All Chapters of หลงรักพีท: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นหญิงสาวก็รู้สึกไม่พอใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็มีพี่พีทคอยปลอบให้ใจเย็นลง เห็นแบบนี้เธอก็เป็นคนใจร้อนอยู่พอสมควรกับสิ่งที่มันไม่ถูกต้อง และวันนี้เองคนตัวเล็กมีเรียนทั้งวันทำให้เธอนั้นแวะมาหาเขาได้ทั้งเที่ยงและเย็น และตอนนี้ก็เป็นเวลาพักเที่ยง เธอเองก็แวะมาหาพี่พีทที่ร้าน พร้อมกับซื้อดอกไม้ช่อเล็กมาฝากเขา ตั้งแต่วันนั้นมาที่เธอได้ให้ช่อดอกไม้เขาในร้าน เธอก็หอบมันมาเกือบทุกวันอย่างไม่เสียดายเงิน จนบางครั้งพี่พีทก็เอ่ยปรามหญิงสาวว่าไม่ต้องเอามาทุกวันก็ได้ แต่เธอเองก็ยืนยันว่าจะเอามาให้ทุกวัน“พี่พีทคะ นามาแล้วค่ะ” วันนี้หญิงสาวหอบช่อดอกไม้และขนมมาฝากพนักงานในร้านของพี่พีทด้วย พนักงานในร้านต่างก็ยิ้มขอบคุณก่อนจะแยกย้ายไปทำงานกันต่อ “หอบของกินมาอีกแล้ว พนักงานพี่อ้วนหมดแล้วน้องนา” พี่พีทเอ่ยดุหญิงสาวนิดหน่อยเพราะเธอเอามาแทบจะทุกวันจนเขาขี้เกียจพูดแล้ว“พี่พีทคะ นามีเรื่องจะคุยด้วยพี่สะดวกไหมคะ” คนตัวเล็กเดินเข้ามาเกาะที่เคาน์เตอร์ร้านพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหาเขาพลางยิ้มอย่างออดอ้อน“รอพี่สักครู่นะ ขอไปเสิร์ฟเมนูนี้ก่อน เราไปรอพี่ที่หลังร้านนะ” ชายหนุ่มพูดจบก็เดิน

วันหยุดสุดสัปดาห์นี้คนตัวเล็กมีนัดกับชายหนุ่มไปเดต เธอเป็นคนเอ่ยปากชวนเขาเอง เพราะหลังจากที่ไปกินข้าวกันเรียบร้อย เธอก็อยากตอบแทนที่เขาช่วยเธอมาสองครั้งแล้ว และเรื่องรถเธอก็ได้บอกพี่ลีไปแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง พี่ลีบอกว่าจะจัดการเอง ในใจเธอก็หวังว่าจะจับคนร้ายได้ และวันนี้หญิงสาวเลือกใส่ชุดเดรสสั้นเท่าเข่า คอบัวระบายปกสีขาว มาพร้อมกับสายผูกเอวที่มัดแล้วดูน่ารัก ผมยาวสลวยถูกมวยขึ้นเป็นก้อน และติดที่ติดผมสีชมพูรูปพีชสีสดใส กำลังยืนรอชายหนุ่มขับรถมารับ และแล้วเขาก็มาถึงเขาขับรถหรูจอดรถเทียบหน้าคอนโดมิเนียมพร้อมกับมองหญิงสาวที่แต่งตัวน่ารักและพกความสดใสมาด้วย น่ารักคำเดียวที่ชายหนุ่มมีในหัวตอนนี้ ในใจของเขานั้นก็เต็มไปด้วยคำว่าน่ารักและน่ารัก เขาต้องอดทนกับสิ่งตรงหน้านี้อย่างไร เขาได้แต่ถามตัวเองอยู่ทุกวัน “วันนี้พี่พีทแต่งตัวหล่อจังเลยนะคะ” หญิงสาวเอ่ยชมเขาเพราะวันนี้เขาหล่อมากจริง ๆ พี่พีทใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินสบายตา พร้อมกับปลดกระดุมสามเม็ดตรงหน้าอก และผมที่ถูกเซ็ตขึ้นให้เข้าทรง สวมกำไลเงินแบบที่ผู้ชายกำลังนิยมในตอนนี้ “วันนี้เราก็แต่งตัวน่ารักดีนะ ที่ติดผมก็น่ารักมากด้วย” ชาย

ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่กำลังยืนร้องไห้ด้วยความตื้นตันไม่หยุดพร้อมกับค่อย ๆ ใช้มือบรรจงเช็ดน้ำตาให้เธอ เขาเห็นเด็กคนนี้ตั้งแต่เธออยู่ปีหนึ่งที่ชอบมาแอบมองเขาที่ร้านทุกวัน แต่วันแรกที่เจอกันจริง ๆ นั้นคือวันที่คนตัวเล็กเดินมาที่ร้านแล้วชนเข้ากับเขาที่ไม่ทันได้มองเธอ เพราะเขามัวแต่มองลูกค้าที่กำลังเรียกให้ไปหาที่โต๊ะ เป็นการเจอกันครั้งแรกที่ตลกดี และเขาดันไปใจเต้นแรงกับเธอเสียได้ แต่ในตอนนั้นเขาเองมีก็แฟนอยู่แล้ว แต่ก็กำลังมีปัญหาระหองระแหงกันอยู่ในช่วงนั้น และการที่เด็กคนนี้เข้ามาคอยป่วนในชีวิตเขา มาให้เขาเห็นหน้าในทุกวัน แล้ววันไหนที่เธอไม่มาเขาก็มักจะมองหาเธอจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว ในตอนนี้เขาชอบที่เป็นอยู่แบบนี้มาก ๆ ได้เรียนรู้กันและกันไปเรื่อย ๆ อย่างไม่ต้องเร่งรีบ และเขาไม่อยากตัดสินใจผิดพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง เขาอยากปกป้องคนที่ดีกับเขาแบบนี้ให้ปลอดภัยจากทุกอย่าง ยิ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นทำให้เขายิ่งอยากปกป้องเธอที่แสนดีคนนี้ อยากเห็นรอยยิ้มของเธอในทุกวัน เขาไม่อยากให้เธอนั้นต้องร้องไห้หรือเห็นน้ำตาของเธอสักหยดเดียว อยากเป็นความสุขของเธอเหมือนตอนที่เธอนั้นแวะเวี

ตั้งแต่วันที่ได้ไปเที่ยวกับชายหนุ่มในวันนั้น ทุกอย่างมันก็ดีมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นการไปมาหาสู่กันในแต่ละครั้ง การไปรับไปส่ง การไปกินข้าว เขาดูแลเธอดีจนเกินคาด มันทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กสาวนั้นฟูฟ่องราวกับก้อนเมฆลอยอยู่ท่ามกลางท้องฟ้า เหมือนจะไม่ใช่เรื่องจริงแต่มันคือเรื่องจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้น ไม่อยากจะปล่อยให้เขาได้หลุดมือไปเป็นของใครเลย มันดีไปหมดทุกอย่าง แต่ช่วงสองอาทิตย์หลังมานี้ คนตัวเล็กไม่ค่อยได้เจอชายหนุ่มและก็ติดต่อไม่ได้ เขาก็ไม่ได้มารับส่งเธอ พอไปถามกับที่ร้าน พนักงานบอกว่าพี่เขามีธุระเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ หญิงสาวส่งข้อความไปหาเขาก็ยังไม่ตอบกลับเธอแม้แต่ข้อความเดียว และเขาเพิ่งจะมาตอบเธอเมื่อคืนนี้ วันนี้เธอก็บอกกับเขาว่าจะมาหาเขาที่ร้าน แต่เมื่อมาถึงเขากลับไม่อยู่ที่ร้าน ทั้งที่บอกว่าจะมาหาแท้ ๆ “พี่เขตคะ วันนี้พี่พีทก็ไม่เข้าร้านเหรอคะ” หญิงสาวเดินเข้าไปภายในร้านก่อนจะพบกับรุ่นพี่ที่เคยเจอกันไม่กี่ครั้งในสถานการณ์ต่าง ๆ แต่เขาก็น่ารักกับเธอเสมอ “อะ... เอ่อ… พี่พีทเหรอ เห็นว่าออกไปทำธุระนะครับ ออกไปได้สักพักแล้ว” ชายหนุ่มตอบได้ไม่เต็มปากนั

หลังจากวันนั้นมาหญิงสาวไม่ได้ไปร้านของชายหนุ่มอีกเลย แม้แต่จะเดินผ่านเธอก็ไม่คิดจะเดินไปด้วยซ้ำ ทุกอย่างมันสับสนปนเปไปหมด ตอนนี้เธอไม่ได้อยากเจอเขาเลยแม้แต่นิดเดียว เพื่อน ๆ หลายคนก็แปลกใจเพราะเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนทั้งเธอและเขานั้นยังดูมีความสุขกันดี และพอมาช่วงอาทิตย์นี้ เพื่อนสาวตัวเล็กกลับดูซึมและไม่ค่อยร่าเริงเท่าไร แถมตามเนื้อตัวหญิงสาวก็มีรอยช้ำอยู่บ้างประปราย เพื่อน ๆ ของเธอเองก็ไม่มีใครกล้าถามอะไรออกมาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คนที่รู้เรื่องนี้ก็คงไม่พ้นเพื่อนสาวคนสนิทอย่างส้มโอ เพื่อน ๆ คนอื่นเองก็คงได้แค่ส่งกำลังใจผ่านความห่วงใยในเรื่องเล็ก ๆ ได้ในตอนนี้คนตัวเล็กนั้นหลบหน้าชายหนุ่มตลอดเวลาไม่ว่าจะเดินไปไหน และบอกกับส้มโอว่าถ้าเจอเขาก็บอกว่าเธอไปไหนก็ได้ และไม่ต้องให้เขารอ หญิงสาวเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้กับส้มโอฟัง เพื่อนสาวถึงกับอุทานเสียงดังและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับโอบกอดเธอ “แกน่าจะบอกฉันบ้างนะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก” เพื่อนสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือปนเห็นใจ “ขอโทษนะส้มโอที่มาบอกเอาทีหลัง ฉันก็อยากบอกแกนั่นแหละ แต่ฉันแค่ไม่กล้าเล่า” คนตัวเล็กกอดเพื