ตอนที่ 7 สะกดรอย

เมื่อหลายวันก่อนที่หญิงสาวเห็นพี่พีทนั้นออกมาจากคอนโดมิเนียมตึกฝั่งตรงข้ามตึกของเธอพร้อมกับขึ้นรถของใครบางคนออกไป คนตัวเล็กได้แต่เก็บกลับมาคิดว่าที่จริงแล้ว พี่พีทอาจจะอยู่คอนโดมิเนียมนี้ ตอนนี้ก็ทำได้แค่เก็บความสงสัยไว้ เพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมา เธอมาพบเขาทุกวันในช่วงเย็น ไม่ว่าจะมีเรียนช่วงไหนก็มามันทุกวัน จนพนักงานในร้านก็เริ่มมองด้วยสายตาเป็นเชิงแซวคนตัวเล็กแล้วว่ามาเพื่อจุดประสงค์อะไร

และวันนี้ก็เช่นกัน คนตัวเล็กมีเรียนช่วงบ่าย และมีเรียนอีกครั้งตอนช่วงค่ำเพราะอาจารย์นัดนอกเวลาเพื่อติวพิเศษให้กับนักศึกษา แต่ด้วยความที่หลายวันที่ผ่านมานี้หญิงสาวเองยังคงงอนพี่ชายอยู่ เพราะตั้งแต่วันที่พี่ชายมาส่งที่คอนโดมิเนียมเขาก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย ทำให้คนเป็นน้องสาวอย่างเธอยังมีอารมณ์ที่ค้างคาอยู่มาก ถ้าจะกลับมาง้อคราวนี้ก็จะงอนให้หนักขึ้นเลยคอยดู ว่าแล้วมือเรียวเล็กก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเช็กโซเชียลมีเดียของพี่ชายระหว่างเดินไปร้านของพี่พีท หน้าจอปรากฏภาพที่พี่ชายกำลังไปเที่ยวทะเล

“หนีไปเที่ยว ! พี่ชายฉันไม่ง้อเลยใช่ไหมเนี่ย แถมยังไปเที่ยวกับสาวอีก แล้วบอกว่าไม่มีแฟน คุณแม่ต้องรู้เรื่องนี้ หึ !!” เมื่อเห็นภาพในโซเชียลมีเดียก็ถึงกับตาโต เพราะพี่ชายของเธอไม่ได้ไปคนเดียว พาสาวที่ไหนไปด้วยก็ไม่รู้ น้องเนิ้งไม่ง้อมันแล้วใช่ไหม

หญิงสาวเดินมาที่ร้านด้วยความหงุดหงิดและด้วยตอนนี้เป็นช่วงเย็นและร้านของพี่พีทก็ปิดดึกมากจึงคิดว่าหลังจากเรียนเสริมเสร็จอาจจะแวะมาอีกครั้ง คนตัวเล็กเดินเข้ามาก่อนจะหาที่นั่ง พร้อมกับพนักงานเสิร์ฟที่คุ้นตานั่นคือพี่เขตแดนที่รู้จักกันเมื่อครั้งก่อน แต่ก็ไม่ได้เห็นเขามาสักพักใหญ่แล้ว วันนี้เขาเป็นคนมารับออร์เดอร์แทน ส่วนคนที่มองหาก็กำลังชงเครื่องดื่มอยู่และยิ้มมาให้หญิงสาว

“ไม่เจอกันเลยนะคะพี่เขต”

“พี่ยุ่งเลยไม่ค่อยได้เข้ามาทำน่ะ พอดีมาทำแบบพาร์ตไทม์ นี่เมนูนะเลือกก่อนได้เลย” คนตัวสูงเอ่ยก่อนจะยื่นเมนูให้กับคนตัวเล็ก พร้อมกับสังเกตหน้าของหญิงสาวที่ดูอารมณ์ไม่ค่อยดี

“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวขอดูสักครู่นะคะ” หญิงสาวตอบกลับอย่างแผ่วเบาพร้อมกับมองเมนูอย่างไม่มีสมาธิ

“เดี๋ยวพี่มารับออร์เดอร์แล้วกันนะ” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์พร้อมกับบอกคนเป็นเจ้าของร้านถึงสิ่งผิดปกติของวันนี้ ก่อนที่คนเป็นเจ้าของร้านจะเดินออกมารับออร์เดอร์ด้วยตัวเองหลังจากผ่านไปได้ห้านาที

“รับอะไรดีครับ” พี่พีทเอ่ยถามคนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าก้มตาดูเมนู 

“พี่พีท…” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเจอพี่พีทที่กำลังยืนมองมาที่เธอ

“วันนี้ดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง เพราะวันนี้หญิงสาวดูไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไรจากที่ดูเธอเหมือนจะลุกลี้ลุกลนแปลก ๆ 

“ก็นิดหน่อยค่ะพี่พีท หนูขอเมนูนี้นะคะ” คนตัวเล็กชี้ไปที่เมนูที่ตัวเองไม่เคยกิน ก่อนที่ชายหนุ่มจะรับออร์เดอร์ไปตามที่สั่ง 

“โอเคครับ เดี๋ยวพี่ไปทำให้ วันนี้เรียนค่ำเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ เดี๋ยวหนูว่าจะกลับมาที่ร้านพี่อีกรอบตอนเรียนเสร็จ กลัวหนูจะกลับดึกละสิ เป็นห่วงหนูเหรอคะ”

คนตัวเล็กเอ่ยถามพร้อมกับคลี่ยิ้มบาง ๆ ไปให้กับพี่พีท

          เมื่อเมนูที่สั่งได้มาแล้วหญิงสาวก็จัดการอาหารและเครื่องดื่มตรงหน้าจนเรียบร้อย พร้อมกับขอตัวไปเข้าเรียนและจะกลับมาที่ร้านอีกครั้ง  การเรียนเสริมในช่วงค่ำนี้เหมือนเนื้อหาจะไม่ได้เข้าโซนสมองของเธอเลยสักนิด เพราะความที่คิดมากเรื่องพี่ชายและเรื่องใหม่อีกเรื่องที่ทำให้คิดไม่ตกก็คือ รุ่นพี่ที่ชื่อฟิล์มอะไรนั่นหาช่องทางการติดต่อของเธอได้จากใครก็ไม่รู้ เพราะเมื่อตอนนั้นเธอให้เบอร์พี่ชายของเธอไป คาดว่าน่าจะโทร.ไปแล้วหลังจากนั้นก็ไม่เห็นรุ่นพี่คนนั้นอีกเลย จนล่าสุดก่อนที่จะเดินขึ้นไปยังตึกเรียนช่วงค่ำก็มีเบอร์โทร.ปริศนาโทรศัพท์เข้ามา และก็ได้รู้ว่าคือเขา ทำเอาหญิงสาวต้องมีเรื่องให้ปวดหัวเพิ่ม 

“แกจะไม่กลับพร้อมฉันจริง ๆ ใช่ไหม ให้ฉันเดินไปส่งที่ร้านพี่พีทก่อนหรือเปล่า” เพื่อนสาวถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เพราะว่ารุ่นพี่คนนั้นหาทางติดต่อเพื่อนสาวของเธอได้แบบนี้ก็น่ากลัวเอามาก ๆ และกลัวว่ามันจะคอยตามเพื่อนตัวเล็กของตน

“งั้นแกเดินไปส่งฉันที่ร้านพี่พีทก็ได้” หญิงสาวเดินลงจากตึกเรียนที่ตอนนี้ตึกรอบข้างต่างก็เริ่มทยอยปิดไฟกันแล้วทำให้บรรยากาศเริ่มน่ากลัวมากขึ้น เพราะเพื่อนคนอื่นก็พากันเดินออกไปจนเกือบหมดแล้ว

ระหว่างทางเดินไปร้านของพี่พีท หญิงสาวทั้งสองก็คอยมองรอบ ๆ ตลอดทางเพราะกลัวจะโดนสะกดรอยตามมา ทำได้แค่ต้องรีบเดินไปให้ถึงร้านพี่พีทให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อมาถึงร้านอย่างปลอดภัยคนตัวเล็กก็จัดการส่งเพื่อนสาวขึ้นรถกลับบ้านทันที และเธอเองก็รีบเดินเข้ามาในร้านของพี่พีท ตอนนี้ภายในร้านมีคนมาใช้บริการเพียงสองสามคนเท่านั้นเเพราะเป็นรอบดึก

“พี่พีท…”

“อ้าว น้องนามาแล้วเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ ว่าจะมาหาอะไรกินก่อนกลับ” หญิงสาวมองไปที่พี่พีทก่อนจะคิดในใจว่า เมื่อกี้เขาพูด คะ กับเธออย่างนั้นเหรอ หูฝาดไป สงสัยจะหูฝาดแน่ ๆ ถ้าเขาพูดจริง ๆ ตอนนี้คือจะล้มลงไปกองกับพื้นเพราะความเขินแน่ ๆ แพ้ทางเขาทุกทีสินะ ผู้ชายคนนี้ชักจะมากเกินไปแล้ว

“ที่จริงครัวปิดแล้ว แต่เดี๋ยวพี่ให้พนักงานทำเมนูง่าย ๆ ให้นะ” ชายหนุ่มพูดก่อนจะเรียกพนักงานในร้านมารับออร์เดอร์ให้กับคนตัวเล็กก่อนจะหันกลับมามองเธออีกครั้ง

“ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะพี่พีท” หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เขาใจดีกับเธอขนาดนี้ แล้วแบบนี้จะไม่ให้ชอบได้อย่างไร แบบนี้ก็ยิ่งชอบมากขึ้นไปอีกน่ะสิ ยิ่งคิดหัวใจก็ยิ่งเต้นแรง เขินจนตัวแทบจะระเบิด ทำอะไรให้ก็ดีใจไปหมด เหมือนลูกหมาได้ของเล่นจากเจ้าของ

“วันนี้มีอะไรอยากระบายไหมคะ พี่เห็นเราสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไร” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะเคลื่อนตัวไปนั่งฝั่งตรงข้ามคนตัวเล็กพร้อมกับประสานมือเข้าหากัน และยิ้มมาให้ด้วยรอยยิ้มอบอุ่นที่ขัดกับหน้าตา

“ขะ… คะ ?” หญิงสาวถามอย่างตกใจและมึนงง เขาพูด คะ กับเธออีกแล้ว หูคงไม่ฝาดแล้วแหละตอนนี้ อยู่ดี ๆ หน้าก็รู้สึกร้อนขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“ว่าไง มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”

“ก็มีค่ะ” คนตัวเล็กพยักหน้าตอบรับพร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจ

ทั้งสองคนได้นั่งคุยกัน คนตัวเล็กเล่าเรื่องที่พี่ชายของเธอนั้นอยากให้ไปช่วยงานที่บ้านแต่เธอยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องพวกนี้ แต่พี่พีทนั้นให้คำปรึกษากับหญิงสาวอย่างดีทำให้สบายใจขึ้นมาก และช่วยในการตัดสินใจในเรื่องอนาคตอีก คุยกันอยู่ได้พักใหญ่พี่พีทก็ขอตัวกลับไปเก็บของเพื่อเตรียมปิดร้าน ตลอดเวลาที่คุยกันนั้นคนตัวเล็กใจฟูมาก เพราะพี่พีทและเธอเองเหมือนจะได้รู้ทัศนคติของกันและกันมากขึ้น แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าได้เรียนรู้ฝ่ายตรงข้าม เขาใจดีมาก ใจดีจนเริ่มหลงเขามากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า คนบ้าอะไรขยันทำตัวหล่อไม่พอ แถมยังทำตัวน่ารักแล้วยังใจดีอีกต่างหาก แบบนี้ใครจะไปอดใจไหว จะหอมแก้มเช้ากลางวันเย็นให้หนำใจไปเลย พอคิดแบบนี้คนตัวเล็กก็เริ่มใจสั่นอีกแล้ว ชายหนุ่มที่เดินกลับไปเพื่อเก็บของแต่ก็ยังคงมองคนตัวเล็กเป็นระยะว่ากำลังทำอะไรอยู่บ้าง

“วันนี้มันวันอะไรนะ มีทั้งเรื่องเครียด ทั้งเรื่องที่ทำให้ใจฟู มีเรื่องที่ทำให้สบายใจ 1 วันล้านอารมณ์จริง ๆ หัวจะปวดมาก” หญิงสาวที่กำลังนั่งตีกับความคิดของตัวเองก่อนจะมองออกไปรอบ ๆ ร้านที่ตอนนี้มีลูกค้าเพียงคนเดียวที่กำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ 

สายตาของคนตัวเล็กมองออกไปนอกร้าน เหมือนมีคนกำลังมองมาจากมุมหนึ่งของร้านและจ้องมองมาที่เธอจากมุมมืด เธอเพ่งมองอย่างตั้งใจก่อนจะพบว่านั่นคือรุ่นพี่ที่โทรศัพท์มาหาเธอเมื่อช่วงเย็น เขามองมาที่เธอจนคนตัวเล็กนั้นเริ่มกลัวและไม่กล้าที่จะออกไปที่นอกร้าน ใช่แล้ว ตอนนี้หญิงสาวกำลังโดนสะกดรอยตาม และเขาน่าจะตามมาตั้งแต่ช่วงเย็นแล้ว สถานการณ์แบบนี้ยิ่งทำให้คนตัวเล็กเริ่มหวาดกลัว จนกระทั่งร้านปิดเธอเองก็ลังเลที่จะเดินออกจากร้านจนพี่พีทนั้นเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่กำลังจะลุกเดินออกไปข้างนอก

“น้องนา อยู่คุยกับพี่สักครู่ก่อนได้ไหม” 

“ได้ค่ะ พี่พีทมีอะไรหรือเปล่าคะ” สวรรค์โปรดจริง ๆ พ่อเทพบุตรของฉัน หญิงสาวแอบถอนหายใจอย่างแรงด้วยความโล่งอก