ซิ่วอิงผู้มีความกตัญญูก็ยินดีทำให้ เพราะหลังจากยายจากไป นางก็ไม่เหลือความหมายใดให้มีชีวิตอยู่แล้ว จึงตั้งใจถวายชีวิตให้ตระกูลกู้ หวังอาศัยร่
ความเจ็บปวดทั่วทั้งร่างแล่นผ่านทุกโสตผัสสะ ซิ่วอิงพยายามลืมตามองเห็นแสงรอบตัวแสบตาไปหมด นางรู้สึกราวกับร่างกายได้ถูกกระทบกระแทกอย่างรุนแรง“ซูฮวา! ซูฮวา!” เป็นเสียงบุรุษร้องเรียก “ซูฮวา! เธอตายหรือยัง”หญิงสาวพยายามยันกายลุกขึ้นแต่ทำไม่ไหว กระนั้นจึงเพ่งตามองไปตามเสียง และก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นใบหน้าคนตรงหน้าชัดเจน“น้าไห่!”ผ่านมาหลายปีแต่ใครจะไปลืมลงได้ หลังพ่อแม่ตาย ยายก็เป็นคนเลี้ยงดูซิ่วอิงตั้งแต่เด็ก โดยอยู่ร่วมบ้านกับน้าชายที่ชื่อตงไห่ ปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยเอาไหน รีดไถเงินยายไปวันๆ กระทั่งเขาไปได้ผู้หญิงมาจากโรงน้ำชา ทุกอย่างก็เลวร้ายลงไปทุกที จนถึงขั้นเอาซิ่วอิงไปขายซ่อง แล้วก็เอาเงินทั้งหมดหนีไปกับหญิงชั่วที่เป็นคนยุยงส่งเสริมให้เขาขายหลานกิน“ซูฮวา เธอ...ยังไม่ตาย!” คนที่หน้าตาเหมือนน้าไห่ของซิ่วอิงเอ่ยขึ้นอย่างหวาดๆ แล้วสักพักผู้หญิงอีกคนก็ปราดมาเกาะแขนเขา ซิ่วอิงมีอันได้ทำตาเหลือกอีกครั้ง“นะ...น้าเหมย!”“ท่านรองตกบันไดกระแทกทุกขั้นมาขนาดนี้หัวคงได้รับความกระทบกระเทือนมาก ถึงได้พูดจาฟังแปลกๆ นะคะ” คนหน้าตาเหมือนหญิงเลวที่เป็นชู้รักกับน้าไห่พูดจีบปากจีบคอ “ท่านประธานคะ ฉ
ซิ่วอิงค่อยๆ รู้สึกตัวขึ้น พบว่าตัวเองนอนหงายและกำลังมองเพดานสีขาว ที่มีไฟกลมๆ อยู่ด้านบน“โอ๊ะ...ปวดหัว” ทันทีที่ลุกขึ้นก็ได้แต่โอดครวญ สองมือกุมศีรษะ อยู่ๆ ก็มีภาพความทรงจำและเรื่องราววิ่งเข้ามาผู้หญิงคนนี้ที่เธอเข้ามาอยู่ในร่าง ชื่อซุนซูฮวา เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เธอเป็นคนเก่งกล้าและมีหัวคิดค้าขาย แล้วยังบริหารงานเก่งกว่าผู้ชายหลายๆ คนอีกด้วย เพราะบิดาของเธอเป็นเจ้าของกลุ่มการค้าที่ใหญ่ที่สุดในมณทลเจียงซี ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่ล้ำหน้าเกินยุคสมัย เชื่อมั่นในตัวเองสูง และไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใดสามีของซูฮวาคือตงไห่ เจ้ากรรมเขาดันมีหน้าตาเหมือนน้าไห่ของซิ่วอิง เท่านั้นไม่พอ ผู้หญิงที่ชื่อเลขาตู้ หรือตู้เหมยอิน ผู้เป็นเลขาของซูฮวา ยังมีหน้าตาเหมือนหญิงโรงน้ำชาที่น้าไห่เอามาทำเมีย จนซิ่วอิงคิดได้ว่า หญิงร้ายชายชั่วคู่นั้นคงได้มาเกิดใหม่ในโลกอนาคต และยังไม่เลิกนิสัยเลวทรามต่ำช้า หากินและแทงข้างหลังเจ้าของร่างที่ชื่อซูฮวาผู้นี้ นับว่าเป็นคนระยำโดยกมลสันดานแท้!ส่วนเรื่องที่น่าตกใจที่สุด คงไม่พ้นเพื่อนชายคนสนิทของซูฮวาที่ชื่อกู้ซีฮัน บิดาเขาเป็นเพื่อนสนิทกับบิดาของซูฮวา ทั้งสองถูกหมายมั่น
แก้วน้ำหลุดจากมือซิ่วอิงตกกระทบพื้นแตกกระจาย เธอแค่คิดเล่นๆ แต่ดูท่าแล้วจะเป็นความจริงเสียกระมัง“กู้ซีห่าว ที่เป็น...แม่ทัพ” หญิงสาวหนาวเยือก “แล้วยังมีภาพวาดของท่านกับภรรยาด้วย ภรรยาของท่านคือ...”“มีภาษาโบราณจารึกไว้ ถ้าจำไม่ผิดพ่อฉันบอกว่าฮูหยินของท่านต้นตระกูลมีที่มาที่ไปลึกลับไม่ปรากฏ ดูเหมือนจะมีนามว่า ซิ่ว...”“ซิ่วอิง” เสียงสั่นๆ ต่อให้ “ฮูหยินท่านแม่ทัพกู้ชื่อซิ่วอิงหรือเปล่า ฉะ...ฉันอยากเห็นภาพนั้น พาไปดูหน่อยได้ไหม คือ...คือ...”“เป็นอะไรของเธอ อยู่ๆ มาตกใจเรื่องอะไรที่ไม่ได้เกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้เลย” ชายหนุ่มลงไปกอบๆ เศษแก้วแตก ดูท่าแล้วคงต้องเรียกแม่บ้านมาจัดการน่าจะดีกว่า เขาไม่ได้แปลกใจที่เพื่อนสาวรับแก้วน้ำไม่ได้ เพราะปกติซูฮวาก็ไม่ค่อยใส่ใจรายละเอียดเรื่องทั่วไปอยู่แล้ว เพื่อนเขาหมกมุ่นแต่เรื่องงาน“เธอนี่ยังไงกัน ก็เคยเห็นภาพนั้นมาแล้วนี่ เห็นไม่รู้กี่ครั้งแล้วด้วย พ่อฉันกลัวว่าภาพจะสูญสลายไปตามกาลเวลา เลยให้ช่างมาทำการลอกลายไว้หลายๆ ชุด แล้วใส่กรอบส่งไปให้ลูกหลานตระกูลกู้ทุกบ้าน ส่วนตัวจริงนั้นเราส่งให้ทางการเอาไปเก็บรักษาในพิพิธภัณฑ์แล้ว แต่ถ้าอยากจะเห็นอีกครั้ง
หญิงสาวจมสู่นิทรารมณ์อย่างรวดเร็ว...ที่นั่นดูเหมือนเป็นโลกอดีต ทั้งสิ่งปลูกสร้างและผู้คนที่แต่งกายแบบโบราณ ดูเหมือนกำลังมีงานเลี้ยงฉลองบางอย่าง มีเด็กๆ ที่แต่งกายอย่างชนชั้นสูงวิ่งเล่น เด็กหญิงคนหนึ่งวิ่งมาชนเธอ“ท่านอา ขออภัยเจ้าค่ะ” หนูน้อยเอ่ยคำด้วยเสียงสดใส ซิ่วอิงเห็นใบหน้านั้นแล้วก็รู้สึกเอ็นดู และคิดว่าทำไมหน้าตาเหมือนตนในชาติก่อน “ท่านอา เห็นเด็กผู้ชายตัวสูงเท่าข้าไหมเจ้าคะ ข้ากำลังตามหาเขาอยู่เจ้าค่ะ ข้าจะไปจัดการ...”ซิ่วอิงยังไม่ทันตอบ ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกหาเด็กคนนี้“ถิงเอ๋อร์ ไปยืนทำอะไรตรงนั้นจ๊ะลูก มาเข้าร่มได้แล้ว” สตรีที่แต่งกายด้วยแพรพรรณอย่างคนสูงศักดิ์ น้ำเสียงอ่อนหวานทอดอย่างอ่อนโยนเช่นคนได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี เพียงแต่ว่าใบหน้านั้น...“นั่นมัน! ตัวข้าเองนี่นา!”ซิ่วอิงตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อได้เห็นร่างกายของตัวเองยังเคลื่อนไหวได้อยู่ทั้งที่ตนตายไปแล้ว หรือว่าข้างในนั้นจะไม่นางกัน แต่เป็นวิญญาณคนอื่น!“ท่านแม่ ลูกตามหาเพื่อนอยู่เจ้าค่ะ เดี๋ยวลูกเจอแล้วจะกลับมาหาท่านแม่นะเจ้าคะ” หนูน้อยแสบซนมาก วิ่งหนีแม่ไปทางอื่น นี่แสดงว่าเด็กคนนี้คงเป็นลูกที่เกิดจาก
ห้าปีผ่านไป... คุณแม่มือใหม่ที่ท้องใหญ่อุ้ยอ้ายเต็มที เห็นแค่นี้ใครก็รู้ว่าเป็นลูกแฝดแน่ๆ แต่ยังไม่รู้ว่าเพศอะไร ตอนนี้เพิ่งจะเดินเล่นรอบบ้านเสร็จ ทว่าคุณพ่อมือใหม่เช่นกันที่เพิ่งกลับจากที่ทำงานและดันมาเห็น ก็ให้รถจอดตรงนั้นและลงไปจัดการภรรยาทันที “ท้องแก่ขนาดนี้ ยังจะเดินไปเดินมาอยู่อีก” กู้ซีฮันเข้าไปประคองซิ่วอิงอย่างอ่อนโยน ทั้งสองคนมองกันด้วยสายตาแห่งรัก วันเวลาที่วุ่นวายผ่านไปนานมากแล้ว แต่กว่าจะผ่านมาได้ก็เลือดตาแทบกระเด็นทั้งคู่ “เข้าบ้านไปเดี๋ยวนี้เลย ไม่อย่างนั้นจะตีให้ทั้งแม่ทั้งลูก ช่างพากันออกมาซนจริงๆ” “ฉันไปดูงานที่สำนักพิมพ์มา เห็นจางเหว่ยบอกว่ามีต่างชาติมาเสนอเครื่องพิมพ์แบบใหม่ สามารถพิมพ์หนังสือพิมพ์ได้เร็วกว่าเดิมมากนัก”หญิงสาวตอบ หลังเหตุการณ์คืนนั้น จ้าวตงไห่และตู้เหมยอินที่รอดตายจากตึกถูกไฟไหม้จนถล่มได้อย่างน่าเหลือเชื่อก็ถูกจับ ถูกตั้งข้อหามากมายและทั้งคู่ก็ไม่มีปัญญาสู้ในชั้นศาล กว่าจะจบเรื่องพวกนี้และถูกส่งไปอยู่เรือนจำทั้งคู่ก็ใช้เวลาเกือบสองปีเห็นว่าตู้เหมยอินเมื่อแยกเข้าเรือนจำแล้วก็อาการป่วยทรุดหนักลงกว่าเดิม ส่วนจ้าวตงไห่ได้ยินว่าถ
ซิ่วอิงรีบถูเชือกให้เร็วขึ้นเพราะไฟลามมาเร็วขึ้นแล้ว น้ำมันที่ถูกเทเป็นวงกลมตรงตำแหน่งเดิมที่เธออยู่ ตอนนี้มันทำไฟลุกโชติช่วงราวกับมาจากนรก“ขะ...ขาดแล้ว!” ในที่สุดก็สำเร็จ ซิ่วอิงปลดปล่อยตัวเองได้ เธอพยายามจะวิ่งสวนออกไป แต่อยู่ๆ ถูกตู้เหมยอินกระชากกลับ ให้เข้าไปอยู่ในวงล้อมด้วยกัน“แกจะหนีไปไหน ทั้งหมดนี้มันเริ่มต้นเพราะแกคนเดียว เพราะฉะนั้นแกต้องตายไปพร้อมกับฉันด้วย จะได้ไม่ต้องมีใครอยู่เสวยสุขเพียงคนเดียว!”“ใครอยากตายก็เชิญตายไปเลยแต่ฉันจะไม่ยอมตาย!” ซิ่วอิงทั้งทิ่มศอกและแทงเข่า ทั้งสองกลายมาเป็นคู่ต่อสู้กัน ในขณะที่ตงไห่ก็หนีไปไหนไม่ได้เพราะติดกุญแจมือ “ผีเน่าโลงผุอย่างพวกแกขอให้ได้ตกนรกด้วยกันไปทุกชาติเถอะ ชาติหน้าอย่าได้มาเจอกันอีกเลย!”“กรี๊ด!”ซิ่วอิงสลัดพวกนั้นมาได้และวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิต ตอนนี้ไฟไหม้ล้อมไปทั้งโกดังแล้ว ผลของน้ำมันที่ถูกเทไปจนทั่ว“แค่กๆๆ” หญิงสาวเริ่มสำลักควัน พยายามเอามือมาปิดหน้าแต่ก็แสบที่ควันเข้าตาอยู่ดี “แล้วฉันจะหนีไปทางไหนได้ ไม่มีทางออกแล้ว!”“ทางนี้...มาทางนี้” เสียงแปลกๆ ดังมาจากทางหนึ่ง และพอซิ่วอิงหันไป ก็ได้เห็นคนที่เธอเห็นมาแล้วในห้องนอนของ
“ไหนๆ เราก็เป็นสามีภรรยากันมาถึงห้าปี ฉันขอของขวัญชิ้นสุดท้ายจากเธอหน่อยก็แล้วกันนะ ฉันอยากได้แค่ใบมรณะบัตรของเธอน่ะ และจะได้ก้าวขึ้นไปสู่ตำแหน่งผู้นำกลุ่มเจียงหานของพ่อเธอ...”เชือกเส้นเดิมถูกเอามามัดที่มือของเธอแต่คราวนี้ผูกติดไว้กับลูกบิดประตูตรงนั้นด้วย ตงไห่ถอดเข็มขัดแล้วเอามารัดข้อเท้าหญิงสาวเข้าด้วยกันหลังจากเธอพยายามจะถีบล้วงกระเป๋าหยิบไฟแช็กขึ้นมาพรึ่บ!ไฟแช็กถูกโยนเข้าไปในกองกระดาษของโกดัง เปลวไฟลุกวาบขึ้นมาทันที“ลาก่อนนะภรรยาแสนดีของฉัน ถ้าโชคดีฉันไม่ติดโรค ฉันสัญญาว่าจะมีชีวิตดีๆ แทนเธอ และถึงฉันจะมีเมียใหม่ก็จะไม่มีทางลืมเธอ ส่วนยังเหมยอิน ฉันจะเก็บกวาดให้เรียบร้อย ถือเป็นการปลอบใจเธอก็แล้วกัน ฮ่าๆๆๆ”“พี่! พูดอะไร ที่บอกว่าจะเก็บฉัน” ตู้เหมยอินยังเอาตัวเย่วซินไปไม่ถึงไหน อยู่ๆ ก็หวาดระแวงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล กลัวตงไห่เปลี่ยนใจไม่กำจัดเมียเก่า เลยตั้งใจว่าจะมาดูให้เห็นกับตาตัวเองก่อน และดันเข้ามาในจังหวะดีๆ “ไหนพี่บอกว่าเราจะร่วมเป็นร่วมตาย พี่จะไม่ทอดทิ้งฉัน พี่บอกว่าถึงฉันจะป่วยพี่ก็ยังจะรักฉัน แต่พี่กลับบอกนังซูฮวาว่าจะเก็บฉัน นี่มันคืออะไร”“เหมยอิน ทำไมยังอยู่ที
“แล้วยังไงอีก” หญิงสาวสวนกลับ เพราะเธอไม่ใช่ซูฮวาตัวจริง แม้จะเสียใจแต่ไม่ได้เจ็บปวดกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน “คิดจะทำให้ฉันสติแตกหรือไง ขอโทษนะ ตอนนี้ไม่มีอะไรทำร้ายฉันได้อีกแล้ว และต่อให้แกพยายามฆ่าฉันแค่ไหน แต่คนที่เพิ่งได้โอกาสกลับมามีชีวิตอีกครั้งฉัน จะไม่มีทางยอมตาย!”เชือกที่มัดข้อมือหลุดออก ซิ่วอิงพุ่งเข้าใส่ตงไห่จนล้มไปทั้งคู่ แกลลอนน้ำมันหลุดมือแล้วสาดจนเปียกไปด้วยกัน“เฮ้ย! นังบ้านี่!”สองคนฟัดกันนัวไปหมดที่พื้น ตงไห่ตบหญิงสาว แต่เธอก็ถีบกลับจนหงายหลัง ชายหนุ่มจึงคว้าได้เชือกมัดมือที่ซิ่วอิงแก้ไข และเอามันมารัดคอเธอแทน“แค่ก...”ภาพความทรงจำที่ฝังอยู่ในวิญญาณหวนกลับมาหา ในชาติที่แล้วบนเกี้ยวเจ้าสาว ซูฮวามองออกไปนอกหน้าต่างเกี้ยวเห็นแสงจันทร์และดวงดาว ไม่ต่างอะไรจากในตอนนี้ที่เธอกำลังตาเหลือกมองขึ้นไปด้านบนที่เป็นช่องแสงของโกดัง“ซิ่วอิง หลังคดีการตายของอนุในจวนข้าจบสิ้นเพราะความช่วยเหลือในการแฝงตัวเป็นสายลับของเจ้า ข้าจะมอบชีวิตที่สงบสุขและร่ำรวยให้เจ้า เจ้าจะได้อยู่ในตระกูลกู้ในฐานะภรรยาคนหนึ่งแต่ไม่ต้องปรนนิบัติข้า ชีวิตเจ้าลำบากมามากก็ควรได้อยู่อย่างมีความสุขเสียที ความจริงข
“ป้าอี้นะเหรอ เขาลากลับบ้านนอกไปแล้ว เมื่อครู่นี่เอง น่าจะสวนกับคุณหนูนะคะ” เยว่ซินตกใจมากที่อยู่ๆ ลูกเลี้ยงก็รีบกลับบ้านมาอย่างร้อนรน “เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ ทำไมต้องตามหาตัวป้าอี้กัน” เลขาฯ ฮุ่ยรีบออกไปคุยกับพวกแม่บ้านและคนงานก่อนเป็นอย่างแรก ส่วนซีฮันจับแขนซิ่วอิงไว้ ส่งสายตาห่วงใย “แกคงยังไปไหนได้ไม่ไกลถ้าเพิ่งจะออกไป เดี๋ยวฉันกับเลขาฮุ่ยจะตามหาเอง เธออยู่เป็นเพื่อนคุณอาที่บ้านไปก่อน ตอนนี้อย่าออกไปไหนเด็ดขาด เพราะถึงขนาดวางระเบิดใต้รถได้ ก็คงไม่มีอะไรที่มันจะทำไม่ได้แล้ว...” “ระเบิด!” เยว่ซินตกใจมากเกือบได้เป็นลมอีกรอบ “ทนายซ่านไม่ได้ประสบอุบัติเหตุแต่เป็นโดนระเบิดเหรอคะ นี่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง” “คุณอารถคว่ำค่ะ ไม่ได้โดนระเบิด คงเป็นเพราะคุณพ่อคุ้มครองไว้ เพราะอยู่ๆ คุณอาก็รู้สึกแปลกๆ และพบว่าใต้เบาะนั่งมีระเบิดซ่อนอยู่ ก็เลยโยนไปนอกรถค่ะ” ซิ่วอิงอธิบายหวังให้เบาใจ แม้เรื่องที่เล่ามันจะไม่ได้ดูเบาตรงไหนเลย “แต่ก็มีรถมาตามชนจนพลิกคว่ำอีก ดูท่าจะเป็นการจงใจฆ่า พวกมันคงอยากเก็บฉัน และตอนนี้ในเมื่อทำไม่สำเร็จ ฉันก็กลัวว่ามันจะหันมาเล่นงานคุณอาแ
ทุกคนยืนว้าวุ่นกันอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เป็นเวลาอยู่นาน ในที่สุดประตูก็เปิดออก และแพทย์เป็นคนผู้ออกมา“ญาติคนไข้ซ่านกวงกวงใช่ไหมครับ” หมอหนุ่มเอ่ยขึ้น ซิ่วอิงพยักหน้าแล้วรีบปราดเข้าไปหา ก่อนอีกฝ่ายจะเอ่ยถามขึ้นอีก “ท่านไหนคือคุณซุนซูฮวาครับ คนไข้ฝากมีข้อความฝากไว้ ก่อนเขาจะเข้ารับการผ่าตัด”“ฉันเองค่ะ คุณอามีอะไรหรือคะ แล้วตอนนี้เขาปลอดภัยดีใช่ไหมคะ” นี่เป็นครั้งแรกในชาติภพใหม่ที่คนใกล้ตัวเป็นแบบนี้ เธออดคิดไปถึงในชาติก่อนตอนยายป่วยหนักไม่ได้ มันน่าเสียขวัญมาก“คุณซ่านกวงกวงปลอดภัยแล้วครับแต่ยังไม่รู้สึกตัวเพราะยาสลบ เขาคงจะรู้ตัวว่าต้องใช้เวลานานเลยอยากให้หมอบอกอะไรบางอย่างไว้กับญาติ” หมอเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อให้หญิงสาวเดินตามไปใกล้ๆ ก่อนจะบอก “คุณซ่านกวงกวงบอกว่า นี่ไม่ใช่อุบัติเหตุ ให้คุณซุนซูฮวาถามทุกอย่างจากคนขับรถ เพราะเขารู้เห็นอยู่ในเหตุการณ์ตลอด”“คนขับรถ...แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนคะ คุณอาบาดเจ็บหนักขนาดนี้ เขาก็คงไม่ต่างกัน”“ตอนนี้น่าจะอยู่ในห้องพักฟื้นรวมเพราะเขาไม่ได้เจ็บหนักครับ คุณลองถามพยาบาลตรงนั้นดูว่าห้องไปทางไหน” หมอคิดว่าเรื่องจากนี้ไม่เกี่ยวกับตนเองแล้วจึงขอแยกตัวไปก่
เยว่ซินปล่อยน้ำตาไหลพราก แข้งขาอ่อนแรง ทรุดลงไปกองกับพื้น “โถ่ นายท่าน ดิฉันมันเป็นคนเลวแท้ๆ ที่เอายาพิษมาให้นายท่านกินทุกวัน ดิฉันทำแบบนั้นลงไปได้อย่างไร ฮือ...คุณหนู จับดิฉันไปส่งตำรวจเลยค่ะ ดิฉันเป็นคนฆ่านายท่าน ดิฉันผิดเอง. ..” มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดแล้ว จ้าวคงไห่ใช้ซูฮวาเป็นเส้นทางสู่ซุนเยี่ยนฟาง เพื่อที่จะมอบยาพิษให้หวังปลิดชีพแบบแนบเนียน โดยคนที่มีหน้าที่ปรุงยาพิษพวกนั้น ก็คือคนที่ซุนเยี่ยนฟางไว้ใจมากถึงขั้นให้ดูแลทุกอย่าง ก็คือภรรยาของเขานั่นเอง “คุณอาไม่ได้ผิด คนที่ผิดคือคนที่เอายาพิษมาให้ หลอกใช้พวกเราเป็นสะพานเพื่อจะฆ่าคุณพ่อ” ซิ่วอิงกัดฟัน “ยืมมือลูกสาวและภรรยา สองคนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดและไม่มีทางทำร้ายคุณพ่อได้ พวกมัน...ใจร้ายเกินไป จ้าวตงไห่ มันไม่ใช่คน...” ซิ่วอิงก้มลงไปประคองแม่เลี้ยงขึ้นมา รู้สึกว่าเยว่ซินเหมือนจะแก่ลงมากเพียงแค่ชั่วข้ามคืน แน่นอนว่าเป็นใครก็คงรับไม่ได้เช่นกัน “คุณอา ฉันจะไม่รออะไรอีกต่อไปแล้วค่ะ ซีฮันบอกให้ฉันรอไปเจ็ดวันให้พวกมันคืนทรัพย์สินที่ยักยอกไปมาให้ฉัน แต่ฉันคิดว่าแค่นั้นมันคงไม่เพียงพอจะชดใช้อ
เกิดเสียงฮือฮาอีกรอบ แต่ซิ่วอิงไม่รอแล้ว เธอหันไปยิ้มเบะปากให้ทั้งจ้าวตงไห่และตู้เหมยอิน ก่อนจะหันไปจับมือกับกรรมการทั้งสามคนที่ยืนด้านหลัง และพูดคุยทักทายกันตามประสา โดยไม่สนใจสองชู้รักนั่นอีกเลย หลังซิ่วอิงออกไปจากห้องประชุม ไม่นานนักพวกกรรมการก็ลุกตาม และค่อยๆ ออกไปจนหมด ชัดเจนแล้วว่าทุกคนยินดีรับข้อเสนอของว่าที่ประธานกลุ่มเจียงหานคนใหม่ เพราะอย่างไรแล้วการได้ร่วมงานกับเจียงหานก็ถือว่าอยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหารในวงการธุรกิจของเจียงซี สุดท้ายในห้องประชุมใหญ่ก็เหลือเพียงจ้าวตงไห่และกู้เหมยอิน เขารู้ว่าซูฮวาเก่ง แต่ไม่รู้ว่าเธอหัดเล่นกับความโลภของคนตั้งแต่เมื่อไร กระทั่งผู้ช่วยเจี่ยที่เป็นมือเป็นเท้าให้ทั้งคู่ด้วย ก็ยังถูกซื้อตัวไปง่ายๆ ไม่ได้ต่างอะไรจากนักหนังสือพิมพ์คนนั้นของสำนักพิมพ์เลี่ยงหวงที่ถูกซื้อตัวไปเช่นกัน แต่แล้วอยู่ๆ ปึกเอกสารหนึ่งก็ถูกกระแทกบนโต๊ะต่อหน้าจ้าวตงไห่จนเขาสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าเป็นกู้ซีฮัน “นี่คือหลักฐานว่าแกกับชู้ยักยอกทรัพย์สินของบริษัทเอสบีไปได้อย่างไร เอาไปมากแค่ไหน และเอาไปฟอกเงินด้วยวิธีใด รวมถึงมีใครบ้างที่ร่วมขบวนการน