ตอนที่ 3.1 ก็แค่แซวเล่น

เมื่อได้เริ่มกินข้าวบนโต๊ะอาหารก็ไม่ได้เงียบไปเสียทีเดียว มีถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อยบ้าง อาจจะเพราะช่วงนี้พี่ชายไม่ได้มาบ้านบ่อยเหมือนเมื่อก่อนและทุกอย่างกำลังไปได้ดี พอได้กลับมาที่บ้านก็มีเรื่องมากมายให้ได้คุย และคนเป็นลูกสาวเองก็มีเรื่องมากมายเล่าให้คนในครอบครัวฟังไม่ต่างกัน แต่เรื่องผู้ชายอย่าได้ปริปากเชียวไม่อย่างนั้นโดนหมายหัวแน่ ๆ 

ครอบครัวของพวกเราถ้ามองจากภายนอกอาจจะดูเหมือนครอบครัวที่ห่างเหินกัน เพราะลูก ๆ แต่ละคนต่างเติบโตกันหมดแล้ว แต่จริง ๆ เป็นครอบครัวที่อบอุ่นและเฮฮามาก ๆ สนุกสนานทุกครั้งที่กลับมาหากัน ถ้าให้พูดในเรื่องส่วนตัว ก็อาจจะมีบางเรื่องที่ไม่สามารถคุยกันได้ แต่บางเรื่องที่รับมือไม่ไหวทุกคนที่บ้านก็พร้อมรับฟังเสมอ คนเป็นพ่อเป็นแม่ดูแลลูกทั้งสองอย่างดี เติบโตมาอย่างดี ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เรื่องบางเรื่องก็ให้ลูกตัดสินใจและยอมรับผลของมันเอง เอาง่าย ๆ ก็คือให้ลูกได้ลองมีชีวิตเป็นของตัวเองและยอมรับกับสิ่งที่ตัดสินใจให้ได้ ส่วนครอบครัวจะคอยหนุนหลังและสนับสนุนอยู่เสมอ

“พี่ลีคะ หนูมีเรื่องอยากรู้”

“ว่าไงคะ” เสียงที่อ่อนโยนตอบกลับน้องสาว พร้อมกับวางช้อนเพื่อรอฟังสิ่งที่น้องสาวจะพูดอย่างตั้งใจพลางหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม

“พี่ลีมีแฟนยัง” ร่างเล็กเอ่ยถามพี่ชายอย่างไม่คิดอะไร แต่สิ่งที่เห็นพี่ชายมีปฏิกิริยาที่ไม่คาดคิดก่อนจะยิ้มออกมา

“คะ… แค่ก ๆ ถามอะไรของเราเนี่ย” คนพี่ถึงกับสำลักน้ำเมื่อคำถามที่ไม่คาดคิดออกจากปากคนที่เป็นน้องสาว

“ท่าทางแบบนี้ ต้องมีแล้วแน่ ๆ เลยค่ะคุณพ่อคุณแม่” คนตัวเล็กพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น พร้อมกับหันไปหาคนเป็นพ่อเป็นแม่ที่นั่งยิ้มไม่หุบ

“อย่ามั่ว เจ้าตัวแสบพี่ยังไม่มี จะเอาเวลาไหนไปมีงานเยอะขนาดนี้” คนพี่พูดรัวออกมาอย่างไม่ได้หายใจเหมือนกลัวโดนจับผิด

“พี่ไม่มีก็บอกไม่มีสิ ทำไมพี่ต้องทำท่าลุกลี้ลุกลนด้วยล่ะ แบบนี้ยิ่งทำให้เชื่อว่าพี่มี ฮ่า ๆ ๆ” คนตัวเล็กยังไม่มีท่าทีจะหยุดแซวคนพี่พร้อมกับยิ้มอย่างหยอกล้อ

“ลีมีแฟนจริงไหมลูก พามาเจอแม่บ้างสิ”

“ผมยังไม่มีครับแม่ ยังไม่มีจริง ๆ ทำงานจนหัวจะหงอกเท่าพ่อแล้ว” ลูกชายคนโตไม่วายหันไปค่อนขอดเรื่องงานที่ทำจนจะหัวหงอก

“คิก ๆ จริงด้วยค่ะ หนูเชื่อแล้วว่าพี่หัวหงอก” คนตัวเล็กพูดพลางชี้ไปที่หัวคนพี่แล้วขำออกมา

“เรานี่ก็แซวพี่ไม่เลิก ถ้าเราหัวหงอกบ้างพี่เอาคืนเราแน่” คนพี่ยื่นมือไปหยิกแก้มเนียนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ  อย่างมันเขี้ยว

“ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ เพราะหนูจะย้อมสีผม”

บทสนทนาของสองพี่น้องทำเอาคนเป็นพ่อเป็นแม่ถึงกับยิ้มออกมา เพราะภาพตรงหน้ามันเกิดขึ้นประจำเวลาที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ต่อให้แซวกันขนาดไหนสองพี่น้องนี้ก็ไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง เห็นแบบนี้แล้วคนเป็นผู้ใหญ่คงไม่มีอะไรต้องห่วงหากในอนาคตทั้งสองคนดูแลกันดีแบบนี้

“เราก็มอง ๆ ไว้บ้างก็ดีเจ้าลี เผื่อเขาจะมาแบ่งเบาเราได้ เชื่อพ่อสิ”

“จริง แม่ก็เห็นด้วยนะ ถ้าหากเขาช่วยเราเรื่องงานไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นกำลังใจ เป็นแรงผลักดันในการใช้ชีวิตของเราได้นะ เหมือนพ่อกับแม่ตอนนี้ไง” คนเป็นแม่พูดพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือคนที่เป็นประมุขของบ้านแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

“ใช่พี่ลี หนูอยากมีพี่สะใภ้แล้วนะ ขอน่ารัก ๆ เหมือนหนูเลยนะ”

“เราก็อายุไม่น้อยแล้วนะลี ลองไปคิดดูนะลูก”

          “ได้ครับ เดี๋ยวผมลองเอากลับไปคิดดู” คนพี่รับปากคนเป็นแม่พร้อมกับพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เพราะเมื่อลองคิดดี ๆ เขาก็เหนื่อยมากเหมือนกัน อยากมีคนมาแบ่งความเหนื่อยล้านี้บ้าง

บทสนทนาจบลงพร้อมกับการกินข้าวที่เสร็จเรียบร้อยแล้ว คนเป็นพ่อและพี่ชายเดินขึ้นไปคุยเรื่องงานกันต่อที่ห้องทำงาน ถ้าให้คุยที่ห้องรับแขกของบ้านมีหวังได้โดนคนตัวเล็กนั่นบ่นหูชาแน่นอน เลยเลือกที่จะปลีกตัวออกมาที่ห้องทำงานแทน ส่วนคนแม่ก็ขอตัวขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องนอน  

คนตัวเล็กออกมาที่สวนหลังบ้านเพื่อเดินย่อยอาหารในตอนหัวค่ำ  พลางเดินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี บริเวณหลังบ้านเป็นสวนดอกไม้เล็ก ๆ ที่ตอนเด็กเธอและพี่ชายนั้นช่วยกันปลูกเองกับมือ และก็มีพ่อบ้านแม่บ้านมาช่วยดูแลต่อ ตอนนี้มันเติบโตมาอย่างงดงามและแข็งแรงเหมือนเธอกับพี่ชาย คนตัวเล็กเดินหยิบจับดอกไม้ใบไม้อย่างเพลิดเพลิน พลางนึกถึงใครบางคนไปด้วยยิ่งทำให้การเดินชมสวนในตอนนี้มีความสุขที่สุด คิดแล้วก็อยากพาเขามาบ้านด้วยจัง

“วันนี้คุณหนูของป้าอารมณ์ดีจังนะคะ” พี่เลี้ยงที่ดูแลคนตัวเล็กมาตั้งแต่เด็กเดินเข้ามาทักทายเมื่อเห็นคุณหนูของตัวเองดูมีความสุขผิดปกติ

“แฮ่ แอบมองหนูเหรอคะ เขินเลย  หนูดูมีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“ใช่สิคะคุณหนูของป้า ป้าเลี้ยงเองมากับมือ ทำไมจะดูไม่ออก”

“หนูก็มีความสุขจริง ๆ นั่นแหละค่ะ แบบมีความสุขมาก ๆ ด้วย” คนตัวเล็กเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขมาก ๆ จนพี่เลี้ยงนั้นดูออก

“คุณหนูของป้ามีความรักเหรอคะ” พี่เลี้ยงเอ่ยถามอย่างสงสัยพร้อมกับสายตาเอ็นดูคนตัวเล็กที่มีความรัก แบบนี้ครอบครัวฉฎากรปัถยาก็จะมีสมาชิกมาเพิ่มแน่นอน

“ป้าดูออกอีกแล้ว แต่อย่าหาพูดไปเชียวนะคะ ห้ามบอกใครด้วย” คนตัวเล็กเอ่ยออกมาราวกับเสียงกระซิบกลัวคนในบ้านจะมาได้ยิน

“ทำไมล่ะคะ”

“ถ้าพี่ลีรู้หนูตายแน่ ไม่แน่อาจจะถูกขังลืมไปเลย”