All Chapters of หลงรักพีท: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงจอแจของผู้คนในยามเช้าวันเปิดภาคเรียนของนักศึกษาปีหนึ่งต่างเริ่มทยอยเตรียมเข้าเรียน บ้างก็เดินมานั่งพูดคุยกันบริเวณหน้าตึกเรียน หญิงสาวเดินมาที่หน้าตึกเรียนพร้อมกับเพื่อนสาวที่เพิ่งทำความรู้จักกันเมื่อวันรับน้องไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมา หญิงสาวโบกมือทักทายเพื่อนสาวคนสวยพร้อมท่าทางดีใจที่ได้พบกัน“นา แกมานานหรือยัง” เสียงสดใสของเพื่อนสาวเอ่ยทักอย่างร่าเริงพร้อมโอบกอดเอวบางของหญิงสาวกับรอยยิ้มสวย“เพิ่งมาเมื่อกี้เอง” หญิงสาวกอดตอบเพื่อนอย่างสนิทสนมพร้อมกับเอียงซบเล็กน้อย“ส้มโอกินอะไรหรือยัง”“กินแล้ว นาล่ะ”“เรียบร้อยแล้ว เราขึ้นเรียนกันเลยไหม”“เอาสิไปกันเถอะ ไปจองที่นั่งด้วย”ทั้งสองสาวเดินขึ้นมายังตึกเรียน ก่อนจะมองหาที่นั่งว่างเพื่อจับจอง ภายในห้องสโลป ตอนนี้เก้าอี้ยังคงว่างสำหรับการจองที่ ขาเรียวเดินลงไปตามขั้นบันไดก่อนจะวางกระเป๋าเมื่อได้ที่นั่งที่ต้องการ เสียงพูดคุยของนักศึกษาภายในห้องไม่ได้เข้า โสตประสาทของหญิงสาวสักเท่าไร แต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวต้องถึงกับชะงักก็คือบทสนทนาของหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ไม่ไกล“เมื่อวันก่อน ฉันไปร้าน SUNSET มาเจ้าของร้านหล่อมาก” เสียงเจื้อยแจ

หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์สุดช็อกมาเมื่อวันก่อนที่พี่พีทเรียกชื่อของลัลนาโดยที่เธอไม่ได้เตรียมใจ เสียงของพี่พีทที่ทุ้มนุ่มลึก ทำให้หญิงสาวเหมือนต้องมนตร์สะกดและแทบไม่มีสมาธิทำงานเลย แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้เพราะเพื่อนคนอื่น ๆ เขาไม่ได้รู้ว่าเธอนั้นแอบชอบผู้ชายคนนี้แล้วกว่าพวกเราจะทำงานกันเสร็จก็ปาไปเกือบร้านปิด ตลอดเวลาที่พวกเราทำงาน ร่างเล็กก็คอยมองหาร่างสูงเป็นระยะจนเพื่อนสาวต้องสะกิดให้หันมาสนใจงานกลุ่มตรงหน้า และเมื่อพวกเราตัดสินใจแยกย้ายเพื่อกลับหอ จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ครบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่เริ่มเปิดเรียน วันนี้ก็เป็นวันเสาร์ที่เป็นวันหยุดฉันกลับมาบ้านในเย็นวันศุกร์ ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาพวกเราก็เลือกที่จะไปทำงานที่ร้านนั้นทุกวันเพราะเพื่อนสาวตัวดีเป็นคนเลือกร้าน “นาลูกรัก ทำอะไรอยู่คะคนสวยของแม่” คุณแม่เอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาในห้องลูกสาวสุดที่รักที่เป็นเหมือนเจ้าหญิงองค์น้อยของบ้านหลังนี้ พร้อมกับลูบหัวร่างเล็กอย่างเอ็นดู “กำลังหาข้อมูลช่วยเพื่อนทำรายงานค่ะคุณแม่ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าคะ” ร่างเล็กกอดแขนคนเป็นแม่อย่างออดอ้อนพร้อมกับยิ้มหวาน “แม่จะมาเรียกลง

เวลาที่ผ่านไปไวมาก ตอนนี้ก็เกือบจะปลายภาคเรียนแล้ว วันเวลาเดินเร็วไปหมด และหากเปรียบเมืองไทยตอนนี้กับอะไรสักอย่างก็คงเป็นเตาเผาชั้นดี อากาศทั้งร้อนระอุ ตามเนื้อตัวนั้นแสบไปหมด และถ้ามันลอกออกมาเป็นแผ่นได้มันก็คงลอกออกมาเดี๋ยวนั้น วันนี้คนตัวเล็กมีเรียนในช่วงบ่าย แต่ที่มาเร็วก็เพราะต้องมาก่อนเวลาเพราะนัดเพื่อนทำงานกลุ่ม ช่วงสายของวันเพื่อนสาวคนสวยอย่างส้มโอก็ไม่เคยทำให้คนตัวเล็กผิดหวัง หอบหิ้วเพื่อน ๆ มาทำงานกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาที่ห้องสมุด โดยที่ไม่ต้องโทร.ตามแม้แต่คนเดียว ซึ่งสิ่งที่ทำให้เพื่อน ๆ ทุกคนนั้นมาพร้อมเพรียงกันได้นั่นคือ ส้มโอจะเลี้ยงปิ้งย่างในเย็นวันนี้ แน่นอนของฟรี และของอร่อยใครจะไปยอมพลาดกัน“วันนี้พร้อมเพรียงมาก ส้มโอรักทุกคนเลย”“เธอก็พูดเกินไปแล้วส้มโอ” ลัลนาเอ็ดเพื่อนสาวอย่างเอ็นดูพลางหยิกไปที่แขนของเพื่อนสาวเบา ๆ “ตอนนี้รายงานของพวกเราถึงไหนกันแล้ว” ส้มโอเอ่ยขึ้นเพราะครั้งก่อนเธอได้แจกแจงงานว่าทำอะไรบ้าง เพื่อถามความคืบหน้าของเนื้อหา“ของเราข้อมูลที่ให้หาเราเอามาทั้งหมด 5 ที่อ้างอิง” คนตัวเล็กหยิบเอกสารที่สำเนาเอกสารออกมาพร้อมกับแจกจ่ายให้เพื่อน ๆ ได้ดู การทำง

เวลาผ่านไปนานจนล่วงเลยมาถึงตีหนึ่ง คนที่เมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคนตัวเล็กที่ไม่เคยดื่มกับใครมาก่อน เพื่อนที่ยังพอมีสติกันอยู่บ้างไม่ได้ถึงกับเมาไม่รู้เรื่อง ยังคงดูแลหญิงสาวไม่ห่าง บรรยากาศในร้านตอนนี้เสียงเพลงที่เปลี่ยนสลับมาเป็นจังหวะหนัก ๆ เพื่อความสนุก แก๊งสาว ๆ พากันกลับมานั่งที่โต๊ะ ก่อนจะสั่งน้ำเปล่ามาดื่ม ทุกการกระทำของแก๊งสาว ๆ กำลังเป็นเป้าสายตาของใครบางคนที่กำลังมองมาอยู่ที่ชั้นสองของผับที่เป็นห้องสำหรับผู้บริหาร และในมือกำลังถือแก้วไวน์ยืนมองใครบางคนในกลุ่มด้วยสายตานิ่งเรียบจนเพื่อนที่มาด้วยกันต้องเดินมาเรียกเพื่อให้กลับไปนั่งที่เดิม และหนุ่มผู้เป็นน้องชายที่เห็นพี่ชายของตัวเองกำลังยืนมองบางอย่างก็ถึงกับต้องเดินมาดูจนถึงบางอ้อ“ยายนาฉันโทร.เรียกพี่ชายแกมารับแล้วนะ” ส้มโอพูดกับคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังนั่งตัวโยน ทรงตัวไม่ได้จนเพื่อนสาวต้องประคองตัวไว้“แกฉันอยากเจอพี่พีทก่อนกลับบ้าน ฮือออ” หญิงสาวโอดครวญเมื่อยังไม่ได้เจอชายหนุ่มที่ต้องการเพราะวันนั้นเขาไม่ได้เข้ามาที่ร้าน “เดี๋ยวเปิดเทอมก็ได้เจอแล้วไหมแก” เพื่อนสาวเอ่ยพร้อมกับหัวเราะออกมาเบา ๆ พร้อมกับมองเพื่อนอีกสองคนที่

ทั้งสองท่านที่นั่งฟังมาสักพัก คนเป็นประมุขของบ้านก็เอ่ยขึ้นบ้างอย่างใจเย็นไม่แพ้กัน เพื่อที่ให้ลูกสาวคนเล็กนั้นได้ลองคิดดูอีกที เพราะการที่ลูกชายเขาเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดแสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรที่สำคัญ และอยากให้คนในครอบครัวนั้นมีส่วนร่วมในการบริหารงานบริษัทของครอบครัว ส่วนคนเป็นแม่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คนตัวเล็กเอื้อมมือไปจับมือลูกสาวอย่างเข้าใจ เธออาจจะยังเด็กเกินกว่าที่จะมารับรู้เรื่องงานและคงต้องใช้เวลาที่จะต้องเรียนรู้ในตอนนี้ “นายังไม่ต้องรีบคิดก็ได้ลูก พี่เขาอยากให้เราไปช่วยเขาเพราะเราคือครอบครัวที่จะทำให้บริษัทได้เดินหน้าต่ออย่างมั่นคง แต่ถ้าลูกไม่อยากทำพ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร” ประมุขของบ้านเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันไปมองลูกชายที่กำลังมองน้องสาวไม่วางตาพร้อมกับหันมาหาตนเอง“แต่พ่อครับ ผมอยากให้น้องได้เรียนรู้เร็วกว่าผมเพราะมันคือทางเดียวที่น้องจะมีชีวิตที่ดีได้ในอนาคต” คนพี่งัดเหตุผลออกมาให้พ่อนั้นได้เข้าใจ และตอนนี้เขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อยแล้วที่น้องสาวยังทำตัวเป็นเด็ก เขาเป็นห่วงอนาคตของน้องสาวเขามาก แต่เขาก็รู้ว่าการทำงานตรงนี้ไม่ได้ง่ายเลยอยากให้น้องสาวได้เรียนรู้เร็วกว่าเขาเมื่อ